[RPG] Geen weg meer terug [12] - Speeltopics

Hoi, even een vraagje: Waarom is iedereen dood? Een tweemans RPG'tje kan namelijk net zo goed in storyvorm geschreven worden, jwz .

Ben lui, dus alleen de link van de laatste.

Nummer 11: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

People, can I have your attention please? Will the real Slim Shady- no, just kiddin'. Ik heb alleen even een verzoek, en dat is te melden als je niet meer meedoet in de RPG ipv niks van je te laten horen. Saves us a lot of confusion. Dank je.

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 17 sep 2011 - 22:42 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Goede vampier.

"Hou hem maar, je lijkt hem fijner te vinden dan ik." 'Ik eh..' Ik ben werkelijk sprakeloos. De laatste keer dat een voor mij wildvreemde me wat aanbood was uit angst omdat ik hem leeg zou zuigen. Ik gooi haar een wat onzekere blik toe, maar ze lijkt het echt te menen. Dit zou me een risicovol uitstapje naar de stad besparen. 'Dank je,' zeg ik dan, oprecht dankbaar. Ineens biedt ze aan om het huis op te ruimen. Mijn ogen zijn zo groot als schoteltjes. Dit huis is immens groot en ze is doodvermoeid.
'Nee, laat dat maar aan mij over. Het is het beste als je wat slaap pakt. In deze toestand ben je niet in staat om jezelf nog zes uur op de been te houden. Ik wil je kamer wel wijzen. De meeste kamers zijn voorzien van een douche en wc, dus je zal niet tekort komen.' In feite hoop ik dat ze zo snel mogelijk ergens gaat slapen zodat ik niet meer gekweld word door die vreselijk lekker makende geur. Het water loopt me haast in de mond en Lew merkt het ook. Hij volgt nauwlettend elke beweging om me te grijpen als het moet. En van dat afgezien zie ik het niet zo zitten dat ze achter dat skelet beneden komt, één van mijn eerdere werken. En dan is er nog Savoy. Ik slaak een korte zucht. Het is beter dat ze na haar rust zo gauw mogelijk weggaat, voor ze nog lucht krijgt van onze ware aard.

---

No growth of the heart is ever a waste

Dewi
Ik grinnikte zachtjes toen Odile blij wegliep met de stijltang. Ik snapte niet waarom ze het zo graag stijl wou, die krullen waren hartstikke mooi, maar ze moest het zelf maar weten. Ik keek naar Aimée, ze leek zich nu alweer iets meer op haar gemak te voelen en ze leek me best aardig. Al gauw kwam Odile terug met perfect gestijld haar, ze wou de stijltang teruggeven, maar Aimée zei dat ze die mocht houden waarop Odile haar bedankte. "'Nee, laat dat maar aan mij over. Het is het beste als je wat slaap pakt. In deze toestand ben je niet in staat om jezelf nog zes uur op de been te houden. Ik wil je kamer wel wijzen. De meeste kamers zijn voorzien van een douche en wc, dus je zal niet tekort komen," zei Odile en ik keek haar aan. "Ik kan haar de weg ook wel even wijzen," stelde ik voor met glimlach. Ik wist niet wanneer ze voor het laatst gedronken had, maar ik dacht honger te zien in haar ogen. En trouwens, ik had verder toch niet veel zaken te regelen en zij voor zover ik wist wwel.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Aimeé
''Okee. Als ik iets voor je kan doen moet je het me echt zeggen.'' Ze slikt en glimlacht dan even. Dan kijkt ze naar Dewi. Slaap klinkt zo verleidelijk nu. Even opfrissen. Clean zijn voor zo lang dat kan. Haar vader kennende laat hij haar niet lang vluchten. Ze plukt wat aan haar versleten jas en kijkt kort naar haar tas. De idiootste dingen heeft ze erin gestopt. In alle haast toen ze uit het wcraampje moest klimmen. Wel twee uur achtereen heeft ze gerend.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Odile - Goede vampier.

Dewi stelt voor om haar de weg te wijzen. Ik weet nog net te voorkomen dat ik ga watertanden en knik dan.
'Ja. Dat lijkt me een prima plan,' zeg ik. Ik sterf van de dorst en uit ellende gooi ik mezelf een glas wijn in. Misschien niet zo lekker als bloed, maar het zal er hopelijk voor zorgen dat ik haar niet te grazen wil nemen. Of Dewi, aangezien haar geur ook niet mis is. Als ze verdwijnen slaak ik een kort zuchtje naar Lew. 'Goddank, ik weet niet hoelang ik dit had volgehouden. Ze is.. zo.. zoet.' Als ik het glas wijn achterover heb gegooid sta ik op.
'Ik ben in de sportzaal als je me nodig hebt.' En ik verdwijn de keuken uit. De gangen zijn stil en leeg. Ik heb de geuren van Savoy en Faith al een tijdje niet meer op kunnen vangen en denk daarom dat het voor die nieuwe redelijk veilig is. For now. Als ik de deur van de sportzaal open is het er zoals altijd koud en leeg. Ik trek mijn trui uit en stap op de loopband. 25 km/h ging me de laatste keer te gemakkelijk af. Laten we er 35 van maken. Ik toets de snelheid in en het ding begint als een malle te draaien. Al gauw weet ik me aan te passen en loop zo nog een kwartier door. Ik zet het apparaat af en spring op de grond. Dat was een geslaagde warming-up, bedenk ik me als ik het zweet van mijn voorhoofd af veeg. Ik voorzie mezelf van de bokshandschoenen en begin keihard op de boksbal in te slaan, zodoende dat het ding het haast begeeft. Om het ding een pauze te gunnen ga ik over op de bokszak. Na ook een kwartier dit te hebben herhaald stop ik en werp een blik op de halters. In Fjodor's clan trainden maar een paar vampiers met die dingen. Dat waren de echt sterke vampiers en zelfs nu vraag ik me af of ik in staat zou zijn om hen te verslaan. Ik loop langs de rijen halters, beginnende met 1 kilo. Bij twintig kilo hou ik halt en neem het ding in handen. Hmm.. te licht. Ik heb minstens het dubbele nodig van dit. Dus neem ik een flinke staaf van veertig kilo en loop ermee naar het ligbankje. Goed, Odile. Laten we makkelijk beginnen om de spieren niet te veel te belasten. Vijftig keer, dan een korte pauze en nog eens vijftig.

---

No growth of the heart is ever a waste

Lew glimlachte geamuseerd bij het zien van Odile die zo blij als een kind leek toen het nieuwe meisje haar een stijltang cadeau deed. Het kind had nu zeker voor een lange tijd bescherming gekocht, hoewel het onbewust was. Het was een knap meisje, ook erg jong, maar haar gezicht straalde één en al vermoeidheid en angst uit. Nog iemand wiens verhaal als een litteken op haar ziel stond gegrift. Hij vroeg zich af wat haar achtervolgde. Het had zeker iets te maken met haar vader, maar het was hem een raadsel wat dat misschien zou kunnen zijn. Verkrachting? Mishandeling? Misschien gedwongen slavernij... De mogelijkheden waren jammer genoeg eindeloos. Wat het ook was, het meisje zag er vanaf en hoewel Lewis tegen Odile had gezegd dat ze zo snel mogelijk moest gaan, gaf zijn instinct al weer in dat dat niet het geval zou zijn. Je wandelde niet zomaar buiten in dit huis. Niet zonder dat er tenminste één verschrikkelijk iets met je gebeurde. Bovendien had het ding net als Dewi en Yue en dat meisje, Candy, iets weg van een gewond vogeltje dat hun hulp nodig had. Hij kon nu al op een stuk papier schrijven dat ze haar hun schouders aan zouden bieden om op te leunen en hun vleugels om onder te schuilen. De vloek van een hart te hebben... Lew zuchtte en goot zichzelf opnieuw een glas whiskey uit. Thank God for the whiskey, he would've gone insane without it... Met het glas in zijn ene hand en een half opgerookte sigaret in de andere ging hij aan tafel zitten, vouwde zijn armen over elkaar en legde zijn hoofd te rusten zodat hij naar de eigenaardige kleur van de whiskey in het keukenlicht kon kijken. Een zucht ontsnapte aan zijn lippen. Met dit nieuwe meisje, die nieuwe vampier, Scott, en Fjodor die het op zijn Odile gemunt had, liepen ze opnieuw op een hele dunne balk die over het ravijn, ellende genaamd, gespannen liep. Hij wist dat ze snel moesten handelen om niet weer in die diepte te vallen. Desondanks voelde hij aan zijn water dat er vanalles op het punt stond om te gebeuren en dat rust ver te zoeken zou zijn. Hij had het voorgevoel dat hij Louisiana niet gauw zou weer zien. There was still unfinished business around here. Spijtig genoeg waren die zaken niet te ontlopen en hadden die een bepaalde voorkeur om hem een harde stamp in de noten te geven. Maar ja. Dat was slechts een voorgevoel, hield hij zichzelf voor terwijl hij een trek nam. Toch kon hij niet ontkennen dat het hem verontrustte.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

44, 45, 46, 47, 48, 49, 50.
Ik leg de staaf met de twee gewichten eraan weer terug op de balk, kom zonder moeite overeind. En dit moet me een uitdaging bieden? Ik slaak een zucht. Hoe kan ik mezelf hier in vredesnaam een goede training geven? Ineens schiet me een idee te binnen. Waarom mijn tijd verdoen aan deze apparatuur als er een vampier is die me kan helpen? Eentje die het me zelf aanbood? Maar eerst wat bloed, ik sterf van de dorst.
Ik loop de deur uit, richting het bos. Ik besluit om niet ver te gaan, bang dat Fjodor's handlangers mijn geur kunnen opvangen. Het duurt niet lang voor ik een ree ruik. Bingo. Ik zet de achtervolging in en heb het beest binnen no time tussen mijn tanden. God, wat een zalige verlossing. Hier was een mens aan toe, of in elk geval een vampier. De dorst werd me haast ondragelijk en als klap op de vuurpijl komt er ook nog een vleesbout voorbij wandelen. Gulzig slurp ik elke druppel bloed op, tot er niks meer uit het karkas valt te halen. Ik slinger het beest een rivier in en veeg de mond af. Zo. Dat voelde goed. Ik loop weer terug de poort binnen en betreed het huis alsof er nooit wat was gebeurd. In de keuken tref ik Lew aan, die - het zal ook eens niet - achter de whisky zit.
'Dat is niet goed voor je gezondheid,' zeg ik met een knipoog en neem plaats op zijn schoot, met de benen aan weerszijden van de zijne. Ik voel zijn handen op mijn kont, waarna mijn ogen stout twinkelen en de mondhoeken omhoog krullen. 'Ik weet iets wat een stuk beter is voor je gezondheid,' zeg ik met zwoele stem en laat de handen over zijn borst en buik glijden. Ik druk een zacht kusje op zijn mond, waarna ik opsta.
'Namelijk een goeie workout. Ik heb een tegenstander nodig in de ring. Die gewichten hadden niet het effect wat ik had gehoopt,' mompel ik wat teleurgesteld. Ik ga voor hem uit. 'Kom je nog? Oh en nog één ding,' zeg ik serieuzer als ik halt hou en tegen de keukenmuur geleund sta. 'Don't hold back. Ik ben je ergste vijand. Denk aan de dagen dat ik Dewi nog leeg wou zuigen. Die Odile ben ik in de ring.'

Oh trouwens @ Hierboven: wat vind je van m'n idee voor 't vervolg hierop? .

[ bericht aangepast op 22 aug 2011 - 22:24 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Ik vind 'm erg leuk Wie speelt Fjodor dan? Of blijft hij zoals hij nu is?

'Heb ik een gezondheid dan?' vroeg hij met een lachje toen Odile schrijlings op zijn schoot ging zitten. Hij liet zijn handen langs haar bovenbenen naar haar kont glijden en liet ze daar liggen. 'Ik weet iets wat een stuk beter is voor je gezondheid,' Lew kon een grijns niet onderdrukken en leunde naar voor om haar te zoenen. 'I'm game,' zei hij geamuseerd toen hij Odiles handen over zijn borstkas voelde glijden. Zacht drukte ze een kusje op zijn lippen en stond tegen zijn verwachtingen in op. 'Namelijk een goeie workout. Ik heb een tegenstander nodig in de ring. Die gewichten hadden niet het effect wat ik had gehoopt,' Hij grinnikte kort. Hij had moeten weten dat ze weer wat anders van plan was. 'Don't hold back. Ik ben je ergste vijand. Denk aan de dagen dat ik Dewi nog leeg wou zuigen. Die Odile ben ik in de ring.' Zijn glimlach verwaterde en zijn gezicht trok terug naar het serieuze. Hij had een hekel aan de Odile die Dewi probeerde leeg te zuigen. Ze was gevaarlijk en egoïstisch, waardoor hij constant gedwongen was om haar pijn te doen. Hij zuchtte zachtjes, maar draafde toch maar achter haar aan. Odile kennende was ze toch niet van het idee af te brengen. Hij wist alleen niet of hij wel in staat zou zijn om haar als de oude Odile te behandelen.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ja, daar zat ik ook over na te denken :'] Ik denk voorlopig zoals hij nu is, tenzij iemand zich aanbiedt :]

Odile - Goede vampier.

