Gisteren was ik zo uit met een vriendin naar een of andere kroeg ergens. Er zouden allemaal mensen heengaan die ik kende, maar uiteindelijk ben ik maar 2 mensen tegengekomen die ik kende, dus ik vond er al vrij weinig aan.
Toen werd ik ook nog eens heel duizelig en misselijk -nee ik had nog niks gedronken want ik voelde me al niet top- en toen wou ik eigenlijk wel naar huis.
Maar die vriendin hing de hele tijd om zo'n jongen heen, liep hem de hele tijd achterna en stond met hem te zoenen enzo, en ik stond er telkens maar een beetje bij, als derde wiel. Ze draaide de hele tijd haar rug naar me toe en had kennelijk niet de behoefte nog met me te praten.
Nou ik heb het nog een uur volgehouden, toen was ik het zat en ben ik tegen haar uitgevallen dat ik er ook nog was. Vervolgens begon ze mij vet af te zeiken dat ik het zelf maar gezellig moest maken, en niet met haar. Maar ik kende daar niemand, ik spreek niet zomaar iemand aan, en ik voelde me echt niet lekker. Ik stond echt op het moment om te gaan janken en alles draaide.
Dus toen heb ik mijn jas gepakt, en ben ik weggelopen, terug naar huis. Zij zou blijven slapen, maar uiteindelijk is ze volgens mij bij die gast blijven slapen :')
Van je vrienden moet je het maar weer hebben 
Everything is quiet, except for all the voices in my head that say your name.
Salaryman
