[RPG] The Reunion | 7 - Speeltopics

Cel Indeling:
Cel 1: Fayan en Daiyh
Cel 2: Saph
Cel 3: Cassie en Ferron
Cel 4: Dario
Cel 5: Prim en Brianna
Cel 6: Lucas en James
Cel 7: Aurora

Let's face it, these people are a danger to our safe community.
We have to lock them up, together.
Forever, so we can all live in peace.

[ bericht aangepast op 10 dec 2011 - 14:00 ]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Fayan - Stylist
Ik voelde hoe Saph mijn hand vastpakte en naast me kwam lopen en ik slikte de tranen weg. Sterk zijn. Weg hier.
"We kunnen hier niet blijven," mompel ik met mijn gezicht strak op de grond gericht. Met andere woorden: ik wilde hier niet blijven.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Saph Amero
Ik knikte, hield zijn hand steviger vast en liep het donkere bos door. Fayan wilde er duidelijk nog niet over praten, dus moest ik hem hier maar gewoon zo snel mogelijk weg krijgen. een deur zoeken.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Fayan - Stylist
Na nog een paar hinkpassen kwam dat oogverblindende felle licht terug. Zodra ik mijn ogen weer kon openen, was het bos om ons heen verdwenen. We waren terug in de betonnen kamer, die veel kleiner was dan het bos.
Aan het eind van de kamer zat een deur naar het volgende vertrek. Het bloed op de grond was verdwenen. Het stukje stof dat ik in mijn hand had geklemd ook.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Saph Amero
Zonder ook maar stil te staan opende ik de volgende deur, en liep naar de volgende kamer. verbaasd keek ik rond. Een keuken. Met een haardvuur, waarboven een borrelende ketel hing. Een ouderwetse koelkast. een val van Snow? Mijn maag hoopte van niet.

Inspiloos, ik? Nah

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Haha, ik ben zelf ook een beetje inspiloos. *gaat maar brainstormen*

Fayan - Stylist
Ik wierp een vluchtige blik door de kamer en zag in een oogwenk dat het een keuken was. Ik vertrouwde geen enkele kamer van Snow meer, maar mijn maag drukte dat gevoel zo goed mogelijk weg. Ik leefde nu al een dag of drie op een paar hapjes brood en ik voelde mezelf gewoon zwakker worden met de seconde. Of kwam dat door het verlies? Of door allebei?
Ik hinkte richting de borrelende ketel en zakte voor het haardvuur neer, dat een aangename warmte over me heen liet stromen. Ondanks de hete woestijn van net, had ik het nu koud. Vanwege de vermoeidheid en de honger.
Ik trok Saph naast me neer en wierp een blik in de ketel. Het leek er normaal uit te zien...

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Pc change.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Saph Amero
Oh, wat een heerlijke warmte. ik leunde tegen Fayan aan, wierp een blik naar de ketel.
'Groentensoep... Denk je dat het veilig is...?'

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Fayan - Stylist
Eerlijk gezegd kon het me vrij weinig schelen op dat moment. Ik had stervende honger en als ik eraan doodging, nou, als dat het ergste was. Dan gingen Saph en ik samen en dan waren we ook weer bij Ferron. En weg van hier. Alleen maar beter, toch?
"Vast wel. Snow lijkt me niet iemand die iedereen tegelijk uitmoord."

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Saph Amero
Ik knik, vind twee kommetjes in de kastjes. Dat zou de reden zijn. Snow widle het spel uitreken, zo lang mogelijk maken. en dan moesten we wel eten. Ik schepte twee kommetjes vol, en gaf fayan dezijne, met een lepel.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Fayan - Stylist
Ik pakte de kom aan, die meteen mijn handen verwarmde en nam kleine slokjes. Het liefst had ik natuurlijk meteen de hele inhoud naar binnen gegoten, maar er waren redenen genoeg waarom ik dat niet zou doen. Omdat ik dan mijn hele binnenste zou verbranden, bijvoorbeeld. En omdat als je echt honger had, je beter rustig aan kon eten. En omdat ik nog niet wist of het wel echt veilig was. Als ik er bijwerkingen van kreeg, kon ik maar beter niet teveel naar binnen slurpen.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Saph Amero
ik nam een heel klein slokje van de soep, na er uitgebreid aan geroken te hebben, elk stukje groente had geinspecteerd. Er leek niets mis mee te zijn. Fayan dronk het inmiddels stilletjes op, dus zette ik me over mijn paranoia heen, en dronk de soep. Ik wou dat we de cellen nooit verlaten hadden.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Alleu.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Fayan - Stylist
Naarmate ik de soep verder opdronk en het mijn maag op wonderbaarlijke wijze snel leek te vullen, nam ook de vermoeidheid toe en leek het verdriet daarmee ook te groeien. Nu ik stilzat had ik tijd om na te denken over wat er gebeurd was. Over Ferron. Die er nu niet meer was.
Toen er nog een kwart soep over was in mijn kom zette ik hem met een zucht neer op de betonnen grond. Mijn keel zat dicht en was kurkdroog, ik kon geen hap meer nemen.
Ik leunde tegen Saph aan, keek naar hem op en drukte een zacht kusje op zijn wang. Hij was niet alleen Ferron's held, maar ook de mijne. Op zoveel manieren. En god, wat hield ik van hem.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Saph Amero
Ik hield Fayan tegen me aan, liet het vuur en zijn armen me verwarmen. Ik was doodop. Fayan zag er ook vermoeid uit, maar vooral verdrietig. ik streek een hand langs zijn vuile, verwarde roze haar.
'het spijt me,' fluister ik, doelend op Ferron en deze hele situatie.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Fayan - Stylist
Ik schudde zachtjes mijn hoofd. Nee, Saph, niet doen. Dan kwamen de tranen en ik wilde niet meer huilen. En daarbij, Saph had nergens, nérgens schuld aan. Hij was perfect en fantastisch, zoals altijd.
"Ik hou van je, Saph," murmelde ik met mijn hoofd tegen zij borst gedrukt. "En we gaan hier weg en terug naar 7."

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen