[RPG • 0] Experium — The Prequel & Alt 6 - Speeltopics

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Oud-studenten Conway • Lion • [Onbekend] Raz • Lion • [Onbekend] Ylva • Lion • [Onbekend] Tuuli • Lion • Wind Kris • Buffalo • Edelstenen manipulatie Safira • Buffalo • Drakengedaante Zebediah • Rhino • Manipulatie Thor • Rhino • Sterk Moacir • Rhino • [Onbekend] Adrasteia • Rhino • Via bloed gave overnemen Ryan • Panther • [Onbekend]

Eerdere topics Speeltopic 1: Klik ^^ Speeltopic 2: Klik ^^ Speeltopic 3: Klik ^^ Speeltopic 4: Klik ^^ Speeltopic 5: Klik ^^ Speeltopic 6: Klik ^^ Speeltopic 7: Klik ^^ Speeltopic 8: Klik ^^ Speeltopic 9: Klik ^^ Speeltopic 10: Klik ^^ Speeltopic 11:Klik ^^ Speeltopic 12:Klik ^^ Speeltopic 13: Klik ^^ Speeltopic 14: Klik ^^ Speeltopic 15: Klik ^^ Speeltopic 16: Klik ^^ Speeltopic 17: Klik ^^ Speeltopic 18: Klik ^^ Speeltopic 19: Klik ^^ Speeltopic 20: Klik ^^ Speeltopic 21: Klik ^^ Speeltopic 22: Klik ^^ Speeltopic 23: Klik ^^ ~ Rollentopic Experium High || Rollentopic ^^ ~ Tijdlijn ✧ (2009) - Aankomst 1 (Zebediah) ✧ (November 2011) - Aankomst 861 (Fire) ✧ (Februari 2012) - Aankomst Romeo ✧ (2012) - Aankomst 1694 (Onyx) ✧ (2012) - Aankomst 1695 (Maaya) ✧ (Juni 2013) - Aankomst 2194 (Fox) ✧ (Mei 2015) - Aankomst 4184 (Jester) ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4585 (Dezi) ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4965 (Vienna) ✧ (September 2015) - Aankomst 5666 en 5667 (Fersephone en Fayr) ✧ (September 2016) - Aankomst 6445 (Yrla) ✧ (Augustus 2019) - Aankomst 7223 (Merrin) ✧ (Juli 2020) - Aankomst 8102 (Nenya) ✧ (Augustus 2020) - Aankomst 8175 (Adam)

[ bericht aangepast op 12 okt 2022 - 11:35 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

De jongen schudde zijn hoofd. “Nope. Merrin blokkeerde volledig toen ik ernaar vroeg. Dus ik heb het zo gelaten. Ik hoopte vanavond op een tweede kans. Ik ben wel een keer toe aan wat.. meer… Maar goed. Die is dus in het water gevallen.” Yrla was wel toe aan de volgende stap, maar zolang Merrin niet was. “Maar goed, kunnen we het over iets anders hebben dan Merrin en mij?” Vroeg hij met een glimlach. Er was nu gewoon even een moment dat hij niet over zijn vriendje en zijn probleem daarmee wilde praten.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox grijnsde plagerig. ‘Nou, mócht het nou tegen alle verwachtingen in niet goed met Merrin uitpakken, dan wil ik je die kans wel geven hoor.’ Hij klopte op zijn kruis. ‘Veel actie voor deze jongeheer verwacht ik de resterende jaren hier op Experium toch niet meer.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla schoot in de lach. “Ben je nu met mij aan het flirten, Fox?” vroeg hij plagend terug. Hij keek even met een grijns naar zijn vriend. “Wel, mocht het overgaan met Merrin zoek ik wel een nieuwe kamergenoot,” gooide hij vast een balletje op. “En hier ver weg van al die idioten lijkt me best prettig.”

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Misschien,’ grijnsde Fox. ‘Ik mag nu weer flirten, hè? Maar ik zal me bij jou inhouden zolang jij bezet bent.’ Yrla’s laatste opmerking gaf hem een ingeving. ‘Oh, je bent hartstikke welkom! Eigenlijk kunnen jullie hier nu al komen slapen? Dan ga ik gewoon bij Emil liggen, Astreal heeft mijn oude bed toch al geclaimd. Kunnen jullie in deze kamer!’ Hij werd gelijk enthousiast. ‘Misschien niet zo leuk voor Adam, maar die kan prima bij Nish op de kamer, die slaapt volgens mij ook alleen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

“Adam kan me geen ene reet schelen wat hij doet,” zei Yrla nors. Hij dacht even na over het voorstel van Fox. Hij zou een stuk lekkerder slapen als hij niet bang was dat een of andere klootzak elk moment kon binnen lopen. Hier was hij er een stukje van verwijderd. Het was ook Toph een enorme hak zetten, al wist hij niet of hij daarmee haar woede op zijn hals haalde. “Klinkt goed,” zei hij echter. “Ik zal het eens met Merrin bespreken.” Dit was de ultieme oplossing! Minder last van de rest van de Panthers. En dan had hij ook meteen Adam en Merrin een stukje uit elkaar.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Prima. Ik zal wel even met Emil praten, maar ik denk dat hij het niet erg vindt.’ Hij was uiteindelijk tot nieuwe leider verkozen, maar hij kon zich goed in anderen verplaatsen en zou het waarschijnlijk wel begrijpen dat Yrla en Merrin zich onveilig in hun eigen House voelden. ‘En ik begrijp dat het jou weinig uitmaakt waar Adam slaapt, maar ik kan me voorstellen dat Merrin zijn beste vriend niet alleen wil achterlaten. Dus dan kun je suggereren dat hij wel bij Nish kan intrekken.’ Het klonk wel als een mooie oplossing voor iedereen!

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dat was nog niet eens zo’n slecht idee van Fox. Hij ging dit echt met Merrin bespreken. Het zou best prettig zijn bij de Lions te liggen. Dat hij er nooit eerder over na had gedacht! “Thanks, Fox,” zei hij met een grijns.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij liet zijn hand dwalen over de strakke licht getinte huid. De spieren eronder reageerden direct op zijn lichte aanraking. Merrin voelde hoe zijn verlangen ook groeide. Hij wilde meer van dit, meer van deze warme aanrakningen. Verlangend liet de jongen zijn lippen over de huid gaan van net boven de onderbroekrand, tot de nek bereikte. Voor een moment liet hij het lichaam los, om in het glimlachende gezicht van Adam te kijken. Hun lippen vonden elkaar en Merrin voelde een warm gevoel in hem opvlammen. Hij wilde meer van dit, hij wilde Adam dichter tegen hem aan.
      Dit keer was het Adam die het overnam. Hij voelde de warme lippen met kleine elektrische schokjes over zijn huid trekken. Adams vingers branden op zijn huid en Merrin merkte dat hij meer wilde, hij wilde meer voelen. “Adam,” zei hij zachtjes tegen de jongen. De jongen leek moeiteloos te begrijpen wat hij wilde, want hij voelde een zachte hand zijn opwinding omklemmen. Merrin haalde even huiverend naar Adam en versmolt zijn lippen weer met die van Adam. Merrins verlangen groeide naar de jongen, zocht naar waar zijn opwinding was gebleven en voerde het tempo op naar die van Adam.
      Uiteindelijk trok hij zich hijgend los van Adam. Hij keek op in die heerlijke bruine ogen van hem. “Ik wil jou, Adam,” zei hij zachtjes hijgend. “Ik wil je,” zei hij zonder twijfel. Merrin gaf Adam nog een keer een kus, maar de kus proefde opeens anders dan anders. Het was alsof hij met zijn tong over een blad brandnetels trok. Merrin opende zijn ogen verwondert, tot hij terug keek in twee ijsblauwe ogen. “Dus toch hem he?!”


