Moederssterfdag - Liefde, Vriendschap & Familie

Ok dit moet ik even kwijt. Klink maar weg als je er geen zin in heb. Ik veronschuldig me nu al voor het taalgebruik.

De 28e was het mijn moederssterfdag. Zelf heb ik niet veel met zulke dagen, ik bedoel waarom alleen op die dagen aan haar denken en niet op anderen? Maar ik vind wel dat je die dagen moet "eren", om het even zo te zeggen.
Mijn vader heeft een nieuwe vriendin en hij is met haar deze week een weekje weg geweest(een hele andere ruze). Maar hij was dus ook weg op mijn moederssterfdag. De klootzak!

Nu ben ik dus echt goed kwaat op hem. Je gaat toch niet weg met je verdomde nieuwe vlam op je vrouwssterfdag? Dat doe je verdommen gewoon niet! Hij wist dat het haar sterfdag was! Mijn zus heeft hem een kwaat smsje gestuurd dat zij wel naar het graf zou gaan(normaal gaat hij altijd)! Toen zei hij dat het hem speet en dat hij dit weekens zou gaan. Die zak wist het dus gewoon! En nog gaat hij weg. Momenteel haat ik hem echt( jaja het is een groot word maar wel het goede)

Hij is sowieso heel vaak bij haar, ze kwamen gister(ergens in de middag) terug en meneer komt morgen pas terug.Alsof hij haar nog niet lang genoeg gezien heeft. Hallo en wij dan..? En hij heeft ook nog een feest vanavond, met haar. Ik vraag me echt af wanneer hij naar mijn moeder wilt. En waneer ik hem ooit nog eens thuis zie.

Dat word leuk als hij vandaag thuis komt.

---

Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

Nou,. je krijgt mijn begrip voor het feit dat je, voor MIJN mening overdrijft.. ..

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Ik heb mijn moeder ook verloren, ik was toen acht. Mijn familie doet er nooit iets aan op haar sterfdag, maar gewoon met haar verjaardag, en dan gaan we niet depresief zitten doen, we gaan gewoon met z'n allen Bowlen.
Ik vind het inderdaad een beetje respectloos van je vader, hij had het op z'n minst met jullie kunnen overleggen, hoe jullie je er bij voelen, maar ik weet niet hoe het er voor de rest aantoe gaat bij julie thuis, of er wel eens over haar gesproken word, vooral door hem, en of er zeg maar nog meer ter nagedachtenis aan haar word gedaan.
Ik heb wel dat ik bijna altijd op school zit met mijn moeders sterfdag, en dat ik er dan natuurlijk iets meer aan denk, ik denk dat iedereen dat wel doet, of tenminste sommige, maar dat komt omdat ik op school gewoon uit de klas werd gehaalt en de mededeling kreeg dat mijn moeder was overleden.

ik denk wel dat je moet accepteren dat je vader een nieuwe 'vlam' heeft, maar als jij er nog niet aantoe bent, dan kan je het daar met hem ook wel over hebben, en dit is niet echt kritiek op jou of zo, maar gewoon, dat je het beter uit kan praten dan alles opkroppen, dat heb ik de laatste tijd ook wel gemerkt.

Als je er over wilt praten, mag je me ook pb'en, aangezien ik denk dat er wel eens ruzie kan gaan ontstaan door dit ene topic, en dat alles er voor jou heel anders uitziet dan voor alle andere.

sterkte

---

"Longbottom, if brains were gold, you'd be poorer than Weasley, and that's saying something." - Draco Malfoy

Het is niet of kijkt je moeder op jullie neer ofzo.

ik snap je heel goed, mijn moeder is ook overleden , en ik zou het ook verschrikkelijk vinden ams hij net op die dag zou weg zijn, laat staan met zijn nieuwe vriendin.
Mijn papa heeft wel nog geen nieuwe vriendin , maar ik ben wel heel bang voor het moment dat dat gaat gebeuren omdat ik het raar vind , dat er hier ineens iemand zou zitten op de plaats waar zij zat , op de plaats zou liggen in bed waar zij altijd lag , of de dingen zou doen dat mama altijd deed ( koken enz ) langs de andere kant hoop ik dan wel dat hij iemand vind , omdat hij het verdient om terug gelukkig te worden en verder te gaan met zijn leven .
Dus ik snap dat je zo heftig reageerd daarop omdat het heel belangrijk voor je is , maar ik ben er zeker van dat dat voor hem ook zo is, en dat hij zeker op die dag heeel vaak aan haar heeft gedacht , maar het is moeilijk om het allemaal te snappen en een plaats te geven dat er nu iemand anders is in het leven van je papa ...

