[RPG] Geen Weg Meer Terug 15 - Speeltopics

Met moed, samenwerking en wilskracht is het de bewoners van de villa gelukt de grens te doen breken. Er zijn bijzondere vriendschappen ontstaan in moeilijke tijden. Maar dat betekent niet dat de groep nu veilig is. Een duistere vampier, Fjodor, uit het verleden van Odile besluit om terug te keren en hetgeen terug te nemen wat hij het zijne acht: Odiles leven en haar vrijheid, in de vorm van een huwelijk. Opnieuw wordt de groep in een onmogelijke positie geduwd om zich hun zojuist herwonnen vrijheid terug te krijgen, aangezien Fjodor hen gebruikt om Odile te manipuleren. Zal het ze lukken te ontsnappen, voor de eeuwige verbintenis wordt afgesloten?



Huidige rollen

- Quinten, mens
- Yue, goede vampier
- Savoy, soort van goede, maar eigenlijk ook slechte vampier Alternatieve versie van Savoy
- Odile, goede vampier
- Lewis, goede vampier
- Jonah, egoïstisch stuk vreten. Ook een fanger.

All drawing credit goes to C18. Alternate Savoy belongs to Vluuv

Kerkhof

- Dewi, mens -> ontsnapt
- Aimée, mens -> ontsnapt
- Candy, Timothy, Jamie -> dode mensen
- Elif ,Gawyn -> dode vampiers
- Damiën (Ash), Chase (James) -> weggegaan (vampierjagers)


Kijk hier voor meer informatie over RPG's!

Inspringen is altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting en ik we helpen je wel met inspringen (;

Rollen die je kan aannemen

- Fjodor zelf (if you dare... Mail dan naar C18, die de basis voor dit personage al heeft gelegd c: )
- clanleden van Fjodor
- Voedsel voor Fjodors clan. Mensen dus.
- Goede vampiers kunnen we er ook altijd nog in droppen.
- Andere gevangenen van Fjodor. We fixen wel wat om je er in te krijgen

Lijstje for join - mag je gewoon in het topic droppen

- Volledige naam:
- Leeftijd (ev in vampierjaren):
- Uiterlijk (beschreven):
- Foto (hoeft niet):
- Karakter:
- Verleden:
- Gave(voor vampiers):
- Extra:

Weetjes over vampiers

- Kunnen in het daglicht, maar niet lang. Zonlicht op lange termijn is dodelijk.
- Een vampier kan verder door vuur gedood worden
- Een mens wordt een vampier enkel als de vampier die hem bijt hem gif inspuit
- Als een vampier een mens veranderd, wordt die vampier een mentor
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Elke vampier heeft een soort kleine gave. Overdrijf ook niet hiermee.



- Lange posts!! (hoeven geen 1000 woorden te zijn, gewoon niet dat je twee zinnetjes zet en dat het dan gefixt is...)
- 16+ scenes zijn hier toegelaten (zowel seks als gore), u bent dus gewaarschuwd
- Spelling en grammatica, guys. Kleine foutjes vinden we niet erg, maar niet dat er om de twee woorden een klopper van een spelfout staat.
- Geen godmoding (= met de personages van anderen spelen) en powerplay (= je personage zo ontzettend sterk en prachtig maken dat de rest er niet tegenop kan), keep it real!
- Ruzies leg je bij, buiten dit RPG. Er wordt ook niet geruziet over bepaalde wendingen die het RPG maakt. Als je wat te zeggen hebt, moet je dat vriendelijk en beleefd doen.

HAVE FUN :'D

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik besluit verstandig om een gepaste afstand te houden tussen mij en de bebloede Quinten. Als Yue de doek van zijn hals af haalt, heb ik het even moeilijk, maar als ik dan besluit om letterlijk mijn neus dicht te knijpen tegen de almaar erger wordende bloedlust, kom ik weer langzaam tot mezelf.
'Odile?' vraagt Yue dan.
'Hm.' Ik haal de hand van mijn neus.
‘Denk je dat hij dit gaat overleven? En als hij het overleeft, overleeft hij het dan wel bij Jonah? Zal hij hier ooit nog uitkomen, denk je?’ Ik werp een blik op de bewusteloze Quinten. Wat viel er te zeggen? Dat zelfs ik zijn overlevingskansen gering schat?
'Als hij bij Jonah zelf blijft, denk ik dat hij een kans heeft. Maar als hij op een of andere manier in aanraking komt met zijn slaafjes, dan is hij er geweest.' Hoewel ik geen goed woord over die eikel Jonah over heb, ik acht hem wel in staat om zijn bloedlust onder controle te kunnen houden. Dat ene gesprek dat ik met de clanleider heb gehad, gaf me de indruk dat hij veel meer over zelfbeheersing weet dan ik. Wat dat betreft heb ik nog veel te leren. Ik wrijf langs mijn slapen. Een kleine krul is tot leven gekomen.
Hoelang loopt die vent wel niet rond op aarde? Er zijn schattingen dat hij wel 1000 jaar oud is. Jezus, wat een leeftijd. Zou een vampier wel eens zo lang willen leven? Misschien, als het hem voorspoedig gaat.
'Yue. Ik ben wakker.' Ik schrik op uit mijn gedachten.
'Kan ik wat voor je halen?'

---

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Ik luister stilletjes naar Odiles uitleg. Het komt erop neer dat Quinten veel geluk heeft als hij hier levend uit komt. Zijn toekomst is mogelijk nog donkerder dan ik had verwacht. Hij zal het echt moeilijk krijgen, maar misschien dat er ooit een dag komt waarop hij weg kan en nooit meer aan deze tijd terug hoeft te denken. Met een zucht bijt ik op mijn lip. Ik zou het hem met alle liefde gunnen.
Er komt van van zijn bloed uit de doek gesijpeld en het kleurt de ruimte tussen mijn vingers rood. De geur is haast niet te weerstaan, zo heerlijk en bedwelmend ruikt het, en ik weet zeker dat ik me niet zou kunnen inhouden als ik ook maar een greintje minder schuldgevoel had. Zou dat langzaamaan minder worden? Zou ik als ik tientallen jaren had geleefd niet ook op een gegeven moment gevoellozer worden en zonder schuldgevoel mensen doden? Zou Odile er dan nog zijn om me te helpen? Of zou ze al die tijd hier moeten blijven, of zou ze met Lew mee gaan en zou ik alleen verder moeten? Waarschijnlijk zou ik hoe dan ook alleen verder moeten, ik kan immers niet voor altijd aan Odile blijven hangen. Ik probeer die nare gedachten van me af te zetten en hoor ineens een zwak stemmetje. ‘Yue, ik ben wakker.’ Ik kijk om naar Quinten en glimlach opgelucht naar hem. ‘Dat is goed om te horen.’ Odile biedt meteen aan om wat voor hem te pakken en ik knik instemmend. ‘Wil je misschien wat water drinken? Of iets anders?’

-gaat poging wagen-
-krabbel op achterhoofd- Ik zit steeds vast bij dat laatste :'D
Je hebt zo'n cliffhanger einde waar ik niet op verder in kan gaan,
dus hopelijk kan je nog wel wat met mijn post.

