[RPG • 300 • V3] Disney Descendants Metanoia University • Speeltopic 2 - Speeltopics

13 okt 2023 - 12:06 Smiths is offline

Smiths 5032

ℳ𝑒𝓉𝒶𝓃𝑜𝒾𝒶 𝒰𝓃𝒾𝓋𝑒𝓇𝓈𝒾𝓉𝓎
"The journey of changing one's mind, heart, self or way of life"

"Welcome to Metanoia University, a place where all our students can work on their happy endings."

Vestigo University is een grote campus waar de afstammelingen van welbekende sprookjesfiguren aan studeren. Naast hun avonturen moeten ze zo af en toe ook met hun neus de boeken in zodat ze de wereld kunnen verbeteren.
Deze school bied hun studenten alle richtingen aan waar ze maar van kunnen dromen. Om hun loopbaan zo soepel mogelijk te laten verlopen, zijn er een flink aantal regels waar men zich aan dient te houden.
De school zorgt goed voor haar studenten en staat dan ook als beste aangeschreven. Iedereen is welkom en krijgt een kans de beste versie van zichzelf naar boven te halen.

Zo ook de studenten van Ira University. De school waar het kroost van de zogenoemde Villains hun studie volgen.
In tegentelling tot Metanoia stond Ira alles behalve goed aangeschreven. De hallen en lokalen van het duistere kasteel leken standaard gevuld met pure chaos. Ook hier golden regels maar of deze ook daadwerkelijk nageleefd werden is maar de vraag. Er werd meer stennis geschopt dan dat er daadwerkelijk iets werd geleerd. Het is dan ook geen wonder dat het uiteindelijk fout is gegaan. Na het zoveelste incident werd de Universiteit gesloten. Hierdoor belandde er een groot aantal studenten plotseling op straat.
Zoals de meesten zich bewust zijn bestaat er geen licht zonder duister en hebben The Heroes hun Villains nodig, anders zou alles uit balans raken. Zo besloot Metanoia haar rivalen te helpen weer op de been te komen door ze op hun school onderdak en lessen aan te bieden.
Je kunt je vast voorstellen dat beiden kanten flink moeten wennen aan deze situatie...

In deze RPG volgen we de levens van de kinderen van verscheidene sprookjesfiguren en hoe de twee compleet verschillende werelden geforceerd worden kennis te maken met elkaar. Het verhaal speelt zich af op Metanoia University, welke zich aan de rand van de bergen bevind omringt door prachtige natuur.
De school heeft een groot terrein waar verschillende sporten beoefend kunnen worden en waar je lekker een luchtje kunt scheppen in de mooie en netjes onderhouden kasteeltuinen.
Een aantal kilometer verderop bevindt zich een dorp waar de studenten naartoe kunnen voor recreatie en waar ze hun school benodigdheden kunnen aanschaffen.

Ook ligt het kasteel aan de rand van een groot magisch woud, waar allerlei wezens, zowel magisch of niet, zich schuilhouden. Maar er liggen ook genoeg gevaren op de loer...

Speeltopic ✧ Rollentopic ✧ Praattopic O1 Praattopic O2 Praattopic O3

ROLES

Metanoia University

✧ Amor-Beau Desrosiers ✧ Son of Belle and Adam ✧ 23 ✧ 1.6 ✧ Ken_
✧ Arthur Percy Darling ✧ son of Peter Pan and Wendy Darling ✧ 23 ✧ 1.5 ✧ DreamerN
✧ Brianna Seraphina Charming ✧ daughter of Cinderella and Prince Charming✧ 22 ✧ 1.3 ✧ glowfeary
✧ Caleb Augustus Robin ✧ son of Christopher Robin ✧ 20 ✧ 1.5 ✧ Schweetz
✧ Candace "Candy" Carmella von Schweetz ✧ daughter of Vanellope von Schweetz ✧ 23 ✧ 1.3 ✧ Schweetz
✧ Daisy Adlai Parr Rydinger ✧ daughter of Violet Parr and Tony Rydinger ✧ 19 ✧ 1.4 ✧ bubbles
✧ Dawn Gypsophila Dormant ✧ daughter of Princess Aurora and Prince Phillip ✧ 21 ✧ 1.3 ✧ DreamerN
✧ Ilyas Cassim of Agrabah ✧ son of Aladdin and Princess Jasmine ✧ 23 ✧ 1.4 ✧ Ken_
✧ Kai Marmoris ✧ son of Princess Ariel and Prince Eric ✧ 20 ✧ 1.6 ✧ Tolkien
✧ Lajaria Ocán De Châteaup ✧ Daughter of Esmeralda and Phoebus ✧ 21 ✧ 1.6 ✧ glowfeary
✧ Lucas "Luke" Jules Philip ✧ 23 ✧ son of Giselle Philip ✧ 1.6 ✧ SpiderPunk
✧ Lyraine Zephyra ✧ daughter of Hercules and Megara ✧ 19 ✧ 1.5 ✧ Saureus
✧ Maya Eudora Ranallo ✧ daughter Of Tiana and Naveen ✧ 20 ✧ 1.7 ✧ Tolkien
✧ Naia Oriphine Marmoris ✧ daughter of Princess Ariel and Prince Eric ✧ 20 ✧ 1.4 ✧ Frodo
✧ Nathaniel Charming ✧ son of Cinderella ✧ 23 ✧ 1.8 ✧ Yeobo
✧ Olivia Belle Romanov Pavlovich ✧ Daughter of Anastacia and Dimitri ✧ 19 ✧ 1.8 ✧ filosofie
✧ Poppy de Vil ✧ daughter of Cruella ✧ 22 ✧ 1.2 ✧ Yeobo
✧ Theo Azlin Dormant ✧ Son of Princess Aurora and Prince Philip ✧ 20 ✧ 1.7 ✧ Frodo
✧ Lucia Marietta Paguro ✧ 19 ✧ daughter of Luca Paguro ✧ 1.7 ✧ bubbles
✧ Hudson Fillmore McQueen ✧ 24 ✧ son of Montgomery McQueen and Sally Carrera ✧ 1.7 ✧ Tolkien
✧ Nash Lizzie McQueen ✧ 22 ✧ daughter of Montgomery McQueen and Sally Carrera ✧ 1.7 ✧ glowfeary
✧ Asha ✧ 21 ✧ daughter of Mufasa and Sarabi ✧ 1.7 ✧ Vesmemir
✧ Dorelle Elinor DunBroch-Desrosiers ✧ 22 ✧ daughter of Merida DunBroch ✧ 1.7 ✧ Tokien
✧ Dimitri Dimitrovich Antonov ✧ 26 ✧ son of Anastasia Romanova and Dimitri Antonov ✧ 1.7 ✧ SpiderPunk

Ira University

⬧ Adeline "Addy" LeGume ⬧ Daughter Of Gaston ⬧ 20 ⬧ 1.7 ⬧ Venustic
⬧ Ash De Vil ⬧ son of Cruella ⬧ 22 ⬧ 1.2 ⬧ SpiderPunk
⬧ Crimson Red Heart ⬧ son of The Queen of Hearts ⬧ 25 ⬧ 1.3 ⬧ Schweetz
⬧ Dominic/March "Dom" Tarrant Liddell ⬧ son of Alice ⬧ 24 ⬧ 1.1 ⬧ SpiderPunk
⬧ Elio Armano Beneviento ⬧ son of Captain Hook ⬧ 25 ⬧ 1.2 ⬧ SpiderPunk
⬧ Elodie Facilier ⬧ daughter of Dr. Facilier ⬧ 21 ⬧ 1.2 ⬧ glowfeary
⬧ Larsen Niklas Oldenburg ⬧ son of Princess Elsa ⬧ 22 ⬧ 1.2 ⬧ SpiderPunk
⬧ Lucien Etienne Richard ⬧ son of Gaston ⬧ 22 ⬧ 1.5 ⬧ Venustic
⬧ Neirin ⬧ Daughter of Malificent ⬧ 22 ⬧ 1.7 ⬧ Vesimir
⬧ Marius Victor Legume ⬧ son of Gaston ⬧ 24 ⬧ 1.4 ⬧ Ken_
⬧ Methuselah "Seth" ⬧ son of the Grim Reaper ⬧ 24 ⬧ 1.2 ⬧ Yeobo
⬧ Percival Ashley Hook ⬧ Son of Captain Hook ⬧ 21 ⬧ 1.7 ⬧ Ken_
⬧ Thessalonica⬧ Daughter of Hades ⬧ 22 ⬧ 1.7 ⬧ Tommi
⬧ Qamar Bahiya An-Najjar ⬧ daughter of Jafar ⬧ 22 ⬧ 1.6 ⬧ bubbles
⬧ Red Rose "Lilith" ⬧ 23 ⬧ daughter of Snow White ⬧ Yeobo

MAJORS

CLUBS

KAMERINDELING

METANOIA

RULES

✧ In deze RPG gelden natuurlijk de huisregels van Quizlet.
✧ Je schrijft een post van minimaal 300 woorden.
✧ Je probeert minstens 1 keer per week te posten mits je het druk hebt, gelieve het ons dan te melden.
✧ Lees het topic goed door voordat je een personage aanmaakt.
✧ Geen max aan personages per persoon. Denk er echter wel goed over na of je tijd gaat hebben voor het aantal rollen dat je aan gaat maken.
✧ Geen Mary-Sue's en Gary-Stu's.
✧ Alleen Locky maakt nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven.
✧ 16+ is toegestaan, meld het echter liever wel boven een post.
✧ Als je heftige onderwerpen wilt verwerken in je post, vraag dan even aan je medespelers of zij hier oké mee zijn. Dit wordt ook boven de post duidelijk aangegeven.
✧ Sluit niemand buiten, geen ruzies.
✧ Vragen kunnen altijd gesteld worden en ideeën zijn ook altijd welkom.
✧ Naamsverandering graag doorgeven.

How far is far

20 april 2024 - 19:26 Syaoran is offline

Syaoran 12959

I need somebody to pull me out of this grave I've filled with hate and doubt
I need save right now, can you hear me calling out?

Neirin

22 ✦ Ira ✦ Daughter of Maleficent (secret) ✦ Outfit ✦ With Theo

Neirin vouwde haar benen in een kleermakerszit terwijl ze voor haar uitkeek. Verschillende herinneringen dansten door haar hoofd heen, ieder stukje beeld daarvan een die ze koesterde tot op de dag van vandaag. Voorheen was haar leven simpel geweest, bestaand uit een ritme waarin ze zodanig was vastgeroest dat Neirin niet eens meer wist wanneer ze er nu precies in verzeild raakte. Haar dagen bijna eentonig saai te noemen, telkens weer een zelfde riedeltje dat ze draaide om zo steeds opnieuw alleen te eindigen. Dat alles veranderde toen Theo in haar leven kwam. De jongen met de donkere schaduwen om zich heen. Hij bracht een subtiele verandering aan in het patroon dat ze was gaan volgen, waardoor Neirin plotsklaps verdwaald bleek toen hij er niet meer was. Toen ze ervoor koos dat het toch beter was om niet samen te zijn en ze ook niet meer wist hoe de draad terug op te pakken — alsof er niets was gebeurd.
“Ik heb me ook nog nooit verveeld bij jou. Geen seconde,” bracht Theo uit na een paar stille seconden, of misschien waren het wel minuten. De tijd verstreek soms zo snel dat Neirin er niet meer op lette wanneer ze bij Theo was.
Haar aandacht werd naar opzij getrokken toen Theo zijn hand uitstak om haar smallere variant in de zijne te nemen en zijn vingers zich door de hare vlochten. Net als Theo keek Neirin naar hun ineengestrengelde handen en vormde zich er ongemerkt een kleine glimlach rond haar mondhoeken.
“Ik eh… Ik ben… Weet je dat ik heel erg blij ben dat je hier bent?” begon hij stamelend. Neirin keek op van hun handen en naar zijn gezicht, probeerde zo zijn uitdrukking te lezen. “Het ding is… Het zit eigenlijk zo. . .” Theo zuchtte en Neirin merkte op hoe haar hart plotseling veel sneller ging slaan. Was dit het moment waarop hij dan toch zou zeggen dat de beslissing van maanden geleden het beste was? Dat hij er toch achter stond, ook al hoopte ze ergens van niet? Of misschien zou hij dan nu vertellen dat haar geschiedenis, of eerder dat van haar moeder, niet paste binnen het verhaal dat hij voor zichzelf had uitgestippeld? Het ergste van dat alles was misschien nog wel dat Neirin hem die gedachten niet eens kwalijk kon nemen. Toch?
“Ik heb je best heel erg gemist. Zoals ik nog nooit iemand gemist heb.”
Neirin’s ogen vergrootte zich verrast terwijl Theo een keer aan de achterkant van zijn nek krabbelde. Een rode kleur trok over zijn wangen heen en voor heel even was Neirin bang dat haar hart uit haar borstkas zou springen.
“‘t Is maar dat je het weet.”
Meer zei hij niet. En meer had Neirin niet nodig om in beweging te komen. Diep van binnen rammelde er zware schakels aan haar hart, niet in staat haar verborgen gevoelens nog langer gevangen te houden. Van alles dat hij had kunnen zeggen, had Neirin dit niet verwacht. Gehoopt, dat zeker, want god, hoe erg was ze hem gaan missen? Ondanks dat ze zichzelf voor was gaan houden dat het voor het beste was om niet bij hem te zijn, dat dit juist voor hem beter was, wilde Neirin niets liever dan samen zijn. Erlna had gezegd dat ze het verleden van haar moeder de toekomst niet mocht laten bepalen, maar Neirin had niet geweten hoe het dan anders moest gaan. Wat ze het beste kon doen om het wel passend te maken.
Langzaam kwam de blondine los uit haar kleermakerszit en bewoog ze soepel wat meer overeind zodat ze nog dichter naar Theo toe kon schuiven. Neirin draaide haar lichaam zo dat ze op haar knieën ging zitten, waardoor ze niets anders kon dan zijn hand heel even los te laten. Schuifelend kwam Neirin vervolgens dichterbij, wurmde ze zich tussen zijn benen en stak haar handen uit om zijn gezicht liefdevol te omvatten. De woorden die ze hem wilde zeggen bleven steken in haar keel en wisten niet op de juiste manier de weg naar buiten te vinden. In plaats daarvan boog Neirin dan ook naar voren en drukte ze haar lippen op de zijne.
Ze kuste Theo zoals ze wel vaker had gedaan, maar dit keer met veel meer verlangen dan anders. Ze kuste hem om te laten zien hoe erg ze hem gemist had. Hoe niet alleen hun handen perfect in elkaar pasten, maar ook hun lippen zich als twee puzzelstukjes naar elkaar vormden. Neirin gaf toe aan haar gevoelens voor Theo, in plaats van ze te onderdrukken en voor het eerst sinds weken had ze het gevoel weer terug op rit te zijn.
“t Is ook maar even dat jij het weet,” fluisterde Neirin zacht toen ze de kus veel te snel weer verbroken had en ze haar voorhoofd tegen de zijne liet rusten. Haar ademhaling was een tikkeltje zwaarder. “Ik heb jou ook heel erg gemist. Zoals ik nog nooit iemand in mijn leven gemist heb.” Miniem gleden haar mondhoeken omhoog en Neirin trok zich een klein stukje terug zodat ze naar Theo kon kijken. Haar handen liet ze langzaam naar omlaag zakken. Nu meer dan ooit besefte Neirin dat ze destijds een verkeerde keuze had gemaakt. “Ik had niet weg moeten gaan,” mompelde ze dan ook zacht.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

27 mei 2024 - 15:07 glowfaery is offline

glowfaery 1546

✧ daughter of ~~Lightning~~ Montgomery McQueen ✧ outfit ✧ at the parkinglot w/ Hudson & Asha ✧

════ ⋆🏁⋆ ════
𝙸 𝙳𝙴𝙲𝙸𝙳𝙴 𝚆𝙷𝙴𝙽 𝙸'𝙼 𝙳𝙾𝙽𝙴
════ ⋆🏁⋆ ════

NASH MCQUEEN

𝙻𝙸𝙶𝙷𝚃𝙽𝙸𝙽𝙶 𝙱𝙾𝙻𝚃

╴╴╴╴╴╴╴╴╴╴╴╴

Nash kon Asha en Hudson niet goed meer verstaan zodra ze de garage binnen was. Ze begon maar random laatjes open te trekken. Ze wist niet wat van Hudson was en wat niet, maar als het hier lag was het toch voor algemeen gebruik, gokte ze. Misschien zou de eigenaar van de spullen het er niet mee eens zijn, maar dan moesten ze het maar niet in openbare ruimtes bewaren zonder slot. Was het te merken dat ze al jaren niet naar een normale school was gegaan en vooral thuisleraren had gehad?
Uiteindelijk vond ze een stapel doekjes, en viste er een die er schoon uit zag tussen uit. Ze plaatste haar helm op de werkbank die er stond, en dumpte voor nu het doekje er boven op.
Het meisje liep terug naar buiten, richting Asha en Hudson. “Ik heb wat gevonden, maar weet niet van wie het is,” sprak ze, voor ze Hudson’s helm van hem over nam. Met haar andere hand pakte ze zijn pols vast om een blik op zijn horloge te kunnen werpen hoe laat het ondertussen was. “Er is kwalificatie vanmiddag van de piston cup,” legde ze uit. Zelfs als ze zelf niet mee kon rijden, miste ze het liefst niks van het seizoen. Er waren genoeg coureurs waar ze een goede band mee had opgebouwd, en ze wilde hun zoveel mogelijk supporten waar het kon.
“Als iemand boos wordt dat diegene;s doekjes gebruikt zijn, geef ik jou de schuld,” waarschuwde ze Hudson wel alvast.

⚡️

◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢◤◢

7 juni 2024 - 15:24 glowfaery is offline

glowfaery 1546

ligt het aan mij of kan ik geen open praattopic meer vinden? 😭

anyway, Marthe neemt een pauze van q dus schrijft niet meer mee met deze rpg!

12 juli 2024 - 22:40 ThestraI is offline

ThestraI 3636

𝕷𝖎𝖑𝖎𝖙𝖍,
^{^{w. Ash}}

Tsjak. Met veel kracht maakte het mes contact met de muur. Normaal gesproken zou er een foto van iemand hangen, nu moest ze het echter doen met een dartbord. Haar gedachten vlogen alle kanten op, proberend om het duidelijk te krijgen. Overzichtelijk. Maar het was alsof de spin in de hoek van haar kamer een web in haar hoofd had gewoven. Dichter en dichter tot enkel de zilveren draden overbleven.
Reikend naar een ander mes, draaide ze deze langzaam rond in haar hand. Sinds het akkefietje op IRA waren de studenten allemaal overgeplaatst naar dit trieste excuus van een school. Op zich waren er genoeg leerobjecten om te bestuderen, dus vervelen deed ze niet snel—en toch kon ze niet wachten tot haar tijd hier op was. Lilith had immers een missie. Een opdracht van haar moeder die allang klaar was geweest als ze niet zo afgeleid was geweest, als niemand haar plannen steeds verstoorde.
Met uiterste precisie vloog het volgende mes naar de zwartgeverfde muur. Tsjak. Nero daalde zachtjes neer in haar open raamkozijn, en Lilith streelde haar vinger onder z'n snavel. Zuchtend staarde ze naar de donker-wordende hemel, afwachtend tot de klokkentoren in de verte haar zou vertellen dat het veilig was. De geluiden rond deze tijd van studenten die terugkwamen in hun kamer of op het feest verdwenen die tijden geleden gepland was. Alleen. . . niets. Ze was geduldig. Wachtend tot de gangen grotendeels leeg waren en er minder studenten rondliepen. Hetgeen wat ze nodig had, was in de verboden bibliotheek, en om daar te komen zonder betrapt te worden—had ze een afleiding nodig. Maar afleiding betekende dat ze iemand anders nodig had, en wie zou dat het beste kunnen? Zonder haar te verraden? Ash misschien.
En dat was precies waar haar voeten haar naartoe brachten. Nu zou een doorsnee persoon Ash niet zo snel voorspelbaar noemen, eerder het omgekeerde—Lilith daarentegen wist precies waar hij te vinden was. De garage. Het geluid van luide motoren en metalmuziek was al van ver te herkennen. Ash verslijt zijn dagen graag om te sleutelen aan z'n voertuigen, en Lilith betrapte zichzelf erop regelmatig langs te komen. Om hem te plagen of te bestuderen. Daardoor had ze geleerd dat dit het enige is waarmee je hem wat rustiger kon krijgen, meer tot zichzelf, alsof er steeds verschillende lagen te ontdekken waren. Lagen waarvan ze niet kon wachten het eraf te pellen tot hij met enkel bloed en beenderen overbleef.
Eenmaal binnen leunde ze tegen de muur aan, en sloeg haar armen over elkaar terwijl ze haar hoofd lichtelijk kantelde. Haar poelen gleden over zijn achterkant heen als een slang, geamuseerd wanneer de slachtoffers haar aanwezigheid niet doorhadden. En ze zou ook niet bewogen hebben, ware het niet dat ze morgen een verslag uit moest brengen aan The Evil Queen. De tijd tikte door. Eén soepel gebaar en de muziek viel uit.
“Still trying to rev up your motor, my lovely thundercloud? Well, after that race, I might give you another chance—or you can give your wheels a break and work on my engine instead. I imagine I'm due for another inspection.” Haar glimlach was als een kat met een muisje in de bek; haar rechtermondhoek lichtelijk gekruld, een gevaarlijke schittering in haar ogen. Het was iets langer dan een week geleden dat ze samen het bed hadden gedeeld. Ze hadden nog samen geracet in het holst van de nacht, waardoor zij nu (pontificaal welteverstaan) in zijn lederen jasje kon staan. Het rook nog steeds naar sigarettenrook en benzine. Lilith begaf zich op sluipende wijze dichterbij, om vervolgens vermakelijk een vuiltje van z'n wang te vegen. Ironisch gezien zijn volledige gestalte beklad was met zwarte strepen. “What if I told you there was need for some mayhem, my precious anarchist—would you be up for it?”

