[RPG] Pirates -Exchange- 3. - Speeltopics

Een gordijn denk ik meer, maar het is maar een detail (;

Felix - Piraat

'Eh.. huh? Je hebt tieten,' komt Ace weer tot zijn normale zelf. Ik vond 't al niet normaal dat hij ineens manieren heeft gekregen. 'Tot zover zijn beleefdheid,' zeg ik met een minzame glimlach tegen Abby terwijl ik haar subtiel in me op neem. Nu het bekend is dat ze eingelijk een vrouw is, lijken de stukken van haar gezicht plots op hun plek te staan. Met haar ravenzwarte haren die als een waterval naar beneden golven, is ze zeker niet onknap, al heeft het leven op zee haar huid wel aangetast. Het vel op haar gezicht ziet er bijlange zo zacht niet uit als dat van Maxime, die zelfs op haar handen een spiegelgladde, zijdezachte huid heeft. 'Wat heb je nou weer uitgevreten?' vraag ik dan aan Ace als zijn Josephine aankondigt dat 'ze' er weer aankomen, aangenomen dat deze bewuste 'ze' zijn sorry ass willen opsluiten en uiteindelijk ophangen. Hij heeft een naam, Ace. Zoveel is waar. Hoewel hij een ongewassen, ongemanierde, mededogenloze dronkenlap is, heeft hij ook overal connecties en kennissen die hem beschermen en de naam een prima piraat te zijn. Hoewel het vak van piraat eigenlijk niets meer inhield als ongewassen, ongemanierd, mededogeloos en dronken te zijn. En stelen dan, maar als men de vorige vier eigenschappen beschikt is dat laatste erg makkelijk.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Even tot leven bengen

Abby ~ Pirate.
''Kom.'' zei ik tegen de Kapitein met glimlachje en liep samen met hem de winkel in. Ik gaf mjin ogen flink de kost en liep even rond, nu hoefde ik me niet echt zorgen meer te maken om wat ik dragen moest.
''Kan ik U helpen?'' hoorde ik plots achter me en draaide me om, er stond een stevig gebouwde vrouw voor mijn neus en ze glimlachte me vriendelijk toe. Alleen toen ze me za leek ze te schrikken.
''Ach meissie toch, wat doe je in die kleren?'' ze pakte mijn shirt vast en ik keek haar vreemd aan.
''Een vrouw zoals jou hoor niet zulke kleren te dragen, het verpest je figuur. Kom mee, ik weet zeker dat ik iets heb dat je beter staat.'' ratelde ze aan een stuk door. ''Maar..'' wilde ik haar tegenspreken, zonder succes helaas. Ze greep mijn hand en sleurde me mee, ik wierp nog een hulpeloze blik op de Kapitein maar ze sleurde me toen mee door een gordijntje. Al gauw stonde we in een ruimte achter de winkel, ik keek even rond terwijl de vrouw weer verdween. Ik dacht er kort over na weer te vluchten, maar ze kwam alweer terug met een jurk in haar hand.
''Ik ah.. Zocht eigenlijk wat anders.'' mompelde ik, het was lastig iemand tegen te spreken die zo vriendelijk leek en was. Het was een typisch moederfiguur.
''Ach meid, niet zo verlegen. Het zal je beeldig staan.'' sprak ze me tegen ''Hier, ik zal je helpen.'' En daarmee was het besloten en voor ik het wist stond ik gekleed in de mooie jurk. Ik moest toegeven dat hij mooi was, maar hij zat zo vreselijk! Hij was groots en onhandig en het korset weerhield me ervan goed te kunnen ademen.
''Ik zei toch dat eht je beeldig zou staan?'zei de vrouw opgewekt terwijl ze me bekeek.
''Dat is heel lief maar-'' begon ik, helaas had de kwebbelkous me alweer onderbroeken.
''Je vriend zal het geweldig vinden, alleen je haren nog.'' en weg was ze weer, mij verbaasd achterlatend. Vriend? Bedoelde ze de kapitein? Ik moest zachtjes grinniken bij die gedachte. Opeens voelde ik iemand aan mijn haren zitten, kort keek ik over mijn schouder om daar de vrouw weer te zien, ze glimlachte bemoedigend en ik liet haar maar gaan. Waarschijnlijk deed ze dit vaker want al gauw had ze mijn haren geborseld en opgestoken.
''Perfect.'' mompelde ze in zichzelf terwijl ze het resultaat bekeek.
''Nou, ik weet zeker dat je vriend nieuwsgierig naar je is.'' vervoglde de vrouw toen, er nog steeds van overtuigd dat de Kapitein mijn vriend was. De vrouw duwde me alweer richting de winkel, ik stribblde wat tegen maar kreeg toen een duwtje in mjin rug dat ervoor zogde dat ik weer in de winkel stond. Ik voelde dat mijn wangen kleurde en ik keek de Kaptein aan.
''Ze erh.. Tsja, ze heeft zich geloof ik nogal laten gaan.'' mompelde ik terwijl ik wat ongemakkelijk aan de jurk frunnikte.
''Is ze niet beeldig?'' de vrouw was alweer naast me verschenen en stond er trots bij te kijken. Ik tile mijn jurk een stukje van de grond en liep naar de Kapitein.
''Zeg alsjeblieft dat je wat beter zittende kleren voor me gevonden hebt.'' fluisterde ik zodat de rvouw het niet kon horen. ''Want dit ga ik niet dragen, ik krijg nog amper lucht.'' voegde ik er nog zachter aan toe.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik heb eig wel zin om mee te doen maar ik weet niet goed hoe en welke rol ik nog kan hebben en hoe het verhaal een beetje verlopen is tot nu toe.
Zoude jullie me even kunnen helpen?

Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

een dude die op Tortuga rondwaggelt (waar ze nu zijn) en die bij de bemanning wilt omdat hij die dues tijdje volgde en tegen ze opkijkt? xd

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik zie net dat er iemand zijn Damesrol op heeft gezegd. Ka ik haar miss vervangen,want jongensrollen floppen bij mij nogal snel

Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

Van mij mag je, meot je wel even toestemming aan haar vragen of je haar perosnage voer mag nemen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Of zou ik een meisje mogen maken dat als verstekeling meegaat op het schip?

Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

Ik weet neit hoeveel meiden en jongens we hebben trouwens.
En het is vluuv haar RPG dus je moet haar PB'en ;'D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Holmes schreef:
Ik zie net dat er iemand zijn Damesrol op heeft gezegd. Ka ik haar miss vervangen,want jongensrollen floppen bij mij nogal snel

Every word written is a victory against death | Michel Butor

SpookyAthena schreef:
(...)


*late reactie alarm*

van mij mag het hoor

Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

Voor mij wel :]

No growth of the heart is ever a waste

Ace - Piraat.

"Eh Ace.. ze zijn er weer," hoor ik haar ineens zeggen als ze mijn hand vastpakt. Wat een mooie zachte handen, zwijmel ik. Hou je kop erbij, idioot! Straks hang je aan de strop. Ik knik bij Abby's voorstel. Dat gaan we doen.
'Verdomme, ellendelingen. Je vindt het toch niet erg als ik dit even van je leen? Bedankt.' Zonder op antwoord te wachten gris ik Felix' wapen bij zijn broek vandaan en zet het op een lopen, ver bij het gezelschap vandaan. Ik schiet een straat in en duik vervolgens een willekeurige kledingzaak. Een pashokje, dat moet lukken. Ik vlieg de zaak door, ruk de gordijnen van het pashokje open en verstop me daar. "Aaah!" hoor ik ineens een stem vlak bij me gillen. Ik schreeuw van schrik en draai me om, waar een jonge vrouw in haar ondergoed me doodsbang aankijkt en haar borsten afschermt. Oh.. dit is eigenlijk best.. opwindend. Ace, vuile lul! Kop erbij!
'Sorry, maar dit is van levensbelang.' Ik grijp haar vast en druk mijn hand voor haar mond. Buiten hoor ik stemmen en ik durf haast niet te ademen van de zenuwen.

