• In het land Hafnarfjardur heeft Kerkura de macht. Hij regeert met ijzeren hand en laat het hele volk in het gelid lopen. Veel mensen sterven omdat ze geen voedsel of geneesmiddelen kunnen kopen. De verdelgers zorgen ervoor dat de inwoners niet in opstand komen, ze straffen op vreselijke manieren en schrikken niet terug voor een moord. Maar waar haalt Kerkura zijn verdelgers vandaan?
    Nou, uit zijn eigen land. Hij laat mensen ontvoeren, 30% wordt dienster bij hem in zijn kasteel. 60% wordt getraind. De trainingen zijn hard en maar 30% overleeft ze. Van die 30% slaagt maar 20% voor de trainingen. Maar waar gaan de andere 10% en degenen die niet slagen voor het examen naartoe?
    Iedereen denkt dat ze worden vermoord, maar eigenlijk worden ze veroordeeld tot een hels leven. Ze worden namelijk gebruikt als labratoriumratten. De enige keer dat ze uit hun kerker komen is om iets op hen te testen. Nieuwe medicijnen en technieken passeren eerst langs hen.
    Hoe houdt Kerkura al de diensters en verdelgers onder de duim?
    Rond hun polsen en enkels worden zilveren banden bevestigd. Die staan in contact met een hoofdzenuw. Wanneer ze besluiten weg te lopen of een opdracht te negeren gaat er een vreselijke pijn door hun heen. Pas als ze hun idee verwerpen stopte die.
    Maar aan de andere kant van die armoede en ellende heb je de rijken. Ze hebben werkelijk alles wat hun hartje begeert. Computers, vliegende auto's, olifanten,... alles! Je kan het zo raar niet bedenken, ze hebben het.

    Wat is de bedoeling van deze RPG?
    Jij wordt een:
    -inwoner
    Alex Thompson
    Sthephanie Norems
    Katherine Bright
    Nathan Sadler
    -dienster
    Nathalia Rottem
    -verdelger
    Laurel Thompson (in opleiding)
    Alec Bradley (in opleiding)
    -labratoriumrat
    -rijke
    Phoebe Vöillanc
    Kaylee Vöillanc
    Kimberly Buckley

    Eerst ga je gewoon even tijd krijgen om vrienden te maken, ontvoerd te worden,... Dan gaan er stilletjes aan dingen gebeuren en na een lange tijd komt er een oorlog, rebellen tegen Kerkura. Wie wint er? Wat zijn de plannen? Dat hangt allemaal van jullie af!

    Kleding:
    Dienster: Man: bruine broek, wit hemd
    vrouw: zwart kleed met een witte schort
    Verdelger in training: nauwsluitend wit lijfje, zwart jack, legerachtige broek, maar dan volledig in het zwart, een dolk aan de riem.
    Verdelger: Nauwe, maar soepele zwarte broek. Zwart T-shirt, zwart jack met ingebouwde kogelwerende vest, riem met wapens + verborgen wapens. (in de mouw, de laars...)

    [ bericht aangepast op 21 jan 2012 - 19:26 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    [ bericht aangepast op 18 jan 2012 - 15:56 ]


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik zat al de hele tijd in kleermakerszit op de grond en strekte nu even mijn benen uit. Ik legde de pijl waar ik aan het werken was geweest weg en keek naar de mensen die langs kwamen. Sommigen keken niet naar me om, anderen bekeken mijn pijlen dan weer geïnteresseerd.
    "Ik wil er vijftien." klonk het droog. Ik ging rechtstaan en nam vijftien pijlen.
    "Da's dan 7 euro." antwoordde ik.
    "Jij bent duur." Antwoordde de groezelige man.
    "Maar ze zijn van goeie kwaliteit en de punt is vlijmscherp. Ik kan met zekerheid zeggen dat ik de beste van de markt heb."
    "Ja, en de enigste." mompelde de man, maar hij gaf me 7 euro. Ik overhandigde hem de pijlen en ging weer zitten. Ik keek naar mijn pronkstuk. De pijl had prachtige details van bloemen en een rennende eenhoorn. Niemand kocht hem, want ik vroeg veel te veel. Maar het was dan ook een prachtstuk. Nergens kon je zo een gedetailleerde details vinden. Hij lag op een rood kussentje in het midden van mijn kraam, zodat de mensen meteen zouden zien waar ik toe in staat was.

    [ bericht aangepast op 18 jan 2012 - 15:57 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Wacht ik pas mijn stuk aan.


