[RPG] The Habit. [5] - Speeltopics

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

of gewoon kijken hoe het met je manschappen gaat? dat vond hij bij Cedric ook een goede reden

---

Do it scared, but do it anyway.

Het aantal lijken was gigantisch, en bij amper één of twee wisten we ook effectief om wie het ging. De anderen waren zo hard verminkt dat we ze niet konden herkennen, of misten een hoofd of waren er zo aan toe dat we alleen een arm of een been te pakken konden krijgen. Het was schrijnend, vooral nadat één van de verpleegsters haar man bij de techici had teruggevonden. Afijn. Ze had zijn hoofd terug gevonden. We hadden geprobeerd om haar te kalmeren, maar ze werd alleen maar agressiever van haar collega's die haar probeerden te bedaren. Op een bepaald moment was ze met het hoofd van haar man de bossen in gelopen, huilend als een baby.
Ik had de eervolle job gekregen om de vrouw te zoeken en terug te brengen. Wat niet simpel zou zijn, aangezien ik geen verlammende wapens bij had, en ze van haar leven niet met me mee zou willen komen. Maar kom, ze moest terug zodat we haar kon helpen, God weet hoe. Naar mijn weten was er hier geen psycholoog aanwezig en als het van Heather afhing... Wel ja. Die zou het wel te druk hebben met gevallen van koliek en afsnokte handen.

Ik was al een tijdje aan het lopen - nog steeds met de bazooka over mijn schouder, dat ding laat ik onder geen omstandigheden alleen-, toen ik niet zo ver weg geluiden hoorde. Bingo, dacht ik tevreden. Toen ik echter dichterbij kwam, was het niet de gekke verpleegster die ik trof, maar juffrouw Jones en nog een meisje dat ik niet kende samen met een man die tegen de dertig liep en schijnbaar bewusteloos was. Zijn lichaam lag verbonden met de draden van een taser in de handen van juffrouw Jones. Een tel lang staarde ik het drietal stomverbaasd aan. 'Wat doen jullie hier? En wie is dat in godsnaam?' wist ik uiteindelijk uit te brengen. Mijn stem klonk niet eens zo onaardig.

[ bericht aangepast op 18 dec 2011 - 20:20 ]

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ik vond de crazy nurse toch wel cooler hoor

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

coowle reden, gekke zuster terroriseert het bos(6)

---

Do it scared, but do it anyway.

Dana
Ik schrok van de stem.
'Dat is.' Ik dacht diep na. 'Dat is degene die Mevrouw Savarin uit het vliegtuig heeft gehaald.' Ik keek naar de man zijn bazooka. 'Die U zo te zien heeft neer geschoten.' Ik slikte even. 'We moesten de wacht houden.' Ik keek van de piloot naar de man met de bazooka. Ik had hem soms gezien in de kantine maar daar hield het mee op. Ik kende zijn naam niet. Mijn gevoel zei dat ik deze man maar beter te vriend kon houden.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Cherie Beth Jones ~ Kat

'Volgens Valerie is dit de man die deze schade heeft aangericht. Wij moesten hem bewaken, en hem taseren als hij wakker zou worden,' verduidelijkte ik Dana even. 'Ik heb precies gedaan wat me opgedragen werd, je hebt nét gemist dat hij wakker was. Én Valerie zei dat jij het vanaf nu van ons over zou nemen, ofzo.'

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Ik zuchtte even kort, en keek om me heen, hopend dat die zuster hier ergens uit de bosjes zou komen springen, zodat ik mijn probleem op kon lossen. 'Ik heb mevrouw Savarin nog niet gezien sinds na de aanslag,' zei ik dan maar, meer tegen mezelf dan tegen de twee meisjes. Afijn, al goed dat ze nog leefde. Nu ik er over nadacht was ik alleen van Valerie en deze twee meisjes zeker dan ze nog leefden. Heather had ik al een paar uur niet meer gezien, Lily ook niet en behalve de dode leerlingen in de ruine had ik van hen ook nog niemand tegen gekomen. Wat als één van hen tussen de onbekenden lag? Wat als Heather het loodje had gelegd? Dan hadden ze echt wel een probleem, want zij was de enige die ietwat vergevorderde geneeskunde kende...
Mijn blik gleed opnieuw naar het duo.'Eigenlijk moet ik-' Ho even Filischkin: gekke zuster of terrorist? Verstand gebruiken hier, snauwde ik mezelf toe. 'Kan één van u dit even van me overnemen?' vroeg ik terwijl ik de bazooka van rond mijn schouder zwaaide. 'Probeert u 'm niet per ongeluk te laten afvuren. De munitie voor dat ding is al beperkt en ik heb zo'n vermoeden dat we 'm nog nodig gaan hebben,'
Traag legde ik het enorme wapen op de grond en richtte me dan tot de man. Dus deze klootzak was hiervoor verantwoordelijk? Met een snelle beweging maakte ik de taser los enheiste de man met een greep die ze me in het leger geleerd hadden, over mijn schouders. 'Komt u, dames? We gaan deze asshole ergens opsluiten, zodat mevrouw Savarin hem later onder handen kan nemen,'

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Dana
Ik pakte aarzelend de bazooka op aangezien Cherie het pistool had. Voorzichtig hing ik hem om mijn schouder bang om hem af te laten gaan. Trillend liep ik achter de man aan.
'Mag ik vragen hoe U heet?' vroeg ik aan hem. Ik kon er niet tegen om met iemand te praten waarvan ik de naam niet kende.
De bazooka was best zwaar maar ik wilde geen kick geven. Doorzetten, zei ik daarom maar in gedachte tegen mezelf. We liepen met zijn drieën het veld over. In de verte zag ik het gebouw, althans wat er nog van overeind stond.

