[RPG] Geen weg meer terug [12] - Speeltopics

Hoi, even een vraagje: Waarom is iedereen dood? Een tweemans RPG'tje kan namelijk net zo goed in storyvorm geschreven worden, jwz .

Ben lui, dus alleen de link van de laatste.

Nummer 11: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

People, can I have your attention please? Will the real Slim Shady- no, just kiddin'. Ik heb alleen even een verzoek, en dat is te melden als je niet meer meedoet in de RPG ipv niks van je te laten horen. Saves us a lot of confusion. Dank je.

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 17 sep 2011 - 22:42 ]

No growth of the heart is ever a waste

Oeh, dit is ziek spannend :'D
En ik zie wel hoe het loopt met Savoy, misschien laat ik hem wel leven

Yue
Ik hoor Dewi bemoedigend tegen Aimeé praten en besluit voor me te houden dat praten haar deze keer waarschijnlijk niet zal redden. Dan draait ze zich naar mij toe, en ik krijg een brok in mijn keel als ik haar woorden hoor. "Dankje.. Jij betekent ook veel voor mij, Dewi. Jullie allemaal." Ik slik en haal diep adem. "Laten we nu maar stil zijn. Als het is gelukt onze geur te maskeren zou het lullig zijn als ze ons horen en daardoor vinden."

Savoy
Net als ik mijn kamer binnenloop hoor ik beneden stemmen en ruik ik een aantal nieuwe vampiers. Ik draai me om en vernauw mijn ogen. Dit zijn niet zomaar vampiers. Ze zijn met meerdere, en de sfeer is gespannen. Er klopt iets niet. Ik loop zachtjes naar de trap, maar blijf uit beeld. Niet dat het veel zal schelen, ze ruiken me toch wel, maar goed. Ik spits mijn oren en hoor een duistere, maar verbazingwekkend kalme mannenstem spreken. "..mannen uit mijn clan." Ik voel hoe de haren op mijn nek en armen overeind gaan staan. Een vampierenclan? Dit is niet goed. Hoe hebben ze het voor elkaar gekregen hier een clan heen te lokken? Een onheilspellend gevoel bekruipt me als hij een opmerking maakt over vijftig jaar. Dit speelt dus al langer. Mijn verstand zegt me om zo snel mogelijk te maken dat ik weg kom, maar mijn nieuwsgierigheid naar deze clan, de eerste die ik sinds zo'n honderd jaar tegenkom, is te groot, dus ik blijf stil zitten en hoop dat ze geen aandacht aan me zullen besteden.

Odile - Goede vampier.

Lew gaat ineens voor me staan en ik voel me ongelofelijk onrustig worden. Angstig.
"Ze wil niet met je praten. Simpel. Now get your ass off my property. En neem je schoothondjes mee." Ik probeer Fjodor's gezichtsuitdrukking te analyseren en kan het niet laten te grijnzen om Lew's woorden. In plaats daarvan lijkt Fjodor compleet geen aandacht aan Lew te besteden. 'Je bent veranderd, Odile. Het zijn subtiele veranderingen die ik oppik, maar ze zijn onmiskenbaar. Je bent zachter geworden. Meer zoals het meisje dat ik kende, toen ze pas deel uitmaakte van mijn familie.' 'Ik hoor niet meer bij je clan. Opflikkeren.' 'Nog niet. Ik vraag me af hoe hoog de prijs is die je wil betalen voor je koppigheid. Ik heb het beste met je voor. Dat heb ik altijd al gehad, vanaf de dagen die we samen in de sportschool doorbrachten. Je hebt altijd keihard gevochten, maar nu vecht je tegen de verkeerde persoon. Mijn mannen zijn binnen aan het zoeken naar degenen die je zo dierbaar zijn. Ik heb maar een glimp van deze personen kunnen zien helaas, maar mijn geheugen zal weldra aangesterkt worden.' Ik hou het mes in de handen en kijk hem strak aan.
'Je laat hen hierbuiten, begrepen? Je bent een vuile lafaard, Fjodor Koltsov!' Daarop glimlachte hij alleen maar. 'Zachar, grijp hem. Hij blokkeert mijn uitzicht.' Hij gaf een knikje richting de vampier en vervolgens naar Lew. De vampier stapte naar voren, liet zijn mes vallen en glimlachte kort.
'Ik heb geen wapen nodig om jou in te rekenen.' Met die woorden vloog hij op Lew af. 'Nee!' Ik wil voor hem springen, maar ben al te laat. Hij en Lew zijn al verwikkeld geraakt in een hevig gevecht.

