[RPG] Spy tonic 1 - Speeltopics

Hou jij van spionnen? Wil jij eens het spannende leven beleven?
Nou, hier kan je schieten, sluipen, spioneren, trainen en al de andere dingen doen die spionnen doen.
Doe mee!
Maak je eigen personages en laat je helemaal gaan.

Naam Personage
Hierin kunnen jullie met je personage doen wat jullie willen!

Hierbuiten kunnen jullie vragen stellen.


personages:
3 jaar
-Zoey Thompson (BeyondOurOwn)
-Alexia Thompson (BeyondOurOwn)
11 jaar:
- Sarah Sanz (proprius)
14 jaar:
-Saleah Tovah (AgentDavid)
15 jaar:
-Dana Nieon (Buddy)
16 jaar:
-Alex Thompson (BeyondOurOwn)
-Katherine Bright (LiveToday)
-Raven Black (Petal)
Jitse bright (BeyondOurOwn)
21 jaar:
-Sarina Calle (HurtedHeart)
24 jaar:
-Yelena Zaitseva(C18)



De schoolvakken:

Vaste vakken (buiten de gewone schoolvakken als wiskunde etc.

- zelfverdediging
- scherpschieten
- wapens en uitrustingen (hoe wapens en uitrustingen in orde houden)
- dril
- overlevingstechnieken

Extra vakken naar keuze (twee vakken kiezen)
- techniek (voor wie niet alleen technische snufjes wil gebruiken, maar ook wil maken)
- scherpschieten (extra)
- gevechtsport

vrije tijd:(minstens 1 verplicht, meer mag, maar dan heb je niet veel weekend meer)
-paardrijden
-schermen
-muurklimmen
-duiken

[ bericht aangepast op 13 dec 2011 - 19:48 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alex Thompson
Bij de balie bleef ik staan. De vrouw keek me aan en deed teken dat ik even moet wachten. 10 minuten later vond ze eindelijk tijd voor me en vroeg ze waarmee ze me kon helpen.
"Ik wil mijn zusje zien. Ze is drie jaar. Haar naam is Zoey. Ik heb haar hier gisteren binnen gedragen." vlak voor ik bewusteloos viel, dacht ik erna. Ze wees ons de weg en toen we voor de deur stonden aarzelde ik even.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alex Thompson
Ik ademde enkele keren diep in en liep naar binnen.
"En toen hebben we een clown geschilderd. Hij moest in het groen, maar ik vond rood mooier en ik heb van de juf rood gekregen." hoorde ik Zoey zeggen.
Ze stond bij een vrouw van rond de twintig jaar. De vrouw luisterde naar haar alsof ze de geheimen van de US te horen kreeg, maar toen ze me zag keek ze toch een beetje dankbaar.
"Ben jij de verlossing?" vroeg ze.
Ik wou antwoorden maar Zoey had me gezien en ze liep roepend op me af.
"Alex!" schreeuwde ze en ze sloeg haar armen om me heen. Ik liet Katherine's hand los, zodat ik Zoey kon oppakken. Ik Begroef mijn gezicht in haar vederlichte blonde haren en kneep haar bijna fijn.
"Oh, je bent haar broer." hoorde ik de vrouw zeggen.
Ik nam Zoey op mijn ene arm, zodat ze op mijn heup balanceerde, en knikte.
"En wie ben jij?" vroeg ik.
"Ik ben hier eigenlijk leerkracht, maar ik ontferm me over haar als ik geen les moet geven." ze glimlachte warm.
"Ik vertelde haar wat ik op school heb geleerd." zei Zoey.
"Staat ze hier dan al een uur of 3?" vroeg ik gespeeld verward.
"Ha-ha!" zei Zoey. "Ik babbel heus zo veel niet hoor." zei ze en toen keek ze me serieus aan.
"Je zorgt er toch voor dat zusje en begrafenis krijgt?" vroeg ze.
"Natuurlijk. En ik zal mijn best doen om ervoor te zorgen dat mama en papa er ook een krijgen." zei ik. Ik liet de tranen niet komen, verplichte mezelf om naar Zoey te lachen. Ik moest me sterk houden.
"Heeft ze al een kamer?" vroeg ik aan de vrouw. Die schudde van nee.
"Mag ze bij mij op de kamer? Ik weet dat het een meisje is en zo, maar ze is nog maar drie. Ik... Ik kan haar gewoon niet achterlaten nu." Mompelde ik tegen mijn schoenen.
"Dat moet ik nog aan mevrouw Jones vragen, maar volgens mij zal die er niet zo moeilijk over doen."
Ik bekeek Zoey nog eens goed. Ik zag dat haar handjes open lagen en dat ze wondjes op haar knieën had.
"Deze had ze gisteren toch nog niet." zei ik tegen de vrouw, wijzend naar haar wonden.
"Nee, ze is gevallen. Maar het is niet erg, we hebben het meteen ontsmet." ze glimlachte. Ik bekeek Zoey nog eens goed en bemerkte een klein rood streepje onderaan haar scheenbeen. Alsof iemand... nee, dat zouden ze nooit doen. Toch?
"Hoe is het gebeurd?" vroeg ik aan Zoey.
"Ik ben gestruikeld."
"Waarover?" Ik besefte dat dat overbezorgd klonk, maar ik had een vermoeden en dat werd bevestigd door haar antwoord.
"Ik weet het niet, ik zag niets, maar lag plots op de grond." zei ze onbezorgd. Maar ik wist wel beter. Struikeldraad. Iemand had een struikeldraad gespannen, om haar te doen vallen. Misschien was het niet voor haar bedoeld, maar ik betwijfelde het. Dit leek me te toevallig.
"Mag ze nu al mee naar boven?"
"Ja, ik zal meteen aan mevrouw Jones vragen of ze dan bij jullie op de kamer mag slapen." antwoordde de vrouw.
Ik en Katherine gingen met Zoey op mijn arm naar buiten. Dit was wel heel verdacht. Of word ik gewoon paranoïde?

