Lucht je Hart — 727 - Off-Topic

Lucht Je Hart Hier kun je al je frustraties, euforische momenten en hersenspinsels kwijt.       Dus zit je iets dwars? Heb je problemen? Is je ijsje niet lekker? Of voel je je gewoon zo ontzettend blij en wil je dat met de rest van Quizlet delen?       Schrijf hier dan alles van je af. Voor gevoelige onderwerpen verwijzen wij (de mods) je graag door naar het volgende topic:       professionele hulpverlening

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Ik heb een email van m’n stagiaire (blijkbaar krijg ik die een?) en ben minstens 13 keer ‘u’ genoemd. 💀
*cue Joey ‘I’m old’ gif*

---

•

Zooooo blij voor mama <3

---

Protect the people.

Paracosmoses schreef:
Ik heb een email van m’n stagiaire (blijkbaar krijg ik die een?) en ben minstens 13 keer ‘u’ genoemd. 💀
*cue Joey ‘I’m old’ gif*

Ik ben juf genoemd door een basisschoolleerling die voorgelezen werd door onze leerlingen uit havo 4 i.v.m. de Kinderboekenweek <3 <3

Niet hetzelfde als steeds u genoemd worden... maar best wel heel cute

[ bericht aangepast op 7 okt 2025 - 20:53 ]

---

Protect the people.

Omatikaya schreef:
(...)Ik ben juf genoemd door een basisschoolleerling die voorgelezen werd door onze leerlingen uit havo 4 i.v.m. de Kinderboekenweek <3 <3

Niet hetzelfde als steeds u genoemd worden... maar best wel heel cute

Haha, en bij mij in de les is het nog altijd: Juf, euh mevrouw, euh ju...

-> Wat. een. dag.

[ bericht aangepast op 7 okt 2025 - 20:58 ]

---

Mijn brein breint zoals het breint.

hoofdpijn: fuck OFF
lemme live in peace, yeah?

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nooit meer bij een p en r van antwerpen hoor.. sta nu al 20 minuten vast in de parkeergarage en de metro was hel.
Ik wil nog bij de mac op de grens als het even kan.. maar dan moet ik wel zo weg uit deze anxiety hel. Jammer dat vandaag zo eindigd

---

If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn

Still salty over de choreo van ballet. Doodleuk zeggen als docent 'ja en dan hebben we nu een andere opstelling zodat andere mensen weer vooraan staan' en mij gewoon 2 keer vollebak achteraan zetten in de opstellingen die nu gemaakt zijn. Er zijn zelfs mensen die nog niet eens weten of ze mee kunnen doen met de voorstelling die voor me geplaatst zijn, want da's makkelijker om de middelste rij te verwijderen ofzo of 'dan kunnen we er altijd nog 3 rijen van 3 van maken' (I'll tell you now, ik sta nog steeds gewoon achteraan als dat gebeurt).
What did I do to you ffs? Ik ben er altijd, ken als enige (naast m'n zusje meestal, maar die had vrijdag gemist door ingreep/operatie) de choreo na 1 les het te hebben gedaan en kan het ook uitleggen, maar ik sta weer achteraan. Als m'n zusje en ik er allebei niet zijn weten mensen niet waar ze moeten afkijken, wij gaan altijd voorop en willen ook daadwerkelijk vooraan staan, but nooooooooooooo ik sta weer achteraan. Ik word hier gewoon een beetje verdrietig van, want ik hou van dansen en ballet, maar tien jaar terug altijd vooraan staan en nu bijna nooit meer vooraan mogen staan is toch best wel een bittere pil. En er zijn ook niet echt andere opties qua dansscholen of ik moet een halfuur/driekwartier willen rijden heen en nog eens terug voor een uur les...

---

It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

Ziek thuis maar me zoooooo onrustig voelen omdat ik door wil werken

---

Omnia mutantur, nihil interit

Ik vroeg mijn psycholoog om coping meganismes om om te gaan met ptss herbelevingen en haar advies was eigenlijk alleen "weten dat je veilig bent en dat het weer voorbij gaat". Dat voelt een beetje nutteloos :') dus ik reageerde een beetje meh, maar nu voelt het alsof ik mijn psycholoog teleur heb gesteld / pijn heb gedaan door niet enthousiast of dankbaar te zijn lolllll this is fun

---

|| I told you not to play with the misfit toys ||

Ekko schreef:
Ik vroeg mijn psycholoog om coping meganismes om om te gaan met ptss herbelevingen en haar advies was eigenlijk alleen "weten dat je veilig bent en dat het weer voorbij gaat". Dat voelt een beetje nutteloos :') dus ik reageerde een beetje meh, maar nu voelt het alsof ik mijn psycholoog teleur heb gesteld / pijn heb gedaan door niet enthousiast of dankbaar te zijn lolllll this is fun

Okeeeee first of all: jij hebt geen enkele verantwoordelijkheid naar je psycholoog, en geloof me dat die echt wel erger meemaakt dan "niet dankbaar zijn". Dus die gedachte kun je lekker laten gaan 😘

En also, je hebt concrete handvaten om je veiliger te voelen. Heb zelf geen ptss herbelevingen maar wel hele grote angstaanvallen gehad - als dat vergelijkbaar is, dan zijn deze dingen ietsje helpend:
- Somatische oefeningen, zoals je armen kruisen voor je borst en dan tappen op je schouders. Ook kun je de houding uit deze ebook aannemen, en dan proberen je aandacht naar de sensaties in je lichaam te brengen
- Wandelen. Elke vorm van bewegen is namelijk stressverlagend (zie het als je lichaam die in vecht/vlucht modus zit omdat ie een leeuw tegenkomt, en dus wegrent - dat wegrennen is een signaal naar je zenuwstelsel dat je jezelf in veiligheid brengt)
- Schrijven. En dan bedoel ik niet mooie zinnen en mooie dingen, maar ongefilterd alles schrijven wat er in je hoofd vastzit. Deels omdat je je gedachten hiermee vertraagt (en daardoor ietsje meer ordent) en deels omdat je lichaam ook in beweging is (echt waar, dat speelt mee haha)
- Zintuigen-oefening: ga je zintuigen bij langs. Noem hardop 5 dingen die je ziet, 4 dingen die je hoort, 3 dingen die je voelt, 2 dingen die je ruikt en 1 ding dat je proeft. Zo ga je uit je hoofd en naar je lichaam toe
- En de laatste (die heel erg aansluit bij wat je psycholoog zei): een emotie na een trigger duurt maximaal 90 seconde. Ook angst. Het is het gevecht tegen die angst, fysiek (door controle te zoeken) of in je hoofd (door in de gedachten mee te gaan) die zorgt dat je constant weer opnieuw getriggerd wordt, en dus in de emotie blijft hangen. Wat helpt om uit dat die gedachten (en dus het bijbehorende verhaal) te komen, is hardop zeggen (elke vijf seconden) welke emotie je voelt. Op die manier blijf je bij de emotie zonder het verhaal in te duiken. Dus bijvoorbeeld, bij angst/paniek: "Ik voel me bang. Ik voel me bang. Ik voel me bang." of "Ik voel me paniekerig. Ik voel me paniekerig. Ik voel me paniekerig." Daarmee waait de emotie als het ware over. Belangrijk om "Ik voel" te zeggen en niet "Ik ben", want met die laatste geef je juist het signaal af dat het permanent is en met die eerste dat het tijdelijk is. Ik doe dit vaak terwijl ik mijn armen om mezelf heen sla, wat me nog meer een gevoel van veiligheid geeft.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Ekko schreef:
Ik vroeg mijn psycholoog om coping meganismes om om te gaan met ptss herbelevingen en haar advies was eigenlijk alleen "weten dat je veilig bent en dat het weer voorbij gaat". Dat voelt een beetje nutteloos :') dus ik reageerde een beetje meh, maar nu voelt het alsof ik mijn psycholoog teleur heb gesteld / pijn heb gedaan door niet enthousiast of dankbaar te zijn lolllll this is fun

