[RPG] Hogwarts;; FictionalStudents 5 - Speeltopics

RULES
- Er is geen vaste verhaallijn, maar het moet wel
allemaal met het originele verhaal kloppen.
- Het speelt af in de tijd dat Harry ook op
Hogwarts zit.
- Je mag max. 3 personages.
- Alleen zelf verzonnen personages.
Vragen mogen altijd gesteld worden.

ROLLEN

Gryffindor
- Kyndall Seinga (Maysilee)
- Zoey Sijnders (Buddy)
- Valery Diamond (dandelion)
- Alison Dallas (Clove)
- Amelia Campell (twilight132)
- Matthew Donalds (Gnome)
- Sam Waters (Harrison)
- Daman Adams (BeyondOurOwn

Slytherin
- Alexandria Yasea (Pariah)
- Raven Wall (Scissorhands)
- Jeanne Racium (Pariah)
- Anthony Fernandez (Maitresse)
- Arlené Seinga (Maysilee)
-

Ravenclaw
- Reachell Stone (RainbowDay)
- Katherine Bright (LiveToday)
- Dana Robinla (Buddy)
- Ryan Newman (Gnome)
- Alec Sadler (LiveToday)
-

Hufflepuff
- Delilah Morgan (Harrison)
- Rae Rowles (Anhysbys)
- Gwendolyn Black (LoveLost)
- Miley Donalds (Maysilee)

[ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 20:46 ]

"Ignite, my love. Ignite."

Daman Adams
Ik kwam weer beetje bij beetje bij en stak mijn hoofd uit de waterval van pijn. Ik zag Zoey en Bellatrix. Ik keek in Zoey haar ogen en besefte meteen wat er aan de hand was. Ik fluisterde een stille spreuk waardoor mijn toverstok naar me toe kwam vliegen en bleef ondertussen Zoey smekend aankijken. Kreunend bij iedere ademhaling.

[ bericht aangepast op 12 dec 2011 - 16:54 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Jep, de imperiusvloek en ik haar Bellatrix, zomaar mijn lief bijna vermoorden

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Zoey
'Martel hem, nee wacht pak eerst zijn toverstaf,' drong de stem aan. Ik mompelde gehoorzamend een spreuk en zijn toverstok vloog weer door de lucht recht in Belatrix haar handen. Ze keek ons grijnzend aan. 'Martel hem!' beveelde de stem.
'Crucio,' zei ik in trance. Zijn gillen bereikten me maar drong niet tot me door. Bellatrix had me volkome in haar macht, ik was haar slaaf. Ik liet Daman weer op adem komen. Ik zag de pijn in zijn ogen maar zelfs dat maakte me niet wakker.
'Nog eens!' Ik gehoorzaamde de stem weer en Daman had weer pijn.
'Dood hem!' De stem lachte. Doden, dacht ik alleen maar. Ik hief mijn toverstok voor de laatste keer op. Ik hoorde Bellatrix lachen.

"Ignite, my love. Ignite."

Daman Adams
"Nee!" stootte ik uit. Ik kon Katherine niet achterlaten. Met al mijn kracht die ik nog had werkte ik Zoey met een harde zwaai van mijn been op de grond. Ik nam haar toverstok en schreeuwde: "Paralitis." Bellatrix viel verlamt op de grond en ik viel bewusteloos neer. De spreuk was me te veel geworden en ik voelde mijn leven beetje bij beetje wegglippen.

“To live will be an awfully big adventure.”

Zoey
Ik viel met een harde smak tegen de grond en werd wakker. Opeens besefte ik wat er was gebeurt. Ik had Daman gemarteld, ik had hem bijna vermoord. Ik krabbelde overeind en keek naar Daman die bewusteloos op de grond lag. Ik durfde hem niet aan te raken, hij haatte me. Toch moest ik hen redden, dat was ik hem verschuldigd.
'Daman!' riep ik en ik legde mijn vingers in zijn nek. Tot mijn grote opluchting hoorde ik een hart kloppen. Ik zag een emmer water liggen en gooide die over Daman heen. Ik kruiste mijn vingers en wensde dat het hielp.

"Ignite, my love. Ignite."

