Nathaniel Snow
De martelingen waren over. Chiara had geen pijn meer, Fayan was stabiel. Wat jammer nou.
Nu was het tijd voor het leukste deel. De stelletjes uit elkaar halen.
"Nou, Saph, ga je dus blijkbaar toch voor je vriend door het vuur. Applausje, hoor. Maar nu zul je het weer even zonder hem moeten doen, want van al dat geklef word ik een beetje misselijk. En laten we Chiara en Daiyh ook maar weer even uit elkaar halen."
En verschenen vier grijparmen. Eéntje die Fayan greep en naar de rechterkant van de kamer bracht. Of eerder smeet, gepaard met een heerlijke gil van pijn.
Eéntje die Daiyh er achteraan gooide.
Eéntje die Chiara naar de linkerkant van de kamer smeet, een soort toetje van de pijn die ze net had ervaren en ééntje die Saph achter Chiara aangooide.
Daarna werd de ruimte in tweeën gedeeld door een glazen wand. De tas met de medische spullen lag natuurlijk aan de kant van Saph, want Fayan hoefde heus geen morfine. Pijn was goed.
Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen
