• 𝑒𝓉𝒶𝓃𝑜𝒾𝒶 𝒰𝓃𝒾𝓋𝑒𝓇𝓈𝒾𝓉𝓎
    "The journey of changing one's mind, heart, self or way of life"



    "Welcome to Metanoia University, a place where all our students can work on their happy endings."

    Vestigo University is een grote campus waar de afstammelingen van welbekende sprookjesfiguren aan studeren. Naast hun avonturen moeten ze zo af en toe ook met hun neus de boeken in zodat ze de wereld kunnen verbeteren.
    Deze school bied hun studenten alle richtingen aan waar ze maar van kunnen dromen. Om hun loopbaan zo soepel mogelijk te laten verlopen, zijn er een flink aantal regels waar men zich aan dient te houden.
    De school zorgt goed voor haar studenten en staat dan ook als beste aangeschreven. Iedereen is welkom en krijgt een kans de beste versie van zichzelf naar boven te halen.

    Zo ook de studenten van Ira University. De school waar het kroost van de zogenoemde Villains hun studie volgen.
    In tegentelling tot Metanoia stond Ira alles behalve goed aangeschreven. De hallen en lokalen van het duistere kasteel leken standaard gevuld met pure chaos. Ook hier golden regels maar of deze ook daadwerkelijk nageleefd werden is maar de vraag. Er werd meer stennis geschopt dan dat er daadwerkelijk iets werd geleerd. Het is dan ook geen wonder dat het uiteindelijk fout is gegaan. Na het zoveelste incident werd de Universiteit gesloten. Hierdoor belandde er een groot aantal studenten plotseling op straat.
    Zoals de meesten zich bewust zijn bestaat er geen licht zonder duister en hebben The Heroes hun Villains nodig, anders zou alles uit balans raken. Zo besloot Metanoia haar rivalen te helpen weer op de been te komen door ze op hun school onderdak en lessen aan te bieden.
    Je kunt je vast voorstellen dat beiden kanten flink moeten wennen aan deze situatie...

    In deze RPG volgen we de levens van de kinderen van verscheidene sprookjesfiguren en hoe de twee compleet verschillende werelden geforceerd worden kennis te maken met elkaar. Het verhaal speelt zich af op Metanoia University, welke zich aan de rand van de bergen bevind omringt door prachtige natuur.
    De school heeft een groot terrein waar verschillende sporten beoefend kunnen worden en waar je lekker een luchtje kunt scheppen in de mooie en netjes onderhouden kasteeltuinen.
    Een aantal kilometer verderop bevindt zich een dorp waar de studenten naartoe kunnen voor recreatie en waar ze hun school benodigdheden kunnen aanschaffen.

    Ook ligt het kasteel aan de rand van een groot magisch woud, waar allerlei wezens, zowel magisch of niet, zich schuilhouden. Maar er liggen ook genoeg gevaren op de loer...














    Metanoia University

    Amor-Beau Desrosiers Son of Belle and Adam 23 1.6 Ken_
    Arthur Percy Darling son of Peter Pan and Wendy Darling 23 1.5 DreamerN
    Brianna Seraphina Charming daughter of Cinderella and Prince Charming 22 1.3 glowfeary
    Caleb Augustus Robin son of Christopher Robin 20 1.5 Schweetz
    Candace "Candy" Carmella von Schweetz daughter of Vanellope von Schweetz 23 1.3 Schweetz
    Daisy Adlai Parr Rydinger daughter of Violet Parr and Tony Rydinger 19 1.4 bubbles
    Dawn Gypsophila Dormant daughter of Princess Aurora and Prince Phillip 21 1.3 DreamerN
    Ilyas Cassim of Agrabah son of Aladdin and Princess Jasmine 23 1.4 Ken_
    Kai Marmoris son of Princess Ariel and Prince Eric 20 1.6 Tolkien
    Lajaria Ocán De Châteaup Daughter of Esmeralda and Phoebus 21 1.6 glowfeary
    Lucas "Luke" Jules Philip 23 son of Giselle Philip 1.6 SpiderPunk
    Lyraine Zephyra daughter of Hercules and Megara 19 1.5 Saureus
    Maya Eudora Ranallo daughter Of Tiana and Naveen 20 1.7 Tolkien
    Naia Oriphine Marmoris daughter of Princess Ariel and Prince Eric 20 1.4 Frodo
    Nathaniel Charming son of Cinderella 23 1.8 Yeobo
    Olivia Belle Romanov Pavlovich Daughter of Anastacia and Dimitri 19 1.8 filosofie
    Poppy de Vil daughter of Cruella 22 1.2 Yeobo
    Theo Azlin Dormant Son of Princess Aurora and Prince Philip 20 1.7 Frodo
    Lucia Marietta Paguro 19 daughter of Luca Paguro 1.7 bubbles
    Hudson Fillmore McQueen 24 son of Montgomery McQueen and Sally Carrera 1.7 Tolkien
    Nash Lizzie McQueen 22 daughter of Montgomery McQueen and Sally Carrera 1.7 glowfeary
    Asha 21 daughter of Mufasa and Sarabi 1.7 Vesmemir
    Dorelle Elinor DunBroch-Desrosiers 22 daughter of Merida DunBroch 1.7 Tokien
    Dimitri Dimitrovich Antonov 26 son of Anastasia Romanova and Dimitri Antonov 1.7 SpiderPunk



    Ira University

    Adeline "Addy" LeGume Daughter Of Gaston 20 1.7 Venustic
    Ash De Vil son of Cruella 22 1.2 SpiderPunk
    Crimson Red Heart son of The Queen of Hearts 25 1.3 Schweetz
    Dominic/March "Dom" Tarrant Liddell son of Alice 24 1.1 SpiderPunk
    Elio Armano Beneviento son of Captain Hook 25 1.2 SpiderPunk
    Elodie Facilier daughter of Dr. Facilier 21 1.2 glowfeary
    Larsen Niklas Oldenburg son of Princess Elsa 22 1.2 SpiderPunk
    Lucien Etienne Richard son of Gaston 22 1.5 Venustic
    Neirin Daughter of Malificent 22 1.7 Vesimir
    Marius Victor Legume son of Gaston 24 1.4 Ken_
    Methuselah "Seth" son of the Grim Reaper 24 1.2 Yeobo
    Percival Ashley Hook Son of Captain Hook 21 1.7 Ken_
    Thessalonica Daughter of Hades 22 1.7 Tommi
    Qamar Bahiya An-Najjar daughter of Jafar 22 1.6 bubbles
    Red Rose "Lilith" 23 daughter of Snow White Yeobo





    MAJORS






    A Spoon full of sugar
    Nathaniel

    A Star is born
    Lajaria de Châteaupers

    A Whole New World
    Ash De Vil
    Be Prepared ✧
    Dawn Dormant
    Ilyas of Agrabah
    Crimson Heart

    Be our guest
    Maya Ranallo

    Bibbidi Bobbidi Boo

    Larsen Oldenburg
    Elodie Facilier
    Thessalonica
    Qamar
    Lilith

    Colors Of The Wind

    Arthur Darling
    Candace von Schweetz
    Caleb Robin
    Daisy Parr Rydinger
    Dominic Liddell
    Olivia Pavlovich
    Poppy De Vil
    Neirin

    Hakuna Mattata
    Brianna Charming
    Kai Marmoris
    Theo Dormant

    Make A Man Out Of You
    Marius Legume
    Lucien Richard
    Lyraine Zephyra

    Once Upon A Time
    Adelaide LeGume
    Methuselah
    Amor-Beau Desrosiers
    Lucas Jules Philips

    Son Of Man
    Felicitas Rider

    Under The Sea
    Naia Marmoris
    Elio Beneviento
    Percival Hook



    CLUBS


    School clubs/activiteiten:

    Art Club

    Ash
    Dominic
    Felicitat
    Lilith
    Lucas
    Neirin
    Olivia



    Baking Club

    Addy
    Candy
    Daisy
    Dawn
    Felicitas
    Lyraine
    Maya

    Book Club
    Amor
    Kai

    Care Of Magical Creatures
    Dawn
    Dominic
    Ilyas
    Lilith
    Seth

    Drama Club
    Brianna
    Olivia
    Poppy

    Drink buddies club (Not an official club)
    Kai
    Lyra
    Marius

    Macho Club (also not an official club)
    Marius
    Elio

    Music Club
    Ash
    Layla
    Qamar


    Choir
    Dawn

    Technology Club

    Ash

    SPORTCLUBS

    Archery
    Lilith
    Lucien
    Marius
    Neirin

    Boxing
    Nathaniel


    Cheer Club
    Poppy (head)

    Horseback riding
    Addy
    Amor
    Dawn
    Larsen
    Nathaniel

    Sailing
    Elio
    Percy

    Swim Club
    Felicitas
    Kai
    Lucien
    Naia (?)
    Nathaniel
    Percy

    Swordfighting
    Addy
    Arthur
    Brianna
    Kai
    Larsen
    Layla
    Lyraine
    Marius
    Percy
    Qamar
    Thessalonica


    KAMERINDELING


    DAMES

    C: Daisy, Dawn, Naia, Brianna

    D : Élodie, Poppy, Candy,

    F: Lyraine, Qamar, Thessalonica

    G: Lilith, Neirin, Lajaria,

    J: Adelaide , Maya, Olivia

    HEREN

    A: Ash, Crimson, Dominic, Marius

    B: Seth, Elio, Larsen, Ilyas

    E: Arthur, Caleb, Kai, Lucien

    H: Lucas, Amor, Theo

    I: Nathan , Percy





    METANOIA



    - CASTLE

    - DORMS 1

    DORMS 2

    - COMMON ROOMS

    - LIBRARY

    - DINING HALL

    - TRAINING GROUNDS

    - STABLES

    - LAKE

    - FOREST

    - TOWN


    Er wordt hier geleidelijk aan meer aan toegevoegd. Mocht je ideeën hebben, please let me know!
    DEZE ILLUSTRATIES ZIJN NIET VAN MIJ



    RULES



    In deze RPG gelden natuurlijk de huisregels van Quizlet.
    Je schrijft een post van minimaal 300 woorden.
    Je probeert minstens 1 keer per week te posten mits je het druk hebt, gelieve het ons dan te melden.
    Lees het topic goed door voordat je een personage aanmaakt.
    Geen max aan personages per persoon. Denk er echter wel goed over na of je tijd gaat hebben voor het aantal rollen dat je aan gaat maken.
    Geen Mary-Sue's en Gary-Stu's.
    Alleen Locky maakt nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven.
    16+ is toegestaan, meld het echter liever wel boven een post.
    Als je heftige onderwerpen wilt verwerken in je post, vraag dan even aan je medespelers of zij hier oké mee zijn. Dit wordt ook boven de post duidelijk aangegeven.
    Sluit niemand buiten, geen ruzies.
    Vragen kunnen altijd gesteld worden en ideeën zijn ook altijd welkom.
    Naamsverandering graag doorgeven.


    How far is far

    (Even bumpen voordat ie gesloten wordt.)


    [ I will always love you ]





    Charming
    𝐍𝐚𝐭𝐡𝐚𝐧𝐢𝐞𝐥


    „If I told you about the 𝕕𝕒𝕣𝕜𝕟𝕖𝕤𝕤 inside of me. . . Would you still look at me like I'm 𝕥𝕙𝕖 𝕊𝕦𝕟?‟


    Niets had hem op de avond voorbereid. Mocht dit wel het geval zijn geweest, had hij Brianna verboden naar het feest te gaan. Hij had haar al meerdere malen gewaarschuwd dat geen enkele jongen te vertrouwen was, daar hij zelf uit ervaring kon spreken. Maar dat terzijde, Nathaniel gruwelde al van het idee dat één of andere snotneus zijn handen op haar lichaam zou leggen. Nee ― dan hadden ze aan hem een verkeerde. Hij zou alle botten in zijn vingers breken voor hij er überhaupt over na zou durven te denken. Na al het onheil met de ontvoering en het trauma die dat geleverd had, was Nate in een beveiliger-stand gegaan voor zijn zusje. Een feit waar zij meermaals haar mening over gedeeld had, en niet altijd in positieve aard.
    Ze waren niet altijd zo hecht geweest, dat was voornamelijk de laatste paar jaren zo ontstaan ― met als dank aan de ontvoerders die dit mede mogelijk hadden gemaakt. Nathaniel, die voorheen bekend stond als The Golden Prince, had een volledige ommekeer gemaakt en een ontmoeting gemaakt met de duistere zijde. En, meer dan hij überhaupt in zijn hele leven had gedaan, had hij gevochten, gespijbeld, en aan illegale activiteiten meegedaan.
    Zijn vingers gleden over het goudkleurige spinsel dat in het zwarte pak geborduurd was. Het thema van dit evenement was Elegant Halloween, en hij draaide al lang genoeg op Metanoia mee om te weten dat zeker de helft het aan hun laars zou lappen. Zoeken naar alcohol zou het 'm eveneens niet worden. Naast het feit dat de school hun studenten graag op het juiste pad trachtte te sturen, had Nathaniel de effecten van een losbandig leven zelf ook ondervonden ― en het was niet zo snel iets waar hij naar terug verlangde. Sinds Memphis terug naar Olympus was gestuurd, hadden ze niets meer van elkaar vernomen. Regelmatig dacht hij nog aan haar terug, maar eerder in dankbaarheid dan verdriet.
    De zonnestralen glipten tussen de takken en het bladerdek van bomen door, schenen hierbij op de huid van Nathaniel Charming — die, na maandenlang een bleke complexie te hebben gedragen, eindelijk wat meer kleur kreeg. De frisse lucht van de vroege lente vulde zijn longen terwijl hij door het woud jogde, de geur van bloeiende bloemen en natte aarde omringde hem. Echter het enige wat er tot hem kwam, waren dezelfde roerselen die hem vaker hadden getroffen. Dezelfde hersenspinsels die met hem in gevecht gingen en meer dan eens wonnen. Hoezeer hij het trachtte te verzetten, de schaduwen van zijn verleden bleven boven hem hangen als een donkere wolk. De beelden van de ontvoering en de marteling waren nog steeds levendig in zijn geest, als schaduwen die altijd op de loer lagen. Zelfs hier in de stilte van de bossen —met enkel vogelgezang en gefluister van de wind— voelde hij de druk van zijn trauma.
          De machteloosheid. Zijn ritmische ademhaling werd zwaarder, toonde onregelmatigheden, niet wetend waar hij uiteindelijk zou eindigen.
          Het gehuil en gekrijs. Sneller, haastiger, volgden zijn voetstappen elkaar op. De kronkelige paden een wirwar van kiezels en takken die onder zijn schoenen knarsten.
          En bloed. Zoveel bloed. Nathaniel trachtte te ontsnappen aan het beeld op zijn netvlies, zakte in plaats daarvan op de grond neer met een luide schreeuw. Hij wroette zijn vingers in de bodem, probeerde stil te staan bij kleine gewaarwordingen zoals de aarde onder zijn nagels en merkte zichzelf hijgend en puffend. Met zijn ogen dichtgeknepen, grauwde hij scheldwoorden onder zijn adem door. Hoewel hij sinds 2 maanden weer terug op school was, bleek alles veranderd — en wie kon hem dat kwalijk nemen? Na de hel wat hij samen met zijn zusje had ondergaan, was er een ellenlange shitshow van onheil losgebarsten. Zijn ouders, Cinderella en Prince Charming, hadden de universiteit laten weten van zijn goede doelen-werk in zijn afwezigheid, niet gepeinsd over het feit te betalen aan de ontvoerders, en naderhand geëist meer lijfwachten in te schakelen. De familie Charming kon nergens meer heen zonder starende ogen—waardoor Nathaniel ze zelfs nu in zijn rug voelde branden. Daarnaast was er een shitstorm van media-aandacht gekomen. Nathaniel moest maandenlang in rehabilitatie, therapie, en kanaliseerde al zijn pijn in fysieke oefeningen — in sporten. Tot op de dag van vandaag was hij daar niet mee gestopt.
          Hij graaide zijn telefoon uit zijn zak, lichtte het scherm op om te zien of één van zijn dierbaren hem nodig had. Geen nieuwe berichten of oproepen. Met een licht gegrom stopte hij het ding weer weg, keek voor het eerst weer op om zich tegelijkertijd omhoog te trekken. Langzaamaan kwamen zijn benen weer in beweging, zoekend naar een bron van koelte die zijn verhitte lichaam kon verkoelen—daar zijn huid een kachel scheen en zweetdruppels langs zijn voorhoofd naar beneden rolden. Het voelde alsof zijn hart tegen zijn borstkas hamerde, terwijl de jongeman zijn haperende ademhaling onder controle probeerde te krijgen. Sinds hij terug was op Metanoia keek iedereen anders naar hem—met de kennis hoezeer hij (niet enkel qua uiterlijk) veranderd was. Zijn transformatie van the Golden Boy naar iets duisters scheen nodig te zijn geweest, een ruimte die gecreëerd werd om het imago van de perfecte prins te doorbreken. Alles leek nu zo triviaal.
          Met deze gedachte knielde hij uiteindelijk neer bij een meertje, kijkend in de weerspiegeling van het gladde oppervlak. Zijn reflectie zag er uitgeput uit, zijn halo vervaagd en in zijn blauwe kijkers leek het alsof er niemand thuis was. Een empty shell was hoe Memphis hem noemde. Memphis. . . Nathaniel zuchtte, dompelde zijn handen onder in het water en waste zijn gezicht. Het voelde verkwikkend, bijna als een reiniging voor de chaos in zijn hoofd. Zonder er verdere gedachten aan te besteden, trok hij zijn vest uit, vervolgens zijn shirt—een lichtgetinte huid vol onregelmatigheden kenbaar makende hierdoor. De littekens een herinnering en belofte aan hetgeen wat hij had doorstaan. De spieren in zijn armen bolden iets eens hij het water over zijn bovenlijf gooide. Tot hij het zachte gekraak van takjes hoorde en het majesteitelijke figuur van een leeuwin in zicht had, welke ongestoord aan de overkant van het meertje water dronk.
          Nathaniel bevroor. Niet uit angst, maar alsof een morbide kalmte over hem heen gleed. Hij grijnsde kort, liet zich achteruit tegen een boom zakken. “Here to unwind, are you—or to rip my throat out? Is that not the nature of a beast?” Ondanks de smalende trek rond zijn mondhoek en cynische uitspraak, scheen er een lichte fascinatie in zijn kijkers.

    [ bericht aangepast op 12 dec 2024 - 18:41 ]


    [ I will always love you ]



    Asha
    They whispered to her, You can't withstand the storm.
    She whispered back, I am the storm.







          21      ✦      Metanoia      ✦      Somewhere      ✦      With Nathaniel

          De transformatie van mens naar dier was geen sprookje, of een magische “knip” met de vingers waardoor iemand ineens op vier poten stond, zoals Asha in dit geval. De eerste keer was een helse ervaring en dat terwijl ze destijds nog maar een kind was geweest. Het knappen van botten en spieren, de verschuivingen binnen haar menselijke anatomie die plaats moesten vinden om naar een dierlijke variant te veranderen, waren bijna traumatiserend te noemen. Toch was het iets dat iedere welp binnen de pride moest doorstaan om een volledige transformatie naar shifter te kunnen maken, waarbij sommige van hen weken, tot zelfs maanden, onderweg waren voordat ze dit volledig en zonder helse pijnen onder de knie hadden. Ze kregen de steun van hun ouders, broers of zussen en een ieder die dezelfde gebeurtenissen had doorstaan, maar het was vooral een lichamelijke strijd die ze zelf moesten voeren en accepteren totdat het een tweede natuur voor ze werd.
          Nu, enkele jaren later, was het voor Asha nog steeds geen prettig gevoel om te moeten doorstaan, maar de donkerharige verwelkomde de leeuwin in haar met open armen. Van uren bezig zijn met veranderen naar een grote katachtige op vier poten, duurde het nu slechts nog maar een paar kwetsbare minuten. De spanning in haar spieren was slechts een herinnering aan vroeger; haar botten bogen en groeiden, niet langer een strijd maar een dans waarin mens en dier samenkwamen. Elke keer dat ze de leeuwin in zichzelf naar voren bracht, voelde het alsof ze een stukje dichter bij zichzelf kwam.
          Asha vond het heerlijk om te kunnen rennen, sluipen en jagen in haar dierlijke vorm en daar nam ze op goede dagen dan ook vlot uren lang de tijd voor. In de meest donkere periode van haar leven, opgesloten achter de rotsige muren van het kasteel waar ze woonde, besteedde ze zelfs dagen tot weken als leeuwin. Het waren tijden waaraan ze niet graag terug dacht; herinneringen die ze bijna wanhopig probeerde te wissen. De duisternis uit die tijd, een die haar nog altijd als een schaduw bleef achtervolgen. Het waren de brieven van haar broer nadien die er meestal voor zorgde dat Asha het heldere licht kon gebruiken om de schaduwen te weren. Of net als nu, rennend door het bos heen op een jonge lentedag.
          Het was vroeg op de ochtend geweest toen Asha het kasteel was uitgeslopen en een oude grot zocht om te kunnen veranderen. In een jagende tempo was ze minuten later weer tevoorschijn gekomen, met een woeste brul die iedere prooidier in haar buurt verschrikt had doen wegjagen. Asha wilde niet nadenken over haar laatste gesprek met Hudson, welke ongemakkelijk was verlopen en waarop ze er uiteindelijk voor koos om te vertrekken zonder ritje op de motor, of aan hoe de rest van het feest afgelopen was. Asha wilde genieten van de vrijheid van de natuur om haar heen. De koele wind die over haar dikke vacht streek, het beboste pad onder haar poten en de frisse geur van ochtend dauw die haar zintuigen prikkelde. Ze klauwde haar donkere, scherpe nagels in de schors van een dikke boomstam terwijl ze haar lenige lichaam daarbij uitrekte en ze joeg op een paar konijnen zonder hen direct slachtoffer te maken.
          Uren waren verstreken toen Asha uiteindelijk naar het kleine meer toe sjokte waar ze wel vaker even stopte om wat te drinken. De leeuwin zakte door haar poten heen toen ze de rand bereikt had, haar lichaam bijna plat op de grond terwijl ze haar kop boven de oppervlakte van het water hield. Slechts een paar seconden staarde ze naar de reflectie van haar eigen spiegelbeeld, tot ze beweging opmerkte aan de andere kant van het meer. Instinctief bevroor haar lichaam op z'n plek. Niet van angst of omdat ze geschrokken was niet oplettend genoeg te zijn geweest, maar onbewust en in een poging onopvallend te blijven. Tevergeefs, weliswaar. Haar blik gleed over het water heen. Over de jongen die klaarblijkelijk ongeveer hetzelfde idee als zij had gehad en zich half naakt in het water gestort had. Een korte grijns sierde zijn lippen terwijl hij zich achteruit tegen een boom aan liet zakken. En Asha bleef al die tijd in dezelfde houding zitten, haar ogen starend op de jongeman zonder hem ook maar één seconde uit het oog te verliezen. Ze ademde subtiel diep in door haar neusgaten, verkende de verschillende geuren die haar tegemoet kwamen en pluisde deze uit tot ze zijn menselijke geur ving. Sterk en krachtig, met een hint van zweet, iets citrusachtigs en verse aarde.
                ”Here to unwind, are you — or to rip my throat out? Is that not the nature of a beast?
          Asha roerde zich niet. Een geamuseerde twinkeling schitterde vagelijk door haar ogen heen. Het puntje van haar lange staart zwiepte heen en weer ten teken van opperste concentratie, zonder een bedreigend gevoel. Het was bijzonder om te zien, om te horen, hoe mensen dachten over dieren zoals dat zij was. Gevaarlijk en afschrikwekkend. En hoewel daar een kern van waarheid in berustte, iets dat Asha nooit of te nimmer zou durven ontkennen, was het enkel nodig wanneer het gevaar echt op de loer lag. Toch leek de jongen niet bang, maar poelde er een fascinatie door zijn ogen terwijl hij ontspannen leek te zijn onderuitgezakt. Hij durfde.
          Asha voelde de bekende prikkel van haar instinct, een zachte maar aanhoudende fluistering die haar vertelde hoe eenvoudig het zou zijn om haar kracht te tonen. Eén beweging, één sprong, en hij zou beseffen wat het werkelijk betekende om oog in oog met een roofdier te staan. Maar diezelfde fascinatie in zijn ogen — geen angst, alleen nieuwsgierigheid — hield haar tegen. Hoe vaak kreeg ze zulke kalme blikken toegeworpen? Het zette haar op scherp, maar ook... het fascineerde haar terug.
          Asha opende haar bek en liet haar tong tussen haar vlijmscherpe tanden door glippen zodat deze het water kon raken. In geoefende halen dronk ze teugen met water op terwijl haar blik op de jongen bleef gericht.
          Je hebt geluk dat ik geen honger heb, murmelde Asha in gedachten tegen de blonde jongeman, wetende dat deze haar toch niet kon horen. Maar toe, verleid me niet. Toen de leeuwin klaar was met drinken, kwam ze terug overeind van haar plek. Ze snuffelde tussen het natte gras, gebroken takjes met steentjes en zand, brieste zo nu en dan om vreemde geuren weer te weren terwijl ze zijn zoetere variant bleef vasthouden. Op een droog stuk zand liet Asha zich uiteindelijk languit en met een zachte plof neervallen. Ze rolde door de fijne korrels heen, van links naar rechts en weer terug. Het zand plakte aan haar vacht, de kruimels die een warmte richting haar lichaam schuurde terwijl ze rolde. Haar poten schopten hierbij in de lucht, zwarte scherpe nagels die sporen trokken in het zand onder haar terwijl ze draaide. En al die tijd hield ze de jongen in de gaten; luisterend naar zijn ademhaling en alert op iedere beweging die hij dreigde te maken.
                Ontspanning is het, voor nu…
          Toen Asha uiteindelijk terug op haar zij rolde met haar kop nog steeds rustend op de grond, keek ze terug naar de jongen. Zijn ontblote bovenlichaam was haar niet ontgaan, net als de zongebruinde kleur van zijn huid, de vage lijnen van littekens die ze hier en daar meende op te merken, en de warme blossen van inspanning op zijn wangen. Hij ziet me als iets dat ik niet ben, dacht Asha in stilte. Maar wie was zij om daar nu al een einde aan te maken? Of misschien begrijpt hij wel meer dan ik denk, maar hoever wil hij dat spel spelen? Haar staart sloeg een ritmische cadans op de grond terwijl ze hem bleef aankijken, de stilte tussen hen gevuld met onuitgesproken vragen.