No growth of the heart is ever a waste

Oki,hier komt ie dus ^^

Volledige Naam: Maybeline Carter
Roepnaam: May
Leeftijd: Net 19 geworden
Uiterlijk: Klik
Karakter; May heeft zich steeds in een keurslijfje van regeltjes en verbiedingen moeten wringen. Ze heeft er steeds braafjes aan gehoorzaamt,aangezien ze minderjarig was,maar nu is ze 18,dus ze doet wat ze wil. Ze is een beetje een vrije vogel. Niemand kan haar vangen,en als het je toch lukt,pas je beter op,want ze is zo weer gevlogen. Ze haat het gevoel gevangen te zitten tussen vier muren en spendeert haar tijd het liefste buiten. Ze houdt van dansen en schilderen en zingen. Velen vergelijken haar met een nachtegaal,door haar schoonheid,haar vrije natuur en haar prachtige stem. Ook is ze niet echt een katje om zonder handschoenen aan te pakken.
Verleden: May is de dochter van een rijke plantage eigenaar,waardoor ze steeds in de hogere kringen heeft vertoefd. Haar moeder is bij haar geboorte gestorven. Op haar 16de heeft haar vader haar uitgehuwelijkt aan de zoon van zijn beste vriend. Op de plantage van har echtgenoot heeft ze John leren kennen,een staljongen in opleiding. Ze waren meteen smoorverliefd en elke nacht sloop ze naar zijn kamer. Toen haar echtgenoot dat ontdekte,doordat ze zwanger was en het huwelijk was nooit geconsumeerd,heeft hij May van de trap gegooid en John laten ophangen voor poging tot moord op May. Daardoor heeft May een miskraam gekregen. Sindsdien was ze vastberaden om weg te glippen. Op haar 18de verjaardag is ze als verstekeling meegegaan op een piratenschip. Enkele maanden later is ze vastgeraakt op Tortuga.
Extra: John heeft haar leren zwaardvechten,waar ze redelijk goed in is. En ze draagt steeds twee pistolen onder haar rok mee. Maar meestal draagt ze een broek,dan verstopt ze ze onder haar riem,samen met een buidel geld dat ze gestolen heeft van haar echtgenoot.

[ bericht aangepast op 16 april 2011 - 17:11 ]

Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

May
Langzaam liep ik dichter naar het schip. Het torende hoog boven me uit en ik voelde het verlangen naar vrijheid al weer groeien in mijn hart. Ik had hier al veel te lang vastgezeten. Na een laatste blik over mijn schouder,begon ik langs de touwen omhoog te klimmen. Mijn zware laarzen maakten net iets teveel lawaai toen ik op het dek belandde en ik hoopte maar dat er geen bemanning meer aan boord was. Voorzichtig sloop ik het dek over,richting de kombuis. Eerst kijken of er iets te eten viel en dan een schuilplaats zoeken.

[ bericht aangepast op 16 april 2011 - 16:12 ]

Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

Felix - Piraat

Ik moet mijn cool houden, ik moet mijn cool houden, denk ik vurig in mezelf. Ik kan het mezelf niet permitteren om mezelf te verliezen nu ik zo ver sta met Maxime. De spieren in mijn kaken wippen gefrustreerd op en neer. Wie denkt die stomme eikel wel dat hij is? Al een geluk dat hij mijn degen heeft gepikt, zonder mijn pistool zou ik me heel wat naakter voelen. De woede vloeit als een gif door me heen. Ik moet hier weg, anders zal ik die kerel nog wat aan doen... 'Het was me een plezier om je te ontmoeten, Abigail. Kapitein,' knik ik bij wijze van afscheid. 'Ik ga terug naar het schip...Maxime, het was me een plezier,' Voorzichtig druk ik een zoen op haar hand. Ze had eerder gezegd dat ze nog wilde winkelen... Dat mag ze dan met Abigail doen. Ik weet nu toch waar haar geld is en om eerlijk te zijn schep ik helemaal geen plezier in het uitkiezen van kleren.
Het duurt niet lang alvorens ik het schip bereikt heb. Nu er niemand in de buurt is, biedt zich de uitgelezen kans aan om even nog wat piraten te beroven. Al is de kans groot dat die kinkels met al hun geld in Tortuga vertrokken zijn. Net wanneer ik het ruim in geklauterd ben, hoor ik wat gerommel in de keuken. Verdacht, aangezien ik de kok eerder nog bij zijn favoriete hoer heb gezien. Ik dacht dat ik alleen was... Op mijn tenen sluip ik naar de deur. 'Wel wel wel. Een dief in de keuken,' grijns ik geamuseerd als ik het meisje zie en mijn pistool op haar richt. Waar komen al die wijven toch in eens vandaan? 'Vind je wat je zoekt? Zal ik de kapitein anders vragen om je een handje te helpen?' dreig ik, wetend dat die laatste dieven helemaal niet op prijs stelt, al vaart hij rond met een schip vol. Enfin ja, hij houdt er niet van om zelf bestolen te worden en laat dat eten nou net van hem zijn.

Frankly my dear, I don't give a damn.