[RPG] Geen weg meer terug [12] - Speeltopics

Hoi, even een vraagje: Waarom is iedereen dood? Een tweemans RPG'tje kan namelijk net zo goed in storyvorm geschreven worden, jwz .

Ben lui, dus alleen de link van de laatste.

Nummer 11: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

People, can I have your attention please? Will the real Slim Shady- no, just kiddin'. Ik heb alleen even een verzoek, en dat is te melden als je niet meer meedoet in de RPG ipv niks van je te laten horen. Saves us a lot of confusion. Dank je.

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 17 sep 2011 - 22:42 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Oeh, ik ga je verhaal zeker lezen ^^
Ik denk dat ik Savoy misschien drop, want ik heb het idee dat hij nogal faalt :'] Maar we kunnen sowieso wel wat mensen vampiers bedenken die iedereen kan besturen.
Yue en Savoy komen nu trouwens allebei even terug van het jagen, hehe.

Yue
Met nieuwe energie ren ik terug naar de villa. Als ik de poorten binnenkom kijk ik verbaasd op - maar liefst twee nieuwe geuren. Ik loop naar de keuken omdat ik merk dat Odile en Lew daar zijn en glimlach vrolijk als ik ineens zie dat Lew's neus bloed. Ze lijken zich er echter niet al te veel zorgen over te maken en daarom zeg ik er niets over. "Hoi! Zijn er nieuwe mensen binnengekomen?"

Savoy
Voorzichtig haal ik mijn tanden uit de nek van het meisje, dat slap en levenloos in mijn armen hangt. Ik grijns en laat haar op haar bed liggen, waarna ik mijn shirt weer aantrek en naar buiten loop. Terwijl ik de zon ontwijk ren ik terug naar het bos, en vervolgens naar de villa. Normaal gesproken zorg ik altijd dat ik voor zonsopgang weg ben, maar het was veel te gezellig om het kort te maken. Ik loop naar mijn kamer en zoek wat kleren bij elkaar, waarna ik naar de douches loop. Ik proef nog steeds het zoete mensenbloed in mijn mond, en voldaan lik ik mijn lippen af.

Leave schreef:
Mew ^.^ Ik moet toch de hele middag brugpiepers rondleiden, dus ik ben er ook niet ^^

Aimeé
Ze word lichtjes zenuwachtig vanwege het feit dat Dewi steeds naar haar kijkt. ''Mijn moeder is vorige zomer overleden. Mijn vader begon te drinken en verweet mij haar dood. Hij sloeg me zo vaak, en al die tijd heb ik volgehouden dat het mijn eigen schuld was, maar nadat hij met een mes dreigde, ben ik er vandoor gegaan..'' De details laat ze achterwegen. Daarna loopt ze naar de badkamer, en was haar gezicht even met koud water. Alles is zo vreemd, zo onwerkelijk. Vooral deze mensen en hun nieuwsgierige, rommelige gedrag.

Dewi
''Mijn moeder is vorige zomer overleden. Mijn vader begon te drinken en verweet mij haar dood. Hij sloeg me zo vaak, en al die tijd heb ik volgehouden dat het mijn eigen schuld was, maar nadat hij met een mes dreigde, ben ik er vandoor gegaan..'' vertelde ze me, ik schrok een beetje en had meteen spijt dat ik ernaar gevraagd had. Plots liep ze naar de badkamer, was ze boos? Ik wist niet zo goed of ik nou moest blijven of vertrekken, dus bleef ik besluiteloso staan. Plots hoorde ik de deur slaan, dat was vast Yue! Ik liep naar de deur en ging de gang op. "Yue?" Ik liep door de gang en hoorde een douche, maar het kwam niet uit Yue's kamer, juist uit die van Savoy. Dan was hij het zeker die teruggekomen was, niet Yue. Ik zuchtte zachtjes, eerlijk gezegd maakte ik me best wel zorgen om Yue nu ze wat alnger wegbleef.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ineens komt Yue de keuken binnengewandeld. Althans, ik denk dat het Yue is, aangezien het bijna twee personen lijken. Volgens mij zie ik dubbel.
'Eh ja. Klopt, er is een meisje die rondgeleid wordt en een voor mij onbekende vampier. Misschien één van Savoy of Faith's vriendjes. En ik heb het idee,' vervolg ik terwijl ik langs mijn voorhoofd wrijf, 'dat die Irish Coffee harder aankomt dan ik had gehoopt. Je lijkt net.. dubbel. Ja. Dubbel is het juiste woord,' grijns ik. 'En ik ruik bloed. Iemand zal wel aan het jagen zijn geweest. Oh god, ik denk dat ik laveloos ben tegen de tijd dat ik m'n derde kop op heb.' Het is een feit. Ik kan niet goed tegen alcohol.
'Lewis.. kun jij me hiermee van dienst zijn? Ik weet dat je liever 't pure spul hebt maar ik- ooh, wat een schattig moedervlekje,' zeg ik en wijs giechelend naar zijn hals. 'Die was me helemaal nog niet opgevallen, weet je dat? Maar goed, waar was ik? Oh ja. De koffie. Ik zou het heel erg waarderen als je de rest voor me zou willen opdrinken. Voor je het weet staan die idioten van Fjodor voor de deur en ben ik niet eens in staat om mijn mes te trekken. Dat zou klote zijn,' mompel ik. 'Oh, Yue. Dit ga je nooit geloven.' Ik spring op, maar grijp me meteen vast aan het aanrecht. Hoeveel kopjes Irish Coffee waren dat wel niet? Toch niet meer dan drie? Twee en een half. 'Dat nieuwe meisje.. ze heeft me dit als cadeau gegeven.' Ik haal uit de hoek van de tafel de stijltang tevoorschijn.
'Maar ze weet niet wat we zijn. En aangezien we hier toch niet lang zullen blijven, hoeft ze dat ook niet te weten,' glimlach ik. Ik neem nog een slok van de koffie. Mijn keel is droog.

---

No growth of the heart is ever a waste

'Geef dat maar hier,' mompelde Lew vlug terwijl hij de koffie uit haar handen nam en het in één teug naar binnen kiepte. Het was zoals hij verwachtte. Op het eind had ze meer whiskey dan koffie in haar beker gegoten. Snel zette hij de beker in de spoelbak en stond toe dat ze hem als leunpaal gebruikte. Hij kon het niet laten om breed te grijnzen. 'Ze kan een héél leger aan, maar een kopje koffie drinken? Ho maar,' mompelde hij terwijl hij de beker uitspoelde en hem vulde met echte koffie. Zonder de Irish zou het drankje Odile misschien wat wakker houden. Hoopte hij. Hij had nooit echt dronken mensen nuchter proberen krijgen. Ze waren best grappig. 'Hier,' Hij duwde de beker in haar hand en greep haar bij haar middel om te voorkomen dat ze op de grond kletterde. 'Drinken, liefje,' dwong hij zacht, waarna hij met een veelbetekenende blik naar Yue keek. Odile en drank is gewoon géén goeie combinatie.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Lew grist de koffie uit mijn handen en gooit het in één keer naar binnen. Ik staar er wat verbouwereerd naar, wachtend op het effect. Maar zonder moeite staat hij op en zet de beker in de afwasbak. Voor ik om lazer grijp ik hem vast en grinnik wat onbeholpen.
"Ze kan een heel leger aan, maar een kopje koffie drinken? Ho maar." 'Hé, ik wist niet dat er zo veel whiskey in zat, protesteer ik. 'Het is oneerlijk. Jij hebt een veel groter lijf dan ik. Daarom word je natuurlijk niet zo gauw - hik - aangeschoten.' Ik strijk met mijn vinger over zijn hals. 'Dat moedervlekje is echt lief,' zeg ik vertederd. En ineens valt het me op dat we niet alleen zijn.
'Oh, mijn excuses daarvoor Yue,' zeg ik en haal een lok haar uit mijn gezicht. Ik krijg ineens een beker in handen gedrukt. 'Drinken liefje,' hoor ik Lew zeggen. Ik grinnik. 'Wat heb je daar in gedaan? Nog meer whiskey? Alsjeblieft, doe me dat niet aan.' Ik ruik aan de koffie, maar kan geen whiskeysmaak herkennen.
'Nou vooruit, ik moet je immers vertrouwen,' zeg ik en neem de koffie aan. Ik neem een paar slokken. 'Oh bah, zonder whiskey is dit niet te zuipen. Maar ik moet het niet erger maken voor mezelf,' zeg ik en drink ook de rest op. Dan laat ik me neerploffen.
'Is je neus in orde, Lewis?' vraag ik peilend. Yue neemt hem eveneens in zich op. 'Ik had een tegenstander nodig in de ring. Voor als ze komen. En ze zullen komen, die ellendelingen. Maar ik denk dat ik in het vervolg toch maar voorzichtiger moet zijn. Geen zorgen. Ik maak ze af. Geen probleem, Odile heeft het onder controle. Als ze weer nuchter is, maakt ze ze af. Geloof me.'

[ bericht aangepast op 26 aug 2011 - 23:26 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

'Wat ben je toch schattig,' grijnsde hij met een geamuseerde twinkeling in zijn ogen. Zacht drukte hij een zoentje op haar lippen wanna hij naast haar aan tafel ging zitten. 'Mijn neus is trouwens oké. Het was niets ernstig. Ik hoop alleen dat hij normaal is aangegroeid, maar aangezien niemand iets heeft opgemerkt, denk ik dat ik hem goed heb rechtgezet,' legde hij uit terwijl zijn hand onwillekeurig over zijn neus gleed. 'Wat ik vooral heb gemerkt, is dat je niet genoeg gebruikt maar van de gewicht. Je weegt niet veel, Odile, en dat is zowel een vloek als een zegen. Het is aan jou om dat van een nadeel in een voordeel om te draaien. Je bent bijvoorbeeld veel wendbaarder dan ik en als je doorloopt ben je volgens mij sneller ook. Ik ben sterker en zwaarder. Als je in mijn handen komt, ben je verloren. Afijn. Als ik de wil had om je écht te doden,' Lewis glimlachte en vroegzich af of hij wel tot haar met alcohol bedwelmde brein doordrong. Straks begon ze weer te lachen. De vorige keer had ze ook hysterische lachbuien gehad. Uiterst amusant, dat wel, maar moeilijk om ook maar een naald tussen te krijgen.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik glimlach en zorg er bijna voor dat de koffie over de keukenvloer vliegt.
'Ah. Ik heb het geprobeerd, Lewis. Ik zei tegen mezelf toen je me de eerste keer tegen de grond gooide: verdomme Odile, blijf uit z'n klauwen. Er was maar één milliseconde nodig toen ik niet oplette en toen zat ik alweer in de lucht. Je moet me nu niet aanvallen, dan ben ik geen partij,' grinnik ik. Hij wrijft langs zijn neus en ik grijns opnieuw. 'Gelukkig maar dat je hem hebt kunnen fixen want ik zou het erg zonde vinden als je voor de rest van je oneindige leven met een scheve neus moest rondlopen door mij.' Ik besef me dat het nu wellicht niet verstandig is om te lachen en strijk gauw mijn gezichtsuitdrukking weer naar het serieuze.
'Ik ga dat spul eens proberen,' zeg ik dan resoluut en kom overeind. Oh verdomme. Meteen grijp ik me vast aan één van Lew's schouders, waarna ik voorzichtig richting de koelkast loop. Nog geen drie koppen Irish Coffee. Ik ben een vampier. Ik zou goed tegen alcohol moeten kunnen. Ik heb het idee dat ik er slechter tegen kan dan toen ik nog een mens was. Verdomd..
Ik haal de melk tevoorschijn en de cornflakes. Eens zien hoe mijn darmen dit gaan verwerken. Ik maak voor mezelf een ontbijtje klaar en ga weer naast Lew zitten, zonder te morsen. Ik werk een paar happen naar binnen en glimlach voldaan. Misschien helpt dit me om wat aan te komen.
'Trouwens, ik denk dat we zo snel mogelijk in moeten pakken. Zodra ik nuchter ben. Want ik zit niet te wachten op die idioten. Ook al doe ik dat nu in feite wel. Eh, you get what I mean. Hopelijk. Oh fuck, ik had van die koffie af moeten blijven.'

