• Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
    De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.


    In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
    De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
    Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
    Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.


    - Rollentopic
    - Rollenstory





    Dulcis
    Rizardo (Maeleena)
    Silvano (Amycus)

    Interius
    Leya (Amycus)
    June (MissLeto)
    Scirius (MustacheMe)
    Madeline (HurtedHeart)
    Raveny (Fae)

    Sanguis
    Vedran (Fayan)
    Alissa (Discovery)

    Sirene
    Michael (Maeleena)
    Rosaline (Endure)
    Cameron (HurtedHeart)
    Adeleide (FlawlessLove)

    Cornu
    Zahira (Amycus)
    Charis (Fayan)
    Valindáne (Lughnasadh)
    Felicia (HurtedHeart)
    Angélo (MustacheMe)
    Zorah (Fae)

    Mens
    Arlene (Cresta)
    Jake (HurtedHeart)
    Liam (TheDirection)
    Iris (RainbowDay)




    "In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"

    [ bericht aangepast op 5 nov 2011 - 17:11 ]


    -

    Zahira Briiori
    Waarschijnlijk zou hij niet anders zijn dan de andere "mannen" op dit eiland. Vol met loze woorden, achter hun gereedschap aanrennend. Haar vingers krulden zich onwillekeurig op, haar blik boorde zich even in de zijne voor ze wegkeek.
    De koude lucht overviel haar, een rilling trok over haar rug.

    Leyla Manta
    Onderzoekend keek ze naar hem, toen hij haar opeens opmerkte. Ze beet op haar kaken, voelde hoe onrust zich onbewust in haar vloeide toen ze zijn donkere ogen zag.
    Maar ze keek niet weg, hoewel ze ook niet wist waarom. Iets zorgde ervoor dat ze naar hem bleef kijken.


    -

    Michael Ren
    Het was geweldig hoe stil de rest van het strand was, hoe helder mijn stem door de wind gedragen werd. Het lied kwam uit een plaats anders dan mijn hoofd of hart, werd mijn ingefluisterd door onbekende stemmen.


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Miorynn
    Ze verhief haar stem. "Mita te taalla teette!" snauwde ze, "tama on minun metsa, eika sinun!" De gewone mensentaal had ze al jaren niet meer gesproken, en haar grammaticakennis daarvan was dusdanig verslechterd dat haar eigen taal haar beter lag dan de gewone, hoewel ze het in noodgevallen nog wel eens gebruikte.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Vedran
    Goh, ze bleef echt kijken. Interessant, dat was me nog maar zelden gebeurd.
    Ik begon op haar af te lopen, met rustige stappen, rookte mijn sigaret en kwam vervolgens een meter voor haar stil.
    Ze had goudbruine ogen, een bijzondere kleur die niet voorkwam bij mensen. Wat zou ze zijn?


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Silvano Vino
    Langzaam verscheen de frons weer op zijn gezicht, zoals altijd nam hij uitgebreid de tijd om na te denken, een volgende stap uit te zetten.
    Een zucht ontsnapte hem. Wat ze ook had gezegd, het was waarschijnlijk geen vriendelijke begroeting terug geweest.


