[RPG] Danskamp [verhaal] - Speeltopics

CLOSED.

[ bericht aangepast op 14 dec 2011 - 14:07 ]

Aria Agathe Montgomery
Ik neem zijn telefoon aan en lees het berichtje. Ik neem aan dat Cam een biinaam is en zijn beste vriend is, dat Macy iemand is die Kyndall niet mag en dat Cam en Macy wat hebben.
'Dat is klote,' zeg ik.
Ik denk meteen aan Sam in de tijden dat hij nog nog met Alison had. Alison, hij wist dat ik haar haatte. En toch deed hij dat.
'Ik ken het probleem,' mompel ik.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Marylinn Savarin

Hij leek even te schrikken van mijn impulsieve actie en een beetje beschaamd doe ik een stapje achteruit. 'het geeft niet, het is al een jaar geleden.' Ik knikte begrijpend en onderdrukte de neiging om opnieuw mijn armen om hem heen te slaan.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Liam Oliver Pryst
Snel wrijf ik even in mijn linker oog voor Linn echt kon zien dat er tranen waren. Wat was ik een watje zeg, vreselijk gewoon! "Maar goed." Ik schraap mijn keel. "Wat is dan het ergste dat jij ooit gedaan hebt?" Ik keek haar aan terwijl we verder liepen.

Marylinn Savarin

Uit mijn ooghoeken zag ik hoe hij een traan wegveegde uit zijn oog. Geen idee waarom maar ik keek weg en deed alsof ik niets gezien had. 'Het ergste wat ik ooit gedaan heb?' Ik liet een spottend lachje horen en spreidde mijn armen in een weids gebaar. 'Dit, hier zijn. Alhoewel het best leuke gevolgen heeft tot nu toe.' Ik kijk opzij en glimlach.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Liam Oliver Pryst
Ik lach zachtjes. "Hoezo is dit erg dan?" Vroeg ik haar. "Ik hoop wel dat je blijft het zou een stuk minder leuk zijn zonder jou als the-girl-next-door." We liepen door. De zon ging al langzaam onder. Ik was best moe. Het was een lange dag geweest.

Marylinn Savarin

'Ik hoor hier helemaal niet te zijn, wacht maar af. Over een,' Ik keek even op mijn horloge. 'Over een paar uur is mijn moeder thuis en zal ze mijn briefje vinden. Dan wordt het pas link.' Zonder op te kijken van mijn voeten bleef ik naast hem lopen. 'Ik hoop ook dat ik mag blijven.' bracht ik zachtjes uit.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Liam Oliver Pryst
"Je ouders weten niet dat je hier bent??" Vroeg ik verbaast. Ik knikte bewonderend. "Waarom ben je dan weg gegaan?" Vroeg ik daar aan toe. "Ik wil namelijk ook niet dat je weg gaat." Dit laatste zei ik wat zachter.

Marylinn Savarin

Ik weigerde op te kijken terwijl ik verder vertelde. 'Nee, ik zou toch niet mogen gaan en eerlijk gezegd lijkt twee maanden doorbrengen bij mijn o zo fantastische ouders niet zo'n leuke optie.' Ik merkte dat ik spontaan trager begon te lopen toen de twee gebouwen in zicht kwamen.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Liam Oliver Pryst
'Nee, ik zou toch niet mogen gaan en eerlijk gezegd lijkt twee maanden doorbrengen bij mijn o zo fantastische ouders niet zo'n leuke optie.'Ik paste me aan bij haar tempo en liep nu ook langzamer. "Ik ken het." zuchtte ik terwijl de huizen jammer genoeg steeds dichterbij kwamen. "Denk je dat ze je gaan ophalen?" Ik keek haar hoopvol aan.

Marylinn Savarin

Een redelijk gemene grijns sierde mijn gezicht. 'Ze kunnen hierheen komen ja..' begon ik bedenkelijk. 'De vraag is alleen of ik mee terug zal gaan.' Nog steeds grijnzend keek ik in Liam's hoopvolle gezicht. Spijtig genoeg had het trage tempo ons niet veel uitstel gegund.

[Ik ga me even omkleden, zo terug (: ]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Liam Oliver Pryst
Ik grijnsde ook. "Als je nog en onderduik adres zoek weet je waar ik ben." Voegde ik aan mijn grijns toe. Totaal niet verkeerd toch als er zo'n leuk meisje bij je komt schuilen? We stonden nu voor haar huis waar ik even bleef staan.

Marylinn Savarin

'Dat is nog eens een goed plan.' Zacht porde ik even tegen zijn schouder. 'Dus.' Ik wachtte even in stilte om toch maar nog niet naar boven te moeten gaan. 'Slaapwel dan maar?' vulde ik na een korte periode van stilte aan.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Liam Oliver Pryst
'Slaapwel dan maar?' Zei Linn vragend. Ik knikte. "Slaaplekker ik merk het wel als je komt schuilen, nummer 257 ondhouden he?" Zei ik lachend. Toen handelde ik heel impulsief ik gaf haar een kus op haar wang en draaide me om richting mijn eigen huis.

Marylinn Savarin
Als verstijfd blijf ik staan als hij me opeens een kus op mijn wang geeft. Helemaal rood en giechelig open ik de glazen deur van het grote witte gebouw en huppel zowat de ijzeren trap op. De gangen zijn donker en warm van kleur maar toch hebben ze iets kil en afstandelijk in zich. Ik stoor me er niet aan en laat er al zeker mijn goede humeur niet door bederven. Met mijn sleutel open ik mijn deur waaraan ik nog eens een naambordje en een paar foto's moest gaan hangen. Moe kleedde ik me om zonder het licht aan te doen en liet me op mijn bed vallen. Al snel viel ik in een diepe slaap.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Liam Oliver Pryst
Met mijn handen diep in mijn zakken gestoken loop ik terug naar mijn eigen huis. Ik dwing mezelf niet om te kijken maar kan me toch niet beheersen. Als ik terug kijken zie ik nog net hoe Linn naar binnen loopt. Zelfs van een afstandje is ze lieflijk en knap. Uit mijn jas zak vis ik mijn sleutels en open de deur. Ik douche, poets mijn tanden en ga in mijn boxer in bed liggen om in een diepe slaap te vallen. Morgen zou ik mijn rooster op gaan halen voor de rest van het kamp. Ik hoopte heel erg dat ik een klas met Linn had.