[RPG] Geen weg meer terug [12] - Speeltopics

Hoi, even een vraagje: Waarom is iedereen dood? Een tweemans RPG'tje kan namelijk net zo goed in storyvorm geschreven worden, jwz .

Ben lui, dus alleen de link van de laatste.

Nummer 11: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

People, can I have your attention please? Will the real Slim Shady- no, just kiddin'. Ik heb alleen even een verzoek, en dat is te melden als je niet meer meedoet in de RPG ipv niks van je te laten horen. Saves us a lot of confusion. Dank je.

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 17 sep 2011 - 22:42 ]

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Goede vampier.

Ik slaak een korte zucht. Ze begrijpt het niet. Ze kán hier niet blijven. Ik bal mijn vuisten. Ze loopt de gang op en kijk haar kort na. Ik zal haar op de harde manier moeten wegjagen. Ik pak de deur beet om steun te krijgen. Ik merk dat ik al beter in staat ben om te blijven staan. Dan laat ik me op haar bed ploffen, staar naar het plafond. Great job, Odile. Ze is niet van plan te gaan. Maar de tragiek die ze zal tegenkomen als die idioten hier zijn, zal nog veel groter zijn dan wanneer ze weggaat. Hier blijven wordt een gewisse dood. Ik sluit de ogen en probeer tot rust te komen. Herinneringen van vroeger glijden mijn hoofd binnen en hoe zeer ik ze ook probeer te verjagen, het lukt niet. Verdomme Odile. Langzaam krijgen de herinneringen minder vat op me en val ik in slaap.
"Odile! Lew!' Ik schrik op en schiet overeind. Een nachtmerrie? Nee, daar is het te levensecht voor! 'Dewi,' zeg ik hardop en hol naar de keuken. 'Lew, problemen!' Ik ruk de keukenla open en haal er een groot vleesmes uit. Fjodor! Het kan niet anders! Grote ellende vraagt om grote maatregelen. Ik vlieg de gang op, waar ik tot mijn grote schok Savoy voorbij zie lopen. Hij ruikt naar.. naar háár! Ik wil hem te grazen nemen, tot een deel in me zegt dat ik moet kijken of die nieuwe nog leeft. Ik sprint naar buiten heen met nog steeds het mes in mijn handen en tref het meisje aan, ernstig verzwakt. Ik zie een straaltje bloed langs haar nek lopen en abrupt blijf ik staan. Ik voel mijn lichaam onrustig worden. Het begint met trillen en het mes valt uit mijn handen. Odile. Rustig. Je kan dit. Rustig. You've been through worse. Ik loop op het meisje af en neem haar in mijn armen.
'Het spijt me, ik was te laat,' fluister ik. Dit mag ik niet weer laten gebeuren. En daarom moet ze weg. 'Snap je nu wat ik bedoel? Geen genade. Niet voor mij en niet voor jou. Je hebt mazzel dat je nog leeft, hoor je me?' sis ik. Al gauw heb ik spijt van wat ik heb gezegd. Hoe kon zij dit weten? Ik slaak een zucht en kom overeind.
'Ben je in orde, Dewi?'

[ bericht aangepast op 28 aug 2011 - 22:17 ]

No growth of the heart is ever a waste

Aimeé
Ze is uitgeput. En niet snel daarna slokt een zwarte duisternis haar op. Bewusteloos. Ze hoort Savoy nog wel. Ze probeerde hem te vertrouwen en toen.. Toen heeft hij haar bijna vermoord. Ze voelt zich eerder een opject dan een mens. In hun ogen is ze dus zo.. Ze was zo naïef.. Ze is verscheurd door het kwetsende gevoel. Keer op keer. En nu, nu zal ze anders zijn. Minder naïef. Toch, hoe vreemd het ook mag klinken, zal ze Savoy nog eens opzoeken. Doodgaan is niet erg, ze wil vertellen over wat hij haar heeft aangedaan, en misschien nog wel meer mensen. Dat zij óók gevoelens heeft. Ze zal het hem eens goed gaan vertellen als ze ooit wakkerword.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Heb m'n post aangepast :]

No growth of the heart is ever a waste

Ik wou net posten xd

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dewi
"Odile had me zelfs bijna vermoord en ik beschouw haar nu bijna als een zus," verdedigde ik mezelf. "Ik dacht dat je veranderd was, eikel die je bent.." Hij duwde Aimée naar me toe en ik ving haar gauw op. Ik keek Savoy na, waarom was ik hem in godsnaam gaan mogen? Al was het een beetje. Daar ging mijn laatste beetje trots, maar hiermee had ik wel Aimée gered. Ze was me een hoop verschuldigd. Ik zuchtte zachtjes en ondersteunde haar. Plots kwam Odile naar buiten en nam haar in haar armen en zei dat het haar speet, dat ze te laat was. Vervolgens wendde ze zich tot mij en vroeg of het oké was. "Prima, alleen vernederd en ik heb Savoy de dag van zijn leven bezorgd," mompelde ik en zuchtte zachtjes. "Daardoor liet hij haar gelukkig voor de rest wel met rust," zei ik, doelend op Aimée. Ik stond op en klopte mijn handen af aan mijn broek. "Aimée, kan je lopen? Anders steun je op mij, oké?" Ik wist dat bloed nog altijd aantrekkelijk was voor de rest. Die Savoy, kon ik hem maar eens vernederen of kwetsen.. Maar niks leek hem wat te schelen, wat mankeerde hem en wat had hem zo gemaakt? OF was hij altijd al zo geweest? Dat kon ik me bijna niet voorstellen, soms leek hij namelijk wél gevoelens te hebben. Ik haalde mezelf uti gedachten en keek Odile aan. "Laten we wat aan die wond van haar doen, we willen niet nog meer pottenkijkers. Toch?" Ik glimlachte flauwtjes.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Dewi ondersteunt Aimeé en bevestigt mijn vraag.
"Prima. Alleen vernederd en ik heb Savoy de dag van zijn leven bezorgd." Ik draai me dan om en kijk naar de deur van het huis, waardoor hij naar binnen liep. Ja, vertel mij wat. Ik ging godverdomme bijna naar bed met die eikel!
Dan draai ik me weer naar het tweetal en glimlach dan kort, licht spottend. 'Het leven bestaat uit vernederingen,' zeg ik dan serieus. 'En weet je wat het meest ellendige is? Als je er niks tegen kan doen. Ik heb mezelf al een lange tijd gezworen nooit meer iemand om genade te smeken. Dat plezier gun ik ze niet. Hier, ik zal je helpen. Kun jij het mes mee naar binnen brengen?' Ik til Aimeé in mijn handen en loop met haar richting het huis. Met een schuin oog staar ik naar haar hals, die nu gevaarlijk dichtbij mijn tanden is. Oh god. Dit gaat niet lang goed. Ik moet haar zo snel mogelijk naar binnen brengen. Voor ik mijn zelfcontrole verlies. 'Lew. Savoy heeft haar te pakken gekregen. Ze is verzwakt, maar ze zal in orde zijn.' vraag ik als ik haar op een keukenstoel neerzet en gauw een handdoek tegen haar hals aan druk. Dit zal voldoende moeten zijn om het bloeden op tijd te stelpen. Hoop ik.

No growth of the heart is ever a waste

Dewi
"Het leven bestaat uit vernederingen," zei Odile plots serieus. "En weet je wat het meest ellendige is? Als je er niks tegen kan doen. Ik heb mezelf al een lange tijd gezworen nooit meer iemand om genade te smeken. Dat plezier gun ik ze niet. Hier, ik zal je helpen. Kun jij het mes mee naar binnen brengen?"
Ik keek haar aan en knikte. "Is goed," zei ik en nam het mes aan. Odile was dus zelf ook vernederd? Ik vroeg me af door wie en hoe, maar zweeg erover. Met het mes in mijn handen volgde ik haar, ik zag haar wel kijken naar Aimées nek, maar wist dat ze zich in kon houden. Ze had zichzelf al vaak genoeg bewezen. Eenmaal terug in de keuken legde ik het mes neer, Odile pakte een handdoek en drukte die tegen Aimées hals. "Hier, laat mij maar," zei ik en nam het van haar over. Ik vond de bloedgeur alles behalve aantrekkelijk, dus het ging me vast gemakkelijker af. Ik ging voor het gemak op een stoel naast haar zitten en zuchtte zachtjes. Even keek ik vragend naar Odile, moesten we haar nu alles opbiechten? Het kon voor een hoop gedoe zorgen, we konden ook een leugen ophangen dat Savoy geestelijk gestoord was? En dat hij geloofde in het vampirisme, die gekke mensen waren er vast wel. Dat leek me wel slimmer, maar of ze het zou geloven..

