[RPG] Chaos. - Speeltopics

Het is het jaar 2063 en de opwarming van de aarde eist zijn tol. In de vorm van allesverzengende droogseizoenen en extreme monsoenmaanden, neemt moeder Aarde wraak op degenen die haar zo hebben aangetast. Bovendien blijft de wereldbevolking door gaan met pieken, maar het voedsel en water raakt op. Te midden van deze chaos, ziet de regering geen andere uitweg dan de bevolkingsgroei af te kappen door enkele metropolissen te bombarderen.

Waar er eigenlijk niets dan puin over hoorde te blijven, lijken enkele mensen de ramp te hebben overleefd. Afgesloten van de rest van de wereld, zonder bereik en zonder benzine, raken deze overlevenden onder de impressie dat zij de laatste overblijvende mensen op aarde zijn. Gefrustreerd en wanhopig raken ze vast in een cirkel van chaos en plunderingen, die misschien nog meer levens eisen. Wanneer ook enkele gestrande vakantiegangers in de ruines van de stad belanden, staat de boel helemaal op stelten.

[ bericht aangepast op 25 dec 2011 - 17:12 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Deanna June Goodheart
Een paar druppels vielen naar beneden. Ik keek naar de lucht en keek naar de wolken waar ze vandaan kwamen. Ze kwamen van de andere kant van de stad. Droog zouden we niet blijven, maar met die windsnelheid makkelijk mijn huis redden. .'het is nog 2 minuten lopen' Zei ik. Ik ging op een rotsblok staan en keek of ik mijn houten huisje zag. Ik zag hem meteen, misschien omdat dat het enige was dat echt overeind stond. Het begon een beetje harder te regenen. 'Als we opschieten blijven we droog.' Zei ik.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Janine 'Jainy' Amély Fride

Nadat Ethan me vertelde dat er wel vrouwenkleding zou zijn, ging ik gelijk op jacht. Ik liep het gebouwtje verder in, op zoek naar iets schoons. En misschien ook wat te eten. De eerste 5 minuten vond ik alleen maar vieze, kapotte kleding, of kleding die te koud was. Toen stuitte ik op een veel te grote trui, het eerste geschikte wat ik had kunnen vinden. Het was een trui in een vervaagde, bruine kleur. Niet erg mooi als je het mij vroeg, maar ik moest het hier maar mee doen. Ik trok hem over mijn hoofd, en voelde gelijk een beetje de warmte ervan. Oké, nu verder zoeken. Een lange, comfortabele broek leek me ook wel praktisch.
Uiteindelijk had ik inderdaad een lange broek. Hij zat helemaal onder het zand, er zaten overal gaten in, en hij was beslist van een man geweest. Maar goed, hier deed ik het maar mee.
Ik wandelde terug naar Ethan en Aiden. 'Aangezien jullie het niet van plan zijn, denk ik dat ik maar eten moet gaan zoeken. Ik weet misschien wel iets, maar ik weet niet waar ik het moet vinden. Één van jullie zal dus met me mee moeten gaan,' verkondigde ik.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Laurence Suffolk
Hoestend kom ik weer bij bewustzijn. Er zit stof in mijn neus en mond, zodat die laatste onaangenaam droog aanvoelt. Verschrikt omdat ik niet weet waar ik ben, wil ik opstaan, maar ik bots met mijn hoofd tegen het blad van mijn stalen bureau. Kreunend laat ik me terug op de vloer zakken. Langzaam begint alles terug te komen. Paniek, chaos, gegil en onheilspellend gebulder. Simon, het spichtige mannetje van de administratie met eeuwige zweetvijvers onder zijn oksels en een bril waarvan de glazen nog het meeste weghadden van jampotglazen, had me hardhandig onder mijn bureau geduwd. Een daad waar hij me het leven mee redde blijkbaar en zo de eerste en laatste keer dat hij de moed die hij dus wel degelijk in zich droeg kon tonen. De ruimte onder het bureau is langs de twee kanten ingesloten door puin en er valt een klein beetje licht binnen in dit hol door een gat ter hoogte van het bureaublad, ongeveer zo groot als mijn hoofd. Het licht valt net tussen mijn opgetrokken knieën en mijn borstkas, recht op een hand die vanonder de brokstukken komt piepen. De vingers zijn opgericht, alsof ze bedelen om het leven terug te ontvangen.
Ik slik, het kan niet anders of dit is de hand van Simon. Ik heb nooit naar ’s mans handen gekeken, maar het kan moeilijk anders. Het gruwelijke zicht geeft me kracht om mezelf uit te graven, ik wil niet langer dan nodig bij een lijk blijven zitten. Paniekerig begin ik het gat bovenaan te vergroten, terwijl ik wanhopig probeer niet te denken aan al de dode collega’s die hier ook rond me liggen. Eindelijk is de opening breed genoeg om er uit te kunnen en ik kruip naar buiten. De hele voorgevel en 2 verdiepingen van het politiehoofdkantoor zijn ingestort zie ik nu. En de rest van de buurt, of zelfs stad, ziet er niet veel fraaier uit. Brokstukken en lege gebouwen die als skeletten in de regen staan te treuren. Eerst borrelt er woede in me op, en daarna een bodemloze neerslachtigheid. Onze stad is blijkbaar de zoveelste die gebombardeerd is. Ik kijk even over mijn schouder en ga dan klauterend over de brokstukken naar mijn locker in het bureau. Die is gevallen, maar wel zo dat het deurtje naar boven gericht ligt. Net een grote metalen doodskist. Met licht trillende vingers open ik het en haal er mijn zware politiejas uit. Ik heb dat ding nog nooit zo graag gedragen als nu; hij is warm en waterdicht. Vervolgens graai ik er mijn rugzak uit en stop die vol met een oud pak Choco Prince-koeken en al het andere dat ook maar iets van waarde heeft. Van het halfliterflesje cola neem ik snel een paar slokken voor ik het wegsteek, zodat mijn mond weer normaal vochtig voelt. Ik heis de rugzak vervolgens over mijn schouders en begin over het puin te klauteren, op zoek naar overlevenden. Maar wanneer het gebouw na een windvlaag begint te wankelen en ik nog steeds niemand levend heb teruggevonden, zelfs niet onder de andere bureaus, ga ik weg, een schuilplaats zoeken.