---

"Ignite, my love. Ignite."

'Mijn naam is Sasha Filischkin,' antwoordde ik terwijl ik me verder een wegbaande door het oerwoud en soms niet zo heel per ongeluk het hoofd van de terrorist tegen de boomstappen liet botsen. 'Maar ik vraag van mijn leerlingen dat ze me kapitein Filishkin noemen,' vervolgde ik direct. 'En wie mag u zijn? Ik denk niet dat ik u al in mijn klas heb gehad...Of wel?' We naderden het hoofdgebouw, waarvan de linkervleugel compleet in puin lag. Ik hoopte dat ik in de rechtervleugel ergens een lege opslagruimte of iets dergelijks kon vinden, waar ik deze klootzak in kon dumpen, want ik was waardevolle tijd aan het verspillen. Mensen gingen op dit moment dood, terwijl ze eigenlijk nog gered konden worden..

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Valerie Savarin

'Godverdomme.' Ik schopte hard tegen een halve muur die daardoor omviel. In de trekken van de dode man voor me had duidelijk Prixor herkent. Hij was niet eens verkoold, noch verbrand. Met een ruk trok ik zijn lichaam onder wat stenen vandaan en klemde hem even tegen me aan. Lily had ik al in tijden niet meer gezien, dat zou betekenen dat ik de enige overgebleven trainer zou zijn, ondersteund door een biotica en een kapitein, als die nog leefden tenminste. Ik moest een paar keer diep adem halen als dat tot mij door drong plus, hoeveel leerlingen waren we wel niet verloren, waarschijnlijk een hele hoop. In de verte zag ik Sasha aankomen met het verdoofde lichaam van de man in zijn armen en Cherie en Dana achter hem aan. Had Dana nu serieus een bazooka vast? Ik trok even met mijn wenkbrauwen voor ik ze tegemoet liep. 'Goed, jullie hebben mekaar nog gevonden.' De rest van mijn zin rolde eruit voor ik er erg in had. 'Goed om te zien dat U nog leeft.' Ik haatte het dat mijn stem zo opgelucht klonk, maar goed, nu waren er andere dingen om op te focussen.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Dana
'Mijn naam is Dana Alexia Pippens,' stelde ik mezelf voor. 'Ik zit bij Mevrouw Savarin in de groep.' Het viel me op dat hij U tegen me zei. Dat verbaasde me, nog nooit had iemand U tegen me gezegd. 'Kapitein, misschien kunt U hem,' zei ik wijzend naar de man op zijn schouders. 'In de opslag ruimte van het beddengoed.' Ik keek de Kapitein vragend aan. Het leek me de best plaats. Je kon niemand kwaad doen met beddengoed. Toch?

---

"Ignite, my love. Ignite."

'Dat is inderdaad een goed plan juffrouw Pippens, maar dan moeten we hem wel vast binnen voor hij ons overvalt met zo'n laken,' Ik realiseerde me te laat hoe vreemd dat klonk en ging snel verder. 'U weet wel, u kan ze gebruiken om mensen te stikken en zo voorts. Dat kunnen we beter vermijden, denkt u niet?' Op dat moment kwam Valerie aangelopen. Ze leek een beetje verhit en dat was niemand van haar gewoon. Normaal was ze zoals ik. Koeltjes. 'Goed om te zien dat U nog leeft.' Ik knikte. 'U ook. Juffrouw Pippens hier zei dat u hem uit het vliegtuig heeft gehaald? Sorry daarvoor, ik dacht dat ik geschoten had om te doden,' zei ik dan terwijl ik het lichaam op mijn rug wat steviger beetpakte. 'We gaan hem in de opslagkamer van het beddengoed leggen als we aan een koord of boeien kunnen komen,'

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Valerie Savarin

'Het lijkt me beter zo, zo kunnen we er tenminste achter komen voor wie deze achterlijke idioot werkt.' antwoordde ik grimmig. 'Als U het goedvind neem ik hem anders wel mee.' Ik had dringend nood aan iets om mijn zinnen te verzetten alhoewel ik mijn best zou moeten doen om dit uitschot niet te vermoorden na wat hij gedaan had. Voor de zoveelste keer haalde ik een paar keer diep adem om mezelf te kalmeren, ik voelde het als een masker voor mijn gezicht schuiven en grijnsde even kort. 'Ik denk dat de lege kelder onder Heathers gebouw het ook wel zal doen trouwens. Daar ligt nog niets in opgeslagen.'

[ bericht aangepast op 18 dec 2011 - 21:24 ]

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

kan noah of heather nog reageren, dan kan ik ook wat doen:X

---

Do it scared, but do it anyway.

Noah kan niet echt iets doen he? Anyways, I'll try.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.