[RPG] Chaos. - Speeltopics

Het is het jaar 2063 en de opwarming van de aarde eist zijn tol. In de vorm van allesverzengende droogseizoenen en extreme monsoenmaanden, neemt moeder Aarde wraak op degenen die haar zo hebben aangetast. Bovendien blijft de wereldbevolking door gaan met pieken, maar het voedsel en water raakt op. Te midden van deze chaos, ziet de regering geen andere uitweg dan de bevolkingsgroei af te kappen door enkele metropolissen te bombarderen.

Waar er eigenlijk niets dan puin over hoorde te blijven, lijken enkele mensen de ramp te hebben overleefd. Afgesloten van de rest van de wereld, zonder bereik en zonder benzine, raken deze overlevenden onder de impressie dat zij de laatste overblijvende mensen op aarde zijn. Gefrustreerd en wanhopig raken ze vast in een cirkel van chaos en plunderingen, die misschien nog meer levens eisen. Wanneer ook enkele gestrande vakantiegangers in de ruines van de stad belanden, staat de boel helemaal op stelten.

[ bericht aangepast op 25 dec 2011 - 17:12 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Heel misschien moet ik nog een stukje schrijven

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Aiden
Ethan legt zijn hand op mijn voorhoofd. Zijn hand voelt koud aan, het is lekker en verfrissend.
'Blijf liggen, ik eh..' zegt hij en zoekt wat. Hij pakt het eerste de beste T-shirt, ik heb al zo'n idee wat hij gaat doen. Ik hoor ook iets op de deur kloppen. Ik wil opstaan om te gaan kijken, maar Ethan houd me tegen.
'Blijf liggen. Ik ga wel kijken,' zegt hij zacht. Ik laat mijn hoofd weer in de kleren zakken. Hij lijkt erg blij en praat uitbundig. Ik hoor iets over dat hij zegt dat zijn broer ziek is. Ik glimlach even omdat hij dat ook is en nog een stuk erger ook. Hij komt weer naar binnen met een meisje. Hij stelt ons voor en legt een vochtig, opgerold shirt op mijn voorhoofd. Het werkt verkoelend. Ik glimlach even.
'Dankje,' zeg ik zacht. Mijn hand hou ik tegen het shirt als ik wat rechter op ga zitten.
'Aangenaam, zoals mijn broertje al gezegd heeft, ik ben Aiden,' zeg ik Ik wil een hand uitsteken, maar besef dat ik er geen meer over heb. Als teken van groeten knik ik even. Het lijkt me het beste als ik weer ga liggen en dat doe ik dan ook. Ik blijf het toch fijn vinden dat Ethan ondanks alles zich nog zo goed voelt en me helpt.

[ bericht aangepast op 27 dec 2011 - 20:15 ]

Do it scared, but do it anyway.

Janine 'Jainy' Amély Fride

'Nee, ik ben geen tak,' zei ik, misschien een beetje sarcastisch. De jongen was wel erg enthousiast dat ik er was, of dat er überhaupt iemand was. 'O, ik vergeet bijna: Ik ben Janine.' Snel stelde ik mezelf voor, dat vergeten was wel heel onbeleefd. 'Wat heeft hij?' Ik wees naar de jongen die Aiden heette. Diezelfde jongen ging op dat moment omhoog zitten, en stelde zichzelf voor als Aiden. 'Aangenaam. Nogmaals; ik ben Janine. En dan heb ik nog een kleine vraag. Waarom is het in deze stad zo verlaten, waar is iedereen in Godsnaam heen?' Ik maakte het mezelf gemakkelijk op de grond, ik was uitgeput. 'En jullie hebben hier niets te eten of te drinken hier, want ik ga zo dood.'

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Maar ik ga, mensjes. :W

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

oke doeii

Do it scared, but do it anyway.

ik vind het best komisch hoe Ethan nu voor Aiden wil zorgen. ze zijn best schattig samen.

Do it scared, but do it anyway.

Aiden
Het meisje stelt zich voor met de naam Janine. Ze stelt een paar vragen en als ik zie dat Ethan even bezig is besluit ik ze maar te beantwoorden.
'Ik heb niks, maar Ethan wil dat niet geloven,' zeg ik koppig. Mooi niet dat Ethan hier de enigste is die koppig mag doen over ziektes. Ik zie dat Janine doorweekt is, net als wij net.
'Ik denk dat meer als de halve stad dood is en daarom nergens te bekennen is. En iets te eten of te drinken hebben we nog niet gevonden we zijn hier pas net,' zeg ik. 'Maak het jezelf gemakkelijk en trek je wat droge kleren aan, die hebben ze hier genoeg. Daar liggen trainingsbroeken.' ik wijs naar de stapel waar wij ze ook vandaan hebben. Ik sluit mijn ogen even. Ik moet mijn best doen om niet futloos in slaap te vallen. Als ik weer moet hoesten kom ik snel overeind waardoor het shirt valt. Dit was niet goed. Ik vouw het shirt iets zodat een nieuwe, koude kant boven komt. Als ik uit gehoest ben ga ik weer liggen en leg het shirt weer op mijn voorhoofd.

Do it scared, but do it anyway.

Ethan Joseph Sicks
'Wil jij ook drogen kleren?' vraag ik aan Janine. Ik heb door dat ik debiel klink, maar ik kan er niets aan doen, ik ben gewoon zo blij dat er nog levende mensen zijn.
'Er zijn hier vast nog vrouwenkleren. Eten en drinken hebben we niet, nee, was dat maar zo.' Snel steek ik een duim op naar Aiden, maar als hij hoest haal ik hem weer naar beneden. Ik wil hem dwingen om te blijven liggen, maar hij doet het zelf al. Ik loop weer naar hem toe, in de veronderstelling dat Janine droge kleding gaat zoeken.
'Ik vrees dat dat een longontsteking wordt, of misschien alleen een griepje. Of een verkoudheid, je moet nu in ieder geval voorzichtig doen, dan kunnen we het misschien nog de kop indrukken. Als het zou kunnen, zou ik jou nu dwingen om te slapen en zou ik hetzelfde doen. Maar dat is natuurlijk niet zo netjes nu we een gast hebben.'

everything, in time

Aiden
Ethan komt weer naar me toe, ik heb niet echt meegekregen wat hij net aan het doen was.
'Ik vrees dat dat een longontsteking wordt, of misschien alleen een griepje. Of een verkoudheid, je moet nu in ieder geval voorzichtig doen, dan kunnen we het misschien nog de kop indrukken. Als het zou kunnen, zou ik jou nu dwingen om te slapen en zou ik hetzelfde doen. Maar dat is natuurlijk niet zo netjes nu we een gast hebben,' zegt hij. Hij klinkt echt als een grote broer. Ik glimlach even.
'Ja welke van de drie is het? aan drie mogelijkheden hebben we niks,' zeg ik zacht. 'Als ik jou was zou ik even uit de buurt blijven en zorgen dat je zelf niet ziek word van mij, dat kun je nu helemaal niet hebben.' Dat laatste zeg ik zo zacht dat alleen Ethan het kan horen. Het liefst wou ik ook slapen, maar dat was niet netjes. Ik ga even met het natte shirt door mijn gezicht en wissel op nieuw van kant. Als ik echt koorts had had ik een probleem. Hopelijk was het niet echt ernstig en ben ik er zo weer bovenop.

Do it scared, but do it anyway.

Ethan Joseph Sicks
'Ach, ik ga toch al dood, veel erger kan het niet worden, wel?' lach ik. 'Welke van de drie het is weet ik niet, ik ben een patiënt, geen dokter, excusez-moi. Ik weet alleen dat je sowieso gewoon niet ziek moet worden. Maar hé, jij bent sterk! Weet je wat? Anders ga jij toch slapen en dan blijf ik wel bij Janine, ik leid haar wel af of zo. Komt goed, maak je niet druk.'
Nu er weer iemand bij is, heb ik er weer alle vertrouwen in. Zelfs nu Aiden ziek is. Ik hoop natuurlijk wel dat hij weer snel beter wordt, maar hé, er is tenminste iets goeds gebeurt, dat mocht ook wel weer na deze tijd.

