Vorig jaar dacht mijn mentor dus dat ik anorexia had omdat ik gewoon dun ben en niet echt aankom. Ze haalde me uit de klas en vroeg of ik altijd al zo dun ben geweest en of mijn familie dat ook was.
Ik zei dus meteen:"Ja en ik heb geen anorexia hoor"
Dat gesprek ging nog even door.
Dat geloofde ze dus wel die week erna vroeg een leraar:
"Ben je ziek? Want je bent bleek en hebt wallen."
Maar dat heb ik dus altijd ook als ik om 10 uur naar bed ga. Tegenwoordig is dat al wat minder. Ook in die week vroeg een andere leraar N dat ook. Ik vertelde dus weer dat dat niet zo was.
Een week er na kwam een van die leraren N weer (Hij viel in) en vroeg dus weer:
"Ben je moe?" Oke toen had ik het niet meer en moest ik dus ook echt huilen enzo, ben een dag er na naar mijn mentor geweest en heb gevraagd of ze iets in de vergadering had gezegd. Dat was niet zo. Nou, een tijd niks gehoord nu heb ik N als gymdocent. Ik was er een keer niet omdat ik naar de ortho moest. En afgelopen maandag was ik ziek komt hij die dag er na meteen naar me toe.
"Je was er al twee keer niet"
Ik: "Ja een keer was ik naar de ortho en een keer was ik ziek"
N:"En dan ben je nu weer helemaal beter?"
Ik:"Ja"
N:"Wat had je dan?"
ik:"Misselijk en hoofdpijn"
N:"Oke"
Oke, ik snap wel dat ze bezorgd zijn maar het is gewoon niet fijn. Terwijl er andere leerlingen wekenlang niet zijn in een jaar en ik bijna nooit ziek ben. Ik wil zelfs als ik bij andere ben niet naar het eten naar de wc gaan omdat ik dan bang ben dat ze dat ook gaan denken.
Mijn vader gaat er wat van zeggen op de ouderavond.
Bedankt voor het lezen, hebben meer mensen dit?
edit: Ik weet dat niet alle leraren dat dachten
Maar heel vaak denken vriendinnen van mijn moeder dat ook
[ bericht aangepast op 28 nov 2010 - 18:32 ]
It's hard to hold a candle in the cold November Rain