---

I'm in love with cities I've never been to and people I never met.

kwaat schrijf je verkeerd moet D
voor de rest wel erg:S

---

Ha! I invent the word impossible. That's why I am the champ. Whether I like it or not.

FreeHouseElf schreef:
Ik heb mijn moeder ook verloren, ik was toen acht. Mijn familie doet er nooit iets aan op haar sterfdag, maar gewoon met haar verjaardag, en dan gaan we niet depresief zitten doen, we gaan gewoon met z'n allen Bowlen.
Ik vind het inderdaad een beetje respectloos van je vader, hij had het op z'n minst met jullie kunnen overleggen, hoe jullie je er bij voelen, maar ik weet niet hoe het er voor de rest aantoe gaat bij julie thuis, of er wel eens over haar gesproken word, vooral door hem, en of er zeg maar nog meer ter nagedachtenis aan haar word gedaan.
Ik heb wel dat ik bijna altijd op school zit met mijn moeders sterfdag, en dat ik er dan natuurlijk iets meer aan denk, ik denk dat iedereen dat wel doet, of tenminste sommige, maar dat komt omdat ik op school gewoon uit de klas werd gehaalt en de mededeling kreeg dat mijn moeder was overleden.

ik denk wel dat je moet accepteren dat je vader een nieuwe 'vlam' heeft, maar als jij er nog niet aantoe bent, dan kan je het daar met hem ook wel over hebben, en dit is niet echt kritiek op jou of zo, maar gewoon, dat je het beter uit kan praten dan alles opkroppen, dat heb ik de laatste tijd ook wel gemerkt.

Als je er over wilt praten, mag je me ook pb'en, aangezien ik denk dat er wel eens ruzie kan gaan ontstaan door dit ene topic, en dat alles er voor jou heel anders uitziet dan voor alle andere.

sterkte

Dank je.
nee we praten thuis nooit over haar, we praten thuis sowieso niet echt over dingen. Je heb gelijk ik ben nog niet toe aan die nieuwe vriendin, maar ik heb me er bij neer gelegd omdat ik het gewoon niet kan. Ik kan niet meer ruzie daar om maken omdat het geen zin heeft. Ik maak me er zelf alleen maar gek mee want hij doet er niets mee.
We hebben het er vaker over gehad en ook veel ruzies maar daar kwamen alleen loze beloftes uit dus ik doe het niet meer.
Maar toch bedankt.

@Antichrist
Ik snap je niet helemaal.

---

Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

Ik las even de reacties en volgens mij snappen sommige mensen haar punt niet.
Jullie hebben het over dat hij verder leeft enzo. en dat zij dat hem ook moet laten doen.
Daar gaat het hier niet om, het is juist heel mooi en heel dapper van een persoon om na zo'n klap je leven weer op te pakken.
Het punt van haar is dat zij het moeilijk hebben met de sterfte van hun moeder na al die jaren en dat is begrijpelijk. Maar dat hun vader gewoon weg gaat met zijn nieuwe vriendin, en niet bij hun is om even wat steun te geven. En is het zoveel gevraagt om één dag in een jaar niet bij je vriendin te zijn en even je gezin steunen in moeilijke tijden.
Ik vind het heel erg lullig wat je vader heeft gedaan.
En lieverd, als je me nodig hebt kan je me altijd bellen

---

Het leven is te kort om je bezig te houden met dingen die je ongelukkig maken.

Immortal schreef:
Ik las even de reacties en volgens mij snappen sommige mensen haar punt niet.
Jullie hebben het over dat hij verder leeft enzo. en dat zij dat hem ook moet laten doen.
Daar gaat het hier niet om, het is juist heel mooi en heel dapper van een persoon om na zo'n klap je leven weer op te pakken.
Het punt van haar is dat zij het moeilijk hebben met de sterfte van hun moeder na al die jaren en dat is begrijpelijk. Maar dat hun vader gewoon weg gaat met zijn nieuwe vriendin, en niet bij hun is om even wat steun te geven. En is het zoveel gevraagt om één dag in een jaar niet bij je vriendin te zijn en even je gezin steunen in moeilijke tijden.
Ik vind het heel erg lullig wat je vader heeft gedaan.
En lieverd, als je me nodig hebt kan je me altijd bellen

Dank je lievert,dat weet ik toch

---

Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

opzich snap ik je wel..
mijn vriendin is ook overleden en ik kan het echt niet over mijn hart verkrijgen om op haar sterfdag weg te gaan en niet langs te gaan.
dat is gewoon een gewoonte en bij jullie waarnschijnlijk ook

maar aan de andere kant, zijn vrouw verliezen was waarnschijnlijk een zware tijd, en ja die nieuwe vlam die vult zijn hart misschien weer op.

maar natuurlijk moet hij ook tijd vrij maken voor zijn kinderen, praat anders gewoon eens met hem, als dat niet lukt kan je een brief naar hem schrijven vertel hem echt alles hoe je je voeld en wees niet schuldig als er een paar grofe woorden in staan laat je gewoon HELEMAAL GAAN!
geloof me dat helpt als je er niet over kan praten

dus ja ik snap je wel, het is belangrijk voor je.

---

sommige liefdes zijn perfect, andere zijn vervloekt

Ecanus schreef:
Je moet ook beseffen dat hij waarschijnlijk het gevoel krijgt eindelijk weer gelukkig te kunnen zijn.. Mensen gaan allemaal anders met zulke dingen om en hij doet het zo. Ik vind dat je erg hard voor je vader bent en je doet net alsof het hem helemaal niks kan schelen ofzo. Natuurlijk maakt het hem wel uit, maar hij is nu even gelukkig en gaat er zo mee om. Hij wil nu niet met de dood van zijn vrouw geconfronteerd worden, hij wil even weg van alles. Ik kan het hem niet kwalijk nemen.. Jullie kunnen ook zelf naar het graf van je moeder. Het is voor hem heus ook niet makkelijk om verder te gaan, toen je moeder stierf dacht hij hoogstwaarschijnlijk dat hij nooit meer om iemand kon geven zoals hij om je moeder gaf. En nu is er iets dat tenminste een beetje in de buurt komt.

Het is begrijpelijk dat je boos er om bent, maar probeer het ook een beetje van zijn kant te bekijken..

dit dus(;

---

Enjoy the little things of life, one day you look back and realize they were the big thing

Een goed gesprek met je vader lijkt mij wel slim.
Want nu is het zo, jij wilt je vader voor jezelf om het zo maar heel hard te noemen.
Maar je vader die mist toch iets in zijn leven dat hij waarschijnlijk krijgt bij zijn nieuwe vriendin.
Misschien kan hij het zo juist beter verwerken...
Dus vraag je pa anders of hij een betere tussenweg kan kiezen.
Is misschien heel moeilijk, maar je vader is ook degene die het zwaar heeft.

Ik begrijp je verhaal heel goed. Mijn moeder is ook overleden. Op haar sterfdag mochten ik en mijn zusje van mijn vader ook niet naar het graf. Omdat we dan zogenaamd de hele dag erom zouden rouwen. Nou, achterin mijn hoofd denk ik er heus wel aan maar ik zou mijn dag er niet door laten verpesten. Life goes on! Maar ik ben dus toen gewoon wel gegaan en heb 't niet tegen mijn vader gezegd. Wat ik nog erger vond was dat hij op mijn moeders verjaardag ook weg was, toen gaf hij zijn verjaardagsfeest met vrienden van hem in frankrijk. Mijn zusje en ik mochten er niet eens bij zijn en werden gedumpt bij onze oma. (niet eens van mijn moeders kant) dus die wou er ook helemaal niets mee te maken hebben.
Zelf denk ik op zulke dagen als verjaardagen en sterfdagen wel extra aan mijn moeder, maar ik blijf daarvoor niet thuis. Ik ga gewoon door met het leven en doe gezellige dingen met vriendinnen. Dan maak ik meestal later op de dag nog even tijd om langs te gaan en even te herdenken.

Mijn vader heeft inmiddels ook een nieuwe vriendin. Alleen is zij altijd bij ons, en ze praat nooit met mij over mijn moeder, maar dat doet mijn vader ook niet. Dus eigenlijk vind ik 't niet zo erg. Op belangrijke dagen dan denk ik meestal zelf gewoon extra aan en mijn vader moet zelf maar weten of hij eraan wil denken of niet. Mijn leven gaat gewoon door... en daarin blijft mijn moeder altijd een grote rol spelen en zal ik haar altijd herdenken, ondanks dat anderen zeggen dat ik haar moet vergeten. Ze blijft altijd in miijn hart en zal vaak aan haar blijven denken!

---

~ Nobody is perfect untill you fall in love with them~