[RPG] When evil rules ~2~ - Speeltopics

In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

Wat is de bedoeling van deze RPG?
Jij wordt een:
-inwoner
Alex Thompson
Sthephanie Norems
Katherine Bright
Nathan Sadler
-dienster
Nathalia Rottem
-verdelger
Laurel Thompson (in opleiding)
Alec Bradley (in opleiding)
-labratoriumrat
-rijke
Phoebe Vöillanc
Kaylee Vöillanc
Kimberly Buckley

Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

Kleding:
Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
vrouw: zwart kleed met een witte schort
Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

[ bericht aangepast op 21 jan 2012 - 19:26 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Stephanie Norems
'Weg?' Alex was in de war. Dat was duidelijk te zien. 'Ja,' zei ik. 'Ik moet nog naar de stad. Nieuwe pijlen halen en de kruiden zijn bijna op dus ik moet ook nog het bos in.' Ik dacht even na en besefte dat dit een lange dag zou worden zonder slaap. Zuchtend haalde ik mijn hand door mijn haar. 'Jij ook nog iets nodig van de markt?' Eigenlijk was het geen echte markt. Het was de zwarte markt die tussen de bomen schuilde helemaal verstopt. Alleen de echte illegale mensen, waar ik niet aan kon ontkennen dat ik er bij hoorde, wisten er van. Ze verkochten er van alles. Wapens, drank, medicijnen, drugs en vlees. Zo kwam ik ook meestal aan mijn geld. Als ik te veel vlees had verkocht ik daar sommige dingen. Of ruilde ik ze voor wapens.
Niet dat ik daar alleen mijn geld vandaan haalde. Ook ging ik vaak naar de stad en hielp de rijkere met oversteken of deed mee aan illegale straat spelletjes. Ik wist goed zat dat als er een keer de zwarte markt ontdekt werd dat ik zo zo gevangen werd genomen. Hoewel, ik verwachtte niet dat daar iemand zijn mond voorbij zou praten.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Alex Thompson
"Nee, ik denk niet dat ik iets nodig heb." ik zuchtte. "Ga je vandaag werken Kath?"

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
'Nee, normaal niet. Ik moet enkel even langs bij mijn peter, dat is alles.' zei ik. Ik was blij dat ik mijn peter nog eens zag. Hij hoorde bij de iets rijkere inwoners en hielp me met vanalles en nog wat.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Alex Thompson
"Oh, ok. Ik moet wel gaan werken. We proberen geld te sparen voor in moeilijke tijden, zoals toen wanneer de fabriek hier sloot." ik lachte wat groen.
"Nou, ik ga me klaarmaken. Tot vanavond?" vroeg ik aarzelend.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Stephanie Norems
Ik haalde mijn schouders op. 'Dan niet,' mompelde ik. Ik deed de deur open. 'Mam ligt te slapen,' zei ik. Ik sloop naar binnen en pakte mijn spullen. Ik keek naar buiten en zag dat als ik optijd in de stad wilde zijn ik beter nu kon gaan. 'Ik ben weg,' fluisterde ik tegen Alex. 'Vertel jij dat aan ma.'

---

"Ignite, my love. Ignite."

Alex Thompson
"Komt in orde." fluisterde ik.
Ik sloop naar de keukentafel, nam een papier en een pen en schreef:
Steph is naar de stad.
Ik ben gaan werken
tot vanavond
Zo moest ik haar niet wakker maken. Ik ging me snel aankleden en liep weer naar buiten.
"Moet ik meegaan tot aan het huis van je Peter?" vroeg ik aan Kath.

[ bericht aangepast op 18 jan 2012 - 15:06 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
'Nee, hoeft niet, ik ken de weg. Tenzij je mee wilt natuurljk.' zei ik.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Alex Thompson
Ik keek naar de zon.
"Ik heb wel nog tijd." glimlachte ik.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
'Dan kom je mee.' glimlachte ik en we vertrokken richting het huis van mijn peter.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Alex Thompson
De zon ging verbazend snel omhoog en toen we de hoofdweg passeerden, excuseerde ik me.
"Ik moet echt gaan, anders ben ik te laat." ik glimlachte even. "Tot later." ik zwaaide en haastte me over de weg.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
Ik liep alleen verder. Aan het huis aangekomen opende ik de deur en liep naar binnen.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Stephanie Norems
De weg naar de stad was lang en hobbelig. Ik haatte de weg maar ik moest iets doen om een beetje geld te verdienen. Ik liep haastig door. Misschien waren er nog een stel kinderen die naar school gebracht moesten worden en hadden de ouders geen tijd. Ik liep met mijn hoofd gebogen naar de grond op de hoop dat ik niet zou vallen. Toen ik iets zag glimmen kon ik een glimlach niet onderdrukken. Ik had zojuist twee euro gevonden. Trots stopte ik die in mijn zak. Hiermee kon ik mooi nieuwe pijlen mee kopen. Ik liep verder richting de stad. Het sneeuwen was gestopt maar toch was het nog redelijk koud. Toch was de zon fijn en de sneeuw trok langzaam weg. Ik kwam de stad in en keek zoekend om me heen. In de verte zag ik een straat spelletje. Ik kon een glimlach niet weerhouden toen ik zag welk spelletje.
'Ik doe mee,' zei ik toen ik tussen de mensen massa was gedrongen. De man keek me verbaasd aan. 'Ik zet twee euro in.' Ik legde het muntje in.
'Weet je dat wel zeker?' Ik zag de man even twijfelen. 'Ach, als je het zelf wilt.' Er kwam een andere man naast me zitten. Een veel rijkere. 'Ik steun graag de armen,' zei hij. 'Ik leg honderd euro in zonder dat zij hoeft te verhogen.'

---

"Ignite, my love. Ignite."

Alex Thompson
Ik ging naar mijn werk, dit beloofde nog een zware dag te worden. Het koste me moeite mijn ogen alleen open te houden.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Nathan Sadler
Ik maakte de punt vlijmscherp. Daar stond ik bekend voor.
Ik maakte pijlen en verkocht ze op de zwarte markt. Ik maakte ze vlijmscherp en op aanvraag kon ik ze versieren, of weerhaken in verwerken,...
Nou, als wees moest je een manier vinden om rond te komen. Ik keek tussen de bomen door, dat deed ik vaak. Ik wou zeker zijn dat we niet betrapt waren, want dan moest ik me snel uit de voeten maken. Toen ik geen verdelger zag begon ik aan de volgende pijl.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Stephanie Norems
Toen het spel net begon was ik net gefocust. Die honderd euro konden we mooi gebruiken. Uiteindelijk won ik, tot mijn grote verbazing, de honderd euro. De man naast me was ontzet en keek me boos aan. Zonder nog een woord te zeggen liep hij met grote passen weg. Zonder op alle felicitatie's te reageren liep ik weg. Niet je naam zeggen, anders werd je sneller verraden. Ik liep door de stad heen op hoop nog vijf euro te kunnen verdienen. Ik zag sommige mensen me raar aan kijken. Sommige lachte naar me omdat ik ze een keer geholpen had. Maar na een uur rond gezworven te hebben had ik nog steeds niks gedaan en besloot naar de markt te gaan.

---

"Ignite, my love. Ignite."