[RPG] Geen weg meer terug [10] - Forum spelletjes

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ bericht aangepast op 28 april 2011 - 16:09 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Laatste post door moi ;'d

Faith
Voor ik het wist werd er geklopt en ik kreeg geen eens kans om te antwoorden of Damiën kwam binnen lopen.
"Geez, heeft je moeder je nooit manieren geleerd? Ik had geen eens antwoord gegeven." Mompelde ik, aangezien ik nog maar net klaar was met omkleden. Voor hetzelfde geld kwam hij gezellig binnen wandelen als ik net in mijn lingerie stond, of nog erger, net onder de douche uit kwam en daardoor enkel een handdoek om had. Ik zuchtte zachtjes, mannen ook altijd.
"Achja," ik trok mijn shirtje recht en keek hem aan, "waarom ben je hier? Zijn er problemen ofzo?" Vroeg ik hem.

Dewi
Ik had niet erg lang geslapen wist ik toen ik wakker werd, slaperig wreef ik in mijn ogen en ging rechtop zitten, verbaasd keek ik toen Savoy aan die op 't bed zat.
"Wat doe j-.." Mijn stem stierf weg, ik wilde vragen wat hij hier deed, maar dat kon ik beter aan mezelf vragen. Wat deed ík hier? Ik keek de kamer rond, zíjn kamer.. Met mijn slaapdronken kop was ik van alle kamers déze in gelopen. Nee, niet die van Yue, lew, Odile.. Een lege kamer, neehoor, déze kamer. Ik trok mijn wenkbrauw op toen ik zag dat Savoy in een ontbloot bovenlijf zat, zijn haar was nog vochtig, waarschijnlijk had hij net gedoucht. Ik zuchtte en haalde een hand door mijn haar.
"Je zal wel blij zijn dat ik hier ben." Mompelde ik en gooide mijn benen over de rand van 't bed, ik draaide een lok haar rond mijn vinger en vanuit mijn ooghoeken gluurde ik naar hem.
"Prima, wat ben je nu van plan met me te gaan doen?" Vroeg ik en keek hem recht in zijn ogen aan.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ik trek wat verbaasd een wenkbrauw op, waarna mijn mondhoeken langzaam omkrullen in een valse glimlach. Wat is het toch een braaf jongetje.
'Ik ben me even fatsoeneren, zo terug,' zeg ik met een knipoog, haal mijn hand door zijn haar en loop de keuken uit. Ik draai me nog even om, om dit beeld in mijn hoofd te prenten. Hij zit letterlijk voor mij op z'n knieën de vloer te dweilen. God, wat hou ik ervan om de baas te zijn. Ik loop naar mijn kamer, waar ik mijn trouwe vriend de stijltang weer tevoorschijn haal en een einde maak aan mijn krullen. Ik trek mijn top over het hoofd, ontdoe mezelf van mijn broek en kleed me om.
Als ik weer in de keuken terug kom ziet alles er weer blinkend schoon uit, inclusief nieuw afwaswater in de bak. Hij is alleen nog niet toegekomen aan het afwassen zelf. Ik verbaas me enigszins over de snelheid waarmee hij dat voor elkaar heeft gekregen.
'Goh, je wordt nog een goeie huisman,' grinnik ik en geef hem een tik tegen zijn kont. 'Ik zal je een handje helpen.' Ik gooi de afwas in de bak en begin systematisch te wassen. Binnen de kortste keren heb ik een flinke stapel schone afwas aan mijn linkerzijde, die Lew schoon droogt. Na een tijdje zo gewerkt te hebben zijn we binnen no-time door de afwas heen.
'Goed gedaan, jongeman,' zeg ik en geef hem een schouderklopje. Ik loop gauw naar de woonkamer, pik de zak bloed op die daar wonderbaarlijk genoeg nog ligt en trek die open. 'Hier. Mensenbloed, gekregen van een vriend van me die het op zijn beurt weer gejat heeft uit een ziekenhuis.' Ik schenk een kopje bloed voor hem in en neem zelf ook een paar slokken. Daar krijg ik spijt van, want ogenblikkelijk heb ik moeite op te houden. Dit spul is verslavender dan alcohol.
'Ik ga ook Yue wat brengen. Die kan het ook wel gebruiken om op krachten te komen.' Ik loop de keuken weer uit en ik moet mijn best doen om haar geur te vinden. Gauw wandel ik naar de leeszaal en tot mijn grote ellende wordt de geur van dat mensenjoch ook sterker. Als ik binnen kom stappen smelt mijn humeur als sneeuw voor de zon. Toch besluit ik James te negeren en wend me tot Yue.
'Hier. Om op krachten te komen. Van Julian. Ik en Lew hebben al wat gehad. Je kunt het gebruiken.'