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

'Bedankt,' glimlachte hij naar Yue toen die hem een handje toestak. Er viel opnieuw een stilte tussen de twee en Lew schraapte kort zijn keel. Met een lichte aarzeling draaide hij zich naar Yue en keek haar een fractie van een seconde onderzoekend aan. 'Ik hou echt van haar, weet je...Ik weet dat je me bepaalde dingen uit het verleden nog niet helemaal vergeven hebt en waarschijnlijk zijn onze karakters te verschillend om ooit beste vrienden te zijn, maar je moet weten dat ze mijn wereld is en dat ik haar nooit opzettelijk pijn zou doen. Toch niet meer,' voegde hij daar met een scheef lachje aan toe. Op dat moment drong er een bloedgeur in zijn neus en niet veel later verschenen Odile, Dewi en het nieuwe meisje in de deuropening. Die laatste was blijkbaar bewusteloos en werd door Odile ondersteund. Even schoot zijn hart een halve meter in de lucht, maar toen hij geen bloed op Odile wist te ontdekken kalmeerde hij weer. Zij was het niet geweest. 'Lew. Savoy heeft haar te pakken gekregen. Ze is verzwakt, maar ze zal in orde zijn.' Savoy! Die eikel was er dus nog... Lew voelde een schuldgevoel naar boven borrelen, voor zijn onoplettendheid. Hij gromde laag om het te verbergen en zijn woede te uiten. 'Ik krijg die klootzak nog wel eens in mijn handen,' rommelde hij met een lage stem terwijl hij zijn best deed om het glas in zijn handen niet aan splinters te knijpen. Hoe kon dit nou gebeuren net voor ze zouden vertrekken. Odile drukte een handdoek tegen de wond van het meisje. Ze had het er moeilijk mee, merkte hij en daarom voelde hij opluchting toen Dewi het zaakje overnam. Zijn blik gleed van Dewi naar het meisje. Haar knappe gezichtje zag lijkbleek. Ze had heel wat bloed verloren... 'Verdomme,' vloekte hij zacht. Hij hoopte dat ze geen bloedtransfusie nodig had, want bloed of plasma hadden ze niet op overschot. Lewis keek in de ijskast of hij iets vond met suiker in, maar de fles cola was leeg er er stond alleen de whiskey van eerder nog in. 'Oh well,' mompelde hij tegen zichzelf terwijl hij de fles greep. Niets pept je meer op dat whiskey. Snel griste hij twee glazen uit de kast,vulde het éne met een bodempje drank en goot de andere vol met water. Daarna rommelde hij in de kasten, vond de suikerklontjes die hij zocht en gooide er een paar in het glas met water. 'Als ze bijkomt geven we eerst het suikerwater zodat ze niet flauwvalt. Daarna kan ze dit nog drinken om een oppepper te krijgen,' legde hij uit terwijl hij de twee glazen op tafel zette en Dewi een andere, propere handdoek aanreikte. 'Odile, was hier niet ergens een EHBO-kistje? We moeten die beet ontsmetten. God weet waar die rotzak allemaal heeft gezeten met zijn mond,' walgde hij.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik kan bijna letterlijk zuchten van opluchting als Dewi het van me overneemt. Ik glimlach kort en ga tegen het aanrecht aan leunen. Ver genoeg voor Lew om me te grijpen als het moet. Deze is bezig met whiskey en suikerwater.
"Als ze bijkomt geven we eerst het suikerwater zodat ze niet flauwvalt. Daarna kan ze dit nog drinken om een oppepper te krijgen," hoor ik Lew zeggen. Ik grijns - wellicht wat ontoepasselijk - en trek kort een wenkbrauw de lucht in. 'Die whiskey zal haar ongetwijfeld wel weer op aarde brengen. Zij het niet door het effect, dan wel door de walgelijke smaak.' Lew gaat onverstoorbaar door met waar hij mee bezig is. "Odile, was hier niet ergens een EHBO-kistje? We moeten die beet ontsmetten. God weet waar die rotzak allemaal heeft gezeten met zijn mond," hoor ik hem grommen in afschuw. Ik sta op en vlieg naar mijn kamer, waar ik de EHBO-doos haal. Dezelfde die ik gebruikt heb om Dewi's wond te verbinden. Ik glimlach even, loop ermee terug naar de keuken en haal er de windsels uit, inclusief een flesje ontsmettingsmiddel en een doekje.
'Laat mij maar,' zeg ik. Ik buig me over haar heen, doe wat desinfecterend middel op de wond en leg er een doekje op. Ik krijg ergens spijt van mijn aanbod, want die bloedgeur is vreselijk aanlokkelijk. Savoy heeft wel smaak. Ik bijt hard op mijn tanden om te voorkomen dat mijn hoektanden gaan groeien en het helemaal oncontroleerbaar wordt. Als ik klaar ben met verbinden zet ik het vast met een klein krammetje en slaak nu wel degelijk een zucht van opluchting. 'Iedereen in deze kamer die denkt dat hij of zij Savoy aankan, mag hem voor mijn part een mes door z'n strot jagen. Ik spaar mijn krachten voor de andere klootzakken,' zeg ik rauw.

