[RPG • 100] Welcome to Magix! | Speeltopic - Speeltopics

Bericht succesvol aangepast!

29 nov 2023 - 16:06 Vanparys is offline

_{𝒲𝑒𝓁𝒸𝑜𝓂𝑒 𝓉𝑜}
-ˋˏ ༻ 𝕄𝔸𝔾𝕀𝕏 ༺ ˎˊ-

rollentopic | praattopic 1 - 2 | speeltopic

✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼

In een pocket realm, enkel bereikbaar via magie, ligt de gelijknamige hoofdstad van de Magische Dimensie Magix. Magix is het hart van alles en iedereen die ook maar iets met magie te maken heeft en is thuis voor mensen, goblins, feeën, heksen, trollen, elfen en zoveel andere wezens van over de hele Magische Dimensie.

Ze komen er niet alleen om een thuis te vinden, maar ook, en vaker zelfs, om hun magische carrière van start te laten gaan. De Universiteit van Magix vormt de thuishaven voor haar drie faculteiten: Alfea in het zuiden, Red Fountain in het centrum en Cloud Tower in het noorden. Studenten van over heel Magix komen er al eeuwenlang studeren; om een goede leider te worden, om een bekwame strijder te worden, om leerkracht te worden of simpelweg om hun dromen waar te maken. De drie faculteiten werken harmonieus samen om de beste feeën, heksen en specialisten af te leveren - en slagen daar meestal ook in. Niet alles is echter wat het lijkt en na het fiasco van vorig jaar... wie weet wat er de studenten staat te wachten?

Sluit je aan bij de veilige familie van Magix University! Waar hoor jij thuis?

✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼

VRIJDAG 15 DECEMBER 2023

Het academiejaar is al even geleden begonnen, maar de vreemde sfeer van het einde van vorig jaar lijkt met de start van de winter te verergeren. Mensen beginnen vragen te stellen - en de faculteiten geven geen informatie. Wat is er precies gebeurd op die missie vorig jaar? Waar komt die plotselinge avondklok vandaan? Waarom zijn er maar vier van de acht studenten teruggekomen? En waarom weten ook zij niet wat er precies gebeurd is?

Hoe dan ook; de kerstvakantie komt er binnen een weekje aan, en daarna de halftijdse examens. De stress die daarbij komt kijken, doet niets om de grimmige sfeer op school te dempen. Enkele studenten hopen die toch wat op te warmen door het jaarlijkse winterfeest op punt te zetten; deze avond in de prachtige balzaal van Red Fountain. Misschien kunnen de gemoederen toch opgefleurd worden door een avondje stappen in het stadscentrum? Of gooit de avondklok roet in het eten en zorgt het alleen maar voor een grotere hetze?

✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼

INFORMATIE & LORE

In de informatiestory vind je een uitgebreide beschrijving terug van de werking van Magix University, alsook welke realms er in de RPG bestaan en hoe de krachten precies werken. Je bent vrij om uit deze opties te kiezen. Als je toch nog iets anders wil, bespreek het dan even hier en dan kijken we wat er mogelijk is binnen de lore die we afgebakend hebben.

✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼

ROLLEN

ALFEA
𝒻𝒶𝒾𝓇𝒾𝑒𝓈

|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|

CLOUD TOWER
𝓌𝒾𝓉𝒸𝒽𝑒𝓈

|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|

RED FOUNTAIN
𝓈𝓅𝑒𝒸𝒾𝒶𝓁𝒾𝓈𝓉𝓈

✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼　 ҉ 　✼

REGELS

• Het woordenminimum is 100 woorden.
• De huisregels van Quizlet en daarbij in het bijzonder het RPG-forum gelden uiteraard ook hier.
• 16+ is toegestaan, maar gelieve hier wel voor te waarschuwen zodat anderen het kunnen mijden als zij het liever niet lezen.
• Bespreek gevoelige onderwerpen op voorhand met je schrijfpartner.
• Als glowfaery of Tolkien niet online zijn, maakt de laatste die reageert een nieuw topic.
• Als ik 21 dagen niets van je hoor, kom ik je stalken xoxo.
• Als je 45 dagen niets post, word je automatisch van de lijst verwijderd.
• Reservaties blijven 10 dagen staan.

[ bericht aangepast op 7 feb 2024 - 22:02 ]

help

2 mei 2024 - 17:27 Saureus is offline

Saureus 1902

『 Keahi Casteran 』
The Rebel • Fire Fairy • 19 years old

Outfit| Partyyyyy | With Zephy

Aan de blik die Zeph haar schenkt, weet Keahi dat het niet makkelijk gaat worden om hem de dansvloer op te krijgen. Het is voor haar geen nieuws dat hij niet houdt van dansen, ze begrijpt alleen niet goed waarom. Hun ouders hebben ervoor gezorgd dat ze er beiden wat van kunnen, dus daar kan het niet aan liggen. Het valt haar op dat hij er niet meer op reageert en dus besluit ze het onderwerp even te parkeren. Misschien dat ze hem na het eten kan overtuigen.
Terwijl ze haar broer uitlegt dat er ook andere dingen zijn dan studeren, wordt het hoofdgerecht gebracht. Het ontgaat haar niet dat hij afgeleid is, er gebeurt overduidelijk iets in dat hoofdje van hem. Ze trekt heel licht een wenkbrauw op als hij in eerste instantie niet helemaal antwoord geeft op haar vraag.
”Moe.” Hij trekt zijn mondhoeken omhoog. “Sorry, waar had je het over?”
Met een klein gebaartje wuift ze zijn vraag weg, al kan ze de kleine steek die ze voelt niet negeren. Het doet altijd pijn als iemand niet naar haar luistert, al kan ze het Zeph niet kwalijk nemen. Hij heeft overduidelijk iets aan zijn hoofd. ‘We zullen het niet laat maken,’ besluit ze, waarbij ze hem een klein glimlachje toe schenkt. ‘Als je iets dwars zit, dan mag je dat altijd bij me kwijt, hè? Dat weet je toch?’ vraagt ze hem zacht, want de rest van de tafel hoeft dat niet te horen.

Na de maaltijd - waar Keahi niet veel van gegeten heeft - verdwijnen de stoelen en tafels, waardoor de dansvloer tevoorschijn komt. De muziek maakt de feestelijke sfeer compleet. Ze is van plan om haar broer mee te nemen naar het midden van van de dansvloer, voor het geval hij van plan is om aan de zijkant te staan. Het is een feest, dan hoort er gedanst te worden.
De storm die buiten aan de gang is, begint steeds meer over de muziek te komen. Kea kijkt er in eerste instantie niet raar van op, een grote storm kan nou eenmaal gebeuren. Zoiets kan geen kwaad. Daarom zet ze die geluiden uit haar hoofd en richt ze zich op Zephyr. ‘Z, mag ik deze dans van jou?’ vraagt ze met een speelse grijns, terwijl ze lichtjes door haar knieën zakt. Ze steekt haar hand naar hem uit en buigt haar hoofd lichtjes naar beneden.
Een discolamp springt kapot. Het geluid laat haar opkijken, waarbij haar ogen op zoek gaan naar wat er is gebeurd. Overal liggen kleine stukjes glas, maar gelukkig heeft niets haar geraakt. Ook de anderen lampen lijken niet helemaal goed meer te werken en zelfs de muziek loopt niet meer zo lekker. Het is natuurlijk mogelijk dat de storm met de elektriciteit interfereert. Al weet ze niet of dat mogelijk is. Gelukkig is ze met de slimste persoon die ze kent.
‘Zeph?’ vraagt ze hem terwijl ze haar rug recht. ‘Is dit normaal?’

5 mei 2024 - 15:25 Dillinger is online

Dillinger 32606

ASPEN 'ACE' ZYON
The Merrymaker ☀︎ Bo Staff ☀︎ 22
The Fit ☀︎ Balzaal ☀︎ With Eli, Cinder, Njord, Nestor and Dorothea > With Tilda

Het viel Aspen op dat Eli wel nog ergens ver weg zat met zijn gedachten, maar hun woorden deden de heks wel opschrikken blijkbaar.
Eli duidde hun vriendelijk genoeg het juiste bestek aan. Het koosnaampje dat hij er had achter geplakt, ontging Ace niet. Die ging ook de aanraking van Eli niet uit de weg.
Als Ace heel eerlijk was met zichzelf, vond hij deze interacties wel aangenaam. Het was echter helemaal niets voor hen om hen zo te laten meeslepen door hun gevoelens, maar zijn intuïtie gaf aan dat het ok was. Aspens geweten knaagde wel aan die intuïtie, omdat die Eli eigenlijk niet zo goed kende. Althans zo leek het, want ze hadden uiteindelijk wel samen de missie overleefd.
Ace werd opgeschrikt uit hun gedachten door Eli, die een suggestieve zin in hun oor fluisterde. Het bracht een blos op Aspens wangen en eventjes was die van de wijs, maar hij herstelde zich snel.
“Hmm,” bromde Ace instemmend, “misschien, maar dan liefst zonder toeschouwers.” Aspen had luidop op Eli’s vraag geantwoord. De rest van de tafel mocht zelf verzinnen wat Eli gezegd had. Ace pakte vervolgens het juiste mes opnieuw van de tafel en zond een stralende glimlach naar Eli.

De rest van het diner verliep ongeveer in dat stramien. Extra veel aandacht ging naar Eli: kleine aanrakingen, glimlachjes als hij iets zei, hem verdedigen als er weer een duidelijke steek gemaakt werd door hun tafelgenoten,... Ace haalde alles uit de kast, maar genoot er tegelijk ook van om gewoon met iemand klef te doen. Uiteindelijk vloog het tweede deel van de maaltijd om en werden de tafels weggetoverd.
Ace stond eerst even ontredderd rond te kijken. Die wilde eigenlijk heel graag Tilda gaan opzoeken, maar die kon het niet over hun krijgen om Eli gewoon te laten staan, dus wandelde hij nog even naar de jongeman toe.
“Ehm,” begon Aspen een beetje onwennig. “Ik ga nu denk ik mijn beste vriendin even vervoegen als je het niet erg vindt,” vervolgde die en die nam voorzichtig, bijna vragend, Eli’s handen vast. Aspen begreep niet goed waarom hun hart zo tekeer ging. Het was niet zo dat die echt wat had met Eli. Misschien was het omdat ze nog steeds met argusogen bekeken werden. Uiteindelijk besloot Aspen nog een laatste keer wat korter naar de heks toe te buigen.
“Als je iets of iemand nog hebt, kom me gewoon opzoeken. Ik ben meestal wel te vinden bij Tilly, of ja, Tilda voor jou,” fluisterde die zachtjes in Eli’s oor. Voor die zich helemaal terugtrok, sprokkelde die al zijn moed bij elkaar en gaf Eli een kusje op zijn wang. Het was snel, vederlicht en als wijze van afscheid. Het was zo weer voorbij.
Ace zwaaide nog een keer enthousiast naar Eli en liep voorzichtig al een beetje achteruit.
“Ik zie je straks wel weer,” zei Ace nog wat luider dan normaal tegen Eli, terwijl die op zoek ging naar Tilda.
Het liefst van al had de specialist hem bij de arm genomen en meegesleurd, maar langs de andere kant leek het hun ook te veel van het goede. Eli had misschien zelf ook vrienden die hij wilde zien, of mensen die hij wilde spreken. Aspen zuchtte eventjes kort en zocht kort even naar hun beste vriendin.
“Tilly mijn lieveling,” grijnsde Ace toen die uiteindelijk hun vriendin in de menigte spotte. “Onze wegen kruisen elkaar gedwongen weer,” grapte Aspen. Een verwijzing naar eerder in de avond, toen hij ingedeeld werd bij een andere tafel.
“Hoe was het bij jou aan tafel?” vroeg Aspen uiteindelijk nieuwsgierig. “De onze was echt een roddelfestijn van de helft van de tafel,” verzuchtte die uiteindelijk toen die koos om zelf eerst wat over hun eigen tafel eruit te gooien. Een beetje zoals hun frustraties eruit gooien. Aspen hoopte alvast dat het voor haar beter had uitgepakt.

Sidera nostra contrahent solem lunamque

6 mei 2024 - 14:38 Kazama is online

Kazama 4956

┈┈┈┈┈┈┈┈┈▲▽▲┈┈┈┈┈┈┈┈┈

₮ⱧɆ ₩łⱠĐ₵₳ⱤĐ
^{Elijah ≪ E L I ≫ Rhys}

┈┈┈┈┈┈┈┈┈▼△▼┈┈┈┈┈┈┈┈┈

Eli kon niet wachten tot de maaltijd eindelijk voorbij was. Het was goed dat Ace z'n best deed om alles een beetje in goede banen te leiden, waar Eli dan weer op mee kon liften gezien zijn energie toch wel flink kelderden naarmate hij langer in het licht bleef zitten. Hij ging later wel nadenken over wat het klef doen met Ace allemaal betekende en in hoeverre hij alles gewoon gespeeld had. Zijn hoofd was een te grote chaos om dat nu allemaal te gaan analyseren en meespelen was sowieso makkelijker. Al met al duurde de gangen gewoon te lang en Eli was blij toen hij een kop koffie voor z'n neus kreeg. Misschien dat de extra energie van de cafeïne daadwerkelijk hielp. De wijn had in ieder geval nog weinig verbetering gebracht. De aankondiging van het feest kwam als een opluchting voor de darkness witch. Hoewel de avond nog steeds meerdere uren ging duren, hoefde hij tijdens een feest tenminste niet verplicht aan een tafel met vervelende mensen te blijven zitten. Rustig keek hij rond voor het meest donkere plekje om te gaan zitten. Als hij meer energie had gehad, was hij best een keer gaan dansen, hij moest immers ooit alle verplichte lessen van vroeger gebruiken, maar vanavond zat dat er hoogstwaarschijnlijk niet in. Ace kwam nog even naar hem toe, blijkbaar om aan te kondigen dat hij iemand anders ging opzoeken. Het was de heks om het even waar de specialist zich bevond, de maaltijd was klaar en zodra het feest echt begon, waren de ogen van hun tafelgenoten van hen af.
"Prima," zei hij, er zat nauwelijks emotie in zijn stem. Al was hij wel opgelucht toen Ace hem aanbood dat hij de specialist altijd kon opzoeken, mocht hij iets nodig hebben. Het korte kusje op zijn wang ging niet onopgemerkt, maar Eli reageerde er ook niet actief op. Hij zwaaide kort naar Ace voordat de specialist de menigte in verdween. Eli was blij dat hij niet de drukte in gesleurd was en liep resoluut naar de rand van de zaal. Het duurde niet lang voordat hij een van de rustigere plekjes gevonden had en hij plaats nam op een van de stoelen. Hij liet zijn hoofd tegen de muur rusten en sloot zijn ogen. Het geluid van de storm begint langzaam de muziek te overstemmen. Zolang hij rustig kon blijven zitten, moest hij het nog wel even vol kunnen houden, hij kon ook altijd nog even naar het toilet. Nu het feest begonnen was en iedereen kon gaan en staan waar ze wilde zou dat veel minder opvallen dan tijdens de maaltijd. Het geluid van een kapot springende lamp haalde de heks uit zijn gedachten. Verschrikt keek hij rond, maar er leek niemand gewond te zijn. Waarom had hij nu al het gevoel dat het feest nog wel eens moeilijker kon gaan zijn om te overleven dan de maaltijd was geweest?

24 ▲▽▲ Darkness witch ▲▽▲ Rand van de balzaal - Alleen

┈┈┈▲▽▲┈┈┈
┈┈┈▼△▼┈┈┈

6 mei 2024 - 15:41 Kazama is online

Kazama 4956

_{AEDAR JAY HOLTEN}
^{AEDAR JAY HOLTEN}
╪═════════════

The Technerd ╪ 20 ╪ Phanto Glaive ╪ Richting het podium - Alone

Jay kreeg bijna niks meer mee van de rest van de maaltijd nadat hij zich gefocust had op zijn schetsboek. Het idee om phanto werpsterren te maken was genoeg om hem uren bezig te houden. Af en toe nam hij een hapje van het eten voor zijn neus. Ergens was dat een keer vervangen door een nieuwe gang, maar de specialist had daar weinig van meegekregen. Met zijn vingers plukte hij rustig wat vlees en groenten van het bord, het bestek onaangeraakt. De gesprekken rond hem zorgde voor genoeg achtergrondgeluid dat hij zich kon focussen. Als iemand zijn aandacht had gewild, hadden ze hem wel gestoord, aldus Jay's levensfilosofie. De specialist was meerdere pagina's met schetsen en diagrammen verder toen hij daadwerkelijk op zijn schouder getikt werd. Voor hem stond een kop koffie en een ober vroeg hem of hij die nog wilde voordat ze de tafels weg zouden halen voor het feest. Blijkbaar was de maaltijd al voorbij. Met een grote glimlach stond hij op en stopte zijn schetsboek terug in zijn zak. De lauwe koffie werd snel naar binnen gegoten zodat de ober zijn werk verder kon doen. Terwijl het feest langzaam begon, stond Jay zelf wat aan de zijkant met mensen te praten. Hij was het nog steeds niet eens met de muziekkeuze van de school, maar blijkbaar hoorde dit bij een gala. Als iemand het hem zou vragen, zou een wat actiever feestje meer gewaardeerd worden bij mensen van zijn leeftijd, maar ach. Hij zou straks wel gaan dansen als hij er wat beter in zat. Nu was zijn hoofd nog te druk met ideeën over wapens. De storm trok echter wel zijn aandacht. Hoewel een storm geen invloed zou moeten hebben op de technologie, leek de apparatuur daar anders over te denken. Het geluid begon te verstoren en er sprong zelfs een lamp kapot. Dit kon niet kloppen en met een flinke vaart begon de specialist zich een weg te banen richting het podium.

═══════╪

10 mei 2024 - 17:03 amberkishatu is offline

amberkishatu 187

Cinder Sin Harmony

Table 4 , podium

De avond was tot nu toe niet helemaal onproductief geweest, maar het was nog niet helemaal duidelijk of ze nu net vooruitgang of achteruitgang had geboekt in haar onderzoek. Het gesprek verliep nogal moeizaam terwijl de maaltijd op z'n einde liep. De tafels en stoelen werden weggetoverd en er werd ruimte gemaakt voor de grote dansvloer. Cinder besloot nog even te wachten voordat ze daadwerkelijk de dansvloer zou betreden. De muziek kon feestelijk en opgetogen genoemd worden, maar dat was nu eenmaal niet haar muzieksmaak. Cinder verlangde naar harder geluid: een diepere bas, een rockgitaar, dat zou haar wat rustiger kunnen maken. Het geluid van de storm daarentegen was muziek voor haar oren. De wind die gierde, de bliksem, ze miste enkel nog een elektrische gitaar, dacht ze bij zichzelf.

Op dat moment sprong één van de discolampen kapot. Hoewel ze de symfonie van geluiden wel kon waarderen, merkte ze al snel op dat de apparatuur in de zaal anders begon te reageren. Ze zag al snel een specialist zijn weg banen naar het podium. Ze bedacht dat als er iets misging, en dus haar voorgevoel ergens klopte, ze daar de meeste informatie zou kunnen ontdekken. Ze besloot hem dus te volgen richting het podium.