[ bericht aangepast op 28 april 2011 - 23:08 ]

No growth of the heart is ever a waste

Waarom moest ik daarom lachen? *Facepalm* Poor Lew

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dat ie Elif vond o_O'' Ben nogal melig -kucht-
Gewoon zo van; Omfg, weer een dode.. Wel makkelijke manier om
personages te verwijderen uit RPG x)

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Leute, ik peer 'm as zondag t/m zaterdag richting Berlijn :] We hebben internet bij het jeugdhostel, maar weet niet hoe duur het is, of ik bereid ben ervoor te betalen en of ik er uberhaupt achter ga zitten .
Just sayin' zodat het niet zo plots is dat ik afwezig ben.

No growth of the heart is ever a waste

Gaaf :0 Berlijn lijkt me echt een geweldige stad
Veel plezier :]

Yue
Ik kijk blij op als Odile binnenkomt. Ze geeft me de zak met bloed aan die ze van Julian had gekregen, en ik kijk er vertwijfeld naar. Door mijn gesprek met James voel ik me alleen maar schuldiger, en als ik nu mensenbloed drink maak ik het er niet beter op. Aan de andere kant.. Ik heb wel dorst, en het mens van wie dit bloed afkomstig is leeft nog. Ik slik en kijk naar James en Odile, die elkaar straal negeren. "Ik.. Ik kan het niet aannemen. Maar het is wel een goed idee om wat te gaan jagen." Ik glimlach zwakjes en geef de zak terug aan Odile. Ik kon het bloed al ruiken, en het liefst zou ik de zak helemaal leegdrinken.. Maar ik voel me te schuldig. "Ik ga even naar het bos." zeg ik zachtjes en ik loop naar buiten. Ik begin te rennen en geniet van het mooie witte landschap om me heen.

Savoy
Ik merk dat Dewi wakker wordt, en kijk naar haar gezicht. Als ze haar ogen open heeft en mij in de gaten krijgt schrikt ze. "Wat doe j-.." Ze maakt haar zin niet af en kijkt om zich heen. Ze gaat op de rand van het bed zitten en kijk me aan. "Prima, wat ben je nu van plan met me te gaan doen?" Ik grijns en haal mijn schouders op. "Weet ik nog niet. Zou je me niet bedanken dat je nog leeft? Ik had je makkelijk kunnen vermoorden. Je maakt het me niet erg moeilijk."

Chase - vampierjager.

Hm, denk ik als Yue de zak mensenbloed van Odile afwijst, misschien kan ik haar beter eerst als slachtoffer nemen. Dat zou waarschijnlijk veel makkelijker zijn dan Odile. Verdomme, als ik dat zou doen was er tenminste wéér een opgeruimd, maar ik heb het Odile beloofd. Ze heeft er net aan tafel tenslotte zelf om gevraagd -ook al had ze dat niet door-, wie ben ik dan om haar die wens af te nemen? Dan zou ik pas een slecht persoon zijn. Aan vampieren doden is tenslotte niets slechts, opgeruimd staat netjes.
Dus sorry Yue, je zult nog even moeten wachten. Mijn "grote liefde" Odile zal je voorganger zijn, al moet ik toegeven dat het een uitdaging is.
'Ja joh, ga jij maar jagen,' zeg ik tegen Yue op een voor mij doen vriendelijke toon, terwijl ik Odile net zo hard negeer als dat ze bij mij doet. Jezus, er wordt gedaan alsof dieren minder belangrijk zijn. Dat zijn ze ergens ook, maar als je een dier leegzuigt, ben je in feite ook een moordenaar.

