[RPG • 250] Alfea College • speeltopic II - Speeltopics

STORYLINE Alfea College is een school die zich richt op het verder ontwikkelen van fairies en specialists. Sinds het ontstaan van de school zijn er twee verschillende meningen over de manier van lesgeven. Voor zover bijna iedereen zich kan heugen is dit de afgelopen tientallen jaren voornamelijke op de moderne manier gebeurd. De traditionele manier was de doofpot ingestopt, dacht men.       Halverwege het vorige schooljaar was er de eerste waarneming van een Burned One sinds tientallen jaren. Hoewel hier eerst over gedacht werd als een unieke verschijning, namen de hoeveel waarnemingen toe naarmate de maanden vorderden. Voor een kleine groep nog bestaande traditionalists werd het steeds duidelijker dat de moderne manier van werken een te klein effect had op het terug dringen van de grote aantallen Burned Ones en andere dreigingen. Een week geleden heeft deze groep het regime op Alfea onder dwang overgenomen. Per direct zijn er nieuwe regels ingevoerd. rollentopic • praattopic • speeltopic I • story • spreadsheet

PERSONAGES Ladies ♀ Myka Montarac - 20 - 3 - specialist - U - mikaelsondaddy ♀ Nevya Levan - 20 - 3 - air fairy - T - mikaelsondaddy ♀ Remy Ó Braonáin - 20 - 3 - earth fairy - U - mikaelsondaddy ♀ Phyre Falconsky - 21 - 3 - fire fairy - M - Elentiya ♀ Isla Rothberg - 22 - 4 - specialist - M - Elentiya ♀ Maerilyn of Linphea - 21 - 3 - earth fairy - M - Enjoy_20 ♀ Cassia Laiken - 20 - 3 - mind fairy - U - Enjoy_20 ♀ Aiofe O'Malley - 18 - 1 - light fairy - M - Tahani ♀ Mari Solberg - 20 - 3 - mind fairy - U - Tahani ♀ Lune Castemont - 20 - 3 - light fairy - U - Tad ♀ Leysa Rothberg - 18 - 1 - specialist - M - Starsight ♀ Hayden Gahlman - 19 - 2 - water fairy - M - Starsight ♀ Nerissa Ajax - 20 - 3 - specialist - U - Gallowglass ♀ Ember Hayes - 20 - 3 - water fairy - U - calice ♀ Jelka Kasun - 18 - 1 - specialist - U - RadioTapok Gentlemen ♂ Ramsay Rothberg - 20 - 3 - specialist - M - calice ♂ Aerys Callahan - 22 - 4 - light fairy - U - calice ♂ Rush - 20 - 3 - specialist - T - calice ♂ Bruno Castillo - 22 - 4 - specialist - M - calice ♂ Leander Madsen - 19 - 2 - specialist - M - RadioTapok ♂ Faolan Callahan - 20 - mind fairy - T - RadioTapok ♂ Caelan Haywood - 22 - 4 - specialist - T - Lunation ♂ Dante Parrish - 20 - 3 - fire fairy - M - Lunation ♂ Týr Pedersen - 22 - 4 - fire fairy - M - Tahani ♂ Asher Dugray - 23 - 4 - specialist - M - Salamanca ♂ Rainn Kovsky - 22 - 4 - fire fairy - T - Salamanca ♂ Dorian Castemont - 22 - 4 - specialist - M - mikaelsondaddy ♂ Reilly Donaghue - 21 - 4 - air fairy - T - Starsight ♂ Carson O'Malley - 20 - 3 - specialist - T - Starsight ♂ Ronan Faughn - 19 - 2 - water fairy - M - Gallowglass ♂ Kit Vernon - 21 - FC - 3 - specialist - T - 1.4 - Mirabel ♂ Xavier Castillo - 21 - 4 - specialist - T - Tad ♂ Matías Cross - 21 - 4 - specialist - M - Elentiya CHARACTER WHEREABOUTS italics = turn to post dark corner Myka & Rainn table with drinks Dorian & Phyre Dante & Remy Asher & Ramsay dancefloor Isla & Rush next to the dance floor Aerys & Mae somewhere at the party Lune & Matías Caelan & Cassia Aiofe & Leysa Bruno & Nissa Kit & Tyr near the wall Nevya & Xavier outside Hayden & Ronan

REGELS • Alleen de dictator van deze RPG mag andere chars besturen • Probeer minimaal 250 woorden te schrijven. • 16+ mag, maar geef het even aan bovenin de post (evenmin trigger warnings en andere heftige onderwerpen). • De Quizlet huisregels gelden hier ook. • Gelieve minstens elke week een keer te posten, al begrijp ik het volledig als dit af en toe niet lukt. • Maximaal vier rollen per persoon, maar probeer ze wel allemaal actief te houden. Als je toch meer wilt, overleg het even met me en dan komen we er wel uit. • Ruzies en gezeik buiten de RPG houden. • Zowel Engels als Nederlands is toegestaan, maar gelieve wel de post in een taal schrijven. • Alleen mikaelsondaddy maakt nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven. shout out to Deems/Starsight dat ik Pritchard layout over mocht nemen

[ bericht aangepast op 20 juni 2022 - 17:02 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ondanks het feit dat Ronan had aangevoeld dat Hayden wel wat rust kon gebruiken, deed de frisse lucht hem ook wel goed. De kou rolde aangenaam over zijn oververhitte lichaam en deed hem lichtjes huiveren, op een goede manier.       'Het stond heel hard, ik voelde de bass soms na dreunen in mijn eigen lichaam,' antwoordde het meisje naast hem glimlachend op zijn opmerking. Haar glimlach deed de vlindertjes in zijn buik alleen nog maar harder rondfladderen. Voor het feestje hadden ze besloten om in matching piraten kostuum te gaan en Ronan vond dat ze er geweldig uitzag. Vele andere meisjes waren voor een outfit met weinig stof gegaan, maar hij vond het juist leuk dat Hayden iets gekozen had waarin ze zich comfortabel voelde. Naar zijn mening zag ze er op die manier ook nog steeds sexy uit.       'Hier, volgens mij kan je wel wat water gebruiken.' Hij had nog snel een flesje water mee naar buiten weten te grissen en stak het haar toe nadat hij het met zijn krachten terug wat kouder had gemaakt. De blik die hij vervolgens van haar kreeg deed zijn hart bijna breken.       'Is dat iets nieuws wat je hebt geleerd? Doe je het vaker?' vroeg Hayden zachtjes, maar hij wist goed genoeg dat ze het niet echt kon waarderen. Een schuldgevoel bekroop hem dan ook en opeens voelde hij zich vies. Alsof hij zonet iets crimineels gedaan had en door iemand betrapt werd. Door zijn eigen vriendin dan nog wel.       'Sorry,' was het eerste wat er in hem opkwam. Hij wou niet dat Hayden op die manier naar hem keek. Alsof hij een vreemde voor haar was, terwijl hij nog altijd dezelfde Ronan was. 'Het was niet mijn bedoeling,' begon hij, maar hoe hij die zin verder moest afmaken wist hij niet. Was het niet zijn bedoeling? Als dat zo was, dan zou zoiets normaal gezien ook niet gebeuren. Een gefrustreerde zucht ontsnapte uit zijn mond.       'Het gebeurt vaker en vaker,' gaf hij, lichtelijk beschaamd, toe. 'Het vervelende is dat ik het vaak onbewust gebeurt. Ik weet dat het niet goed is...' Die laatste woorden mompelde hij zachtjes, beseffende dat die nieuwe lessen rond ijsmanipulatie hem veel te goed lagen. En dat terwijl hij de traditionalistische manier maar helemaal niets vond. Om het rotte gevoel wat van zich af te schudden, besloot hij om de aandacht weer op zijn vriendin te richten.       'Gaat het een beetje? Ik weet dat het nogal druk was en dat dat niet echt je ding is...' Niet dat feesten zo hard zijn ding was, maar vanavond had hij het best naar zijn zin. 'We kunnen wel gewoon gaan als je er genoeg van hebt?'       'Ja, het gaat weer, de kou doet me goed. Dankjewel.. Dat je mij mee naar buiten nam,' antwoordde Hayden. Een glimlach verscheen weer op Ronan's gezicht, blij dat hij het goede voor haar had kunnen doen.       'Geen probleem. Zolang jij je maar goed voelt.' Ze was echt belangrijk voor hem en hij kon het niet aanzien wanneer ze ongelukkig was of zich ongemakkelijk voelde. Alles in zijn lichaam wilde het dan voor haar fiksen.       Haar zachte hand nam die van hem weer vast en hij kon voelen hoe ze lichtjes met haar duim wreef. Het volgende moment boog ze voorover en drukte een lichte kus tegen zijn lippen. Een aangename rilling trok door zijn lichaam, ook al duurde de kus dan slechts enkele seconden. Het gebeurde niet vaak dat Hayden het initiatief nam, maar wanneer ze het dan deed was hij aangenaam verrast. De glimlach die eerder op zijn gezicht had gestaan werd alleen maar breder.       'Ik wil nog niet gaan, het is pas elf uur, veel te vroeg. Laten we gewoon even hier blijven en dan teruggaan oké?' antwoordde ze toen hij vroeg of ze weer weg wou gaan. Haar hoofd belandde op zijn schouder en hij knikte instemmend.       'Dan doen we dat gewoon,' was hij het met haar eens. 'Wel echt zeggen als je wil gaan slapen hé?' Hij draaide zijn hoofd lichtjes en drukte nog een kus tegen haar haren. Hayden had nogal eens de neiging om niet te zeggen wanneer ze ergens weg wou. Hij vermoedde dat het kwam omdat ze hem niet wou lastigvallen voor zulke dingen.       'Je ziet er trouwens geweldig uit vanavond,' complimenteerde hij haar. Zelfs al had ze besloten om een vuilniszak als kostuum te dragen, dan nog zou ze het enige meisje zijn waar hij oog voor zou hebben. Zo diep zat hij dus. 'De mooiste piraat die ik ooit gezien heb.' TO: Aoife ✨ - Denk dat dat vooral Ember was - Wauw, je ziet er echt geweldig uit, Fee fee! 😍 - *insert selfie* - Pirate Ronan, nice to meet you. - Also, I did it again.. - Dat stomme ijs - Hay vond het niet grappig TO: Cassia - Maandag 19u - eerste bijles - okay?

---

Nothing is impossible in my own powerful mind.

once upon a time you were by my sidе I wish I could've known that I should hold on tight

Ongemakkelijk was een understatement. Dat de grond nog niet onder zijn voeten vandaan was gevallen, vond Týr enigszins jammer. Het liefst was hij hard weggerend. Hoe vaak hij de afgelopen weken ook had geroepen dat hij met Kit wilde praten, hoe graag hij nu weg was gelopen en zich had verdronken in een fles alcohol. Dan zou hij morgen een dikke kater hebben, maar dat vond hij niet erg. Alles was beter dan dit. Alles was beter dan een moeizaam gesprek met de specialist tegenover hem, die nu de pluizige kattenoren van zijn hoofd had getrokken en er nerveus mee speelde. Ember stond als een soort scheidsrechter tussen hen in. Dat ze Kit nog niet direct had verdronken, verbaasde Týr toch wel. Ze had er geen doekjes om gewonden toen ze haar mening wilde laten horen.       ’Ik wil mijn excuses aanbieden. Týr, ik… Ik ben een lafaard geweest om je zo in de steek te laten. Ik… Ik weet dat ik niet goed ben met woorden, ben ik nooit geweest. Dus ik, eh, weet niet zo goed uit te leggen waarom… Ik wilde je niet kwetsen.’ Ineens kwam er een waterval van woorden uit Kits mond en Týr kon er alleen maar woordeloos naar luisteren. Hij had niet eens de mogelijkheid om wat te zeggen, want Ember kwam al tussenbeide.       ’Nou, fantastisch werk geleverd, Vernon,’ spotte de roodharige faerie. Týr kon het niet helpen haar toch een wat dodelijke blik toe te werpen. Hij wist dat ze Kit het liefst zou zien vertrekken, maar ze wist hoe hij er zelf over dacht. Hij wilde praten. Ook al had hij nog geen woord uitgebracht, hij luisterde naar de zenuwachtige man tegenover hem.       ’Maar besef meer dan genoeg dat ik voornamelijk bang was om je onder ogen te komen met de overname. Ik dat dat ons… dat ik… Ik wilde niet dat je me een verrader zou vinden- dat je me zou haten... Ik begrijp het als je dat wel doet, heus. Want ik haat mezelf ook, voor wat ik heb aangericht.’       ’Oh, boo hoo,’ zei Ember.       ’Em,’ zei Týr en hij gaf haar een stootje tegen haar arm. Hij hield van haar, ze was niet voor niets zijn beste vriendin, door dik en dun, maar op dit soort momenten moest ze haar nagels even inhouden en haar tanden niet direct in haar prooi zetten.       Ondertussen was Kit alweer verder gaan praten. Týr had de helft gemist, maar kon wel raden wat hij zo ongeveer had gezegd.       ’Týr verdient inderdaad beter,’ ging Ember onvermoeibaar verder. Weer gaf Týr haar een zetje. Niet te hard, maar hard genoeg om ervoor te zorgen dat ze zou stoppen met reageren op elk woord dat Kit uitbracht. Het hielp alleen niet. Ze leek amper door te hebben dat Týr ook wat wilde zeggen.       ’Daarom dat ik je vraag voor een tweede kans… Ik wil er voor je zijn, je zien lachen en… Ik begrijp het als je me niet kan vergeven, niets meer voor me voelt, of, eh, überhaupt niets meer met me te maken wilt hebben. Jou terug gelukkig zien is het enige wat ik wil. Als dat betekent als vrienden, kennissen, of dat ik uit je buurt moet blijven, be it.’       Het was even stil. Týr hoorde zelfs de muziek niet meer. Deze monoloog van Kit, af en toe onderbroken door de woeste Ember, was waar hij al weken op gewacht had. Of hij had verwacht dat dit eruit zou komen, wist Týr niet. Hij had oprecht geen idee wat hij hierop moest zeggen. Voor nu vond hij het alleen maar verschrikkelijk dat ze naast de drukke dansvloer stonden met hun aangeschoten of dronken medestudenten op slechts enkele meters van hen vandaan. Týr wilde niet zijn hele liefdesleven aan de complete school vertellen. Ember was zijn beste vriendin en zij vond het al erg genoeg als Týr weer zeurend bij haar langs kwam. Hoe zouden zijn klasgenoten reageren als ze deze speech van Kit hadden gehoord?       ’Kit,’ begon Týr toen. Hij wist nog niet wat hij zou gaan zeggen, maar hij hoopte dat zich een goede zin zou vormen zodra hij maar begon met praten. Maar, wederom, werd hij onderbroken door de water faerie.       ’Týr, if I may…’ zei ze. Met een zwierig gebaar zorgde ze voor twee grote bubbels bloed die hun weg naar boven vonden. Voor hij het wist rilde hij van het verschrikkelijke gevoel van het water rond zijn oren. Ember wist dat hij dit haatte. Hij haatte zwemmen en grote plassen en dít gevoel. Het gevoel dat hij onder water zat en alles gedempt was, zonder dat hij überhaupt in de buurt was van het meer op de campus. Enkele keren zwierde hij met zijn vingers door de druppels heen, maar ze bleven hardnekkig op hun plek. Týr kon niets anders dan wat moedeloos kijken hoe Ember Kit toesprak. De woorden die ze zei, zouden niet zo vriendelijk en gemoedelijk zijn als Týr had willen hopen. Embers blik zei al genoeg. Het feit dat ze zo dichtbij hem stond en er geen vlaag van een glimlach op haar gezicht was te bekennen, maakte het nog wat enger. Na nog zo’n mooi zwierig gebaar — Týr vond de magie die Em gebruikte oprecht mooi en elegant, maar niet als het voor dit soort doeleinden werd gebruikt — bevond zich er een straal bloed rond Kits nek. Týr zette een stap naar het tweetal toe en legde zijn arm voor de zoveelste keer vanavond op haar arm. Net op dat moment liet ze haar armen vallen en glimlachte ze een keer. Týr voelde het nepbloed wegglijden en meteen veegde hij met zijn handen over zijn oren heen. Ze voelden droog aan, maar het gevoel dat het hem had bezorgd bleef nog even hangen. Kutmagie af en toe.       ’Nou, dat was gezellig! Ik ben niet ver weg en mijn telefoon staat op tril,’ merkte Ember luchtig op en ze drukte en kus op zijn wang.

’Doe dat nooit meer,’ beet hij haar toch ietwat chagrijnig toe. ‘Je weet dat ik dat haat.’ Hij applaudisseerde haar standvastigheid en het feit dat ze niet bang was haar mening te laten horen, maar wanneer het hem niet uitkwam, vond hij het toch minder leuk. Met enkele laatste woorden draaide Ember zich om en liep ze van het tweetal weg.       Týr keek weer naar Kit. Wat er door Ember tegen hem gezegd was, wilde hij misschien ook maar niet weten. Ze was van zichzelf al angstaanjagend genoeg. Even aarzelde hij. Wat hij het allerliefst wilde doen, was de afgelopen maand vergeten en doorgaan waar ze gebleven waren. Maar hij wist ook dat dat een onmogelijkheid was. Gefrustreerde haalde hij zijn hand door zijn haren. De plukken aan de voorkant waren wat lang geworden en vielen continu voor zijn ogen. Misschien moest hij ook maar aan een van zijn vriendinnen een speldje, elastiekje of haaropsteek-cursus vragen. Dat kon wel, in combinatie met zijn make-up. Misschien wilde Asher wel meedoen, al was zijn haar te kort voor iets anders.       Nadat hij nog langer had geaarzeld, zette Týr een stap naar Kit toe en pakte hij zijn hand vast. Hij wilde praten, maar niet in het openbaar. Er waren in dit vervallen gebouw vast genoeg hoekjes om zijn zegje te doen. Ember was al in de menigte verdwenen en hij kon zo snel ook geen andere bekenden zien. Met wat haast baande hij zich een weg langs de dranktafel en hij probeerde zijn medestudenten te ontwijken. Aangezien de helft al flink beschonken was, stapten er nogal wat mensen ineens voor hem en botsten ze tegen hem aan, maar Týr hield niet in. Hij wilde weg van de drukte, zelfs weg van de muziek, en praten. Na enkele minuten hadden ze een rustige plek gevonden. Op de achtergrond was de muziek en het rumoer nog hoorbaar, maar ze hoefden niet meer te schreeuwen om elkaar te kunnen verstaan. Nerveus greep Týr naar zijn pakje sigaretten dat hij onhandig ergens onder het jurkje had verstopt. Toen hij de sigaret aan wilde steken met een vlammetje in zijn handpalm, zag hij dat zijn hand trilde. De faerie sloot zijn hand meteen weer en nam een diepe hijs. Het was zo donker in dit deel van het gebouw dat hij Kit niet eens meer goed kon zien. Wederom maakte hij een vlam en deze bleef branden. Het licht danste over het gezicht van de man tegenover hem. Zijn gezicht leek dunner dan een paar weken geleden en zijn ogen stonden droevig. Een knoop ontstond in Týrs maag en hij moest zich inhouden Kit niet direct in zijn armen te nemen en te zoenen. Fuck deze gevoelens.       ’Kit,’ zei hij weer, voor zijn gevoel voor de honderdste keer in een paar minuten. Zijn stem was schor en even schraapte hij zijn keel. Hij maakte gebruik van de stilte door nog een trek van de sigaret te nemen. ‘Je hebt me echt gekwetst.’ Wauw, zowaar meer dan twee woorden achtereen! Hij keek op naar de specialist en staarde recht in diens ogen. ‘Je weet hoe ik denk over traditionalisten… over wat ze denken… en doen.’ Týr beet op zijn onderlip en wendde zijn ogen af. Ook al waren ze nog maar kort samen, Kit wist vrijwel alles over Týrs familie. Týr leek bij hem een open boek. Watervallen aan verhalen, leuk of minder leuk, vertelde hij. Hij had zich zo op zijn gemak gevoeld dat hij er nooit aan getwijfeld had. Toen had hij nooit geweten dat dit zou gaan gebeuren. Daarom had Kit zich van hem afgewend. Ergens snapte hij de keuze, maar het voelde verschrikkelijk. ‘En ik neem het je niet kwalijk. Niet helemaal, in ieder geval. Want je moeders… Ik snap het.’ Nu wist ook Týr niet wat hij moest zeggen en kon hij al helemaal geen zinnen afmaken. ‘Maar je had toch met me kunnen praten?! Ik ben niet achterlijk en ik word ook niet zomaar boos op je. We zijn… waren niet lang samen, maar je wist dat je met me kon praten. En toch deed je dat niet.’ Gefrustreerd veegde Týr weer een pluk haar uit zijn gezicht. ‘Je had naar me toe moeten komen, Kit. Wie weet wat er dan was gebeurd.’       Stilte. Týr voelde de tranen branden achter zijn ogen. Verdomme, dacht hij. Hij had eerst sinds zijn jeugd niet meer gehuild, en nu zou dit al de derde keer in twee weken worden?! Echt niet. Hij slikte een paar keer om de tranen tegen te houden en hij drukte handpalmen tegen zijn ogen aan. De vlam danste vrolijk naast het tweetal in de lucht. Kit wilde een tweede kans, maar Týr wist niet of dat wel zo’n goed idee zou zijn.       ’Ik weet niet of ik… of ik je nog kan vertrouwen. Maar ik mis je...’ Týrs stem was haast niet te verstaan. Hij had zijn blik weer op Kit gericht en tilde zijn hand toch even op. De vinger waar de ring om zat, streelde zacht langs Kits wang heen en een halve glimlach ontstond rond zijn mond. Het voelde vertrouwd om hem zo aan te raken. Die zachte strelingen die hij elke dag zelf ook had gevoeld. Hij nam nog een trek van de sigaret en gooide die toen op de grond, waarna hij de smeulende peuk uittrapte. Ze stonden weer dichtbij elkaar, hun neuzen niet meer dan een paar centimeter van elkaar af. Ondanks zijn eerdere opmerking, wilde Týr niets liever dan die lippen tegen die van hem voelen. Hij wist écht niet of hij ooit nog een serieuze relatie met Kit kon en wilde hebben, maar als hij besloot het af te breken, wilde hij een laatste keer zijn lichaam tegen dat van hem voelen. Týr aarzelde nog enkele seconden, maar sloeg toen zijn armen om de specialist heen en trok hem tegen zich aan. Meteen sloot hij zijn ogen en drukte hij zijn gezicht tegen zijn schouder. Zijn hart sloeg een slag over en de vlinders in zijn buik vlogen allemaal wanhopig rond. Misschien was dit wel het einde, maar daar wilde Týr eerlijk gezegd nog even niet over nadenken. To: Dante's Inferno 🔥 Het knijpt lil Týr een beetje af Maar we overleven dit We zeiden A, nu moeten we ook B zeggen Ik zweer je dat ik het aan houd totdat ik er zelf uit scheur En dan loop ik wel rond in mijn onderbroek Voor ieder wat wils 👀 To: Myk-Myk 🎃 Wij? Romantisch? Alweer? Sinds wanneer? Maar nee, dat wordt gewaardeerd Myk 💕 To: Ramsay 🌈 Hallo, ik ben een sexy schoonmaakster En ik zeg alleen dat ie strak zit, verder niet Also, opscheppen is niet nodig 😏 To: Remy 👀 Ik schonk maar één keer te veel alcohol in! En dat vuur was cool Ik zeg niks 👀 To: Roomie A Graag gedaan, bro 💕 Laat maar weten of je nog meer complimenten en aanmoediging nodig hebt I'll be there for you En dan trek ik ook speciaal voor jou deze outfit aan, maar alleen als jij mijn make-up doet Em heeft er gemixte gevoelens over, denk ik Meer negatief dan positief Maar ze gaat nu voor Rainn 🤢🤮, dus ik en Dante zijn out of the picture Also, wat voel je ervoor om behalve visageur ook stylist te worden? Die plukken haar irriteren me mateloos To: Phyre-ball 🔥 Is dat een van jouw kinky fantasieën? Ik die je wegsleur van een (niet zo leuke) Alfeastudent? Ik zoek je wel op, ok babe? En dan laten we even zien hoe fire faeries feesten 🤩

to every singlе word to every summer night I wish I could've known that forever was a lie

