[RPG]I Totally Screwed Up My Life[3][RPG] - Speeltopics

Deel 3 van de ITSUML- RPG!
DE ROLLEN!:
Leave: Madeline Sarah McClain , 16
MustacheMe: Brain Charles Luwissun , 17
Micheal James Lonés , 18
Fae: Abigail Lillith Pierce (Abby) , 19
Aesthetic: Vivian Nathalia Larson , 19
Jackal: Murlaugh Danson Upgraye , 25
Primerose: Aiden Marslow , 19
Paynelicous ;P: Charles (Chaz) James McKnight, 18
JaiRy: Kaitlynn (kate ) Brooks , 22
HurtedHeart Rosalina Eliza Serpent , 19
Jackal Helena Cherry Sullivan , 23
Er zijn nog wat meer rollen maar die zet ik binnenkort erin. +)

We gaan vandaag beginnen! Maakt niet uit wie er gaat beginnen!
Hier is nog wat informatie:
-Als iemand offline is en je praatte met hem/haar, 'loop' dan niet weg of doe iets wat diegene niet wil.
-Praat met duidelijke zinnen.
-Niet schelden, of het hoort bij het persoon.

Vraag/Klets Topic
Als jullie de rollen nog een keer willen overkijken, hier klikken <3

Als jullie nog iets willen weten vraag het me!

xxx

[ bericht aangepast op 8 dec 2011 - 22:25 ]

NO ALCOHOL ONLY FIZZY JUICE

Kaithlynn

'Gaat alles goed met haar?' vroeg ik daarna. 'Als ik teveel vragen stel moet je het me zeggen, vooral als je vind dat het me niks aangaat,' zei ik er snel achterna. Dit deed me erg goed, de manier waarop we met elkaar praatte, ik voelde dat ik langzaam steeds losser bij hem kwam. Meer tegen hem zou durven zeggen en ik hoopte dat dat wederzijds zou zijn. Ik legde mijn hoofd op mijn knieën, ondanks ons serieus gesprek vond ik zijn gezicht steeds boeiender. Even bloosde ik bij dat idee en hoopte dat het hem niet was opgevallen.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

-Damian-
'ja, gelukkig gaat alles goed met haar. Ze heeft alles goed voor elkaar,' zeg ik. 'je vraagt maar. Ik moet met het verleden leren leven.' aan de ene kant voelt het goed om alles te vertellen. Ik trek mijn benen weer in kleermakerszit op de bank en leg mijn handen in mijn schoot. Er is nog nooit iemand geweest aan wie ik zoveel verteld heb. Bij Kate voel ik me veilig genoeg om het te vertellen. Alleen zij kent nu mijn zwakke plek. Ik hoor de oven afgaan.
'de pizza's zijn klaar, borden staan in het kastje rechts boven.'

Kaithlynn

Zodra de oven afgaat en Damian me verteld waar de borden staan, sta ik op en loop richting de keuken. Uit het kastje vis ik twee borden, open daarna de oven om de pizza's eruit te halen en zet deze even op de aanrecht. Uit een van de lades haal ik twee messen en loop zo met de borden naar binnen. 'Kijk eens aan,' zeg ik tegen hem en zet onze borden op tafel. 'Een pizza voor jou en een voor mij,'
Ik snijd mijn pizza in stukken en wil iets te snel een hap nemen van de, nog bloedhete, pizza. 'Ohw fuhuck!' met mijn hand voor mijn mond ren ik de keuken in, spuug het stukje in de prullenbak uit en ga aan de kraan hangen zodat het koude water mijn verbande gehemelte kan koelen. 'Pas op, de pizza is heet,' roep ik vervolgens nuchter naar Damian en sla kreunend mijn hand voor mijn gezicht. Iedere idioot wist dat een pizza, die net uit de oven kwam, bloedheet was.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

-Damian-
Het duurt niet lang voordat Kate de pizza's komt brengen. Ik moet een beetje lachen als ze merkt dat de pizza heet is. Als ik mijn pizza in stukjes heb gesneden blaas ik extra een beetje overdreven tegen het stukje dat ik in mijn hand heb.
'pizza's zijn meestal warm als ze net uit de oven komen,' zeg ik grinnikend. Rustig eet ik mijn pizza, die nu redelijk is afgekoeld, op. Na een tijdje loop ik met een leeg bord naar het aanrecht. Ik kom terug met twee glazen cola en ga weer ik de bank zitten. Het valt me nog mee dat Kate nog niet verder vraagt over mijn zusje.

Kaithlynn

Nadat mijn mond redelijk gekoelt was liep ik terug naar binnen en at voorzichtig en al blazend mijn pizza op. Tussendoor stak ik plagend mijn tong naar hem uit toen hij me erop wees dat pizza's meestal warm zijn als ze uit de oven komen. Als hij klaar is met eten en terug komt met twee glazen cola neem ik mijn glas gretig aan, op mijn gehemelte was een kleine blaar ontstaan. Altijd fijn..
'Woont je zusje al samen of dat nog niet?' vraag ik hem tussen neus en lippen door, terwijl ik ook mijn lege bord naar het aanrecht breng en me vervolgens weer langs hem op de bank laat ploffen.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

-Damian-
Zoals ik al verwacht had duurt het niet lang voordat Kate weer overgaat naar het onderwerp van de dag: mijn zusje.
'ze woont met wat vrienden in een soort studentenhuis.' ik weet niet precies hoe zo'n huis heet, maar het is zo het beste te beschrijven. Eigenlijk vraag ik me af of Kate broers of zussen heeft. Alleen zeggen mijn gedachten dat ik haar nu veter niks over haar thuis kan vragen. Zolang het me lukt om
Zonder veel emotie wisseling haar vragen te beantwoorden vind ik het best. Vanuit mezelf zou ik niet gaan praten, maar vragen beantwoorden vind ik niet zo erg.

Kaithlynn

'Ohh, dus ze gaat nog naar school?' de vraag floepte er wederom uit. Even dacht ik aan mijn eigen broertjes en zusje, ik had ze al 4 jaar niet meer gezien. Hoe zou het met ze gaan? Had mijn vader zich nu op hen gestort nu ik niet meer thuis was om de harde klappen van zijn handen op te vangen. Verwoed beet ik op mijn lip, mijn vader met zijn losse handen. De ruzie waardoor ik uit huis was gegaan stond nog diep in mijn geheugen geprent. Die herinneringen deden de drugs en alcohol niet vervagen, zodra ik nuchter was kwamen ze altijd weer terug. En als dat niet zo was waren het de littekens op mijn rug wel die me er aan herinnerde.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

-Damian-
'Jep, ze is een stuk slimmer bezig met haar leven en gaat nog naar school.' ik merk dat Kate een beetje boos wordt van een bepaalde gedachten, welke weet ik niet. Ik leg mijn arm weer om haar heen. Op zo'n momenten plaats ik mezelf altijd op de 2de plaats. Als teken van steun wrijf ik over haar rug.
'alles wat hier gezegd wordt blijft tussen jou, mij en de 2 warme pizza's.' hopelijk weet ze dat ze me kan vertrouwen.
'waar denk je aan?' ik weet dat de vraag moeilijk is, maar hij moest eruit.

Kaithlynn

Ik voel zijn arm weer om me heen en zijn hand wrijft zacht over mijn rug. Ik glimlach even als hij zegt dat alles tussen hem, mij en de twee pizza's blijft. 'Waar denk je aan?' vraagt hij daarna. 'Aan mijn vroegere thuis, mijn broertjes, zusje en mijn vader,' dat laatste gromde ik zacht. 'Ik haat hem, ik haat hem echt,' zeg ik daarna en kijk met een van pijn getrokken gezicht voor me uit. 'Als er thuis iets fout ging, maakte niet uit wat, dan was ik de dupe.' even slikte ik tussendoor. 'Meestal kwam dat omdat ik me tegen hem verzette, uit angst omdat hij mijn broertjes of zusje iets zou doen, ik ving liever de klappen dan aan te moeten zien dat hun zachte huidjes kapot geslagen zouden worden,' Ik balde mijn vuist zacht. 'Mijn vader had losse handjes.'

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

-Damian-
Het is een emotioneel onderwerp, haar thuis. Ik leg mijn ander hand op haar gebalde vuist.
'als eerste wil ik zeggen dat jij niks fout hebt gedaan.' ik moet even goed nadenken wat ik wil zeggen. 'je mag je vader haten, maar krop het niet op.' de verwoording is moeilijk. 'uit ervaring weet ik dat opkroppen niks helpt. Je kunt het er beter een keer uit laten komen dan steeds een beetje.' van mijn part slaat ze mij bont en blauw, ik vind het niet erg. Zolang ze maar daardoor maar niet zo wordt als ik, die alles voor zichzelf houd. 'je kunt de tijd niet terug draaien, hoe graag je dat soms zou willen.'