everything, in time

Dewi
Ik zuchtte zachtjes en wiebelde met mijn benen heen en weer.
"Jou bedanken?" vroeg ik en schudde licht mijn hoofd. "Mocht je willen." Ik stond op en liep naar de deur, ik legde mijn hand op de klink en wilde de deur openen maar.. Hij bleef op slot. Ik trok er nog eens aan, eerst was ik niet bang voor Savoy, het had er al die tijd niet meer op geleken dat hij pogingen deed om mijn bloed te krijgen.. Maar nu ik met hem opgesloten zat, voelde ik me toch wel wat bang worden. Langzaam liet ik de klink weer los en draaide me om naar Savoy.
"Wat ben jij nou voor vampier? Je sluit me op maar hebt nog geen idee wat jet moet doen.." Ik was blij dat ik mijn stem in ieder geval onder controle had, ik moest hier weg zien te komen. Mijn ogen gelden de kamer rond en bleven hangen bij het raam, ik liep erheen en dwude het open. Ha! Hij was het raam vergeten op slot te doen, ik keek naar buiten, waarom was het zo verdomd hoog? Ik keek over mijn schouder naar Savoy en toen weer naar het raam voor me, twijfelend bleef ik staan. Dit was hopeloos.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Wat vertwijfeld blijf ik staan.
'Zeker? Ik heb er niemand om vermoord deze keer.' Maar ze is al weg. Vreemde vampier, denk ik verbaasd. Mensenbloed afwijzen terwijl het je op een presenteerblaadje wordt aangeboden? Daar gaat ze vast van balen. Wat verdwaasd kijk ik naar de deuropening waar ze zojuist uit is gelopen, maar het restant in de zak bloed leidt me al gauw af. 'Jammer, je weet niet wat je mist,' zeg ik tegen niemand in het bijzonder en open de zak, waarna ik gulzig de laatste slokken bloed naar binnen giet. Ik gooi de lege zak op tafel en loop naar achteren in de leeszaal. Waar heb ik dat boek nou gelaten? Wat research kan nooit kwaad. Ik pak er een ladder bij en klim naar de hoogste planken, waar boeken over vampiers en andere wezens staan. De ladder is eng gammel en het laatste wat ik wil is eraf flikkeren maar enfin, ik waag het erop. Met mijn vingers ga ik de rij boeken af, tot ik er één met een vreemde blauwe kaft heb gevonden. Ach, waarom ook niet? Ik wil het boek eruit pakken en precies op dat moment begint de ladder bewegingen te maken die hij niet zou moeten maken.
'Dit ga je niet menen,' zeg ik. Ik hoor het houten ding eng kraken en ik kijk twijfelend naar beneden. 'Oh nee,' ik zet me gauw krachtig af voor het ding het begeeft en spring op één van de hoge boekenkasten. Ik heb nu perfect overzicht over de hele zaal. Ik haal even mijn schouders op, ga op de boekenkast zitten en graai met mijn hand langs de boeken op de bovenste plank. Ik vis er één uit, neem plaats bij de hoek tussen de boekenkast en de muur, sla de benen over elkaar en open het boek. Ver kom ik niet, want ineens glijdt mijn blik schuin naar beneden, waar James nog steeds staat. Wat doet hij hier nog? Dat ellendige jong verpest mijn uitzicht.
"Ach liefje, jij hebt geen idee wat je daar zegt. Maar zoals je wenst." Ik trek een wenkbrauw omhoog bij die gedachte. 'Ik ben benieuwd naar wat voor verrassing je in petto voor me hebt,' zeg ik dan tegen hem, behoorlijk rustig deze keer. 'Ik hoop dat je beseft dat vampiers minder makkelijk om zeep te helpen zijn dan je wellicht denkt.'