Ik ben bijna weg, ik moet naar ballet en omdat ik alleen thuis ben moet ik mijn bus halen.
Bye! X

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Daman Adams
Ik ademde geschrokken in en knipperde mijn ogen open. Kon niemand me dan gerust laten? Telkens trokken ze me terug de pijn in.
"Zoey, haal me hier verdomme weg." stootte ik uit, want het water was ijskoud en de hele kelder was meer een ijspiste.
"Haast je, want ik kan niet lang wakker blijven." zei ik nu half in paniek. Ik voelde hoe mijn oogleden weer zwaar werden en hoe ik liever mijn hoofd achterover zou leggen en gaan slapen.

[ bericht aangepast op 13 dec 2011 - 12:54 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Zoey
'Ga maar slapen. Er gebeurt echt niks mee.' Ik snapte dat Daman me nu niet vertrouwde, maar hij was verschrikkelijk verzwakt. Ik tilde hem voorzichtig op en was voor de eerste keer blij dat ik sterker was dan het gemiddelde meisje van mijn lichaam. Ik begon te lopen en voelde hoe vermoeid mijn lichaam was. Mijn been was omgeslagen toen ik viel door de spreuk van Bellatrix. Ik liep de trap op en net toen ik de villa uit liep vergaf mijn been het en viel we op de grond.

"Ignite, my love. Ignite."

Daman Adams
Ik rolde wat verder en kreunde van de pijn. Ik kon haar niet ons beiden laten redden. Ik ging met een enorme inspanning rechtstaan en greep mijn toverstok beet.
"Kom hier." zei ik en ik nam Zoey bij haar hand.
"We doen het samen. Ok? Weer tevoorschijn komen in de ziekenzaal." het spreken kostte me moeite, maar als ik eindelijk op Hogwarts was kon ik slapen. Ik moest het nog even volhouden.

“To live will be an awfully big adventure.”

Daman Adams
We bleven even leunend op elkaar staan. Toen ik dacht dat ze wel genoeg op adem was gekomen -eigenlijk was ik bang dat ik niet veel langer wakker kon blijven- mompelde ik: "Klaar? 1, 2, 3!"

“To live will be an awfully big adventure.”

Daman Adams
Toen we in de ziekenzaal verschenen zakte ik meteen door mijn knieën. Ik klampte me aan Zoey's hand vast.
"Mag ik nu slapen?" vroeg ik, bijna fluisterend.

“To live will be an awfully big adventure.”

Zoey
'Ja,' zei ik. 'Dat mag nu.' Ik zakte door mijn knieën. Ik besefte dat wanneer Daman niet meer mijn hulp nodig zou hebben. Hij me zal haten. Ik had hem bijna vermoord. Opeens besefte ik, dat ik misschien mijn beste vriend verloren had.

"Ignite, my love. Ignite."

Daman Adams
Ik sloot mijn ogen. Ik beloofde mezelf dat ik alles mocht vergeten. Dat het voorbij was. Ik was veilig. Maar natuurlijk kon ik mijn dromen niet doen ophouden. En nachtmerries waren altijd al mijn sterkste punt geweest...

“To live will be an awfully big adventure.”

Daman Adams
Het begon in een kerker. Ik lag in een plas bloed, maar deze keer was hij niet van mij. Hij kwam van mijn kleine zus, die lijkbleek naast me lag. Ik schudde haar in paniek door elkaar, maar ze reageerde niet. De tranen begonnen al te stromen, maar toen kwam Zoey binnen. Ze richtte haar toverstok op me en schreeuwde: "Crucio!" ik vond het verschrikkelijk, ook al zag ik aan de blik in haar ogen dat ze onder de imperiusvloek stond. Maar het werd nog erger toen Zoey in Katherine veranderde. Mijn droom veranderde het zo dat er geen lege blik in haar ogen lag en terwijl ik schreeuwde van de pijn hoorde ik bellatrix hoge lach.

“To live will be an awfully big adventure.”

Zoey
'Daman, wakker worden.' Ik schudde hem zachtjes heen en weer. Mijn been had mevrouw Plijster genezen. Ik keek ongerust naar Daman. Ik voelde me schuldig maar. Toch moest ik van mezelf voor hem zorgen. 'Je hebt een nachtmerrie.'

"Ignite, my love. Ignite."