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

---

---

Tot zijn spijt was Cassia het allesbehalve eens met zijn voorstel om Ramsay te plagen. De reden erachter was hem onduidelijk – het was in zijn ogen niets meer dan een plagerijtje waarvan hij vrijwel zeker was dat Ramsay hetzelfde had gedaan als de rollen omgedraaid waren. Toch was er iets aan haar toon waarop ze hem had verteld dat ze dat níet moesten gaan doen waardoor hij knikte, een normaal bericht terugstuurde en vervolgens zijn telefoon weer opborg.       Het gespreksonderwerp vloeide terug naar hun matchende outfits. Een deel van de Cassia die hij herkende was terug te vinden in haar AliExpress opmerking, al was dat een mildere variant. Voor hem was dat precies hetgeen wat hij opzijschoof alsof het nooit hardop uitgesproken was. Een half compliment, was ook een compliment, of ze dat nou wilde of niet. Reageren op zijn opmerking deed ze – in eerste instantie – niet. In plaats daarvan verkleinde ze langzaam de afstand tussen hen in. Beelden van hun hook-up drongen naar voren, daarbij de gehele complimenten discussie naar de achtergrond duwend. Hij kon zich nog goed voor de geest halen hoe haar lippen hadden gevoeld op de zijne en hoe hun handen elkaars lichaam verkenden. In een automatisme opende zijn lippen zich van elkaar, maar de hare ontmoette niet de zijne. In plaats daarvan had ze een afslag genomen. Uiteraard. Hij had dit van mijlen ver aan moeten kunnen zien komen, maar in plaats daarvan had hij teruggedacht aan die ene nacht. Een hint van frustratie was van zijn gezicht te lezen toen hij zijn kaken op elkaar klemde en voor een moment zijn ogen sloot.       Waar hij had verwacht dat er een valse sneer zou volgen, bleef deze uit. "Waarom? Dat was juist het leukste gedeelte van het compliment, niet?" Waren echter de woorden die haar lippen verlieten. Haar ademhaling tegen zijn hals en oor zorgde voor een tinteling die zich door zijn huid trok. Het was geen aardige opmerking, maar opnieuw was het niet wat hij had verwacht van haar. Met een tevreden grijns herstelde ze de afstand tussen de twee. De drang om die afstand weer te verkleinen was groot.       ''Hmm,'' Begon hij zachtjes, '’Waar heb ik al deze complimenten aan te danken?''       Vervolgens had hij haar plagend uitgedaagd tot een wedstrijd van de beste piraat, een die zij had gewonnen., wat hij ook had toegegeven. "Ik kan niet wachten op de volgende," zei ze vol zelfvertrouwen.       Hoofdschuddend sloeg hij zijn ogen ten hemel. ''Nee, de volgende gaat niet zo gemakkelijk zijn,'' grinnikte hij plagend, ''nu niet te vroeg gaan juichen.'' Waar ze eerst wekelijks wel een wedstrijd hadden, kon hij zich inmiddels de laatste keer niet meer herinneren. Haar gedrevenheid was echter nog net zo sterk als voorheen – maar dat gold ook voor hemzelf.       Met een uitgestoken hand nodigde hij haar uit om mee te gaan naar de bar voor een zelfgemaakt drankje. Aanpakken deed ze niet, in plaats daarvan sloeg ze haar armen over elkaar heen. Ten eerste, noemde je mijn outfit nou cliché?" Begon ze met een beginnende grijns waarna ze naar zijn eigen outfit wees. "Je moet weten dat meiden dat niet echt waarderen.''       ''Hey, dat was een gratis belediging, je zou me dankbaar moeten zijn.'' Bracht hij lachend uit, nog steeds zijn hand ophoudend en dat bleek niet voor niets te zijn. Uiteindelijk legde ze toch haar hand in de zijne.       "Ten tweede, ken je me ondertussen niet goed genoeg om te weten dat er maar weinig dingen zijn die ik niet aandurf?" Voor het eerst die avond lachte ze haar tanden compleet bloot. Met een tevreden gevoel keek hij haar aan, simpelweg haar grijns bewonderend. Het leek bijna alsof er een soort onzichtbare muur was omgevallen. Bang dat deze weer terug zou keren kwam hij gelijk in beweging.       ''Mooi, kom mee.'' Hij omklemde haar hand en trok haar zachtjes mee de menigte door richting de bar. Zoals gewoonlijk op Alfea waren er genoeg anderen bij de bar te vinden, maar deze was ruim genoeg opgezet dat zij nog een plekje konden veroveren. Eenmaal daar aangekomen liet hij zijn blik glijden op de drank die ze hadden. Er stonden al genoeg kant en klare drankjes, maar dat was niet waar ze voor gekomen waren. Uiteindelijk claimde hij een paar flessen en het bakje met eetbare glitters.       "Waar waren al je goede cocktail recepten toen we–" nog vrienden waren? Caelan keek op, maar de voorspelde woorden werden niet uitgesproken- althans niet hardop. "Op vorige feestjes?"       Zijn blik keerde terug naar de mix waar hij mee bezig was. ''Als ik al mijn vaardigheden direct vertel dan blijven er geen verassingen meer over.'' De cocktail waar hij nu mee bezig was had hij ooit geleerd van een ander, van wie wist hij niet eens meer. Het was tevens een Halloween avond waarop hij het drankje voor het eerst had geproefd, en dat smaakte naar meer. Echter wilde hij er vandaag een andere draai aan geven, een iets sterkere draai want het was nog vroeg op de avond. Naast Fireball en wat non-alcoholische dranken werd er ook Vodka toegevoegd aan de mixer. ''Ik kan je er wel een leren.''       Terwijl hij bezig was met de laatste ingrediënten begon Cas opnieuw over de clichés. "Over die clichés he," Met een schuine blik keek hij op naar haar. "Soms zijn die niet zo erg, Wij zijn een cliché, maar ik laat het aan jou om uit te vogelen waarom." Er verscheen verbaasde blik in zijn ogen. Hij had werkelijk geen idee waar ze op doelde, maar dat hoefde Cas natuurlijk niet te weten. "Als je dat aan het eind van de avond goed hebt, kan je iets winnen.." Dat prikkelde in ieder geval zijn interesse. In zijn hoofd begon hij al de bekende clichés af te gaan, maar zijn gebrek aan filmkennis zorgde voor een vrij magere lijst.       Deze keer was het Caelan die de afstand tussen hen in verkleinde. Al leunend op de bar, leunde hij naar haar toe. ''Oh is dat zo?'' Zei hij met een speelse ondertoon. ''Maar hoe weet ik dat de prijs het waard is?'' Natuurlijk zou de prijs het waard zijn, wat de druk eigenlijk alleen maar meer opvoerde, maar zolang hij genoeg tijd kon winnen om überhaupt op een cliché te komen dan had hij misschien nog een kans op die prijs, wat het dan ook mocht wezen.       Hij rechtte zijn rug weer en schonk vervolgens de cocktails in een glas. De glitters dwarrelden in een betoverend patroon door het glas dat steeds voller raakte. Dankzij de combinatie van apple cider, grenadine en cranberry sap had de cocktail een oranje kleur aangenomen. Hij schoof het glas naar Cassia toe.''There you go.''       ''Maar goed, de clichés,'' begon hij al nadenkend. Tussendoor nam hij een slok van zijn eigen glas. ''Kan ik op z'n minst een hint krijgen?'' Vroeg hij met een smekende blik. To: Ramsay Faolan en Cas zijn ook niet echt te vergelijken Gemiste kans wel Had Rainn vast leukgevonden Ja, had jij niet plan Lune? *Deleted*Dunno, only the night will tell Rustig aan bro Ik ben voor het eerst nog niet verrot gescholden Dat is al een hele overwinning Ik kan wel veel willen, maar de vraag moet zijn of Cas daar open voor staat 💀💀

---

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

In slechts een paar weken tijd was het alsof zijn leven een televisieserie was geworden. Het was alsof The heroic adventures of Ashtray and Mister X vanwege onnavolgbare populariteit en na talloze seizoenen in een fase was beland waarop één hoofdrolspeler uit de serie werd geschreven omdat de acteur de tijd rijp vond om nieuwe paden te bewandelen en waarop de schrijvers niet goed meer aan wisten wat te doen met het achtergebleven personage. De eeuwige, nimmer werkende oplossing was zoveel shit over de achtergebleven main character gooien in de ijdele hoop om kijkers op het puntje van hun stoel te houden. Het werkte nooit. Zeker niet nu.       Voor eerst in zijn leven was er geen leugen ter wereld meer die Xavier zou redden. Er was geen joint die hem zich beter zou laten voelen. Geen grap die Ash zou kunnen maken om Xavs jongensachtige grijns en ondeugende fonkeling in zijn ogen die aanduidden dat hij up to no good was tevoorschijn te toveren. Er was zelfs geen neerbuigende opmerking van Bruno meer die hem verder naar beneden zou kunnen halen. In slechts een paar weken tijd was hij op de absolute bodem beland en was het alsof hij vergeten was hoe hij moest zwemmen.       Alle leugens die hij had verkondigd, alle halve waarheden en alle verzwegen geheimen hadden zich als gewichten aan zijn enkels geklemd en hij wist niet hoe hij eraan kon ontsnappen als er juist steeds meer voor zijn voeten gegooid werd. Met Ash kon hij er niet over praten. In werkelijkheid kon hij de jongen niet eens meer recht in zijn ogen aankijken. Het moment op de gang, zo’n twee weken terug, toen hij met Bruno werd geconfronteerd hing nog tussen hen in. Zijn wederhelft was niet boos geworden, maar had de blik in zijn ogen gezien. De specialist dacht niet nog een keer geconfronteerd te kunnen worden met de pijn en teleurstelling die hij in Ash’ zijn ogen had gebracht.       Asher was echter niet de enige die hij ontweken had. Het aantal dagen dat hij zijn kamer niet eens was uitgekomen en enkel maar gamede of rookte waren niet meer te tellen; alle dagen leken op elkaar. Heel even had hij zijn gezicht laten zien op de wake voor de gevallen specialisten, zo stoned als hij maar zijn kon. Het knagende gevoel van wat zich daar in de donkere bossen had afgespeeld was hem zelfs in zijn miserabele toestand te veel geworden. De wetenschap dat hij hoogstpersoonlijk verantwoordelijk was voor een naam die voorgelezen zou gaan worden, vrat aan hem. Het was alsof het woord ‘moordenaar’ in rode letters op zijn voorhoofd was geschreven. Voordat er daadwerkelijk een eerbetoon aan Joshua gegeven kon worden, was hij de hal uitgebeend. Heel veel meer sociaal contact had hij niet gehad.       Waarom zou hij ook? Zijn familieband met zijn wandelende nachtmerrie was door de wandelgangen gezongen. Heel fucking Alfea linkte hem en Bruno aan elkaar. Tot zover Plan Not Related, dat aan het einde van de rit enkel Ember maar had geholpen. Zelfs Cass had hij zo goed als mogelijk ontweken. Niet zozeer omdat hij bang was dat ze hem een lul zou vinden, maar uit angst dat ze echt zou zien hoe hard hij het verkloot had als ze in zijn hoofd zou gaan rondneuzen. Of misschien wel uit angst dat hij voor het eerst in zijn leven daadwerkelijk zou gaan praten.       Maar hij kon niet praten. Niet met Cassia. Niet met Ash. Niet met Remy, of met die god van haar. Onder aan de streep zouden ze hem allemaal veroordelen. Misschien zouden ze hem Bruno vergeven, maar niet Joshua. Bovendien: het was alsof hij hen al kwijtraakte zonder dat ze de slechtste versie van hem zelfs nog maar kenden.       Nee, er was maar één persoon bij wie hij al zijn tekortkomingen zou kunnen opbiechten en die hem ondanks alles niet in een ander licht zou zien. Nev vond hem een eikel, een klootzak en nog veel meer van dat alles – zeker na het Bruno-incident – maar teleurstelling zou hij niet in haar ogen hoeven zien. Voor een meewarige blik hoefde hij al helemaal niet bang te zijn. Nev wist dat hij een fuck-up was, maar als iemand hem ondanks dat zou steunen waar ieder ander hem zou veroordelen was het Nev.       En dus had hij haar gezegd dat hij met haar wilde praten.       De wetenschap dat zijn vriendin er zou zijn, was voor hem de enige reden geweest om daadwerkelijk naar het Halloweenfeestje van Myka te gaan. Te laat had hij stilgestaan bij de dresscode die gold, maar in ieder geval was hij niet zo’n sul die een paar gaten in een laken had geknipt en dat als kostuum beschouwde. Met de labelprinter waarmee hij normaal er een sport van maakte om stiekem labels te printen voor anderen, had hij ditmaal het zwarte T-shirt dat hijzelf al een paar dagen achtereen droeg voorzien van een label met de tekst ‘Halloween outift’. Met een beetje fantasie pasten zijn geschaafde knokkels, die hij uit frustratie een aantal dagen terug aan de muur had opengehaald perfect in de categorie gore.       De muziek die door de boxen knalde, had niet hetzelfde effect op hem als normaal. Dit keer hoefde hij niet te claimen niet te dansen (waarna hij op de dichtstbijzijnde tafel toch zijn heupen soepeltjes losgooide) maar had hij zich daadwerkelijk afgezonderd in de hoek van de zaal. Xav had zichzelf voorzien van een bak popcorn en een rijkelijk aantal shotjes en wist dat het niet veel feestelijker zou gaan worden. Een feest zonder Ash was zinloos. Waar was die gast überhaupt? Met Bruno, waarom zouden die twee anders appen? God, hij zou zelfs zo sentimenteel worden te stellen dat een feest zonder Fenwick niet hetzelfde was. Waar Fenwick is, is dankzij jou al evenmin een raadsel.       Neerslachtig was hij langs de muur neergezakt en met de bak popcorn tussen zijn benen probeerde hij zo nu en dan een korrel in een shotglaasje te mikken, om het uitverkoren shotglaasje vervolgens met een zucht achterover te kappen en zijn hoofd vervolgens weer minutenlang met gesloten ogen tegen de muur te laten rusten. Voor iemand die had geappt er zo aan te komen, bleef Nev een eeuwigheid weg. Het was een eeuwigheid die gestopt werd met het wegvagen van de verdovend harde klanken van de muziek.       “Oh, Xav.” De zachte stem van de brunette die zich bij hem had gevoegd zorgden ervoor dat hij loom zijn ogen opende. Het duurde even voordat hij erin was geslaagd zijn blik scherp te stellen op het flesje water dat ze in zijn hand had geduwd. “Kom, drink.”       Normaal gesproken zou er een vreugdeloze, spottende lach over zijn lippen zijn gerold, gepaard met de vraag sinds wanneer Nevya zo zorgzaam was, kon hij het nu niet opbrengen. In stilte hoorde hij haar volgende vraag aan: "Waar wil je het over hebben?"       “Het maakt niet meer uit,” bracht hij hees uit. Enkele momenten van stilten verstreken terwijl hij zijn greep rond het flesje zo verstrakte, dat het waterlevel steeg. Net op tijd verslapte hij zijn vingers weer om te voorkomen dat het water eruit geforceerd werd. Na dit spelletje een paar keer te hebben herhaald, richtte hij zijn blik pas op Nev. Traag wandelden zijn ogen van de hare naar haar tenen.       “Fuck, je ziet er zo geil uit en ik zit hier als een…” Moordenaar. “Zwerver.” Gefrustreerd wreef hij met zijn handen door zijn gezicht. Een wanhopige blik stond in zijn ogen toen hij Nev weer aankeek. Waarom the fuck wilde hij eigenlijk praten? Echt verschil zou het niet maken. Wat was gebeurd, was gebeurd. Misschien was het ergens de hoop dat zijn vriendin het zou begrijpen, op het moment dat hij de beklemmende woorden eindelijk aan iemand zou uitspreken.       “Ik ben een fucking slecht persoon, Nev,” stootte hij terneergeslagen uit. “Wat als ik… als ik iets fucking onvergeeflijks heb gedaan?” Dat het lijstje met onvergeeflijke dingen in werkelijkheid langer was dan hij in zijn herinnering had, zou blijken als hij de kersverse snapmelding van Rothberg zou openen, maar op dit moment spookte maar één ding door zijn hoofd: Joshua Fenwick was dood. Door hem. From Ashtray — Yo — Je broer appt me vgm, hoe komt hij aan mijn nr? To Ashtray — idk. zelf gegeven ws? — wist niet dat je met hem hing From Cass — Geniet een beetje van vanavond ja? — Als er iets is, kan je je frustratie altijd bij me komen uiten! To Cass — ik heb de tijd van mn leven cas — altijd — het gaat fucking geweldig met me — wua? Unanswered From Nev — Ik kom er zo aan, oke? — Blijf op het feest, niet gaan afdwalen. Snap from Rams Ik ben single! Nevya jij ook? Xavier en Gia hebben geneukt. Have fun vnv all!

