[RPG] Hogwarts;; FictionalStudents 5 - Speeltopics

RULES
- Er is geen vaste verhaallijn, maar het moet wel
allemaal met het originele verhaal kloppen.
- Het speelt af in de tijd dat Harry ook op
Hogwarts zit.
- Je mag max. 3 personages.
- Alleen zelf verzonnen personages.
Vragen mogen altijd gesteld worden.

ROLLEN

Gryffindor
- Kyndall Seinga (Maysilee)
- Zoey Sijnders (Buddy)
- Valery Diamond (dandelion)
- Alison Dallas (Clove)
- Amelia Campell (twilight132)
- Matthew Donalds (Gnome)
- Sam Waters (Harrison)
- Daman Adams (BeyondOurOwn

Slytherin
- Alexandria Yasea (Pariah)
- Raven Wall (Scissorhands)
- Jeanne Racium (Pariah)
- Anthony Fernandez (Maitresse)
- Arlené Seinga (Maysilee)
-

Ravenclaw
- Reachell Stone (RainbowDay)
- Katherine Bright (LiveToday)
- Dana Robinla (Buddy)
- Ryan Newman (Gnome)
- Alec Sadler (LiveToday)
-

Hufflepuff
- Delilah Morgan (Harrison)
- Rae Rowles (Anhysbys)
- Gwendolyn Black (LoveLost)
- Miley Donalds (Maysilee)

[ bericht aangepast op 1 dec 2011 - 20:46 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Daman Adams
Ik liep door de gangen, de leerlingen kenden me al, want ze keken niet meer om als ik langs kwam. Toen ik langs de astronomietoren liep hoorde ik iemand gillen. De gil sneed dwars door me heen en ik besefte dat ik die stem herkende. "Katherinei" schreeuwde ik.
Ik nam mijn toverstok in de hand en ik rende naar boven. Boven aan de astronomietoren gooide ik de deur open. Ik zag een beweging in mijn ooghoeken en ik richtte mijn stok. Maar voor ik een spreuk kon uitstpreken kwam er iets hard op mijn hoofd terecht en werd alles zwart. Voor ik helemaal weg was kon ik nog bedenken dat Katherine veilig was, ik had haar niet gezien. Ze was veilig beneden. Met zucht van opluchting gleed ik het donker in.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Daman Adams
Ik knipperde met mijn ogen. Ik lag in een hoopje op de grond, alsof iemand me hier gewoon even had neergesmeten. Wat waarschijnlijk het geval was. IK ging kreunend rechtop zitten en keek rond me. Ik zat in een kelder, of zoiets. Het was hier in ieder geval koud. Mijn adem vormde wolkjes in de bevroren lucht. Er liep een rilling over mijn rug en ik moest niezen. Vuil was het hier ook, net alsof hier in geen jaren iemand was geweest. Er was geen raam en een korte trap leidde naar een deur. Ik voelde aan mijn hoofd, het bonkte alsof er iemand op zat te trommelen. Mijn achterhoofd bloedde en niet een beetje ook. Ik werd een beetje duizelig en ik zette mijn hand op de grond om mijn evenwicht te bewaren. Maat toen ik dat deed voelde ik iets nat. Ik keek en zag dat er een plas rood bloed om me heen lag. Mijn bloed. De wond was erger dan ik dacht en aan je hoofd is het zo moeilijk om ze af te binden. Ik trok mijn T-shirt uit, ook al was het hier zo koud. Als ik doodbloedde ging ik het zeker niet overleven. Ik bond mijn T-shirt om mijn hoofd, om het bloeden te stelpen. Opnieuw nam ik mijn omgeving in me op. Ik ging rechtstaan en moest me aan een paal vastgrijpen om niet omver te vallen. De kamer draaide voor mijn ogen en ik kreeg niet genoeg lucht. Toen ik me een beetje beter voelde, liep ik naar de trap. Ik probeerde de plas met mijn bloed te ontwijken, maar ik was zo duizelig dat ik blij mocht zijn dat ik nog recht stond. Ik stapte recht in de plas en mijn schoen werd meteen bloedrood. "Geweldig." mompelde ik. Ik strompelde naar de trap, terwijl ik rode voetstappen achterliet, en kroop de treden op. Halverwege moest ik echt even blijven zitten en net toen ik verder wou kruipen hoorde ik voetstappen. Ik bleef versteend zitten en de deur ging krakend open.

[ bericht aangepast op 12 dec 2011 - 15:45 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Ik wil ook weer mee doen maar Lina reageert niet ):

---

"Ignite, my love. Ignite."

Ridder schreef:
Ik wil ook weer mee doen maar Lina reageert niet ):

oei
jah en Daman kan ook niet komen
hij ligt in een kelder

---

“To live will be an awfully big adventure.”

BeyondOurOwn schreef:
(...)
oei
jah en Daman kan ook niet komen
hij ligt in een kelder

Zou ik hem redden als schouwer?

---

"Ignite, my love. Ignite."

Ridder schreef:
(...)

Zou ik hem redden als schouwer?

jeah
why not?
ma kmoe eerst nog bedenken waarom hij daar zit
ik doe dat altijd
er gebeurt iets spannend en achteraf bedenk ik het motief
(je moet zien bij spy, ik heb een enorme post gepost)

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Doe dat ze hem willen omdat hij soldaat is. Ze willen hem vermoorden als wraak?

---

"Ignite, my love. Ignite."

Ik heb trouwens gereageerd met Dana voor Jitse.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Daman Adams
Er kwam een vrouw binnen.
"Bellatrix!" siste ik. Ik had op een dag dreuzels uit haar klauwen gered. ze haatte me ervoor, maar misschien zou ik hier niet zitten als ik haar grote liefde (voor Voldemort dan) niet had vermoord.
"Goed gezien, kleintje. Je bent eigenlijk wel erg jong he? Wat bracht ze erop om jou Hogwarts te laten beschermen? Je kan niet eens jezelf beschermen?" ze lachte even op een manier die pijn deed aan mijn oren.
"Ik zou je graag meteen vermoorden, maar dan zou je niet lang genoeg lijden. Dan zouden de mensen nog denken dat ik medeleven heb." weer lachte ze op een pijnlijke en gestoorde manier.
"Niemand heeft dat ooit gedacht." mompelde ik.
"Jouw soort ook altijd." sneerde ze. "Jullie moeten ook altijd het goede doen. En als jullie het niet zijn, zijn het die stomme schouwers wel."
Ik kreeg een aanval van duizeligheid en deed mijn ogen toe.
"Denk je dat dit pijn is?" vroeg ze.
Ze haalde haar toverstok boven, met een spreuk gooide ze met tegen de muur. Ik stootte terug en kwam hard tegen de grond. Mijn ribben begonnen weer te schrijnen en ik had moeite me te concentreren toen ze op me af liep.
"Crucio!" schreeuwde ze en ik gilde van pijn, toen het leek of er vlijmscherpe messen door mijn aderen gingen. Het deed zoveel pijn dat ik bijna bewusteloos ging, maar vlak voordat dat gebeurde hield ze op. Ze liet me even bekomen en bestookte me nog eens en nog eens. Uiteindelijk kwam er enkel nog een schor gekras uit mijn keel en toen ik bewusteloos viel, liep ze grinnikend weg.
"Tot straks, schoonheid." fluisterde ze voor ze de deur dicht smeet

voila
aan u

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Man, jullie bombarderen hier gewoon mijn mailbox terwijl ik geschiedenis zit te "leren". Moet gij trouwens geen Grieks leren Femke?

Katherine Bright
Daman bleef wel erg lang weg. Ik liep in de zelfde richting waar hij daarnet heen liep en ging snel een ronde doen om hem te zoeken, maar vond hem nergens.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Zoey
Een licht bol doemde op. 'Zoey!' riep een stem. 'Je moet opschieten, Daman is in gevaar!' Ik keek geschrokken op. Dit niet de roeping voor Zoey, maat voor een schouwer. Ik keek om of iemand met kon zien en verdween. Ik kwam voor een huis terrecht. Het huis was gigantisch en was oud. De ruiten waren ingegooid en de tuin stond vol onkruid. Ik liep het tuinpad op en keek door het raam, alles leek rustig. Ik sloop het huis binnen en in de verte hoorde ik iemand gillen. Ik keek om me heen. Waar moest ik heen? Ik sloop naar de gang en besloot naar boven te gaan om daar alles te onderzoeken.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Daman Adams
Ze was meteen nadat ik wakker werd teruggekeerd en ik vroeg me af hoe lang ik dit nog kon volhouden. De dood leek plots een heel welkom iets, maar ik kon niet eens bewegen, laat staan zelfmoord plegen. Ik lag rillend op de grond, terwijl zij stond te lachen. "Crucio!" schreeuwde ze. Opnieuw en opnieuw trok de pijn door mijn lichaam. Toen ze eindelijk wegliep bleef ik halfdood achter. Het leek of ik boven mijn lichaam zweefde en mezelf van boven bekeek. Ik lag op de grond, mijn mond een beetje open en mijn ogen toe. Het leek een beetje of ik sliep, moest die uitdrukking van pijn niet op mijn gezicht gelegen hebben.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Zoey
Ik hoorde geschreeuw van beneden. Ik sloop naar beneden en zag Bellatrix van Detta. Ik verstopte me achter een kast en zag Belatrix weg lopen. Ik sloop de deur in waar ze net uit was gekomen. Zachtjes liep ik de trap af. Ik zag een zwarte schim liggen. Toen ik beter keek zag ik Daman.
'Daman!' riep ik en rende naar hem toe. Hij had pijn. Ik vond het verschrikkelijk om hem zo te zien. Ik knielde bij hem neer en draaide hem op zijn rug. 'Ik kom je redden.'

---

"Ignite, my love. Ignite."

Daman Adams
Een stem bereikte me en trok me terug in mijn lichaam, terug in de pijn. Handen raakten me aan en ik raakte in paniek. Niet nog meer pijn.
"Nee... nee. stop." kwam fluisterend over mijn lippen. Ik kon de pijn niet meer aan. Ik wou dood. Ik wou weg. Dit moest stoppen

[ bericht aangepast op 12 dec 2011 - 16:51 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Zoey
'Daman,' zei ik rustig. 'Ik ben het, Zoey.' Opeens hoorde ik gekraak achter me.
'Zoey Sijnders!' riep Bellatrix achter me. Geschrokken draaide ik me om. 'Kom je Daman redden?' Ik pakte mijn toverstok en richtte die op haar.
'Nee.' En ze schudde haar hoofd. Opeens vloog ik door de lucht en knalde ik tegen een muur aan. Ik greep zo snel mogelijk mijn toverstok en riep dezelfde spreuk als haar. Ik rende weer naar Daman en ging voor hem staan.
'Wat schattig,' zei ze. 'Ze komt haar beste vriend redden. Helaas zou jij degene zijn die hem uiteindelijk dood. Imperius.' Opeens kwam ik in een soort roes.
'Ga zitten,' zei ik zacht stemmetje tegen me en ik deed het. De vloer was koud. 'Ga staan.' Gehoorzamend ging ik staan. 'Martel Daman.' Ik hief mijn toverstaf op en keek naar Daman. Opeens begon ik te twijfelen, dit was ik niet. Maar kon ik wel tegen die spreuk op?

Het was toch de imperiusvloek of ik ben nu heel dom :'D

---

"Ignite, my love. Ignite."