"Hey, ik merkte op dat de apparatuur ineens vreemd doet. Kan ik toevallig helpen?"

[ bericht aangepast op 10 mei 2024 - 17:03 ]

"I wonder if life smokes after it fucks me"

13 mei 2024 - 16:11 Vanparys is offline

Vanparys 27661

Tilda Sunfallow
^{zara | gala | outfit}
═════╗❁╔═════

”Er zit goud in,” verdedigde Zariya zich, maar Tilda bleef de jurk kritisch bestuderen. Ze moest even haar blik wegtrekken toen Zara haar omhelsde en zich verontschuldigde.
”Je zou geen sorry zeggen als je niet wist wat je gedaan had,” zei Tilda met een overdreven pruillip. Ze schoof een stoel voor Zara achteruit en ging toen zelf neerzitten om meteen een gigantische hap eten binnen te werken. En toen nog een. Wat had ze een honger – ze was vergeten middageten.
Vanuit haar ooghoek zag Tilda iets bewegen en met een ruk draaide ze haar hoofd weer in Zara’s richting. Tilda’s ogen volgden Bob, die op Zara’s schouder ging zitten. Tilda prikte met haar vork in zijn richting om hem weg te jagen, maar hij stak zijn tong uit en ging op Zara’s hoofd zitten. Tilda keek hem met een boze frons en een priemende blik aan, besefte dat ze er waarschijnlijk dom uitzag en liet haar blik weer naar Zara’s gezicht zakken. Ze dwong een glimlach op haar gezicht. “Hoe was je middagdate met het schoolgenie?” vroeg ze opgewonden.

[ bericht aangepast op 13 mei 2024 - 16:11 ]

help

13 mei 2024 - 16:28 Vanparys is offline

Vanparys 27661

🅉🄴🄿🄷🅈🅁 🄲🄰🅂🅃🄴🅁🄰🄽
^{˗ˏˋ 𝓉𝒽𝑒 𝓅𝓇𝑜𝒹𝒾𝑔𝓎´ˎ˗}
Weather/~~Blood~~ witch | 21 | Red Fountain Ballroom (Kiki)
└─────────────────┘
⛧

"Als je iets dwars zit, dan mag je dat altijd bij me kwijt, hè,” zei Keahi stil terwijl Zeph zijn vork in zijn mond stopte. Hij knikte afwezig en forceerde een glimlach op zijn gezicht.
De maaltijd was zoals gewoonlijk fantastisch, maar Zeph slaagde er niet in erg veel te eten. Hij zat met zijn hoofd te veel bij het papiertje in zijn broekzak en was voortdurend afgeleid door de mensen rond zich. Elk gezicht bestudeerde hij, maar hij kon bij niemand zeker zeggen of het briefje van hen afkomstig was. Wanneer zijn zusje zijn aandacht weer probeert te trekken wanneer hij weer eens niet horde wat ze zei, voelde hij zich een beetje schuldig. Hij beloofde haar in stilte om toch iets van enthousiasme op te werpen tijdens het gala zelf, maar hij wist zo al dat hij die belofte zou verbreken, zeker toen het weer buiten grimmiger werd.
Het was altijd zo geweest; Zeph had niet enkel een invloed op het weer, het weer had ook een invloed op hem. Hij wist niet goed waarom. In principe beheerste hij het weer niet; hij beheerste het water in de wolken en de lucht errond en ertussen. Ooit had hij een onderzoeksvoorstel uitgewerkt over de invloed van het weer op zijn krachten en op zijn gemoedstoestand, maar hij had het nooit ingediend. Hij wist niet zo goed waarom niet.
Wanneer de maaltijd voorbij was en de stoelen en tafels verdwenen – een paar ongelukkige mensen vallen zo op de grond omdat ze de aankondiging gemist hadden, en Zeph zou daar een van geweest zijn als Keahi hem niet op tijd gewaarschuwd had – sleurde zijn zusje Zeph mee naar de dansvloer. Hij wilde eigenlijk net naar de wc, maar ze zag er zo gretig uit dat hij besluit dat hij het wel even kan ophouden.
”Z, mag ik deze dans van jou?” vroeg zijn zusje hem met een grijns en een kleine buiging.
Zeph rolde net niet met zijn ogen en trok in plaats daarvan een wenkbrauw op terwijl hij haar hand vastnam. Een bliksemschicht deed de zaal oplichten en Zeph stapte bijna op Kiki’s tenen toen hij opnieuw afgeleid naar buiten keek. Hij slaagde erin om zijn pas bij te houden en bedankte in stilte zijn moeder, die zijn gezeur over belangrijker werk nooit had willen horen wanneer ze erop stond hem danslessen te geven.
Een paar minuten later, wanneer Zeph het ritme gevonden had en best tevreden was met hoe hij zijn zusje doorheen de dans begeleidde, is het plots Kiki die afgeleid raakt. Een van de discolampen was kapotgesprongen, maar Zeph had er niet eens op gelet omdat hij weer naar de storm buiten keek. Hij merkte dat de haartjes op zijn armen overeind stonden en fronste diep terwijl hij Keahi’s hand en heup losliet.
”Zeph?” vroeg ze. “Is dit normaal?”
Zeph hield zijn hoofd schuin terwijl hij een paar stappen naar een van de grote ramen langs de zaal zette, zijn frons dieper. Het was zo donker buiten dat hij de stad in de verte niet meer kon zien, wat op zich niet heel vreemd was bij deze tijd van het jaar – behalve dat er buitenverlichting zou moeten zijn. Hij hoorde donder, maar er was geen bliksem die de zaal verlichtte.
Hij keek opnieuw om naar Keahi. Hij wilde haar avond niet verpesten, maar hij wist ook dat ze hem altijd door had als hij loog. In plaats van dus maar vlakaf ‘nee’ te zeggen, haalde Zeph zijn schouders op.
”Geen idee,” zei hij. “De elektriciteit op Red Fountain is niet grotendeels op magie gebaseerd zoals aan Cloud Tower of Alfea. Misschien was het gewoon een slechte kabel en raakte de lamp oververhit.”

┌─────┐

└─────┘
┌─────┐

└─────┘

[ bericht aangepast op 13 mei 2024 - 16:31 ]

help

13 mei 2024 - 16:57 Kazama is online

Kazama 4956

_{AEDAR JAY HOLTEN}
^{AEDAR JAY HOLTEN}
╪═════════════

The Technerd ╪ 20 ╪ Phanto Glaive ╪ Het podium - Cinder

Hier en daar moest hij misschien iemand wat hardhandig aan de kant aan de kant manoeuvreren en kwamen er hier en daar misschien wat ellenbogen bij te pas, maar het maakte de specialist niet uit hoe hij bij het podium ging komen. Als er inderdaad wat mis was met de muziek of de lampen, wist hij dat liever voordat er nog iets kapot sprong. Al zou er niks kapot moeten springen met deze belasting van het elektriciteitsnet. Hij had alles zelf die ochtend nog alles goed aangesloten en gecontroleerd. En de lampen die aan het plafond hingen, sprongen ook weer niet zomaar kapot. Die waren gemaakt voor dit soort belasting. Een stem achter hem haalde de specialist uit zijn gedachten. Verschrikt keek hij om en zag een gezicht dat hij niet herkende, maar hij had ook geen tijd om er lang over na te denken. Er waren belangrijkere zaken gaande en als hij pech had, was de hele balzaal in gevaar.
"Prima, kom mee," zei hij voordat hij zich weer omdraaide. Hij kon vast een paar extra handen gebruiken of iemand om gewoonweg tegenaan te praten om tot een oplossing te komen. Jay had geen idee of ze überhaupt ergens verstand van had, maar zolang ze niet in de weg liep, kon het ook geen kwaad als ze er wel was. Mocht ze wel die neiging gaan hebben, was hij de beroerdste niet om haar weer weg te sturen. Jay klom aan de zijkant van de zaal het podium op. Hij keek niet eens om of ze hulp nodig had met het podium op komen. Het orkest ging gewoon verder alsof er niks aan de hand was, al kreeg hij hier en daar wel wat vreemde blikken zijn kant op geworpen. Maar lang was hij geen hinder gezien hij al snel achter de gordijnen de coulisse in verdween, volledig ervan overtuigd dat ze hem zou volgen.
"Ik ga eerst mijn tas pakken, daar zit alles in dat ik nodig heb om te kijken wat er aan de hand is," vertelde hij hardop terwijl hij verder naar achteren liep. "Al heb ik zo snel geen idee wat dit zou kunnen zijn. Toen ik vanochtend alles controleerde, zag alles er goed uit."

═══════╪

14 mei 2024 - 22:34 amberkishatu is offline

amberkishatu 187

Cinder Sin Harmony
Podium - Jay

- Did you know electronics need smoke to work? Once the smoke comes out of them, they stop working. -

De kerel keek verrast om toen haar woorden hem uit zijn gedachten haalden. “Prima, kom mee”, zei hij alvorens hij zich prompt omdraaide. Cinder versnelde haar pas om hem te proberen bijbenen. Behendig klom hij het podium op, iets waar zijzelf wat meer moeite mee had. Al kon ze niet uitmaken of dit was door te roken of omdat ze de hele avond nog geen sigaret had kunnen opsteken. Het enige dat ze wist was dat de zenuwen die ze nu voelde haar vingers deden tintelen. Ze had eindelijk het gevoel dat er iets aan het gebeuren was. Ze zette haar handen tegen de podiumvloer en trok zichzelf op. Haar lange jurk was hierbij nog het grootste obstakel maar deze was dan ook waarschijnlijk niet gemaakt om andere functies uit te oefenen dan dansen , drinken en mooi zijn. Toen ze het podium eindelijk opgeraakt was, zag ze hem nog net achter de gordijnen verdwijnen. Ze haastte zich recht en spurtte wat ongemakkelijk achter hem aan.

“Ik ga eerst mijn tas pakken, daar zit alles in dat ik nodig heb om te kijken wat er aan de hand is," kon ze nog net horen, alvorens hij verder naar achter liep. Ze legde haar hand tegen een nabij staande muur om haar gewicht even op te steunen. "Al heb ik zo snel geen idee wat dit zou kunnen zijn. Toen ik vanochtend alles controleerde, zag alles er goed uit."

Cinder had zelf wat geëxperimenteerd met elektriciteit toen ze jonger was, nog voor ze ontdekte dat aanstekers veel gemakkelijker waren om rook te creëren. De rook afkomstig van elektrische branden was onstabieler om te besturen dan als het afkomstig was van vuur. Aangezien een gewone brand in het moeilijkste geval wat verbrand materiaal bevatte, bestond rook van elektriciteit niet enkel uit verband materiaal , maar ook elektrisch geleidende deeltjes. Deze hadden een niet te onderschatten invloed op de manier hoe de rookpluim bewoog en interageerde met de luchtdeeltjes rondom . Deze zochten namelijk steeds een manier om zich te ontladen en dat was iets was buiten haar comfortzone als luchtfee.

“ Overbelasting van het net? “, vroeg ze “ of misschien was er een blikseminslag dat een spanningspiek heeft gecreëerd. Een plotselinge spanningspiek in het netwerk zou wel kunnen verklaren waarom de lamp kapot springt” , dacht ze hardop na, “maar de lamp is niet de enige reden waarom we hier zijn. De andere apparaten leken zich ook maar bizar te gedragen.” Ze duwde zich weg van de muur en keek alvast rond.

[ bericht aangepast op 14 mei 2024 - 22:41 ]

"I wonder if life smokes after it fucks me"

17 mei 2024 - 14:41 Kazama is online

Kazama 4956

_{AEDAR JAY HOLTEN}
^{AEDAR JAY HOLTEN}
╪═════════════

The Technerd ╪ 20 ╪ Phanto Glaive ╪ Het podium - Cinder

Het duurde niet lang voordat Jay z'n rugtas gevonden had. Het jasje dat Ace hem het verplicht aan te doen belandde in een van de grotere vakken terwijl hij een dunne buis aan zijn broekriem klikte. Niks aan dit hele voorval zinde hem en wat er ook gaande was, hij ging geen risico's nemen. Net bal of niet, het kon de specialist niet schelen wat iemand er nu van vond. Feeën en heksen hadden het wat dat betreft makkelijker, die hadden geen voorwerpen nodig om te doen waar ze voor getraind waren. De dame achter hem opperde een aantal opties voor de vreemde storingen en het kapot springen van de lamp. Het waren inderdaad mogelijkheden die ook al door Jay's hoofd waren gekomen.
"Ja zou kunnen. Dat is inderdaad waarom lampen normaal kapot springen," zei hij terwijl hij verder door zijn tas rommelde en er twee blikjes energy uit trok, een ervan bood hij aan de dame achter hem aan. "Het zou wel vreemd zijn. Red Fountain moet een afleidingssysteem hebben om spanningspieken te voorkomen. Het spanningsnet zou gebouwd moeten zijn op alle simulatieruimtes die hier staan. Het zou echt heel gevaarlijk zijn als een simpele spanningspiek alle hardware kan ontregelen." Zo goed kende Jay de simulatiesystemen nog niet, maar hij kon zich niet voorstellen dat daar geen rekening mee gehouden was in het ontwerp van het elektriciteitsnet van het gebouw. Er kon zoveel mis gaan als de stroom vreemd deed terwijl er iemand bezig was in een simulatie. De zoete geur verspreidde door zich de kleine ruimte achter het podium toen hij het blikje opende en een slok van zijn eigen energy drink nam. Jay pakte zijn tas over zijn schouder en verplaatste zich terug voorbij haar richting het controle paneel dat aan de zijkant van het podium stond. Zijn hoverboard bleef achter waar hij het eerder onder zijn tas had liggen. Waar hij stond was hij precies zichtbaar voor het orkest, maar niet voor het publiek in de zaal. Kort gaf hij wat goedkeurende gebaren naar de dirigent dat die rustig door kon spelen zoals ze al aan het doen waren. Zolang het niet nodig was, was Jay niet van plan het geluid uit te zetten. Met nog een teug van zijn drinken begon hij de kabels te checken om te kijken of er niet toch wat los was gegaan om alle vreemde zaken te verklaren. Als hij het hier kon oplossen scheelde hem dat een tripje naar die kapotte lamp.