@ corner of partyroom w/ Nev

---

She's imperfect but she tries

---

Een tevreden glimlach verscheen op Carson’s gezicht toen Mari ook een kus op zijn wang drukte, waardoor er lippenstift residue achterbleef. “Ah joh, leuk souvenirtje van de avond, toch?” grapte hij toen de blondine vertelde dat ze niet alles kon wegkrijgen. Haar vingers voelden warm, aangenaam op zijn huid en van Carson mochten ze wel langer op zijn wang blijven plakken. De steek van teleurstelling die door zijn lichaam heen schoot toen Mari met haar aanrakingen stopte, kon hij dan ook niet tegenhouden.       Carson had haar gevraagd om te dansen, waarop Mari enthousiast had geknikt. Dit had de tevreden glimlach opnieuw op zijn gezicht laten verschijnen. Echter, voordat ze daadwerkelijk naar de dansvloer toe liepen, pakte Carson eerst zijn telefoon erbij om wat berichten te beantwoorden en versturen. Helaas was degene die bovenaan zijn scherm stond niemand minder dan Ember. Waarom was die meid toch altijd overal? Soms leek het oprecht alsof ze het er om deed, alsof ze zelfs in zijn leven het middenpunt van de aandacht wilde zijn. Ondanks dat het tweetal een hekel aan elkaar had en nauwelijks samen in dezelfde ruimte konden zijn zonder ruzie te schoppen. Kit zekers! ik zie dat jij in de klauwen van onze rode duivel bent terechtgekomen pas op dat ze je niet vermoordt ze lijkt out for blood te zijn vanavond beetje psychopaat die meid Wicked w(b)itch of the East het feit dat je het een stok noemt betekent dat je geen enkel benul hebt, schat maar blijf vooral doen alsof! ik geniet van de entertainment die je geeft maar je hebt geen tijd meer voor me? auch man 😢 mijn pik gaat je missen ❤️ en mari boven mijn niveau?? zij denkt daar toch anders over gelukkig vind ik haar mening belangrijker dan de jouwe so get lost yourself honey en houd je bemoeizuchtige neus toch eens uit andermans zaken 😗 Bruno voor de gemiddelde student hier zeker ja maar iets in me zegt dat jij dat niet bent dus in dat geval zou ik gewoon doen wat je normaal doen: chillen met de vrienden en zeker! mari, derdejaars mind fairy, ik ben nu samen met haar heb jij al iemand op het oog? of bewandelt jouw geliefde nog de gangen van red fountain? Myks ❤️ wat is de betaling milady? misschien heb ik het er voor over en dansen met ember? hell no that’s done and in the past een tijdelijk moment van zwakte waar ik me niet meer door laat verleiden plus heeft zij haar zinnen nu niet gezet op die gozer die denkt dat hij de main villain in een actieverhaal is of zo? Caelan yo geen idee ik wilde gewoon glitters lekker opvallend enzo 😏 waar ben jij? we moeten even samen zuipen vanavond Ashki 🥸 zware weken gehad en ik moest aan je denken ik heb je gemist, denk ik sorry, is het ongewenst? ik kan het laten Isla hey, hoe is het met je? ben je eindelijk aan het relaxen? wat is je kostuum vanavond? Lil’ Sis we kunnen er morgenochtend eentje inplannen? voordat ik aan mijn eigen specialisten trainingen begin moet je wel vroeg opstaan, kun je dan aan na vanavond? en je weet nooit wat er kan gebeuren in een paar uur de meeste jongens verliezen breincapaciteit zodra ze veel gezopen hebben of zelfs hun hele brein en dan gaan ze gekke dingen doen en met jouw… sexy outfit die je aan hebt ben je een goed slachtoffer Dat Ember zijn berichten niet kon waarderen werd Carson snel duidelijk toen de dame de controle over zijn hand overnam en hem forceerde zijn bierflesje te laten vallen. Hij haatte het dat Ember de overhand had in hun feute en Carson zelf niks kon terug doen. Het was oneerlijk dat zij zonder problemen alle privacyregels en waarschijnlijke magische wetten kon overschrijden, maar dat wanneer hij Ember een lesje wilde leren met een zwaard, hij in de gevangenis zou belanden vanwege een moordpoging. Carson had de redhead een middelvinger gegeven, meer dan dat kon hij nu niet terugdoen. Wel was hij druk bezig in zijn hoofd met het bedenken van wraak? Wat zou Ember in haar kern raken?       “Die roodharige feeks van een water fairy, dat is wat er is gebeurd,” gromde Carson, terwijl hij vergeefse pogingen deed om bier residuen van zijn kostuum af te vegen. Zijn schoenen waren een hopeloze zaak, zaten van top tot teen onder. Misschien moest Carson maar een normale water fairy vragen of ze het bier konden weghalen. “Ze was mijn oude partner, maar we konden niet bepaald met elkaar opschieten. We verschilden te veel in mentaliteit,” ging Carson daarna verder. Met een zucht schoof hij losse stukken glas met zijn schoen onder de tafel. Waarschijnlijk ging er nog wel meer kapot vallen vanavond en werd het morgenvroeg allemaal opgeruimd. Desnoods hielp hij zelf mee.       Mari was nog druk bezig met haar telefoon toen Carson opnieuw ongewenste tintelingen voelde, deze keer over zijn hele lichaam. Zijn spieren krampte zich samen en voelden als steen. Carson was totaal geïmmobiliseerd. Het voelde naar, kwetsbaar. De weet dat, als hij nu aangevallen werd, niks kon terugdoen liet hem duizelig worden, misselijk voelen van paniek. Pure haat jegens Ember stroomde door zijn aderen. Waarom kon die heks hem niet gewoon met rust laten? Zou ze een machtskink hebben? Was dit wat haar opgewonden maakte? Ember was er zeker gestoord genoeg voor.       ”Die kut faeries ook altijd,” riep Carson zodra hij weer een vrij man was, tijdelijk vergeten dat Mari ook tot die soort behoorde. Snel verontschuldigde hij zich en maakte hij duidelijk dat hij faeries zoals Ember bedoelde, die hun magie verkeerd gebruikten, om anderen pijn te doen. Carson keek toe hoe de blonde mind faerie naast hem haar mond opende en weer sloot. Het nieuws over Ember liet haar blijkbaar sprakeloos. Had Mari gedacht dat alle faeries die hier op school rondliepen, Rainn uitgezonder, allemaal lief en leuk en aardig waren? Gefrustreerd nam hij een paar grote slokken van het nieuwe biertje dat Mari hem geschonken had.       Nadat het een langere tijd stil bleef, besloot Carson het onderwerp van het gesprek te veranderen door Mari te herinneren aan de dans die hij haar aangeboden had. Dit leek te werken en al snel was Ember verleden tijd. Carson’s hand werd niet veel later vastgepakt en hij werd zonder pardon richting de dansvloer getrokken, waarna Mari zijn grote, roze zonnebril afpakte en zelf opzette. Een grote grijns verscheen op Carson’s gezicht en hij schudde kort met zijn hoofd.       “Ik ben jaloers, het staat jou veel beter,” antwoordde Carson en hij drukte met zijn wijsvinger op haar neus. Zonder schaamte bekeek hij het meisje van top tot teen toen ze een rondje draaide om haar kostuum te laten zien. Carson kon het niet laten. Ze zag er zó goed uit, zelfs met zijn gekke bril op haar hoofd. “En ik vind dat de bril er geweldig bij past. Wil je ‘m niet op houden?” ging Carson daarna verder. Helaas schoot het voorwerp niet veel later van haar neus af, waardoor de jongen het terugkreeg en zelf maar weer opzette. In de tussentijd dronk hij zijn flesje leeg en zette hij deze op de dichtsbijzijnde tafel die er was.       “Je outfit is in ieder geval zeker goedgekeurd. Je bent de knapste Sandy die ik ooit heb gezien,” antwoordde Carson op een volgende vraag. Hij wikkelde zijn armen om Mari’s middel heen en trok de dame zijn richting op. Zijn gezicht bewoog hij dicht naar die van haar. “En ik wil je best helpen met het uittrekken van je outfit als je naar de wc moet hoor.” Het was slechts een fluistering, maar de onbeschaamde, kinderlijke grijns op zijn gezicht sprak boekdelen. Carson drukte een vlugge kus op haar lippen en liet zijn handen over haar lichaam glijden, naar beneden.       “Good 4 u is niet echt het juiste dansnummer hè? Zullen we wachten tot het volgende komt?” vroeg Carson, terwijl hij een beetje ongemakkelijk tussen de dansende mensenmassa stond, nog altijd met zijn armen om Mari heen. “Of heb jij toevallig hele goede dansmoves die we moeten uitproberen?”

[ bericht aangepast op 29 juni 2022 - 1:08 ]

---

That is a perfect copy of reality.

---

“Mijn outfit zal zeker wat hoofden laten draaien. Denk je dat er wat medeleerlingen zich aangetrokken zullen voelen tot me? Dat ze in gedachten het jurkje van mijn lijf willen scheuren?” vroeg Leysa aan haar beste vriendin, totaal onbeschaamd. Ze wist dat ze er goed uitzag, voelde zich zelfverzekerd in haar lijf. Niks mis met dat te gebruiken voor wat ze wilde, toch? Al leken een aantal klasgenoten daar toch anders over te denken. De woorden ‘Leysa’ en ‘wanhopig’ had ze al meerdere keren samen gehoord in de gangen en tijdens lessen. Een kopie van haar broer noemden ze Leysa ook graag. Ach, het kon haar niet zo deren. Het leven was te kort om moeite te steken in mensen wiens enige doel was om je te kleineren.       De alcohol in Leysa’s handen ging er met een vlugge vaart doorheen. Wellicht moest ze iets rustiger aan doen, zeker met de drugs die ze eerder op de avond geslikt had met een stel oudere jaars, als die niet al uitgewerkt waren. Alleen wilde ze dat niet. De afgelopen weken waren een non-stop stroom van verdriet, zware lessen en trainingen geweest en Leysa had een avondje domme keuzes maken nodig. Zeker nu broer en zus zich beiden zouden bezighouden met zichzelf moest ze haar kansen pakken. Aoife stelde voor om hun drankjes bij te vullen, waarop Leysa natuurlijk geen nee zei. De keuze op de dranktafel was eindeloos en de helft van de merken was haar onbekend. Naast wat fris gooide ze de inhoud van een willekeurige fles in haar beker leeg, terwijl ze op haar telefoon bezig was.       Ondertussen viel Leysa’s oog op een knappe specialist dat een eindje verderop stond. Ze draaide zich om na het horen van Aoife’s stem, die zich inmiddels bij haar had gevoegd. “Ga ervoor? Hij staat met een meisje te praten. Dat is vast zijn vriendin joh. Iemand met zo’n knap uitlerlijk is sowieso niet single,” reageerde Leysa zuchtend, waarna ze een grote slok van haar mixdrankje nam. De sterkte van de alcohol liet haar een paar keer knipperen en hoesten. Damn, ze had duidelijk de niet-bestaande mixvaardigheden van haar zus geërfd. Met een vies gezicht staarde ze naar haar beker, vooraleer ze het terug op de tafel zette. Leysa draaide zich daarna volledig om naar haar beste vriendin met een speelse grijns op haar gezicht. Het werd tijd dat ze het over Aoife’s liefdesleven gingen hebben.       Echter, voordat ze de light faerie terug de dansvloer op trok om haar te overhoren, deed Leysa eerst nog een tweede poging tot het maken van een drinkbaar mixdrankje. Daarna opende ze het vragenvuur op Aoife. Hoe stond haar liefdesleven ervoor? Had ze iemand op het oog? Vond ze iemand interessant? Het waren stuk voor stuk erg belangrijke vragen om te weten. Zeker nu Leysa het haar levensmissie had gemaakt haar beste vriendin met een partner aan haar arm het feest te zien verlaten. Aoife leek echter van stuk te zijn gebracht door alle vragen, verslikte zich zelfs in haar drankje.       Met grote ogen keek Leysa haar vriendin aan toen deze opbiechte geen liefdesleven te hebben. “Wacht, vertel je me nu dat je nog nooit liefde hebt ervaren? Nog nooit verliefd bent geweest op iemand? Nooit gezoend? Of het bed gedeeld hebt met een leuke gozer, of dame?” vroeg ze, verbaasd. Ze sloeg haar arm om Aoife’s schouder heen en keek de ruimte rond. De opties waren eindeloos, al besefde Leysa zich nu pas dat ze eigenlijk geen idee had op wat voor een types haar beste vriendin viel. Hoewel ze het vaak genoeg over het mannelijk schoon op deze school hadden gehad, was het vooral Leysa geweest die had laten vallen wie ze knap vond en wie niet. Zou Aoife dat vervelend hebben gevonden? Nee, dat zou ze gezegd hebben toch?       “Ik ben helemaal niks van plan, mevrouw O’Malley, ik stel alleen maar wat vragen,” loog Leysa, een quasi-beledigde blik in haar ogen die al snel omgewisseld werd voor haar vertrouwde, speelse blik. “Dus maak je maar geen zorgen, ik zal je niet verlaten.” Een knipoog volgde, waarna ze Aoife een kort rondje om haar as liet maken. Tegelijkertijd zong ze mee met het nummer dat op dit moment door de speakers galmde.       “Maar… Geen oogje op iemand dus, denk je,” ging Leysa na een korte stilte verder. Ze draaide haar hoofd Aoife’s richting in, vooraleer ze haar blik weer over de mensenmassa liet schuiven, opzoek naar geschikte kandidaten om het liefdesleven van de blondine wat levendiger te maken. “Is hij niet wat voor je? Of hij? Of misschien hij wel?” vroeg Leysa, terwijl ze naar willekeurige kerels wees. Geen van hen vond ze daadwerkelijk geschikt voor Aoife, maar ze was op dit moment vooral aan het peilen wat precies haar type was. Dan kon ze vanuit daar verder werken naar een potentiële geliefde voor Aoife. “Of… Of… Die Ronan misschien? Je spendeert veel tijd met hem, toch?” Met enthousiaste, sprankelende ogen keek Leysa haar beste vriendin aan. Ronan was mogelijk wel een goede optie voor Aoife! Alhoewel, ze had nooit echt enige interesse in de jongen geuit tijdens hun vele nachtelijke gesprekken samen. Wat als ze helemaal niet op mannen viel? Dat was ook een onderwerp waar ze het de afgelopen twee maanden nog nooit over hadden gehad.       “Wacht, Fie, ben ik überhaupt wel binnen het juiste geslacht aan het zoeken voor je? Of weet je dat zelf ook nog niet?” vroeg Leysa daarom niet veel later. Ze nam een grote slok uit haar beker en keek haar vriendin opnieuw aan. Een smalle, dronken glimlach verscheen op haar gezicht. “Ik denk dat ik iedereen interessant vind, eigenlijk, wist je dat? Dat heb ik zelfs Rams en Ies nog niet verteld. Geheimpje tussen ons, oké?” ratelde Leysa daarna zonder pauze verder. Ze nam een volgende slok.       Toen stootte iemand plots van achteren tegen haar aan en werd deze actie snel gevolgd door het woordje ‘slet’ verstopt in een geacteerde kuch. Het was een herkenbare stem en Leysa slaakte een gefrustreerde zucht. Met haar ogen ging ze opzoek naar de jongen die haar zo’n twee weken geleden had beledigd en gedumpt, wat hem een gebroken neus als cadeautje van Isla had opgeleverd. De dodelijke blik die Felix haar gaf zodra ze oogcontact maakte liet haar zachtjes grinniken.       “Oh als blikken konden doden had je nu mijn begrafenis mogen regelen Fie,” zei Leysa grappend. “Kom, laten we ergens anders gaan staan.” Mae 👑 thanks!!!! hopelijk trekt mijn look vanavond de juiste mensen aan lolll er is iemand met wie ik graag de avond zou willen doorbrengen en oh nooo bby, wat is er gebeurd? welke eikel is je aan het lastigvallen 👿👿👿 moet ik iemands hersenen in slaan? ik heb een arsenaal aan wapens dat ik kan lenen!!

[ bericht aangepast op 29 juni 2022 - 2:48 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Het leven op Alfea was gigantisch wennen geweest voor Jelka, maar toch was het beter dan alleen met haar vader in een dorp wonen. Op beide plekken waren meer mensen dan haar lief was, maar hier werd ze in ieder geval niet elk moment herinnerd aan wat ze verloren had, werd ze niet herinnerd aan het gigantische gat in haar hart. Vaak genoeg vroeg ze zich af of er niet iets was dat ze had kunnen doen om de dood van haar moeder en zusje te voorkomen. Ze had kunnen aandringen dat ze mee gingen jagen, ze had eerder terug kunnen gaan en hen zo kunnen waarschuwen voor de aardverschuiving. In plaats daarvan was ze in paniek naar hun huis in het woud gerend het moment dat ze doorhad dat de grond schudde. Ze was echter te laat geweest en toen was er al niets meer over geweest van hun huis, haar moeder en zusje begraven onder het puin. Zij en haar vader hadden hun levenloze lichamen onder het puin vandaan weten te krijgen. Hadden ze nog geleefd als ze eerder terug waren gegaan en hen direct hadden kunnen redden? De keer dat ze dit eindelijk aan haar vader had durven vragen, was zijn antwoord kort geweest. Nee, ze waren vrijwel direct gedood door de modderstroom en alles wat zich daarin bevond.       Hier op Alfea kon Jelka tenminste een beetje vergeten, er waren genoeg dingen hier die haar afleidden. De trainingen waren zwaarder dan gedacht, lessen duurden naar haar gevoel soms eindeloos, maar het hield haar bezig. Voor het eerst in haar leven begon ze echte vrienden te maken en hoewel ze dat soms nogal lastig vond, waren er genoeg mensen hier die bereid waren om haar op sleeptouw te nemen. Langzaamaan kreeg ze het gevoel echt te leven.       Het halloweenfeest was dan ook het perfecte moment om zich even echt te laten gaan, ze vertrouwde erop dat Ley en Phyre zodanige feestbeesten waren dat ze haar mee zouden trekken de dansvloer op, haar helpen met het kiezen van lekkere alcohol. Voor ze hier kwam, had ze nog nooit alcohol gedronken, maar op een eerder feestje had ze de smaak te pakken gekregen. Dat de avond eindigde boven de wasbak deerde haar niet eens zo zeer, het heerlijke gevoel dat ze alcohol haar had gegeven was het waard geweest. Misschien dat ze dit feestje iets rustiger aan moest doen, maar ze was absoluut niet van plan om nuchter naar haar kamer terug te keren.       Ietwat wankel op haar hoge hallen liep ze nu langs de rand van het feestje, op zoek naar bekende gezichten. Het was fijn dat Isla haar mee op sleeptouw had genomen voor haar outfit, maar al redelijk in het begin was ze de oudere specialiste kwijtgeraakt en nu voelde ze zich toch wat verloren. Ze had iets eerder onzeker een cocktail bij elkaar gemixt, maar helemaal tevreden was ze niet over de smaak. Nee, ze had eerst een cursus cocktails maken nodig voor ze weer een poging zou doen. Hopelijk kon ze gauw iemand vinden die ze kende en dan zou diegene vast wel iets voor haar willen maken.       Jelka was dan ook blij toen ze op een gegeven moment Leysa en Aoife spotte. Met beide meiden was ze ondertussen redelijk goed bevriend geraakt, al had ze meer met Ley gezien ze beiden specialisten waren. Fairies bleef Jelka toch nog wat eng vinden, gezien ze nooit echt in aanraking met hen was geweest. Het concept van magie bleef haar vreemd en ze bleef dan ook liever uit de buurt van iemand die actief magie beoefende. Gelukkig hadden Aoife en Phyre haar wel kunnen laten zien dat ze te vertrouwen waren, maar ze bleef toch op haar hoede op het moment dat ze ook maar iets van magie lieten zien.       'Heeeey,' riep ze enthousiast zodra ze in de buurt van de twee meiden was gekomen, al moest ze haar best doen om over de muziek heen te komen. 'Hebben jullie een beetje een leuke avond?' Ze hoopte niet een belangrijk gesprek te verstoren, maar op het moment dat ze op hen afstapte, leken ze niet erg serieus te zijn, dus dat moest vast goed komen. 'Hebben jullie trouwens nog tips voor lekkere drankjes? Ik ben bang dat deze niet zo goed gelukt is.' Ze hief even haar bekertje om deze dan te legen. Ze grimaste even, gezien de laatste slok nog sterker was dan de rest. Toch bleef er een hunkering naar alcohol hangen, dus eigenlijk was ze wel toe aan een nieuw, beter drankje.

Bruno zijn partner hield haar hoofd iets schuin. De onderzoekende ogen van Nissa gingen over hem heen en Bruno kreeg sterk het gevoel dat het meisje hem probeerde te lezen. Heel vreemd zou het niet zijn, afgaande op alle appjes die hij vanavond had ontvangen waren de jongens van Alfea een ander slag man dan hijzelf. Bruno’s vermoeden dat de studenten van Alfea relaties net zo serieus namen als zijn broer Xavier relaties nam werd steeds verder bevestigd. Nissa grinnikte. “Klinkt erg logisch,” knikte ze instemmend op Bruno zijn opmerking dat hij alles was wat ze nodig had. “Ik zal aan mijn vrienden, pardon ex-vrienden,” verbeterde ze zichzelf grappend, “Laten weten dat er geen plaats meer is voor hen in mijn sociale leven.” Bruno grinnikte eveneens. Het was een belachelijk idee dat hij zichzelf als enige in het leven van zijn vrienden zou willen hebben. Ongezond zelfs.       ”Maar nee, ik heb geen bijbedoelingen. Ik wil gewoon dat jij en ik het beste duo worden van de school, dat lijkt me niet te veel gevraagd.” Vervolgde Bruno al snel, zodat Nissa zijn woorden niet verkeerd zou opvatten. Het laatste wat hij wilde was een wandelende red flag zijn. Maar het was zo te zien niet de uitleg waar zijn partner op had gehoopt. De kaak van de brunette verstrakte en voor een kort moment was er een spoor van teleurstelling en afwijzing te zien op haar gezicht. Maar zo snel als die gelaatstrekken waren ontstaan verdwenen ze ook weer. Een vervelend gevoel vulde Bruno zijn borst. Het was nooit zijn bedoeling geweest om Nissa te kwetsen.       ”Boodschap duidelijk,” bracht ze uit met een stralende glimlach op haar gezicht, maar de woorden verwarden Bruno. Hij had geen lenzen nodig of bril, zijn zicht was perfect, en hij had heel goed gezien welke uitdrukking er zojuist op Nissa haar gezicht had gestaan. “Maar ik kan em wel vinden in je masterplan,” Voegde ze er gauw aan toe. “Alleen als je me beloofd om niet ook weg te gaan.” Haar ogen werden serieus. “Je bent inmiddels al mijn derde partner-switch en ik ben al dat gewissel nu wel beu,” Medelevend keek Bruno in de ogen van Nissa. “Nissa,” begon Bruno, even serieus als de stem van zijn partner had geklonken. “Ik ga helemaal nergens naar toe.”       Bruno had voorgeteld een drankje te maken voor de brunette, terwijl hij in zijn hoofd afwoog of hij nog terug moest komen op haar opmerking ‘boodschap duidelijk’. “Yes, please,” antwoordde ze glimlachend. “Waar ben jij niet goed in?” Vroeg ze vervolgens. Bruno greep de kans aan om terug te komen op de teleurstelling in haar ogen. “Laten we dat mixtalent van jou eens testen dan.” Onderweg naar de dranktafel pakte Nissa zijn hand vast, heel even keek Bruno verrast naar hun verstrengelde vingers. Daarna wendde hij zijn blik af en kneep kort in de dame haar vingers. Het meisje liep voor op en leidde Bruno door de zee van lichamen op de dansvloer. Bruno deed zijn uiterste best om niemand aan te stoten en al helemaal om niet op de voeten van een van de vele aanwezige meisjes te staan.       Aangekomen bij de dranktafel liet Nissa zijn hand vluchtig weer los. “Dus, kunnen de Alfea feestjes een beetje tippen aan de Red Fountain feestjes?” Bruno grijnsde. “Oh, het gaat hier volgens mij er een stuk wilder aan toe dan dat het bij ons ging.” Wist Bruno te vertellen, terwijl hij hij soepel verschillende drank met elkaar mixte in een mixbeker. Met zijn sterke en gespierde armen wist hij de mixbeker hevig te schudden, de alcohol met elkaar vermengend. Twee glazen, wat mint, ijs en suiker waren al snel gevuld en Bruno voegde de drank erbij. Een van de twee perfecte mojitos schoof hij naar Nissa toe. “Maar er is wel één ding waar ik blijkbaar niet goed in ben,” begon hij toen. “en dat is mijn partner tevreden houden. Je hoeft niet tegen me te liegen Nissa, ik zag de teleurstelling op je gezicht. Het was niet mijn bedoeling om je te kwetsen.” Vertelde Bruno waarheidsgetrouw. “Maar ik heb het gevoel dat ik nog niet helemaal goed op deze school pas. Iedereen lijkt hier zo snel en zo voortvarend te zijn met relaties. Heb ik daar gelijk in?” Bruno zette een kleine stap in de richting van Nissa, bracht zijn vinger onder haar kin en liftte haar hoofd iets op. “Wellicht ligt het aan mij, moet ik nog wennen met hoe dingen hier gaan. Maar ik verzeker je dat het niets te maken heeft met jou. Je bent een prachtige, jonge, sterke vrouw.” Vertelde hij haar. “Moet je jou nou zien, verkleed als mummie en nog steeds beeldschoon!” Bruno liet zijn hand zakken. “Je laat je toch niet rot voelen door een vampier in een pak?” To: Mooie Mae 🌼 Ik help met liefde en plezier! Bedankjes zijn niet nodig. Jij ziet er 2x keer zo fantastisch uit als ik. Een ware engel! Maar volgens mij ben je niet helemaal op je gemak met je gesprekspartner. Als ik je moet komen verlossen van een ongemakkelijke situatie, dan hoef je het maar te zeggen. Ik wil dat je een leuke avond hebt. Oh en Mooie Mae, ik vroeg mij af, wat voor een type is Asher Dugray. Ik zou hem graag beter willen leren kennen, aangezien hij goed omgaat met mijn broertje. Wat is iets dat hij leuk zou vinden en wat ik voor hem kan doen? To: Prinses Myka 🌈 Dat is heel lief van je, prinses Ik? Nee nee. Haha Is dat hoe het gaat hier op Alfae? Nee, nee. Ik ken iedereen pas net. Is dat niet een beetje te snel? Jij kan een bijtje krijgen als je wilt, trouwens Maar als het niet Rainn is op wie je je peilen hebt gericht, wie is dan de gelukkige? To: Alpha Asher Haha! Als een spook? Nee, natuurlijk niet. Dat lijkt me een beetje vreemd, naar een feest gaan terwijl niemand je gezicht kan zien Voelt een beetje oneerlijk tegenover anderen. Maar ik heb dat spook ook gezien, bij Maerilyn. Ze leek niet helemaal op haar gemak. Ik heb haar gevraagd of ik haar uit die benarde positie moet halen. Zou het vervelend vinden als ze zich niet fijn voelt. Ik ben als vampier verkleed trouwens. * insert selfie * Heb jij het een beetje naar je zin dan, jongen? Ik zie je nergens. Of ben jij er al van tussen met een van de vele vrouwen die aan je voeten liggen? Hoe dan ook, die whiskey krijg je van me. To: Leysa Ik drink graag een glaasje whiskey! En jij? Als ik zou vertellen als wat ik verkleed ben maak ik het veel te makkelijk voor jou. Je moet er zelf achter komen En me zoeken Of hou je niet van speurtochten? To: Carson Mari, ah, die kleine blondine? Ze ziet er aardig uit God, nee, waarom vraagt iedereen me dit. Zijn jullie allemaal zulke sletten hier op Alfea? Ik ben mensen nog aan het leren kennen makker Het liefst ben ik al wat bekender met mensen voor ik de volgende stap zet. Even weten wat voor vlees je in de kuip hebt, snap je? Maar jij en Mari, is dat iets serieus? To: Broertje 💖 Broertje! Hoe is het? Gaan we onze glazen nog tegen elkaar laten klinken en proosten vanavond op een mooie familieband?

@ Halloween party w/ Nissa. Wearing a tux, fake vamp teeth and blood.

[ bericht aangepast op 1 juli 2022 - 11:43 ]

I wrote some words and then I stared at my feet became a coward when I needed to speak I guess love took on a different kind of meaning for me so when I go just know it kills me to leave

Het verbaasde Aoife nog steeds hoe zelfverzekerd en onbeschaamd Leysa over zichzelf en haar overwinningen sprak. In de wandelgangen had ze al nare opmerkingen en roddels gehoord over haar beste vriendin, maar het leken de specialist niet te deren. Ze hield haar hoofd hoog en de glimlach bleef op haar lippen geplakt. Aoife vond het bewonderenswaardig en nam zich voor toch eens te vragen hoe ze dat deed. Zelf was ze maar wat bang en onzeker om rare dingen te horen.       'Ga ervoor? Hij staat met een meisje te praten. Dat is vast zijn vriendin joh. Iemand met zo’n knap uitlerlijk is sowieso niet single,' zuchtte Leysa, nadat Aoife haar had gezegd dat ze haar kans moest grijpen. Aoife nam een slokje van de sterke alcohol en grinnikte kort.       'Aansteller,' plaagde ze en ze gaf haar beste vriendin een bemoedigend kneepje in haar arm. Ze nam een slok toen de specialist begon over Aoife's liefdesleven. De light faerie verslikte zich meteen in haar drankje en ze keek Leysa aan. O, god.       'Wacht, vertel je me nu dat je nog nooit liefde hebt ervaren? Nog nooit verliefd bent geweest op iemand? Nooit gezond? Of het bed gedeeld hebt met een leuke gozer, of dame?' ratelde Leysa meteen en Aoife keek haar wat door haar wimpers heen aan. Zo hard hoefde ze het nou ook weer niet te schreeuwen. Haar broers en vader vonden het al moeilijk genoeg dat ze naar Alfea kwam zo snel na de dood van hun moeder en vrouw. Ze zouden haar per direct weghalen als ze ook maar iets zagen over vriendjes of seks. Dat Carson hier ook rondliep, hielp niet.       'Ssst!' siste Aoife toch even en ze lachte wat ongemakkelijk. Ze verschilden als dag en nacht, en toch waren ze sinds dag één op school beste vrienden. Het was raar, maar Aoife genoot ervan.       'Ik ben helemaal niks van plan, mevrouw O'Malley, ik stel alleen maar wat vragen. Dus maak je maar geen zorgen, ik zal je niet verlaten.' Goedkeurend knikte Aoife terwijl ze een rondje draaide onder Leysa arm door en genietend zong ze verder op de muziek. 'Maar... Geen oogje op iemand dus, denk je. Is hij niet wat voor je? Of hij? Of misschien hij wel?'       Aoife volgde razendsnel de verschillende studenten die Leysa aan had gewezen, maar ze had amper de mogelijkheid om ze eens goed te bekijken. Nog voor Aoife kon reageren, was Leysa al verdergegaan over Ronan en over hun geaardheid. Hoeveel drank had ze op? Aoife maakte zich op dit punt toch een beetje zorgen. Zoveel drank had ze toch niet naar binnen gewerkt? Alhoewel, die hoeveelheid die ze nu in korte tijd naar binnen schonk, leek ook wel heftig.       'Ley, even kalm,' lachte Aoife toen uiteindelijk. Ze sloeg haar arm om haar beste vriendin heen. 'Ronan is als een broer voor me. Een van de velen. Daar is echt niks romantisch aan. Plus, hij heeft een vriendin, Hayden,' vertelde ze op kalme toon, in de hoop haar vriendin een tikkeltje te kalmeren. Zelf nam ze nog een slokje van de zoete drank. Haar neus trok ze kort op. Eigenlijk was dit veel te zoet. 'En ik zeg niks over dat "geheimpje",' zei ze plechtig, terwijl ze haar hand op haar hart legde en grijnsde. Toen nam ze de laatste slok uit de rode beker en gooide ze die in de prullenbak. Even genoeg drank, al wist ze dat Leysa haar binnen de kortste keren weer een drankje in de handen zou duwen. Aoife voelde de buzz al. Hopelijk kwam ze Carson niet tegen vanavond. Ze wist niet hoe hij zou reageren als hij haar halfdronken aan zou treffen. 'Ik weet niet op wie ik val, Ley,' zei ze uiteindelijk op wat zachtere toon. De muziek stond hard en Aoife wist wel dat ze niet te verstaan zou zijn, maar toch, het zekere voor het onzekere. 'Nooit over nagedacht, eigenlijk.' Ze haalde haar schouders op.       Ze werd half onderbroken door een maar al te bekende jongeman die tegen Leysa op was gebotst. Felix, de lul. Aoife snoof ook wel even en balde haar vuist. Wat een klootzak was hij. Hij keek kwaad naar Leysa en Aoife werd uiteindelijk meegetrokken door haar.       'Heeeey!' hoorde ze toen in de verte. Aoife keek op en zag dat Jelka hun kant op kwam. Nog altijd hadden Aoife en Leysa hun armen om elkaar heen geslagen, al was het maar om elkaar niet kwijt te raken in de drukte én om elkaar staande te houden. Aoife voelde de alcohol nu flink inzakken. Misschien had ze iets rustiger moeten drinken en niet Leysa's tempo aan willen houden. Ze kende Jelka ook niet zo heel goed. Ze hadden wel wat contact gekregen in de afgelopen maanden, maar de specialiste leek zich vaak een beetje afzijdig te houden van Aoife. 'Hebben jullie een beetje een leuke avond? Hebben jullie trouwens nog tips voor lekkere drankjes? Ik ben bang dat deze niet zo goed gelukt is.' Jelka keek, net als dat van Aoife net, wat vies naar de halflege beker. Aoife lachte.       'Ley hier is de specialist.' Há, wat grappig. 'Ik ben er ook niet zo goed in.' Even keek ze weer opzij naar Leysa. Die moest echt maar even stoppen met drinken. Aoife leunde lui tegen haar aan. 'Er is ook gewoon te veel keuze. Ik moet bier leren drinken.' To: Big Bro <3 Cars, hallo!!! Victim blaming Halloween is er voor deze outfits Ik kan mezelf heus wel een beetje verdedigen hoor Morgenochtend kan wel Hangt ervan af of jij je bed dan uit kan komen 💕 To: Ronan 💧 Leysa wil me aan je koppelen lmao Maar is ze ook al lichtelijk bezopen Dus dat kan er ook mee te maken hebben

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

---

---

Al lachend had Dante gevraagd of hij veilig zou zijn als hij bij haar zou blijven gevolgd door de mededeling dat ze anders niet meer van hem af zou komen.       “Ik kan er niks over zeggen, of je wel of niet veilig bent,” Begon Remy mysterieus. “Misschien is het deel van mijn misdaadplan, dat ik jou laat denken dat je veiliger bent bij mij in de buurt. Misschien ook wel niet…” Ging ze vervolgens op een onschuldige toon verder. Hun blikken kruisten elkaar waardoor een warm gevoel door hem heen trok. Als in een automatisme krulde zijn mondhoeken verder omhoog, verder dan ze al deden gezien zijn glimlach nog geen seconde was verdwenen. “Maar een manier om daar achter te komen. De keuze is aan jou.''       Lang hoefde hij niet na te denken over die keuze, maar desondanks kneep hij theatraal zijn ogen wat bijeen. Met een langgerekte ‘hmm' rekte hij de tijd wat op alvorens hij de keuze doorgaf, ''Ik denk dat het risico het wel waard is.’’ Een schuine grijns sierde zijn lippen terwijl Dante haar blik wat langer vasthield. Tenminste, totdat de mobieltjes de aandacht opeisten. Ember had binnen no-time alweer gereageerd, ondanks zijn verzoek om hem met rust te laten. Voor een moment twijfelde hij of hij Remy zou vragen om advies. Misschien had zij een betere tactiek om van Ember af te komen. Toen hij echter opkeek en haar met een strakke blik naar haar scherm zag staren besloot hij het zelf maar op te lossen. Althans, een poging doen tot. Waarom wil je zo graag vasthouden aan controle en zekerheid? Waar ben je zo bang voor? Een perfect voorbeeld stond momenteel recht tegenover hem. Geen controle betekende vernieling. Hij bezat geen watermagie wat iemand in het ergste geval doorweekte. Water leidde geen eigen leven der vernieling tenzij de bestuurder dat zo wilde. Vuur hoefde enkel de wereld in gebracht te worden waarna het een eigen leven kon leiden. Wanneer had het hem ooit iets goeds gebracht?       Zijn blik was afgedwaald naar het litteken op Remy haar arm. Toen hij zich daar op betrapte begon hij snel een bericht te typen aan Ember. To: Ember De saaiheid compenseer ik wel met mijn outfits Maar even srs Ik wil niemand meer verwonden Vuur kan alleen maar verwoesten       Hoewel zijn humeur toch wat neerslachtiger was geworden, verdween dit als sneeuw voor de zon bij Remy haar vraag naar zijn Purge plannen. Na er vrij kort over nagedacht te hebben – het idee was immers vrijwel direct in zijn hoofd ontstaan – vertelde hij haar over zijn Alpaca ontvoeringsplan.       “Ik zou het stelen van een alpaca niet saai noemen, het is in elk geval geen standaardantwoord. Maar… alpaca’s zijn groepsdieren, dus als je ooit een handlanger nodig hebt voor je alpaca rooftocht…” Een betere reactie kon Dante zich niet wensen. Ergens zou hij het helemaal niet erg vinden mocht dit ooit echt plaats vinden.       ''Ja! Gezamenlijk kunnen we een kudde ontvoeren, dat is veel beter dan één Alpaca'' Bracht hij direct uit. ''Als ik ooit op rooftocht ga ben jij de eerste die het te horen krijgt.''       Toen hij dezelfde vraag had teruggesteld nam Remy ook even de tijd om na te denken voordat ze met haar antwoord kwam. Aandachtig luisterde Dante naar plan en grinnikte hij even om haar opbiechting. ''Maar jij hebt helemaal geen Michelin-chef nodig, je kan zelf net zo goed koken.'' Goed, de koekjes van laatst waren misschien niet direct een succes – qua voorbereiding dan want ze smaakten heerlijk – maar dat kwam sowieso doordat zijn kookkunsten verre van Michelin-chef waardig waren. ''Zo'n slecht idee is die tent niet, is er nog plek over?’'       Voor een kort moment, zo kort dat hij twijfelde of hij het wel goed had gezien, leken haar kijkers een groene gloed te krijgen. Buiten het oproepen van vragen gebeurde er echter niets in de zaal. Begon ze nu toch haar magie vaker te gaan gebruiken?       De tijd om ernaar te vragen had Dante verspild aan het erover nadenken. Vrij uit het niets werkte Remy haar drankje weg, waarna haar gezicht kort vertrok door de alcohol. Het zag er schattig uit. Vervolgens verstrengelde ze haar hand met de zijne. Nog net op tijd wist Dante zijn eigen, lege, glas weg te zetten voordat ze hem meetrok richting de dansvloer. Braafjes volgde Dante haar. Het was tijd voor de ultieme test van zijn outfit, maar ook met een outfit failure in zijn achterhoofd liet hij zich meenemen naar de dansvloer. Hij was nog niet bereidt om Remy gedag te zeggen, hij wilde meer tijd met haar doorbrengen.       Des te dieper ze zich in de dansende menigte bevonden, des te dichter ze naar elkaar toegeduwd werden. De muziek was tot diep in zijn lichaam te voelen. Hoewel hij altijd open stond voor dansen, baalde hij toch wel toen Remy zijn hand losliet om te dansen. Zelfs de warmte in de ruimte kon de warmte van haar hand niet nabootsen.       Hoewel Good 4 U niet het beste dansnummer was, stond het nummer luid genoeg dat het dansen als vanzelf ging. Zijn strakke outfit probeerde hem te belemmeren maar kon die strijd niet winnen. Zo nu en dan moest Dante het omhoog gekropen jurkje terug omlaag trekken, maar al met al viel het hem nog mee. Het gebrek aan kleding rondom zijn – maar ook Remy's lichaam – zorgde ervoor dat hij zich velen malen bewuster was van alles wat zijn huid aanraakte, maar in het specifiek leverde de aanrakingen met Remy's blote huid een warme tinteling op. De discolampen wierpen verschillende kleuren op haar gezicht. In beweging zag ze er nog beter uit, vrijer alsof er nu in dit moment even niets meer toe deed. De pogingen om zijn blik niet te laten afdwalen naar haar outfit waren vaker onsuccesvol dan succesvol. Door het dansen kwam er steeds meer blote huid tevoorschijn. Het deed iets met hem.       Om zich verstaanbaar te maken boven de luide muziek boog Dante zich naar Remy toe. ''Koken, dansen, is er iets wat je niet kan?'' Vroeg hij haar met een speelse knipoog. To: Rams Trendsetter is wel het doel :p Hallooo heb je die outfit gezien? Maar dw, jij komt op een tweede plek Hopelijk breekt dat je hart niet al te erg To: Mae 🌱 Je kan het altijd proberen 😉 0/10 wouldn't recommend – mijn moeder waarcshijnlijk De overige reviews moeten we vanavond nog maar binnenslepen To: Tierrr HAHAHA Ja I feel you man, comfortabel is anders... x] Maar we moeten volhouden Volhouden totdat de jurk het nie tmeer redt Zijn vast genoeg mensen die dat niet erg zouden vinden