'Dank je Lew, dit is de beste manier om me voor te bereiden,' zeg ik glimlachend als ik voor hem uit ga en de sportzaal weer binnentreed. 'Vroeger vochten we vaak zulke gevechten uit, vampier tegen vampier. Iedereen die de ballen had om een ander te bevechten, was welkom. Nou moet ik zeggen dat in die tijd het vrij zeldzaam was dat vrouwen meededen, but let's say dat ik een van de eerste was,' zeg ik met een schuin glimlachje en stap de ring binnen. Lew volgt me en ik geef hem een kort knikje.
'Ga je gang,' zeg ik. Maar ik merk dat hij twijfelt. Hij wil me diep in het hart niet aanvallen. En hoe kan ik hem er ongelijk in geven? We hebben in zo'n korte tijd zo veel lief en leed meegemaakt, hij zag hoe anderen mij pijn deden en ik zag hoe anderen hem pijn deden. De manier waarop hij tegen me aan is gaan kijken is totaal veranderd. Hij had totaal geen moeite om de oude Odile een mep te verkopen. Ik trek een vals glimlachje. Dan is het dus de oude Odile die ik naar boven zal moeten halen en aangezien ze nooit helemaal weg was geweest zal me dat geen moeite kosten. Provoceren dus.
Ik leg de armen over elkaar en werp hem een minachtende blik toe. 'Ik had toch echt wat beters verwacht, Lewis. Je hebt geen moeite om een stel moordlustige Japanners aan gort te schieten, maar een jonge vrouw een mep verkopen? Hoe maar. Ik zal het je wat makkelijker maken, liefje,' zeg ik op sadistische toon en laat de tong over mijn lippen glijden. Ik moet toegeven, ik heb hier schik in. Mijn valse zelf is nooit helemaal weggeweest. 'Ja. Dewi. Dit zijn de spelregels in de ring. Versla ik jou, dan is Dewi voor mij. En je weet wat er met haar gaat gebeuren, niet waar? Ja. Ik zal er elke seconde van genieten als ik haar bloed opzuig. Je wil niet weten hoe lang ik hier naar uitkijk. Versla jij mij, dan..' Ja, dan wat? Ik denk even na. 'Dan ben ik van jou. Dan ben jij de baas. Voor de komende.. zes uur.' Het laatste zeg ik wat twijfelend, maar ik moet wat hebben om de motivatie wat aan te sterken. 'Nou, blijf je daar als een lafaard staan of gaan we vechten? Het zou zonde zijn om haar nu te verliezen, niet waar? Wat zal ik haar zeggen? 'Je grote beschermheer was te schijterig om Odile Lavossa aan te vallen!' Ja, daar kijk ik naar uit. Die teleurgestelde blik en de schok in haar ogen als ze achter mijn ware aard komt! Denk niet dat ik medelijden met haar heb, denk niet dat ik genade zal tonen!'

---

No growth of the heart is ever a waste

Leave schreef:
Aimeé
''Okee. Als ik iets voor je kan doen moet je het me echt zeggen.'' Ze slikt en glimlacht dan even. Dan kijkt ze naar Dewi. Slaap klinkt zo verleidelijk nu. Even opfrissen. Clean zijn voor zo lang dat kan. Haar vader kennende laat hij haar niet lang vluchten. Ze plukt wat aan haar versleten jas en kijkt kort naar haar tas. De idiootste dingen heeft ze erin gestopt. In alle haast toen ze uit het wcraampje moest klimmen. Wel twee uur achtereen heeft ze gerend.

Whoeps, had niet door dat 't mijn beurt was. Lol, ik had erover gedroommd ^o) dus toen ging ik het maar checken, haha.
En vanmdidag ben ik er niet, ik ga naar harry potter ^^ Eindelijk.