    -

    Raveny
    Ik stootte opnieuw een krassende lach door mijn snavel en maakte toen een bocht. Helaas, ik kon niet voor eeuwig in de lucht blijven. En dus koerste ik af op het besneeuwde bos, waar het groen bedekt was met wit. Eeuwig winter. Ik kon er wel aan wennen, maar het was niet goed. Die betovering moest weg, hoewel ik met de winter geen probleem had. Rustig vloog ik naar de beschutting van de bomen, landde op de tak van een boom en veranderde terug naar mijn mensengestalte. De wind voelde koud aan op mijn naakte lijf dat nu niet meer door veren werd warmgehouden, maar ik had op verschillende plekken gelukkig bundeltjes kleding voor momenten als deze. Ik trok de kleren aan en liet me vallen, landde in de sneeuw en begon te lopen in de richting van het dorp.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Charis Athena
    Ik stond op, veegde de sneeuw van mijn kleding en liep naar het paard, die zoals altijd bleef staan en zijn hoofd boog, zodat ik hem kon aaien. Het paard was enorm en een van de mooiste dieren die ik ook gezien had.
    Zijn zwarte verschijning viel erg op tussen al het wit, maar toch werd hij door anderen maar zelden gezien. Hoe hij het deed wist ik ook niet, maar hij liet zich vrijwel alleen aan mij zien.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    God, hij kwam nog naar haar toe ook. Een derde sigaret zat tussen zijn vingers, haar blik schoot er onwillekeurig even naar voor ze weer achterdochtig naar zijn gezicht keek.
    'Roken is niet bepaald goed voor je.' Het was eruit voor ze er erg in had, en ze kon haar tong wel afbijten. Misschien moest ze dat maar gewoon doen.


    -

    Miorynn
    Haar kaken klapten weer stijf op elkaar en ze staarde hem aan. Haar ogen knipperden geen moment, en ze leek bijna op een geest zoals haar kleine gestalte daar roerloos stond in de sneeuw. Ze hield haar vleugels gespreid, klaar om te vluchten, mocht hij haar aanvallen.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Rizardo Elliot
    Geïntereseerd bekeek ik haar. Haar vingers krulde zich op en ze wende haar koude, felle blik af. Ze leek erg rusteloos.


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Silvano Vito
    Hij bracht een hand omhoog, maar enkel om de sneeuw uit zijn haar te vegen die langs de bladeren naar beneden viel. Aan de blik in haar ogen was echter duidelijk dat geen enkele beweging haar aanstond. Hoewel de kans erg klein was, leek ze wel verdwaald, zo op haar hoede als ze was. Maar dan kon hij het nog wel vragen, kreeg hij dan ook antwoord? In de normale taal, tenminste?
    'Ben je verdwaald?' Hij gokte het er maar op.

    Zahira Briiori
    Haar blik schoot even naar het bos. Misschien moest ze naar Chaytan toe, de hengst in het bos. Zo had ze hem tenminste genoemd, Chaytan. Het had haar passend geleken voor de enorme, donkerbruine hengst die enkel tegen haar acceptabel gedrag leek te vertonen. Chaytan, duivel.
    Daarna merkte ze dat de jongen nog steeds naar haar keek, en geergerd keek ze weer om. Waar kwam die plotselinge intresse vandaan? Vroeg ze zich af wat ze was, of wilde hij gewoon dat ze zijn vingers eraf sneed?


    -

    Vedran
    Ik grijnsde, nam nog maar een trekje.
    "Dat klopt," ik had een diepe stem, maar sprak niet vaak. Ik observeerde liever.
    Ik blies de rook aan en bekeek haar. Ze had lang, golvend haar en was volgens mij nog erg jong, misschien zelfs nog een kind, al leek ze door haar houding iets ouder.
    "En wie ben jij dan wel?" vroeg ik, net zo nieuwsgierig als zij was.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Rizardo Elliot
    Kwaad keek ze hem aan. Oh ja, het is onbeleefd om mensen aan te staren. een vage glimlach verscheen op mijn lippen. normaal zou ik sorry zeggen, maar ze was buiten bereik van mijn woorden.


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Leyla Manta
    Om een onduidelijke reden zorgde zijn diepe stem voor een rilling over haar rug, ze deinsde onwillekeurig achteruit maar weigerde haar blik af te wenden. Antwoorden kon geen kwaad.
    'Leyla Manta.' Haar wenkbrauwen schoven een stukje omhoog.


    -

    Raveny
    Ik slenterde rustig door het bos, tussen de bomen door. Al het groen was bedekt met witte sneeuw. Ik zong zachtjes een liedje tegen mezelf terwijl ik in de richting van het dorp liep.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.