    [ bericht aangepast op 13 dec 2024 - 20:17 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    ❀₊˳˚‧outfit ┊stables w/ Larsen & Kai ‧˚˳₊❀



    𝐵𝑅𝐼𝒜𝒩𝒩𝒜
    𝒞𝐻𝒜𝑅𝑀𝐼𝒩𝒢
    ‎・﹒・﹒・﹒・﹒・


          Brianna wilde richting de deur weer lopen, maar de soort hysterische lach die Kai liet klinken liet haar stil staan en haar wenkbrauw optrekken. Het geluid was scherp in de stilte van de stallen.
          “Whatever” zuchtte Brianna toen hij uitgelachen was, terwijl ze met haar ogen rolde.
          “Er liggen studenten in de ziekenboeg, en je straf is de stallen uitmesten?” vroeg ze vervolgens. Ze observeerde kort haar nagels, terwijl ze sprak, voor haar blik naar Kai schoof.
          Ze kreeg het simpelweg niet voor elkaar om naar Larsen te kijken. Ze had ondertussen überhaupt alweer spijt dat ze hem gister had aangesproken. Ze had impulsief gehandeld en ze haatte impulsief zijn. Het was makkelijker om te negeren wat er allemaal gebeurd was. Makkelijker dan onder ogen komen hoe pijnlijk het was om iemand aan te kijken die ze ooit als haar enige vriend beschouwde, maar ze nu niet meer leek te herkennen.
          In plaats daarvan hield ze haar rug recht en kantelde ze haar hoofd vragend terwijl ze Kai aankeek.


    --





    Charming
    𝐍𝐚𝐭𝐡𝐚𝐧𝐢𝐞𝐥


    „To capture a predator, you can't remain the prey. You have to become an equal — in every way.‟


    De koning of koningin onder de dieren. Een schepsel van de natuur die symbool draagt aan kracht en moed. Zelfs Jezus werd de leeuw van Judah genoemd. De krachten van de natuur waren onbestemd en ongetemd — net zoals de leeuwin aan de overkant van het meertje. Een indrukwekkend roofdier die zonder zorgen wat van het water dronk, haar vacht glanzend als de zon en haar figuur bewoog sierlijk alsof het gemaakt was om te dansen met de dood. Ieder moment zou ze kunnen beslissen om haar vlijmscherpe tanden in zijn nek te zetten en hem open te rijten zoals de natuur verliep. Zonder te bekommeren over wat sociaal acceptabel was of niet — voelde hij zich daar enigszins afgunstig om, om een gerief die hij als prins niet had?
          Misschien wilde hij het wel. Misschien gleden zijn ogen nu over haar majestueuze vorm om een zwakte te vinden en die uit te buiten, zodat hij binnen luttele seconde voer zou zijn. Of misschien gleden zijn kijkers wel over haar heen in appreciatie voor de dualiteit van het leven dat ze omarmde: vrij en dodelijk. Het was alsof ze de wilde natuur in haar botten had. Hij dacht terug aan de verhalen die zijn moeder, Cinderella, hem vertelde over liefde en genegenheid, en hoe deze soms in schril contrast staan met de rauwe realiteit van de wereld. De leeuwin was niet alleen een roofdier, maar ook een moeder, een beschermster van haar welpen. Vroeger zou dit parallel zijn geweest met zijn eigen wereld, maar sinds de marteling voelde hij zich meer alleen dan ooit. Was het dat hij zich in de steek gelaten voelde?
          Een vreemd soort geluid doorbrak zijn gedachtegang, vormde zich in zijn hoofd als een gebroken radio. Geen honger. . . Verleid. . . niet. . . Ontspanning. . . Nathaniel fronste. Normaliter gesproken, zou hij vloeiend met de dieren in zijn omgeving kunnen communiceren — een vaardigheid die hij van zijn moeder had meegekregen — maar nu scheen er een blokkade in hun verbinding te zijn.
          De jonge princeling legde zijn hoofd tegen de boomstam aan, rolde zijn ogen vervolgens naar de wolkeloze lucht om een gevolgtrekking te maken uit zijn hersenspinsels—tegelijkertijd met dat de leeuwin op een droog stukje land was neergeploft om heen en weer te rollen. Het moest een student zijn, dacht hij, iemand die in een bepaalde rol naar Metanoia ging. Dit scheen hem terug in de realiteit te slaan, en zijn blik verduisterde. Ze waren in de bossen van Metanoia en tot zover Nathaniel wist, kon er sporadisch een wolf worden gespot — maar een indrukwekkend roofdier als een leeuwin was uitzonderlijk. Uitgesloten eigenlijk.
          Met een zekere afkeer vertrok zijn gezicht, waarbij hij naar zijn ontblote borstkas keek: de markeringen en littekens in alle kwetsbaarheid geopenbaard. Binnen luttele seconde greep hij naar zijn zwarte shirt en trok deze aan, de stof plakkerig tegen zijn vochtige huid aan. Een onheilspellende blik had zich in zijn kijkers genesteld, terwijl hij zich weer terug tegen de boom liet vallen — ditmaal meer in de richting van de leeuwin, zonder oogcontact te verliezen. Hoewel zijn gedachten alle kanten op gingen, opende hij kalm zijn mond, laconiek zelfs. “Mocht je toch besluiten van m'n lijf een maaltijd te maken —begrijpelijk, ik ben nu eenmaal verrukkelijk—, vergeet dan niet mijn bloed van je poten te wassen daarna.” Nate grijnsde. “Of vindt je het leuk om te falen?”