Yasmin Kingsley.
"Gewoon toeval," antwoordde hij, al leek hij haast geamuseerd over iets. Zwijgend bleef ik staan terwijl hij zichzelf te goed deed aan een glas bloed wat jaloersmakend lekker rook. "en bovendien heb je je loyaliteit aan mij nog niet bewezen. Wat dacht je? Dat ik je zonder enige vorm van contract van mijn faciliteiten ging laten genieten?" vertelde hij toen ik vroeg naar de opleiding. Ik sloeg mijn armen over elkaar, hij had er steeds weer over. Loyaliteit bewijzen, contract.. Maar hoe hij wilde dat ik mijn loyaliteit zou bewijzen om die verdomde opleiding te krijgen was me nog steeds niet duidelijk, al beloofde zijn boosaardige grijns niet veel goeds. Was het, het eigenlijk wel waard? Opleiding, onderdak. Het klonk allemaal erg aantrekkelijk, maar ik zou er ook een prijs voor moeten betalen. Ik hield er niet van orders op te moeten volgen, ik leidde liever mijn eigen leventje, maar het zag er naar uit dat ik weinig keus had.
Ik wilde hem zeggen verder te vertellen, maar iets anders leek zijn aandacht getrokken te hebben. Hij liep naar de deur en toen hij die opende kwam er een blonde vampier te voorschijn, ik had hem wel eens vaker voorbij zien komen in de tijd dat ik de boel hier in de gaten hield, maar zijn naam was me elke keer weer ontschoten. De blonde vampier sprak Jonah aan met heer wat mijn vermoeden, dat Jonah waarschijnlijk de leider was van een groep, bevestigde.
"In dat geval kunnen we juffrouw Lavossa gauw van haar angsten verlossen, is het niet, mijn beste?" Jonah's woorden wekte mijn nieuwsgierigheid, maar ik hield mijn mond en keek zwijgend naar het tweetal. Ik had nog velen vragen en Jonah had dat vast wel door, al leek hij niet de moeite te willen nemen ze te beantwoorden. Waar was ik in godsnaam terecht gekomen? Dat was nog de vraag die het meest door mijn hoofd speelde.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Question though: wat doen we met Yasmin terwijl Jonah en zijn ploegje Yue en Savoy en co uit de kelder aan het halen zijn? Ik bedoel; ze kan moeilijk meegaan, of zo

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Gberuik haar als lokaas? haha nee.

Goede vraag, hij wilt haar er sowieso niet bij hebben neem ik aan, dus op wacht staan of iets dergelijks gaat hem ook niet worden, tenzij hij haar op die manier wilt testen of haar gave wilt gebruiken bij zijn plan...
Wat mij betreft laat je haar achter en wacht ik gewoon tot iedereen weer terug is daar. Vind het niet heel erg om te moeten wachten.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Nog 10 reacties. -kuch-

maar ben je er al uit? Want als je niks weet laat je Yasmin maar gewoon achter, waarschijnlijk ga ik het toch erg druk krijgen met school de komende tijd.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Is goed, dan laat Jonah haar in zijn ...complex achter c:

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Complex, met die puntjes ervoor zou ik haast gaan denken dat het een soort gevangenis is

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik weet nooit hoe ik het anders moet noemen Zijn hotel is nogal verwarrend ;x

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Endure schreef:
Complex, met die puntjes ervoor zou ik haast gaan denken dat het een soort gevangenis is

Wel voor zijn verzameling bloed donoren ;x Tenminste, het lijkt me niet dat hij zijn eten vrij door het hotel heen laat banjeren.

En waah, ik zie uit naar de ontsnapping
Anders skippen we gewoon even een paar uur naar de dag van het huwelijk, er gebeurt nu waarschijnlijk toch niet veel meer ;x