Hey, ik heb ook erg veel last van PTSS herbelevingen. Nu ligt wat helpt denk ik heel erg aan het type herbeleving dat je ervaart (de ergste in mijn geval komen vaak met fysieke sensaties etc - ik weet dat sommige mensen ook zulk soort psychosomatische klachten hebben, en dat dit net wat anders is voor het specifieke trauma dat je hebt) dus als wat voor mij werkt jou niet helpt, negeer dit gerust, maar hier zijn dingen die mij geholpen hebben er beter mee om te gaan:

- Laat het gebeuren. Dit klinkt vet kut, maar ik geloof daadwerkelijk dat je het soort herbeleving dat je ervaart moet leren kennen, en als je nog niet goed weet wat je overkomt, kan je ook niet weten wat het probleem het beste oplost. Drijf jezelf er niet dieper op in, dan kan de herbeleving zich nog veel langer volhouden, maar verwijder jezelf van de triggerende situatie, en laat de golf over je heen komen. Het is niet jouw schuld dat dit gebeurt. Er is vaak niks qua actie die je per direct kan ondernemen, en dat hoeft ook niet.
- Schrijf je ervaring op zodra je weer rustig bent. Negeer de pijn niet. Er zit informatie in je herbelevingen, en wanneer je jezelf kan studeren via dingen die je opgeschreven hebt, kan je ook beter leren wat je triggers zijn en waarom je de reactie hebt die je hebt.

Vaak kan je tijdens de herbeleving heel weinig doen in mijn ervaring qua beweging/oefeningen als je de trigger niet goed begrijpt. Daarbovenop is het vaak iets dat je zo overvalt dat ik zelf vaak in complete dissociatie schiet en dus niet makkelijk schakel van getriggerd zijn naar iets anders. Dus, zorg dat je pauzes kunt nemen met het ding waar je bezig mee was voordat je getriggerd raakte. Het is absoluut nodig dat mensen in je omgeving weten dat je PTSS hebt en soms herbelevingen hebt, en dat je dus op de rem kan trappen en tot jezelf kan komen. Zorg dat mensen weten dat je hier last van hebt, zodat je aan de bel kan trekken en rust kan nemen, anders bestaat de kans dat je symptomen gaan verergeren zonder dat je snapt waarom (omdat je basically burnout krijgt van onbehandelde PTSS).
Anyway, mijn punt is dat oefeningen zoals gaan schrijven/lezen/iets anders doen erg lastig zijn omdat je in een herbeleving zit, en schakelen uit je fight or flight response gewoon enorm moeilijk is, en gewoonweg niet zo eventjes kan. Het enige wat wel kan is grounding oefeningen, die je gewoon veel moet doen zodat je er direct op terug kan vallen (stimming is hiervoor handig, zoals Caverna benoemt - denk aan kleine, repetitive bewegingen die je brein stimuleren, zoals op je benen trommelen). Ik denk dat je waarschijnlijk al een aantal oefeningen kent (Caverna noemt er een hoop die helpen), maar zo niet, zijn er veel te vinden online. Het is voornamelijk belangrijk dat je fysieke elementen gebruikt om je in het hier en nu te houden, en niet volledig weg te slippen.

Waarschijnlijk is dit niet wat je het liefst zou willen horen, want als een mede PTSS hebbend persoon zou ik graag willen dat er makkelijkere dingen zijn om met herbelevingen om te gaan, maar weet alsjeblieft dat het langzaamaan makkelijker wordt. Het is nog steeds ontzettend kut, maar zodra je beter je eigen schrikreacties leert kennen en je eigen angsten begrijpt wordt het minder moeilijk om voor jezelf te zorgen. Heel veel sterkte gewenst, PTSS is echt een persoonlijke Hel.

[ bericht aangepast op 8 okt 2025 - 15:25 ]

---

"I have love in me the likes of which you can scarcely imagine and rage the likes of which you would not believe."

Catmint schreef:
Still salty over de choreo van ballet. Doodleuk zeggen als docent 'ja en dan hebben we nu een andere opstelling zodat andere mensen weer vooraan staan' en mij gewoon 2 keer vollebak achteraan zetten in de opstellingen die nu gemaakt zijn. Er zijn zelfs mensen die nog niet eens weten of ze mee kunnen doen met de voorstelling die voor me geplaatst zijn, want da's makkelijker om de middelste rij te verwijderen ofzo of 'dan kunnen we er altijd nog 3 rijen van 3 van maken' (I'll tell you now, ik sta nog steeds gewoon achteraan als dat gebeurt).
What did I do to you ffs? Ik ben er altijd, ken als enige (naast m'n zusje meestal, maar die had vrijdag gemist door ingreep/operatie) de choreo na 1 les het te hebben gedaan en kan het ook uitleggen, maar ik sta weer achteraan. Als m'n zusje en ik er allebei niet zijn weten mensen niet waar ze moeten afkijken, wij gaan altijd voorop en willen ook daadwerkelijk vooraan staan, but nooooooooooooo ik sta weer achteraan. Ik word hier gewoon een beetje verdrietig van, want ik hou van dansen en ballet, maar tien jaar terug altijd vooraan staan en nu bijna nooit meer vooraan mogen staan is toch best wel een bittere pil. En er zijn ook niet echt andere opties qua dansscholen of ik moet een halfuur/driekwartier willen rijden heen en nog eens terug voor een uur les...

Is er een reden gegeven hiervoor? Want dit klinkt wel erg unfair.. en ik zou toch kijken of er geen andere plek is, waar ze niet zo doen..

En @herbelevingen: mijn recent gehoorde tips:
- ontdek hoe je cope'd en wat daarin wel helpend is/ was.
- deal ermee en dan zou het helpen als je daarna veilig bent en het niet meer onveilig is. Dat je zo nieuwe associaties/ pathways maakt of versterkt in je hoofd. Maar dat is een stuk makkelijker gezegd dan gedaan helaas.
--
En ik heb zelf veel last van die vroegere pathways op werk nu, yay.. Vertrouwen in dat het wel goed gaat tenzij ze het aangeven, is bijvoorbeeld erg lastig.
En niet naar musicalles kunnen gaan morgen sucks soo much. Ik kan nog steeds amper naar (musical)muziek luisteren, en al helemaal nog niet naar Tanz muziek.. I don't want this to fester, damnit.

---

If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn

Ekko schreef:
Ik vroeg mijn psycholoog om coping meganismes om om te gaan met ptss herbelevingen en haar advies was eigenlijk alleen "weten dat je veilig bent en dat het weer voorbij gaat". Dat voelt een beetje nutteloos :') dus ik reageerde een beetje meh, maar nu voelt het alsof ik mijn psycholoog teleur heb gesteld / pijn heb gedaan door niet enthousiast of dankbaar te zijn lolllll this is fun

Mijn psych vertelde me laatst dat zij hier zit voor mij en dat het niet moet kunnen om haar boos of geïrriteerd te maken als ik haar advies niet opvolg, of iets dergelijks. Het is een safe space bedoeld om mij te kunnen helpen. En dat als iets niet (voldoende) aanslaat, dat ik dat mag zeggen en dat we gaan kijken naar iets beters. ergo: het zou niet moeten kunnen dat je hen teleur hebt gesteld of pijn hebt gedaan door niet enthousiast of dankbaar genoeg te zijn: zij zit daar voor jou en het is haar verantwoordelijkheid om jouw needs voorop te stellen :)

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Planning this THG fic knowing I only have one narrator is such a shame because I have a lot of things in terms of what is hidden by the Capitol/what other tributes who are important to the plot go through and now I can't write those things grrrrr ):< (Mainly, I'm missing out on the designated arena villain surviving cartoonish assassination attempts by the Capitol because he keeps eating people and it's making them lose viewers)

[ bericht aangepast op 8 okt 2025 - 19:54 ]

---

"I have love in me the likes of which you can scarcely imagine and rage the likes of which you would not believe."

@ Caverna, inktzwart, Taire, Leodh

Wat zijn jullie overweldigend lief met al jullie tips en persoonlijke ervaringen en gedachten, I really really appreciate it <3 Ik krijg altijd immense imposter syndrome als iemand mijn slechte mental health kan observeren dus Q is een beetje een safe space om daar voorzichtig aan te wennen. Jullie liefde maakt dat dragelijk.

(Ik heb een aantal van jullie tips meteen vandaag toegepast c: )

---

|| I told you not to play with the misfit toys ||