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Als ik een stuk heb gerend besef ik me ineens hoe stom dat was. Er was mensenbloed, waar niemand voor was gedood, en nu moet ik een dier doden om het te vervangen. Ik zucht en ga tegen een boom zitten. Het maakt niet uit, wat ik ook had gedaan, ik had me toch wel schuldig gevoeld. Het is niet zo dat ik vroeger nooit vlees at, maar om een dier met je eigen handen te doden voelt gewoon fout. En dat is dan natuurlijk weer hypocriet, omdat de dieren in dit bos een goed leven hebben gehad en die andere dieren in kleine hokjes zitten en nooit naar buiten mogen. Ik adem diep in en sta weer op. Ik ben nu eenmaal een vampier, daar kan ik niets aan doen. Ik ren verder het bos in en stop af en toe even om te ruiken. Al snel kom ik een hert tegen, en na een korte aarzeling draai ik snel zijn nek om. Ik kijk vertwijfeld naar het dode dier, maar als ik zijn bloed ruik verdwijnt die twijfel als sneeuw voor de zon. Ik drink al zijn bloed, en als ik klaar ben voel ik me wat beter. Ik loop op mijn gemak terug naar het huis en als ik onderweg langs een beekje kom was ik snel het bloed van mijn handen en gezicht af. Ineens ruik ik een bekende geur: Lew. Ik loop richting de geur en zie hem tegen een boom zitten. "Hoi!" zeg ik vrolijk, en ik zie dat hij verdrietig kijkt. "Wat is er aan de ha-" Ik maak mijn zin niet af als ik het lijk naast hem zie liggen. Ik voel hoe ik misselijk word als ik haar verbrande gezicht zie. "Is dat.. Elif?" vraag ik vertwijfeld en wend snel mijn blik af van haar verbrande lichaam.

Savoy
Ik grinnik terwijl ik haar paniekerig naar een uitweg zie zoeken. "Wat ben jij nou voor vampier? Je sluit me op maar hebt nog geen idee wat jet moet doen.." Ik grijns en haal mijn schouders op. "Dat is toch ook waarom ik je hier houd. Ik heb tijd nodig om wat te bedenken. Eigenlijk hoopte ik dat ik al iets zou bedenken voordat je wakker zou worden, maar ach. Zelf nog suggesties?"

Dewi
"Hoe kan ik nou slapen als er zo'n creep bij me in de kamer is?" beet ik hem toe en keek uit het raam, te hoog om te springen. Ik zou het niet durven, met een zucht sloot ik het raam weer.
"Me laten gaan, wat dacht je daar van?" mompelde ik zachtjes, wetend dat het geen nut had. Was hij werkelijk van plan me iets aan te doen? Het was niet van zijn gezicht af te lezen. Ik leunde met mijn rug tegen de muur en sloeg mijn ogen neer.
"Misschien dat ik je een minder grote eikel vind als je me laat gaan.." probeerde ik zachtjes en keek weer op, om hem aan te kijken.
"Maar dat ga je waarschijnlijk niet doen, nietwaar?"

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik ben van woensdag tot vrijdag avond naar Hamburg, en daar heb ik geen internet, dus ik kan waarschijnlijk zaterdag pas weer reageren.. Dus dan weten jullie dat even :']

Yue
Geshoqueerd kijk ik nog even naar Elifs lichaam, en dan laat ik me langzaam op de grond zakken. Nu zijn we met nog minder.. Het wordt straks steeds moeilijker om de mensen goed te beschermen. Ik zucht en sluit mijn ogen. Even blijven we beiden stil zitten. Dan open ik mijn ogen weer en kijk Lew aan. "Moeten we haar begraven?" vraag ik zacht. Het lijkt me wat lullig haar zo te laten liggen.

Savoy
Ik grijns en schud mijn hoofd. "Nah. Ik kan je op zijn minst gewoon bang maken, dat is ook altijd leuk." Ik slik even als ik terugdenk aan eerder vandaag. Toen ik Dewi opving in plaats van een mens leeg te zuigen. Zouden ze haar dat verteld hebben? Ik rol met mijn ogen. Wat maakt het mij ook uit wat ze haar vertellen, het kan me toch niets schelen wat ze van me denkt. Ik sta op en rek me uit. "However.. Let's get started, shall we?" zeg ik met een gemene grijns.

Dewi
"Alleen bang maken?.." mompelde ik zachtjes en verbaasd, wat had hij daar nou weer aan? Vond ie het leuk om me de stuipen op het lijf te jagen? "However.. Let's get started, shall we?" zei hij en ik schudde mijn hoofd.
"Nee, blijf uit mijn buurt!" Ik zette een stapje naar achteren. "Blijf maar staan waar ej staat, daar sta je prima, nietwaar?' probeerde ik, toen hij echter alsnog dichterbij kwam trok ik gauw mijn schoen uit en gooide die naar zijn hoofd.
"Geen stap dichterbij!" Het kwam er niet echt overtugiend uit en voglens mij kwam ik met mijn lengte ook niet bepaald dreigend over op hem. Dit was gewoonweg hopeloos, maar als hij me alleen bang wilde maken, dan zou hij me toch niet werkelijk iets aandoen? Ik slikte.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik blijf roerloos staan als Lew wegrent, en kijk vanuit mijn ooghoeken naar Elif. Ik voel hoe mijn maag samentrekt en er komen tranen in mijn ogen. Gelukkig komt Lew snel terug, en hij begint te graven. Ik voel me nogal nutteloos, omdat ik er alleen maar bijsta, maar ik heb niet het gevoel dat ik veel kan doen. Mijn hele lichaam trilt, en er rolt een traan over mijn wang. Stil kijk ik hoe Lew Elif in de aarde legt en haar graf dichtgooit. "We moeten hier niet te lang bij stil staan. Laten we naar huis gaan." Ik knik en wrijf mijn tranen weg. Eigenlijk zou ik het liefst tegen Lew aanleunen en uithuilen, maar dat vindt hij vast raar. Omdat hij Odile heeft verwond blijft het altijd wat ongemakkelijk tussen ons, en ik denk niet dat dat snel zal veranderen.

Savoy
Ik wrijf grinnikend over mijn hoofd, op de plek waar haar schoen me raakte. Het is gewoon lachwekkend hoe bang ik haar kan krijgen met er alleen maar zijn. Eigenlijk best zielig, bedenk ik me grijnzend. Ik negeer haar dreigementen en loop op haar af tot ze tussen mij en de muur staat. Ik zie haar paniekerig om zich heen kijken en veeg grijnzend een lok haar uit haar gezicht. "Ben je bang?" vraag ik grinnikend. Hm, haar bloed ruikt echt lekker.. Wie weet dat ik toch wel wat drink.. Maar dan moet ik snel zijn, en niet te lang met mijn eten spelen.

Yue
Verrast voel ik hoe hij een arm om me heen slaat. "Gaat het wel?" Ik slik en schud mijn hoofd. "Ik.. ik weet niet." Mijn stem klinkt zacht en breekbaar, en zo voel ik me ook. "Het went wel. Al die doden. Hoe langer je er mee geconfronteerd wordt, hoe sneller je leert te vergeten en verder te gaan." Ik knik en maak een snotterend geluid. "Het is moeilijk, liefje, dat weet ik. Maar Elif heeft een erg lang leven gehad en ze is gestorven voor een nobel doel, probeer haar te herinneren als de hartelijke persoon die ze was." Zijn poging om me te troosten maakt me blij, maar zijn woorden maken me verdrietig. Hij heeft gelijk, dat weet ik, maar toch is het naar. Zonder na te denken sla ik mijn armen om Lew heen en snotter een zacht "Dankje". Mijn hoofd komt nauwelijks boven zijn schouders uit en ik voel me ineens heel klein. Ik slik en laat hem los. "Je hebt gelijk, we kunnen beter naar huis gaan."

Savoy
Ik wrijf grinnikend over mijn hoofd, op de plek waar haar schoen me raakte. Het is gewoon lachwekkend hoe bang ik haar kan krijgen met er alleen maar zijn. Eigenlijk best zielig, bedenk ik me grijnzend. Ik negeer haar dreigementen en loop op haar af tot ze tussen mij en de muur staat. Ik zie haar paniekerig om zich heen kijken en veeg grijnzend een lok haar uit haar gezicht. "Ben je bang?" vraag ik grinnikend. Hm, haar bloed ruikt echt lekker.. Wie weet dat ik toch wel wat drink.. Maar dan moet ik snel zijn, en niet te lang met mijn eten spelen.