═══════╪

17 mei 2024 - 17:14 Nephalem is offline

Nephalem 1156

ALΣXIS
𝑅𝐸𝑌𝐸𝑆

𝕿𝖍𝖊 𝕸𝖎𝖘𝖈𝖍𝖎𝖊𝖋

21 ☆ water/~~blood~~ witch ☆ hallway ➸ dinner ☆ with Alana and Aiyana ➸ Alone☆ Outfit

Aiyana verwelkomde de dames met een knuffel, waarna ze op haar plek ging zitten. Ze droeg een beeldschone jurk; haar decolleté was versierd met kraaltjes. "Jouw jurk," begon Alex terwijl ze goedkeurend knikte, "je ziet er geweldig uit." Een compliment zou zeker moeilijk uit Alex' mond komen, maar mode was iets waar Alex altijd haar mening over uitte. Alex had voor iets eenvoudigs gekozen, maar ze voelde zich erg comfortabel.
“Ze hebben vanavond in ieder geval veel meer hun best gedaan dan wat ze normaal in de kantine serveren. De verwachtingen voor het dessert zijn hoog,” grapte Aiyana. "Ah, dat is mooi. Ik had totaal geen zin om die troep te eten." Alex had honger gekregen van al dat shoppen. Ze hadden ook niets gegeten zodat ze vanavond hun magen konden vullen.
Hun gerechten werden geserveerd en Alex begon meteen te eten, terwijl Maybelle doorging met haar verhaal waarvan Alex meer dan de helft had gemist. Ze vertelde over haar discussie met haar professor. Het ging het ene oor in en het andere uit. Blijkbaar was dat niet alleen bij Alex het geval. Ze merkte dat Alana ook in haar gedachten verzonken was.
"Geen trek?" vroeg Alex terwijl ze de laatste restjes van haar bord in haar maag liet verdwijnen. Ze had verwacht dat ze allebei zouden aanvallen omdat ze zo'n honger hadden, maar naast Alana leek Alex wel een uitgehongerd monster dat alles naar binnen schrokte.
Voordat Alex het wist, werden de meubels weggehaald. Ze was zo gefocust op haar eten dat ze niet had gemerkt dat ze de mededeling van de docenten had gemist. Het was op het juiste moment dat ze haar evenwicht kon balanceren voordat er extra ogen op haar gericht werden. Als dat het geval zou zijn, zou ze zeker een spreuk zoeken om dit incident te verwijderen. Daarnaast was ze ook teleurgesteld dat ze niet langer kon genieten van het eten.
De muziek dempte de storm buiten. Hoewel de zaal werd verlicht door discolampen, werd de ruimte extra verlicht door bliksemflitsen. Alex' gedachten dwaalden af naar de zeeën. In dit weer zou het zeker lastig zijn om een schip onder controle te houden. Ze was benieuwd welke van haar piratenvrienden, die ze had ontmoet toen ze vijf was, nog leefden. Het waren inmiddels vast oude mannetjes geworden. Of ze lagen al onder de grond.
Een knal zorgde ervoor dat Alex uit haar gedachten werd wakker geschud. Ze keek naar de bron. Het was niet een discolamp die kapot was geknald, maar meerdere. Dat was vreemd. Alsof dat niet genoeg was, klonk de muziek niet meer zo fijn in haar oren. Ze zag in haar ooghoek de jongen die haar stress bezorgde meteen naar het podium lopen, waardoor ze wist dat hij het probleem zou verhelpen. De muziek had geen ritme om naar de dansvloer te gaan, dus wist ze niet echt wat ze moest doen.
Even scande haar ogen de dames naast haar. "Gaat het?" vroeg Alex, doelend op de knallende discolampen. Ze zag hier en daar nog gebroken glas, niet zo ver van hen vandaan.
"Er is een avondklok om te voorkomen dat we buiten in gevaar lopen, maar het gevaar is al binnen deze muren," mompelde Alex. Ze wist dat niemand op zulke opmerkingen zat te wachten, maar ze kon het niet laten om een beetje op te jagen.
Alex pakte haar kleine spiegel uit haar tas om te checken of haar haar nog goed zat. Haar make-up zag er ook nog goed uit. Nou, als er iets gebeurde, had ze tenminste nog een comfortabele outfit om in te rennen en ze zou er geweldig uitzien.
Het voelde alsof ze niet wist wat ze precies moest doen. De feeststemming was verdwenen. Alex wilde niet meer midden in de zaal blijven staan. "Ik ga even naar buiten koekeloeren voordat ik de ritme van de muziek weer kan horen." Alex wist niet of de rest nog zin had om te dansen, maar ze wilde meer de omgeving scannen om te weten wat er aan de hand was zonder te veel moeite te doen. Alex haalde een hand door haar stijle haar terwijl ze haar weg maakte naar een raam om even naar buiten te kijken. Zelfs de maan was verstopt achter de wolken, waardoor ze geen zicht had. Ze draaide om en leunde met haar rug tegen de muur. Haar ogen gleden langs de studenten om haar heen. De docenten probeerden het feestje nog te redden, maar ook zij wisten geen raad.

Index RPG Actieve Topics Zoek