Met een ruk zat hij overeind. De droom was nog veel te tastbaar en hij voelde het verlangen, maar ook het schuldgevoel als een malle door zich heen razen. Yrla’s beschuldigende ogen leken maar niet van zijn netvlies te willen trekken.
      Hoe kon hij hierover dromen?! Merrin voelde een misselijkmakend gevoel omhoog borrelen. Hij wilde niets liever dan die huid nogmaals aanraken, die lippen in het echt een keer proeven. Maar hij voelde ook de priemende, beschuldigende blik. Alsof de ogen twee hete plekken op zijn schouder gebrand hadden. Even liet Merrin zijn blik over de blonde jongen naast hem gaan, die nog ver in dromenland leek te zijn. Wat ook niet verrassend was, aangezien de klok een uur ‘s nachts aangaf. Een beetje rillerig kwam Merrin overeind en schoof voorzichtig naar het voeteneind. Bij de wasbak nam hij snel een slok water, maar dat nam het schuldgevoel en het verlangen niet weg. Dat zijn piemel daadwerkelijk ook overeind stond op het moment hielp absoluut niet en een beetje ongemakkelijk keek Merrin achterom naar Yrla.
      Wat als Yrla nu wakker werd? Wat moest hij dan vertellen? Een nachtmerrie? Echt een nachtmerrie was het niet geweest. Maar om nu terug naar Yrla in bed te kruipen, dat idee beviel hem ook niet helemaal, waardoor hij gauw een joggingbroek en een trui uit de kast trok en de gang op verdween. Een beetje frisse lucht zou hem vast goed doen. Zachtjes deed Merrin de deur achter zich dicht, terwijl hij naar buiten glipte. De kou sloeg tegen zijn wangen aan. Merrin verborg zich in zijn kraag, terwijl hij tegen de snijdende wind in de richting van het schoolgebouw liep.
      Een naar gevoel zat in zijn maag. Hoe kon hij over een andere jongen dromen, terwijl zijn vriendje naast hem lag? Het voelde verschrikkelijk verkeerd, zeker door de inhoud van de droom. Was dat echt iets wat hij met Adam wilde doen? Was hij op die manier aangetrokken tot zijn beste vriend? Het bevestigde dat zijn gevoelens voor Adam veel verder gingen dan vriendschap, dat hij misschien zelfs wel verliefd was geworden op de jongen. Merrin zuchtte eens diep. Hoe had hij dit ooit voor elkaar gekregen? Waarom zat hij in deze situatie? Hij bleef even op zijn plek staan en keek naar het schoolgebouw voor hem. Waarom kon dit niet gewoon een normale school zijn? Een normale school, met normale mensen? Waarschijnlijk had die normale school ook wel zijn pestkoppen en drama, maar voor zijn gevoel kon het vast niet erger dan hier.

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna sprong op de verhoogde rand van het dak. Zou het hoog genoeg zijn? Zou het goed genoeg zijn om alle gedachten te laten stoppen, om het knagende gevoel te laten stoppen? Voorgoed te stoppen? Even bleef ze aarzelend over de rand heen en weer lopen. Het kon nooit genoeg zijn om dodelijk te zijn, of misschien was het wel genoeg. En anders was het wel genoeg om in ieder geval pijnlijk te zijn, veel pijn. En pijn leek op dit moment prettiger dan de knagende leegte die ze in zich voelde. Over de rand liep ze heen en weer, tot het moment dat die blauwe ogen weer beschuldigend voor haar ogen langs flitsen. Donder toch een eind op!, dacht ze gefrustreerd. Het moest gewoon ophouden… Huilend draaide ze haar rug naar de open lucht achter haar. Als dit nou eens kon, als het hier zou stoppen. En zonder er verder nog een seconde aan te twijfelen, liet Vienna zich achterover vallen, over de rand van het dak. De vrije val gaf haar voor even dat moment, voor even voelde ze het schuldgevoel wegglippen, voelde ze haar gedachten oplossen en was het stil. Het was daadwerkelijk stil in haar hoofd..