[ heaven knows ]

16 juli 2024 - 14:36 Halbrand is offline

Halbrand 27865

glowfaery schreef:
ligt het aan mij of kan ik geen open praattopic meer vinden? 😭

anyway, Marthe neemt een pauze van q dus schrijft niet meer mee met deze rpg!

break time's over, maar ik heb geen idee welke interacties nog doorgaan enzo so lmk if u still wanna write together or whatever ok bye

help

17 juli 2024 - 16:12 ThestraI is offline

ThestraI 3636

Vanparys schreef:
(...)
break time's over, maar ik heb geen idee welke interacties nog doorgaan enzo so lmk if u still wanna write together or whatever ok bye

volgens mij kan de Disney chat toch nog wel gebruikt worden of liever weer praattopic?

[ heaven knows ]

17 juli 2024 - 16:51 Halbrand is offline

Halbrand 27865

Ilyndrathyl schreef:
(...)
volgens mij kan de Disney chat toch nog wel gebruikt worden of liever weer praattopic?

Ik heb die verwijderd omdat er nooit iets gezegd werd haha

help

17 juli 2024 - 16:55 ThestraI is offline

ThestraI 3636

Vanparys schreef:
(...)
Ik heb die verwijderd omdat er nooit iets gezegd werd haha

het is een beetje gestorven inderdaad 😂 wil je liever een praattopic dan? (welcome back to q, btw, marthe!!)

[ heaven knows ]