Simone gaat deze korte stukjes niet leuk vinden, maar 't lukt niet langer!/slecht

everything, in time

tja, soms is er niks aan te doen. Ik ben er ook alleen maar in uitzonderlijke gevallen goed in. (dat was een keer of 3 gebeurt)

Aiden
'Ach, ik ga toch al dood, veel erger kan het niet worden, wel? Welke van de drie het is weet ik niet, ik ben een patiënt, geen dokter, excusez-moi. Ik weet alleen dat je sowieso gewoon niet ziek moet worden. Maar hé, jij bent sterk! Weet je wat? Anders ga jij toch slapen en dan blijf ik wel bij Janine, ik leid haar wel af of zo. Komt goed, maak je niet druk.' Ik open mijn ogen weer eens langzaam. Dankbaar kijk ik naar Ethan. Nu begrijp ik pas waarom onze ouders alles wat we samen deden vertrouwde, we zijn geen twee losse personen, nee we zijn een. 'Al goed al goed,' zeg ik. 'Je switcht wel vaak van paciënt naar dokter en terug.' We konden allebei weer lachen en dat was het belangrijkste. 'Ik zal voor jou gaan slapen, maar dan moet je de volgende keer als jij weer eens je moet ontspannen dat ook doen. Jou ontspannen krijgen is al moeilijk genoeg,' zeg ik lachend. Ik weet dat ik naar Ethan had moeten luisteren over dat shirt, dan was er nu niks aan de hand. 'Heb het gezellig samen,' zeg ik nog tegen Ethan. Ik pak een groot, dik vest uit de stapel met kleren en leg die over me heen. En nu maar hopen dat ik goed slaap. Goed slapen is nou niet iets wat vaak lukt nadat ik het te horen kreeg van Ethan. Ik heb al veel dromen gehad waarin hij dood ging. Elke keer werd ik huilend wakker. Als dat dit keer gebeurt zou de koorts het alleen maar versterken.

ja ik ga er ook wat drama in gooien met Aiden.

Do it scared, but do it anyway.

Hello there, guys c: Even een vraagje:
Simone had mij gevraagd het nieuwe topic te openen, omdat ze er zelf niet is, en ze had me ook die tekst uit de beginpost gestuurd en alles, maar ik ben morgen weg Dus kan een van jullie misschien die tekst uit de beginpost quoten en kopieren met alle html codes er in en dan plakken in het openingsbericht van het nieuwe topic? :') Het klinkt echt heel stom, I know
Oh, en Aiden en Ethan maakten me bijna aan het janken Niet nog eens doen hoor

Eli Honeychurch - Survivor
Wantrouwend kijk ik de jonge vrouw aan. Ze stelt voor om beiden onze wapens weg te doen, maar ik houd haar onder schot. Als versteend blijf ik staan, en overweeg mijn opties. Haar neerschieten en haar wapen en andere spullen afpakken? Weglopen? Haar verzoek inwilligen, proberen samen te werken? Maar misschien schiet zij mij wel neer. Ik vernauw mijn ogen en verstrak mijn greep op de shotgun. Niemand vertrouwen. Dat is een luxe die ik me voorlopig nog niet kan veroorloven. "Nou?" dringt de vrouw dan aan. Ik slik en knipper met mijn ogen, omdat mijn wimpers aan elkaar beginnen te plakken van de regen. Mijn vinger sluit zich langzaam om de trekker. Zal ik het doen? Zal ik haar neerschieten? Ik zuig mijn onderlip naar binnen en lik er overheen, omdat hij ondanks de regen droog aanvoelt. Weer verstevig ik mijn grip iets, en ik voel hoe de trekker iets mee veert. Ik hoef alleen maar te drukken. Te drukken, en dan is ze dood. "Nee." zeg ik met schorre stem. "Ik.." Weer ben ik stil, en ik lik langs mijn lippen. De regen is minder geworden, en het miezert nu alleen nog een beetje. "Oké dan." Toch laat ik mijn wapen nog niet zakken. Ik wacht tot het meisje dat van haar weg zal stoppen.

Sorry, ik weet niet wat ik morgen ga doen en of ik dan veel online ben.
En dan van Aiden en Ethan, dat gebeurde ons ook al en het wordt nog erger ook, dat was maar een voorproefje

Do it scared, but do it anyway.

Sorry, ik ben er vandaag.. Geen idee, waarschijnlijk laat pas. Als het me lukt zal ik het doen, anders sorry!

En geen sorry wat betreft Aiden & Ethan, dat was namelijk mijn doel.*O*

everything, in time

RainbowDay schreef:
Heel misschien moet ik nog een stukje schrijven

Ja, reageren met die handel

Trust me. I'm the doctor