Fayan - Stylist
Pas na een tijdje merkte ik Saph naast me op en keek ik hem even kort in de ogen voor ik beschaamd weer wegkeek. Mijn fout. Het was mijn fout.
Opeens kreeg ik het gevoel dat ik hier nu meteen weg moest, of ik anders zou ik echt gek worden, zou ik gaan gillen, schreeuwen, huilen, tieren en schelden tegen Snow en daarmee bracht ik dan Saph, Cassie, Dario en Aurora in gevaar. En had ik nog niet genoeg aangericht? Veel te veel.
Ik stond op en zakte meteen door mijn gebroken been heen. Door de paniek van net had ik het niet eens opgemerkt, maar nu voelde ik het 100 keer zo goed en hinkte ik moeizaam weg van het bloed. Het stukje stof liet ik geen moment los.
Ik bedacht me wat Saph nu wel niet van me moest denken. Ik was een zwakkeling, had veel te vaak mijn pijn getoond en daarmee mensen in gevaar gebracht. Het was nu tijd om sterk te zijn, deze kamer te verlaten en naar de volgende te gaan, om uiteindelijk een uitweg te vinden. Ik kon het best. Als ik dat vrolijke, lachende gezicht nou maar van mijn netvlies kon krijgen.
Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen
