[RPG] Hogwarts;; FictionalStudents 5 - Speeltopics

RULES
- Er is geen vaste verhaallijn, maar het moet wel
allemaal met het originele verhaal kloppen.
- Het speelt af in de tijd dat Harry ook op
Hogwarts zit.
- Je mag max. 3 personages.
- Alleen zelf verzonnen personages.
Vragen mogen altijd gesteld worden.

ROLLEN

Gryffindor
- Kyndall Seinga (Maysilee)
- Zoey Sijnders (Buddy)
- Valery Diamond (dandelion)
- Alison Dallas (Clove)
- Amelia Campell (twilight132)
- Matthew Donalds (Gnome)
- Sam Waters (Harrison)
- Daman Adams (BeyondOurOwn

Slytherin
- Alexandria Yasea (Pariah)
- Raven Wall (Scissorhands)
- Jeanne Racium (Pariah)
- Anthony Fernandez (Maitresse)
- Arlené Seinga (Maysilee)
-

Ravenclaw
- Reachell Stone (RainbowDay)
- Katherine Bright (LiveToday)
- Dana Robinla (Buddy)
- Ryan Newman (Gnome)
- Alec Sadler (LiveToday)
-

Hufflepuff
- Delilah Morgan (Harrison)
- Rae Rowles (Anhysbys)
- Gwendolyn Black (LoveLost)
- Miley Donalds (Maysilee)

[ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 20:46 ]

"Ignite, my love. Ignite."

Daman Adams
Mijn ogen gingen langzaam open. Maar dan ook langzaam. Ik moest wel zeker tien keer knipperen om mijn beeld helder te krijgen.
"Wat?" vroeg ik slaperig en toen schoot ik snel rechtop. Ik keek om me heen, maar was in de war door het licht. De kelder was toch donker geweest. Helemaal gedesoriënteerd schudde ik mijn hoofd.

“To live will be an awfully big adventure.”

Zoey
'Je had een nachtmerrie. Je bent in de ziekenzaal.' Ik voelde tranen achter mijn ogen prikken en opeens begon ik te huilen. 'Oh Daman het spijt me zo,' snikte ik. 'Ik snap het niet, ik kon altijd de imperiusvloek tegen houden en toen opeens niet meer. Ik snap dat je me haat.' Ik veegde tranen van mijn gezicht maar er bleven maar een stel terug komen.

"Ignite, my love. Ignite."

Daman Adams
Ik boog me naar haar toen en verbeet de pijn.
"Rustig maar. Ik haat je niet. Ik heb ook nog steeds moeite met die vloek." dat was niet waar, maar ik hoopte dat ze zich niet zo schuldig zou voelen.
Ik kon normaal toch niet meer zo veel pijn hebben. De cruciatusvloek gaf je toch enkel hevige, maar niet langdurige pijn. Ik keek naar mijn middel er zat een verband rond en toen ik mijn hoofd draaide om mijn rug te zien, waar ik zo veel pijn had. Zag ik dat het daar rood was. Blijkbaar had ze nog andere spreuken op me los gelaten.
"Ik wil je wel een knuffel geven, maar dan moet jij dichterbij komen, want ik kan echt niet aan je." het deed pijn als ik me uitstrekte en ze zat te ver van het bed.

“To live will be an awfully big adventure.”

Zoey
Ik glimlachte kleintjes door mijn tranen heen en ging dichter bij Daman zitten en gaf hem een knuffel. 'Je moet alleen beetje beter leren liegen. Ik weet dat je wel tegen die spreuk kan.' Ik liet hem los en keek naar hem. 'Het spijt me,' zei ik nogmaals. 'Echt heel erg.' Mijn schuld gevoel was niet weg maar ik was blij dat Daman mij niet haatte.
Ooit zou Bellatrix terug komen, en dan kreeg ik mijn wraak. Maar tot die tijd zou ik zorgen dat ik Daman nooit meer pijn zou doen.

"Ignite, my love. Ignite."

Daman Adams
"Ik moet echt beter leren liegen, het wordt nog eens mijn dood." grinnikte ik.
"Maar nu even serieus. Welke spreuk heeft ze hiervoor gebruikt." vroeg ik en ik wees naar het bebloede verband op mijn rug.

“To live will be an awfully big adventure.”

Zoey
'Weet ik niet. Je was zo toen ik de kelder binnen kwam.' Ik haalde mijn schouders op. 'Maar als het verband heel erg vies was moest ik het vervessen van mevrouw Plijster. Ze moest even ergens heen, zei ze.' Ik keek Daman aan. 'Voel je je eigen trouwens alweer wat beter? Of denk je nog steeds dat je dood gaat?'

"Ignite, my love. Ignite."

Daman Adams
Ik bloosde beschaamd. "Ja, ik voel me beter, maar ik ben nog een beetje draaierig. Komt waarschijnlijk door het bloedverlies." zei ik. Ik voelde aan mijn hoofd en er zat ook een verband rond.
"Ik lijk wel een mummie." mopperde ik.

“To live will be an awfully big adventure.”

Zoey
'Denk je dat het verband nog kan?' Hij kon het beter voelen dat het verband nog goed was dan ik. 'En mummies zijn wel cool hoor.' Ik lachtte. Het stelde me gerust dat het beter met hem ging. Ik wist ook dat het bloedde nog niet gestopt was. Daman zag echt heel bleek. Ik wilde dat ik nog iets voor hem kon doen dan allleen maar hier zitten. Katherine kon ik niet halen, niemand mocht bij zijn bed behalve ik. Ik ook alleen maar omdat ik hier nog moest zitten voor mijn been en omdat ik voor Daman moest zorgen.

"Ignite, my love. Ignite."

Daman Adams
"Misschien kan je het nu even doen, want ik ben echt doodop. Anders moet je me straks nog wakker maken." zei ik, terwijl mijn ogen alweer aan het toevallen waren, maar ik bleef mooi rechtop zitten. Nog even kon ik het toch wel volhouden?

“To live will be an awfully big adventure.”

Zoey
Ik knikte en pakte het verband uit de la. Ik hielp Daman helemaal recht op zitten.
'Sorry als ik je pijn doe,' fluisterde ik en ik begon heel langzaam het verband van zijn lichaam af te halen. Het plakte aan zijn wonden door het bloed. Het verband was nat. Ik pakte een washandje en toverde hem vochtig. Voorzichtig begon ik zijn boven lichaam schoon te maken. Daarna pakte ik het schone verband en begon hem weer te mumificeren.

"Ignite, my love. Ignite."

Daman Adams
Het deed een klein beetje pijn, maar ze was zeer voorzichtig en ik wist dat ze zich schuldig zou voelen als ik nog maar één kik gaf. Dus bleef ik doodstil zitten, terwijl ze me inzwachtelde.
"Nou, de mummie gaat maar weer eens in zijn sarcofaag." mompelde ik als ze gedaan had. Ik liet me zachtjes achterover zakken. Om mijn wonden zo veel mogelijk te ontzien en viel meteen in slaap.

“To live will be an awfully big adventure.”

Zoey
Ik keek naar Daman die sliep. Nog steeds voelde ik me schuldig en ik wist dat dat gevoel niet zomaar weg zou gaan. 'Trusten Daman,' zei ik en ik voelde me eigen ook heel moe worden. Mijn ogen vielen dicht en ik viel in slaap op de stoel naast Daman's bed.

"Ignite, my love. Ignite."

Daman Adams
Ik werd gekweld door dezelfde nachtmerrie als hiervoor en toen ik mijn ogen open deed, besefte ik dat dit me nog even ging achtervolgen. Ik keek hoe Zoey lag te slapen. Ze leek zo onschuldig nu, maar ik grinnikte om de mensen die zich daardoor lieten vangen, ze kon heel gevaarlijk uit de hoek komen.

“To live will be an awfully big adventure.”

Zoey
Ik droomde dat ik Daman vermoorde. Het liefst zou ik het uit schreeuwen van verdriet, pijn en schuld gevoel maar ik liet geen kick zien. Niemand kon zien wat ik voelde. Ik had pijn van binnen en niemand kon me daardoor helpen. Zoals bijna elke nachtmerrie die ik had.

"Ignite, my love. Ignite."

Ben er weer.

"Ignite, my love. Ignite."