    [ I will always love you ]



    Asha
    They whispered to her, You can't withstand the storm.
    She whispered back, I am the storm.





          21      ✦      Metanoia      ✦      Somewhere      ✦      With Nathaniel

          Voor luttele seconden heerste er een stilte bij het meer, waarvan Asha kon voelen dat het een bedachtzame variant was. De krekels tussen het hoge gras waren nog niet begonnen met tjirpen, mede doordat de kou nog niet zo lang geleden pas verdreven was. Hier en daar floot er in de verte een vogel, maar deze bleef op een veilige afstand bij het meer vandaan zolang de leeuwin languit in het zand lag. Net zoals een paar hazen die ze eerder nog dieper hun hol in gejaagd had. Haar dierlijke kijkers waren nog altijd gericht op de jongeman aan de andere kant van het water, die nu zijn blik naar de helder blauwe hemel opsloeg. Het bood Asha de kans hem nogmaals in haar op te nemen, zonder ook maar één poot op te tillen. Toen ze een glimp van afkeer over zijn gelaat zag trekken, stopte haar staart midden in het ritme dat deze tegen de grond aan sloeg.
          Zijn bewegingen waren scherp, uitgemeten en gecalculeerd. Met één blik op zijn ontblote bovenlijf had de jongeman besloten zijn shirt weer aan te trekken, ondanks dat het resoluut aan zijn lichaam bleef plakken door het water en zweet. Een teken voor Asha dat de jongen iets had te verbergen, wat niet veel anders dan te maken kon hebben met de littekens die ze eerder al had waargenomen. Een onheilspellende blik vormde zich in zijn ogen toen de jongeman haar kant op keek. Zijn ogen vonden de hare, zonder aarzelingen en zonder angst. Een oogcontact met de jager, die hij geen seconde meer verbrak. Asha kon het niet laten nogmaals te bedenken dat hij lef had voor als ze zich echt zou overgeven aan haar instincten, het geen wijze beslissing was haar zo doordringend aan te blijven kijken. Lef of dwaasheid. Het verschil was echter flinterdun.
          ”Mocht je toch besluiten van m’n lijf een maaltijd te maken ー begrijpelijk, ik ben nu eenmaal verrukkelijk ー, vergeet dan niet mijn bloed van je poten te wassen daarna.” Een grijns krulde zich rond zijn lippen en Asha liet het puntje van haar staart weer heen en weer zwiepen. Ditmaal vanwege de opperste concentratie in haar luie overkomende uitstraling. “Of vindt je het leuk om te falen?”
          Oh, Princeling, dacht Asha zoetjes, spinnend terwijl ze terug op haar buik rolde een diepe geeuw liet klinken. Verrukkelijk, spon ze verder. Dat is één ding zeker. Haar bek opende zich vervolgens wijd, haar tong rollend door de kracht van de gaap en die gepaard ging met een hese brul die zachtjes in de diepte van haar keel klonk. Falen? dacht ze vervolgens en voor heel even vernauwde ze haar blik toen ze naar de jongen keek. Het is een geluk dat ik mijn spelletjes zorgvuldig kies. Toen ze haar bek weer sloot, strekte ze haar voorpoten languit, haar zwarte nagels rakend in het zand. Een princeling, dat was hoe Asha hem zag. Geen simpele jonge prins vol arrogantie, die steevast naast zijn schoenen liep, maar een duistere variant. Een prins met een donkere kroon, getekend door het leven op manieren die zelfs zij niet kon doorgronden.
          De verleiding was groot om zijn spelletje mee te spelen. Om eens uit te testen wie nu werkelijk de touwtjes in handen had. Haar menselijke gedachten konden beslist veel andere dingen met zijn lijf doen, maar deze vertroebelde door de leeuwin die besloten had haar zinnen op hem te zetten als een prooi. Asha duwde haarzelf omhoog van het zand, schudde de fijne korrels uit haar vacht en stak haar neus een klein stukje in de lucht. Lichtjes trok ze haar bovenlip op en inhaleerde opnieuw de verschillende geuren om haar heen zodat ze hem precies wist te lokaliseren wanneer ze hem niet zou zien. Vervolgens slenterde Asha naar het hoge gras toe, terdege bewust van zijn blik op haar lenige lichaam en verdween ze soepel tussen de fijne sprieten in. Speel je spel maar, mijn Prins dacht ze onderwijl, maar vergeet niet wie hier de jager is..