-Quinten-
Yue keek meteen toen ik wat zei. Gelukkig glimlachte ze, anders had het misschien wel eens vervelend kunnen zijn. Odile bood me gelijk haar hulp aan en ook Yue vroeg of ze iets kon halen. Wat suf keek ik even van Odile naar Yue en terug. Ik probeerde iets beter te gaan liggen, maar helaas vertrok mijn gezicht meteen toen ik ook maar aanstalten maakte om te bewegen. Mijn rug protesteerde hevig.
'hebben jullie wat tegen de pijn?' mompelde ik. 'en een glaasje water zou inderdaad prettig zijn bedankt.' het voelde niet prettig om iedereen voor mij dingen te laten halen. Het was niet voor me weggelegd om hulp behoevend of zwak te zijn.  In een hok vol weeskinderen was dat niet handig en in een hok vol vampiers net zo min. Zwak betekende dat je laag op de sociale ladder stond, minder eten kreeg want dat was meestal al weg, en de rot klusjes moest doen. Al me al was je blij met elk beetje aanzien dat je had, het kwam erop neer dat je dan niet naar de zuster ging, behalve als je gedwongen werd, en het maakte niet uit hoeveel pijn iets deed, je deed het gewoon. Die instelling moest ik weer terug zien te krijgen. Sinds dat ik weggelopen was, was ik zwakker geworden. De motivatie om te vechten was verdwenen, omdat dat gewoon geen zin heeft hier. Van naturen was ik de zwakkeling in dit gezelschap en dat kon ik met geen mogelijkheid veranderen. Odile had dat gezien en me erop gewezen dat mijn lust om te leven weg was. Dat was zeker waar, toch moest ik iets verzinnen om het weer terug te krijgen, na alles wat ze voor me gedaan hadden en geregeld hadden. Ja dat was het, iedereen in dit hok doet zijn uiterste best om mij in leven te houden en als dank laat ik het schieten, nee! Ik beet mijn kiezen op elkaar en dacht aan het feit dat ik ze zou laten zien dat ze het niet voor niks deden. Met een ruk draaide ik om, waardoor mijn gezicht even vertrok. Ik ging iets overeind zitten en nam de doek van Yue over. 
'dankje,' mompelde ik even tegen haar. De doek  drukte ik weer zelf tegen mijn hals. Nog steeds voelde ik me zwak en moe, maar dat was lichamelijk. Geestelijk was ik weer vol vechtlust. Even keek ik naar Odile, zou ze het merken? 
'laat die pijnstiller maar zitten, alleen het glaasje water is goed,' zei ik.

[even vanaf iPod, dus het zal niet veel zijn]

Odile - Goede vampier.

Yue en ik staan bijna letterlijk over Quinten heen gebogen, ons afvragend of hij wat wil.
'Hebben jullie wat tegen de pijn?' mompelde ik.
'Eh..' Ik aarzel even, zoek in mijn gedachten naar mogelijke pijnstillers. Ik kan me niet herinneren dat we die hadden 'en een glaasje water zou inderdaad prettig zijn bedankt.' Ik knik en verlaat de kamer. In de keuken zoek ik naar pijnstillers. Na een korte zoektocht vind ik een vergeten doosje aspirine, maar dat is dan ook het beste dat we hebben. Ik vul een glas met water en keer terug naar de kamer.
'Dit is het beste wat ik heb kunnen vinden,' zeg ik en overhandig Quinten de aspirine en het water.
'Ik weet dat je in dit stadium vooral niet moet proberen snel op te staan, omdat dat verschil in bloeddruk je in dit geval bewusteloos kan laten worden.' Toch kan ik me Savoy's actie voorstellen. Het bloed was werkelijk zalig. Yue was degene die ervoor zorgde dat ik niet degene was die Quinten daar ombracht, al was het dan niet prettig om zelf gebeten te worden. Vampierenbloed is niet vies, verre van dat, maar wel een stuk minder smakelijk dan dat van mensen.
'Voel je je al wat beter?' peil ik bij Quinten als ik een stoel pak en erbij ga zitten. Ik besluit al gauw om weer afstand te nemen. Hij zal zich nog een specimen voelen dat door biologen wordt onderzocht. Zwijgend draai ik in een lok haar, dat tot mijn grote ergernis is gaan krullen. Waar was die stijltang van Aimee ook alweer?

