• Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
    De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.


    In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
    De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
    Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
    Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.


    - Rollentopic
    - Rollenstory





    Dulcis
    Rizardo (Maeleena)
    Silvano (Amycus)

    Interius
    Leya (Amycus)
    June (MissLeto)
    Scirius (MustacheMe)
    Madeline (HurtedHeart)
    Raveny (Fae)

    Sanguis
    Vedran (Fayan)
    Alissa (Discovery)

    Sirene
    Michael (Maeleena)
    Rosaline (Endure)
    Cameron (HurtedHeart)
    Adeleide (FlawlessLove)

    Cornu
    Zahira (Amycus)
    Charis (Fayan)
    Valindáne (Lughnasadh)
    Felicia (HurtedHeart)
    Angélo (MustacheMe)
    Zorah (Fae)

    Mens
    Arlene (Cresta)
    Jake (HurtedHeart)
    Liam (TheDirection)
    Iris (RainbowDay)




    "In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"

    [ bericht aangepast op 5 nov 2011 - 17:11 ]


    -

    Leyla Manta
    Een rilling over haar rug toen hij dichterbij kwam. God, wat ergerde ze zich aan zichzelf. Het lag aan haar, dat kon niet anders.
    'Een katachtige,' gaf ze na een paar seconden van stilte toe.


    -

    Rizardo Elliot - Waarom wilde ik Daiyh typen? They're nothing alike. -

    Verbaasd keek ik haar aan. Dat sprak elkaar heel erg tegen - Ze was geïrriteerd door hem en toch had ze geen haast om te vertrekken.
    'Uh, mooi, want we staan hier nog wel even' zei ik met een blik op de dikke volkken sneeuw.


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    [Haha, ik typ soms ook Fayan - Stylist. Echt automatisch gaat dat :'D]

    Vedran
    "Een katachtige dus." herhaalde ik. Ja, dat paste bij haar. Maar wat voor zwart-witte katachtigen waren er? Ik kon er maar één bedenken, een heel bijzondere.
    "Een witte tijger?"


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Silvano Vino
    Toen hij een paar meter van het wak vandaan was, sloeg hij krachtig genoeg met zijn vleugels om in een keer op te stijgen. Hij zweefde boven het vrijgekomen water, liet zijn blik naar de hare dwalen en strekte zijn armen.
    'Pak mijn hand,' zei hij, krachtig genoeg om zichzelf verstaanbaar te maken boven de zwijgende paniek die in de lucht hing.


    -

    Ik wil steeds Chiara Cinxi typen o.o

    Zahira Briiori
    'Ja, dat denk ik ook.' Een zucht ontsnapte, waarna ze maar ging zitten. Behoedzaam sloeg ze haar vleugels rond haar lichaam. Haar lichaam was volgroeid, gevormd. De blik die ze daardoor van sommige jongens kreeg, haatte ze.

    Leyla Manta
    De manier waarop hij het zei, maakte duidelijk dat hij er zeker van was dat hij het geraden had. Langzaam streek ze een golvende lok uit haar gezicht.
    'Nee,' zei ze naar de waarheid.

    [ bericht aangepast op 5 nov 2011 - 20:59 ]


    -

    Arlene
    Vluchtig liep ik met het kleine plastic zakje vol appels terug naar huis, klopte zachtjes op de eikenhouten deur en snoof de geur van appeltaart op.
    "Je bleef lang weg," Hoor ik mijn moeder mompelen als ik de deur achter me dicht trek en knik, leg de tas op tafel en geef mijn moeder een kus op haar wang.
    "Is het erg als ik wat ga wandelen?" vraag ik, hoewel ik er toch niet naar zou luisteren als mijn moeder het zou verbieden. Ik voel hoe haar ogen zich op mijn lichaam boren, maar wanneer ze ja zegt ben ik verdwenen ook. Snel pak ik nog mijn handschoenen van de bijzettafel en gooi de voordeur met een smak achter me dicht. Ik wist exact wat ik ging doen en haaste me als een speer naar het bos toe.
    Het duurde niet eens lang voordat ik het spoor te pakken had en ik houd mijn adem van schrik in als ze zich omdraait en mijn naam over haar tong laat glijden.
    "Allisa," Angstig deins ik iets achteruit, waarom moest ik ook zo nieuwsgierig zijn?


