[RPG] Wings, the fallen and humanity. - Speeltopics

Angels and Demons.

1959. De lucht barstte open en een luid gedonder startte. De hemel leek te splijten en een fel licht kwam daarbij vrij. Mensen trokken zich angstig terug in hun huizen. Het duurde vijf minuten, niet meer en niet minder. Exact vijf minuten en op de plekken waar de donder was ingeslagen stonden mensen, maar niet zomaar mensen. Perfecte mensen met een gladde egale huid, vleugels staken uit hun rug. Ze trokken zich terug in de bergen om zich voor een lange tijd niet te laten zien en in tijden van nood, zich opnieuw te laten zien. Engelen van het licht of keren ze zich tegen god en gaan ze werken voor de duivel, Satan?

Uitleg
Je speelt een engel, mens of een engel die zich keert tegen god en opdrachten uitvoert voor de Duivel Satan, Lucifer hoe je hem ook wil noemen. Er zijn verschillende rangen voor engelen. Demonen niet Engelen hebben heldere opvallende ogen, geen moedervlekje op hun gezicht en geen oneffenheden. Ze zien er erg aantrekkelijk uit en hebben dan ook een enorm aantrekkingskracht voor mensen en ook voor anderen is deze voelbaar, maar niet zo erg als bij de mens.

Regels van de engelen.
- Voortplanten met mensen is verboden, ( kan wél gedaan worden ).
- Relaties eigenlijk ook.
- Elke engel is gelijk, demonen en gevallenengelen dus niet.
- Een relatie met een demon of een gevallenengel is absoluut niet toegestaan en zou als het gebeurd in het geheim moeten plaats vinden (:

Soorten
Wraakengelen (straffen engelen die 'wet' overtreden)
Beschermengelen (beschermen dus mensen)
Gevallen engelen hebben afgescheurde vleugels v-vormig litteken op de rug waar vleugels zaten. ( hoort bij demonen.
Doodengelen (kunnen zien wie er dood gaat en hoe, brengen hun naar hemel)
Demon (hebben zwarte! vleugels of donker! grijze vleugels)

Invullen
Naam: - M/V - Soort - Leeftijd.

Waarom geen karakter? Zo kan je altijd van positie veranderen of niet, je medespelers moeten er áchter komen hoe jou personage in elkaar steekt en zullen daar dan ook meer moeite voor willen doen (:

Personages.
Mensen.
Primwen Primwen Milldore(v/18)
Endure Sky Leah Morgan (V/19)
Schneider Nike Robin Micheals (M/17)



Wraakengelen.
Vluuv Penelope Nightmask (V/20)

Beschermengelen.
Primwen Carthal Tariël Caïrael (M/20)
Endure Eleanor Reigns (V/18)
Schneider Dana Chereals Moons (v/17)



Dood engelen.
Lykos Acwel Than Eyerows (M/18)
Fauvism Valeria Caithne Naereil (V/19)


Gevallenengelen.
Lykos Atelic Nemesio Mailhairer (M/17)

Demonen.
Xannon Ruby Sera Rein, Demon. (V/18)
Vluuv Nikolai (Nick) Rainmender (M/23)

Beschermengel x mens.
Eleanor x Nike.
Carthal x Leah.
Dana x Primwen.

---

Met dank aan Endure voor de titel.

---

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 18 okt 2011 - 13:20 ]

Is er toevallig nog iemand lonely? Dan kunnen Pen en die persoon even socializen

Penelope - Wraakengel
Ik kijk even rond in mijn appartement, maar ben al snel uitgekeken. De kamers zijn klein maar functioneel, en alles wat ik nodig heb is er wel zo'n beetje. Toch blijft het vreemd aan voelen. Ik loop de slaapkamer in om iets warmers aan te trekken en open de deuren van de manshoge kast. Ik pak een spijkerbroek, hemdje en een warme trui. De sneakers die ik al had houd ik aan en terwijl ik een sjaal omsla pruts ik met het slot van de deur wat eindelijk open klikt. Ik stap de hal in en loop de trap af. De deur naar buiten wordt opengedaan door een meisje dat hier blijkbaar ook woont. Ze stapt naar binnen en kijk me even vreemd aan. Terwijl ik voorzichtig glimlach trek ik de deur open en stap naar buiten. Achter me hoor ik hoe ze naar boven loopt, en met mijn handen in mijn broekzakken begin ik te lopen. Het is lekker koel buiten - perfect weer om de buurt te verkennen.