21 juli 2024 - 23:19 Smiths is offline

Smiths 5032

ᗩ S ᕼ ᗪ ᕮ ᐯ I ᒪ

Er werkte weinig zo therapeutisch als naar scheurende hard rock en metal nummers luisteren op het standje "de ruiten trillen er nog net niet uit". Dat, in combinatie met het geluid van weer probleemloos ronkende motoren, liet me bijna alle hectiek van het dagelijks leven vergeten. Bijna dan.
Na de zoveelste aanvaring van vandaag gleed ik hoofdschuddend weer onder de oude Buick Roadmaster van de headmaster. Het was duidelijk dat Redfern het niet had op "het Ira gespuis" en leek het met name gemunt te hebben op het nageslacht van een zekere hondjes viller.
Als ik mijn lieftallige zus moest geloven had zij ook al het nodige van hem te verduren gehad en toen hij mij voor het eerst bij de kladden greep likte hij nog net niet zijn lippen. En dan noemden ons sadisten.
Het werd dan ook hoog tijd om de beste man te laten zien dat er niet met een De Vil gesold wordt.
Met pijn in mijn hart knipte ik de nodige slangetjes door en demonteerde ik hier en daar een moertje. De verleiding om het oude beestje volledig in de hens te steken was groot. Maar A. daar was het ding simpelweg te mooi voor en B. dan zouden de sporen direct naar mij leiden. Het leek me dan ook beter het subtiel aan te pakken, een woord wat nu niet per se vaak de revue passeert in het leven van Ash De Vil.
Eenmaal de damage gedaan was, werd het tijd om de puntjes op de i te zetten. Zorgvuldig, met de muziek meeschreeuwend, zette ik de oude roestbak in de wax.
Ervan uitgaande dat ik de enige was in de garage liet ik mezelf meeslepen in de muziek. Van headbangen tot luchtgitaar. Net op de climax van het nummer werd het plots ijzig stil. Het duurde enkele seconden voor het tot me door was gedrongen en ik uit mijn lichtelijk genante pose kwam. Ik draaide me om -om al foeterend en tierend de stereoset een klap met een moersleutel te verkopen toen ik Lilith zag staan. Haar gestalte blendde perfect samen met de donkere hoek, waar ze uit op doemde als een soort schim.
Mijn lichaam had een soort automatische reactie op Lilith ontwikkelt; Mijn hartslag versnelde, mijn mondhoeken krulden iets omhoog en verscheen een uitdagende twinkeling in mijn ogen.
Haar woorden lieten mijn lippen in een ondeugende grijns glijden, terwijl mijn ogen haar nauwkeurig afspeurde. Ze droeg nog altijd het bijna tot op de naad versleren leren jasje. Mijn leren jasje, welteverstaan.
"I was wondering when you were going to return that, you filthy little thief..." grijnsde ik, waarna ik het jasje aan weerszijden van de ritssluiting beet pakte en haar zo dichter naar me toe trok. "Normally you'd have to make an appointment, but for you I'll make an exception. It'd be a shame if you'd break down."
Er was iets aan Lilith wat haar extreem aantrekkelijk maakte. Het was bijna alsof ik bedwelmd werd zodra ik bij haar in de buurt kwam. Het was alsof er een vlaag van de geur van versgebakken brood voorbij kwam. Iets wat je doet laten omdraaien voor je er erg in hebt. Nu rook ze echter niet naar versgebakken brood maar naar benzine en sigarettenrook. Ze rook naar mij, iets wat haar zowaar nóg aantrekkelijker maakte. Niet omdat ik mezelf zo lekker vond ruiken, maar om het feit dat zij naar mij rook. Het diende als een soort waarschuwing.
"For you? - Always." grijnsde ik mijn tanden bloot. "Judging from the malicious look on your face you've got quite the plan I reckon."

[ bericht aangepast op 21 juli 2024 - 23:35 ]

How far is far

21 juli 2024 - 23:34 ThestraI is offline

ThestraI 3636

𝕷𝖎𝖑𝖎𝖙𝖍,
^{^{w. Ash}}

Langzaam en gemakzuchtig, alsof ze meer tijd had dan in werkelijkheid, klapte ze in haar handen. “Oh my, a show—for poor, little me? How amusing.” En de toon die in haar stem lag, bewees dat: een vermaak dat niet kon kiezen tussen dreigend en sensueel. De enchantress zette een enkele stap naar voren, uit de schaduw en richting hem, zeker eens hij haar kant op kwam. Schelmachtig trok haar rechtermondhoek iets omhoog, wachtend op de handelingen die Ash sindsdien betoverd hadden.
“A thief?” klonk het smuilend, “Mhm, I wonder. . .” Als een nachthemel verschenen er enkele twinkelingen als sterren in de poelen van de duistere engel. Een nacht beloofd vol mysterie en toverkracht; onwetend van het gegeven dat zij de betovering in kwestie was. “What else did I steal in your eyes?” De zweem van een grijns vol uitdaging; maakte dat ze met haar vingertoppen licht over zijn borstkas danste en vervolgens op de plek van diens hart neerlegde—terwijl de lijkwitte langzaam om hem heen liep. Achter hem leunde ze naar hem toe; een zwarte bloem die reikte naar de maan. Alleen was Ash niet het hemellichaam, hij was de zee van vlammen die stilletjesaan dichterbij kwam om alles in verzengende hitte met hem mee te nemen. “And would you want that back as well—or has it been taken already?” Het was onduidelijk of ze de draak met je stak of je wilde verleiden voor een ander sensueel nummer.
Eenmaal voor hem stilstaand, trok ze haar wenkbrauw op. “There's this hidden section in the library, I'm sure you've heard of it. I have to get in without getting caught. Hence, where you come in. As my favorite devil, can I count on you to create a distraction?” Met een geoefende blik staarde ze hem aan, trachtte alle geheimen van hem te ontfutselen om voor te bereiden wanneer dat nodig was. Werken met een DeVil scheen een ware rollercoaster, wellicht te gevaarlijk voor een ander wegens enige onvoorspelbaarheid—die de leden in die familie droegen als een jas. Voor Ash leek het voornamelijk een jas om zichzelf in te verstoppen. Zelfs al ontkende hij het. “I can make it worth your while. Name your price.”
Nero zou ondertussen zijn ronde over de campus en de universiteit gemaakt moeten hebben, en zoals verwacht: de zwartgevederde vriend landde gracieus op haar uitgestoken arm, zijn kijkers bijna lichtgevend in het donker van de garage. “Well, playtime is over—we're burning moonlight.” Voordat ze zich omdraaide, staarde ze hem rechtstreeks in de ogen aan. Lilith vergat niet zo snel, zeker het verleden niet. Als er iets was dat ze trachtte te voorkomen, was het wel een herhaling. Haar gedachten waren in hun volledigheid gefixeerd op het ruïneren van Snow White, de koningin des sluwheid.
Haar gezicht gladgestreken echter, “Before we do: breathe a word to this to anyone and you shan’t worry about a tongue anymore. Which would be a shame.” Een lichte glimp van de dreiging speelde met haar mondhoek, doorweven met een zekere voldoening. Ze begaf zich naar de deur, geheimzinnig fluisterend, “I quite enjoyed the things you did with it.”

[ bericht aangepast op 23 juli 2024 - 13:39 ]

[ heaven knows ]

22 juli 2024 - 10:46 Halbrand is offline

Halbrand 27865

Ilyndrathyl schreef:
(...)
het is een beetje gestorven inderdaad 😂 wil je liever een praattopic dan? (welcome back to q, btw, marthe!!)

Is misschien wel handig? (:

help

22 juli 2024 - 13:53 ThestraI is offline

ThestraI 3636

RSK schreef:
(...)
Is misschien wel handig? (:

There you go

[ heaven knows ]

10 sep 2024 - 18:08 ThestraI is offline

ThestraI 3636

ƿ૦ƿƿყ
^{^{w. Elio}}

Het maanlicht viel door de hoge, gebogen ramen van de eeuwenoude school en wierp een etherische gloed op de versleten houten vloeren, verlichtte de stofdeeltjes die door de lucht dansten. De kluisjes, versierd met vervaagde verf en verspreide graffiti, waren getuigen van de nachtelijke escapade van een jonge vrouw dat verdwaald was in haar aangeschoten mijmeringen.
Poppy wankelde met onvaste stappen door de uitgestrekte gangen — haar levendige, rode jurk die een vleugje kleur afstak tegen de gedempte tonen van de lege gang. Rood als de bloei van klaprozenweiden, waar ze haar naam Poppy aan te danken had. En tijdens de Napoleontische oorlogen deed zich een bijzonder fenomeen voor, waar Poppy heimelijk naar refereerde. Omgewoelde, met bloed doordrenkte velden barstten destijds uit in rode klaprozen. Hierdoor werd de rode kleur van de bloemen geregeld vergeleken met het bloed dat op het slagveld werd vergoten. Elke aarzelende stap die ze zette, toonde van een majestueus zelfvertrouwen, alsof ze de nacht provoceerde haar uit te dagen.
De lucht was doordrenkt van een bedrukte stilte, die alleen af en toe onderbroken werd door het gekraak van het oude gebouw. Poppy, met haar warrige, vurige haar en licht-wiegende tred, navigeerde door de slecht verlichte gang als een zeeman die verdwaald was op zee. Wellicht was ze simpelweg op zoek naar haar zeeman.

Ze had zich overgegeven aan behoorlijk wat pixie-dust en alcohol. Voor ieder ander zou het een geveinsd gevoel van moed kunnen geven, voordat ze wakker werden met hun gezicht in het toilet—zeer schandelijk, dat. Maar voor haar niet. Deze staat van vergiftiging beperkte haar ware potentieel, behalve het hongerige dier in haar huid gewikkeld, die ernaar verlangde aangeraakt te worden.
Een bekend figuur trok haar aandacht. Met een ondeugende glinstering in haar ogen voelde ze een bedwelmende impuls, alsof de wereld om haar heen was vervaagd tot een waas en alleen hij nog scherp in beeld was. Vandaag zou ze een gokje wagen op de liefde, besloot ze. Een scherpe, ijzige lucht prikte haar wangen terwijl ze de binnenplaats op stommelde.
“Elio”, zong ze met een fluwelen geluid, langzaam uitgestrekt; het verlangen in haar eigen stem onherkenbaar voor haar, terwijl haar armen zich om zijn nek drapeerde en de brandende sigaret over nam. “Stop claiming to be disinterested, darling”, kondigde ze aan terwijl ze de rook inhaleerde, deze vervolgens rustig in het gezicht van de man blies en het verdomde ding weggooide.
“You want me—Here I am. Set fire to my skin, sinner”, fluisterde ze tegen zijn nek terwijl ze de warmte ervan met haar lippen streelde, verlangend om erdoor omhuld te worden, en koortsachtige kussen op zijn huid te drukken. “Permission is hereby granted.” Elio Beneviento was met zijn verschijning al sinds de eerste dag een opvallende figuur, met zijn doordringende blik en zelfverzekerde grijns. Poppy wilde ondergedompeld worden in zijn wateren, haar vingers door zijn donkere haren halen en haar tanden langs zijn gebeeldhouwde kaaklijn schrapen.

[ heaven knows ]

24 okt 2024 - 0:29 Smiths is offline

Smiths 5032

𝐿𝑎𝑟𝑠𝑒𝑛 𝑁𝑖𝑘𝑙𝑎𝑠 𝑂𝑙𝑑𝑒𝑛𝑏𝑢𝑟𝑔

Nog nooit had ik me tegelijkertijd zo vervreemd van - en toch ook zo aangetrokken gevoeld tot een persoon. Het voelde of er zich een magnetisch veld tussen ons bevond. Des te dichter bij ik probeerde te komen, des te harder ik afgestoten werd.
En ik had het enkel en alleen aan mezelf te danken. Ik had me gebrand en nu moest ik op de blaren zitten.
In plaats van op de teruggekaatste vragen in te gaan, besloot ik me weer af te kaderen. Een gewoonte. Een verdedigingsmechanisme, misschien.
Echter leek Kai niet van plan te zijn dit over zijn kant te laten gaan. Zijn warmte brandde rond mijn pols. Het verschil in warmte zo groot dat het zeer deed.
Met ogen als spleetjes keek ik hem kwaad aan, met mijn hart in mijn keel. Misschien had ik hiermee alsnog bereikt wat ik wilde, op een verknipte manier. Ik snakte naar aanraking, zijn aanraking.
"Alles wat je hebt? Jij hebt geen idee wie ik ben, Larsen. Je mag mijn naam en mijn lichaam dan wel kennen, maar maak je verder geen illusies. Je hebt geen flauw benul van wat erachter ligt, van wat er in me omgaat, van de macht die ik bezit." Raasde hij, en met ieder woord zette opnieuw hij kracht bij. Hij deed me zeer, maar ik liet hem.
Ik voelde mijn kaken op elkaar klemmen. Ik voelde de neiging hem naar zijn strot te vliegen met de seconde groeien. Maar er was voornamelijk het verlangen om hem te bespringen. Want zijn lichaam kende ik inderdaad, als geen ander.
De macht die hij plots over mij leek te hebben lieten me hier onverwachts juist nog meer naar verlangen.
"Laat het me dan zien," Kaatste ik terug.
Onze relatie was altijd al onwaarschijnlijk geweest. Eentje die eigenlijk niet hoorde te bestaan. Maar dat deed het wel.
Omdat onze relatie vanaf het begin af aan al intens was, was er nooit in me op gekomen Kai op andere vlakken te leren kennen. En eigenlijk had ik daar eerder ook nooit behoefte aan, gezien hij het bloed onder mijn nagels vandaan wist te halen. Op een manier waarop alleen hij dat kon.
"Alsjeblieft?" flapte ik er onverwachts uit. Wellicht liet dit me onmogelijk wanhopig klinken, en misschien was ik dat ook wel. Ik deed er alles aan om te voorkomen dat ik weer alleen achtergelaten zou worden met mijn eigen gedachten. Mijn eigen gevoelens.
Alsof de spanning nog niet om te snijden was, gooide Brianna er nog eens een schepje bovenop.
Mijn blik schoot naar de blondine, wie nonchalant verder ging met waar ze in eerste instantie voor was gekomen. Ondanks het feit dat ik het ijskoud had, voelde mijn wangen verschieten van kleur. Ik wrikte mezelf los van Kai zijn grip en zette een stap achteruit, bijna alsof er niets was gebeurd. Bijna.

How far is far

8 nov 2024 - 12:05 Halbrand is offline

Halbrand 27865

╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲

~~𝓗𝓲𝓼 𝓡𝓸𝔂𝓪𝓵 𝓗𝓲𝓰𝓱𝓷𝓮𝓼𝓼~~
^{^{𝔎𝔞𝔦 𝔏𝔢𝔬𝔪𝔞𝔯𝔦𝔰 𝔬𝔣 ℌ𝔬𝔲𝔰𝔢 𝔐𝔞𝔯𝔪𝔬𝔯𝔦𝔰}}
~~CROWN PRINCE OF TIRULIA~~ | 20 | EARLY EVENING | STABLES (LARSEN & BRIANNA)
╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲

I don't call enough
My state of mind's been steadily dropping
Like the sun, it sets
And I'm worried that it won't rise again

Larsens anders zo doodse, grijze ogen spuwden vuur en het hielp niets om Kai te kalmeren. Het waren echter vooral de woorden die de sneeuwprins uitsprak die Kai onderuit trokken.
"Laat het me dan zien," zei Larsen en de oprechtheid die geëchood werd in zijn bijna wanhopige pianospel.
Kai voelde iets breken in zijn borstkas. Hij kon niet meer bewegen. Kon alleen in Larsens ogen blijven kijken. Hij wist niet waar hij naar op zoek was, had even geen idee waar hij was, wat boven op onder was, wie hij was, wat hij hier deed.
Een tweede lijn piano deed hem opschrikken en Kai keek plots, gedesoriënteerd naast zich, waar Brianna bij een andere stal stond. Hij had de deur van de stallen niet eens horen opengaan, niet eens gehoord wat ze gezegd had, al zei haar ongeïnteresseerde blik dat het iets hooghartigs geweest was.
"Alsjeblieft?"
Kais ogen schoten opnieuw naar Larsen en op hetzelfde moment dat die zichzelf achteruit trok, stommelde Kai naar achteren, alsof hij zich verbrand had. Hij staarde verbouwereerd naar Larsen. Ergens was hij zich er vaag van bewust dat ze betrapt waren in iets dat waarschijnlijk niet door iemand anders gezien had moeten worden. Aan de andere kant, Brianna was niet dom. Ze had het vorig jaar al door gehad.
Kai wilde iets nonchalants zeggen, in een poging zijn bonzend hart en zijn oppervlakkige ademhaling weer op een normaal niveau te krijgen, maar het enige dat over zijn lippen kwam toen hij ze van van elkaar deed wijken, was een hysterische, snerende lach.

[ bericht aangepast op 8 nov 2024 - 12:05 ]

help

Index RPG Actieve Topics Zoek