---

No growth of the heart is ever a waste

Ongelofelijk hoe vaak deze RPG eigenlijk stil valt om dan weer tot leven te komen :'D

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ja inderdaad :p Maar hij is te geweldig om voor altijd te laten sterven eh

Yue
‘Geen probleem,’ fluister ik in reactie op zijn bedankje. Voorzichtig laat ik de doek los en Quinten neemt het van me over. Ik blijf bezorgd naar zijn gezicht staren en kijk toe hoe hij het water en de aspirine van Odile aanneemt. ‘Voel je je al wat beter?’ hoor ik haar vragen. Ze is me net voor. Quinten ziet nog steeds bleek en al lijkt de wond minder te bloeden, hij is duidelijk diep en pijnlijk. Ik zwijg even en sta op, tegelijkertijd mijn ogen van hem losrukkend. Als ik hem de hele tijd zo aan blijf gapen voelt hij zich vast niet op zijn gemak. Ik kijk even naar Lewis en overweeg hem te vragen hoe het met hem gaat, maar als ik me realiseer hoe chagrijnig hij kijkt besluit ik mijn mond te houden. Een tijdje houd ik me stil en kijk naar de deur van de kamer, continu bang dat Savoy of een van Fjodors mannen binnen zal stormen. Niet dat Savoy ons nog veel kan aandoen, niet met Odile en Lewis erbij. Maar Fjodors mannen zijn beangstigend sterk en omdat er zo ontzettend veel zijn zouden zelfs Lewis en Odile en gevecht met hen niet winnen. Peinzend denk ik een tijdje na over Odiles bruiloft, Fjodor en de vampier die ons, hopelijk, gaat redden; Jonah. Dan kijk ik op en vraag: ‘Weet iemand hoe laat het is?’

Woohoo! De laatste post is voor mij!

Quinten
Odile loopt wat aarzelend de kamer uit als ik om water en pijnstillers vraag. Niet veel later komt ze terug. Het doosje aspirine ziet er wat vergeten uit, maar ze zullen vast nog werken. Odile heeft ook gezien dat het niet veel is. Ik glimlach even terwijl ik het aanneem. Met een hand weet ik twee aspirines uit het doosje te halen en samen met het water door te slikken. Het zal er wel wat mongolisch uitzien, maarja zo werkt het wel.
'Ik weet dat je in dit stadium vooral niet moet proberen snel op te staan, omdat dat verschil in bloeddruk je in dit geval bewusteloos kan laten worden,’ waarschuwt Odile me.
‘Oke ik zal er rekening mee houden,’ zeg ik zacht. Ik drink nog wat water en zie dat Odile en Yue wat afstand nemen. Er wordt gevraagd hoe ik me nu voel, iedereen wil nog steeds het beste voor me.
‘Nog steeds best veel last van mijn rug en ik voel me nog wat zwak, maar mijn nek gaat wel, geloof ik,’ zeg ik.
‘Weet iemand hoe laat het is?’ vraagt Yue ineens. Tijd is me hier helemaal ontgaan, maar iets wat nu wel belangrijk is. Waarschijnlijk is het de dag van de bruiloft, of het is nog net nacht. Dat laatste denk ik niet, als het de dag van de bruiloft is, komt er iets van een ontsnapping. Dan wordt ik waarschijnlijk door veel meer vampiers omringt, die niet zo vriendelijk zijn. Nog zo’n Savoy-actie kan ik echt niet gebruiken en veel beweging ook niet. Al met al ben ik nog veel te zwak en instabiel om te verplaatsen. In de normale wereld zou ik nu in het ziekenhuis liggen en de hele tijd gecontroleerd worden om te kijken hoe het gaat. Waarschijnlijk zelfs een tijdje dicht bij de intensive care, mensen zijn zo’n verwondingen met zoveel bloedverlies helemaal niet gewent en toch zit ik hier gewoon op een bed met wat aspirines, alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat ik nog maar net leef en elk moment weer kan flauwvallen. Paniekerig kijk ik even naar Yue en Odile. Lewis lijkt me te chagrijnig om iets te vragen en Savoy is er gelukkig niet.
‘Hoe moet dat straks?’ vraag ik onzeker. ‘Met mij?’


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

[ bericht aangepast op 21 mei 2012 - 19:05 ]