[ bericht aangepast op 2 juli 2022 - 0:22 ]

---

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

you've got the power over me my, my everything I hold dear resides in those eyes you've got the power over me my, my the only one I know, the only one on my mind

'Die roodharige feeks van een water fairy, dat is wat er is gebeurd. Ze was mijn oude partner, maar we konden niet bepaald met elkaar opschieten. We verschilden te veel in mentaliteit,' zei Carson op chagrijnige toon. Mari had ook Ember al een bericht gestuurd met de vraag wat er in hemelsnaam aan de hand was. Hoeveel drama had zich er tussen hen kunnen afspelen? Alfea leek soms inderdaad een soort soapserie waarin er elke aflevering weer nieuwe, onnodige drama onstond, maar zo erg dat de specialist naast haar een grafhekel aan een van Mari's beste vriendinnen zou hebben? Misschien moest ze dit ook maar gewoon negeren en laten gaan. Ze had weinig zin om deze problemen aan te horen. Er waren de afgelopen weken al genoeg vervelende dingen gebeurd dat ze helemaal geen behoefte had om ook nog eens mediator te spelen.       Het feit dat Carson de term "kut faeries" gebruikte, zorgde wel voor wat rare gevoelens bij Mari. Ze kon het niet helpen hem even sprakeloos aan te kijken. Hij had het niet over haar, dat zei hij toen, maar het bleef toch steken. Hij kon best problemen met Ember hebben, maar hij hoefde niet meteen de helft van Alfea én het grote deel van zijn familie zo over één kam te strijken.       Mari rimpelde haar neus even en keek de specialist aan. 'Ik weet niet wat er tussen jou en Em is gebeurd, maar misschien moeten jullie dit maar als twee volwassenen uitspreken,' zei ze slechts. Ze zou haar gaven kunnen gebruiken en stiekem in hun hoofden kunnen kruipen, maar alleen de gedachte eraan al bezorgde haar de rillingen. Het kostte haar al meer moeite om haar magie onder controle te houden sinds de nieuwe lessen waren begonnen, dus dat zou er helemaal voor zorgen dat ze alle touwtjes zou laten vieren. Ze greep naar haar telefoon en zag ook de appjes van haar vriendin. Een kleine zucht verliet haar mond. Tot zover het genieten van deze avond. Razendsnel typte ze enkele zinnen naar haar terug, beantwoordde ze ook nog wat andere berichten en borg ze haar telefoon weer op. De plagende berichten naar Ramsay zorgden ervoor dat ze de woorden van Carson uit haar hoofd kon zetten. Rams en zij trokken eens in de zoveel tijd naar elkaar toe, spendeerden een nacht samen en spraken dan weer dagenlang niet. Mari vond het niet erg. Net als voor de specialist was het voor haar alleen maar seks. Geen romantische gevoelens of jaloezie, maar gewoon seks. To: Ember 💧 Sexy en glitter >>>>>>>> gore 😏 Carson is helemaal niet onder mijn niveau, babe Misschien moeten jullie gewoon maar eens praten over jullie problemen Als volwassenen En niet mijn avond zitten verpesten 👌 xxx Ze besloot dit los te laten. Ze wilde dansen, zingen, lachen en feest vieren, samen met Carson. De twee stonden al snel op de dansvloer en bewogen zo goed en zo kwaad als het ging op de muziek. Musicals meeblèren ging als de beste, maar dansen was toch niet echt haar sterkste punt.       'Ik ben jaloers, het staat jou veel beter,' zei hij en Mari grijnsde. 'En ik vind dat de bril er geweldig bij past. Wil je ‘m niet op houden?' Mari schudde haar hoofd en op dat moment schoof de bril van haar neus af en gaf ze die terug aan Carson. 'Je outfit is in ieder geval zeker goedgekeurd. Je bent de knapste Sandy die ik ooit heb gezien.' Ze grinnikte en legde haar armen om zijn nek heen. 'En ik wil je best helpen met het uittrekken van je outfit als je naar de wc moet hoor.'       'Slijmbal,' plaagde ze op zachte toon. Ze genoot hoe hij zijn lippen tegen die van haar drukte en kuste hem zacht terug. 'En zo romantisch, samen op de wc.' Ze had dat al eens gedaan, seks op een toilet, maar het was toch moeilijker en minder sexy dan het er altijd in de films en series uit zag. Een grijns ontstond rond haar lippen en ze liet haar vingers door de paar plukken haar die onder de pet vandaan staken glijden. Ze vond hem leuk, écht leuk. Als hij maar niet meer zo over faeries sprak. Dat frustreerde haar nogal.       'Good 4 U is niet echt het juiste dansnummer, hè? Zullen we wachten tot de volgende komt? Of heb jij toevallig heel goede dansmoves die we moeten uitproberen?' vroeg Carson toen en Mari kon alleen maar een lachje laten horen.       'Ik had toch wel verwacht dat een specialist getraind was hierin,' grinnikte ze. Ze liet haar armen naar beneden glijden en trok hem toch maar mee de dansvloer af. 'Zo beter?' Ze stonden op een steenworp afstand van de dranktafel, dus nieuwe alcohol pakken was al heel makkelijk. Ze leunde tegen de muur aan en pakte weer een keer haar telefoon. Ze had een bericht van Cassia. Het deed haar pijn, de manier waarop haar voormalig beste vriendin zo enorm naar de andere kant was gegaan. Ze wist wat Mari voelde bij en dacht over haar magie en heel lang hadden Cass en zij daarover kunnen bonden. Ze hadden haast in hetzelfde schuitje gezeten. Maar nu... De twee mind faeries hadden nog wel contact, maar de berichten waren aanzienlijk minder frequent en veel afstandelijker dan maanden geleden. Ook Ember wilde Mari ervan overtuigen dat haar gaven niet slecht waren, maar Mari geloofde er nog altijd geen zak van. Zij waren er niet bij toen... Nadat ze op "Verzenden" had geklikt, stopte ze haar telefoon weer weg en trok ze Carson naar zich toe. 'Waar waren we?' vroeg ze met een plagerige glimlach. Ze legde haar handen op zijn heupen en drukte een wat langere kus op zijn lippen. Vandaag wilde ze alleen maar genieten. To: Hay-Hay ✨ Ooh geniet ervan Het is stikbenauwd hierbinnen Blij met mijn halfblote outfit Al is de stof nogal warm To: Myk 🍫 Nee nee nee genoeg glitter Ik krijg dit waarschijnlijk al nooit meer uit mijn haar 💀 To: Ramsay 👀🔪 Altijd Ik kan me zo voorstellen dat jij je dick weer in een andere chick stopt de komende dagen En dan weer naar mij toe komt ✨ To: Cassia Ja, ze hadden al een tijdje niets meer over je gehoord Hier ook prima! Lekker van het feest genieten

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

---

"Dus ik laat jou je levend voelen…” Hij sprak de woorden langzaam, met een verleidelijke maar cynische ondertoon in zijn stem.       ”Hangt er vanaf. Beschouw jij jezelf als dodelijk, spannend of gevaarlijk?” reageerde het meisje. “Voel jij je ook aangetrokken tot gevaar, of tot andere dingen? Het is niet voor niks dat in boeken, films en series een van de personages vaak aangetrokken is tot de bad guy, en dat de antagonist vaak uiteindelijk van de lievelingspersonages is van vele mensen," vertelde ze Rainn. "Mensen houden meer van duistere dingen dan ze denken.” De onnozele glimlach bleef op het gelaat van het meisje staan toe hij haar spottend uitlachte.       ”Mensen houden van sprookjes. Boze heksen, knappe vampiers...” sprak hij vervolgens. “Maar ik ben geen personage uit één van jouw films of boeken, Myka. Je hebt werkelijk geen idee wie jij voor je hebt.” Beschouw jij jezelf als dodelijk, spannend of gevaarlijk… Wat was dat voor vraag? Met priemende ogen bleef hij het meisje aankijken, een neerbuigende expressie in zijn blik.       “Nee, dat weet ik,” ging ze moedig door, haar toon zacht. “Je bent een mens, fairy, van vlees en bloed. En oké, ik ken je niet goed en ik heb de geruchten gehoord maar…” Ze haalde haar schouders op. “Dat betekent niet dat ik een oordeel over je moet vellen voor ik ook maar een woord met je gepraat hebt, vind ik althans.”       ”Hmmhmm.” Rainn staarde het meisje aan. Haar onschuldige, lieflijke snoet. Haar naïviteit, die als een permanente sluier over haar heenging. Als ze zich zou blijven inladen met mensen zoals hij — een persoon waarvan letterlijk bekend was dat hij een meervoudig moordenaar was, zou ze niet oud worden. Meisjes zoals zij waren zo eenvoudig te manipuleren en bespelen. Ze was als een nieuwsgierig geitje dat, tegen alle adviezen van haar kudde in, voor zichzelf besloten had dat de grote boze wolf heus zo slecht niet kon zijn. Dat hij hetzelfde empatisch vermogen moest bezitten als zij. Liefde moest kennen voor de wereld om hem heen. Het was de perfecte sprookjeswereld waarin Myka Montarac leefde.       "De mensen die jou antwoord hadden kunnen geven op de vraag of ik gevaarlijk of dodelijk ben…” Het meisje zat volledig gevangen in zijn blik, als een vis aan een haak. Hij bracht zijn vingers onder haar kin om deze een stukje op te tillen. Vervolgens liet hij het topje van zijn koude wijsvinger langzaam, héél langzaam over de met make-up aangebrachte traan op haar gezicht glijden. “... liggen al enkele jaren onder de aarde weg te rotten. Wat er nog van hen over was dan.” Hij had ze weggevaagd, één voor één. En hoewel hij het lang moeilijk had gehad met het feit dat hij de leidster van het weeshuis die hem had opgenomen en de kleine wees Elena, het meisje waaraan Myka hem nog steeds akelig sterk deed denken, ook had verzwolgen in zijn genadeloze vlammenzee — had hij geen spijt van de levens die hij die dag als een God weggenomen had. Soms kon hij de weeskinderen nog horen gillen in zijn dromen. Huilen, schreeuwen. Sterven. De pestkoppen van St. John’s hadden gespeeld en verloren. Ze hadden hem geprobeerd te breken, maar onderaan de streep hadden ze toch echt de verkeerde tegenover zich gehad. Alleen een volslagen idioot zou daar geen les uit trekken, hier op Alfea. Een macabere, bijna onzichtbare glimlach vormde op zijn gezicht.       ”Niet elke wereld ziet eruit zoals de jouwe, Disney prinses. Van sommige energieën kun je beter wegblijven,” antwoordde hij toen met een lijzige stem terwijl hij genadeloos diep in haar ogen bleef staren. Blijf weg voordat je je brandt zoals Elena. Ook zij had dichtbij hem willen komen, alle waarschuwingssignalen negerend in haar goedheid. “Interpreteer dat maar als advies van mij aan jou.” Het was niet eens grootspraak. Rainn meende wat hij tegen haar zei. Ze deed er goed aan om zijn advies op te volgen.       Wie ook maar beter weg kon blijven van bepaalde energieën, was Aerys Callahan. Misschien, heel misschien had hij een fractie van medelijden voor zijn vriend gevoeld — ware het niet dat hij de jongen al meermaals gewaarschuwd had om weg te blijven van de Prinses van Linphea. Wie niet luisteren wilde, moest voelen. Het zou niet lang duren voordat Aerys' hart in duizend stukjes gebroken op de grond zou liggen en hij hopelijk nooit meer over het Bloemefeetje hoefde te horen. Zijn vriend zou met hangende pootjes terugkeren en beseffen dat Rainn gelijk had gehad en als enige Aerys’ eigenbelang en zelfrespect voorop had gesteld.       De lichtgrijze ogen van de fire faerie zochten als vanzelf weer naar Lune. Zij (of wellicht Rothberg, die kans achtte hij groter) had hem geblokt op WhatsApp, maar dat gaf niet. Straks zou ze niet om hem heen kunnen. Straks zou hij met haar praten en haar eraan herinneren hoe fel het vuur tussen hen brandde, elke keer als hun blikken elkaar kruisten. Straks zou ze weer voelen hoe het was om zo dichtbij hem te zijn, niet alleen in het mentale maar ook in het fysieke — zoals tijdens die bewuste zomernacht. Zijn kleine, gebroken , witte zwaan… Hij hunkerde naar haar met elke vezel in zijn lichaam. Geen man of vrouw had hem ooit magisch bezworen zoals zij. Niet zoals dit. Nooit zoals dit.       Hij scheurde zijn blik los van de blonde tovernares en speurde de zaal af op zoek naar iemand anders. Met zijn ogen zocht hij naar de bloedrode haren en lippen van de water faerie die een gepassioneerd gedicht voor hem had achtergelaten op het raam. Waar hij betoverd was geraakt door de light faerie in het wit, had hij zelf duidelijk grote indruk gemaakt op de voor hem nog onbekende water faerie. Hij voelde zich gevleid, dat mocht duidelijk zijn… maar de hele situatie verwarde hem wel. Het meisje had innig hand in hand gezeten met een gewonde specialist terwijl ze het gedicht voor hem op het raam had laten verschijnen. De specialist in kwestie had zich daarnaast duidelijk ongemakkelijk gevoeld in de situatie. Alles had erop gewezen dat hij haar vriend was, en om die reden ging Rainn nog van geen enkele intentie uit. Misschien hield de rode faerie hem wel voor de gek, op haar eigen vreemde manier. Wat het ook was, zijn interesse was wel gewekt. Rainn nam zijn mobiel in zijn hand en checkte de tijd. Misschien kon Montarac toch nog bruikbaar voor hem zijn die avond.       ”Jij hebt een roodharige vriendin. Een water faerie. Vertel me over haar.” De plotselinge, enorme grijns die op Myka’s gezicht verscheen, zorgde voor een lichte frons op zijn gezicht.       “Ember is de meest gepassioneerde en loyale persoon die ik ken. Ze zou nooit zomaar iemand verraden en geeft heel haar hart,” begon haar spraakwaterval. “Em weet wat ze wilt, werkt daar hard voor en gaat er altijd helemaal voor. Ze doet niet aan dingen slechts halfjes doen, opgeven staat niet in haar woordenboek. Maar… Het is wat saai als je dat allemaal al vertel als je daar ook zelf achter kunt komen, niet?”       ”Ember…” herhaalde Rainn langzaam haar naam. Het klonk mooi. Krachtig. Van wat Rainn van de faerie had gezien, leek de betekenis ervan ook te passen bij de vurige water faerie.       ”Ik ga er achterkomen." Hij nam een laatste slok van zijn wijn voordat hij deze opzij zette en pakte zijn bebloede bijl die tegen de muur stond op van de grond. Vervolgens keek hij de breedlachende specialiste weer aan. Haar enthousiasme.. haar dommige kinderlijkheid.. haar aantrekking tot gevaar… Het meisje was als een mot op een vlam. Met een cocktail van dat soort eigenschappen, moest je continu waakzaam zijn dat mensen zoals Rainn geen misbruik van je maakten — maar uiteraard was dat precies hetgeen wat mensen zoals zij zich nooit beseften. Het was tragisch dat ze waarschijnlijk niet eens zou begrijpen wat hij bedoelde met de waarschuwing die hij haar eerder had gegeven, maar… wellicht kwam dat op een dag vanzelf. Misschien moest ze zich een keer heel lelijk branden om het op die manier te leren, net als Aerys. Sommigen begrepen de les pas na de pijn. Kregen de spijt pas na de brandwonden.       “Onthoud wat ik heb gezegd.” Na een laatste strakke, maar veelzeggende blik, keek hij de menigte in en passeerde hij het meisje zonder verder nog iets te zeggen. Het was bijna 12 uur. Hij zou nog even een momentje voor zichzelf nemen op de binnenplaats om te roken voordat hij zich weer in het beklemmende feestgedruis zou mengen om Ember te ontmoeten. APPJES: To Cassia Laiken: - Patrick Bateman uit American Psycho. - Myka Montarac liet me niet met rust, maar ik ben nu weer alleen. Ik spot je straks vanzelf. Met zijn ogen gesloten ademde Rainn even later de koele buitenlucht in, genietend van het feit dat hij niet meer middenin de zwetende mensenmassa stond. De slechte muziek uit het kasteel was nog steeds hoorbaar, maar klonk gelukkig een stuk gedempter. Als hij geen afspraken had gehad met Lune of Ember, had hij het hele gebeuren allang verlaten. Hij was echter nog niet klaar voor vanavond. De fire faerie stak een sigaret op, leunde tegen een laag stenen muurtje aan en keek omhoog naar de maan. Er stonden dingen te gebeuren vanavond. Hij voelde het aan alles. I'm a legend I'm a lethal overdose I'm a subject of your nightmare I'm a ghost There's only one spot on this throne But I'll find my way up Cause it's all I know

