[RPG] The Reunion | 4 - Speeltopics

Cel Indeling:
Cel 1: Fayan en Daiyh
Cel 2: Saph en Chiara
Cel 3: Cassie en Ferron
Cel 4: Amycus en Dario
Cel 5: Prim en Brianna
Cel 6: Lucas en James
Cel 7: Aurora en Zahira

Let's face it, these people are a danger to our safe community.
We have to lock them up, together.
Forever, so we can all live in peace.

[ bericht aangepast op 7 dec 2011 - 13:34 ]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

I'm back! Zal ik Fayan langzaam laten wakker worden? *O*

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah 0.0

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Welcome back o.o *just got her internet to work again*

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Haat aan wegvallend internet
En dan ga ik nu Fayan even wekken *O*

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Fayan - Stylist
Het bloeden werd gestelpt door iets, wat druk uitoefende op de wonden. Het leek alsof ik meer en meer bij bewustzijn kwam, maar naarmate dat gebeurde, voelde ik ook steeds meer pijn opkomen, voelde iedere wond kloppen en steken. Ook mijn onderbeen deed zeer, maar dat was een heel ander soort pijn. Niet van een wond, meer iets van binnenin.
Zodra de pijn echt veel te goed voelbaar werd, kwam er een gesmoorde kreun uit mijn keel. Auw. Wat was er gebeurd? Waarom had ik zoveel pijn? En waarom wilden mijn ogen niet open en voelde ik me zo zwak, kon ik niets bewegen?

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Saph Amero
Ik had net het infuus aangelegd toen Fayan een pijnlijke kreun gaf. Ik was toch niets geveten hopelijk? Ik had iederen wond verbonden...
'F-Fayan...? K-Kun je me horen...?'

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Lisanne! Nou ben je nog steeds niet weg, ga weg! Weg, mens!
Ja, soms moet dat echt even, als ik geen zin heb in mijn stapel huiswerk -_-

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Fayan - Stylist
Ik voelde iets mijn aderen indruppelen, hoorde in de verte geluiden, maar kon nog niet onderscheiden wat het was.
In mijn oren klonk een dof gezoem en ik probeerde nog altijd met alle kracht die ik in me had iets te bewegen, maar mijn lichaam voelde zo slap en levenloos aan. Zo zwak. Ik kon het nog niet.
Kom op, Fayan, niet weer wegvallen, sterk zijn.
Het leek wel alsof het spul wat mijn aderen inging me nieuwe kracht gaf of iets dergelijks, want uiteindelijk voelde ik mijn oogleden trillen, vlak voordat ze opengingen en ik eindelijk weer kon zien, hoewel het beeld wazig was en heen en weer schommelde.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Saph Amero
Oh godzijdank zijn ogen waren open. snel knipperde ik opgeluchte tranen weg twerlijk ik zijn hand beetnam. ik zag er waarschijnlijk niet uit met alle rode en zwarte plekken op mijn huid en het oude bloed dat aan me keefde, maar goed.
'Fayan...?'

[ bericht aangepast op 7 dec 2011 - 17:56 ]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Hoi

-

Jip *O*

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Laten we deze ook gebruikenxD

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Haai Jip!

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Fayan - Stylist
Pas toen mijn beeld weer scherp werd, herkende ik het gestalte vlak naast me. Saph.
Ik schrok me rot bij het zien van zijn gewone verschijning, met brandplekken, bloedende wonden en verschroeide kleding, maar toen besefte ik me wat er gebeurd was.
Saph. Saph was gemuteerd. Saph had me pijn aangevallen.
Geluidloos liepen mijn ogen over, maar ik snikte niet. De tranen vielen in de plas bloed onder me en in shock staarde ik heel lang naar Saph's gezicht, heel lang in zijn ogen, die weer gewoon blauw waren, die niet meer vlamden. Ging hij me nog pijn doen? Volgens mij was het over.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

LAATSTE POST^^


Wanna get started a new topic?

[ bericht aangepast op 7 dec 2011 - 18:01 ]

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.