|
Het viel Aspen op dat Eli wel nog ergens ver weg zat met zijn gedachten, maar hun woorden deden de heks wel opschrikken blijkbaar.
Eli duidde hun vriendelijk genoeg het juiste bestek aan. Het koosnaampje dat hij er had achter geplakt, ontging Ace niet. Die ging ook de aanraking van Eli niet uit de weg.
Als Ace heel eerlijk was met zichzelf, vond hij deze interacties wel aangenaam. Het was echter helemaal niets voor hen om hen zo te laten meeslepen door hun gevoelens, maar zijn intuïtie gaf aan dat het ok was. Aspens geweten knaagde wel aan die intuïtie, omdat die Eli eigenlijk niet zo goed kende. Althans zo leek het, want ze hadden uiteindelijk wel samen de missie overleefd.
Ace werd opgeschrikt uit hun gedachten door Eli, die een suggestieve zin in hun oor fluisterde. Het bracht een blos op Aspens wangen en eventjes was die van de wijs, maar hij herstelde zich snel.
“Hmm,” bromde Ace instemmend, “misschien, maar dan liefst zonder toeschouwers.” Aspen had luidop op Eli’s vraag geantwoord. De rest van de tafel mocht zelf verzinnen wat Eli gezegd had. Ace pakte vervolgens het juiste mes opnieuw van de tafel en zond een stralende glimlach naar Eli.
De rest van het diner verliep ongeveer in dat stramien. Extra veel aandacht ging naar Eli: kleine aanrakingen, glimlachjes als hij iets zei, hem verdedigen als er weer een duidelijke steek gemaakt werd door hun tafelgenoten,... Ace haalde alles uit de kast, maar genoot er tegelijk ook van om gewoon met iemand klef te doen. Uiteindelijk vloog het tweede deel van de maaltijd om en werden de tafels weggetoverd.
Ace stond eerst even ontredderd rond te kijken. Die wilde eigenlijk heel graag Tilda gaan opzoeken, maar die kon het niet over hun krijgen om Eli gewoon te laten staan, dus wandelde hij nog even naar de jongeman toe.
“Ehm,” begon Aspen een beetje onwennig. “Ik ga nu denk ik mijn beste vriendin even vervoegen als je het niet erg vindt,” vervolgde die en die nam voorzichtig, bijna vragend, Eli’s handen vast. Aspen begreep niet goed waarom hun hart zo tekeer ging. Het was niet zo dat die echt wat had met Eli. Misschien was het omdat ze nog steeds met argusogen bekeken werden. Uiteindelijk besloot Aspen nog een laatste keer wat korter naar de heks toe te buigen.
“Als je iets of iemand nog hebt, kom me gewoon opzoeken. Ik ben meestal wel te vinden bij Tilly, of ja, Tilda voor jou,” fluisterde die zachtjes in Eli’s oor. Voor die zich helemaal terugtrok, sprokkelde die al zijn moed bij elkaar en gaf Eli een kusje op zijn wang. Het was snel, vederlicht en als wijze van afscheid. Het was zo weer voorbij.
Ace zwaaide nog een keer enthousiast naar Eli en liep voorzichtig al een beetje achteruit.
“Ik zie je straks wel weer,” zei Ace nog wat luider dan normaal tegen Eli, terwijl die op zoek ging naar Tilda.
Het liefst van al had de specialist hem bij de arm genomen en meegesleurd, maar langs de andere kant leek het hun ook te veel van het goede. Eli had misschien zelf ook vrienden die hij wilde zien, of mensen die hij wilde spreken. Aspen zuchtte eventjes kort en zocht kort even naar hun beste vriendin.
“Tilly mijn lieveling,” grijnsde Ace toen die uiteindelijk hun vriendin in de menigte spotte. “Onze wegen kruisen elkaar gedwongen weer,” grapte Aspen. Een verwijzing naar eerder in de avond, toen hij ingedeeld werd bij een andere tafel.
“Hoe was het bij jou aan tafel?” vroeg Aspen uiteindelijk nieuwsgierig. “De onze was echt een roddelfestijn van de helft van de tafel,” verzuchtte die uiteindelijk toen die koos om zelf eerst wat over hun eigen tafel eruit te gooien. Een beetje zoals hun frustraties eruit gooien. Aspen hoopte alvast dat het voor haar beter had uitgepakt.
|
|
Dillinger
