Elena, ik heb de mijne nu zo geschreven (:
Het was de winter van het jaar 1960, hard waaide de koude wind door de spleten en kieren van een vervallen huisje aan de rand van een buitenwijk van London. Daarbinnen zat de zeventienjarige Zayn Malik dicht tegen het vuur aan. De gaten zaten in zijn broek en zijn trui was besmeurd met modder. Geld voor nieuwe kleren had hij niet. Zijn vader werkte hard om zijn gezin te onderhouden, maar het lukte maar amper. Elke ochtend stond hij vroeg op om in de fabriek om de hoek te werken voor nog geen twee pond per dag, zijn moeder deed de was voor de rijken in de binnenstad om ook wat geld bij te verdienen en ook Zayn deed wat hij kon, al was het maar voor een penny. Hard blies de getinte jongen in zijn verkleumde handen, een miserabele poging tot het warm maken ervan.
“Ga je mee naar de Orablé’s?” vroeg zijn moeder hem, wanneer ze haar jongen rillend voor het vuur zag zitten. Verschrikt keek Zayn op, hij verwachtte niet dat de stilte verstoord zou worden en al helemaal niet door zijn moeder. Ze zei nooit zoveel
I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.