No growth of the heart is ever a waste

Aimeé
Ze is enigzins wakker, maar staart lijkbleek naar voren. Al die tijd heeft ze haar tanden op elkaar gehouden, en nu bijna alles 'normaal' is, neemt ze de moeite iets te zeggen. ''Ik wist het wel..'' Zegt ze zacht. Haar stem is enkel een lispeling. Ze wist wel dat hier dingen aan de hand waren met de mensen. Ze ademt een beetje bibberig uit, en neemt een slok van het suikerwater. Het is mier en mierzoet. Naar de whiskey staart ze een beetje schuin. Drank raakte ze met geen vinger aan. Nooit. Met de mous van haar vest dept ze even over haar gezicht zodat haar haren terugvallen. Ze slaat haar ogen neer en zet haar tanden in haar onderlip.

Feel the fire, but do not succumb to it.

'We krijgen Savoy nog wel te pakken. Vroeg of laat zal hij boeten voor zijn wandaden,' siste Lewis met half toegeknepen ogen en vuisten die zich zo hard opspanden dat zijn knokkels wit zagen. 'Maar nu moeten we hier weg. Gedaan met vechten-' Op dat moment begon het meisje bij te komen en hield hij abrupt zijn mond. Wat had ze gezien? 'Héé daar ben je weer,' zei hij vriendelijk terwijl hij voorzichtig naar haar toe liep. 'Drink dat even op, dan krijg je wat energie,' vervolgde hij met een gebaar naar het suikerwater. Lewis wachtte geduldig tot ze haar glas uit had en ging dan op een stoel zitten. 'Weet je wat er gebeurd is?' vroeg hij peilend. Afhangend van haar antwoord zouden ze het één en het ander moeten uitleggen. Either way zou het uitdraaien op haar onmiddelijke vertrek van hier. 'Wat is je naam, meisje?' ging hij dringend verder toen hij niet direct een antwoord kreeg. Zijn ogen schoten kort naar Odile, om te zien hoe zij op dit gebeuren reageerde.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Aimeé
Ze bijt op haar lip als ze het glas heet neergezet. ''Mijn naam? Aimeé.'' Zegt ze zacht. Over de eerste vraag denkt ze na. ''Over welk gedeelte wil je het hebben? Het gedeelde waarop ik ineens een vampier voor me zie staan, of het gedeelde waarbij ik bijna doodga.'' Glimlacht ze droog. Het is niet bijdehand, maar gewoon een beledigd gevoel dat zich erin mengt. Ze is bijzonder slim en oplettend. Wat zou hier nou niet aan te veranderen zijn? Alles, tot het kleinste detail, daar was ze nu van op de hoogte.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Odile - Goede vampier.