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Stilletjes liggen we in het water, en ik probeer geluiden van boven op te vangen. Plotseling hoor ik zware stemmen, en voetstappen die de trap af lijken te dalen. Paniekerig kijk ik naar Aimeé en Dewi, die allebei een beetje bleek zien, en ik probeer te bedenken wat ik moet doen. Ik kan het niet tegen ze opnemen in een gevecht, dat win ik nooit.. Maar ik kan ons niet zomaar dood laten gaan. "Houd je gedeisd, oké?" zeg ik nog, terwijl ik dapper het zwembad uitklim, en snel mijn haar uitwring voor de deur openvliegt en er twee kleerkasten van mannen binnenstappen. Holy crap. Dit gevecht is al verloren voor het is begonnen. De voorste grijnst onheilspellend, terwijl de achterste een kille, doodse gelaatsuitdrukking heeft. "Fjodor had gelijk, dit wordt een makkie. Kun je überhaupt wel vechten, kleintje?" Ik merk hoe trillerig ik ademhaal en besef me dat ik er uit zie als een ongevaarlijke, verzopen, jonge en onervaren vampier. Wat ik ook ben. "Een beetje." piep ik, en de voorste vampier begint bulderend te lachen. De achterste kijkt me slechts minachtend, misschien zelfs walgend, aan. De voorste buigt zich grijnzend voorover en begint met een neerbuigende toon te praten: "Zou je je niet liever bij ons aansluiten, hm? Dan kunnen wij je helpen te leren vechten.” Ik schud mijn hoofd, en merk dat zijn ogen steeds naar een plek achter me flitsen. Dewi en Aimeé natuurlijk. “Niet? Da’s nou jammer. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik het niet had verwacht. Kom, Boris, dan grijpen we ze.” De achterste man, die blijkbaar Boris heet, loopt naar het zwembad om Dewi en Aimeé te halen, maar voordat ik ook maar heb geprobeerd om ze te helpen heeft de voorste man me opgetild en over zijn schouder gegooid. Ik probeer hem hard op zijn rug te slaan, en probeer hem zelfs te bijten, maar het is allemaal tevergeefs. “Nee! Zet me neer! Laat me gaan!” Ik worstel en kronkel, maar niets maakt zijn ijzeren greep minder. Shit. O shit, hoe komen we hier uit? “Odile! Help!” gil ik dan maar, zo hard als ik kan, maar de man die me vast heeft boort al mijn hoop meteen de grond in. “Jammer, kleine, maar die rooie trut kan je nu niet helpen. Die heeft zo haar eigen probleempjes.”

Savoy
Net als ik mijn kamer binnenloop hoor ik beneden stemmen en ruik ik een aantal nieuwe vampiers. Ik draai me om en vernauw mijn ogen. Dit zijn niet zomaar vampiers. Ze zijn met meerdere, en de sfeer is gespannen. Er klopt iets niet. Ik loop zachtjes naar de trap, maar blijf uit beeld. Niet dat het veel zal schelen, ze ruiken me toch wel, maar goed. Ik spits mijn oren en hoor een duistere, maar verbazingwekkend kalme mannenstem spreken. "..mannen uit mijn clan." Ik voel hoe de haren op mijn nek en armen overeind gaan staan. Een vampierenclan? Dit is niet goed. Hoe hebben ze het voor elkaar gekregen hier een clan heen te lokken? Een onheilspellend gevoel bekruipt me als hij een opmerking maakt over vijftig jaar. Dit speelt dus al langer. Mijn verstand zegt me om zo snel mogelijk te maken dat ik weg kom, maar mijn nieuwsgierigheid naar deze clan, de eerste die ik sinds zo'n honderd jaar tegenkom, is te groot, dus ik blijf stil zitten en hoop dat ze geen aandacht aan me zullen besteden.

[ bericht aangepast op 6 sep 2011 - 20:39 ]

Aimeé
Ze bibberd. Ook is ze best wel moe. Ze is al lang in het zwembad, vreselijk doorweekt en klappertand. Ze ademt ietwat bibberig uit en laat haar nagels wat over de zwembadrand glijden. ''H-het is z-z-zo koud..’’ Fuistert ze zachtjes, en legt haar hoofd op haar armen. Alles lijkt zo zwaar, en het lijkt ineens zo makkelijk om gewoon los te laten en te verdrinken. Maar dat doet ze niet, nog niet. Hoe graag ze het ook doet zolang ze het volhoud blijft ze maar zo zweven tussen leven en dood.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Leave schreef:
Aimeé
Ze bibberd. Ook is ze best wel moe. Ze is al lang in het zwembad, vreselijk doorweekt en klappertand. Ze ademt ietwat bibberig uit en laat haar nagels wat over de zwembadrand glijden. ''H-het is z-z-zo koud..’’ Fuistert ze zachtjes, en legt haar hoofd op haar armen. Alles lijkt zo zwaar, en het lijkt ineens zo makkelijk om gewoon los te laten en te verdrinken. Maar dat doet ze niet, nog niet. Hoe graag ze het ook doet zolang ze het volhoud blijft ze maar zo zweven tussen leven en dood.

ik reageer morgen lekker, als ik de tijd heb 8D Wil met langer stukje komen deze keer.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ké dan

Odile - Goede vampier.

Mijn ogen flitsen van Lew naar Fjodor. Heel even weet ik niet wat te doen. Of die vampier aanvallen met het risico dat Fjodor me grijpt of Fjodor zelf aanvallen. Ik moet wat doen, snél! Dus ik grijp mijn mes en sprint op Fjodor af.
'Al die jaren buiten mijn familie hebben je geen goed gedaan, Odile,' zegt hij als hij me moeiteloos met een schouderworp tegen de grond werkt. Gauw spring ik overeind en werp een pissige blik op hem. 'Maak gebruik van het verrassingseffect. En als er geen verrassingseffect is, creeër je er één. Rechtstreeks een vampier aanvallen heeft geen zin. Zeker met jouw kracht niet. Vroeger was je één van de sterkste leden van de clan, maar nu?' Hij glimlacht. 'Je stelt weinig voor, Odile. Ik zal eerlijk tegen je moeten zijn.' 'Hou je kop en vecht,' sis ik. 'Zoals ik al zei, ik ben hier niet om te vechten.' Lew wordt hard tegen de grond gewerkt en de vampier begint genadeloos op hem in te beuken. 'Niet waar ik bij ben, asshole!' schreeuw ik en geef de vampier zo'n harde trap in de rug dat hij tegen de boom op het terrein knalt.
'Hiervoor ga je boeten, vuil kreng!' 'Nee Zachar. Haar overkomt niks. Focus je op die jongen en zorg dat hij niet ontsnapt.' 'Lew, rén!' gil ik.
"Odile! Help!" Ik draai me abrupt om in de richting van de stem. Yue! 'Wat wil je hiermee bereiken?' schreeuw ik. 'Iedereen afslachten die me dierbaar is? Is dat je briljante plan?' Fjodor stapt dichterbij en ik blijf op mijn hoede.
'Ik ben niet van plan ze te doden. Natuurlijk kunnen mijn mannen je mensenvriendjes aan de vampiers voeren tijdens een gevecht, maar ik ben hier maar met één doel gekomen: om met je te praten. Het spijt me dat het op de harde manier moet, maar de rest tijdelijk vasthouden is de enige manier waardoor je de tijd neemt om naar me te luisteren.' 'Goed. Ik zal naar je luisteren, wat voor achterlijke onzin je ook te verkondigen hebt. Maar laat de rest hierbuiten. Zij hebben hier niks mee te maken. Zoals je al zei, dit is iets tussen jou en mij.' Fjodor glimlacht en aait langs mijn haar, iets wat als een complete verrassing komt. 'Blijf met je gore poten van me af.' 'Rood staat je goed. Maar ik kan helaas niet toegeven aan je verzoek. Nog niet althans. Ik wil jou onder vier ogen spreken.' Ik kijk vol ellende naar Lew.
'Zeg hem dat hij op moet houden! Dan pas ga ik met je mee.' 'Maar natuurlijk. Zachar, hou hem in de gaten, meer niet.' Hij wendt zich weer tot mij. 'Kom je?' Ik werp nog één onzekere blik op Lew, waarna ik Fjodor de poort uit volg.

No growth of the heart is ever a waste

Zijn bloed kookte bij die beledeiging. Eerst dat blonde trutje dat hem aankeek alsof hij nog minder was dan een vuiltje onder je nagel en dan die Zachar, of hoe hij ook mocht heten, die dacht hem even in te maken. Oh, héll, this bullshit, pissed him off. Als hij een hond was geweest, dan zou zijn haar rechtomhoog staan, zijn tanden dreigend ontbloot en een laag gegrom dat waarschuwde voor zijn vlijmscherpe tanden. Zachar was er echter niet door geïntimideerd en vloog meteen op hem af. De man was breed in de schouders en bestond blijkbaar uit één blok spieren, waardoor Lewis ervanuit ging dat hij misschien niet zo sterk zou zijn, maar zeker zo snel. Daar had hij zich echter deerlijk in vergist. De kolos woog misschien veel, maar hij bewoog als een lichtvoetig elfje. In minder dan twee seconden had de man hem al twee monsterslagen verkocht en voelde hij zijn kaakbeen breken onder de kracht van de vuisten. Het duizelde hem, de wereld danste voor zijn ogen en hij besefte dat hij in die korte tijd zijn keukenmes was kwijt geraakt. Toen alles terug stil stond zag hij Zachars brede, triomfantelijke grijns en voelde de woede opnieuw als een gif door zijn lijf scheren. Voor hije chter terug op zijn twee benen kon staan, zakte Zachar door zijn knieëen en begon op hem in te beuken als een dolle stier. Op het eind kon Lewis zich zijn eigen naam niet meer herinneren. Het slaan werd werd plots afgebroken door een bloedrode schim die verwoede gilde. Odile! Zijn hart sprong op in vreugde. Suf en traag krabbelde hij overeind, terwijl hij grip probeerde te krijgen. Hij verloor zijn evenwicht een paar keer en knalde opnieuw tegen de grond. Uiteindelijk bleef hij op zijn knieën zitten, met zijn hoofd in zijn handen in de hoop iet of wat bij te komen. Zachar , die ondertussen uit get aandachtsveld van zowel Odile als Fjodor was geraakt,greep Lewis bij zijn keel vast. De vingers sloten zich met zo'n kracht rond zijn hals dat hij zijn nekwervels over elkaar voelde schuiven. Natuurlijk zou de man hem niet kunnen wurgen maar dat leek ook zijn plan niet. Het diende alleen om hem een halve meter boven de grond te houden en te blokkeren. Zijn echte plan werd Lewis nog geen twee seconden later duidelijk toen hij vingers een stukje huid aan zijn buik vast voelde knijpen en dan trekken met zo'n brute kracht dat zijn huid en de spieren eronder filaal afbraken. Een pijnlijke kreet ontsnapte aan zijn lippen en hij probeerde zich verwoed los te rukken, maar Zachar verhoogde alleen de druk op zijn hals -waardoor er amper nog bloed door raakte- en trok verder. Lewis voelde hoe zijn hersenen begonnen te protesteren doordat ze niet genoeg bloed kregen en in een laatste wanhoopsdaad schopte hij willekeurig in het rond, maar het had geen baat. Dan werd hij los gelaten en viel hij met een klap op de grond en bleef verdwaasd liggen. Alles om hem heen was één al waas en de geluiden waren ver weg, alsof hij een heel sterke hoofdtelefoon op had. Pas toen hij een roodharige schim achter een blonde schim van het terrein weg zag lopen. 'Odl-' probeerde hij door de pijn heen te mompelen. Maar hij dacht niet dat ze het hoorde. Had hij haar teleurgesteld?

[ bericht aangepast op 6 sep 2011 - 22:08 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Kut sorry, ik pas wel aan.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Sorry for the wait. Maar het is aangepast c:

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yay ^^

Odile - Goede vampier.

De kou van de winter is duidelijk minder aan het worden en als ik Fjodor het bos in volg merk ik dat er zelfs een paar vleermuizen zijn die zich nu al buiten wagen, in de eerste prille uurtjes van de lente. Bij een open plek houdt hij halt en neemt plaats op een boomstronk. Ik vraag me af wat ik hier doe. Ik zou Lew moeten helpen. En Yue en Dewi en Aimeé. Ik slaak een korte zucht. Misschien is dit wel de enige manier om ze te helpen: het gelazer van die idioot aanhoren zodat hij ze laat gaan.
'Ik weet dat ik je pijn heb gedaan, Odile. Die avond. En dat was het laatste wat ik wilde. En precies om die reden ben ik hier gekomen. Om je uit te leggen hoeveel ik om je geef. Vijftig jaar is een lange tijd. Een te lange tijd die ik zonder je heb moeten doorbrengen. Iedereen in de familie ziet me als een afstandelijk iemand, maar jij bent de eerste die me daadwerkelijk warm heeft laten voelen. Voor het eerst sinds een paar honderd jaar. Bij alle vrouwen die ik in mijn armen heb gehad voelde ik geen warmte. Of liefde. Maar bij jou heb ik nooit anders gevoeld.' Er zit een brok in mijn keel en ik weet niks te zeggen. De oude Odile had nu al lang en breed één of andere venijnige opmerking teruggeschoten, maar heeft de nieuwe Odile echt sympathie voor dit monster? Ik bal de vuisten en haal een lok haar uit mijn gezicht, die tot mijn grote ellende licht om krult.
'Mijn hart hoort maar bij één iemand. En je hebt al gezien bij wie.' 'Ik vraag me af, Odile. Hoe heeft deze vampier jouw hart weten te veroveren?' Ik glimlach kort als ik aan Lew denk. 'Hij heeft me laten voelen hoe het is om menselijk te zijn, om warmte te voelen en om lief te hebben. Hij heeft ervoor gezorgd dat de nachtmerries verdwenen. Dankzij hem ben ik iemand geworden waar ik blij mee ben. Ik hoef niet bang te zijn dat hij me kwetst. Hij houdt van mij en ik van hem.' Ik merk dat de woorden wel degelijk indruk maken op Fjodor. Hij slaakt een diepe zucht en komt dan overeind. Ik voel dat hij me bij de schouders pakt. Voorzichtig.
'Ik wil een kans, om te bewijzen dat ik je kan geven wat je wil. Laten we overnieuw beginnen.' 'Dat kan niet. Ik hou van hem en dat zal ik altijd doen. Om dingen te bereiken moet je ervoor vechten. Dat heb je me geleerd. Maar soms moet je je bij dingen neerleggen en ze accepteren.' Hij laat me los en neemt afstand.
'Nee. Dat kan ik niet. Niet nu ik je eindelijk weer zie, na vijftig jaar.' Hij zegt het met een mengeling van verdriet, wanhoop en zijn koude zakelijke toon. 'Trouw met me, Odile.' Met die woorden knielt hij voor me neer. Mijn lichaam kan niks meer doen, zo erg dreunt de schok van zijn woorden door me heen. 'Nee,' zeg ik zacht. 'Nee, ik trouw niet met je, Fjodor,' zeg ik dan zelfverzekerder.
'Trouw met me en ik laat ze leven. Allemaal. Ook je geliefde Lew. Mijn erewoord.' Verbijsterd kijk ik hem aan. Als een robot schud ik het hoofd. 'Nee. Je laat ze met rust,' fluister ik. 'Met een paar woorden kan ik ze laten doden. Dit is een zinloos gevecht, je bent verstandig genoeg om dat in te zien. Als je met me trouwt laat ik ze leven.'

No growth of the heart is ever a waste

lol, ik weet dat dit afgesproken was, maar ik vind 't nog steeds shockerend c;

Frankly my dear, I don't give a damn.

Hehe, doin' the best om het een beetje overtuigend over te brengen :']

No growth of the heart is ever a waste

Waah, dit is spannend :'D
En geloof me, het is overtuigend :0
Ik wil weten hoe het verder gaat