Dewi
"Kom maar mee," zei ik met glimlach en liep samen met haar de gang op. Soms keek ik even naar haar, me afvragend hoe zij hier terecht was gekomen. Ze had er bang uitgezien en ik vermoedde dat ze net zoals mij simpelweg gevlucht was. Er waren plentie dingen die er gebeurd hadden kunnen zijn als reden dat zij was gevlucht, dus besloot ik het maar gewoon te vragen, omdat ik toch wel erg nieuwsgierig was. "Hoe kom je hier eigenlijk terecht?" vroeg ik, nee, ik wond er zeker geen doekjes om. "Je hoeft het niet te vertellen hoor, maar ik was gewoon nieuwsgierig," legde ik haar uti met verontschuldigend glimlachje. Ik wou de eerste keer volgens mij ook niet helemaal uitleggen hoe ik hier terecht gekomen was en ik kon wel begrijpen dat zij nu hetzelfde had. Ik liep de trap op en bleef staan bij een deur. "Maar goed," zei ik en opende de deur, "in deze kamer kan je slapen." Ik liet haar als eerst naar binnen gaan en volgde toen zelf. "Je hebt ene eigen badkamer, want ik neem aan dat je jezelf wel evne op witl frissen? Je mag gewoon de spullen gebruiken die er staan. Is er verder nog iets wat je nodig hebt of wilt weten?" Nee, ik was geen kanjer in het rondleiden en gerust stellen van een vreemde, nooit geweest ook. Wat ongemakkelijk bleef ik staan en realiseerde me dat ze niets afwit van het gevaar hier, maar Odile en Lew hadden er ook over gezwegen dus ik naam aan dat ze haar liever er niet over inlichtten.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Mew ^.^ Ik moet toch de hele middag brugpiepers rondleiden, dus ik ben er ook niet ^^

Aimeé
Ze word lichtjes zenuwachtig vanwege het feit dat Dewi steeds naar haar kijkt. ''Mijn moeder is vorige zomer overleden. Mijn vader begon te drinken en verweet mij haar dood. Hij sloeg me zo vaak, en al die tijd heb ik volgehouden dat het mijn eigen schuld was, maar nadat hij met een mes dreigde, ben ik er vandoor gegaan..'' De details laat ze achterwegen. Daarna loopt ze naar de badkamer, en was haar gezicht even met koud water. Alles is zo vreemd, zo onwerkelijk. Vooral deze mensen en hun nieuwsgierige, rommelige gedrag.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Ironical, aangezien mijn moeder me ook eens met een mes bedreigde.

---

No growth of the heart is ever a waste

Serieus? ;o Why, if you don't mind me asking?

Geschrokken staarde hij naar Odile die een complete ommezwaai gemaakt had. Haar blik keek vol minachting op hem neer en de woorden die haar mond verlieten waren stuk voor stuk doordrenkt van sadisme. Hij wist dat het een spelletje was, dat ze dit alleen deed zodat hij haar zou bevechten, maar het was behoorlijk overtuigend en dat verontrustte hem ietwat. Lew's wenkbrauw wipte even in de lucht van ongeloof, maar dan verwrong zijn gezicht en fronsten ze zich zodat zijn ogen donkerder leken dan ze zijn. 'Je blijft wég van Dewi, begrepen?' gromde hij laag. Zijn stem klonk merkwaardig gevaarlijk, waardoor hij opnieuw verward raakte. Zijn instinct negeerde zijn gevoelens voor Odile volledig. Wilde dit zeggen dat hij haar diep van binnen nog steeds niet vertrouwde. Zijn kaakspieren wipten aan een hoog tempo op en neer zijn frustratie en ergernis veradend. 'Bring it on,' zei hij in een poging de sfeer ietwat luchtig te houden, maar de verbeten trek rond zijn mond verried zijn gevoelens, ookal wist hij zelf niet helemaal wàt het precies was dat hij voelde. Hij vertrouwde Odile toch? Zelfs al verloor hij, dan zou ze Dewi niet aanvallen... Right? Een vervelend gevoel in zijn maag betwijfelde die stelling ten zeerste. Snel draaide hij zich van Odile af in de hoop zijn uitdrukking voor haar te verbergen. Hij kende haar goed genoeg om te weten dat dit haar zou kwetsen als ze er ooit achter kwam. Hij snoof opnieuw en kroop in de ring. 'Wel, Lavossa, waar is je vechtlust nu... Schat,' Hij bracht express het koosnaampje dat hij in slechtere tijden voor haar had terug. Ze hield er niet van zo genoemd te worden, dat had hij meerdere malen aan levende lijve mogen ondervinden.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

To be honest, ik zou 't niet meer weten o.o Ik zal m'n mond wel flink open hebben gezet oid, but I shit bricks, dat wist ik wel.

Odile - Goede vampier.

Ik zie de schok in zijn ogen. De glimlach wordt groter, terwijl een stem van binnen tegen me zegt dat ik Lew moet zeggen dat het maar een spel is. Maar als ik dat nu doe valt hij me nooit aan. Het zijn maar woorden. Ik heb net een ree leeggezogen en ik zou Dewi nooit aanvallen. Maar het moet zo overtuigend overkomen dat hij haast gaat geloven van wel.
"Je blijft wég van Dewi, begrepen?" Ik leg een stijle lok haar achter mijn oor. 'Je zal er toch echt om moeten vechten, dat zijn de regels,' zeg ik dan serieus. "Bring it on," hoor ik hem dan zeggen. 'Prima. Toch niet zo laf om de uitdaging aan te nemen. Blij te horen, soldaatje.' Ik zie iets van verwarring in zijn ogen. Speel ik dit te goed? Ik bijt op de binnenkant van mijn lip, maar weiger om me van m'n stuk te laten halen door die twijfel. Het gaat juist zo lekker. Lekker? Kijk nou wat je die arme jongeman aandoet Odile.
"Wel Lavossa, waar is je vechtlust nu... schat." Ik trek een wenkbrauw omhoog. Mijn gedachten schieten naar Chase en naar de tijd dat ik nog daadwerkelijk achter Dewi aan zat. Ik bal de vuisten en voel hoe het bloed uit mijn lip wegtrekt. Hier gaat hij voor boeten. Ik trek een kort glimlachje, sprint dan vanuit het niets zijn kant op en haal hard uit. Hij weet de vuistslag te stoppen, grijpt me ineens bij mijn middel vast en gooit me over zich heen de ring in. Gauw spring ik overeind. Ik moet oppassen. Ik ben nu niet bepaald een zwaargewicht en dat kan in mijn nadeel werken. Dan maar op een andere manier. Ik open opnieuw een aanval, maak een schijnbeweging alsof ik hem opnieuw een mokerslag wil geven, maar haal hem dan met een been onderuit, waarna ik hem een harde trap in de maag als genadeslag geef. Ik zet mijn voet op zijn borst en trek een kort, vals grijnsje. Nog steeds is hij niet volledig overtuigd of hij mij moet aanvallen. Let's raise the tension.
'Hmm, die vraag zou ik jou eigenlijk moeten stellen, liefje,' mompel ik. 'Dit is werkelijk te armzalig voor woorden. Ik had gehoopt dat jij die ene vampier zou zijn die me een goed gevecht zou leveren, maar helaas.' Ik buig me wat naar voren zodat ik hem recht in de ogen aankijk.
'Het lijkt erop dat ik win.' Ik stap van zijn borst af en loop naar de grens van de ring toe, met de rug naar hem gericht. 'In dat geval ga ik mijn prijs in ontvangst nemen. Ik zal haar de groeten van je doen als ik haar zoete bloed opzuig!' Een dubbel gevoel maakt zich meester van me. Ik vind het enerzijds vreselijk om deze akelige voorgeschiedenis weer naar boven te halen en hoop met heel mijn hart dat ik het niet te overtuigend speel omdat ik hem geen pijn wil doen. Maar aan de andere kant heb ik dit nodig. Lewis, wees alsjeblieft niet bang me aan te vallen. Doe het!

---

No growth of the heart is ever a waste

Alleen door een grote mond op te zetten ;o Mijn ouders gebruiken daar emotionele chantage voor, als ik dat doe Dat ze teleurgesteld zijn etc. Ik weet dat ze dat niet menen, maar toch kan ik daar niet tegen.

Die zin leek haar in gang te zetten, want niet lang nadat de woorden zijn mond hadden verlaten, vloog er een rode waas op hem af. Hij slaagde er in haar vuist af te wenden door zijn eigen lichaam te beschermen. Toen gooide hij haar zonder moeite de ring in, zich voornemend om vooral defensief te werken, in plaats van zelf aanvallen in te zetten. Dat leek Odile ook gesnapt te hebben en ze leek er niet blij mee, dus zette ze zich opnieuw af en balde haar hand tot een vuist. Snel greep hij haar pols vast, besefte te laat dat hij een inschattingsfout had gemaakt en werd voor hij er goed en wel erg in had tegen de grond gewerkt. Zonder genade stampte ze haar voet nog eens in zijn maag, waardoor hij dubbelklapte.
Haar ogen ontmoetten ze zijne en ze begon opnieuw op hem in te werken door hem te proberen afbreken met woorden. Hij antwoordde niet, waarop ze ietwat honend antwoordde :'Het lijkt erop dat ik win.' Voor hij het wist was haar gewicht weg van zijn lichaam, keerde ze hem de rug toe en zei hem kalm dat ze haar prijs ging claimen. Zijn kaakspieren trilden opnieuw. Hij kon het risico niet nemen...
'Draai je om,' beval hij toen hij terug overeind gekrabbeld was. 'Ik val niemand in de rug aan.' Hij snoof toen hij haar opnieuw in de ogen kon krijgen. Meteen sprintte hij naar haar toe, ontweek haar pogingen om zijn gezicht te raken en greep opnieuw haar hand vast. hij zag in haar ogen dat ze zich verbaasde over het feit dat hij opnieuw in de verdediging overging, waardoor hij een grijnsje niet kon vermijden. Voor ze zich los kon werken met haar benen, trok haar lichaam met een korte ruk de lucht in en maakte gebruik van zijn spierkracht en de zwaartekracht om haar met volle geweld tegen de grond te werken. 'Dat goed genoeg voor je, schat?' sneerde hij dan, zonder een greintje humor in zijn stem, terwijl hij een rondje liep rond haar heen. Snel nam hij daarna enkele stappen achteruit, zodat hij op veilige afstand stond en haar in het oog kon houden.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ooh ja, teleurstelling vind ik erger dan wanneer ze kwaad zijn :']

Odile - Goede vampier.

"Draai je om," hoor ik hem zeggen. "Ik val niemand in de rug aan." 'Wat nobel,' zeg ik en draai me om, zodat ik in zijn donkergrijze kijkers kan zien. Nu vliegt hij mijn kant op en zo snel als ik kan probeer ik hem een goede mep te verkopen, maar mijn pogingen vallen in het niet. Ik grom even. Dit gaat de verkeerde kant op. Ik probeer hem onderuit te halen, maar voor ik het lang en breed doorheb, heeft hij mijn hand vast en kan ik niks met mijn lijf uithalen. Ineens word ik de lucht in getild. Verdomme Odile, had je niet geleerd van de vorige keer? En dan ineens word ik met een harde klap tegen de grond gesmeten. 'Ah!' schreeuw ik door een pijnscheut in de buurt van mijn lip. Ik wrijf erlangs en merk dan dat ik daar licht bloed. Die had ik moeten zien aankomen, berisp ik mezelf.
"Dat goed genoeg voor je, schat?" hoor ik hem met rauwe stem vragen. Ik kom overeind en veeg het bloed van mijn mondhoek vandaan. 'Hm,' mompel ik met een glimlach. 'Niet slecht. Je laat eindelijk het beest in je los.' Dan kijk ik hem weer serieus aan.
'Maar ik ben je verdomde schat niet.' Ik ren nogmaals zijn kant op en spring vlak voor hem zo hoog als ik kan de lucht in, zet me af aan zijn schouder zodat ik achter hem terecht kom. Hij heeft de bui inmiddels zien hangen en draait zich als een malle om, maar ik ben toch sneller. Nog net voor hij me te pakken heeft weet ik hem te vloeren met een harde trap in de buik. Als hij opstaat zie ik woede in zijn ogen. Nu zal hij me niet meer sparen. Dit is de Odile die hij vanuit de grond van zijn hart haat. Ik glimlach zelfingenomen en sla de armen over elkaar.
'Wat is er, soldaatje? Durf je niet met me af te rekenen? Hm, ik neem het je niet kwalijk, je hebt me wel weten te vermaken. Maar denk je ook niet dat het nu maar eens tijd wordt om van mijn maal te genieten?'
Ik merk dat ik wel heel goed op ga in mijn rol en ergens beangstigt dat me. Is de oude Odile altijd zo dichtbij geweest? Ik moet oppassen dat ik mezelf niet verlies en echt achter Dewi aanga. Al dat gepraat over mensenbloed maakt me daadwerkelijk dorstig. Nee, Odile! Hou je kop erbij! Alleen in de ring, niet erbuiten!

---

No growth of the heart is ever a waste