---

No growth of the heart is ever a waste

Ben ur weer ^.^

Aimeé - Mens
Ze heeft haar vieze, versleten kleding weggegooid en weer eens wat met haar uiterlijk gedaan. Ze ziet er veel beter uit nu ze schoon is en andere kleding aanheeft. Ze zucht diep en propt haar koffer dicht. Vrijwel meteen ploft ze neer op het bed. Ze is moe, toch blijft ze bedenkelijk naar het plafond kijken. Beneden hoort ze stemmen, en ze is veel te verlegen om naar beneden te gaan. Een beetje rusteloos glijden haar olijfgroene ogen door de kamer.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Lew haalde zijn schouders op en grinnikte even. 'Dan had ik hem gewoon opnieuw gebroken tot hij goed aangroeide,' zei hij simpel terwijl hij voorkwam dat ze haar beker koffie over de grond uitkiepte. 'Ik ga dat spul eens proberen,' Zijn wenkbrauw vloog even in de lcuht. Spul? Ging ze nou weer drinken? En dan durfden mensen te zeggen dat hij een drankprobleem had... Odile had blijkbaar wat anders in gedachten, en haalde cornflakes en melk uit de kast. Nu maar hopen dat ze daarvan niet moest overgeven. Oh well, ze was een vampier right? Hoe konden die nu overgeven? Then again, hij dacht ook dat vampiers bijna niet zat konden worden. Dat bleek ook niet waar. Het levende bewijs daarvan zat nu met veel moeite de melk in haar kommetje te gieten. Verbijsterd staarde hij naar Odile. 'Wat ben je eigenlijk aan het doen? Je weet toch dat vampiers bloed drinken, right?' vroeg Lewis, vrezend dat Odile niet meer wist dat ze een vampier was en bloed hoorde te drinken, geen melk.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Aimeé - Mens
Ze heeft redelijk kunnen slapen, en loopt daarom een beetje door de kamer. Waar moet ze nu heen? Terug naar huis? Nee, dat nooit. Niet meer, in ieder geval. Ze zucht diep en loopt naar haar badkamer om haar gezicht even wakker te maken met koud water. Ze hebben haar hier al genoeg geholpen. Half bedenkend staart ze door het hoge raam naar buiten.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Odile - Goede vampier.

Ik grinnik even naar Lew en haal mijn hand door zijn haar.
'Natuurlijk weet ik dat, maar ik dacht: laat ik dit mensenspul maar eens proberen. In mijn dagen als mens aten we boterhammen met kaas, maar dit is echt zalig. Je zou het eens moeten proberen.' Ik pak een lepel met cornflakes en melk en hou hem voor Lewis' mond: 'Zeg es aa,' zeg ik. Lew lijkt niet mee te werken en staart walgend naar de lepel voor zich. Ik schiet in de lach.
'Nou ja, dan zal ik het wel helemaal alleen opeten,' zucht ik en gooi er nog een hap achterna. Mijn lijf schijnt de schaarse hoeveelheid voedsel dat het te zien krijgt wel te waarderen, want ik schrok de rest gulzig naar binnen. Dan sta ik op, iets wat we moeite kost en gris de stijltang van tafel.
'Yue. Ik zal het kort en krachtig houden. Ik heb een groot probleem. En jullie misschien ook als ze je vinden. Er zijn vampiers op zoek naar me. Vampiers die geen genade kennen. En ik weet dat ze het ook op Lew gemunt hebben. Ik moet hier weg, want ze hebben mijn verleden kunnen lezen. Ze weten niet van jouw bestaan af en dat wil ik graag zo houden. Ik weet niet waar je heen en wil en met wie, maar hier blijven is geen optie. Ik ga inpakken.' Met die woorden verdwijn ik de keuken uit. Ogenblikkelijk vang ik de geur op van het meisje. Ik moet haar ook inlichten. Zodra ik heb in gepakt. Mijn vampierenneus is een stuk beter dan dat ik zou willen dat het was. Zuchtend loop ik mijn kamer in, waar het een grote chaos is. Ik grijp me vast aan de deur om mijn evenwicht te bewaren. Dit is het dan, Odile. Je hebt hier twintig jaar gewoond en daar komt nu een einde aan. Ik slaak een korte zucht en zoek mijn kleding bijeen. Nu nog een flinke tas. Eentje maar, niet meer.
Als ik mijn nodige kleding bijeen heb gesprokkeld en in de tas heb gedaan valt mijn blik op mijn gestolen Mac. Dit is niet praktisch mee te nemen. Dat wordt dan een nieuwe jatten op de plek van bestemming. Ik glimlach. Ik kan gewoon niet geloven dat ik nu eindelijk met Lewis mee ga.

---

No growth of the heart is ever a waste

Lew zuchtte en keek Odile na. Hij had het idee dat ze al wat nuchterder was en dat het eten en de koffie geholpen hadden. Afijn, misschien hoopte hij het meer. Met een zatlap door de bossen hossen en bovendien je ook nog voor een bende gestoorde vampiers verbergen, zou geen makkelijke taak zijn, bedacht hij niet zonder grijns. Nu stonden hij en Yue nog alleen in de keuken. Kon ongemakkelijk worden, aangezien de twee elkaar niet erg mochten, hoewel ze in hetzelfde team zaten en bovendien gesteld waren op dezelfde personen. Het bleef even stil. Lewis schraapte zijn keel, stond op en zette Odiles bestek en servies in de afwasbak. 'Dus eh... Wat ben je eigenlijk van plan?' vroeg hij aan Yue, zonder zich om te draaien terwijl hij water in de spoelbak liet lopen. Het was niet echt nodig om het af te wassen, aangezien ze toch weg gingen, maar hij had nu in ieder geval iets om handen. 'Ga je met ons mee of ga je je eigen weg?' Hij kuchtte kort en begon traag af te wassen. 'We gaan Dewi een plek op een internaat bezorgen, zodat ze haar opleiding af kan maken. Misschien is dat voor jou ook een goed idee?'

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik haal het schilderij van de wand af en open het luikje. Dit is de plaats waar ik het geld bewaar dat ik van Fjodor gestolen heb. Fjodor heeft het op zijn beurt weer van Kazinsky gestolen. Althans, zijn clanleden. Nu kan het toch nog van pas komen. Vies geld voor een goed doel. Als ik de tas geld op de grond heb gezet pak ik de foto van Mark uit de kast. Is het niet een keer tijd om verder te gaan met de toekomst en me niet aan het verleden te blijven vastklampen? Ik loop al met die foto rond ever since ik uit Fjodor's clan vertrokken was. Hij lacht vriendelijk naar me. Precies zoals hij was. Nee. Waarom zou ik het verleden proberen te vernietigen? Ik probeerde het zo vaak en ik kreeg er altijd spijt van. Deze keer koester ik het deel dat ik heb. Ik berg de foto op in de tas en laat me op bed zakken. Ik had hem niet moeten vermoorden. Vampirisme, agressie, dorst en lust zijn te sterke emoties. Ik had moeten weten dat het nooit goed had kunnen gaan die nacht..
Ik glimlach flauwtjes en bedenk me dat ik nu Lew heb. Een vampier die wel tegen een stootje kan. En die geen strenggelovige vader heeft die op z'n dak zit, glimlach ik. Dan sta ik op en loop de gang op, volg de geur van het nieuwe meisje naar boven.
Ik klop - het is werkelijk waar - op de kamer, waarna ik voorzichtig binnenkom. Ze is in de badkamer.
'Luister.. het is niet verstandig als je hier nog veel langer blijft. Er zijn mensen die..' ik twijfel even. Hoe moet ik dit naar voren brengen? Ik staar naar de gesloten badkamerdeur. 'Die geen genade kennen. Ook niet voor jou. En al helemaal niet voor mij. Je kan hier niet meer blijven. Tenzij je dood wil.' Ik kan het niet anders brengen. Het is de waarheid. Fjodor en de zijnen zouden haar zonder meer leegzuigen. Er was een moment dat ik daar met alle plezier aan meedeed.