[ bericht aangepast op 11 dec 2011 - 9:22 ]

kaithlynn

Ik glimlachte wrang. 'Je bent de eerste aan waar wie ik dit vertel, het was inderdaad een onderwerp wat ik ver weg heb gestopt,' zeg ik tegen hem en ontspan mijn gebalde vuist. 'Ik vraag me soms alleen af hoe het nu thuis gaat en kan alleen maar hopen dat hun niks gebeurd.'
Het luchte wel op, het diepste wat me dwars zat was eruit en ik had het verteld tegen Damian, iets wat me nog fijner deed voelen. 'En de tijd terug draaien zou ik nooit willen, het was toch onvermijdelijk.'

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

-Damian-
Kate heeft mijn schild bijna door boort. Ze heeft bijna de echte Damian te pakken.
'Zou je een keer terug willen?' vraag ik. 'Gaan kijken hoe het met je broertjes en zusje gaat, bedoel ik.' god wat ben ik nu slecht met woorden. Ze hoeft dan echt niet alleen te gaan. Ik voel dat ze rustiger wordt. Ik drink nog wat cola. 'je bent de enige die de echte Damian te zien krijgt. Niet de jongen achter het masker die altijd depri is.'

kaithlynn

'Ik weet het niet,' mompel ik zacht en keek even bedenkelijk voor me uit. Ergens wilde ik ze dolgraag weer zien, zolang ik mijn vader maar niet hoefde te zien. 'Zou je meegaan?' Vroeg ik zachtjes aan hem, als ik niet alleen zou gaan dan durfde ik vast wel. Ik had een sterke wil en werd niet gauw van me plek af gestoten door andere maar er was een persoon die dat wel kon, die z'n invloed op kon hebben. Ik rilde even, dat was mijn vader.
'Ik vind het fijn om bij je te zijn,' zei ik daarna tegen hem en keek hem schuin aan. 'Het doet me goed dat je je open durft te stellen tegenover me en ik vind je nu echt niet depri overkomen,' vervolgde ik met een warme glimlach.


[Zo wij houden dit topic wel lekker levend he (; ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

-Damian-
'natuurlijk zou ik dan meegaan, echt niet dat je vader je dan nog iets aan gaat doen.' ik kan er dus echt niet tegen als iemand zo gemeen kan zijn. 'Dankje, van binnen ben ik ook bijna nooit depri, meestal ben ik verdrietig.' Het doet me goed om met Kate te praten.
'Het doet me ook goed om zo te praten, vooral met jou.' Ik kan me niet eens meer herinneren wanneer ik voor het laatste echt mezelf ben geweest. Mijn zusje krijgt altijd de vrolijke mij, en hier krijgen ze de depri mij. Met mijn ogen dicht leg ik mijn hoofd op haar schouder. Ik ga iets anders zitten.
'mijn moeder ken ik wel, ze heeft me in de steek gelaten toen mijn vader en mijn moeder ruzie kregen over mijn vaders drank probleem. Ze heeft nog niet eens gedag gezegd.' er komt een brok in mijn keel. Ik haal een foto uit mijn portemonnee. 'De vrouw rechts is mijn moeder, het meisje langs haar is mijn zusje. Daarlangs sta ik en de dronke uitziende man achter me is mijn vader. De foto is net voor haar vertrek gemaakt.'

[ja inderdaad, ik vind het niet erg]

Kaithlynn

Ik keek naar de foto van hem met zijn zusje en ouders, aan zijn moeders gezicht was te zien dat ze niet gelukkig was. 'Het lijkt me pijnlijk dat ze is weggegaan zonder ook maar iets te zeggen,' zei ik tegen hem. 'Maar die schuld moet jij niet op je nemen, je moeder was niet gelukkig vanwege je vader, niet door jullie,'
Ik nestelde me dieper in zijn arm, die nog steeds over me heen lag. 'Heb je nooit meer iets van je moeder gehoord?' Vroeg ik hem daarna.


[Ik vind het ook helemaal niet erg (: ]

[ bericht aangepast op 11 dec 2011 - 10:27 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'