    "Ignite, my love. Ignite."

    nee, het mijne is al aangepast


    “To live will be an awfully big adventure.”

    dan pas ik het mijne terug juist xD


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Eenmaal aangekomen bij de markt werd ik vrolijk begroet door de mensen die er waren.
    'Stephanietje,' zei Pablo, de jongen die een kraampje voor vuurstenen had. Pablo was 24 en twee koppen groter dan mij.
    'Hoi Pablo,' zei ik glimlachend. 'Goede zaken gehad?' Pablo knikte. 'Tien euro verdient in minder dan twee uur. Jij?'
    'Honderd euro gewonnen en twee gevonden,' vertelde ik trots. Pablo floot tussen zijn vingers. Ik glimlachte en liep door. Overal zag je kraampjes staan en mensen vrolijk met elkaar praten. Ik liep naar het kraampje waar ik meestal mijn pijlen kocht maar die was weg.
    'Heb je het niet gehoord?' vroeg een vrouwen stem. Ik draaide me om en zag Darian staan. Ik schudde mijn hoofd. 'Roberto is gisteren dood gevonden in zijn huis.' Ik keek haar geschrokken aan.
    'Wat?' vroeg ik. Darian schudde haar hoofd en liep weg. Ik keek haar verward na en besloot dat later uit te zoeken. Rustig liep ik naar het enige andere wapen kraampje.
    'Hoeveel kost hier vijftig pijlen?' vroeg ik aan de jongen die ongeveer even oud was als mij. Ik moest toe geven, hij was niet lelijk.

    [ bericht aangepast op 18 jan 2012 - 18:41 ]


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik ging met een vloeiende beweging rechtstaan en glimlachte naar het meisje.
    "Normaal twintig, maar voor jou maak ik er vijftien van." Ik wist dat het nog steeds veel was, maar ik moest mijn brood verdienen. Over een paar dagen vertrok ik naar een andere illegale markt en de reis zou niet goedkoop zijn.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik rolde met mijn ogen. 'Slijmbal,' mompelde ik in mezelf. Toen viel mijn oog op de pijl midden op de tafel. Hij was prachtig. Mijn mond viel letterlijk open.
    'Hoeveel kost die?' vroeg ik. 'En heb jij die gemaakt?'

    [ bericht aangepast op 18 jan 2012 - 18:42 ]


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    "Ja, die heb ik inderdaad gemaakt." mompelde ik en ik schoof wat ongemakkelijk heen en weer. "Die kost Vijftig." bromde ik.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik had hem bijna gekocht maar toen kwam ik weer een beetje bij zinnen. Het was niet slim om een pijl te kopen. Hij was gewoon te duur, helemaal als je er alleen maar een konijn mee wilde dood schieten. Meestal trok ik de pijl gelijk weer uit het levenloze lichaam, voor her gebruik.
    'Doe maar vijftig pijlen,' zei ik. Toen viel mijn blik op een mes. 'En dat mes.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Sadler
    Ik glimlachten en nam wat ze wou bijeen.
    "Hou het maar op vijftien euro, het mes inbegrepen."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik beet op mijn onderlip om niet terug te glimlachen. Emotie is een teken van zwakte. Ik was soms ook wel een emotieloze bitch tegen vreemde.
    'Dankje,' zei ik en toch glimlachte ik even. Ik kon mezelf op dat moment voor mijn kop slaan. Ik gaf hem het geld dat hij vroeg en rekende uit hoeveel ik nog had. €87,-. Dat was best veel. Misschien kon ik dadelijk nog wat geld verdienen met geschoten wild.

    [ bericht aangepast op 18 jan 2012 - 18:43 ]


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Salder
    Ik keek het meisje na en voelde een steek in mijn buik.
    Nee, Nathan. Dacht ik meteen. Ga je niet ergens aan vastklampen. Ik ging al jaren van plaats naar plaats zodat ik nergens kon settelen. Zodat ik aan niemand gehecht zou geraken. Dat bracht allen maar ellende.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Stephanie Norems
    Ik liep naar mijn verborgen schuilplaats waar ik mijn boog had liggen en mijn pijlenkoker. Ik wisselde het om met het geld en het mes dat ik voor Alex had gekocht. Ik deed de pijlen in de koker en hing hem op mijn rug. Ik sloop naar het bos en voelde de geur van de bomen. Eindelijk een plaats voor me alleen. Geen regels, geen gezeik. Een plek om rustig te worden. Ik begon te rennen zodat ik het dorp ver achter me liet. Daarna begon ik om me heen te kijken. Op zoek naar was te eten.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Stephanie Norems
    Toch was ik in de war. Over wat er vannacht gebeurd was, over de honderd euro en over de jongen van toe net. Dat irriteerde me het meeste.
    'Kom op Steph,' zei ik tegen mezelf terwijl ik een vogel neer schoot. Ik liep er heen. 'Er zijn genoeg knappe jongen. En je kent deze jongen niet eens.' Ik trok de pijl uit de vogel en deed de vogel in mijn tas. 'Vergeet hem gewoon.'


    "Ignite, my love. Ignite."