[RPG] Hogwarts;; FictionalStudents 5 - Speeltopics

RULES
- Er is geen vaste verhaallijn, maar het moet wel
allemaal met het originele verhaal kloppen.
- Het speelt af in de tijd dat Harry ook op
Hogwarts zit.
- Je mag max. 3 personages.
- Alleen zelf verzonnen personages.
Vragen mogen altijd gesteld worden.

ROLLEN

Gryffindor
- Kyndall Seinga (Maysilee)
- Zoey Sijnders (Buddy)
- Valery Diamond (dandelion)
- Alison Dallas (Clove)
- Amelia Campell (twilight132)
- Matthew Donalds (Gnome)
- Sam Waters (Harrison)
- Daman Adams (BeyondOurOwn

Slytherin
- Alexandria Yasea (Pariah)
- Raven Wall (Scissorhands)
- Jeanne Racium (Pariah)
- Anthony Fernandez (Maitresse)
- Arlené Seinga (Maysilee)
-

Ravenclaw
- Reachell Stone (RainbowDay)
- Katherine Bright (LiveToday)
- Dana Robinla (Buddy)
- Ryan Newman (Gnome)
- Alec Sadler (LiveToday)
-

Hufflepuff
- Delilah Morgan (Harrison)
- Rae Rowles (Anhysbys)
- Gwendolyn Black (LoveLost)
- Miley Donalds (Maysilee)

[ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 20:46 ]

"Ignite, my love. Ignite."

Katherine Bright
Toen ik door kreeg dat Daman sliep gaf ik hem nog snel een kusje op zijn voorhoofd en viel langzaamaan ook in slaap.

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Mitch
Overal opende ik de deuren van de slaapkamers.
Maar geen Lysander.
'Hij is hier vast ergens,' stelde ik Arlené gerust.
Ik hield mijn toverstok gereed.

Zoey
'Kyndall. Ga naar Lysander!' zei ik. De jongen die op de grond lag keek op.
'Wie ben jij?' Grauwde hij naar me.
'Zoey Sijnders,' antwoorde ik. Zijn ogen sperde op en het enigste wat ik kon denken was: hij weet het.

"Ignite, my love. Ignite."

Daman Adams
Ik was de laatste tijd veel bestookt door herinneringen en die namen wraak in mijn dromen. Het begon bij een gewone man van middelbare leeftijd. Hij kwam grijnzend op me af. Toen volgde een oude man, die ik eens had moeten vermoorden. Dan kwam mijn eerste moord en mijn eerste persoon waar ik aan toegewezen was. En uiteindelijk kwam het kleine kind. Ik wou mijn toverstok nemen, maar die had ik niet bij me. Ik had ook geen andere wapens. Dus probeerde ik te vluchten, maar dat kon ik niet. Ik stond als versteend en kon niet meer bewegen. Ik kon alleen maar kijken hoe ze al mijn geliefden en vrienden naar voor sleurden en vermoorden. Eerst sneden ze Zoey de keel door. Toen werden mijn ouders door hun hoofd geschoten. Toen werd mijn jongeren zus naar voren gesleurd, de tranen stroomden over haar wangen, maar het enige wat ik kon doen was toekijken hoe het kleine jongetje een mes in haar borst stak. Uiteindelijk werd Kathrine naar voren gesleurd, ze keek me bang aan en ik begon te schoppen. Ik probeerde me te verzetten en schreeuwde en schopte terwijl ze haar geselden. Uiteindelijk sneden ze haar keel over en ik opende mijn ogen. De tranen stroomden over mijn wangen en ik was nog steeds aan het schreeuwen. Na een tijdje kon ik niet meer schreeuwen, maar toch probeerde ik het nog. Er kwam een raar gekras uit mijn keel, terwijl ik wild om me heen sloeg.

“To live will be an awfully big adventure.”

Daman Adams
Ik huilde en schreeuwde en er was niet veel van mijn militaire verleden te merken. Ik leek gewoon een klein kind, dat enorm bang was. En misschien was ik dat wel. Misschien kwam het dat ze me zo vroeg al mensen hadden laten vermoorden, maar soms voelde het alsof mijn lichaam wel gegroeid was, maar dat mijn binnenste nog op een klein kind leek. Niet dat ik dom was of bij het minste huilde. Maan kleine kinderen snappen emoties niet goed en ik heb de mijne ook nooit gesnapt. Als een kind een emotie voelde werd versterkt: een kind kon enorm blij, maar ook enorm triest zijn. En soms leek het alsof dat bij mij ook was. En een kind zoekt houvast en zoekt steun net als ik nu, terwijl ik stilletjes "Katherine." snikte.

[ bericht aangepast op 11 dec 2011 - 15:51 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
Ik werd wakker van zacht gesnik. Daman was aan het huilen. 'Sssst, kalm maar, ik ben hier.' zei ik troostend terwijl ik mijn arm om hem heen sloeg.

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Daman Adams
Ik besefte het nog allemaal niet goed. Ik zat nog te diep in de droom.
"Nee, jij bent dood. Ik het het gezien." het snikken werd erger.

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
'Daman, rustig, het was maar een droom.' zei ik en wreef troostend en kalmerend over zijn rug.

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Daman Adams
Stilletjes druppelde het besef binnen. Het was niet echt. Toch sloeg ik mijn armen strak om haar heen. Ik zou haar nooit meer los laten.

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
'Ssst, kalm.' ging ik verder met hem te troosten.

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Daman Adams
Ik kalmeerde en liet verplichte mijn armen haar niet meer fijn te knijpen, maar ik nam toch haar hand vast.
Ik keek op mijn horloge.
"Shit. Straks begint de les en ik moet mijn ronde nog doen."

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
'Kom dan.' zei ik en stond recht, klaar om terug naar het kasteel te lopen.

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Daman Adams
"Ok, ik zie er toch niet... je weet wel." ik bromde wat. Ik wou vragen of ik er zo gebroken uitzag als ik me vanbinnen voelde.

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
'Je ziet er goed uit, maak je geen zorgen.' zei ik met een glimlach op mijn gezicht en nam zijn hand vast.

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Daman Adams
Ik glimlachte: "Bedankt."
Ik deed alle lichten uit, liet de stereo verdwijnen en gooide het doek over de piano. Daarna leidde ik haar het verboden bos uit en liep met haar tot voor de grote zaal.
"Ik ga even snel mijn ronde doen." fluister ik. "Ik kom meteen terug." ik geef haar een kus op haar voorhoofd.

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
'Haast je.' zei ik nog snel voor hij vertrok. Ik zuchte even. Waar had ik hem toch aan verdiend?

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe