[RPG] Danskamp [verhaal] - Speeltopics

CLOSED.

[ bericht aangepast op 14 dec 2011 - 14:07 ]

Marylinn Savarin

Het was rond middernacht als ik mijn ene oog twijfelend opende. Onrustig stond ik op, niet wetend wat me gewekt had. Misschien was het gewoon raar om niet in mijn eigen bed te slapen. Een plotse angst overviel me en snel knipte ik het licht aan en opende het raam zodat ik wat frisse lucht kon inademen. Onbewust ging ik alle kamers af op zoek naar Liam de zijne. Niet dat ik die zou vinden in het donker toch probeerde ik het.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Liam Oliver Pryst
Ik schoot overeind. Weer die droom. Ik dacht dat ik er sind vorige maand van af was maar nu, nu ik hier was begon het weer. Ik verdiende het dat wist ik ook wel, maar om elke nacht de dood van mijn lieve kleine zusje opnieuw te zien was het niet waard. Ik haalde mijn handen door mijn haar en wreef vervolgens de tranen uit mijn ogen. Ik stond zo zacht als ik kon de kamer uit en ging in de koele lucht staan. Ik haalde mijn telefoon uit mijn zak en keek naar de foto. Sarah lachtte me toe. "Waarom?" Fluisterde ik zachtjes. "Ik mis je Sarah.. Ik mis je elke dag van altijd." Ik laat me op de trap zakken en kijk uit over het gras van het terrein tot ik in de verte een gedaante zag lopen. Ik veegde snel de tranen weg die maar bleven komen en keek beter.

Marylinn Savarin

Ergens in het witte gebouw knipte een licht aan en ik zette snel een stapje achteruit mijn kamer in. Pas als ik de gedaante herken als Liam haal op opgelucht adem. Ik wil iets naar hem roepen, vragen of hij ook niet kon slapen maar dan zie ik hoe hij zich moedeloos op de trap liet vallen. Zo snel als ik kon trok ik een wit, redelijk lang topje, een zwarte jeans en een leren vestje aan. Op mijn witte sneakers met kleurrijke veters loop ik zachtjes naar beneden om niemand wakker te maken. Het gras voelt nat aan door mijn schoenen heen en de lucht is toch iets kouder dan ik verwacht had en eigenlijk wou ik dat ik slim genoeg was geweest om een op zijn minst een sjaal aan te doen. Ah, nu was het toch al te laat. 'Liam?'

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Liam Oliver Pryst
'Liam?' Ik schrik op en veer overeind. Ik druk de foto weg en veeg nog wat verloren tranen van mijn wangen. 'Marylinn?' Vraag ik. Mijn stem is hees van de emotie en van de vermoeidheid. 'wat doe je hier?' vraag ik en tover een nogal waterig lachje tevoorschijn. 'Besloten toch maar onder te duiken?' ik probeer luchtig over te komen maar ik weet dat het niet lukt. Ik ben erg blij dat het donker is want ik voel nog wat tranen in en achter mijn ogen prikken.

Marylinn Savarin.

'Misschien wel.' Ik doe een poging tot glimlachen maar heb niet direct het idee dat het er goed uitziet, eerder als een schaduw. Mijn ogen zijn al wat gewend aan het donker en onderzoekend kijk ik hem aan. Hij ziet er niet goed uit of toch niet voor zover ik kan zien. Zonder iets te zeggen laat ik me naast hem zakken en neem zijn arm vast terwijl ik mijn hoofd op zijn schouder plaats. Zo, in stilte, blijven we zitten.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Liam Oliver Pryst
"Waarom ben je hier?" Mompel ik zachtjes terwijl ik over haar arm streel. Mijn hoofd rust ik dat van Marylinn en ik adem rustig in en uit. Langzaam kom ik wat meer tot rust en kan de droom even uit mijn gedachten bannen.

Marylinn Savarin
'Ik kon niet slapen.' zeg ik zacht. 'Jij dan?' Hij leek een beetje afwezig te zijn maar daar stoorde ik me niet aan. Het was best koud buiten maar ook dat stoorde me niet. Ik zat hier tenslotte best goed.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Liam Oliver Pryst
"Niet zo fijn gedroomd." Fluister ik half en kijk haar aan. "Waarom ben je dan helemaal hier heen gelopen? Ik had het best koud maar het was fijn. Ik droeg alleen mijn jogging broek en had daarboven niets aan. Ook waren mijn voeten bloot maar dat stoorde me niet.

Marylinn Savarin

Veel zin om op die vraag te antwoorden had ik niet dus probeerde ik die te ontwijken. 'Van waar al die vragen?' Een flauw glimlachje sierde mijn gezicht. Ik legde mijn hoofd terug tegen zijn schouder aan. 'Oh mijn god! Je bevriest bijna!' geschrokken trok ik mijn vestje half uit en trok hem er een beetje onder.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Liam Oliver Pryst
Ik lachte zachtjes. "Ik heb het niet zo koud hoor." Bracht ik tegen. "Ik ben nieuwsgierig." Gaf ik antoord op haar eerdere vraag. "Dus vertel, waar ben je op en kwam je hier heen?" ik sloeg mijn arm rond haar middel.

Marylinn Savarin

Zijn arm brandde warm om mijn middel. 'Ik werd gewoon wakker en zag licht branden.' Pas dan merkte ik dat hij alleen maar een joggingbroek aanhad ook al zat ik al minstens 6 minuten tegen hem aangeleund. Onbewust liet ik mijn ogen over zijn borstkas glijden. Het was een compliment voor hem dat mijn ogen bij zijn gezicht bleven hangen.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Liam Oliver Pryst
Ik twijfelde even. "Zal ik anders even een shirt aan doen?" zei ik vragend en keek haar aan. Ik vond het niet erg haar zo tegen me aan te hebben maar misschien was dit heen ongemakkelijk voor haar. Ze keek naar mijn borstkas en toen weer naar mijn gezicht. Was ik goedgekeurd?

Marylinn Savarin

'Van mij mag je gerust zo blijven zitten hoor.' Ik glimlachte breed en probeerde nog een keertje om een wenkbrauwwiebel te maken, die dit keer wel lukte. 'Kijk dan! Heb ik van jou geleerd.'

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Liam Oliver Pryst
Ik lachde. En schudden mijn hoofd. "Ik ben heeeel trots op je." Zei ik nog steeds met een grijns. "Maar ik kan je nog veel meer leren hoor" Dit keer was ik de persoon die de wenkbrauw wiebel deed en een knipoog gaf.

Marylinn Savarin

'Wat dan?' Quasi-onbegrijpend keek ik hem aan. Mijn ogen zo groot en vragend mogelijk. Mijn glimlach zo breed dat mijn wangen er zeer van begonnen doen.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.