---

It's never gonna happen, Guys.

      Halverwege zijn overpeinzingen stopte zijn ogen opeens op een beeld, dat hem de schrik om het hart lieten springen. Er liep een schaduw over de rand van het gebouw. Het was lastig te zien, maar in het vage licht dat nog op het schoolgebouw brandde, was het niet te missen. Wat deed iemand daar in het midden van de nacht?? Een onheilspellend gevoel overviel Merrin en de jongen begon richting het gebouw te lopen. “Hee!” schreeuwde hij richting het figuur, dat nogal wankelend op de rand stond. Hij zag zwarte vlekjes rondom het persoon dansen, dingen die vlogen..? Vienna.. “Hee! Niet doen!” schreeuwde hij nogmaals, toen hij het besef kreeg wat er te gebeuren stond. “Vienna!!” Het figuur wankelde nu namelijk wel heel erg langs de rand van het gebouw. Merrin rende zo hard als hij kon in de richting van het schoolgebouw. Uiteindelijk stond hij er vlak onder. Moest hij naar boven gaan? Was hij dan nog op tijd? Of… De keuze werd voor hem gemaakt. De schim viel even langs de lampen naar beneden, waardoor Merrin de persoon oppikte. In een soort wanhoopsdaad, een soort instinct dat opleefde door de adrenaline, veranderde de jongen in Vienna en greep al haar kracht aan om het vallende persoon af te remmen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was alsof je in het karretje van een achtbaan zat, dat net op het laatst in de rem ging. Ken je dat gevoel, dat die stomme beugel in je maag drukt vanwege de kracht waarmee je stopt? Vienna voelde die ruk ook, vlak voor ze de grond zou raken, schoot ze de lucht weer in. Grommend hing ze op zijn kop aan haar enkels naar het gras onder haar te staren. Hoe kon het dat juist nu haar gave ingreep, op een moment dat ze niet wilde?!
      Het duurde geen twee seconden voor haar gave haar weer losliet en ze alsnog op de grond viel. Al was pijn ver te zoeken. Wat een belachelijk mislukte actie. Ze kon de volgende keer beter een mes pakken of zoiets. Vienna rolde zich al weer op, toen ze opeens een schaduw in het gras zag liggen. Nieuwsgierig kwam ze overeind en liep ze erop af. Tot haar verbazing zag Vienna zichzelf in het gras liggen. Was ze dan toch dood? Was dit een of andere out of body experience? Had ze als geest haar lichaam verlaten, maar was ze nu echt morsdood?
      Vienna keek even om zich heen, maar besefte dat dit net zo kut was. Het knagende gevoel kwam terug en er leek niets opgelost. Vienna trapte even gefrustreerd tegen het lichaam aan, verwachtend dat ze er doorheen zou gaan, maar in plaats daarvan trapte ze keihard tegen iets hards aan. En direct voelde ze zich schuldig. Wat? Hoe? Vienna knielde naast zichzelf neer en bekeek zichzelf eens goed. Toen ze een ooglid optilde, besefte ze pas wat ze zag, onschuldige lichtblauwe ogen. Ogen die ze overal herkende… Merrin. Wat deed hij hier? En waarom zag hij eruit als haar? En waarom lag hij in het gras? Voor een moment greep schrik om haar hart. Ze keek even naar de plek waar ze gevallen moest zijn. Had hij…? Nee, nee dat kon hij niet. Merrin kon alleen gedaante verwisselen toch? Niet… Niet haar gave gebruiken?
      Het liefst stapte Vienna over de jongen heen, liet ze hem creperen hier in het koude natte gras. Maar het knagende gevoel liet haar niet. Het liet haar vooral bevriezen, niet in staat weg te lopen van de jongen die nu aan haar voeten lag. Als hij echt haar leven gered had. “Verdomme,” mompelde ze tegen zichzelf. Vienna liet zich op een knie zakken en draaide Merrin met enige moeite om in het gras. Daarna stak ze haar armen onder de knieën en schouders van zichzelf - nou ja, Merrin - en tilde hem met enige moeite van de grond. Natuurlijk had ze hem gewoon omhoog kunnen laten zweven, maar aan de andere kant voelde dat alsof ze aan het valsspelen was ofzo. Ze wist niet precies waarom ze het belangrijker vond hem zelf op te tillen. Met hem in haar armen liep ze toch het schoolgebouw, waar ze zonder enige moeite de bibliotheek in brak en Merrin op een van de banken neerlegde.
      Het was een beetje creepy om te zien dat hij er nog steeds uit zag als haar en willekeurig vroeg Vienna zich af of Merrin zo eruit zou blijven zien als hij dood zou gaan. Was het laatste uiterlijk wat hij aannam dan ook de finale? Dan kon ze makkelijk haar eigen dood faken, al was er nergens voor haar om naar toe te vluchten. Hoewel ze zich nogal ongemakkelijk voelde, ging ze in een van de andere fauteuils zitten met een boek. Misschien kon ze op een ander moment oppakken waar ze mee bezig was geweest, al voelde ze nu de behoefte niet zo erg als een half uur geleden. Merrin leek de breuk te zijn in de gedachten die ze daarvoor had gehad.

---

It's never gonna happen, Guys.

Opnieuw werd hij uit zijn slaap gerukt, maar dit keer door een stem die zijn naam riep. “Eindelijk!” hoorde hij een snerende stem zeggen. Het duurde even voor hij besefte waar hij was. Dit voelde niet als zijn bed en de stem was zeker niet die van Yrla. Merrin voelde zijn spieren zeuren van top tot teen. Wat had hij gedaan?! Toen hij zijn ogen opende, greep de angst hem om het hart. Vienna zat vlak naast hem en keek met harde ogen op hem neer.
      ”H-hoe voel je je?” Vienna keek van hem weg toen ze het vroeg en de woorden voelden nogal geforceerd. Hij durfde ergens niet niet te antwoorden. “Het gaat wel,” zei hij zacht. ”Alleen beetje spierpijn.” Hij zag even de ergernis over Vienna schieten, maar ze bleef verdacht stil. Merrin keek even naar zijn zus die vlak naast zijn benen zat. Er was iets… “Hoe is het met jou?” Vroeg hij voorzichtig. Hij wist helemaal niet of hij het wel mocht vragen, maar hij had zijn zus net van het dak zien springen. Hij kon niet doen alsof hij dat niet gezien had.

---

It's never gonna happen, Guys.

Spierpijn, haar bijwerking. Vienna balde haar hand tot een vuist. Bij zijn volgende vraag keek ze woest naar hem om. Ergens wilde ze dolgraag een bak gal over hem heen gooien, maar ze wist ook dat ze met dat niet de antwoorden op haar vragen kreeg. Merrins vraag over hoe het met haar ging, negeerde ze echter. Wat moest ze zeggen. Ik voel me slecht? Wanhopig? Schuldig? Nee ze was geen aansteller.
      Ze liet haar woedende blik iets zakken en keek naar een identieke kopie van zichzelf. “Waarom zie je eruit als mij, Merrin?” Vroeg ze hem, hem duidelijk makend dat ze wist wie hij was. Merrin keek haar zelf even verward aan, tot hij doorhad dat ze nog steeds hetzelfde uiterlijk hadden en hij vrijwel angstig snel terug veranderde in zijn simpele zelf. Hij zat in een lichtgrijze joggingbroek en een donkerblauwe trui naast haar op de bank. “Ik..” Vienna keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan. Ja, leg maar uit. Ik heb niet heel de nacht te tijd. Ze had net al een half uur op hem gewacht en had hem misschien licht in paniek wakker gemaakt, omdat ze bang was dat hij anders nooit meer wakker zou worden.. Maar dat zou ze hem niet laten merken.
      Merrin bleef echter stil, wat Vienna ergerde en dus sprak ze haar vermoeden uit. “Jij hebt me gered of niet?” De blik die Merrin op haar wierp was al antwoord genoeg. Vienna zuchte diep. Alsof ze niet al genoeg bij hem in de schuld stond. “Waarom Merrin?” Vroeg ze hem kleintjes, haar verdediging eindelijk laten varen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ergens was hij bang dat Vienna dit gesprek elk moment kon omdraaien, dat ze op elk moment kon toeslaan. Maar bij het horen van haar laatste vraag voelde hij de paniek iets wegzakken. Voor het eerst zag hij een beetje kwetsbaarheid bij Vienna, iets wat hij jaren niet had gezien, verstopt achter een dik schild. En dat was ook de reden dat hij antwoord durfde te geven. “Omdat…” Wat moest hij zeggen? Hij had gewoon gehandeld en wilde nog niet prijsgeven dat zij zijn zus was. “Omdat het gewoon het goede is om te doen. Om iemand te helpen.”
      Er lag een kleine uitdaging in zijn stem, om hem tegen te spreken. Vienna zei echter niets, maar keek hem donker aan.

---

It's never gonna happen, Guys.

Omdat het gewoon het goede is om te doen.
      Kots…
      Wat een graftakken antwoord…
            Het was zo… Perfect… Blegh.
“Je had anders alle reden om me te pletter te laten vallen. Ik ben niets anders dan gemeen tegen je geweest. Je had mooi een probleem minder gehad zonder mij.” Merrin leek haar even peilend aan te kijken. “Misschien,” gaf hij als het meest irritante antwoord ever terug. Vienna kreunde gefrustreerd, waardoor Merrin even een paniekerig beweging maakte. Direct voelde ze weer een steek en Vienna probeerde zichzelf bij elkaar te rapen. Haar schuld naar Merrin was alleen maar groter geworden, nu hij ook nog eens haar leven had gered. Ze.. Ze kon het niet maken meer gemeen tegen hem te zijn. Dat verdiende hij niet.
      Voor een moment zuchtte ze diep. Vienna begroef haar hoofd in haar handen en probeerde de snijdende pijn weg te drukken, net als de tranen die opeens vanuit het niets weer hoog zaten. Haar broertje was te goed voor haar. Zijzelf was niets anders dan een kreng, een bitch. Misschien zelfs wel slecht, ze was een slecht persoon. Romeo had dat van haar gemaakt. Vienna rilde voor een moment, die nog groter werd toen ze opeens een hand op haar schouder voelde. Het was alsof ze bevroor onder het lichamelijke contact. Even keek ze naar Merrin, die haar met een kleine glimlach aan keek. Hoe deed hij dat?! Hoe kon hij haar vriendelijk aankijken en niet alsof ze een of ander monster was?!
      Met een ruk kwam ze overeind. “Kan je lopen?” Vroeg ze ze jongen. Ze wilde niet met hem praten, ze wilde niet in zijn gezicht zien. Ze wilde hem gewoon weg hebben. Met moeite kwam de jongen overeind, al kreunend. Met een zucht stak Vienna haar hand uit naar de jongen. “Dat krijg je ervan als je met mijn gave speelt,” zei ze met een kleine zweem van een glimlach op haar gezicht. Merrin keek heel even met die grote onschuldige ogen naar haar op, maar nam toen toch haar hand aan waarmee Vienna de jongen overeind hielp.

[ bericht aangepast op 23 jan 2022 - 15:12 ]

---

It's never gonna happen, Guys.