[RPG • 250] Alfea College • speeltopic - Speeltopics

14 nov 2021 - 14:00 reguluswife is offline

ALFEA COLLEGE
"Discomfort Is Where Growth Lies."

STORYLINE

Alfea College is een school die zich richt op het verder ontwikkelen van fairies en specialists. Sinds het ontstaan van de school zijn er twee verschillende meningen over de manier van lesgeven. Voor zover bijna iedereen zich kan heugen is dit de afgelopen tientallen jaren voornamelijke op de moderne manier gebeurd. De traditionele manier was de doofpot ingestopt, dacht men.
Halverwege het vorige schooljaar was er de eerste waarneming van een Burned One sinds tientallen jaren. Hoewel hier eerst over gedacht werd als een unieke verschijning, namen de hoeveel waarnemingen toe naarmate de maanden vorderden. Voor een kleine groep nog bestaande traditionalists werd het steeds duidelijker dat de moderne manier van werken een te klein effect had op het terug dringen van de grote aantallen Burned Ones en andere dreigingen. Een week geleden heeft deze groep het regime op Alfea onder dwang overgenomen. Per direct zijn er nieuwe regels ingevoerd.

rollentopic • praattopic • speeltopic • story • spreadsheet

PERSONAGES

Ladies
♀ Myka Montarac - 19 - 2 - specialist - U - Neaira
♀ Nevya Levan - 20 - 3 - air fairy - T - Neaira
♀ Remy Ó Braonáin - 20 - 3 - earth fairy - U - Neaira
♀ Gianna Pretorius - 20 - 2 - air fairy - T - Neaera
♀ Eileen Madsen - 19 - 2 - water fairy - M - glowfaery
♀ Phyre Falconsky - 21 - 3 - fire fairy - M - Sionnach
♀ Isla Rothberg - 22 - 4 - specialist - M - Sionnach
♀ Maerilyn of Linphea - 21 - 3 - earth fairy - M - Enjoy_20
♀ Cassia Laiken - 20 - 3 - mind fairy - U - Enjoy_20
♀ Aiofe O'Malley - 18 - 1 - light fairy - M - Laufeydottir
♀ Lune Castemont - 20 - 3 - light fairy - U - Tad
♀ Leysa Rothberg - 18 - 1 - specialist - M - Starsight
♀ Nerissa Ajax - 20 - 3 - specialist - U - Lerwick
♀ Ember Hayes - 20 - 3 - water fairy - U - calice

Gentlemen
♂ Ramsay Rothberg - 20 - 3 - specialist - M - calice
♂ Aerys Callahan - 22 - 4 - light fairy - U - calice
♂ Rush - 20 - 3 - specialist - T - calice
♂ Bruno Castillo - 22 - 4 - specialist - M - calice
♂ Deimos Laiken - 22 - 4 - specialist - U - Neaera
♂ Perseus Montarac - 21 - 3 - specialist - M- Neaera
♂ Leander Madsen - 19 - 2 - specialist - M - RadioTapok
♂ Faolan Callahan - 20 - mind fairy - T - RadioTapok
♂ Caelan Haywood - 22 - 4 - specialist - T - Lunation
♂ Dante Parrish - 20 - 3 - fire fairy - M - Lunation
♂ Týr Pedersen - 22 - 4 - fire fairy - M - Laufeydottir
♂ Asher Dugray - 23 - 4 - specialist - M - Normandy
♂ Rainn Kovsky - 22 - 4 - fire fairy - T - Normandy
♂ Dorian Castemont - 22 - 4 - specialist - M - Neaira
♂ Reilly Donaghue - 21 - 4 - air fairy - T - Starsight
♂ Ronan Faughn - 19 - 2 - water fairy - M - Lerwick
♂ Xavier Castillo - 21 - 4 - specialist - T - Tad

CHARACTER WHEREABOUTS

REGELS

• Alleen de dictator van deze RPG mag andere chars besturen
• Probeer minimaal 250 woorden te schrijven.
• 16+ mag, maar geef het even aan bovenin de post (evenmin trigger warnings en andere heftige onderwerpen).
• De Quizlet huisregels gelden hier ook.
• Gelieve minstens elke week een keer te posten, al begrijp ik het volledig als dit af en toe niet lukt.
• Maximaal vier rollen per persoon, maar probeer ze wel allemaal actief te houden. Als je toch meer wilt, overleg het even met me en dan komen we er wel uit.
• Ruzies en gezeik buiten de RPG houden.
• Zowel Engels als Nederlands is toegestaan, maar gelieve wel de post in een taal schrijven.
• Alleen Neaira en Neaera maken nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven.

shout out to Deems/Starsight dat ik Pritchard layout over mocht nemen

[ bericht aangepast op 30 maart 2022 - 15:13 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

11 dec 2021 - 17:46 glowfaery is offline

glowfaery 1546

EILEEN MADSEN

water fairy - year two - with Lavender @ breakfast - outfit

“Fucking traditionalist,” fluisterde Lavender zacht. “In ieder geval zal het vast niet erger kunnen worden dan dit, right?”
Eileen haalde haar schouders op. “Ik denk dat niemand uberhaubt dit had verwacht, wie weet hoe ver ze zullen gaan,” sprak ze voor ze een hap nam van haar broodje omelet.
“In ieder geval ben ik blij dat je tijd wilde vrijmaken om samen te ontbijten. Je bent mijn rots in de branding na deze zware week,” Hij legde haar hand kort op de hare. Een glimlach verscheen op haar lippen.
“Natuurlijk, we kunnen elkaar tenminste eindelijk vaker zien nu je hier bent,” Ze kneep zachtjes in zijn hand voor ze haar handen weer om de mok koffie legde. “En het komt allemaal wel weer goed. Ik denk dat er vanzelf genoeg ouders klagen als ze te ver gaan met dingen omgooien. Er zijn aardig wat studenten met invloedrijke ouders,” Ze zou haar eigen vader ook onder die categorie indelen, als generaal had hij zeker wat zeggen schap.
“Heb je verder nog andere plannen vandaag?” Oh dat herinnerde haar dat ze Ronan moest terug appen. Snel wierp ze een blik op haar telefoon.

To: Ronan🥰
Ja is goed! Roep maar wanneer je zover bent

“Ik heb met Ronan afgesproken, maar tot die tijd heb ik alle vrijheid om bij te praten,” glimlachte ze. Ze wilde absoluut niet dat hij dacht dat ze snel weg wilde of iets. Ze had al te weinig tijd met hem doorgebracht in haar ogen. “Bevallen je lessen voor de rest wel allemaal of wil je echt al gillend weg?”

11 dec 2021 - 23:25 Halsin is offline

Halsin 1445

♚ Deimos Caderyn Laiken ♚
________________________________________________________________________________________________________________
He will do what it takes to survive
_____________________________________________________________________________________________________________________________________

Enkele minuten had hij naar het plafond van zijn kamer gestaard alvorens hij opstond om zichzelf op te frissen en aan te kleden, voorzichtig zodat hij Phyre niet wakker maakte.
Sinds de overname van de traditionalists had hij zoveel mogelijk van zijn vrije tijd gespendeerd aan trainen, als hij die trainwreck maar kon ontlopen. ‘s Ochtends trainen voor de lessen aan en ‘s middags na de lessen. Zolang hij zoveel mogelijk het nieuwe schoolbestuur kon ontlopen, was hij in ieder geval niet de reden dat Sereia in de problemen kwam met hen. Andersom kon hij zich er niet druk om maken: dat zijn zusje haar gedrag hem in de problemen kon brengen.
Het de voornamelijkste reden dat hij niet achter de traditionalists stond en eerder nog undecided was. Deimos kon er niet bij hoe gemakkelijk ze in staat waren familieleden iets aan te doen als er niet gedaan werd wat zij wilden. Verder was het gehele ‘emoties niet inhouden’ ook bullshit. Van emoties werd je onvoorzichtig en door onvoorzichtigheid maakte Thuis zou zijn keuze ook in het verkeerde keelgat vallen als hij zich openlijk uite dat hij neigde naar de modernisten. Zijn vader was door en door een traditionalist en had zijn kinderen ook met die idealen opgevoed. Mede de oorzaak waardoor hij geen echte keuze gemaakt had. Wat belemmerend was. Sinds de dood van zijn moeder was de relatie tussen zijn vader en hem simpelweg niet bestaand te noemen. Hij snapte het ook niet waarom zoiets hem ook nog maar iets boeide.
Net toen hij zijn tandenborstel aan de kant legde, kwam Phyre de badkamer ingelopen. Ze was achter hem komen staan en had haar kin op zijn schouder gelegd. “Daar ben je,’’ prevelde ze zacht, waarna er een ‘goedemorgen’ volgde.
"Hey," mompelde hij. ‘’was je me kwijt?’’ Er was een toon van lichte amusement hoorbaar in zijn stem. Zijn hoofd draaide hij zo dat hij kort zijn lippen op haar slaap kon drukken. ‘’Zin om zo samen te ontbijten?’’

22 • Fourth year • Specialist • His bedroom • with Phyre

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

13 dec 2021 - 22:01 reguluswife is offline

reguluswife 37248

MYKA CASSIOPEIA MONTARAC

she's got a friday night personality
with a sunday morning heart

twenty • third year • specialist • undecided • anthem • stone circle • with reilly

Voorzichtig benaderde Myka Reilly, een oog houdend op de onrustige magie rondom zijn handen. Ze was het niet gewend om hem zo te zien, de jongen die normaal alles zo onder controle leek te hebben. Zou hij het niet eens zijn met de keuzes van zijn moeder? Het was de enige reden die ze kon bedenken waarom hij de Stone Circle zou opzoeken – of er moest nog iets voorgevallen zijn, dat samen was gevallen met het nieuws van die ochtend. Zachtjes bromde hij dat ze weg moest gaan, iets wat haar niet lekker zat om te doen, met zijn gespannen houding. Zijn handen sloten zich tot vuisten en het knetterende geluid van zijn air magic nam toe. Haar ogen vielen voor enkele seconden op zijn handen, waarna ze terug flitste naar zijn gezicht. Zonder aarzeling nam ze plaats op een van de stenen, voor het geval Reilly nog van gedachten mocht veranderen, met haar benen in een lotushouding. “Dat is okay,” antwoordde ze op een zachte toon. Ze had alle tijd van de wereld. Terwijl Reilly verder ging met zijn magie pakte ze haar telefoon er bij om Ramsay te antwoordden. Zijn dickpic had ze al verwijderd. Het waren leuke dingen, maar niet erg mooi om naar te kijken. Aan het begin had ze er wat twijfels overgehad, om dingen met hem te doen, maar hij had haar ervan verzekerd dat Gia en hij een open relatie hadden en dat zijn vriendinnetje er geen problemen mee had. Toen ze zelf Gia had gedatete had de knappe brunette daar niet het type voor geleken, alleen ze had Gia ook met andere jongens gezien dus het moest wel kloppen, toch?”

To Ramsay
Ik ben vandaag druk maar zal mijn secretaresse contact met je opnemen.
Hmm, weet niet of ik wil dat jij een foto van mij maakt, ik vereis minstens een 8/10 dus je zult eerst wat growth moeten laten zien

To Rush
Ga jij mee doen aan die groep?

Haar telefoon verdween weer in haar broekzak, haar aandacht terug op Reilly. Ze wist niet wat het was van haar woorden dat verkeerd viel. De donkerharige jongen sloeg met zijn handen op de steen terwijl gevloek over zijn lippen rolde. Een licht ontdane uitdrukking verscheen op haar gezicht, zijn woorden meer kwetsend dan ze zou willen toegeven. Myka maakte aanstalten om op te staan, om Reilly zijn gevraagde rust te bieden, toen hij zich naar haar omdraaide en vroeg hoe het ging. Wilde hij toch niet dat ze ging? De vlinders in haar buik begonnen wilder te fladderen met zijn aanwezigheid naast de hare. Haar knie botste zachtjes tegen de zijne aan. Was het te onsubtiel als ze nu zijn kant op schoof? Ondanks alle romance boeken die ze had gelezen en romantische films die ze had gezien, wist ze soms nog altijd niet zeker wat te doen. Er bestond geen daadwerkelijk handboek voor dit soort dingen. Ze hadden enkele keren gezoend, maar hoe Reilly er precies overdacht, daar kon ze geen vinger opleggen. Hij was lastig om te peilen, lastiger dan de meeste mensen.
”Ik weet het niet,” gaf Myka eerlijk toe. “Beter dan met de meeste, denk ik?” De hoeveelheid studenten én docenten met wallen onder hun ogen waren de afgelopen paar dagen in een exponentieel aantal toegenomen. Ze maakte zich meer zorgen om de mensen om haar heen, dan de daadwerkelijk overname. De meeste tijd van de afgelopen zesennegentig uur, wanneer ze geen lessen hadden en wanneer ze niet aan het slapen was, had ze voornamelijk gespendeerd aan het constant checken of mensen nog steeds oké waren en als ze niet oké waren, of en hoe ze hen kon helpen. Haar normaal gesproken overvolle batterijen, zowel fysiek, mentaal, als sociaal, begonnen behoorlijk leeg te raken. Veel tijd aan daadwerkelijk nadenken over de beide kanten had ze nog niet gedaan, onbewust expres. Ze was altijd al ontzettend slecht geweest in keuzes maken, net zoals nu of ze zich meer thuis voelde bij de modernisten of bij de traditionalisten. Vooral bij dit voelde het alsof ze niet meer terug zou kunnen, als ze eenmaal haar keuze had gemaakt. Ze wilde geen vriendschappen verliezen, aan beide kanten niet. Rush zijn woorden over de traditionele kant waren erg overtuigend geweest en ze was bijna honderd procent zeker geweest van zijn gelijk, tot ze daarna weer met wat andere sprak. Het was om lichtelijk gestoord van te worden, voor hoeverre ze dat nog niet was. Misschien zat het haar toch meer dwars dan ze dacht. “Ik weet niet of… ik wil geen keuze maken,” zuchtte ze zachtjes, in de goede hoop dat Reilly frustratie ook voortvloeide uit niet weten wat te doen. “Maar ik denk dat we die binnenkort wel gaan moeten maken.” Al was het dan alleen maar voor de oppervlakte, iets wat nog steeds een bepaald signaal zou afgeven aan de rest. Ze leunde naar achteren op haar handen, een van haar handen tussen hen in plaatsend. “Ik denk dat een voor- en nadelenlijstje niet echt werk in zo’n situatie.” Hoe vaak ze ook van die lijstje maakte, uiteindelijk deed ze er nooit iets mee en deed ze wat het beste voelde. Heart over head. “Niet alle nieuwe regels lijken zo slecht te zijn? De latere curfew is wel fijn...” Weifelend beet ze op haar onderlip. Nog een poging wagen om te vragen hoe hij zich voelde moest ze maar niet doen, na zijn eerder reactie. “Meer tijd om met mensen te spenderen.” Zou ze het vragen? “Als je nog geen plannen hebt voor vanavond, kom dan om half negen naar de entreehal.”

[ bericht aangepast op 13 dec 2021 - 22:05 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

14 dec 2021 - 14:58 Amobi is offline

Amobi 15201

LEYSA DANIKA ROTHBERG
specialist • 18 • modernist • breakfast • with isla & aerys

De afgelopen week had een wirwar aan emoties veroorzaakt in Leysa’s hoofd. De eerste paar dagen had ze zich vooral bang gevoeld, al zou ze dat nooit aan iemand toegeven. Nu voelde ze vooral onzekerheid en verwarring. Onzekerheid over de positie die haar oom ging aannemen in dit alles, verwarring over hoe en waarom het was gebeurd. Heerste er al langer een dreiging dat de traditionalisten met harde hand de school wilden overnemen, of was het een complete verrassing geweest? Het waren vragen die Leysa ‘s nachts wakker hielden, daar ze niet goed kon omgaan met plotselinge veranderingen. Het gevolg hiervan waren de prachtige wallen die onder haar ogen hingen.
Gelukkig was Leysa een eerstejaars student en was het schooljaar pas een maand bezig, wat betekende dat het omgegooide curriculum niet voor al te veel problemen zorgde in haar geval. Het was nog steeds vervelend, zeker, maar iemand als Leysa kon nog makkelijk omschakelen naar de nieuwe regels, lessen en verplichtingen. Als ze nu een vierdejaars was geweest had ze het veel zwaarder gehad. Leysa was dan ook erg nieuwsgierig naar wat deze leerlingen ervan vonden. Zaten ze uit wanhoop met hun handen in het haar? Keken ze neutraal tegen deze situatie aan? Of waren ze juist blij, daar ze stiekem altijd hadden gehoopt dat ze op de traditionalistische manier les kregen? Leysa wist in ieder geval dat Isla niet te spreken was hierover.
Afgelopen nacht had Leysa de nacht doorgebracht met een knappe, laatstejaars specialist, waardoor ze weinig slaap had gehad. Helaas wilde haar bedpartner graag zijn zaterdagochtend gebruiken om te trainen, waardoor Leysa nu als een spook over het Alfea-terrein dwaalde. Ze had geen plannen gemaakt om iemand op te zoeken, daar ze er vanuit was gegaan dat ze de hele ochtend in het bed zou blijven liggen met haar fling. Dat ze nu door de kou moest strompelen, op zoek naar een bekend gezicht, maakte haar heel ongelukkig. Toen haar telefoon begon te trillen in haar zak, haalde Leysa ‘m eruit. Haar gezicht lichtte op bij het zien van Aoife’s gezicht en ze typte dan ook snel een bericht terug. Daarnaast stuurde ze ook gelijk een berichtje aan andere contacten.