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Miorynn
    Ze kon niets anders doen dan zijn hand pakken. Haar nagels krasten over zijn handpalm in blinde paniek; niet alleen omdat haar vleugels zwaar waren van het water, ook om het feit dat ze haar leven nu in de hand van een méns - wacht, Dulcis - legde.

    [Ik ga even zum den avondwinkel, brb x]


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Vedran
    Mijn wenkbrauwen schoten omhoog en de sigaret bleef halverwege hangen. Geen witte tijger? Waren er nog andere zwart-witte katachtigen?
    "Je moet wel echt heel bijzonder zijn." De denkrimpels verschenen weer en ik dacht dieper na.
    Welke soorten had je? Tijgers, maar dat was ze niet. Leeuwen, maar die waren niet wit. Panters, gevlekte, zwarte... sneeuwpanters.
    Toen ik tot die ontdekking kwam, verdwenen de denkrimpels weer en gleed er een triomfantelijke grijns over mijn gezicht. Deze moest wel goed zijn.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    (Ben over 10 min weer terug xx)


    On wednesdays we wear black

    Rizardo Elliot
    Ze plofte neer op de grond, waarna ik tegen de boom leunde. mijn beiden vleugels vouwde ik rond me heen voor warmte. Normaal had het een sprookjesachtig uitzicht geweest. De vage lichtjes van de winkels en huizen, de dikke sneeuwval. Nu was het normaal, saai en gewoon te koud.


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Felicia
    Ik zag hoe ze sneller wegvloog en ook ik versnelde. Al snel haalde ik haar met moeite in maar ik bleef naast haar vliegen. Uitdagend keek ik haar aan. 'Is dit alles?' Zei ik blij. Ik hield wel van een kik.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Iris
    Ik was bijna helemaal gelopen tot de andere kant van het eiland.het was er rustig.Niet veel mensen kwamen daar, steker nog ik was de enige.Ik stond boven een soort berg de berg lag naast een woeste zee die niet bevroren was. Warme zee lucht kwam op de berg. Als je over de rand van de berg valt val je op rotsen op de zee.Ik snoof de lucht van de zee . War ik woonde rook je dat niet meer.het was hier warmer dan op andere plekken.het sneeuwde niet en de wolken waren wit. Ik ging zetten en merkte dat de sneeuw niet zo dik was. Ik stook mijn hand in de sneeuw en raakte al snel de bodem. Allen mijn vingers zaten in de sneeuw. Ik dacht dat het ijs was en ging graven. Het was niet ijs maar gras.


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    Silvano Vino
    Hij trok haar omhoog, gepaard met enige moeite. Zelf was ze waarschijnlijk niet zwaar, maar als het water dat haar vleugels zwaar had gemaakt voegde veel gewicht toe. Hij greep haar met twee armen toe, trok haar tegen zich aan om te voorkomen dat ze weg zou glippen.

    Zahira Briiori
    De vreemde neiging om iets te zeggen kwam in haar op, maar omdat ze niks wist en het maar onnatuurlijk voelde zweeg ze.
    Vanonder haar zwarte veren keek ze naar hem, haar donkergroene ogen gleden bedenkelijk over hem heen.

    Leyla Manta
    De uitdrukking op zijn gezicht vertelde haar dat hij het had geraden. De glimlach rond haar lippen verdween half, ze leunde tegen de muur in een subtiele poging van hem weg te buigen.
    Maar toch hield ze haar goudbruine ogen op hem gericht.


    -

    Zorah
    'Nee!' lachte ik en ik stoof er vrolijk vandoor. Dit had ik wel gemist, zo snel vliegen. Lang niet meer gedaan. Het meisje zou me wel weer kunnen inhalen, want het was nu niet de bedoeling om haar kwijt te raken, af te schudden. Dan zou ik immers weer eenzaam zijn en terugmoeten naar mijn kleine huisje aan de rand het dorp. Nee, ik zou in het zicht blijven. Voor haar uit, maar in het zicht.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Vedran
    "Je bent een sneeuwpanter." Triomfantelijk nam ik nog een hijs, draaide mijn gezicht even van haar weg om mijn rook niet haar richting uit te blazen, maar liet mijn ogen geen moment van de hare los.
    Een sneeuwpanter dus. Ja, die waren elegant, mysterieus, zeldzaam. Ze leek me erg echt het type voor. En ze werd met de minuut interessanter, vooral omdat ze totaal niet weg leek te deinzen voor mij, als Sanguis, die niet alleen hield van intimideren maar ook nog eens leefde van dierenbloed.


    Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen