• Hoihoi

    Om het vernieuwde subforum nieuw leven in te blazen:

    Deel hier de tips die jou aan een nieuwe job hebben geholpen, waardoor je bent kunnen doorgroeien binnen de organisatie of waardoor je makkelijk van een rotjob naar een droomjob bent gegaan!


    Wil je graag tips voor je CV, motivatiebrief of LinkedInprofiel? Vraag het hier gerust!

    [ bericht aangepast op 4 jan 2025 - 20:43 ]

    Wat is jouw huidige werksituatie?


    We will not be quiet, Stonewall was a riot!

    Ik heb momenteel een interimjob in het onderwijs en ik doe het graag, maar heb er niet echt toekomst in (ben namelijk geen leerkracht van opleiding) en 't is maar halftijds, en ik moet eigenlijk nieuw werk zoeken want eind januari is het finito, maar ik ben het aan het uitstellen welp.


    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

    Caverna schreef:
    (...)

    Jeetje joh, wat klote ): Heb je dit ook besproken, dat het zo slecht met je gaat?? Ik weet dat niet iedere leidinggevende ervoor openstaat maar ze hebben ook niks aan je als je uitvalt, dus ik zou je écht aanraden dat wel te bespreken. Want op deze manier steven je op overspannenheid af en als je eenmaal thuis zit, heeft je werkgever ook niks meer aan je - het is dus ook in hún voordeel als er nu iets verandert. Als iemand die dus in een burnout zit en dat ervaart als ruim de zwaarste tijd van mijn leven, kan ik alleen maar zeggen: trek alsjeblieft op tijd aan de bel.


    If I could, I would, maar we hebben momenteel geen vertrouwenspersoon ook om mee te praten en mijn baas is een l*l eerste klas. Ik ben vorig jaar namelijk op het matje geroepen, omdat ik door mijn afkeer van het werk ook niet voldoende presteer. Toen ik aangaf dat ik productie engineering leuker vond, kreeg ik letterlijk het antwoord dat ik dat nooit meer zou worden en dat ik moest stoppen met te vinden dat me iets was aangedaan met de reorganisatie, want dat houd je tegen om verder te gaan. En werd ik keihard gegaslight met een opmerking 'ja, maar dat zinkbromide broom probleem was jij toch mee bezig en was toch opgelost? Dat is dus niet zo, dus dat is ook niet goed afgerond', zo van 'je had dat werk en dat heb je ook niet goed gedaan'. HR is daarin ook geen helpende factor, want de HR-manager behandelt je alsof je simpel bent en alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat het management kan beslissen zonder fatsoenlijk overleg met jou dat heel je functie verandert. Dus ik heb niet het gevoel dat ik het veilig kan bespreken met mensen, ook niet met andere manager of iemand anders. Mijn baas is namelijk iemand die als ik nu aangeef dat ik iets anders aan het zoeken ben als antwoord geeft 'het is altijd jammer als mensen weggaan'. Dat heeft hij letterlijk bij m'n collega ex-productie engineer gedaan toen hij vorig jaar heel hard aan het solliciteren was, omdat hij ook weg wil.

    En het ergste is dat mijn oude functie nu een ander jasje heeft gekregen, zodat ze een jongeman die assistent shiftleader was maar al 8 maanden in dagdienst rondloopt vanwege chronische ziekte een andere functie kunnen geven en zijn oude positie vrijkomt voor een ander. Niks tegen hem, maar het doet zoveel pijn gezien ik als OR-lid de functie-omschrijving in heb gezien als eerste en m'n oude functie-omschrijving er bijna 1 op 1 naast kon leggen.

    Heel eerlijk, ik snap dat een burnout afschuwelijk is, maar ik zou het het bedrijf momenteel gunnen dat er nog iemand met burnout uitvalt daar. Zo erg kunnen ze m'n rug op momenteel, ik ben er klaar mee.


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    Catmint schreef:
    (...)

    If I could, I would, maar we hebben momenteel geen vertrouwenspersoon ook om mee te praten en mijn baas is een l*l eerste klas. Ik ben vorig jaar namelijk op het matje geroepen, omdat ik door mijn afkeer van het werk ook niet voldoende presteer. Toen ik aangaf dat ik productie engineering leuker vond, kreeg ik letterlijk het antwoord dat ik dat nooit meer zou worden en dat ik moest stoppen met te vinden dat me iets was aangedaan met de reorganisatie, want dat houd je tegen om verder te gaan. En werd ik keihard gegaslight met een opmerking 'ja, maar dat zinkbromide broom probleem was jij toch mee bezig en was toch opgelost? Dat is dus niet zo, dus dat is ook niet goed afgerond', zo van 'je had dat werk en dat heb je ook niet goed gedaan'. HR is daarin ook geen helpende factor, want de HR-manager behandelt je alsof je simpel bent en alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat het management kan beslissen zonder fatsoenlijk overleg met jou dat heel je functie verandert. Dus ik heb niet het gevoel dat ik het veilig kan bespreken met mensen, ook niet met andere manager of iemand anders. Mijn baas is namelijk iemand die als ik nu aangeef dat ik iets anders aan het zoeken ben als antwoord geeft 'het is altijd jammer als mensen weggaan'. Dat heeft hij letterlijk bij m'n collega ex-productie engineer gedaan toen hij vorig jaar heel hard aan het solliciteren was, omdat hij ook weg wil.

    En het ergste is dat mijn oude functie nu een ander jasje heeft gekregen, zodat ze een jongeman die assistent shiftleader was maar al 8 maanden in dagdienst rondloopt vanwege chronische ziekte een andere functie kunnen geven en zijn oude positie vrijkomt voor een ander. Niks tegen hem, maar het doet zoveel pijn gezien ik als OR-lid de functie-omschrijving in heb gezien als eerste en m'n oude functie-omschrijving er bijna 1 op 1 naast kon leggen.

    Heel eerlijk, ik snap dat een burnout afschuwelijk is, maar ik zou het het bedrijf momenteel gunnen dat er nog iemand met burnout uitvalt daar. Zo erg kunnen ze m'n rug op momenteel, ik ben er klaar mee.


    Jesus christ, dat is toch echt super apathisch? Ik hoop dat je snel iets anders vindt en je beter voelt. They don't deserve u ):


    help

    Halbrand schreef:
    (...)

    Jesus christ, dat is toch echt super apathisch? Ik hoop dat je snel iets anders vindt en je beter voelt. They don't deserve u ):


    Ja, het is echt absurd. Vorig jaar maart kreeg mijn schoonvader een diagnose en het was erg onduidelijk hoe lang hij nog had. Kon 20 jaar zijn, maar ook 5 jaar. Inmiddels is duidelijk dat het er voor nu goed (bijna fantastisch) uit ziet, dus die 5 jaar zal het niet zijn. Had dit tegen mijn baas gezegd in het kader van 'morgen wil ik graag thuiswerken om deze reden', want dat had m'n vriend gevraagd.
    Heb met tranen in m'n ogen op kantoor gezeten en hij had begrip, maar nooit heeft hij gevraagd hoe het gaat met m'n schoonvader nu. Niks, nul, nooit. Het is echt dramatisch en m'n oudere collega's hebben er minder moeite mee, want zo is die man altijd al geweest, maar ik vind het niet kunnen dat een manager niet weet wat er in je leven speelt of kan inspelen op de sterke kanten van zijn team.

    Hoop zelf ook echt dat ik snel iets anders kan vinden. De sollicitatie die ik nu heb lopen hoor ik morgen of dinsdag meer over, maar ik vind het eng. 50% van m'n tijd alsnog het werk doen waar ik nu een hekel aan heb vind ik riskant. Zeker ook gezien ik heb gehoord dat ze momenteel verlies draaien, omdat veel van hun winst door verkoop aan Rusland kwam en dat is nu door de sancties natuurlijk weg. Laatste aangenomen is vaak ook eerste eruit bij schrappen van uren/banen...


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    Ik ben best blij met mijn baan! Ik zit in het onderwijs, dus het werkt qua netwerken/inwerken allemaal anders. Ik werk als eerstegraad docent Nederlands en de banen liggen bijna voor het oprapen. Ben niet tevreden met het managementteam dat we hebben (lang verhaal), en ik voel me nog steeds gezien als de 'onervaren, jonge docent Nederlands' en ik word eigenlijk altijd op één hoop gegooid met mijn directe collega (twee jaar ouder, ook eerstegraads Nederlands). Kan wel súpergoed met haar werken, maar toch.

    Ga de komende weken/maanden wel rondkijken of er vacatures zijn voor andere scholen in de buurt (dichterbij dan waar ik nu werk, zou ook mooi meegenomen zijn haha) c:


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    Catmint schreef:
    (...)

    Ja, het is echt absurd. Vorig jaar maart kreeg mijn schoonvader een diagnose en het was erg onduidelijk hoe lang hij nog had. Kon 20 jaar zijn, maar ook 5 jaar. Inmiddels is duidelijk dat het er voor nu goed (bijna fantastisch) uit ziet, dus die 5 jaar zal het niet zijn. Had dit tegen mijn baas gezegd in het kader van 'morgen wil ik graag thuiswerken om deze reden', want dat had m'n vriend gevraagd.
    Heb met tranen in m'n ogen op kantoor gezeten en hij had begrip, maar nooit heeft hij gevraagd hoe het gaat met m'n schoonvader nu. Niks, nul, nooit. Het is echt dramatisch en m'n oudere collega's hebben er minder moeite mee, want zo is die man altijd al geweest, maar ik vind het niet kunnen dat een manager niet weet wat er in je leven speelt of kan inspelen op de sterke kanten van zijn team.

    Hoop zelf ook echt dat ik snel iets anders kan vinden. De sollicitatie die ik nu heb lopen hoor ik morgen of dinsdag meer over, maar ik vind het eng. 50% van m'n tijd alsnog het werk doen waar ik nu een hekel aan heb vind ik riskant. Zeker ook gezien ik heb gehoord dat ze momenteel verlies draaien, omdat veel van hun winst door verkoop aan Rusland kwam en dat is nu door de sancties natuurlijk weg. Laatste aangenomen is vaak ook eerste eruit bij schrappen van uren/banen...


    Nee, daar sluit ik me 100% bij aan. Vind het vreselijk hoe dat zo de algemene gang van zaken lijkt te zijn vandaag de dag :(

    Hope ur dad in law is doing better now! (H)

    Het brengt ook sowieso stress mee als je bezig bent met solliciteren en dan nog eens je sucky werk en zoveel onzekerheden. Is het een optie om je door de huisarts even thuis te laten schrijven? Ik weet niet hoe het zit met opzegtermijnen enzo in Nederland, maar ik weet bv. dat ik mijn opzegtermijn in principe in ziekteverlof mag doen, moest het echt niet meer gaan.


    help

    Halbrand schreef:
    (...)

    Nee, daar sluit ik me 100% bij aan. Vind het vreselijk hoe dat zo de algemene gang van zaken lijkt te zijn vandaag de dag :(

    Hope ur dad in law is doing better now! (H)

    Het brengt ook sowieso stress mee als je bezig bent met solliciteren en dan nog eens je sucky werk en zoveel onzekerheden. Is het een optie om je door de huisarts even thuis te laten schrijven? Ik weet niet hoe het zit met opzegtermijnen enzo in Nederland, maar ik weet bv. dat ik mijn opzegtermijn in principe in ziekteverlof mag doen, moest het echt niet meer gaan.


    Weet ik hier eigenlijk niet zo goed. Mijn opzegtermijn is een maand in ieder geval, dus als ik iets anders heb kan ik vrij snel weg, maar hoe dat zit als je eerst ziek meldt of door een bedrijfsarts moet laten keuren op minder werken (let's say burnout/anxiety klachten ofzo).


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    Halbrand schreef:
    Yo, mag ik hier trouwens mijn motivatiebrieven droppen als ik volgende week weer aan het schrijven ga voor nog een aantal jobs? :'D Ik kan altijd feedback gebruiken, want soms ben ik denk ik te eerlijk :')


    I love motivatiebrieven nakijken so bring it on :Y)


    Tijd voor koffie.

    Catmint schreef:
    (...)