[ bericht aangepast op 3 juli 2022 - 23:00 ]

---

ars moriendi

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

KIT COLLIN VERNON

---

’Nou, fantastisch werk geleverd, Vernon, Oh, boo hoo, Týr verdient inderdaad beter,’ Gooide Ember spottend op me af, de roodharige waterfaerie wond er geen doekjes om dat ik haar vergiffenis niet zou krijgen. En ik begreep haar. De beste vriendin van de jongen wie ik lief had had al het recht om vuur naar me te spuwen, haar beste vriend te beschermen van nog een heartbreak. Ik haf ze ook geen ongelijk, Tyr verdiende beter. Ik had fouten gemaakt , maar ik wilde het zo verdomt graag rechtzetten. Bewijzen aan de jognen hoe graag ik hem wel niet zag en miste…
’Kit,’ Ik keek op naar de Fire fairie die net naar mijn spraakwaterval aan verontschuldigingen had moeten luisteren al werd de jongen gauw de pas afgesneden van de roodharige furie die voor de jongen sprong.
’Týr, if I may…’ verbijsterd keek ik toe hoe ze met een simpele beweging het stroperige nepbloed welke als een fontein net over haar stroomde nu als twee oordopachtige bubbeld rond Tyrs oren werd ‘geblobbed’. Ik fronste iets bezorgd en wilde naar Tyr toestappen al werd ik tegengehouden door de waterfairy herself.

Met een sierlijke beweging liet ze een sliert nepbloed rond mijn hals draaien. Ik had in de tegenaanval kunnen gaan, mezelf verdedigend tegen de magie van de ‘Carrie’ lookalike, maar dat deed ik niet. Ik hield me koest en probeerde mijn kalmte te bewaren door opzoek te gaan naar een regelmatige ademhaling al was dit vrij moeilijk met de constante krop die in mijn keel vast zat. De waterlasso werd steeds strakker en ongemakkelijker, waardoor ik even moest slikken terwijl ik mijn blik op Ember gericht hield.

“Mijn lieve beste vriend mag dan vanavond wellicht in een vergevingsgezinde bui zijn..” begon ze duidelijk not amused, terwijl ze naar me toe boog , haar blik op intimiderende wijze dichterbrengend, en de tippen van haar schoen tikte tegen de mijne aan. “... maar ik niet.” Om haar roodgestifte lippen krulde ene gemenige grijns terwijl haar donkere poelen zich kort om het straaltje bloed hadden gericht welke nu toch wel in mijn hals begon te glijden.
“Als je hem ook maar op één verkeerde manier aankijkt, vreemdgaat of hem op een andere manier kwetst.. dan...” ze hield haar hoofd schuin en mijn schouders spanden zich nu toch wel iets op ademen ging een stuk moeilijker en ik wist niet hoe lang ik haar dreigement nog ging tolereren. Haar woorden waren één ding, haar snijdende krachten was een ander. ” wat kan ik zeggen.. krijg je met mij te maken.” ze lachte haar tanden bloot en daarna verdween het water, waardoor ik ademn naar adem moest happen. “Begrepen.” Hoeste ik terwijl mijn bostkas hevig op en neer ging. Mijn handen gleden naar mijn hals waar enkele druppeltjes nepbloed waren blijven plakken aan mijn outfit.Ik trok mijn neus iets op al was het Tyr die nu belangrijker, was. De jongen werd eindelijk bevrijd en leek duidelijk van streek ’Doe dat nooit meer, Je weet dat ik dat haat.’ En daarna ging alles plots vrij snel, de jongen greep mijn hand beet en onderdanig volgde ik hem naar een rusterigere plek waar we uit het zicht van anderen waren…
Misschien was midden op de dansvloer mijn verontschuldigingen aanbieden niet de ideale plek geweest, maar ik had geen spijt dat ik meteen naar de jongen toe was gegaan.
’Kit,’ klonk Tyr schor waarna hij stil was. Met een schuldgevoel keek ik de jongen die ik ontzettend miste terug aan. Hij leek moeite te hebben met het vinden van zijn woorden, waardoor hij in de stilte de tijd nam om een trek van zijn sigaret te nemen. ‘Je hebt me echt gekwetst.’ Zijn groene kijkers keken dwars door me heen, maar wegkijken kon ik niet. De woorden uit zijn mond horen was de zoveelste steek in mijn geweten. Ik had dit mezelf aangedaan, ik de jongen die ik zo graag zag gekwetst, zijn vertrouwen geschaad. ‘Je weet hoe ik denk over traditionalisten… over wat ze denken… en doen.’ Ik slikte , het onderwerp die me op het hazenpad had gestuurd. Het leek een touwtrek gevecht, waarbij geen één van beide kon winnen. Ik had uren geluisterd naar de blonde jongen, hoe moeilijk hij het kon hebben thuis – waar zijn ouders hem dwongen op te groeien met de traditionele idealen. Hoe hij zich gepushed had gevoelt tot iets was hij niet wilde.
Ik had de jongen nooit wat verteld over wat ik positief vond aan die kant- en ook de negatieve punten had ik me voor gehouden om hem ook niet te verliezen zoals ik Leander in slaande ruzie de deur had zien uitlopen.
‘En ik neem het je niet kwalijk. Niet helemaal, in ieder geval. Want je moeders… Ik snap het.’ Vervolgde ok Týr , waardoor ik mijn blik nu ook van de jongen afsloeg. ‘Maar je had toch met me kunnen praten?! Ik ben niet achterlijk en ik word ook niet zomaar boos op je. We zijn… waren niet lang samen, maar je wist dat je met me kon praten. En toch deed je dat niet.’ De jongen veegde enkele verloren lokken terug naar achteren, de frustatie duidelijk te horen in zijn stem. Opnieuw kreeg ik het moeilijk met ademen. Ik opende mijn mond- al kon ik geen goed excuus verzinnen. Hem uitleggen dat ik dit deed om hem minder te kwetsen was bullshit en dat wis tik ook. ‘Je had naar me toe moeten komen, Kit. Wie weet wat er dan was gebeurd.’ Ik keek de jongen terug aan .” H-het spijt me.” Meer woorden kreeg ik niet uit mijn keel. Had ik niet weggelopen, had ik verdorie niet bang geweest om me meer open te stellen aan Tyr… Zou dit dan goed gekomen zijn?

Zijn warme hand, en tevens de koele ring welke om zijn vinger zat, lieten me licht opschrikken, waardoor ik mezelf dwong de jongen terug onder ogen te komen. Zijn vederlichte streling liet een branden spoor na op mijn huid, waardoor ik me onbewust iets in zijn aanraking vleide, dichterbij hem komend tot we enkele centimeters van elkaar verwijderd waren. Het koele metaal deed me voor enkele tellen mijn ogen sluiten, waarna ze terug Tyrs gezicht bestudeerden. Hoe hij nog een laatste hijs van zijn peuk nam, en deze uittrapte. Hoe zijn volle lippen een kleine zweem van een glimlach vormden. Ik kon mijn benen voelen trillen, en liet mijn voorhoofd voorzichtig tegen die van hem rusten, ’Ik weet niet of ik… of ik je nog kan vertrouwen. Maar ik mis je...’
Ik kon het snikken niet langer inhouden, ik had me helemaal overgegeven in zijn armen. Huilend terwijl ik mijn gezicht in zijn hals verborg, evenals Tyr die dit bij mij deed. Angstig hadden mijn handen zich wat vastgegrepen aan de stof van zijn kleedje, bang dat hij plots weer zou verdwijnen… Want ik wist dat de kans groot was dat deze omhelzing een officieel afscheid kon zijn. Ik probeerde het snikken tegen te houden al schokten mijn schouders nog iets na terwijl ik mijn rust in zijn armen probeerde te vinden in zijn vertrouwde warmte. Tyr rook naar zoutige popcorn, met een vleugje zoet en het rokerige van zijn sigaretten. Desondanks dat het een vreemde mix leek, was het perfect. Het bracht die rust die ik nu nodig had. “ Ik wil dit goedmaken.” Sprak ik na een kleine stilte. “ Ik – Ik wil er terug voor je zijn.” Mompelde ik zacht tegen zijn huid aan, ik liet mijn voorhoofd nog enkele seconden rustten tegen zijn schouder, vooraleer ik me iets terugtrok al liet ik mijn handen nog rusten op zijn schouders. “ Of…” ik veegde mijn tranen voorzichtig weg met mijn ene hand al hield mijn geknipper de nieuwe tranen met moeite tegen. “Of was dit ons afscheid? “ Ik moest mezelf dwingen om de jongen aan te kijken, mijn angsten onder ogen te komen- dat als dit het einde was… Dat ik wist dat het mijn eigen fout was.
Mijn rechterhand welke nog op zijn schouder had liggen rustten, zakte voorzichtig af naar zijn hand, waar ik de moed nog vond om deze losjes in de mijne te houden. “Ik – ik begrijp het als het zo is... “ mijn stem stief opnieuw weg en hevig perste ik mijn lippen op elkaar terwijl ik mijn blik op onze handen richtte. “ Ik wil er terug voor je zijn, ook als dat aan de zijlijn is.”


(Voorlopig mijn laatste Kit hier! Sorry voor het brakke stukkie btw)

[ bericht aangepast op 6 juli 2022 - 0:08 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH