• De eerste keer dat de zon haar stralen op de aardse dieren wierp, werden 7 vorsten geboren. Deze staan beter bekend als Faunielen. Toen zij de leeftijd van 16 bereikten, veranderden hun levens voorgoed. Eeuwige jeugd werd hun vloek en elk had de gave om in één dier te veranderen wanneer ze dat wouden. Ze werden beschermd door hun wachter, iemand uit hun naaste omgeving.
    Om de 467 jaar wordt een nieuwe vorst geboren en eens deze 16 geworden is, zal de oudste heerser sterven en zo eindelijk rust vinden.
    Indien er geen 7 vorsten zijn, zullen wereldwijd diersoorten uit beginnen sterven. De Floraten, hun tegenpolen doen er alles aan om dit in de hand te werken en de wereld voor zichzelf te veroveren.
    Een maand voordat de nieuwe vorst zijn/ haar troon kan opeisen, wordt deze op brutale wijze door de tegenpolen ontvoerd. Zullen de Faunielen op tijd zijn om hun nieuwe medevorst te redden of zullen de dierensoorten met hem/haar verdwijnen?



    Faunielen (Koningen/Koninginnen)
    - Gancanagh| Koningin Camargue | Paard (1)
    - MoonBerry| Koningin Rhiannon "Rae" Vilkas | Wolf (2)
    - HurtedHeart| Koningin Serena Polare | Ijsbeer (7)
    - JaiRy| Koningin Eleanor Acquilina | Arend
    - Fayan| Koning Juléan Yahuar | Luipaard (6 )
    - Proprius| Koning Moose Anderson | Beer
    - Carebear| Fedea Ambessa |Leeuw (nieuwe vorstin)(8)
    -

    Er kunnen GEEN vrouwelijke Faunielen meer gemaakt worden

    Wachters
    - Gancanagh| Atreyu Guarin | Wachter van Fedea Ambessa
    - Proprius| Liam Oliver Sanz | Wachter van Camargue
    - Smugness| Fáilte Abhainn | Wachter van Rhiannon
    - MoonBerry| Jayden Scothill | Wachter van Serena Polare
    - JaiRy| Melody Hope Winslow | Wachter van Moose Anderson
    - MissDreams| Roseline Isis Amon | Wachter van Juléan Yahuar
    -
    -

    Floraten onbeperkt
    Mags| Faye Melodié Sanchez
    Equestria| Domestica Amoia Lestice

    Mensen onbeperkt
    Carebear| Mathan Dilis
    MissDreams| Sandriné Lucia Romaní
    Gancanagh| William Irial Smelting
    Proprius| Madeline Lucy Walls

    [ bericht aangepast op 9 feb 2012 - 20:32 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Faye
    "Ik heb geen flauw idee," geef ik eerlijk toe en begin door de zakken te rommelen. Ongeduldig haal ik er een deken uit, een kussen en zelfs schone kleren. Ik grom even als ik mijn eigen shirt er tussen zie zitten, maar kom uiteindelijk op een klein doosje uit, wat gepaard ligt naast een flesje water. "Is dit het?"


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Fedea

    Ik knik zacht en neem het van haar aan. Ik kijk weer naar het doosje, en probeer mijn handen niet te laten trillen.
    "Is er misschien ergens waar ik-?"
    Ik kijk haar vragend aan.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    "Is er misschien ergens waar ik-?" Fuck, daar had ik niet aan gedacht, maar het zou wel moeten. Ik voel de sleutel in de zak van mijn vest zwaar worden, maar knik dan.
    "Toen we hier binnenkwamen heb ik er één gezien." zeg ik vlug en sta op, gris de sleutel uit mijn jaszak en duw de sleutel in het slot. Als ik hem opendraai kijk ik Fedea twijfelend aan. "Achter me lopen en waag het niet te proberen ontsnappen. Als dat gebeurd red ik mijn zeventiende verjaardag niet en geloof me, ze vinden je toch wel weer." Ik wijs kort op de muur.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Fedea

    Ik knik en ga even met mijn hand over mijn hart.
    "Erewoord."
    Zwijgend volg ik haar en voel de zenuwen in mijn buik groeien. De drang om te plassen groeit ook, dus dat is handig meegenomen.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    Stilletjes lopen we de gangen door, tot we uitkomen bij een oude deur, even open ik hem voor de zekerheid en kijk in een kleine, ouderwetse badkamer. Het doet me denken aan die van mijn oma. Ondanks dat geen ramen, waardoor ik zeker kan zijn dat ze er niet vandoor gaat. Ik geef haar een klein knikje toe en sluit de deur achter haar. Nerveus bijt ik op mijn nagels en laat de seconden voorbij tikken.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Fedea

    Ik kijk haar dankbaar aan en stap de badkamer binnen. Met trillende handen haal ik het toestel uit het doosje, en doe mijn ding.
    Wanneer ik klaar ben open ik de deur en kijk haar angstig aan.
    "En nu nog een half uur wachten," zucht ik. Ik kijk naar de grond en wacht tot ze me weer weg doet.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    "Goed, dan gaan we maar weer terug." zeg ik en kijk even om ons heen. Er is niemand te zien. "Er is me gezegd dat ik je alleen in noodgevallen naar buiten mag brengen." Ik glimlach vlug, "dus ik kan wel gedag zeggen tegen mijn eigen sleutel." Snel duw ik Fedea terug de gang in en begin haastig te lopen tot we weer bij de kelder deur zijn. Vanuit het kamertje ernaast hoor ik luid gestommel, ik klop er een aantal keren op als teken dat we terug zijn.
    "Jij eerst,"


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Fedea

    Ik loop snel naar binnen en kijk haar verontschuldigend aan.
    "Je komt hierdoor toch niet in de problemen?"
    Ik klem mijn hand om de test.
    "Dat was niet mijn bedoeling."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    "Je komt hierdoor toch niet in de problemen?" Ik klem mijn kiezen op elkaar. "Dat was niet mijn bedoeling." Ik haal mijn schouders op en draai de deur achter me dicht. De sleutel steek ik in mijn broekzak. Hierna loop ik terug naar het matras en rommel wat in de zakken. Ook vind ik nu een zak brood en nutella.
    "Ach, ik kan wel tegen een stootje." mompel ik en wuif het weg.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Fedea

    Ik kijk haar dankbaar aan en ga op de vuile grond zitten. Ik hou de test in de gaten, voor wanneer de uitslag erop komt.
    "Dank je dat je bij me blijft," zeg ik zacht.
    Ik weet niet of ze vrijwillig bij me blijft of niet, ik appercieer het hoe dan ook.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    "Dank je dat je bij me blijft," Ik knik even. Waarom zat ik eigenlijk hier? In eerste instantie was het niet voor mijn plezier geweest, maar om haar aan de praat te krijgen, in de hoop dat ze wat meer wist van de faunielen, maar blijkbaar wist ze net zo weinig als ik.
    "Staat er al wat op die test?" vraag ik nieuwsgierig en verander van onderwerp.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Fedea

    "Staat er al wat op die test?"
    Ik kijk naar het toestel, en schud mijn hoofd.
    "Neen, nog niet."
    Ik zucht en staar naar mijn voeten.
    "Hoelang ben ik hier eigenlijk al?"


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    "Neen, nog niet." Ongeduldig zak ik tegen de muur aan en snuif mijn neus, de geur van schimmel aan de muren kruipt mijn neus binnen. Het schiet me enkel te binnen dat als ze echt zwanger is, het ongelofelijk slecht zou zijn voor het kind. "Hoelang ben ik hier eigenlijk al?" Ik kijk op en frons mijn wenkbrauwen even.
    "Vanochtend ben je hierheen gebracht, ik denk ongeveer een uurtje of acht." Ik zucht. "Ze zullen je vast al zoeken, echt, daar ben ik zeker van."


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Fedea

    Ik denk aan Trey en voel tranen opkomen. Ik bijt op mijn lip en schrik op wanneer de test piept. Angstig kijk ik haar aan. Ik kijk naar de test en stop even met ademen.
    "I-ik ben niet zwanger."
    Neen, dat kan niet. Alle tekenen. Het ziek zijn, stemmingswisselingen... De tranen rollen over mijn wangen.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Faye
    Mijn ogen worden groot als ik Fedea haar ogen rood zie worden, ze bijt op haar lip, gefocust op de test.
    "I-ik ben niet zwanger." Piept ze uit en lijkt volledig weg te vallen, diep nadenken. Bezorgd buig ik naar haar toe en lees de test af. Het is duidelijk te zien. Meteen schiet me de klunzigheid van de floraten me te binnen, hadden hun ervoor gezorgd? Had ze een miskraam? Het leek me nogal onlogisch, omdat ze het anders heus wel gemerkt had. Aarzelend wrijf ik over haar schouder en veeg een aantal tranen weg.
    "Niet huilen Fedea, het komt echt wel goed. Daar zal ik voor zorgen, ik beloof het je."


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.