---

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Een beetje verbaasd kijk ik naar Odile, die zich gedraagt als een klein meisje, maar als ik begrijp dat ze dronken -of in ieder geval aangeschoten- is, glimlach ik. Dan richt ze zich ineens tot mij en lijkt ze volledig serieus. Wat? Ik weet dat ze een duister verleden had, maar niet dat ze daar nog steeds last mee heeft. Als ze weg loopt blijf ik stom verbaasd achter. Lew begint op te ruimen en ongemakkelijk sta ik er naast. Even blijft het op het gerinkel van bestek na helemaal stil, maar dan vraagt hij: "Dus eh... Wat ben je eigenlijk van plan?" Nu snap ik ineens hoe Dewi zich al die tijd voelde. Ik heb werkelijk geen idee waar ik heen wil, of waar ik zelfs maar heen zou kunnen. Ik slik en haal mijn schouders op, al weet ik dat hij dat toch niet kan zien. Omdat ik niets zeg vervolgt hij zijn verhaal. "Ga je met ons mee of ga je je eigen weg? We gaan Dewi een plek op een internaat bezorgen, zodat ze haar opleiding af kan maken. Misschien is dat voor jou ook een goed idee?" Ik knik langzaam en maak een instemmend geluid. "Dat zou fijn zijn, vooral omdat ik dan bij Dewi kan blijven. Maar zou het niet onhandig zijn omdat ik niet in de zon mag komen en omdat ik bloed moet drinken? Ik zou zeker graag mijn studie afmaken, maar wordt dat niet veel te ingewikkeld? En jij en Odile? Zien we jullie dan nog wel?" Vertwijfeld kijk ik hem aan, terwijl hij zijn blik nog steeds op de afwas houdt.

Savoy
Voorzichtig haal ik mijn tanden uit de nek van het meisje, dat slap en levenloos in mijn armen hangt. Ik grijns en laat haar op haar bed liggen, waarna ik mijn shirt weer aantrek en naar buiten loop. Terwijl ik de zon ontwijk ren ik terug naar het bos, en vervolgens naar de villa. Normaal gesproken zorg ik altijd dat ik voor zonsopgang weg ben, maar het was veel te gezellig om het kort te maken. Ik loop naar mijn kamer en zoek wat kleren bij elkaar, waarna ik naar de douches loop. Ik proef nog steeds het zoete mensenbloed in mijn mond, en voldaan lik ik mijn lippen af.

Aimeé - Mens
Ze kijkt kort naar Odile. ''Hierbuiten heb ik nooit een leven gehad. Ik kán überhaupt nergens heen. Zwerven zie ik niet zitten. Ik zie wel hoe alles loopt. Maar, ik blijf graag hier.'' Met die woorden loopt ze langs Odile heen, de gang op. Hier blijven en dood gaan klinkt beter dan eenzaam en alleen zijn en blijven, voor altijd.

[ bericht aangepast op 28 aug 2011 - 15:25 ]

---

Feel the fire, but do not succumb to it.