Ik kijk geïnteresseerd toe als ze bijkomt.
"Ik wist het wel." Verdomd. Dan is ze er dus achter wat voor house of horrors dit werkelijk is. Dingen gaan uit de hand lopen als te veel mensen achter onze ware aard komen. Heel kort overweeg ik om haar hier en nu af te maken en mijn ogen glijden naar het mes van Dewi, maar de peilende blik van Lew doet me ineens betrapt voelen - ook al heeft hij vast geen idee waar ik aan dacht - en ik zucht even. "Over welk gedeelte wil je het hebben? Het gedeelde waarop ik ineens een vampier voor me zie staan, of het gedeelde waarbij ik bijna doodga," hoor ik haar zeggen. Great. Just great. Hier zat Odile op te wachten.
'Luister Aimeé. Hij is niet de enige. Er zijn nog veel meer vampiers out there en geloof me, ze houden ervan om met hun eten te spelen. Waarom ik dat weet? Omdat ik ooit één van hen was. De oude Odile had je nu waarschijnlijk aan gort geslagen en je gedwongen hebben om op te staan en tegen me te vechten. Net zo lang tot je ineen zakt van vermoeidheid en ellende en me vervolgens smeekt om je dood. Of je vastketenen aan een muur. Afijn, ligt eraan in welke bui ik ben. Soms sneed ik mijn slachtoffers ook open, maar die behandeling vergt de meeste zelfdiscipline omdat de geur van het bloed dat uit de wonden sijpelt werkelijk ondragelijk is. Desalniettemin wel de meest vermakelijke manier om een mens te martelen, omdat die schreeuwen zo onbetaalbaar amusant zijn. En de bevrediging die je dan krijgt als je éindelijk je tanden in dat zalige nekje kan zet- eh..' Ik merk dat de rest me wat droog aankijkt en breek al gauw mijn zin af. Nu voel ik me licht rood van schaamte worden. Odile, de perfecte gastvrouw. Mijn moeder zou zich omdraaien in haar graf. 'Ik dwaal te ver af, niet waar?' vraag ik onzeker terwijl ik bedenkelijk aan het hoofd krab. 'Maar dat was de oude Odile. De nieuwe Odile is niet goed bij haar kop en het lijkt erop dat ze nog om het welzijn van die mensen gaat geven ook. Dus dit is het plan: Ik, Dewi, Lew en Yue verlaten dit huis, voordat er hier een vampieroorlog ontstaat. En neem van mij aan; die zijn keihard. Jij verlaat dit huis en doet alsof je ons nooit gekend hebt. De rest mag voor mijn part afgeslacht worden, is dat probleem ook van de baan.' Het zijn harde woorden, maar op een andere manier weet ik niet tot haar door te dringen. Ik heb geen keuze.

[ bericht aangepast op 29 aug 2011 - 22:06 ]

No growth of the heart is ever a waste

ik ga logeren, dan weten jullie dat ;p

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

By the way, Simoontje, vind jij het ook een goed idee om Dewi en Yue op een internaat te dumpen? Het lijkt mij namelijk best wel vet

Yue
Verrast kijk ik na Lews woorden op, en ik open mijn mond al om wat te zeggen als we ineens allebei worden afgeleid door een sterke bloedgeur. Ik slik, en probeer me in te houden als Odile en Dewi een half dood meisje binnen dragen. Dit is vast het nieuwe meisje waar ze het over hadden. Ik houd me afzijdig en luister naar hun gesprek, om mijn aandacht af te leiden van haar bloed. Het vervult me met walging dat ik er alleen maar aan denk om haar bloed te drinken, maar mijn gevoel zegt iets heel anders. Het is ontzettend verwarrend en verdwaasd knipper ik met mijn ogen. Dan hoor ik Odile beginnen over allerlei manieren om een mens te martelen en ik kan het niet laten te glimlachen. Ze is de oude Odile nog lang niet helemaal kwijt.

Savoy
Ergens in de verte hoor ik Dewi krijsen dat ik geen zelfbeheersing heb en dat ze van me walgt. Maar het kan me niet schelen. Dan zegt ze dat ze me begon te mogen, en al weet ik dat het precies is wat ze wil bereiken, ik haal mijn tanden weer uit Aimeés nek en kijk haar grijnzend aan. Ze trekt een vies gezicht, waaruit ik afleid dat er waarschijnlijk rond mijn hele mond bloed zit. Met een arm houd ik Aimeé omhoog, die erg slap op haar benen staat en volgens mij zomaar omvalt, en met de andere veeg ik langs mijn mond. Er zit nu inderdaad een rode veeg op mijn arm. Dan kijk ik Dewi weer aan, en ik kan het niet laten te grijnzen. "Je begon me te mogen? Ik heb meerdere keren van je bloed gedronken, heb jou en je vrienden aangevallen, en je begon me te mogen?!" De grijns verandert in een bulderende lach. "Dat, mijn lieve Dewi, is ontzettend dom. Eigenlijk was ik van plan dit nieuwe dingetje leeg te zuigen, maar weet je wat, omdat je het zo lief gevraagd hebt." Ik duw Aimeés slappe lichaam naar Dewi toe, die haar meteen opvangt. "Ik denk dat ik dat bloed maar eens af ga wassen." Ik draai me al om en wil weglopen als ik me nog iets bedenk. "Oja, en zeg maar tegen je kleine vriendinnetje daar dat haar bloed heerlijk smaakt - Ze kan maar beter oppassen als ze in het vervolg nog meer vampiers tegen komt." Nog grijzend loop ik terug naar mijn kamer. Dewi, die mij mag. Wat een mop.