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana
Ik besloot Jitse op te gaan zoeken. In mijn kamer had ik niks te doen en ik had behoeft aan gezelschap. Ik liep de kamer uit en klopte bij Jitse op de deur.
'Wees thuis,' wensde ik.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Jitse Bright
Ik verstopte mijn boek van twilight onder mijn kussen en liep naar de deur. Ik keek nieuwsgierig om de deur en keek verrast toen Dana daar stond.
"Hei, Dana." zei ik, terwijl ik de deur verder open duwde.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
We liepen terug naar boven en het werd tijd dat ik mijn uitleg ging doen bij Jitse dus klopte ik aan.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Alex Thompson
Jitse liet ons binnen ook al was het nu ook mijn kamer, maar daar lette ik maar niet op.
"Ik moet je iets vragen." bekende ik aan hem. "Mag Zoey bij ons op de kamer?"

Jitse Bright
Ik keek hem verward aan.
"Wat doet zo een jong kind hier?" vroeg ik en keek naar Katherine om uitleg.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana
'Kom ik ongelegen?' vroeg ik. Ik haalde onzeker mijn schouders op.

-kort i know

---

"Ignite, my love. Ignite."

Katherine Bright
'Laat eerst Alex zijn uitleg over Zoey doen en dan mag je me vragen wat je maar wil.' beantwoorde ik Jitse zijn blik.

[ bericht aangepast op 12 dec 2011 - 16:34 ]

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Anders laat Dana maar even er niet zijn. Misschien een beetje raar als zij er ook is.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Ridder schreef:
Anders laat Dana maar even er niet zijn. Misschien een beetje raar als zij er ook is.

ja misschien beter
kom later even

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alex Thompson
"Ze is mijn zus." legde ik uit. Ik wou het verder uitleggen, maar er zat een brok in mijn keel.
"Katherine, wil jij het vertellen?" hij was mijn kamergenoot, hij moest het wel weten. Ik ging met Zoey op het bed zitten en ze nestelde zich op mijn schoot.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
'Wat er is gebeurd voor onze ontmoeting weet ik niet, maar het zit ongeveer zo in elkaar.' begon ik. 'Ik was nog een beetje aan het rondwandelen toen ik Alex en Zoey tegen kwam, Alex had het levenloze lichaam van een klein meisje, zijn andere zusje en Zoey haar tweelingzusje, in zijn armen en toen ben ik met hem meegekomen naar hier. En zijn ouders zijn op de een of andere manier vermoord.' legde ik uit.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Jitse Bright
"Wow, zo erg. Ik wist het niet." stammelde ik.
"Natuurlijk mag ze hier slapen. Zij kan in het derde bed." dat was wel het minste wat ik voor die arme jongen kon doen.

Alex Thompson
Zoey was op mijn schoot in slaap gevallen en ik besloot om hun maar meteen alles te zeggen.
"Ik was net in elkaar geslagen door laatstejaars. Thuis viel ik in de zetel in slaap en toen ik wakker werd, schoten ze naar ons. Alle ramen waren kapot en ik kon de tweeling net op tijd achter de bank trekken. Toen ze op hielden met schieten heb ik de tweeling meteen mee naar buiten genomen en in het bos verstopt. Toen ben ik terug naar de rand geslopen en mijn ouders zaten daar op hun knieën. Ze zeiden dat ik uit het bos moest komen, maar ik kon Zoey en Alexia niet alleen laten. Dus schoten ze mijn ouders door het hoofd. Ik ben naar Alexia en Zoey gerend en probeerde te vluchten. Maar een soldaat vond ons en terwijl ik met hem vocht wist hij Alexia te raken. Ik wou niet geloven dat ze dood was en nam haar in mijn armen. En toen kwam ik Katherine tegen, die samen met mij naar hier is gekomen." de tranen stroomden lichtjes over mijn wangen, maar ik hield me sterk.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
Ik ging naast Alex zitten en wreef troostend over zyn rug maar zei niets.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Alex Thompson
Ik glimlachte naar Katherine en stond toen op om Zoey in het derde bed te leggen. Terwijl ik naar mijn bed terug liep zag ik iets onder Jitse's kussen uit steken.
"Wat is dat?" vroeg ik en ik trok het eronder voor hij kon antwoorden.

Jitse Bright
"Nee!" riep ik, maar het was te laat. Hij had het boek al in zijn handen. Ik bloosde, maar hij zei: "Geweldig boek vind je niet?"
"Ja!" zei ik verrast.

[ bericht aangepast op 12 dec 2011 - 17:01 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”