    If I could, I would, maar we hebben momenteel geen vertrouwenspersoon ook om mee te praten en mijn baas is een l*l eerste klas. Ik ben vorig jaar namelijk op het matje geroepen, omdat ik door mijn afkeer van het werk ook niet voldoende presteer. Toen ik aangaf dat ik productie engineering leuker vond, kreeg ik letterlijk het antwoord dat ik dat nooit meer zou worden en dat ik moest stoppen met te vinden dat me iets was aangedaan met de reorganisatie, want dat houd je tegen om verder te gaan. En werd ik keihard gegaslight met een opmerking 'ja, maar dat zinkbromide broom probleem was jij toch mee bezig en was toch opgelost? Dat is dus niet zo, dus dat is ook niet goed afgerond', zo van 'je had dat werk en dat heb je ook niet goed gedaan'. HR is daarin ook geen helpende factor, want de HR-manager behandelt je alsof je simpel bent en alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat het management kan beslissen zonder fatsoenlijk overleg met jou dat heel je functie verandert. Dus ik heb niet het gevoel dat ik het veilig kan bespreken met mensen, ook niet met andere manager of iemand anders. Mijn baas is namelijk iemand die als ik nu aangeef dat ik iets anders aan het zoeken ben als antwoord geeft 'het is altijd jammer als mensen weggaan'. Dat heeft hij letterlijk bij m'n collega ex-productie engineer gedaan toen hij vorig jaar heel hard aan het solliciteren was, omdat hij ook weg wil.

    En het ergste is dat mijn oude functie nu een ander jasje heeft gekregen, zodat ze een jongeman die assistent shiftleader was maar al 8 maanden in dagdienst rondloopt vanwege chronische ziekte een andere functie kunnen geven en zijn oude positie vrijkomt voor een ander. Niks tegen hem, maar het doet zoveel pijn gezien ik als OR-lid de functie-omschrijving in heb gezien als eerste en m'n oude functie-omschrijving er bijna 1 op 1 naast kon leggen.

    Heel eerlijk, ik snap dat een burnout afschuwelijk is, maar ik zou het het bedrijf momenteel gunnen dat er nog iemand met burnout uitvalt daar. Zo erg kunnen ze m'n rug op momenteel, ik ben er klaar mee.


    Nou je kunt je ook ziekmelden vóór je in een burnout zit. Als ik hoor wat jij allemaal zegt, dan ben je al overspannen. En "aan de bel trekken" kan ook ziekmelden zijn, omdat je het allemaal niet meer trekt. En dan kom je bij de bedrijfsarts terecht - en heb je dus alsnog iemand om dit allemaal te bespreken, en te kijken hoe nu verder.

    Want ik snap je laatste opmerking, echt waar, maar hij doet ook een beetje pijn. Misschien dat je het je bedrijf gunt, maar een burnout is echt aanzienlijk zwaarder dan je je kunt voorstellen en voor het bedrijf ben je "maar één mens". Ik weet niet hoe ik via Q duidelijk kan maken hoe klote het is, maar je raakt jezelf kwijt, je bent een soort schim van jezelf, en dat is echt verschrikkelijk. Zeker de eerste maanden ben je nonstop somber, neerslachtig, paniekerig en angstig. Ik was zó angstig dat ik het huis niet meer uit durfde, ik zat de hele dag door te huilen en alles wat ik wél leuk vond, kon ik niet. En inmiddels, na 16 maanden, is het nog steeds een overwinning als ik een keer een uurtje ergens geluncht heb buitenshuis. Ik zat in een groep met mede burnies en daarvan zeiden er twee dat ze dit zwaarder vinden dan de scheiding van de ouders of toen de partner leukemie had. Ik denk dat dat genoeg zegt.

    Dus pas alsjeblíeft op jezelf, want een burnout is voor jou zoveel zwaarder dan voor het bedrijf. Meld je dan alsjeblieft ziek voor het te laat is.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Nice topic! Hopelijk hebben veel mensen hier iets aan.

    Ik heb te maken met een complexe combi aan uitkeringen waardoor betaald werk niet zomaar mogelijk is, helaas.

    Wel volg ik een begeleid traject naar een betaalde baan, waardoor ik sinds juni een werkervaringsplek heb. Op echt een fantastische plek met fantastische collega's waar ik me zo thuis voel. Inmiddels is de werkervaringsplek driemaal verlengd zodat ik kon blijven, want het ligt wat ingewikkelder om aangenomen te kunnen worden.

    Dus ja, betaald werk lijkt nog heel ver weg helaas. Maar het is wel zinvolle dagbesteding, heb er heel veel plezier van en ik hou echt van de mensen daar.

    Mocht je zelf in de ggz lopen en werken een ver-van-m'n-bed-show lijken, bespreek dan eens de opties voor ips! Sommige ggz-instellingen bieden dit aan, en anders een organisatie waar ze mogelijk mee samenwerken.


    so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

    Also: een pro-tip die ik echt als héél helpend heb ervaren: laat je motivatiebrieven, sollicitatiebrieven enzovoorts nakijken door Chat-GPT en voorzien van feedback!

    Privacytechnisch: maak eerst een account aan
    en zorg ervoor dat je alle opties om je gegevens te gebruiken om het model te trainen en om je gegevens op te slaan UIT vinkt.

    Voer ook niet je eigen adresgegevens/mailadres/telefoonnummer e.d. in.

    Schrijf eerst zelf je brief. Dat is belangrijk. Doe het als mens, AI herkent AI. Je wilt daar niet voor afgewezen worden.

    Als prompt kun je iets gebruiken als: "Kun je feedback geven op deze *specificeer* brief? Wat zou er beter kunnen?"

    Je krijgt dan echt een heel goed doordacht feedback-bericht met tips en tops. Ik had daar echt iets aan! Je hoeft zeker niet alles te veranderen of accepteren wat de bot zegt, maar ik heb er zelf heel veel aan gehad qua focus, sfeer en spelling/grammaticacontrole.

    Heb hiervoor meer aan Chat-GPT dan aan mijn jobcoach 🫣


    so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

    Super handig topic!
    Ik heb een enorme hekel aan mijn huidige baan (te weinig werk, bekrompen collega's) maar ik ben vorig jaar een nieuwe studie begonnen en het is wel ideaal om te combineren.
    Nog een tip: gebruik Canva om je CV op te stellen. Daar staan mooie templates die je makkelijk kan aanpassen (:


    Even the smallest can change the course of the future

    Derks schreef:
    Also: een pro-tip die ik echt als héél helpend heb ervaren: laat je motivatiebrieven, sollicitatiebrieven enzovoorts nakijken door Chat-GPT en voorzien van feedback!

    Privacytechnisch: maak eerst een account aan
    en zorg ervoor dat je alle opties om je gegevens te gebruiken om het model te trainen en om je gegevens op te slaan UIT vinkt.

    Voer ook niet je eigen adresgegevens/mailadres/telefoonnummer e.d. in.

    Schrijf eerst zelf je brief. Dat is belangrijk. Doe het als mens, AI herkent AI. Je wilt daar niet voor afgewezen worden.

    Als prompt kun je iets gebruiken als: "Kun je feedback geven op deze *specificeer* brief? Wat zou er beter kunnen?"

    Je krijgt dan echt een heel goed doordacht feedback-bericht met tips en tops. Ik had daar echt iets aan! Je hoeft zeker niet alles te veranderen of accepteren wat de bot zegt, maar ik heb er zelf heel veel aan gehad qua focus, sfeer en spelling/grammaticacontrole.

    Heb hiervoor meer aan Chat-GPT dan aan mijn jobcoach 🫣


    Doe ik sowieso al bc i'm a lazy bitch haha


    help

    Wat een fijn topic is dit, ik vind het zo leuk om dit allemaal mee te lezen!

    Ik vroeg mij af of iemand nog tips heeft om jezelf op de kaart te zetten als bijna-/ pas-afgestudeerde. Ik merk dat het cliché 'we willen iemand van 21 met 10 jaar ervaring' de pijnlijke realiteit is. Het is moeilijk om een plek te vinden in de kunst & cultuur-branche, laat staan in het noorden van Nederland. Als je dan net op de banenmarkt komt kan je het wel vergeten. :')


    Whittaker -> Mando

    Whittaker schreef:
    Wat een fijn topic is dit, ik vind het zo leuk om dit allemaal mee te lezen!

    Ik vroeg mij af of iemand nog tips heeft om jezelf op de kaart te zetten als bijna-/ pas-afgestudeerde. Ik merk dat het cliché 'we willen iemand van 21 met 10 jaar ervaring' de pijnlijke realiteit is. Het is moeilijk om een plek te vinden in de kunst & cultuur-branche, laat staan in het noorden van Nederland. Als je dan net op de banenmarkt komt kan je het wel vergeten. :')


    Als je dat ontdekt, pls let me know. Ik heb één jaar ervaring in de bibliotheeksector en mocht niet op plekken op gesprek gaan waarvan ik dacht dat mijn huidige taken toch echt dicht bij aansluiten :')


    help