Nikolai - Demon
Geïrriteerd kom ik overeind. Klote-Engelen. Met een hand veeg ik langs mijn mond, waar een straaltje bloed uit loopt, en met mijn andere hand maak ik alvast een vuist. De Engel die me aanviel is duidelijk jonger: Hij is tengerder en kleiner dan ik ben. Maar, eerlijk is eerlijk, hij heeft meer kracht in zich dan ik verwachte. Toch heeft hij geluk dat ik niet "in the mood" ben om hem echt wat aan te doen. Hij zit met zijn rug naar me toe over het meisje heen gebogen, die nog steeds moeite lijkt te hebben met ademen. Met een krachtige zwiep van mijn staart mep ik hem bij haar weg, waar door hij de muur hard raakt. Meteen krabbelt hij weer overeind, maar voor hij me nog zo'n klap kan verkopen heb ik hem al tegen de muur gedrukt met mijn staart. Hij stribbelt ruw tegen, maar het lukt me gelukkig om hem nog even onder controle te houden. "Ik waarschuw je," grom ik terwijl ik hem dreigend aankijk. "Probeer niet nog eens met me te sollen als ik een slechte dag heb. Je speelt met vuur." Ik stap achteruit, smijt hem met mijn staart tegen de grond en trek die dan terug, waarna ik langzaam voel hoe hij weer verdwijnt. Ik moet nog steeds naar de winkel, en dat gaat niet lukken zonder aandacht op je te vestigen als je een staart achter je aan sleept. De jongen staat alweer op, het lijkt wel of hij niet moe is te krijgen, en komt op me aflopen om me nog een keer te meppen, maar ik draai me ongeïnteresseerd om en begin naar de winkel te lopen. Die Engelen hebben mijn humeur nog erger gemaakt dan het al was. Laat hem zich nou maar zorgen maken over zijn vriendinnetje, want als hij het waagt me nog een keer aan te raken.. Woest klem ik mijn tanden op elkaar. Het is te hopen dat ik nog een ziel te pakken krijg om mijn humeur wat op te beuren.

atelic is always lonely, hij is een gevallen engel.

---

Do it scared, but do it anyway.

Lykos schreef:
atelic is always lonely, hij is een gevallen engel.

Well, why not? Pen is een tijdje weg geweest, het kan zijn dat ze elkaar vroeger kenden toen hij nog niet gevallen was?

Vluuv schreef:
(...)
Well, why not? Pen is een tijdje weg geweest, het kan zijn dat ze elkaar vroeger kenden toen hij nog niet gevallen was?

oke goed idee!

---

Do it scared, but do it anyway.

Eleanor Reigns
Plots kwam er iemand aan zag ze, ze gokte erop dat het een engel was, al kende ze hem niet. Er vond een kort gevecht plaats tussen de twee dat Eleanor maar moeilijk kon volgen, ze had pijn en niet zo'n beetje ook. Plots voelde ze hoe haar redder in nood haar in het licht van de straatlantaarns legde, aardig aangeboden, maar een slecht plan. Het laatste wat ze wilde was in een mensen ziekenhuis terecht komen, ze zouden meteen ontdekken dat ze niet gewoon was en overigens, de engelen met genezende gaven zouden haar wel helpen. Daarom maakte ze zichzelf onzichtbaar voor alle mensen, engelen, demonen en dergelijke konden haar nog wel gewoon zien en horen. Ze huilde niet meer, maar haar wangen waren nog wel nat en haar schaamte brandde van binnen. Naast dat deed het ook pijn als ze ademhaalde, waarschijnlijk door de harde klappen die Nikolai haar verkocht had. De jongen die bij me stond werd plots weer opzij geslagen, Eleanor haar ogen werden groot, maar ze kon zich moeilijk met hun gevecht bemoeien. Het zou haar eigen dood betekenen en ze had iemand om te beschermen, wat voor slechte beschermengel was zij nou? Dus bleef ze zitten en keek zwijgend toe, pas toen Nikolai vertrokken was durfde ze op te staan. Voorzichtig liep ze naar de jongen toe, haar gewonde arm ondersteunde ze met haar hand, en hurkte bij 'm neer. "Gaat het..?" vroeg ze voorzichtig en zachtjes.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lykos schreef:
(...)
oke goed idee!

Okidoki, laat Atelic haar maar tegenkomen ofzo, ze loopt gewoon random ergens op straat

Acwel - doodengel
Na nog een laatste actie van de demon liep hij weg. 'Gaat het..?' vroeg de gewonde engel die naar me toe is gekomen. 'Om mij hoef je je geen zorgen te maken, deze schrammetjes zijn niet zo spectaculair als ze eruit zien,' zeg ik en ik veel wat bloed van mijn wang, 'Laat ik nu eerst eens naar jou kijken, kun je naar het licht lopen?' vraag ik en de engel staat langzaam op. Ik zie dat ze het moeilijk heeft en ondersteun haar. 'Geen mens zal je hier op dit tijdstip zien geloof me maar,' zeg ik nadat ze me een beetje onzeker aankijkt bij de lantaarnpaal. Ze heeft een paar flinke klappen gekregen, dat is te zien en te horen. Voorzichtig haal ik haar truitje omhoog, haar buik is aardig beschadigd. Ook de rest van haar lichaam heeft het zwaar te voortduren. 'kom ik leg je even bij mij thuis op bed, en roep dan wat engelen met genezende krachten.' zeg ik en ik maak mezelf ook onzichtbaar. Langzaam til ik haar op en loop de straat uit. Ik vermijd de weg waar de demon naartoe is gelopen en loop daarom door het bos. Met de engel in mijn armen spreid ik mijn vleugels, vliegen gaat sneller als lopen. Het duurt daarom ook niet lang voordat ik ze weer intrek en bij mijn huisje ben. Ik zet haar neer, steek de sleutel in het slot en maak de deur open. Na haar weer opgetild te hebben loop ik naar mijn slaapkamer. Creatief ben ik wel, dat is te zien. Alle muren zijn zelf op een originele manier geschilderd. Ik leg haar op mijn bed en kijk zelf ook eens in de spiegel. 'Hoe heet je eigenlijk?' vraag ik, ik verbaas me erover dat ik dat nog niet gevraagd had, 'en wie was die demon?' Na mijn gezicht een beetje afgespoeld te hebben roep ik naar de engelen. 'Wil je ondertussen wat warms te drinken, ik kan koffie, thee en warme chocomel met slagroom maken?' en ik loop al richting mijn kleine keukentje.

Atelic - gevallen engel
Na het eten loop ik over straat, ik heb de regen net gemist. 's Avonds is het het fijnst om rond te lopen, de koele avond lucht door je haren, het kille licht van de straatlantarens in de eeuwige duisternis. 'Het mag voor mij altijd wel nacht zijn,' denk ik. Ik loop naar richting de rivier die hier stroomt. Maar voor ik die bereik trekt iemand anders mijn aandacht. Iemand die ik hier niet had verwacht. Ik merk snel dat het een engel is en loop iets dichterbij. Na nog eens goed gekeken te hebben zie ik dat het Penelope is. 'Hey Pen,' roep ik en ren dichterbij. Haar heb ik lang niet gesproken, wat doet ze hier eigenlijk? 'Ik wist niet dat jij ook in deze buurt woonde, wat heb je gedaan toen je weg was?' vraag ik als ik bij haar ben. We lopen samen naar een bankje en gaan zitten. Het maanlicht schijnt over de rivier, we hebben het mooiste plekje van de rivier uitgekozen om te gaan zitten. Een van mijn lievelingsplekjes, vooral in de avond.

---

Do it scared, but do it anyway.

Penelope - Wraakengel
Na een tijdje door de straten te hebben gelopen kom ik in een minder druk gedeelte van de stad. Er loopt een rivier, en aan de wal staan wat treurwilgen. Ik blijf even staan en luister naar het kalme geluid van kabbelend water. "Hey Pen!" hoor ik dan iemand roepen, en verbaasd draai ik me om. Het is lang geleden dat iemand me zo heeft genoemd. In het licht van de straatlantaarns zie ik Atelic staan. Ik glimlach naar hem en loop op hem af. "Hoi!" begroet ik hem en ik loop een stukje met hem mee, naar een bankje. "Ik wist niet dat jij ook in deze buurt woonde, wat heb je gedaan toen je weg was?" Verbaasd kijk ik hem aan. Ik dacht dat iedereen gehoord had van mijn enorme fout en de straf die daar op volgde. "Ik.." Ik twijfel even, maar besluit er niets over te zeggen. Wat niet weet wat niet deert. Ik ben er nou niet bepaald trots op dat ik een verhouding heb gehad met een demon, en als Engelen het nu al aan het vergeten zijn zal ik ze er zeker niet aan herinneren. "Ach, ik had het druk. Je kent het wel." Ik glimlach, in de hoop dat hij niet merkt dat ik iets achter houdt. "Hoe is het jou in de tussentijd vergaan?" Ik kan wel merken dat er iets aan hem verandert is: Zijn houding, de sfeer die om hem heen ligt- Ik weet niet precies wat het is, en ach, het is ook maar een gevoel. "Er is veel veranderd in de tijd dat ik weg ben geweest." verzucht ik, en ik kijk nadenkend naar de maan.

Nikolai - Demon
Chagrijnig loop ik naar de winkel toe. De winkelstraat waarin die zich bevindt is uitgestorven en donker, maar in de kleine supermarkt brandt nog licht. Ik open de deur en stap de warme kleine winkel binnen. Het meisje achter de balie kauwt smakkend op haar kauwgom en doet niet eens de moeite me te begroeten. Ze is verdiept in een of ander goedkoop roddelblaadje en blaast om de paar seconden grote roze bellen. De zoetige geur doet me haast kokhalzen en met een vies gezicht ga ik op zoek naar iets te eten. Ik pak een opwarm pakje lasagne en een fles goedkope wijn en loop naar de kassa. Het meisje kijkt verstoord op van haar tijdschrift en begint met een zucht de etenswaren te scannen, alsof het een loodzware taak is. Terwijl ze nog een bubbel blaast stopt ze mijn aankopen in een tasje. Ik geef haar gepast het geld en ze geeft me het tasje terwijl ze nog een bel blaast. Ik pak het aan en loop de winkel uit. Wat een graftak. Mijn humeur is nog steeds om te schieten en met mijn tanden op elkaar geklemd been ik terug naar mijn appartement.

Atelic - gevallenengel
'Er is inderdaat veel veranderd, zovel bij jou als bij mij. Ik begrijp heel goed als je me na vandaag nooit meer wilt zien.' zeg ik voorzichtig. 'God heeft me laatst de grandioze mededeling gegeven dat ik daar niet langer welkom ben, hij vond zeker dat ik hem niet genoeg respect gaf ofzo. Ach ja wat kan mij dat ook boeien.' Mijn ogen gleden over het rustige water. Helemaal stil was het niet. De maan schitterde nog steeds helder, hij was net niet vol. Ik snoof een keertje nijdig toen ik weer aan die 'ow zo geweldige' god.

---

Do it scared, but do it anyway.

Eleanor Reigns ~ Beschermengel.
Hij vroeg haar naar het lichtg te lopen,Eleanor stond weer op en ging onder een lantaarnpaal staan. Hij trok voorzichtig haar trui een stukje omhoog zodat haar buik bloot kwam, haar eerste reactie was om zijn handen weg te duwen, maar zodra ze zag dat hij enkel haar buik inspecteerde op verwondingen liet ze het toe. Wel voelde ze haar wangen kleuren. "Het is niks," mompelde ze zacht in een poging wat sterker over te komen en ze duwde haar truitje weer omlaag. "'kom ik leg je even bij mij thuis op bed, en roep dan wat engelen met genezende krachten," zei hij. Eleanor schudde gauw haar hoofd, ze moest niet zwak zijn, maar sterk.. "Nee nee, hoeft niet, ik red het wel.." Waarom was ze zo slecht in liegen..? Ze baalde ervan. Hij leek het door te hebben want hij tilde haar op voor ze nog verder kon tegenstribbelen en bracht haar naar zijn huis, waar ze al snel waren omdat hij besloot te vliegen. Al gauw lag ze op zijn bed, met een zucht ging ze voorzichtig overeind zitten, daarbij steunde ze op haar gezonde arm. Ze wou hem net bedanken toen hij vroeg hoe ze heette. "Eleanor.. Eleanor Reigns," antwoordde ze en glimlachte zwakjes. "En die demon heette Nikolai, ik had hem nog nooit ontmoet, maar er gingen veel verhalen over hem rond.." Ze sloeg haar ogen neer en zuchtte zachtjes. "Doe maar wat thee," antwoordde ze toen. Toen hij weg was tuurde ze uit het raam, ze was een beschermengel van niks... Ze was niet eens in staat zichzelf te beschermen, laat staan een ander!

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Acwel - dood engel
'Doe maar wat thee,' antwoordde ze. Ik loop verder naar de keuken en zet de water koker aan. De theezakjes zitten al in de glazen. Ik loop terug naar mijn slaapkamer en zeg: 'of je blijft nu op mijn bed liggen en laat mij dalijk naar je kijken, of ik zorg er voor dat die engel nu voor de deur staat. Aan jou de keuze. Je thee is zo klaar. Hmm Nikolai dus, nog nooit van gehoord. Ow ik zal me eens voorstellen, ik ben Acwel... Acwel Than Eyerows, doodengel tot je dienst.' Ik hoorde de waterkoker omklikken en loop weer naar de keuken. Het water speelt met de thee in het zakje en wordt een mooie bruin achtige kleur. Ik zet de thee met een bakje koekjes op een beschilderd dienblad en loop weer naar de slaapkamer. 'Heb je je keuze gemaakt?' vraag ik nadat ik het dienblad op het bed heb gezet.

---

Do it scared, but do it anyway.

Penelope - Wraakengel
Geschokt en verbaasd kijk ik naar Atelic, die mijn blik ontwijkt en naar het water kijkt. Hij is net als ik, besef ik me, alleen hij had wat minder geluk. Ineens drukt er een enorm schuldgevoel op me. Stilletjes wend ik mijn blik af naar het water. Het is doodstil, op het geluid van het water en wat krekels na. Ik zou graag wat willen zeggen, maar ik weet niet wat. Moet ik weglopen? Moet ik doen alsof ik Atelic niet ken en doorgaan met mijn leven? Nee. Dat zou harteloos zijn, en dat is iets wat Engelen nooit mogen zijn. Na een paar minuten van oorverdovende stilte durf ik toch voorzichtig mijn mond weer open te doen. "Dat.. Dat is rot voor je." Ik durf niet te vragen wat er is gebeurd, en veel meer durf ik ook niet te zeggen, bang dat ik het alleen maar ongemakkelijker maak. Daarom blijf ik stilletjes naar het water staren, in de hoop dat er een wonder zal gebeuren en de bedrukte sfeer zal verdwijnen.

Nikolai - Demon
Chagrijnig loop ik naar de winkel toe. De winkelstraat waarin die zich bevindt is uitgestorven en donker, maar in de kleine supermarkt brandt nog licht. Ik open de deur en stap de warme kleine winkel binnen. Het meisje achter de balie kauwt smakkend op haar kauwgom en doet niet eens de moeite me te begroeten. Ze is verdiept in een of ander goedkoop roddelblaadje en blaast om de paar seconden grote roze bellen. De zoetige geur doet me haast kokhalzen en met een vies gezicht ga ik op zoek naar iets te eten. Ik pak een opwarm pakje lasagne en een fles goedkope wijn en loop naar de kassa. Het meisje kijkt verstoord op van haar tijdschrift en begint met een zucht de etenswaren te scannen, alsof het een loodzware taak is. Terwijl ze nog een bubbel blaast stopt ze mijn aankopen in een tasje. Ik geef haar gepast het geld en ze geeft me het tasje terwijl ze nog een bel blaast. Ik pak het aan en loop de winkel uit. Wat een graftak. Mijn humeur is nog steeds om te schieten en met mijn tanden op elkaar geklemd been ik terug naar mijn appartement.

Atelic - gevallen engel
'Dat.. Dat is rot voor je.' zegt ze voorzichtig. 'Ach zo erg is het niet, zo goed is die god nou ook niet. Maar wat is er nu met jou gebeurt?' vraag ik nieuwsgierig. Altijd die verrekte nieuwsgierigheid toch. Ik begrijp ook wel dat ze het niet wil vertellen, maar ik kan de vragen niet meer voor me houden.

sorry voor de korte posts...

---

Do it scared, but do it anyway.

Penelope - Wraakengel
Ik schrik van zijn opmerking. Ik mag dan misschien gestraft zijn- ik ben nog steeds dankbaar dat hij me heeft laten blijven. Ik twijfel even of ik antwoord zal geven, maar open dan toch met een zucht mijn mond weer. "Ik.. Het is een lang verhaal. Ik dacht dat iedereen het wel gehoord had." Ik wrijf ik mijn handen en blaas wat om ze warm te krijgen. "Het komt er op neer dat ik een straf heb ondergaan. Een straf die ik overigens volledig terecht kreeg." Als ik terug denk aan wat ik heb gedaan, en aan mijn straf voel ik hoe ik een brok in mijn keel krijg. "Het doet er ook niet toe." zeg ik, met een zachte en trillerige stem. "Ik ben nu weer hier, het is tijd dat ik mijn taak weer op me neem." Ik vraag me af waar Atelic zijn dagen nu mee vult. Zou hij werkelijk voor de duivel werken nu? Ik ril, deels door de gedachte daaraan en deels door de kou. Het lijkt me verschrikkelijk om te vallen, en ik vind het oprecht naar voor Atelic dat hij niet meer bij ons hoort, ook al is dat misschien wel zijn eigen keuze geweest.

Nikolai - Demon
Chagrijnig loop ik naar de winkel toe. De winkelstraat waarin die zich bevindt is uitgestorven en donker, maar in de kleine supermarkt brandt nog licht. Ik open de deur en stap de warme kleine winkel binnen. Het meisje achter de balie kauwt smakkend op haar kauwgom en doet niet eens de moeite me te begroeten. Ze is verdiept in een of ander goedkoop roddelblaadje en blaast om de paar seconden grote roze bellen. De zoetige geur doet me haast kokhalzen en met een vies gezicht ga ik op zoek naar iets te eten. Ik pak een opwarm pakje lasagne en een fles goedkope wijn en loop naar de kassa. Het meisje kijkt verstoord op van haar tijdschrift en begint met een zucht de etenswaren te scannen, alsof het een loodzware taak is. Terwijl ze nog een bubbel blaast stopt ze mijn aankopen in een tasje. Ik geef haar gepast het geld en ze geeft me het tasje terwijl ze nog een bel blaast. Ik pak het aan en loop de winkel uit. Wat een graftak. Mijn humeur is nog steeds om te schieten en met mijn tanden op elkaar geklemd been ik terug naar mijn appartement.

Wow ik heb veel gemist.

---

"Ignite, my love. Ignite."