[RPG] Hogwarts ; Fictional Students 2. - Speeltopics

RULES
- Er is geen vaste verhaallijn, maar het moet wel allemaal met het originele verhaal kloppen.
- Het speelt af in de tijd dat Harry ook op Hogwarts zit. (we beginnen dus bij zijn 1e jaar)
- Voorbeeld

[naam personage]
Dan hier je hele verhaal.

En daarbuiten (hier dus) kan je uit je rol.

Vragen mogen altijd gesteld worden aan sNiall


ROLLEN
Gryffindor
- Kyndall Seinga (Ashmore)
- Zoey Sijnders (Buddy)
- Valery Diamond (dandelion)
- Alison Dallas (Clove)
- Amelia Campell (twilight132)
- Matthew Donalds (Gnome)
- Samuel Waters (sNiall)


Slytherin
- Alexandria Yasea (Pariah)
- Raven Wall (Scissorhands)
- Jeanne Racium (Pariah)
- Anthony Fernandez (Maitresse)
- Arlené Seinga (Ashmore)
-


Ravenclaw
- Reachell Stone (RainbowDay)
- Katherine Bright (LiveToday)
- Dana Robinla (Buddy)
- Ryan Newman (Gnome)
-

Hufflepuff
- Delilah Morgan (sNiall)
- Rae Rowles (Anhysbys)
- Gwendolyn Black (LoveLost)
- Miley Donalds (Ashmore)

---

Idee is van: sNiall

[ bericht aangepast op 23 nov 2011 - 19:32 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Latherine Bright
'Zeker?' vroeg ik nogmaals en liet de uil vliegen.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Amelia Campbell
"Nou, ik heb er nog nooit iemand iets over gezegd." ik schuifelde zenuwachtig heen en weer.

[ bericht aangepast op 21 nov 2011 - 17:45 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
'Voor alles is er een eerste keer. Ik heb vandaag ook voor het eerst tegen iemand, buiten mijn ouders en broer dan, gezegd wat er een paar weken geleden is gebeurd.' zei ik. De gedachte aan die avond lioet een rilling over mijn rug lopen maar ik hield me sterk.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Amelia Campbell"Ik weet het, maar het duurt al mijn hele leven lang. Het is iets wat nog niet gestopt is en er zal niet snel een einde aan komen vrees ik."
Het vewonderde me dat ik hier zo rustig onder bleef. Ik had meer zin om in tranen uit te barsten, maar als ik het zou bekenne zou ik zeker beginnen wenen.
Wat haatte ik dreuzels.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
Ik zag dat ze wou huilen en sloeg troostend een arm om haar heen. 'Laat er alles maar eens uitkomen.' zei ik. ik wist hoe ze haar ongeveer voelde, het zou mij ook nog jaren achtervolgen vooralleer ik me er bij zou neerleggen en het schuldgevoel zal me nog langer achtervolgen ookal was het niet mijn fout, toch voelde het zo aan.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Amelia Campbell
Wat was ze vriendelijk. Dit had ik toch niet verdiend. Ik opende mijn mond toen plots een eerstejaars de toren binnenkwam.
"Kom." zei ik en ik sleurde haar mee naar een verlaten lokaal.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
Er kwam een eerstejaars de toren ingelopen en Amelia sleurde me mee naar een verlaten lokaal. 'Wil je er over praten?' vroeg ik toen we binnen waren.

seg femke, wy ebbe mis eh morge et 3e en 4e want kben diene kalender zo een klein beetje kwyt zo:$

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Amelia Campbell
"Blijkbaar." mompelde ik. Ik wist het nog steeds niet zeker. Maar ik deed mijn stoute schoenen aan en besloot het er gewoon uit te gooien.
"Nou, het klinkt vast belachelijk." mompelde ik.
Ik zuchtte diep. Hier gaan we.
"Mijn moeder slaat me." ik rolde mijn broek en mouwen op en toonde haar mijn blauwe plekken.

ja we hebben mis dan;)

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alison Dallas
Ik loop naar de Common Room en ga zitten bij een openhaard. Ik krijg het al warmer dankzij het vuur en begin te schrijven met het stuk perkament dat ik had meegenomen.
Lieve, Irina.
Je wou weten hoe het gaat op Hogwarts. Het gaat prima met mij. Er valt niet echt veel te vertellen wat jou zou interresseren. Ik mis jullie erg, maar ik vind het hier ook wel leuk omdat ik Zoey weer zie. Ik heb medelij met Zoey. Vraag niet waarom, het i een lang verhaal.

-XOXO- Ali
Ik zie een uil bij het raam en schrijf snel nog de naam an het adres op. Ik geef de uil de brief en de uil vliegt weg.

---

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Katherine Bright
Ik keek geshockeert naar de blauwe plekken. 'Belachelijk?! Dit is alles behalve belachelijk, dit is bloedserieus.' zei ik nogal geschrokken. 'Vergeleken met dit steld mijn "probleem" niet veel voor.' zei ik.

ma eih, zou de principaal weer zinge

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Amelia Campbell
Nu ik het er eindelijk uit had gegooid, kon ik niet stoppen. Ik ging door tot alles gezegd was.
"En mijn vader heeft mijn neef vermoord, toen hij me wou beschermen tegen mijn vader."
Ik twijfelde even maar ging toen toch door.
"Mijn vader misbruikt me, hij blijft maar niet van me af."
En daar waren ze dan eindelijk, de tranen. Ik schockte terwijl de snikken van diep in me opborrelden.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
Die had ik niet zien aankomen. Ik liep naar haar toe en nam haar troostend in mijn armen. 'Ssst, laat er alles maar eens uitkomen.' zei ik troostend terwijl ik over haar rug wreef.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Amelia Campbell
En dat deed ik. Ik liet alles er uit en het deed goed. Het voelde enorm goed nu ik mijn last niet meer alleen moest dragen. Toen ik was uitgehuild keek ik haar aan.
"Bedankt, wat was jouw probleem?" Dit was wel het minste dat ik terug kon doen.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
'Het is in ieder geval niet zo erg als dat van jou.' zei ik. 'Een paar weken geleden ging ik met mijn broer en zus naar de stad en daarna gingen we uit. We waren dus op die fuif toen plots mijn zus werd neergestoken zonder dat ze iets had misdaan en de ambulances kwamen te laat.' zei ik terwijl ik vocht tegen de tranen maar de strijd verloor.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Amelia Campbell
Nu was het mijn beurt om haar te troosten.
"Niet zo erg? Het is wel erg. Ik weet er heel mijn leven mee om te gaan, maar het jouwe kwam zo onverwacht." snifte ik. We sloegen onze armen om eklaar heen en huilden nog een tijdje.

---

“To live will be an awfully big adventure.”