[ bericht aangepast op 28 dec 2011 - 20:10 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Het is hier echt doood. :'3

[ bericht aangepast op 28 dec 2011 - 20:11 ]

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

ik wacht op progeny aangezien Aiden half slaapt

Do it scared, but do it anyway.

Ik wacht heeel stiekem ook op Progeny, omdat die nog moet reageren, haha. :'D

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

dan is het dus wachten, gewoon verder gaan op een andere RPG, daar kunnen mensen op jou wachten

Do it scared, but do it anyway.

Volgens mij was dat een hint, haha. :'D
Maar nu je het zegt, klopt het wel. :W

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Wie zit waar anders? Dan kom ik met Laurence de boel wel even verlevendigen (:

Home is now behind you. The world is ahead!

Ja ja, ik was de hele dag weg. :'D
Net terug, is 't goed als ik Ethan dan met Janine mee laat gaan, maar het niet aan Aiden vraag, hij slaapt immers hahaha.

everything, in time

Wij zitten nu met een aantal mensen in zo'n gebouwtje, waar precies weet ik niet. Maar goed, we wachten dus op Progeny, want die moet nog antwoord geven, haha. :'D
Ondertussen zitten we hier allemaal hints te geven aan Progeny van; Hello? Lees dit. :W

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Progeny schreef:
Ja ja, ik was de hele dag weg. :'D
Net terug, is 't goed als ik Ethan dan met Janine mee laat gaan, maar het niet aan Aiden vraag, hij slaapt immers hahaha.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Hahah, HALLO, lees het forum en dan kon je zien dat ik naar het Indonesisch Herinneringscentrum was omdat mijn broers profielwerkstuk daarin komt.

everything, in time

Ja maar ik was gewoon te lui om het forum te lezen. ;'D

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Nevermind over dat van de vorige pagina - Ik ben er weer
@Sid - Kom anders even langs bij Eli en Emily, die staan tegenover elkaar in het bark, elk met een vuurwapen c:

Edit: Topic 2

Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

[ bericht aangepast op 29 dec 2011 - 14:51 ]