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'





    Charming
    𝐍𝐚𝐭𝐡𝐚𝐧𝐢𝐞𝐥


    „To capture a predator, you can't remain the prey. You have to become an equal — in every way.‟


    Zodra de leeuwin besloot dat er geen dreiging lag en vertrok, volgde Nathaniel haar vorm met een scherpe blik, als een valk die zijn prooi in de gaten hield. Totdat ze verdwenen was in het gras, achter struiken die hem het zicht ontnamen. In eerste instantie dacht hij dat ze hem in de gaten hield, daar het een roofdier bleef immers—echter, toen de stilte die volgde langdurig was, besloot de jonge prins op te staan. Naar zijn mening was er voldoende tijd verstreken om zeker te zijn dat de kust veilig was, althans voor nu. En deze kans wilde hij met beide handen aannemen. Zo nu en dan nam hij de tijd om zich af te koelen in het meertje, het was een moment van rust in een tijd van chaos. Zelfs voordat hij zo'n traumatiserende ervaring had doorstaan. Brianna ging er geheid op haar eigen manier mee om, iets dat Nate (tot op zekere hoogte) toeliet. In wat voor mate zich losbandig gedrag had ontwikkeld wist hij niet, maar dat het bestond was ongetwijfeld. Op automatische piloot zocht hij opnieuw naar zijn telefoon, die hem nog altijd niets nieuws vertelde, en typte vliegensvlug een bericht naar zijn zusje.
          [ To Brianna : Waar ben je? ]
    Hierna verdwenen zijn kleren zorgvuldig op een stapeltje bij de oever, tot hij volledig uitgekleed was. Zijn gedachten dwaalde nog even kort af naar de leeuwin, maar wuifde dit al snel weg toen hij het water voelde. Terwijl hij verder stapte, steeds dieper in het meer, merkte Nate het verfrissende effect tegen zijn warme huid—de spieren die aangespannen waren, gaven zich nu over aan de ontspannende omhelzing van het meer. Eens de diepte zijn heupen bereikte, haalde hij diep adem en sloot zijn ogen, concentreerde zich op de geuren en geluiden van de natuur. Even leek het alsof hij even niet meer hoefde na te denken over alles wat zich in zijn leven had afgespeeld, het tumult van de afgelopen tijd. Alles was even ver weg, maar tegelijk wist hij dat de stilte slechts tijdelijk was.
          Hij maakte een kommetje met zijn handen, om vervolgens het water over zich heen te gooien — zijn gezicht, nek, schouders, borstkas. Terwijl zijn voeten stevig in de bodem geworteld stonden, voelde hij de druppels door zijn haren glijden langs zijn nek over zijn bovenlijf. En zijn littekens —herinneringen aan zijn verleden— gaven zijn gespierde lichaam een ruwe, onmiskenbare realiteit. Met een diepe zucht liet hij zijn hoofd weer naar achteren vallen, de waterdruppels een welkome verfrissing op zijn lichaam. De zon voelde zachter aan op zijn gezicht nu, de opkomende warmte deed de rillingen langs zijn huid verdwijnen. Zijn ogen vlogen kort naar de oever, waar zijn kleren lagen, en hij besloot dat hij lang genoeg gebadderd had. De laatste druppels water rolden van zijn lijf terwijl hij zich langzaam naar de oever begaf.
          Tot er een spanning in de lucht ging. Geritsel in het struikgewas. Zijn zintuigen werden onmiddellijk scherpgesteld, en zijn ademhaling versnelde licht, maar zijn uiterlijke vertoning bleef kalm. Hij dwaalde zijn blik langs het groen, de schaduwen die het schepsel zou verbergen. Had ze afgewacht op een moment van zwakte? Het bleef immers een roofdier, zelfs al zou ze een student van Metanoia zijn.
          Zijn lippen krulden zich om in een cynische grijns. “Kom maar, grote jager”, zei hij, zijn toon vol uitdaging en spot, terwijl hij doorliep naar zijn kleding—zijn zintuigen nog altijd geprikkeld, “Zoek je toch naar een moment om me op te eten—of misschien”, vervolgde hij, zijn boxer aantrekkend, zijn stem druipend van vermakelijk sarcasme, “geniet je ervan om naar mijn lichaam te loeren?


    [ I will always love you ]