[RPG • 250] Alfea College • speeltopic - Speeltopics

14 nov 2021 - 14:00 reguluswife is offline

ALFEA COLLEGE
"Discomfort Is Where Growth Lies."

STORYLINE

Alfea College is een school die zich richt op het verder ontwikkelen van fairies en specialists. Sinds het ontstaan van de school zijn er twee verschillende meningen over de manier van lesgeven. Voor zover bijna iedereen zich kan heugen is dit de afgelopen tientallen jaren voornamelijke op de moderne manier gebeurd. De traditionele manier was de doofpot ingestopt, dacht men.
Halverwege het vorige schooljaar was er de eerste waarneming van een Burned One sinds tientallen jaren. Hoewel hier eerst over gedacht werd als een unieke verschijning, namen de hoeveel waarnemingen toe naarmate de maanden vorderden. Voor een kleine groep nog bestaande traditionalists werd het steeds duidelijker dat de moderne manier van werken een te klein effect had op het terug dringen van de grote aantallen Burned Ones en andere dreigingen. Een week geleden heeft deze groep het regime op Alfea onder dwang overgenomen. Per direct zijn er nieuwe regels ingevoerd.

rollentopic • praattopic • speeltopic • story • spreadsheet

PERSONAGES

Ladies
♀ Myka Montarac - 19 - 2 - specialist - U - Neaira
♀ Nevya Levan - 20 - 3 - air fairy - T - Neaira
♀ Remy Ó Braonáin - 20 - 3 - earth fairy - U - Neaira
♀ Gianna Pretorius - 20 - 2 - air fairy - T - Neaera
♀ Eileen Madsen - 19 - 2 - water fairy - M - glowfaery
♀ Phyre Falconsky - 21 - 3 - fire fairy - M - Sionnach
♀ Isla Rothberg - 22 - 4 - specialist - M - Sionnach
♀ Maerilyn of Linphea - 21 - 3 - earth fairy - M - Enjoy_20
♀ Cassia Laiken - 20 - 3 - mind fairy - U - Enjoy_20
♀ Aiofe O'Malley - 18 - 1 - light fairy - M - Laufeydottir
♀ Lune Castemont - 20 - 3 - light fairy - U - Tad
♀ Leysa Rothberg - 18 - 1 - specialist - M - Starsight
♀ Nerissa Ajax - 20 - 3 - specialist - U - Lerwick
♀ Ember Hayes - 20 - 3 - water fairy - U - calice

Gentlemen
♂ Ramsay Rothberg - 20 - 3 - specialist - M - calice
♂ Aerys Callahan - 22 - 4 - light fairy - U - calice
♂ Rush - 20 - 3 - specialist - T - calice
♂ Bruno Castillo - 22 - 4 - specialist - M - calice
♂ Deimos Laiken - 22 - 4 - specialist - U - Neaera
♂ Perseus Montarac - 21 - 3 - specialist - M- Neaera
♂ Leander Madsen - 19 - 2 - specialist - M - RadioTapok
♂ Faolan Callahan - 20 - mind fairy - T - RadioTapok
♂ Caelan Haywood - 22 - 4 - specialist - T - Lunation
♂ Dante Parrish - 20 - 3 - fire fairy - M - Lunation
♂ Týr Pedersen - 22 - 4 - fire fairy - M - Laufeydottir
♂ Asher Dugray - 23 - 4 - specialist - M - Normandy
♂ Rainn Kovsky - 22 - 4 - fire fairy - T - Normandy
♂ Dorian Castemont - 22 - 4 - specialist - M - Neaira
♂ Reilly Donaghue - 21 - 4 - air fairy - T - Starsight
♂ Ronan Faughn - 19 - 2 - water fairy - M - Lerwick
♂ Xavier Castillo - 21 - 4 - specialist - T - Tad

CHARACTER WHEREABOUTS

REGELS

• Alleen de dictator van deze RPG mag andere chars besturen
• Probeer minimaal 250 woorden te schrijven.
• 16+ mag, maar geef het even aan bovenin de post (evenmin trigger warnings en andere heftige onderwerpen).
• De Quizlet huisregels gelden hier ook.
• Gelieve minstens elke week een keer te posten, al begrijp ik het volledig als dit af en toe niet lukt.
• Maximaal vier rollen per persoon, maar probeer ze wel allemaal actief te houden. Als je toch meer wilt, overleg het even met me en dan komen we er wel uit.
• Ruzies en gezeik buiten de RPG houden.
• Zowel Engels als Nederlands is toegestaan, maar gelieve wel de post in een taal schrijven.
• Alleen Neaira en Neaera maken nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven.

shout out to Deems/Starsight dat ik Pritchard layout over mocht nemen

[ bericht aangepast op 30 maart 2022 - 15:13 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

22 jan 2022 - 22:51 reguluswife is offline

reguluswife 37248

NEVYA LEVAN

If I can still breathe I am fucking fine

twenty • third year • air fairy • traditionalist • roof • with xavier • outfit+shoes

“Het is makkelijker,” herhaalde Xav haar woorden, op een toon die Nev haar vuisten liet ballen. Hij was haar aan het uitdagen maar ze wilde hem niet geven wat hij wilde. “Laat me checken of ik het goed begrijp: je wil m’n gezicht blijven zien en je wil me niet buitensluiten, maar je doet het toch omdat dat makkelijker is?” Hij zwaaide verhit met zijn arm, een spottende uitdrukking op zijn gezicht. “Voor iemand die niet weg wil lopen van haar problemen, lijkt het daar juist op, weet je.”
Wat moest ze hem vertellen? Dat ze niet goed wist wat ze wilde, waar ze normaal juist zo standvastig en zeker was van haar zaak? Ze wilde niet dit soort persoon zijn. Voor een lange tijd had ze een wrok gedragen tegen haar moeder, voor de medicijnen, een wrok die ze nog altijd voelde, maar misschien had ze toch ergens een punt gehad. “Ik weet het verdomme niet, okay?” siste ze. “Is dat wat je wilt horen? Dit alles, het is…” Ze kon er niet het juiste woord niet voor vinden, wat het allemaal was. Fucked up dekte de lading alles behalve. Het viel niet met woorden te omschrijven, de overload aan emoties die door haar lichaam raasden. Ze was naar het dak gekomen, weg van iedereen, om haar frustraties kwijt te kunnen, niet om ze erger te maken of opnieuw op te doen laaien, wild als een ongecontroleerd vuur. Of in haar geval eerder een donderstorm. “Ik weet het niet,” herhaalde ze rustiger, al klonken haar woorden geklipt. “Ik wil je niet buiten sluiten, maar…” Het eigenlijke antwoord was dat ze niet wilde dat hij haar op deze zag.
Zwijgend las ze het appje van Asher. Asher, die zich vaak fatsoenlijker tegen haar gedroeg dan Xav deed, wat niet volledig was hoe het zou moeten zijn. De beste vriend van Xav was empathisch, vriendelijk tegen vrijwel iedereen, begaan, zag meer van de dingen om hem dan je in eerste instantie zou denken, en enigszins een manwhore. Nev wist dat de vrolijk overkomende jongen ook zo zijn issues had, meer dan hij liet blijken, maar hij was het type jongen dat een meisje zou moeten willen. Hij was niet het type dat zij wilde. Een reden waarom het nooit had gewerkt met Aerys. Hij was te begaan en wilde er te graag altijd zijn, op zo’n manier dat het verstikkend voelde, en ze wist dat dat volledig aan haar lag en niks met Aerys zelf te maken had. Nee, haar type jongen stond momenteel voor haar, tot haar grote frustratie.

To Asher
Ah, tegen jou kan ik geen ‘nee’ zeggen, toch? Ik zal wel even langskomen

To Reilly
Niet als je zo ongeduldig bent nee. Ik app je vanavond wel

To Lune
A thing as in, ik ga straks ook een lichaam weg moeten werken? Luney, hij is de moeite niet waard, okay? Hij is jou niet waard. Hij is je nooit waard geweest en zal dat ook nooit zijn.

Een feestje waar zich veel het zooitje idiote specialisten zouden bevinden en waar ze het met regelmaat naar een halfuur al voorgezien hield, al kon ze soms wel met enig leedvermaak toekijken hoe de rest zich gedroeg. Het antwoord daarop was vaak absoluut belachelijk. Het ging zonder enige twijfel dat haar al even idiote – of eigenlijk wel nog idiotere – ex daar ook heen zou gaan. Afleiding, dat is wat het haar kon bieden. Misschien zou het een van die zeldzame avonden worden dat ze wel langer zou blijven hangen en als het niet was waar ze naar zocht, dan was er nog altijd Rainn die ze later zou zien, of ze zou op Reilly in gaan. De laatste keer dat ze met die jongen tussen de lakens had gerold was al een lange tijd geleden. Er kwam een klein ander idee in haar op, verreweg de slechtste manier om met de gehele situatie om te gaan, maar ook de makkelijkste. En iets waar ze Xav waarschijnlijk niet over kon vertellen. Nev opende haar chat met Asher en verstuurde nog een bericht.

To Asher
Heb je tijd om te praten later? Alleen?

“Sorry, brandje blussen,” zuchtte Xav, nadat zijn aandacht terug van zijn telefoon naar haar verschoof. “Maar fuck spijt en fuck makkelijk, Nevya. Het leven is nu misschien even klote, maar dat komt wel weer goed, oké? De Nev die ik ken doet niet aan makkelijk. Dus vergeet die overname en dat gevoel. Fuck alles.” Hij streek een lok van haar naar achteren voordat ze haar gezicht kon afwenden, had hij zijn vingers al onder haar kin geplaatst en kantelde haar hoofd naar achteren.
Nev vernauwde haar ogen en sloeg zijn hand weg. Haar vingers vonden de stof van zijn shirt en met een ruk trok ze hem naar beneden, tot zijn ogen op dezelfde hoogte waren als die van haar. “Ik kan niet zomaar fuck die gevoelens zeggen, Xav. Die fucking gevoelens zijn het hele fucking probleem hier.”
”Je bent sterk genoeg om zonder die medicijnen te kunnen. Maar geloof mij als ik zeg dat die gevoelens weg proberen te stoppen geen oplossing gaat zijn.” Er stond een grijns op zijn gezicht, alsof daar alles zomaar mee opgelost was. Hij snapte het niet. Als haar gevoelens haar vertelde om hem weg te duwen, zou hij dan op dezelfde manier die woorden brengen? “Dus waarom in plaats van gevoel wegduwen niet proberen het om te buigen in iets wat verdomd goed voelt… hm?” Zijn ogen waren uitdagend afgedwaald naar haar lippen.
”Horny little fucker,” murmelde ze, haar blik op zijn gezicht gericht. Nu op die manier daar in mee gaan zou juist de makkelijke manier zijn, een simpele methode om voor kort de rest even te vergeten, en het zou dingen tegelijkertijd ingewikkeld maken. “Je geeft me te veel credit.” Haar huidige gevoel vertelde haar eerder om samen met Rainn de gehele school af te branden, iets wat ook verdomd goed zou voelen. Rondom haar vingers knetterden kleine vonken, die kleine schroeiplekken in Xav’s shirt veroorzaakten. “Dit keer ga ik geen ‘sorry’ zeggen als ik je pijn doe, dat je het weet.” Zonder er verder nog woorden aan vuil te maken trok ze Xav naar haar toe en drukte ze haar lippen stevig op de zijne.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

23 jan 2022 - 21:23 Aelin_Jackson is offline

Aelin_Jackson 580

Mae
21 | earth fairy | jaar 3 | outfit | with Asher and cutie puddles @the lake

”Nature is not a place to visit, it is home."

Het viel op hoe verschillend Asher op de twee gegeven complimentjes reageerde. Het subtiele 'je bent knap' compliment werd met open armen ontvangen. De jongen dolde er mee, grijnsde en was duidelijk geamuseerd. Bij het oprechte empathie compliment werd amper stil gestaan. Het werd van tafel geschoven alsof het er niet toe deed. Asher leek er zelfs ongemakkelijk van te worden. Hij wendde zijn blik af, lachte en wreef over de achterkant van zijn nek. “Naaah, ik denk het niet… Ik ben gewoon maar een guy die wat aankloot," Mae wist een frons te onderdrukken. Hij voelde zich duidelijk niet op z'n plek en de earth faerie wilde dat niet versterken. Toch knaagde het. Hij haalde zichzelf naar beneden maar waarom?
"Jij bent degene met de echte magie hier.”
"Als jij het zegt..." murmelde ze zacht en ongelovig.
Het was haar al eerder opgevallen dat de jongen over oppervlakkige dingen praatte als brugman. Wanneer je echter een centimeter van het standaard pad af wilde wijken, ontstond er lichte paniek. Asher was een meester in het terug manoeuvreren naar dat normale pad. Ook dit keer lukte dat hem. De specialist had Mae uitgenodigd voor een feestje dat Ramsay zou organiseren. De brunette had Asher speels gewaarschuwd. Zijn vriend zou hem dit waarschijnlijk niet in dank afnemen. “Is hij je ex?” Mae haar ogen werden groot van verbazing en misschien toch ook een beetje van de horror."M'n ex?" klonk ze ongelovig waarna ze haar lach niet meer in kon houden. "Ew, nee. Thank god van niet. Je hebt zojuist nieuw voer voor m'n nachtmerries gecreëerd!" Ramsay als ex. Ze moest er niet aan denken. “Of heb je hem ooit in een kikker veranderd of zoiets?” Kijk, that was more like it. "Nee, nog niet eens. Al is dat best een goed idee.." knikte ze goedkeurend. "Ik denk dat Ramsay het niet zo leuk vind dat ik niet weg zwijmel bij het horen van zijn aan 10 verschillende personen herhaalde vieze praatjes." antwoordde ze nonchalant. Het deed haar niets dat de number 1 drama queen van Alfea haar niet mocht. Toen ze met Do had, was dat anders. Ze deed haar best om aardig te doen, om het beste in de jongen te zien en om bij het horen van zijn verhalen niet met haar ogen te rollen. De brunette had dat bij niemand anders ooit zo hard hoeven te proberen. Nu maakte het niets meer uit.

Eenmaal bij het eendenhuisje aangekomen, had ze de jongen grappend verwelkomd. "Het kostte veel moeite om geen spijkers in m'n hand te krijgen, maar het is best goed gelukt toch?" grapte ze om Asher zijn mening te peilen. Ze was benieuwd wat hij ervan vond. “Het ziet er top uit,” Mae glimlachte. Het was toch leuk als andere je werk ook konden waarderen. “Als Puddles ooit een leuke uitbouw wil… misschien een leuke sèrre, of een atelier of garage… Hit me up." De earth faerie was nieuwsgierig. "Ben je zo goed met je handen da–" nog voor ze haar vraag kon afmaken, ontstond er een kleine kronkel in haar hoofd. Op die manier bedoelde ze het niet. Als ze de zin gewoon normaal afgemaakt had, was het misschien niet eens opgevallen. Het was nu al te laat. Ze schraapte haar keel. "Ik bedoel, ben je zo goed in bouwen dan?" Een humoristische betrapte blik tekende haar gezicht voor enkele secondes. Puddles saved the day door uiteindelijk schattig naar binnen te waggelen wat voor een korte afleiding zorgde. “Wat doe je straks? Het is een mooie dag. Ga je nog wat leuks doen?” Het was inderdaad een mooie dag. Misschien wilde Mackenzie straks wel yoga doen. Ze hadden afgesproken daar eens een keer samen mee te beginnen. Samen stuntelen voelde toch veiliger dan alleen. Zo niet dan kon ze altijd vragen of Myka straks wat wilde doen. Mae was namelijk enorm benieuwd wat die allemaal had uitgespookt. "Misschien ga ik zo nog wel met wat vrienden afspreken en anders vermaak ik mezelf wel. Ik verveel me gelukkig niet heel snel." Als niemand tijd had, dan zou ze magie kunnen oefenen, wandelen, een boek lezen, series kijken, tekenen. Er was oprecht genoeg te doen. "En ik ga me klaar maken met Lune samen voor het feestje dus dat is ook heel gezellig. Oh en ik heb zelfs nog een hot chocolate night!"
Dat dat met Do was liet ze bewust achterwege.Blijkbaar wilde ze niet dat de jongen tegenover haar dat wist. "En jij? Wat voor plannen heb jij allemaal nog?" kaatste ze de vraag terug. De brunette reageerde vervolgens op al haar binnen gekomen berichtjes. Bij het berichtje van Lune fronste ze even. Wist ze echt niet dat het feestje georganiseerd werd door Ramsay? Als dat wel zo was, had haar vriendin dat waarschijnlijk eerlijk tegen haar gezegd. Een kleine heads up kon dan ook geen kwaad.

"Maybe you're going to be the one that saves me."

[ bericht aangepast op 23 jan 2022 - 21:26 ]

24 jan 2022 - 15:32 Culloden is offline

Culloden 689

R o n a n T a l a n F a u g h n
19 ❈ Water Fairy ❈ Year 2 ❈ Modernist ❈ outfit ❈ outside ❈ with Aiofe

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ❈ - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Het stemde Ronan wel gelukkig toen Aoife inging op zijn uitnodiging. ‘Ik denk dat ik niets hoef te doen, dus als Eileen het niet erg vindt…’ Hij vond het erg belangrijk dat zijn beste vriendin het meisje mocht dat hij zo leuk vond en vond haar positieve ingesteldheid dan ook aangenaam. Glimlachend schudde hij dan ook zijn hoofd.
'Ik ben er zeker van dat ze het niet erg vindt.' Hij zou haar sowieso nog wel even iets laten weten zodat ze straks niet voor verrassingen zou komen te staan.
Buiten was het koud en hij leek niet de enige zijn die dat vond. Ze waren beiden dan ook geweldig slim geweest om geen jas of een wat dikkere trui aan te doen. Op zich was het best komisch omdat het nogmaals bevestigde dat ze ondanks hun verschillen toch ook heel wat gelijkenissen hadden. Het weer niet kunnen inschatten hoorde duidelijk bij de laatste groep. Ronan had zijn handen dan ook in de zakken van zijn jeansvest gepropt terwijl Aoife vroeg om wat over Eileen te vertellen.
Het koste hem niet veel moeite om enkele dingen boven te halen en daarmee waarschuwde hij zijn beste vriendin ook maar gelijk over de modernistische overtuigingen van zijn vriendin. Eileen wist niet wat er nu met Aoife speelde, dat had hij haar niet verteld. Niet omdat hij dat niet wou, maar eerder omdat het niet zijn plaats was om zulke gevoelige dingen door te vertellen. Aoife zou het zelf wel vertellen als ze zich daar klaar voor voelde. Tot dan zou hij die informatie netjes voor zichzelf houden.
‘Ik had ook niet anders verwacht,’ grijnsde de licht fairy nadat ze hem een flinke stomp tegen zijn schouder verkocht had. Ronan had meteen een hand uit zijn zak bevrijd om over de pijnlijke plek te vegen.
'Auw! Jezus, voor zo'n klein meisje kan je verdomme hard slaan, Fee Fee!' Al was hij er natuurlijk stiekem wel trots op dat ze haar mannetje kon staan. Dat was ook wel nodig aangezien je niet altijd op je magie kon rekenen. Toen ze verder liepen viel het hem op dat ze wel heel veel berichtjes binnen kreeg de hele tijd en dus besloot hij te vragen met wie ze de hele tijd aan het appen was. Haar wangen kleurden rood.
’Leysa,’ was haar simpele antwoord, maar Ronan geloofde niet dat het blozen iets met de jongste Rothberg telg te maken had. Niet dat hij Leysa persoonlijk kende, maar hij wist wel wie ze was.
'Alleen Leysa?' Hij wierp haar een veelbetekenende blik toe. 'Je wangen zeggen nochtans iets helemaal anders...' Met zijn vinger prikte hij zachtjes in één van haar roodkleurende wangen die overigens wel koud aanvoelde. 'Tenzij je opeens toch ook op meisjes valt, dan heb ik niks gezegd.' Een uitdagende grijns verscheen op zijn gezicht terwijl hij zijn vrije arm om haar schouder heen gooide. Zo kon hij haar wat dichter tegen zich aantrekken en konden ze het beide misschien wat warmer krijgen.
‘Er is een feestje vanavond! Ga je ook?’ Dat was het eerste wat hij ervan hoorde.
'Een specialistenfeestje?' vroeg hij Aoife. Dat moest haast wel, anders had hij er wel eerder iets over gehoord. Specialistenfeestjes waren meestal wel de moeite en zo vroeg op het schooljaar kon hij beter gewoon zijn kans grijpen nu er nog niet zoveel schoolwerk was. 'Klinkt leuk! Misschien wel ja, voor ze ons weer platbombarderen met huiswerk.' Misschien was hij ook gewoon een over achiever op dat vlak, maar hij wou het graag goed doen en dan kwamen feestjes helaas niet op de eerste plaats.
'Wel even voor de goede orde: moet ik de beschermende beste vriend zijn die op tijd ingrijpt wanneer je iets te goede vrienden met de alcohol wordt? Of moet me gewoon omdraaien en blind zijn voor zulke dingen?' vroeg hij lachend.

To: Eileen 💕
- Oké als Aoife straks meekomt?
- Ze wil je graag ontmoeten. x

[ bericht aangepast op 24 jan 2022 - 15:36 ]

Nothing is impossible in my own powerful mind.

26 jan 2022 - 20:42 Kobyla is offline

Kobyla 19250

Faolan Callahan

19 — Mind Fairy — Traditionalist — With Mackenzie — outside

❝ I am awake. Please respect my privacy during this difficult time.❞

Het deed Faolan pijn om te horen dat Mackenzie de laatste tijd zo slecht sliep en ergens zou hij haar graag willen helpen. Er moest toch iets mogelijk zijn met zijn krachten? Hij was hier om krachtig te worden en zijn kracht was er juist één die anderen zou kunnen helpen, al kon hij er ook veel "kwaads" mee. Kwaads als je het binnendringen van anderen hun gedachten zo zag, maar Faolan was van mening dat hier vaak ook wat goeds in kon zitten. Hij zou in ieder geval nog lang niet krachtig genoeg zijn als hij niet eens vrienden zou kunnen helpen.
'Dat is lief van je, maar ik zou niet zo goed weten hoe,' merkte ze op na zijn voorstel en Faolan wist niet zo goed of het nu een afwijzing was of dat ze juist wel geïnteresseerd was, maar oprecht geen idee had van wat hij eventueel zou kunnen doen. Ergens stelde dit hem teleur, ze was toch zelf ook een mind fairy? Aan de andere kant wist hij ook wel dat haar krachten heel erg op één ding gefocust waren en dat ze hier dan ook erg goed in was. Misschien had ze nooit verder geëxperimenteerd in haar kunnen? Het was sowieso iets dat onder het modernistische bewind nooit werd aangemoedigd.
'Ik heb het nooit eerder geprobeerd, maar ik gok dat ik met mijn krachten je hersenen volledig tot rust zou kunnen brengen op het moment dat je wilt gaan slapen. Hopelijk heeft dat een beetje een effect door de nacht heen.' Hij haalde zijn schouders op alsof het niets was, alsof hij dit ook aan gewoon vrienden zou voorstellen. Nu wilde hij bij Mackenzie ook weer niet de indruk wekken dat hij op iets uit was. Hij kon zich voorstellen dat het idee dat hij zou moeten toekijken terwijl ze in slaap viel, eng zou kunnen zijn, maar het was oprecht goedbedoeld. Als zij goed sliep, was hij blij.
Verder was Faolan wel blij dat het gesprek na zijn voorstel wel een andere kant op ging. Het leek hem geen goed plan om met Mack al te diep in te gaan op de huidige situatie. Hij focuste zich liever op andere dingen, op tijd met haar zonder gevoelige gesprekken te hoeven voeren. Het blijkbaar geplande feest van vanavond was dan ook een fantastische uitweg. Ergens voelde hij zich ook wel vereerd dat Mack hem daarvoor uitnodigde, zijn aanwezigheid was dus duidelijk welkom. Maar of dit nu echt betekende dat ze hem ook zag zitten? Vast niet. Toch wilde hij zoveel mogelijk gebruik proberen te maken van dit moment met haar.
'Ik weet nog niet precies hoe en wat, maar Ramsay organiseert iets,' legde ze nog verder uit over het feest. Faolan had weinig op met de meeste specialisten, maar Ramsay was nog wel een toffe gast. Hij miste zijn oude trainingspartner stiekem nu al en hij vond het jammer dat ze niet meer samen mochten trainen. Des te meer redenen om vanavond toch maar zijn gezicht op het feestje te laten zien. 'Als ik meer weet laat ik je het weten, oké?' voegde ze nog toe, waarop Faolan enthousiast knikte.
'Graag, ik kom namelijk met alle plezier, maar ik moet dan natuurlijk wel weten waar ik moet zijn.' Hij glimlachte breed naar haar, hopend zo verder zijn zin in het feest over te kunnen brengen. Niet dat hij zelf nu zo zeer de behoefte voor een feestje voelde, hij keek meer uit naar de mensen die hij dan zou zien. Sowieso was het goed dat hij dus Mack en Ramsay daar zou zien, maar er zouden vast ook nog wel andere vrienden van hem opduiken.
Ondertussen verschoof hij van houding, gezien hij merkte dat zijn benen een beetje stijf begonnen te worden. Een teken dat hij misschien beter kon opstaan en een stukje gaan lopen. Misschien dat hij Mackenzie zou kunnen overtuigen tot een wandeling? Hij stelde het moment dat ze weer afscheid zouden nemen liever nog even uit. 'Zeg, wat denk je ervan om een stukje te gaan lopen?' stelde hij dan ook voor. 'Het is prachtig weer en ik geniet daar liever nog even van voor we weer naar binnen moeten.' Hopelijk deelde Mackenzie zijn gedachten over het weer en was ze niet iemand die zich liever binnen verschool.

27 jan 2022 - 11:37 Miyah is offline

Miyah 1369

LAVENDER HURLEY
Water Fairy • Modernist • Year 1 • outside • with Eileen

‘’Lavendeeeer’’ zeurde ze.
Hij kreeg plagerig en quasi vermanend een tik op zijn arm, wat hem aan het lachen maakte. Het was duidelijk dat de twee gewoon wat aan het dollen waren. Het was fijn om dat weer te kunnen doen, niet iedereen begreep zijn humor zoals Eileen dat deed.
Ze knikte op zijn voorstel om even naar buiten te gaan. Het leek alsof de zachte wind even alle zorgen weg liet waaien. Het cliché dat ‘uitwaaien’ goed was voor je mentale gezondheid bleek dus waar te zijn. Bovendien scheen de zon ook, dat maakte ook al een hoop goed.
”Geloof je me als ik zeg dat je Alfea geweldig gaat vinden zodra je gewend bent?” Zei Eileen. Lavender wilde haar geloven, ze was zijn allerbeste vriendin.
Echter beloofde zijn eerste week en de overname van de school niet veel goeds. Wel vond Lavender het prettig om omringd te zijn met anderen fairies, met verschillende krachten.
Sinds zijn eerste lessen werd hij zich steeds meer bewust van al het water in zijn omgeving. Natuurlijk was dat er altijd al, echter voelt het nu extremer. Hij voelde het verdampte water in de wind en de kleine dauwdruppels in het gras.
‘’Ik geloof je,’’ Zei Lavender vol overtuiging. Aan het eind van de dag geloofde hij meer in Eileen dan wie dan ook. Dat hij in een slechte tijd was gekomen, wilde niet zeggen dat hij zich niet thuis zou gaan voelen. Het feit dat hij Eileen weer om zich heen had, was al een geweldig begin.
‘’we slaan ons er wel doorheen. We staan er niet alleen voor’’ zei Lavender met een voorzichtige glimlach. Er waren immers meer modernisten die in hetzelfde pakket zaten.
Lavender zag meerdere mensen over de buitenplaats lopen, hij vroeg zich af of er nog iets te beleven viel dit weekend.
‘’Is er vanavond nog iets te beleven dat je weet? Of moet je voor een leuk feestje echt in de stad zijn?’’ Vroeg Lavender aan Eileen.

"She would've made such a lovely bride, what a shame she's fucked in the head, " they said

27 jan 2022 - 22:02 Kobyla is offline

Kobyla 19250

Leander Madsen

20 — Specialist — Modernist — with Lune — at this room

❝ You don't have to be who they want you to be❞

Lune keek direct op van haar telefoon op het moment dat hij de deur voor haar opende. Ze was duidelijk nog druk bezig geweest met appjes, maar nu leek ze haar volle aandacht op Leander te richten. 'Lee, hé,' begroette ze hem, waarna ze hem in een korte knuffel trok. Een knuffel die hij van harte aan haar terug gaf. 'Hoe was training?' vroeg ze hem, waarna ze samen naar binnen liepen.
'Ach, wel prima, kon beter, al heb ik Asher wel mooi kunnen vloeren.' Leander grijnsde breed bij de herinnering. 'Verder was hij wat uit vorm, dus we hebben het kort gehouden.' Hij ging liever niet in op zijn boogschiet training ervoor, gezien hij er absoluut niet tevreden over was, maar ook niet zo veel zin had om Lune te vertellen waarom het zo slecht ging. Net zoals dat hij als excuus gebruikte dat Asher uit vorm was, terwijl hij heus wel wist dat het kwam doordat de jongen zo slecht geslapen had. Ook iets wat hij Lune niet hoefde te vertellen, niet eens zijn recht was om te vertellen.
Vervolgens ging hij wel rechtstreeks op zoek naar wat haar dwars zat, hoewel hij het verhulde in een vraag over de overname. Ook dat zat haar vast dwars, maar Leander vermoedde dat er meer speelde en het zou hem weinig verbazen als het iets met haar ex Ramsay te maken had. Hij wist alleen wel beter dan hier direct naar vragen. Toch wist hij dat hij even duidelijk moest maken dat ze niet zou weg komen met zeggen dat het ging, hem vervolgens verder niets vertellend. Ze was zelf naar hem toegekomen, dus ze zou praten ook. Iets wat ze zelf gelukkig ook door leek te hebben.
'Het gaat best,' begon ze haar zin en direct keek Leander haar waarschuwend aan. Hij wilde meer dan dat horen. 'Ik bedoel… het is misschien nu nog wat chaotisch allemaal, maar het komt vast goed.' Hij kon het niet laten om toch een wenkbrauw op te trekken, gezien ze haar verhaal wel erg neutraal hield. Hij wilde weten wat zij voelde, geen samenvatting van hoe de meesten erover dachten. Niet dat hij dacht dat het echt goed zou komen, gezien hij zich absoluut niet kon vinden in de zienswijze van de traditionalisten. Maar het klopte wel dat het uiteindelijk vast op een bepaalde manier zou gaan wennen, dat ze allemaal vanzelf in het nieuwe ritme terecht kwamen, of ze het nu leuk vonden of niet.
'En hoe voel jij je eronder?' vroeg hij haar dan ook, hopend dat ze wel iets meer wilde loslaten nu hij doorvroeg. Hij wist wel dat Lune het nog niet helemaal wist wat betreft haar overtuigingen en hij vond dat hij dat moest respecteren, hoe moeilijk soms ook. Het was dan ook belangrijk dat ze haar lucht bij hem kon luchten en dit zou niet werken als hij haar zou lopen veroordelen over haar opvattingen.
'Niet alsof ik me meteen ga opgeven voor die groep van Donaghue, hoor,' vertrouwde ze hem vervolgens wel toe. Hij knikte langzaam, blij met haar keuze. Hij had vanochtend het artikel gelezen en hij vreesde voor wat deze groep zou kunnen gaan veroorzaken. Het zou vast weinig goeds zijn en alleen maar meer onrust zaaien onder de leerlingen. 'Voor die groep is ongetwijfeld een speciale plek in hel straks. Maar alles wat de hele traditionele manier ons kan leren, kan straks in de buitenwereld misschien wel een leven redden. Of hier.' Ze keek hem enigszins verwachtingsvol aan en hij haalde zijn schouders op. Hij was er juist van overtuigd dat de traditionalistische manier mensen alleen maar meer zou opfucken, vooral de fairies, was juist bang dat dit levens zou kunnen gaan nemen. Dit was alleen nu niet waar hij over wilde praten.
'Wat jij?' vroeg ze hem nog, maar direct schudde hij met zijn hoofd. Hij had haar waarschijnlijk beter direct kunnen vragen in plaats van hierover te beginnen. Niet nu hij er eigenlijk niet zo uitgebreid over wilde praten, niet met iemand die niet helemaal zijn mening deelde. 'En niet geheel onbelangrijk: moet ik straks bang zijn dat je me erbij snitcht? Want dat zou m’n hart absoluut breken.' Ze trok haar wenkbrauwen uitdagend op en hij beantwoordde haar blik met verontwaardiging.
'Natuurlijk niet!' Hij wist dat ze doelde op de groep van Donaghue, maar hij zou zelfs niet zijn modernistische vrienden vertellen dat Lune zich deels in dit nieuwe regime kon vinden. 'Ik hou mijn mond gesloten hierover, niemand hoort iets van mij over wat jij hier zegt.' Hij schudde zuchtend met zijn hoofd, maar liet wel een voorzichtige glimlach zien.
'Gaan die heupen van je weer los, trouwens, vanavond?' vroeg ze grijnzend en stiekem was hij wel blij met deze verandering van het onderwerp. 'Geloof niet dat ik ooit zo ben toe geweest aan een goed feestje.' De timing was inderdaad wel goed, iedereen hier kon nu wel een feestje gebruiken na al die spanningen. Hij had Asher beloofd om vanavond in ieder geval even langs te komen, dus hij was blij ditzelfde nu ook aan Lune te kunnen beloven. Ondertussen raakte Lune afgeleid door haar mobiel, maar toen Leander de zijne even checkte, waren er voor hem geen berichten te zien. Hij was dan stiekem ook blij toen Lune haar telefoon van haar weg gooide en haar aandacht weer op hem richtte. 'Je komt toch wel vanavond?' vroeg ze, haar telefoon duidelijk negerend. Blijkbaar was er een niet zo fijn appje binnengekomen? Des te meer redenen om de aandacht zo maar eens weer op haar te richten.
'Natuurlijk kom ik, ik heb het Asher beloofd. Ik kan alleen niet beloven dat ik ook daadwerkelijk zal gaan dansen.' Hij wist dat hij zichzelf waarschijnlijk met deze woorden vervloekte, maar aan de andere kant zou het Lune een reden voor plezier kunnen geven en dit had ze vast nodig. 'Het wordt vast leuk,' hij glimlachte nog even bemoedigend naar haar, wetend dat ze wat nu zou volgen niet zo leuk zou gaan vinden.
'Ik wil alleen wel graag weten hoe het nu echt met je gaat, Lune,' vroeg hij door, niet van plan om de al direct gestarte ondervraging op te geven. 'Je ziet er de laatste tijd niet gelukkig uit en we weten allebei dat er dan iets mis is. Is het Ramsay weer?' Er speelde vast meer, maar hij kon vast beter beginnen met één van de meest waarschijnlijke opties. Hopelijk volgde de rest dan vanzelf.

28 jan 2022 - 20:20 Tad is offline

Tad 3475

Xavier Castillo

The best lies about me are the ones I told

Je zou denken dat Xavier na al zijn tijd op Alfea inmiddels wel gewend zou zijn aan de nukken van al het vrouwelijk schoon, maar met de brunette hier tegenover hem kon hij het maar nooit weten. De onvoorspelbaarheid van Nevya was met vlagen woest aantrekkelijk, maar het gros van de tijd al evengoed bloedirritant. En dit? Dit was zo’n moment.
“Ik weet het verdomme niet, okay? Is dat wat je wilt horen? Dit alles, het is…” Hij hoorde hoe de woorden haar mond sissend verlieten en een vreugdeloze lach rolde over zijn lippen in respons.
“Wat ik wil horen?” echode hij met een ondertoon van irritatie. “Fuck dat, Nev. Wat dacht je ervan dat ik wil horen dat je je inderdaad idioot gedroeg? Dat we weer oké zijn? Waar the hell dat allemaal vandaan kwam? Je kan niet zomaar ermee nokken en vervolgens zeggen dat je niet weet waarom, maar dat het zo makkelijker is. Je kan me niet zomaar weggooien als een fucking sigaret.”
De specialist zuchtte diep en probeerde zich tot kalmte te manen. De fairy leek zichzelf al evengoed te herpakken, door ditmaal rustiger te zeggen dat ze hem niet wilde buitensluiten. Het was eenvoudig gezegd, maar desondanks stonden ze hier verdomme nog altijd op het dak te ruziën alsof ze een of ander getrouwd stel waren omdat Nev hem zonder één miezerige reden had verkondigd dat het klaar was tussen hen. Xav had altijd gedacht dat de reden dat hij nooit wilde trouwen het klotehuwelijk van zijn ouders was, of de wetenschap dat hij Ashers best man speech zou moeten aanhoren – god mocht weten dat geen ziel ter wereld daar ooit klaar voor zou zijn. Maar het idee om z’n hele leven deze vrouwelijke bullshit nog te moeten aanhoren en vervolgens vriendelijk te moeten blijven was een mooi argument erbij voor op zijn lijst.
Het had hem niet moeten verrassen dat ze zijn hand wegsloeg toen hij haar op die wijze dwong naar hem te kijken. Kort wierp hij zijn blik ten hemel, al berouwde hij dit al snel toen de brunette hem aan zijn shirt naar beneden trok. Jezus. Hij overwoog haar te vertellen dat ze voorzichtig moest doen, omdat dat spul gemaakt was van boyfriend material, maar zijn leven was hem lief en dus grepen zijn handen haar polsen, zodat ze haar grip rond zijn shirt wel moest verslappen.
“Ik kan niet zomaar fuck die gevoelens zeggen, Xav. Die fucking gevoelens zijn het hele fucking probleem hier.”
“Problemen zijn er om te negeren,” reageerde hij schouderophalend, weinig onder de indruk. “En als dat niet lukt, dan lach je ze recht in het gezicht uit en negeer je ze alsnog.” Hij kon het weten. Elk probleem ter wereld waar hij tegen aanliep negeerde hij, of wist hij zo te verdraaien dat het geen probleem meer was. Dat zijn vader al maanden terug ontslagen was vanwege wangedrag en niet langer meer de prominente positie bekleedde waarvan Xav claimde dat hij deze had? Geen probleem zolang hij het niemand vertelde. Dat de geldkraan van de familie Castillo daardoor behoorlijk dichtgedraaid was zou hij niemand aan z’n neus hangen en hij leefde er ook niet bepaald naar; met een vriend als Asher snoof hij er niet minder om. Dat hij zijn hele godvergeten leven al in de schaduwen stond van zijn oudere broer, die door iedereen die hem maar kende op handen werd gedragen? Geen probleem als mensen hier op Alfea in de veronderstelling verkeerden dat hij enig kind was. En het hele incident van buiten de barrière van afgelopen jaar waardoor zijn fairy noodgedwongen Alfea had moeten verlaten? Door een leugen om eigen bestwil was zijn fairy de enige met die pech en was het souvenir dat de specialist eraan over had gehouden slechts een litteken. Soms was collateral damage nodig bij het negeren van problemen, maar met Nevs probleem vertikte hij het om daartoe te behoren. Hij vond het rot om haar zo te zien en wilde haar erdoor heen slepen, want gevoelens waren een bitch, maar dat betekende niet dat zij er ook een moest zijn.
Wanneer hij ook ruzie met de air fairy had en hoeveel pogingen tot verzoening ook faalden er was altijd één plan waterdicht: ze kon hem simpelweg niet weerstaan. Het mocht dan ook geen verrassing zijn dat hij de fysieke aantrekkingskracht tussen hen in de strijd gooide om de plooien in hun relatie glad te strijken en in een poging om haar de storm aan verwarrende emoties die door haar lichaam raasde te laten vergeten.
“Horny little fucker. Je geeft me te veel credits.” Nevs stem vertelde hem dat het goed zat en hij trok een van zijn mondhoeken op in een scheve grijns.
“Takes one to know one, hm?” wierp hij terug. “En ik heb je nooit horen klagen.” Hij deed geen moeite om de afstand tussen hen te overbruggen, maar weigerde al evenmin om meer ruimte tussen hen te creëren. Lang op het gewenste resultaat hoefde hij niet te wachten.
“Dit keer ga ik geen ‘sorry’ zeggen als ik je pijn doe, dat je het weet,” hoorde hij de brunette nog murmelen. Tijd om hierop te reageren kreeg hij echter niet, want voordat hij het wist waren haar lippen stevig op de zijne gedrukt. Xav kon een korte grijns tegen haar lippen niet onderdrukken, maar besloot al snel in het moment mee te gaan en bouwde de zoen verder op. In een simpele beweging duwde hij haar tegen de muur, naast de deur waar ze eerder nog zo graag doorheen had willen glippen om hem te ontvluchten. Zijn vingertoppen verkenden haar blote huid tussen haar top en jeans, totdat zijn duimen zich achter de rand van haar jeans haakten en hij zijn handen op haar heupen liet rusten. Het duurde echter niet lang voordat hij zijn hoofd naar achteren boog. Ver genoeg om buiten het bereik van haar lippen te zijn, maar voldoende dichtbij om te voelen hoe haar adem zijn huid streelde.
Met een vlaag van arrogantie toverde hij een grijns op zijn gezicht en met zijn duimen streek hij over haar blote huid. “Dus dit betekent dat we weer oké zijn, hm?” Een fonkeling was in zijn ogen zichtbaar. Het was er een die maar al te vaak in zijn ogen lag verscholen. “Ik bedoel, ik zoen niet zomaar iedereen, dus als je me nog steeds beu bent dan moet ik 't voor gezien houden.”

@ the roof w/ Nev

She's imperfect but she tries

28 jan 2022 - 22:40 Sev is offline

Sev 19203

Asher Ryan Dugray
"Everything I do, outrageous."

theme • 4th yr specialist • near the lake • w. mae & puddles

Asher trok zijn wenkbrauwen op toen Mae haar lach amper wist te onderdrukken en haar afschuw niet kon verbloemen toen hij vroeg of Rams haar ex was. Zo erg was de jongen toch niet? Hij was leuk om mee om te gaan en leuk om naar te kijken. Hoe dan ook had Asher Mae’s reactie niet verwacht. Een meisje als zij was een allemansvriend, had hij gedacht.
"Ik denk dat Ramsay het niet zo leuk vindt dat ik niet weg zwijmel bij het horen van zijn aan tien verschillende personen herhaalde vieze praatjes,” sloot Mae haar betoog over de jongen af.
Asher begon te lachen. Where was the lie?
“Praatjes heeft hij zeker,” knikte hij. Terwijl ze naar het eendenhuisje wandelden, typte hij razendsnel een berichtje naar de praatjesmaker in kwestie. Beter waren Ramsay’s thirsty WhatsApp-berichtjes geen bullshit geweest. Ash kende zijn vriend langer dan vandaag. Mae had helemaal gelijk wat die praatjes betrof. De specialist wist dat hij er rekening mee moest houden dat Ramsay potentieel all bark, no balls was in deze situatie. Dat zou zeer zeker niet cool zijn. Hem een beetje lekker lopen maken met een dickpic en uitdagende berichtjes…
“Maar praatjes heb ik ook, en mij ben je nog niet zat,” vervolgde hij met een speelse grijns terwijl hij even opzij en lichtjes naar beneden keek om haar blik te vangen. Als reus van de school torende hij boven de meeste jongen, maar sowieso alle meiden uit. Geen probleem. Als je zelf een wolkenkrabber was, zagen knappe feeën zoals Mae er alleen maar schattiger uit daarbeneden.
“Dan ben ik toch benieuwd wat ik anders doe.”

Eenmaal bij Puddles’ eendenhuisje aangekomen, bood hij al gauw aan om het stulpje om te bouwen tot een eendenvilla. Hij maakte er zoals altijd een grapje van, maar hoopte stiekem een beetje dat ze op zijn aanbod in zou gaan. Het was lang geleden dat hij iets… productiefs had gedaan. Normaal gesproken kon hij zichzelf er absoluut niet toe zetten, maar belofte maakte schuld. Hij had een hekel aan het teleurstellen van andere mensen, dus het zou een goede stok achter de deur zijn om eindelijk weer een keertje iets te bouwen. Het was iets waar hij goed in was. Shit, één van de weinige dingen waar hij goed in was.
Het laatste object dat hij gemaakt had, was een netjes afgewerkt, hardhouten sieradendoosje voor zijn moeder geweest. Uren- en urenlang had hij het ding staan schuren om het zo glad mogelijk te krijgen. Vervolgens had hij het houten doosje met zorg gelakt.
Zijn moeder was er zo blij mee geweest.
Inmiddels had hij het ding al lang en breed ingeruild voor een zakje pillen, niet meer in staat om naar het doosje van zijn overleden ouder te kijken. Het deed teveel pijn. Het sieradendoosje was echter niet het enige dat hij had verruild voor alcohol, wiet, cocaïne, mdma, speed of ketamine. Zijn beste vriend Xav en hij waren al geruime tijd goed op weg om Asher’s helft van zijn royale erfenis weg te drinken, smoken, slikken en snuiven. Wat maakte het ook uit? Wat moest hij er in godsnaam anders van halen? Met de drugs kocht Asher in elk geval nog wat synthetisch geluk. Een moment van zorgeloze onbezonnenheid.
De earth faerie keek hem nieuwsgierig aan. "Ben je zo goed met je handen da–"
Asher trok opnieuw zijn wenkbrauwen op terwijl hij haar onderzoekend en lichtjes geamuseerd aankeek. Niet iedereen had een door- en door verrotte dirty mind zoals hij, dus hij wachtte even af wat ze wilde zeggen.
Mae schraapte haar keel en probeerde het opnieuw.
"Ik bedoel, ben je zo goed in bouwen dan?”
Het gezicht dat ze daarbij trok, toverde een ondeugende glimlach op Asher’s gezicht. Aha. Deze chick, met haar engelengezichtje en onschuldige empathische uitstraling, had absoluut een cheeky side. Nice.
“Of ik goed met mijn handen ben?” plaagde de specialist haar daarom. “Hmm…” Even strekte hij zogenaamd serieus zijn handen uit met zijn vingers gespreid om ze goed te bekijken. “Nou, ik ben een bescheiden jongen, dus dat kan ik je niet zeggen. Maarrrr.. ik heb nog nooit klachten gehad.”
Hij gaf haar een schaamteloze knipoog. Vervolgens keek hij hoe kleine Puddles zijn huisje binnen waggelde.
“Maar nee serieus, ik ehm.. ik kan wel een beetje timmeren. Dus als ik ooit iets voor Puddles kan bouwen, dan heb je nu mijn nummer. Ik doe het graag.”
Hij bestudeerde het meisje voor een moment, een vriendelijke glimlach op zijn gezicht. Dodo was a lucky motherfucker. Het was jammer dat ze blijkbaar nog veel met de jongen te maken had. Asher had zijn specialisten-maten heel hoog zitten en wilde geen van hen bewust kwetsen of passeren. Misschien zou hij binnenkort een keertje bij Momma Duck gaan vissen. Kijken in hoeverre hij en Mae nog een ding waren. De earth fairy kon wel zeggen dat er niets meer gaande was tussen de twee, maar Asher was geen kuiken. Exen die elkaar nog zagen, zagen elkaar niet om lekker te Yahtzee-en op de slaapkamer.
Het meisje vertelde hem over haar plannen voor die middag en Asher knikte.
"En ik ga me klaar maken met Lune samen voor het feestje dus dat is ook heel gezellig," vertelde ze. "Oh, en ik heb zelfs nog een hot chocolate night!"
“Een hot chocolate night?” herhaalde Asher. Meisjes waren zo schattig. “Met Luun? Jullie moeten niet te laat komen op het feest, want ik heb net besloten dat ik jou vanavond wil inmaken met beerpong. En dat gaat nu eenmaal beter als ik nog niet shitfaced drunk ben.”
Hij zei het met een lach, maar pijnlijk genoeg ging dat sowieso de realiteit zijn. Het zou niet de eerste keer zijn dat hij nokkie zou gaan door één of andere substantie - of een combinatie van substanties.
“Ik ga zo even kijken hoe het met Xavier is.” Hij grijnsde. “Misschien ook wel even hangen met De Man met de Praatjes,” voegde hij eraan toe met twinkelende ogen. “Kijken of ik hem te pakken krijg vandaag.”
Hij knikte richting het kasteel. “Zullen we teruggaan? Ik moet nodig even douchen zo. En nieuwe schoenen zoeken.”
Hij stak zijn hand nog even in het eendenhuisje om Pebbles te kroelen voordat hij overeind kwam. Met gemak hielp hij Mae ook weer op haar benen.
“Zie je later, Pebs,” groette hij het eendje dat zich in zijn optrekje verstopt had. Vervolgens begon hij samen met het meisje langs de rand van het meer te lopen, terug naar het kasteel van Alfea.

To Mister X:
- Stairway to heaven, highway to hell, whatever you want, bro. I gotcha bro, je kent me toch.
- ben net uit de modder getrokken door een engel vgm. Ik ben nu een kind van god.
- nee, een earth faerie. mae. Ken je haar?
- moet btw nog ff douchen en miss wat anders doen. app me even als je klaar bent met nevya, ik kom wel naar jouw kamer. Is alles wel goed nu?

To Nevvie:
- ofc chica, mag altijd.
- Hoorde dat je hebt gepraat met xav. Alles ok?

To Rambo:
- Ok, kom je mee douchen dan? Geen fotos nodig. Ik ben in 5 min op mn kamer, kom hier over 10 min.
- beter zonder bluf, dude

[ bericht aangepast op 28 jan 2022 - 22:43 ]

ars moriendi

28 jan 2022 - 23:54 Novalunosis is online

Novalunosis 671

Dante Parrish
I just really want to be the warm golden light that pours over everyone I love

20 – Fire Fairy – Modernist - Year 3 – Outfit – Cafetaria – With T'ýr

Al vrij snel ontving hij een bericht terug van zijn beste vriend – nog voordat Dante bij de cafetaria was aangekomen. Ergens was hij wel blij dat Týr had voorgesteld om ergens af te spreken, nu had hij in ieder geval iets van afleiding. Toen Dante die ochtend wakker was geworden was hij eigenlijk van plan geweest om zijn kamer niet te verlaten. Alle vreugdevolle gezichten van de traditionalisten was simpelweg niet iets waar hij op dat moment mee kon dealen. Echter bleek op zijn kamer blijven – zeker na Anez haar plotseling vertrek – niet een veel beter alternatief te zijn. Hij voelde zich er nog miserabel door dan voorheen. Genoeg reden dus om die valse grijnzen maar voor lief te nemen.
Tijdens zijn wandeling richting de cafetaria stuurde hij nog snel een bericht terug naar Týr wiens naam nog altijd verkeerd in Dante's telefoon stond. Telkens wanneer hij zijn naam in zijn telefoonscherm zag verschijnen wekte dat een herinnering op dat hij de naam nog moest aanpassen, maar inmiddels heeft Dante de hoop daarvoor al opgegeven. Hij was al gewend aan de naam.

To: Tuur
👍

De geur van versgebakken broodjes en andere lekkernijen zorgde ervoor dat Dante zijn maag begon te rammelen. Toen hij de cafetaria had voorgesteld had hij eigenlijk niet eens zoveel trek, sterker nog, de afgelopen dagen leek zijn eetlust vrijwel compleet verdwenen te zijn. Dat einde leek nu eindelijk in zicht te zijn.
Gezien het late tijdstip waren er nog genoeg plekken om plaats te nemen. Mede hierdoor en het feit dat Týr aan had gegeven dat hij onderweg was, besloot Dante te wachten op zijn vriend voordat hij wat te eten zou halen en een tafel zou claimen.
Niet veel later kwam zijn vriend met een brede grijns aangelopen. Zijn gezichtsuitdrukking zorgde ervoor dat er plotseling een stuk minder pijn leek te sijpelen aan het bericht dat de jongen hem eerder had gestuurd. Zo leek het tenminste, of dat ook daadwerkelijk klopte moest hij nog afwachten. ''Hey!’’Groette Dante hem terug waarna hij Týr in een vertrouwde begroetingsknuffel trok.
''Ik sterf van de honger,'' kondigde Týr aan.
''Mooi, daarom zijn we hier!'' Reageerde Dante grinnikend waarna hij richting de toonbank liep. Zijn bruine kijkers werden groot bij het zien van al het lekkers in de vitrine. Het opgesloten leven was al niet gezond te noemen en datzelfde gold voor het stukje appeltaart dat hij bijna wilde bestellen. Bijna, want uiteindelijk bestelde hij toch maar iets wat langer voor en verzadigd gevoel zou zorgen: een goed gevuld broodje.
Toen ook Týr zijn bestelling had doorgegeven en beide jongens met een gevuld dienblad aan een tafel zaten besloot Dante voorzichtig te peilen wat de reden was voor het toch wel serieus overkomende appje. Desondanks begon hij er niet direct over, hij wilde de stemming van zijn vriend niet verpesten, maar kon niet negeren dat hij ergens ook wel enorm nieuwsgierig was.
''Hoe is 't? Nog wat meegemaakt deze ochtend?'' Vroeg hij waarna hij snel een slok nam van zijn koffie. ''Ik ben echt net pas uit mijn bed, dit hele gedoe met die overname heeft echt al mijn motivatie doen verdwijnen.'' Ratelde hij vervolgens op een vrij neutrale toon, ''Maar... Ik ga proberen om vanaf nu het beste ervan te maken, te beginnen bij de keuze voor dit gezonde broodje in plaats van een stuk taart.'' Bracht hij vervolgens vol trots uit, waarna hij even grinnikte en vervolgens een hap nam van zijn broodjes. Het was misschien geen appeltaart, maar het was zeker geen slecht broodje.
Afwachtend keek hij zijn vriend aan. Het liefste had hij dat Týr zelf begon over wat hem dwars zat, maar Dante kende zichzelf ook langer dan vandaag en wist dat hij het zou gaan vragen als het niet van zelf bovenwater kwam.

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

29 jan 2022 - 17:37 Sev is offline

Sev 19203

RAINN 'KOVSKY'
"A spark neglected makes the mightiest of fires."

theme • 4th yr fire faerie • outside alfea • w aerys

Rainn had Aerys een moment gegeven om na te denken over zijn woorden. Tot zijn genoegen, zag hij dat zijn mening over de kansloze jacht op Maerilyn indruk had gemaakt.
“Ja,” stemde de jongen uiteindelijk in. “Misschien heeft ze me inderdaad niets te bieden.”
Rainn knikte. Zo mocht hij het horen. Hij had geen tijd voor kinderachtig gedoe, en dat had Aerys ook niet. Dat besefte de light faerie zelf misschien nog niet helemaal, maar gelukkig voor hem had hij Rainn die hem op het juiste pad hield. Nu hij Aerys’ volledige aandacht te pakken had, werd het tijd om het over belangrijkere zaken te hebben. De fire faerie richtte zijn blik op de gele ogen van zijn compagnon en staarde hem strak aan met een blik waar niet uit te ontsnappen viel.
“Ik denk eraan om me aan te sluiten bij die groep die Donaghue op wil zetten. Het wordt tijd voor ons traditionalisten om eindelijk orde op zaken te stellen. Ga je met me mee?”
Hij registreerde de stress in Aerys ogen. De twijfel. De angst. Rainn las de jongen als een boek. De faeries wisten beide dat het geen vraag was waar de vuur magiër een eerlijk antwoord op verwachtte. Nee, het was een manier om Aerys te doen inzien waar zijn loyaliteit lag.
Hij had geen alliantie met de Rothbergs. Niet met Maerilyn. Zelfs niet met de andere traditionelen.
Enkel met Rainn Kovsky.
Rainn wilde het echter uit zijn mond horen. Hem forceren om het over zijn lippen te laten rollen. Hem laten voelen hoe het grootste gedeelte van de studenten op Alfea het simpelweg niet waard was. Hoe zij slechts in de weg liepen en hem weerhielden van het bereiken van zijn volledige potentie.
Hun volledige potentie.
Aerys stond aan de grond genageld terwijl Rainn’s vuurrode ogen rechtstreeks zijn ziel inkeken. Terwijl hij zonder genade naar de jongen bleef staren, bedacht Rainn zich hoe verschillend ze in de kern waren. Ze waren allebei outcasts, absoluut. Maar de manier waarop ze daarmee omgingen, was compleet anders. Waar Rainn het liefst met rust gelaten wilde worden, reikende handen afwees en zich niet wilde verlagen tot de oppervlakkigheid van feestjes en zinloze vriendschappen, was Aerys niet blij met zijn positie.
De blikken die hij op de populaire specialisten wierp wanneer ze luid lachend door de gangen van Alfea liepen, vaker met dan zonder mooie meisjes die aan hun lippen leken te hangen.
De manier waarop hij ineenkromp wanneer diezelfde specialisten een grap maakten ten koste van hem.
De heimelijke hunkering die hij voelde wanneer hij in de buurt was van Maerilyn, wensend dat zijn leven was zoals dat van de jongens die de harten van meisjes zoals zij moeiteloos wisten te veroveren.
De pijn die hij voelde wanneer hij zich letterlijk en figuur onzichtbaar waande op school.
Rainn aanschouwde het allemaal. Hij kon zich er niet in verplaatsen. Sterker nog, hij vond het een flink zwaktebod van zijn vriend. Maar als die afwijzingen samen de benzine vormden die Aerys nodig had om voor zichzelf te kiezen, zou Rainn de vloeistof zonder blikken of blozen aansteken.
“Sta je met of tegenover me, Aerys?” Rainn fluisterde de woorden bijna.
Zijn doordringende, hypnotiserende blik wist bijna door de jongen te branden.
Langzaam zag hij iets veranderen in de gele ogen van de light faerie. Een glimlach begon zich te vormen op zijn gezicht. Alsof het eindelijk begon te dagen.
“Ik ga mee,” besloot de light faerie. “Vanaf nu is het onze tijd.”
Zijn stem klonk zowaar besluitvaardig. Nee, bijna enthousiast. Alsof hij eindelijk begreep hoe de wereld voor hem openlag, zolang hij in zichzelf en in Rainn geloofde. Aerys had niemand anders nodig.
Een zeldzame grijns vormde op Rainn’s gezicht terwijl hij Aerys onverstoord bleef aankijken. In één beweging grepen zijn bleke, slanke handen de jongen bij zijn schouders. Vervolgens tikte hij zijn voorhoofd tegen dat van de light faerie zonder hun oogcontact te breken. Het vuur in zijn ogen, was als een vonk overgesprongen. Aerys had het licht gezien.
“Zo is het,” bevestigde de fire faerie. “Ze zullen spijt krijgen, Rys. Van alles.”
Het was niet nodig om die woorden verder te specificeren. Hij wist dat Aerys de bijbehorende beelden zelf zou vormen. Al die mensen die hem hadden gepest. Buitengesloten. Vernederd. Vergeten. Rainn wist dat de light faerie hen stuk voor stuk voor zich zag.
“Vertrouw me. Jij en ik zullen het laatst lachen.”

[ bericht aangepast op 29 jan 2022 - 17:48 ]

ars moriendi

29 jan 2022 - 23:47 Halsin is offline

Halsin 1445

Gianna Imani Pretorius

I like storms. They let me know that even the sky, screams sometimes.

🗲 20 🗲 Second year 🗲 Air fairy 🗲 Outfit zonder tasje ofc 🗲 With Rush 🗲 Her room 🗲

Haar ogen had ze afgewend van Rush toen hij de vraag die zij eerder aan hem had gevraagd terug vroeg. Even haalde ze haar schouders op. een duidelijk antwoord kon ze niet geven. Uiteindelijk gaf ze eerlijk toe dat ze het niet wist.
Direct gaf Rush een reactie op haar woorden. ‘’Hoezo? Wat houdt je tegen? Of ben je toch Modernistischer dan ik dacht..’’ De afkeurende toon was overduidelijk hoorbaar in zijn stem en het liet haar fronsen. Het zorgde voor alleen maar meer twijfels. Ze zette haar nagels in haar handpalmen. Ter voorkoming van dat haar brein in een neerwaarts spiraal zou gaan, nadenkende over dit. Het resultaat wist ze nu al: zij de hele dag onzeker in haar kamer.
‘’Ik ben niet Modernistischer als je dacht.’’ antwoordde ze, zelfverzekerder dan dat ze zich voelde op dat moment. Zo snel als dat de zelfverzekerdheid in haar stem aanwezig was, zo snel was deze eruit bij haar volgende woorden. ‘’Het is gewoon mijn familie, ik…het doet er niet toe,’’ begon Gianna. Ze wist niet wat voor punt ze maken wilde. Of wat ze nota bene zeggen wilde. Alles wat in haar opkwam, klonk als een of ander sneu excuus. Kort schudde ze haar hoofd lichtjes. ‘’ik weet het gewoon niet,’’ Ze vroeg zich af waarom ze erover begonnen was. ‘’Vergeet maar dat ik iets gezegd heb.’’
Rush die vroeg of ze wat te drinken had was een welkome afleiding. Langzaam was ze opgestaan om een flesje drinken te pakken. "Alles oké?" De vraag stelde ze terwijl ze het flesje overhandige aan Rush en vervolgens weer plaats nam naast hem op haar bed.
“Ja, gewoon droge keel, weet je wel.” antwoordde hij.
Zacht humde ze ter reactie, maar zei verder niets. Dit hoefde ook niet. Rush gaf aan dat er vanavond een feestje zou plaats vinden en vroeg of ze erbij zou zijn.
‘’Ik zeg nooit ‘nee’ tegen een feestje,’’ waren haar woorden die volgden. Dat de overname van afgelopen week ook haar onrustig maakte, was een feit waar ze niet graag over praatte, zelfs liever niet over na dacht. Ontspannen op een feestje was precies wat ze nodig had, met de nodige hoeveelheid drank. Het zou vast helpen met vatten van slaap. Afgelopen nacht was niet de enige nacht die ze gespendeerd had door te staren naar het plafond van haar slaapkamer.
Een grijns ontstond op haar gezicht toen Rush zijn telefoon omhoog hield met de vraag of hij alvast een berichtje zou sturen dat ze er zijn zou. ‘’Bluf,’’ had ze gezegd. De specialist knikte enthousiast en begon te typen op zijn telefoon.
Terwijl hij aan het typen was, had ze zelf ook haar telefoon erbij gepakt. Na een korte staar sessie met haar telefoon, beantwoordde ze het berichtje van Ramsay, waarna ze ook een berichtje naar Xavier stuurde. Het duurde niet lang voordat ze van beiden een antwoord had.
Zou ’t nooit gezegd hebben als ik had geweten dat je ’t echt met rush deed. Gia sloeg haar ogen ten hemel en zuchtte. Fucking Xavier.
Ondertussen had Ramsay haar nog een bericht gestuurd. Of ze met Rush was. Shit. Wat ze nu ook zou antwoorden, ze schatte de kans klein in dat Ramsay haar daadwerkelijk zou gaan geloven. Hoe erg die gedachte ook stak.
Alle berichten beantwoordde ze, waarna ze haar focus eerst weer op Rush legde.
‘’Wie komen er allemaal vanavond?’’
“Oh, volgens mij alle specialisten, de gasten dan, en verder nog geen idee.” antwoordde hij. Vervolgens keek hij van haar, naar haar telefoon en weer terug. Zijn wenkbrauwen had hij opgetrokken. “Hoezo? Heb jij plannen voor vanavond ofzo?”
Gia legde haar telefoon weg en keek Rush aan met een smalle glimlach. ‘’Wat voor plannen zou ik volgens jou moeten hebben vanavond?’’ vroeg ze, waarna ze even humde. ‘’Gewoon nieuwsgierigheid,’’ beantwoordde ze uiteindelijk zijn daadwerkelijke vraag.

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

30 jan 2022 - 20:15 darkurge is offline

darkurge 3074

✴AERYS CALLAHAN✴
Light Fairy • Undecided • Year 4 • Lake • with Rainn
I just wanna talk, and conversate, cause I usually just stalk and masturbate
And I finally got the courage to ask you on a date so just say yes, let the future fall into place

De woorden van Rainn echode na in Aerys zijn hoofd. Over hoe Mae niet in hem geïnteresseerd zou kunnen zijn. Dat ze ging voor specialisten zoals Dorian en Asher en niet voor hem. Het deed pijn, maar misschien het Rainn wel gelijk... Wellicht was hij echt zo kansloos. Al wilde Aerys dat niet helemaal geloven. Mae en hij hadden al best wat tijd samen gespendeerd en hij zag haar helemaal niet alleen met Dorian of met andere populaire specialisten omgaan. Misschien zagRainn haar verkeerd, bovendien kende hij haar niet zoals Aerys haar kende... Hij kon niet weten hoe ze was wanneer ze alleen op haar kamer zat. Dat kon niemand weten. Alleen hij en precies daarom was hij er zo van overtuigd dat het meisje bij hem hoorde. Alles aan haar klopte. Ze was zo perfect wanneer ze op haar bed lag en uit het raam naar de sterrenhemel keek. Aerys had op zulke momenten gewild dat hij in haar hoofd kon duiken. Hij zou er alles voor geven om te weten wat er in dat koppie van haar omging wanneer hij haar zo zag.
Maar dit alles wist Rainn niet. Hij had geen idee van wie Mae echt was. Hij zag haar niet zoals Aerys haar zag, dus de twijfels over Rainn zijn oordeel hield Aerys voor zichzelf. Maar ondanks dat hij nog geen definitief antwoord over Mae had, wist Aerys wel dat Rainn het verder bij het rechte eind had. Het was belachelijk dat niemand hen serieus genoeg nam op school. Het was belachelijk dat anderen Aerys zelfs niet zagen staan op de momenten dat hij wel zichtbaar was. Het was pijnlijk. Het was een afwijzing. En het moest ophouden.
‘’Ik ga mee,” had Aerys vastberaden gezegd tegen Rainn. “Vanaf nu is het onze tijd”
Alleen door die woorden al uit te spreken had Aerys het gevoel dat er iets inherent was veranderd in zijn leven. Hij voelde hoe zijn ademhaling licht versnelde, hoe hij opnieuw aan zijn vest frunnikte, maar deze keer niet langer uit ongemak. Het was onrust, onbenutte potentie, die hij niet langer zou wegdrukken.
Rainn grijnsde en Aerys zijn ademhaling werd nog sneller. Zijn ogen waren nog steeds op die van zijn beste vriend gericht. Het hele meer en alles eromheen leek niet meer te bestaan. Samen met Rainn zou hij mooie dingen kunnen bereiken. Grootste dingen.
De slanke handen van Rainn grepen Aerys bij zijn schouders vast. Hij bracht zijn voorhoofd tegen dat van Aerys aan. Met open gesperde ogen staarde Aerys in de vuurrode van Rainn. Dit moment veranderde alles.
“Zo is het,” stemde Rainn met hem in. “Ze zullen spijt krijgen, Rys. Van alles.”
De woorden waren zowel troostend als pijnlijk. Aerys gromde, duwde zijn voorhoofd steviger tegen dat van Rainn aan. Hij voelde zich als een stier welke een rode doek werd voorgehouden. Er was een vuur aangewakkerd van binnen door de fire fearie die hij niet wilde doven.
“Vertrouw me. Jij en ik zullen het laatst lachen.”
Aerys knikte, glimlachte en snoof luid. Hij wist dat Rainn gelijk had. Hij voelde het!
Er was slechts één ding wat Aerys moest checken, voordat hij de volle 100% zijn vertrouwen aan zijn beste vriend kon geven. Hij moest de vermoedens van Rainn testen, dan zou hij zeker zijn van alles. Aerys had het niet willen doen, hij wilde terughoudend blijven, maar daar leek geen tijd meer voor te zijn. Er moesten keuzes worden gemaakt, Aerys moest weten waar hij aan toe was en er was maar één manier om daar achter te komen.
Aerys zou Maerilyn mee uitvragen.

[ bericht aangepast op 30 jan 2022 - 20:17 ]

30 jan 2022 - 22:56 reguluswife is offline

reguluswife 37248

DORIAN SOLIS CASTEMONT

there's a million things I haven't done
but just you wait, just you wait

twentytwo • fourth year • specialist • modernist • anthem • outfit • his room • with ramsay

“Oja, praten,” grinnikte Ramsay, “die ken ik. Nou, als jullie hier gaan ‘praten’, dan hang je wel effe een sok aan de deur, oke? Ik hoef jullie goede gesprekken niet te zien.” Dorian stond op het punt om zijn tweede kussen ook richting Ramsay’s hoofd te smijten, maar zijn andere werd alweer terug gegooid door de jongen. “Viespeuk.”
”Wat nou viespeuk?” protesteerde Dorian luid. “Jij bent degene die er gelijk vanuit gaat dat we meer gaan doen dan praten. Als er iemand hier een viespeuk is ben jij het.” En om meer dan alleen dat. Hij wilde niet eens weten wanneer zijn kamergenoot voor het laatst zijn beddengoed had gewassen. Het idee van meer doen dan enkel praten met Mae liet hem ongemakkelijk voelen, ook al waren ze tijdens hun relatie niet onschuldig geweest. Hij probeerde er niet te veel bij stil te staan dat het voor Ramsay de normaalste zaak in de wereld leek om nog met ex’en te rommelen, wat zou betekenen dat Rams en Lune… – nee. Zo goed als het kon bande hij de gedachte uit zijn hoofd. Lune was altijd een haast verboden onderwerp geweest tussen de jongens, nog meer sinds hun break-up, en Dorian had te veel respect voor beide om er niet naar te vissen bij hun andere vrienden. En Mae… Hij wist dat hij de brunette behoorlijk had gekwetst toen hij had voor de zomer plotseling had uitgemaakt – zonder er bij te vertellen dat hij zo goed als gedwongen was door zijn vader. Eraan terugdenkende vond hij zichzelf zwak. Als hij al niet voor zichzelf op kon komen tegenover zijn vader, hoe kon hij dan verwachten dat hij zijn medestudenten kon helpen tegen het nieuwe schoolbestuur? Maar… maar als hij het niet gedaan had, dan had hij de teleurgestelde uitdrukking op zijn vader’s gezicht moeten zien. Het maakte niet uit wat hij deed, hij zou niet iedereen tevreden kunnen stellen. De paniek in zijn lichaam wakkerde aan en hij moest een hand op zijn been leggen om te voorkomen dat deze onrustig op de vloer zou tikken. Hij zou er niks mee opschieten om hier in het zicht van Ramsay in paniek te raken. De drang om Mack te vragen of ze er al bijna was, was groot. Rams zou dan nog altijd in de kamer zijn, maar hij kon hier niet de gehele dag blijven, toch?
Zijn wangen werden rood toen zijn beste vriend hem vroeg of hij met Mack geslapen had. Het voelde plots warm in hun kamer, ondanks dat hij nog altijd slechts in zijn handdoek zat. Had hij Rams er eerder over moeten vertellen? Waarschijnlijk, maar hij zou niet weten hoe hij zo’n onderwerp ooit nonchalant kon opbrengen. Het waren vrijwel altijd de andere jongens die over het onderwerp seks begonnen. Halverwege zijn excuses werd hij onderbroken door Ramsay’s luide stem.
”Stop! Zolang je maar niet meer zegt dat je ‘met haar slaapt’ vind ik alles best. Maar Dora, wel oppassen dat Mac je hartje niet breekt, he.” Er klonk een serieuze ondertoon door in het grapje dat hij maakte. Ze is boselfje Mae niet.”
Dorian schudde zijn hoofd, met een blos nog altijd op zijn wangen. “Nee, nee. Dat komt goed.” Bijna maakt hij een zelfvernietigend grapje dat hij daarvoor ook een hart zou moeten hebben. “Het is gewoon… gewoon…” Gewoon wat? Het voelde te simpel om te zeggen dat het slechts met elkaar slapen was en dat ze in een zekere zin afleiding voor elkaar waren voor al het andere dat in hun levens speelde. Hij haatte zichzelf om zo te denken, een meisje als afleiding gebruiken. Nooit had hij zo’n soort jongen willen zijn. Meerdere malen had hij Mack gevraagd of ze er okay mee was, dat ze het daadwerkelijk wilde, maar toch draaide nu zijn maag weer om. In plaats van zijn zin met fatsoenlijke woorden af te maken maakte Dorian een vaag handgebaar. “Over Mack gesproken, ze komt zo langs.”
Voor niet de eerste keer die ochtend verschoof Ramsay’s aandacht naar zijn telefoon. Als er ooit een reality show kwam in de trant van “Help, mijn beste vriend is app verslaafd” dan was Ramsay de eerste die hij daarvoor zou opgeven. Een blik op zijn eigen telefoon verraadde dat er behoorlijk wat gaande was in de broski’s op, aan het aantal ongelezen berichtjes te zien. Na een korte seconde van aarzeling plaatste hij de chat in gearchiveerd, al zal deze waarschijnlijk zo weer omhoog poppen in zijn recente chats. Hij zou het later wel terug lezen, wanneer zijn lichaam niet strak stond van de spanning.

To Isla
Kunnen we praten vanmiddag? Over dit hele gedoe?

Na een korte app richting Isla richtte hij zijn blik weer op Ramsay, die er alles behalve blij uit zag, al beweerde hij dat er niks aan de hand was. Zijn ogen volgden Ramsay terwijl hij naar het raam liet en de as van zijn joint buiten uittikte. “Rams,” zuchtte Dorian vermoeid. “Je hebt een asbak, waar denk je dat dat ding anders voor is?” Hij geloofde de woorden van zijn goede vriend niet, dat er niks zou zijn, maar wilde voorzichtig zijn met hoeveel hij hem pushte. Het laatste wat hij op dat moment kon gebruiken was een ruzie met de jongen die als een broer voor hem voelde. “Ik ijsbeer ook altijd zo verwoed door de kamer als er niks aan de hand is.”

To the stars who listen — and the dreams that are answered

31 jan 2022 - 9:53 darkurge is offline

darkurge 3074

☩ RAMSAY ROTHBERG ☩
Specialist • Modernist • Year 3 • His room • with Dorian

Ramsay had zijn kussen naar het hoofd van Dorian gegooid. “Viespeuk.” had hij lachend gezegd.
“Wat nou viespeuk?” protesteerde Dora luid. “Jij bent degene die er gelijk vanuit gaat dat we meer gaan doen dan praten. Als er iemand hier een viespeuk is ben jij het.”
Onschuldig gooide Ramsay zijn handen in de lucht. “Ik doe helemaal niks he! Laat mij hier ff buiten. Jij bent degene die met boselfje Maerilyn afspreekt, ik niet.” Ramsay liet zichzelf weer lachend in zijn bed zakken.
Toen vroeg hij maar naar Mackenzie en Dorian zijn wangen leken voor de 100ste keer die ochtend rood te kleuren. Als je niet beter wist zou je denken dat Dorian een ontzettend spannend liefdesleven leidde. Of een stoplicht was. Een van de twee.
Ramsay hoefde niks te horen over de nachtelijke avonturen van zijn twee beste vrienden, maar baalde wel een beetje dat ze het hem niet eerder verteld hadden. Dorian en hij deelde een kamer, het voelde alsof Do en Mac achter zijn rug om waren gegaan en dat was niet chill.
Ramsay waarschuwde zijn beste vriend voor zijn beste vriendin; Dorian moest zijn tere hartje niet laten breken door de mind faerie. Hij zou niet de eerste zijn...
“Nee, nee. Dat komt goed.” stelde Dorian hem gerust. “Het is gewoon… gewoon…”
Fronsend keek Ramsay naar zijn kamergenoot. Gewoon wat?
Maar Dorian maakte zijn zin niet af en Ramsay besloot er verder niet naar te vragen. Zijn beste vriend maakte een vaag handgebaar welke Ramsay niet helemaal begreep.
“Over Mack gesproken, ze komt zo langs.”
“Ah nice!” Ramsay nam de zoveelste hijs van zijn joint en bracht zijn hand achter zijn hoofd. Hij had wel zin om met Dorian en Mac te chillen. Als die twee maar niet dachten dat hij zich uit zijn kamer liet wegjagen alleen maar omdat zij het met elkaar deden. Seks hadden ze maar in hun eigen tijd.
Ramsay zijn telefoon trilde zo vaak achter elkaar dat hij deze niet langer kon negeren. De hoeveelheid berichtjes zorgden voor allerlei verschillende emoties. Isla was duidelijk niet helemaal lekker of wakker vandaag. Hoe kon ze dit over Ley zeggen? Over hun kleine zusje?

Xavier reageerde, maar aan zijn antwoord had Ramsay niks. Wat een irritante gast was dat ook en hij verwijderde hun gesprek.

Aiofe maakte zich zorgen om dingen waar ze zich helemaal geen zorgen om hoefde te maken. Had hij een vriendin? Wat maakte dat nu uit?

Myka had de hele ochtend alleen nog maar flauwe opmerkingen gemaakt, maar Ramsay kon het haar wel vergeven. Vroeg of laat had hij haar wel weer in een positie waarin ze helemaal geen grapjes maakte. En met die gedachte in zijn hoofd tikte Ramsay grijnzend een bericht naar haar terug.

Alsof het lot met hem aan het spelen was kwamen daarna tegelijk de berichten van Gigi en Lune binnen. Zijn twee favoriete meisjes op de school maakten hem benauwd. Gigi was inderdaad met Rush. Maar ze deden niks, zei ze. Ja, ja, die had Ramsay eerder gehoord.
Met zijn joint tussen zijn lippen geperst typte hij verwoed berichtjes terug naar zijn vriendin.

To: Gigi ❤️
Oke..
Sinds wanneer ga je met hem om? Ik heb jullie nog nooit met elkaar gezien.
Niet tegen me liegen he Gi.....
En Dorian smoked, het is weird.
Denk dat we wel kunnen afspreken. Als jij niet te druk met Rush bent. 😒

Het was alsof Gia hem continue schaak zette op het speelbord van hun relatie. En het was kut. Hij zei wel tegen anderen dat ze een open relatie hadden, maar dat was de afspraak helemaal niet. Gigi had die vrijheid zichzelf toegeëigend en het had pijn gedaan toen Ramsay voor het eerst hoorde dat zijn vriendin was vreemd gegaan. Hij begreep niet waarom ze het deed en hij durfde het haar ook niet te vragen. Was hij slecht in bed? Dat kon het niet zijn... Vond ze hem niet knap genoeg? Dat kon het al helemaal niet zijn! Er was gewoon geen logische verklaring voor Gia haar gedrag en dat zat hem dwars. In het begin had Ramsay gedacht dat het misschien lag aan zijn eigen side chicks, maar Gia wist dat hij zo was. Ze was bovendien zelf eerst een snack on the side geweest toen hij met Lune was! Dus dat kon het niet zijn. Maar wat dan wel?
Ramsay zijn ogen schoten naar Dorian. Hij zou willen dat hij het zijn vriend kon vragen, maar dat was uit den boze.
Lune haar antwoord was kort, maar krachtig. Ramsay beet op de binnenkant van zijn wang en sloot voor een seconde zijn ogen.

To: Lune 💕
Ja, ik ben de reden daarvan.
Dat weet ik.
Ik weet dat ik fouten heb gemaakt Luun.. en als ik het allemaal terug zou kunnen nemen dan zou ik dat meteen doen.
Ik zou alles geven om mijn stomme fouten te kunnen uitwissen.
Maar dat kan ik niet.
Ik ben geen faerie.
Ik ben maar een simpele man die voor altijd van je houd.
En ik wil gewoon in je leven zijn.
Als vrienden.
Is dat te veel gevraagd?

De zinnen waren getypt en verzonden voor Ramsay er erg in had. Was het zo raar dat hij nog met Lune wilde zijn? Dat wilde zij toch ook met hem? Wanneer hield ze eindelijk op met deze vreemde impasse in hun relatie. Lune en hij hoorden samen te zijn. Hij kende amper een leven op Alfea zonder Lune als zijn vriendin en hij miste haar. Zij moest zich toch hetzelfde voelen?

From: Ash
- Ok, kom je mee douchen dan? Geen fotos nodig. Ik ben in 5 min op mn kamer, kom hier over 10 min.
- beter zonder bluf, dude

Fack.
Ramsay was opgestaan en had onrustig door de kamer geijsbeerd met zijn ogen op zijn scherm gericht. Asher was serieus. Echt serieus. Een beetje tongen was tot daar aan toe, maar douchen? Met hem? Ramsay zijn oren gloeiden. Hij liep naar het raam, ademde gestrest rook naar binnen en tikte zijn joint uit naar buiten. Zijn vinger tikte harder dan nodig, maar hij moest iets.
“Rams,” zuchtte Dorian, “Je hebt een asbak, waar denk je dat dat ding anders voor is?”
Verward keek Ramsay op van zijn scherm naar Dorian, maar hij kon zijn blik niet heel lang van de woorden van Asher afhouden. “Huh?” bracht hij wazig uit. “Ja..” zei hij toen, zonder Dorian zijn woorden echt goed te hebben gehoord.
Hij wilde niet opnieuw een Reilly-situatie, maar dat was zijn insteek ook niet echt geweest. Hij had zijn dick pic voor de lol naar Asher gestuurd, om een reactie uit te lokken en had niet verwacht dat de jongen zo snel over zou gaan tot actie.
Ramsay slikte.
“Ik ijsbeer ook altijd zo verwoed door de kamer als er niks aan de hand is.”
“Wat?” Ramsey keek weer op naar Dorian en Dorito. “Nee, is niks man.” wuifde Ramsay opnieuw Dorian zijn vragen weg. “Iets met Ies en Ley.”Loog hij snel. “Niks ernstigs.”
Ramsay staarde weer naar zijn telefoon. Er was nog iets anders wat hem zo onrustig maakte. Het gay partijtje onder de douche was niet perse iets waar hij in geïnteresseerd was, maar ergens was hij wel nieuwsgierig naar waar dit alles kon leiden. Daarnaast hij wilde zich niet laten kennen. Asher moest niet denken dat hij met hem kon kutten.
Twijfelend tikte Ramsay het zoveelste berichtje van die ochtend en drukte met verhoogde hartslag op verzend.

To: Ash
Ah 10 minuten red ik niet man, ben nog trainen.
Maar we kunnen het vanavond na het feest wel gezellig maken?

[ bericht aangepast op 31 jan 2022 - 9:56 ]

31 jan 2022 - 11:31 Amobi is offline

Amobi 15201

LEYSA DANIKA ROTHBERG
specialist • 18 • modernist • breakfast • with isla

Leysa grinnikte zachtjes om Isla’s reacties. Het was zo gemakkelijk haar grote zus van haar stuk te brengen, alleen al het inzoomen op haar enkele rimpels was genoeg. “Nee, ik ga dit niet deleten. Oncharmante foto’s hebben is onderdeel van het familie-zijn. Daarnaast gaat Rams die rimpels toch niet zien,” antwoordde Leysa uiteindelijk, waarna ze haar telefoon uitklikte en terug in haar zakken stopte. Er stond nog altijd een kleine glimlach op haar lippen. Haar zus plagen was nog altijd zo’n leuk spelletje, Isla hapte gewoon te lekker.
“Ja, natuurlijk weet ik hoe die jongen is, maar ik had verwacht dat hij op z’n minst zou terugreageren. Met een kots-emoij of zo. Gelijk een printscreen naar jou doorsturen is zo.. Snitchy,” zeurde Leysa zachtjes in reactie op haar oudere zus. Bij Isla’s volgende woorden rolde ze kort met haar ogen, daar ze het totaal niet eens was met de inhoud ervan. Niemand hoefde op haar te letten, hoe vaak moest Leysa dat hun nog vertellen? Het twaalfjarige, ouderloze kleintje was ze allang niet meer. “Jullie hoeven niet op mij te letten, godsamme zeg,” mopperende ze dan ook zachtjes, onbewust, nier per sé bedoeld voor Isla’s oren. Daarna staarde ze het bruinharige meisje tegenover haar uitdagend terug aan.
Leysa knipperde een aantal keer met haar ogen na het vrij korte en directe antwoord terug van haar oudere zus. “Als je het weet.. Waarom vraag je het dan?” vroeg ze, bijdehand als altijd. Ze staarde Isla voor enkele tellen aan, om te kijken of er iets van haar gezicht of lichaamstaal af te lezen was. Echter was Leysa hier nooit bepaald goed in geweest. Wat zou er op dit moment toch in het hoofd van het oudste Rothberg-kind omgaan? Het was een vraag waar Leysa in ieder geval geen antwoord op wist. Er begon een ietwat ongemakkelijke stilte tussen de twee zussen te heersen, waardoor Leysa haar telefoon er maar weer bijpakte. Inmiddels had ze weer berichten terug van Ramsay en Aoife, waar ze besloot op te reageren.

Door eenmaal hard te knorren liet Leysa’s maag haar weten dat ze honger had, waardoor ze opstond om wat ontbijt voor zowel zichzelf als haar zus te halen. Echter kon de rebelse tiener het niet laten om vlak voor vertrek nog een shockerende opmerking Isla’s richting op te gooien. Al leek de dame in kwestie, verrassend genoeg, meer interesse te hebben in haar telefoon dan het seksleven van haar kleine zusje. Misschien was het toch niet zo’n big deal voor Leysa’s broer en zus als ze altijd beweerden? Een sprankeltje van hoop omhelsde haar, tot dat ze halverwege de kantine was en Isla opeens haar naam roepte. Blijkbaar had het even geduurd voordat het doorgedrongen was.
Leysa negeerde het, wetende wat haar te wachten zou staan wanneer ze zou terugkeren. Bepaald niet iets waarvoor ze haar ontbijt wilde opgeven. Isla’s preek en bijbehorende bezorgde gevoelens moesten zich maar even koest houden. Toch knaagde het aan Leysa en liep ze vol angstige nervositeit verder. Ze herkende de toon in haar zus’ stem als geen ander. Het was duidelijk dat Isla de opmerking niet grappig had gevonden, wat alleen maar gedoe ging opleveren. Wellicht dat Leysa toch een te voorbarige keuze had gemaakt om haar ‘geheim’ luidkeels te verkondigen aan de wereld. Helaas kon ze nu niet meer terug in de tijd en moest ze wel de gevolgen hiervan accepteren. Zou Isla haar geloven als ze beweerde dat ze een grapje maakte?
In enkele snelle bewegingen verzamelde Leysa de ontbijtjes voor beide dames bij elkaar. Voor haar oudere zus was dit, zoals altijd, een croissantje met kaas en jam. Voor haarzelf een bakje yoghurt met cruesli en een appel. Met een kleine tegenzin liep ze terug naar hun tafel, waar ze op afstand al het gezicht van Isla zag. De brunette was niet blij, totaal niet zelfs. Lichtelijk geïrriteerd sloeg Leysa haar ogen neer toen haar zus haar commandeerde op de stoel te gaan zitten. “Oh kom op, het was maar een grap,” zuchtte ze in een poging haarzelf te redden. Echter leek Isla hier niks van te willen weten, of geloven. Met een tweede, diepe zucht zette Leysa beide borden op de tafel neer, waarna ze zich op de aangewezen stoel liet vallen.
De half dichtgeknepen ogen van Isla betekenden niet veel goeds. Bij het horen van haar woorden sloeg Leysa dramatisch haar ogen neer en zakte ze onderuit in haar stoel. “Het was een grap,” herhaalde ze nogmaals, al voelde ze haar wangen warm worden. Een bekend teken dat ze aan het liegen was. Ze wendde haar blik af, staarde naar de muur, nam een hap van haar yoghurt die ze nauwelijks kon doorslikken. Leysa wist niet goed hoe ze zich hieruit moest praten. Normaal gesproken was ze best goed in gladde praatjes, geleerd van Ramsay, maar haar zus prikte er feilloos doorheen. Het was duidelijk dat ze in de cafeteria zouden blijven tot dat ze alles had verteld.
Na enkele minuten stilte slaakte Leysa een verslagen zucht en keek ze Isla terug aan. “Zijn naam is Felix, hij is een laatstejaars specialist en we hebben de nacht gespendeerd in zijn kamer. Ik heb hem leren kennen op een feestje vorige week zaterdag. Het klikte en sindsdien heb ik al een aantal nachten met hem geslapen,” biechtte ze toen eindelijk op, waarna ze op haar onderlip beet. Leysa nam opnieuw een hap van haar yoghurt.

[ bericht aangepast op 31 jan 2022 - 16:08 ]

That is a perfect copy of reality.

Index RPG Actieve Topics Zoek