[RPG] Geen weg meer terug [12] - Speeltopics

Hoi, even een vraagje: Waarom is iedereen dood? Een tweemans RPG'tje kan namelijk net zo goed in storyvorm geschreven worden, jwz .

Ben lui, dus alleen de link van de laatste.

Nummer 11: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

People, can I have your attention please? Will the real Slim Shady- no, just kiddin'. Ik heb alleen even een verzoek, en dat is te melden als je niet meer meedoet in de RPG ipv niks van je te laten horen. Saves us a lot of confusion. Dank je.

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 17 sep 2011 - 22:42 ]

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Een beetje verbaasd kijk ik naar Odile, die zich gedraagt als een klein meisje, maar als ik begrijp dat ze dronken -of in ieder geval aangeschoten- is, glimlach ik. Dan richt ze zich ineens tot mij en lijkt ze volledig serieus. Wat? Ik weet dat ze een duister verleden had, maar niet dat ze daar nog steeds last mee heeft. Als ze weg loopt blijf ik stom verbaasd achter. Lew begint op te ruimen en ongemakkelijk sta ik er naast. Even blijft het op het gerinkel van bestek na helemaal stil, maar dan vraagt hij: "Dus eh... Wat ben je eigenlijk van plan?" Nu snap ik ineens hoe Dewi zich al die tijd voelde. Ik heb werkelijk geen idee waar ik heen wil, of waar ik zelfs maar heen zou kunnen. Ik slik en haal mijn schouders op, al weet ik dat hij dat toch niet kan zien. Omdat ik niets zeg vervolgt hij zijn verhaal. "Ga je met ons mee of ga je je eigen weg? We gaan Dewi een plek op een internaat bezorgen, zodat ze haar opleiding af kan maken. Misschien is dat voor jou ook een goed idee?" Ik knik langzaam en maak een instemmend geluid. "Dat zou fijn zijn, vooral omdat ik dan bij Dewi kan blijven. Maar zou het niet onhandig zijn omdat ik niet in de zon mag komen en omdat ik bloed moet drinken? Ik zou zeker graag mijn studie afmaken, maar wordt dat niet veel te ingewikkeld? En jij en Odile? Zien we jullie dan nog wel?" Vertwijfeld kijk ik hem aan, terwijl hij zijn blik nog steeds op de afwas houdt.

Savoy
Als ik klaar ben met douchen droog ik me snel af en trek wat schone kleren aan. In de spiegel zie ik dat mijn haar eigenlijk te lang aan het worden is, maar ik haal grijnzend een hand door mijn haar en haal mijn schouders op. So what, alsof mij het kan schelen. Als ik de badkamer uitkom merk ik ineens twee nieuwe geuren op. Net waren ze me niet opgevallen omdat er nog een meur van mensenbloed om me heen hing, maar nu ruik ik ze duidelijk. Een nieuwe vampier en een mens. Als ik aan die laatste denk kan ik het niet helpen dat mijn tanden meteen weer groeien. Het is een meisje zo te ruiken. Meisjes zijn fijner dan jongens. Zachter, zoeter. Met een gemene glimlach haal ik mijn deur van het slot af en begin haar geur te volgen. Wat zal ik doen? Eerst haar vertrouwen winnen en dan misbruiken, of gewoon meteen leeg zuipen? Nee, dan heb ik meteen de engeltjes weer op m’n dak. Dan zie ik haar staan en ik kan het niet laten snel in mijn handen te wrijven. Ze is knap, en eerlijk is eerlijk, zo iemand bijt ik liever dan iemand met een lelijk grafhoofd. Zo normaal als ik kan stap ik op haar af. “Hallo?” Ze draait zich naar me om en ik glimlach zo aardig mogelijk. “Nieuw hier?”

Hij schudde even dwaas met zijn hoofd. Met zo'n dingen had hij geen rekening gehouden. 'We zoeken een school zoveel mogelijk in het noorden, en als er zo'n is, moet je in de schaduw lopen? Bovendien ben je een vampier, je kan 's nachts van het terrein sluipen om te jagen of zo... Ik weet het niet,' zuchtte hij terwijl hij begon af te drogen. 'Eén ding staat vast. Hier kunnen we niet blijven. En we moeten sowieso aan paspoorten geraken, want anders raken we niet naar de States zonder dat alle aandacht op ons wordt gevestigd...' vertelde hij, meer tegen zichzelf dan Yue. Een zucht ontsnapte opnieuw aan zijn lippen. 'Odile en ik zouden ons dan voordoen als jullie pleegouders, dus moest je voor die optie kiezen, zal je haar zeker nog zien. Odile zou je trouwens nooit achterlaten zonder te weten dat je oké bent.' Hij wist dat toen ze vroeg of ze hen nog zou zien, het vooral over Odile had. De twee waren erg close geworden vanaf het moment dat Odile zich als een mentor over de kersverse vampier had ontfermd.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Aimeé
Ze staat even op, en trekt haar shirt recht. ''Ja, nogal.'' Haar lippen krullen om tot een lieve glimlach. Hij is niet lelijk, en beetje mysterieus en lijkt wel vriendelijk.. Maar zou hij ook aardig zijn? Na de moeilijkste jeugd die maar kan gaat innerlijk haar te boven. Een beetje verlegen gluurt ze door haar wimpers naar zijn gezicht. ''Aimeé.'' Stelt ze zichzelf voor, waarna ze zacht op haar onderlip bijt. Alle mensen hier hadden iéts, hij ook. Maar wat? Daar kon ze nog geen vinger achter krijgen.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Yue
Stil hoor ik Lew aan. Ik vraag me af hoe ze van plan zijn paspoorten te vervalsen.Dat gaat nu vast moeilijker dan toen zij mijn leeftijd hadden. “Odile en ik zouden ons dan voordoen als jullie pleegouders, dus moest je voor die optie kiezen, zal je haar zeker nog zien. Odile zou je trouwens nooit achterlaten zonder te weten dat je oké bent.” Het geeft me een fijn gevoel dat hij dit zegt, maar het is me opgevallen dat hij het alleen maar over Odile had, en niet over zichzelf. Tja, het zal voor ons toch altijd een knelpunt blijven om gewoon een normaal gesprek te houden, maar we hebben dezelfde doelen dus we willen elkaar in ieder geval niet levend villen. Het blijft even stil. “Dat.. Dat klinkt goed. Het lijkt me fijn om jullie en Dewi nog te kunnen zien.” Want jullie komen het dichtst bij wat ik me voorstel als ik aan mijn familie denk. Een hele mislukte, vreemde familie, maar wel een familie. Weer valt er een stilte, en ik kijk even naar buiten. “Zal ik je anders even helpen met afdrogen? Dan gaat het wat sneller.” Ik voel me vrij nutteloos omdat ik hier alleen maar sta, vooral omdat Lew me net wel duidelijk heeft gemaakt hoe moeilijk het voor ze wordt om dit allemaal te regelen. En dan kan ik in ieder geval proberen te helpen waar het kan.

Savoy
Ik beantwoord haar glimlach hartelijk en wens vurig dat mijn hoektanden niet te duidelijk in beeld komen. “Welkom, Aimeé.” Ik steek mijn hand uit en zie de twijfel in haar grote ogen. Arm ding, denk ik terwijl ik scheef grijns. “Kom op, ik zal je heus niet bijten.” Leugentje om eigen bestwil. “Savoy.” zeg ik, terwijl ik haar hand schud. “Heb je de rest al ontmoet? Ik moet je waarschuwen dat ze niet allemaal even normaal zijn, maar dat zul je vast al wel hebben gemerkt.” Het zou me niet verbazen als Odile een nogal onvergetelijke indruk maakt als je een klein bang meisje bent, maar in dit geval werkt dat toch alleen maar in mijn voordeel. Als ze bang is voor Odile zal ze mij sneller vertrouwen. Hoop ik. “Hoe dan ook, wat doet een meisje zoals jij op een plek zoals deze? Het lijkt me van buitenaf nou niet de meest aantrekkelijke stek die je je kunt bedenken.” God, hoe lang zal het duren voordat ik de kans heb haar te bijten? Die geur, jezus. Het water loopt me letterlijk in de mond, maar ik moet me inhouden.

Aimeé
Met ze het hem vertellen? Ach, ze zal er maar mee moeten leven. ''Hoe ik hier kom? Thuis was.. Verschrikkelijk en afschuwelijk. Mijn moeder is een tijdje geleden overleden en toen werd mijn vader agressief.. Het komt er op neer dat ik uit een wcraampje ben geklommen en hier uit kwam..'' Ze glimlacht even lichtjes als ze denkt aan Odile, Dewi en Lewis. ''De mensen hier zijn inderdaad een beetje.. apart. Maar wel aardig. Odile zal wel blij zijn met mijn stijltang en Dewi is ook heel aardig.'' Ze slaat haar blik verlegen neer, en draait een krul om haar wijsvinger. Wat kan ze nog meer vertellen? tegen vreemden praten deed ze niet veel, maar Savoy leek haar wel aardig. Toch paste ze nog wel op.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Yue
Stil hoor ik Lew aan. Ik vraag me af hoe ze van plan zijn paspoorten te vervalsen.Dat gaat nu vast moeilijker dan toen zij mijn leeftijd hadden. “Odile en ik zouden ons dan voordoen als jullie pleegouders, dus moest je voor die optie kiezen, zal je haar zeker nog zien. Odile zou je trouwens nooit achterlaten zonder te weten dat je oké bent.” Het geeft me een fijn gevoel dat hij dit zegt, maar het is me opgevallen dat hij het alleen maar over Odile had, en niet over zichzelf. Tja, het zal voor ons toch altijd een knelpunt blijven om gewoon een normaal gesprek te houden, maar we hebben dezelfde doelen dus we willen elkaar in ieder geval niet levend villen. Het blijft even stil. “Dat.. Dat klinkt goed. Het lijkt me fijn om jullie en Dewi nog te kunnen zien.” Want jullie komen het dichtst bij wat ik me voorstel als ik aan mijn familie denk. Een hele mislukte, vreemde familie, maar wel een familie. Weer valt er een stilte, en ik kijk even naar buiten. “Zal ik je anders even helpen met afdrogen? Dan gaat het wat sneller.” Ik voel me vrij nutteloos omdat ik hier alleen maar sta, vooral omdat Lew me net wel duidelijk heeft gemaakt hoe moeilijk het voor ze wordt om dit allemaal te regelen. En dan kan ik in ieder geval proberen te helpen waar het kan.

Savoy
Ik knik als ze over thuis vertelt. Ouders kunnen verschrikkelijk vervelend doen, en het klinkt alsof haar old man wel een paar serieuze problemen heeft. Als ze over Odile begint betrekt mijn gezicht even. Damn, ze vertrouwt haar dus wel. Ach, whatever. Het moet nog steeds niet moeilijk zijn haar te overmeesteren en mijn tanden in dat heerlijkezachte vel te zetten. “Tja, het klinkt alsof je wel wat zware shit hebt meegemaakt. De meeste hier zullen dat goed begrijpen.” Jammer dat je geen tijd zult krijgen om ze goed te leren kennen, denk ik gemeen. “Even een wat vrolijker onderwerp – Zal ik je een kleine rondleiding geven, of hebben ze je alles al laten zie?” En dan breng ik haar wel ergens met een slot, zodat die klootzakjes me niet weer komen storen. God, die geur. Ze heeft werkelijk geen idee hoe aanlokkelijk het is om haar meteen hier leeg te zuigen, maar dan is de kans veel te groot dat ze me weten te stoppen.

Aimeé
Ze strijkt een lok achter haar oor. ''Dewi heeft me al vanalles laten zien, en als ik Odile hoor, kan ik beter maar even gaan inpakken.. Heb je anders zin om te wandelen?'' Ze was wel anders, terughoudener en oplettender. Maar ook zachter en begripvol. Haar lippen krulleno m in een zoete, onschuldige glimlach en haar ogen twinkelen even schattig.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Yue
Stil hoor ik Lew aan. Ik vraag me af hoe ze van plan zijn paspoorten te vervalsen.Dat gaat nu vast moeilijker dan toen zij mijn leeftijd hadden. “Odile en ik zouden ons dan voordoen als jullie pleegouders, dus moest je voor die optie kiezen, zal je haar zeker nog zien. Odile zou je trouwens nooit achterlaten zonder te weten dat je oké bent.” Het geeft me een fijn gevoel dat hij dit zegt, maar het is me opgevallen dat hij het alleen maar over Odile had, en niet over zichzelf. Tja, het zal voor ons toch altijd een knelpunt blijven om gewoon een normaal gesprek te houden, maar we hebben dezelfde doelen dus we willen elkaar in ieder geval niet levend villen. Het blijft even stil. “Dat.. Dat klinkt goed. Het lijkt me fijn om jullie en Dewi nog te kunnen zien.” Want jullie komen het dichtst bij wat ik me voorstel als ik aan mijn familie denk. Een hele mislukte, vreemde familie, maar wel een familie. Weer valt er een stilte, en ik kijk even naar buiten. “Zal ik je anders even helpen met afdrogen? Dan gaat het wat sneller.” Ik voel me vrij nutteloos omdat ik hier alleen maar sta, vooral omdat Lew me net wel duidelijk heeft gemaakt hoe moeilijk het voor ze wordt om dit allemaal te regelen. En dan kan ik in ieder geval proberen te helpen waar het kan.

Savoy
Shit, plan mislukt. Wat nu? Terwijl ik mijn hersens breek over een excuus om haar gescheiden te houden van de rest stelt ze ineens een wandeling voor. Ik grijns en knik. “Het bos hier om heen is heel mooi. Er liggen veel kleine paden doorheen en als je geluk hebt zie je wel eens een ree of een zwijn.” Ik loop de trappen af naast haar en houd de deur voor haar open. De zon is al aan het ondergang, dus zolang ik bij de bomen blijf ben ik veilig. Langzaam lopen we het pad over, naar het hek toe. Als de spreuk van die watjes heeft gewerkt kan ik haar meenemen ergens in het bos, zodat ik niet word gestoord. Anders zuig ik haar hier meteen wel leeg. Ik wil gewoon dat bloed, verdomme. “Houd je van het bos, Aimeé?”

Aimeé
Ze kijkt op naar zijn ogen. Haar olijfgroene ogen twinkelen vrolijk. ''Ja, heel erg. Het is er rustig en je kunt er goed nadenken.'' Ze bijt zacht op haar onderlip en haalt een hand door haar haren. Er is iets aan Savoy. Een afkerend gevoel ofzo. Het is alsof hij niet eerlijk is. En als iémand dat weet te zien, is zij het wel. Daarom probeert ze met hem te praten, gewoon, hem beter leren kennen.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Dewi
Ik besloot terug te gaan naar Aimée en liep dan ook naar haar kamer, ik klopte aan, maar toen ik niks hoorde opende ik de deur. Leeg? Shit, straks zette ef nog iemand zijn tanden in haar. "Aiméé?" riep ik en begon door de gangen te lopen, in de hoop haar heelhuids terug te vinden. Ik wilde niet nog een geval zoals Candy.. "Aimée!" O god. Niet veel later vond ik haar in de gang bij Savoy. "Savoy!" Dat hij hier was kon maar één ding betekenen, hij had dorst en zin in haar bloed, het was aan zijn ogen af te lezen. Ik pakte Aimée bij haar arm en trok haar een stuk bij hem vandaan. Ik wendde me tot haar. "Je moet niet.." Ik zweeg abrupt, ze wist niks van vampieren en dat moest zo blijven. "Je moet niet met mensen zoals hem om gaan, hij is het niet waard. Het is een arrogante kwal," vertelde ik dus maar gauw. Ik wierp Savoy kort een kwade blik toe.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Aimeé
Het ene moment praat ze met Savoy, en het andere moment sleept Dewi haar bijna mee de andere kant op. ''Okee, jullie doen allemaal enorm vreemd. Wat is het aan de hand?'' Haar olijfgroene ogen glijden even van Savoy naar Dewi. Dit spelletje had lang genoeg geduurd. Dewi zou niet zo doen als er niets was, dat was gewoon te zien aan haar karakter. Er was hier duidelijk iets aan de hand. Iets dat begon met Odile en al die anderen. En nu wilde ze het weten. De leugen van Dewi, over dat Savoy een arrogante kwal is, geloofde ze al meteen niet. Savoy leek alles behalve arrogant. Hij had misschien een ego.. Maar meer dan dat niet, daar was ze van overtuigd. Zo bleef ze staan. Met een kwade Dewi en een vreemde Savoy. Zij er tussenin. Was dit om duidelijk te maken dat ze niet welkom was? Was het nu de tijd om te gaan? Of was er iets waar zij niets van wist? Ze kon haar nieuwsgierigheid niet verbergen en bleef daarom roerloos staan. Wachtend op uitleg.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Ze staan toch al in de tuin? :x

Yue
Stil hoor ik Lew aan. Ik vraag me af hoe ze van plan zijn paspoorten te vervalsen.Dat gaat nu vast moeilijker dan toen zij mijn leeftijd hadden. “Odile en ik zouden ons dan voordoen als jullie pleegouders, dus moest je voor die optie kiezen, zal je haar zeker nog zien. Odile zou je trouwens nooit achterlaten zonder te weten dat je oké bent.” Het geeft me een fijn gevoel dat hij dit zegt, maar het is me opgevallen dat hij het alleen maar over Odile had, en niet over zichzelf. Tja, het zal voor ons toch altijd een knelpunt blijven om gewoon een normaal gesprek te houden, maar we hebben dezelfde doelen dus we willen elkaar in ieder geval niet levend villen. Het blijft even stil. “Dat.. Dat klinkt goed. Het lijkt me fijn om jullie en Dewi nog te kunnen zien.” Want jullie komen het dichtst bij wat ik me voorstel als ik aan mijn familie denk. Een hele mislukte, vreemde familie, maar wel een familie. Weer valt er een stilte, en ik kijk even naar buiten. “Zal ik je anders even helpen met afdrogen? Dan gaat het wat sneller.” Ik voel me vrij nutteloos omdat ik hier alleen maar sta, vooral omdat Lew me net wel duidelijk heeft gemaakt hoe moeilijk het voor ze wordt om dit allemaal te regelen. En dan kan ik in ieder geval proberen te helpen waar het kan.

Savoy
"Savoy!" hoor ik een stem zeggen die gemengde gevoelens in me oproept. Waarom is Dewi nog steeds niet gevlucht uit deze put? Ze trekt Aimeé bij me vandaan en ik stribbel niet tegen omdat ze dan toch alleen maar gaat gillen. "Okee, jullie doen allemaal enorm vreemd. Wat is het aan de hand?" Ik kijk Dewi met een venijnige blik aan, maar ze staart even koel terug. Ik ben te aardig tegen haar geweest, en nu denkt ze dat ze me zomaar mijn eten af kan nemen. Mooi niet. De zoete geur van bloed die rond allebei hangt is zo ontzettend verleidelijk en ik ben blij dat ik genoeg zelfbeheersing heb om er in ieder geval een te laten leven. Misschien dan maar Dewi laten leven, want haar bloed heb ik al veel vaker gehad. Terwijl ik over denk in wiens nek ik mijn tanden zal zetten neem ik een aantal stappen naar ze toe en ik merk dat mijn hoektanden aan het groeien zijn. Ik glimlach naar het nieuwe meisje, het kan me niet meer schelen of ze ziet wat ik ben. "Tja, wat Dewi probeert te zeggen is.." Midden in mijn zin komt er ineens een vlaag bloedgeur mijn neus binnen en met grote, hongerige ogen kijk ik naar ze. God, die geur. Ik moet bloed. Nu. Dan herinner ik mijn gave- ik kan ze makkelijk mijn wil opleggen. Laat haar los, Dewi. Je moet haar los laten. Ik zie haar onthutst kijken en zo serieus mogelijk ga ik door. Aimeé, loop naar hem toe. Het is veilig. Alles zal goed gaan als je eenmaal bij hem bent. Langzaam laat Aimeé Dewi's hand los en met een glimlach pak ik haar hand vast. Dewi staat er nog steeds onthutst bij te kijken, maar begint nu volgens mij de truc door te krijgen. Het is al te laat, want voor ze ook maar iets kan doen heb ik mijn hoektanden in Aimeés nek gezet. Een bezeten grijns komt op mijn mond als ik haar heerlijke bloed proef. Ik ben me er vaag van bewust dat ze tegenstribbelt, maar dat maakt niet uit. Ik moet meer. Dit smaakt zo veel beter dan die slet uit het dorp. Waarschijnlijk omdat die te makkelijk was. Geen uitdaging.

Aimeé
Ze heeft alles met haar ogen gevolgt. Haar adem stokt half, en haar hart bonst in haar keel. Ze drukt haar vingers tegen zijn borst. ''Savoy, alsjeblieft, je doet me pijn.'' Fluistert ze zachtjes, en probeert haar tranen weg te knipperen. Een helse pijn drukt door haar lichaam, waardoor ze alleen maar weg wil uit deze greep. Dat ze hem aardig had gevonden.. Steeds harder duwt ze tegen zijn borst, proberend we te komen. Ze heeft geen idee of het lukt, maar toch gaat ze door. Zo wil ze niet sterven na al die ellende.

[ bericht aangepast op 28 aug 2011 - 21:18 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Dewi
Die stem! In mijn hoofd en het klonk zo hypnotiserend. Verdomme, ik moest.. me.. Haar loslaten. Langzaam liet ik Aimée los, er voer een tweestrijd in mijn hoofd. Tot hij zijn tanden in haar nek zette, ik leek ineens weer bij mijn bewustzijn te komen. Het deed me terugkeren naar de tijd dat ik Candy zag, dood, leeggedronken.. Het bracht me bij zinnen en deed me in actie komen. "Savoy! Verdomme!" Ik greep zijn arm vast en trok eraan. "Odile! Lew!" gilde ik, in de hoop dat ze het zouden horen. Ik moest tijd rekken, zelfde aanpak als bij Odile toendertijd? Misschien werkte het.. "Je stelt me teleur Savoy, ik had wel wat meer van je verwacht. Je verracht Odile en Lew dan wel, maar zij zijn sterker dan jij, ookal wil je dat niet toegeven. Zij kunnen tenminste de geur van bloed weerstaan, maar jij? Jij pakt de eerste de beste die je tegenkomt," mijn stem droop van de minachting, maar ik vreesde dat het weinig uit zou halen. "Dus Savoy, laat haar los. Of kun je dat niet? Praatjes heb je genoeg, maar zelfcontrole?" Het verbaasde me dat ik kalm bleef, het voelde alsof hij haar niet zou doden. Hij had mij ook nooit gedood, zelfs niet als hij er de kans voor kreeg. Hij dronk, genoot, maar moordde niet? Of zat ik er dramatisch ver van naast? Kon ik hem maar op de een of andere manier afleiden, was ik maar wat sterker, kon ik überhaupt maar wat betekenen.. Ik zuchtte en liet langzaam zijn arm los. "En dan te bedenken dat ik je begon te mogen, stom van me, want je bent niet meer dan een harteloze, egoïstische, zwakke eikel.." Ik wierp een blik op Aimée, het was vreselijk haar zo te zien. "Ik kan niks voor je betekenen.." zei ik zachtjes, het was moeilijk toe te geven, te accepteren, maar het moest wel, want het was de keiharde waarheid. Ik richtte mijn blik op de deur van de villa, in de hoop dat Odile en Lew zouden komen, hun waren Aimées enige kans.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Stil hoor ik Lew aan. Ik vraag me af hoe ze van plan zijn paspoorten te vervalsen.Dat gaat nu vast moeilijker dan toen zij mijn leeftijd hadden. “Odile en ik zouden ons dan voordoen als jullie pleegouders, dus moest je voor die optie kiezen, zal je haar zeker nog zien. Odile zou je trouwens nooit achterlaten zonder te weten dat je oké bent.” Het geeft me een fijn gevoel dat hij dit zegt, maar het is me opgevallen dat hij het alleen maar over Odile had, en niet over zichzelf. Tja, het zal voor ons toch altijd een knelpunt blijven om gewoon een normaal gesprek te houden, maar we hebben dezelfde doelen dus we willen elkaar in ieder geval niet levend villen. Het blijft even stil. “Dat.. Dat klinkt goed. Het lijkt me fijn om jullie en Dewi nog te kunnen zien.” Want jullie komen het dichtst bij wat ik me voorstel als ik aan mijn familie denk. Een hele mislukte, vreemde familie, maar wel een familie. Weer valt er een stilte, en ik kijk even naar buiten. “Zal ik je anders even helpen met afdrogen? Dan gaat het wat sneller.” Ik voel me vrij nutteloos omdat ik hier alleen maar sta, vooral omdat Lew me net wel duidelijk heeft gemaakt hoe moeilijk het voor ze wordt om dit allemaal te regelen. En dan kan ik in ieder geval proberen te helpen waar het kan.

Savoy
Ergens in de verte hoor ik Dewi krijsen dat ik geen zelfbeheersing heb en dat ze van me walgt. Maar het kan me niet schelen. Dan zegt ze dat ze me begon te mogen, en al weet ik dat het precies is wat ze wil bereiken, ik haal mijn tanden weer uit Aimeés nek en kijk haar grijnzend aan. Ze trekt een vies gezicht, waaruit ik afleid dat er waarschijnlijk rond mijn hele mond bloed zit. Met een arm houd ik Aimeé omhoog, die erg slap op haar benen staat en volgens mij zomaar omvalt, en met de andere veeg ik langs mijn mond. Er zit nu inderdaad een rode veeg op mijn arm. Dan kijk ik Dewi weer aan, en ik kan het niet laten te grijnzen. "Je begon me te mogen? Ik heb meerdere keren van je bloed gedronken, heb jou en je vrienden aangevallen, en je begon me te mogen?!" De grijns verandert in een bulderende lach. "Dat, mijn lieve Dewi, is ontzettend dom. Eigenlijk was ik van plan dit nieuwe dingetje leeg te zuigen, maar weet je wat, omdat je het zo lief gevraagd hebt." Ik duw Aimeés slappe lichaam naar Dewi toe, die haar meteen opvangt. "Ik denk dat ik dat bloed maar eens af ga wassen." Ik draai me al om en wil weglopen als ik me nog iets bedenk. "Oja, en zeg maar tegen je kleine vriendinnetje daar dat haar bloed heerlijk smaakt - Ze kan maar beter oppassen als ze in het vervolg nog meer vampiers tegen komt." Nog grijzend loop ik terug naar mijn kamer. Dewi, die mij mag. Wat een mop.