Walking Sunshine ☀️
mooooooorning
i did the 🍆 and it was goooood

Phyre 🔥
jij bent een held en ik sta bij je in het krijt!!!

Platvis Rothberg
hoi platvis
al wakker en nuttig aan het zijn???

Isla 🌟
ik kom zo naar jou toe

Zonder op antwoord te wachten van haar oudere zus speurde Leysa het terrein af op zoek naar haar zus. Aangezien ze niet veel behoefte had aan contact, maar ook niet eenzaam wilde ronddwarrelen, was haar zus de beste optie. Ze hoopte maar dat ze met een tolereerbaar iemand was, of alleen. Het liefste trof ze Isla alleen. Misschien was ze aan het trainen met hun oom? Die wilde natuurlijk wel dat zijn nichtjes en neefje de beste studenten van de school waren. Al had Leysa vooralsnog weinig behoefte aan vroege zaterdagochtend trainingen. Ze wilde het traag opstarten. Sowieso had ze al een voorsprong, omdat ze hier haast opgegroeid was, toch?
Zodra Leysa eenmaal besloten had dat haar zus toch écht niet buiten te vinden was, liep ze richting de gebouwen. Vermoedelijk zou Isla nu te vinden zijn in de ontbijtzaal, om haar maag goed te vullen. Nu Leysa er zo over nadacht had zij ook best wel honger. Perfect excuus om die kant uit te lopen.
Eenmaal binnen aangekomen liet Leysa haar blik over de zaal heen glijden. Gezien haar oudere zus wat aan de kleinere kant was — zelfs Leysa was langer — duurde het even voordat de brunette gespot werd. Uiteindelijk vond Leysa haar aan een van de tafels, samen met.. Oh. Aerys. Met deze jongen had ze niet echt een relatie, behalve het feit dat hij Isla’s beste vriend was en ze hem opvallend vaak leek tegen te komen de laatste tijd. Nou ja, haar zus had altijd ergere mannen kunnen uitkiezen om mee te ontbijten, zoals Deimos. Daarom liep ze ook zonder twijfel op het tweetal af, waarna ze het laatste beetje van hun conversatie hoorde.
”Goeiemorgen Is, Aerys,” zei Leysa tegen ze, waarna ze haar armen om de schouders van haar zus wikkelde en haar hoofd tegen Isla’s nek aan te leggen in een poging haar te knuffelen. Voor enkele seconden bleef ze zo staan, waarna ze weer losliet en een stoel erbij pakte om aan te sluiten. “Hoe is jullie ochtend geweest? Heb ik een belangrijk gesprek gemist?” vroeg ze het tweetal, nadat Leysa hun wat serieuzere blikken was opgevallen. Was er vanochtend vroeg nog iets gebeurd? Iets wat nog niet door haar vernomen was? “Waarom kijken jullie zo?” vroeg Leysa daarom maar, terwijl haar maag langzaam richting haar schoenen zakte.

[ bericht aangepast op 14 dec 2021 - 15:05 ]

That is a perfect copy of reality.

14 dec 2021 - 19:04 Syaoran is offline

Syaoran 12975

Phyre Falconsky
"Do the universe a favore, don't hide your magic. . ."

21 • Fire Fairy • Modernist • His bedroom w/ Deimos

Phyre wilde nog altijd niet denken aan wat er de afgelopen weken gebeurd is; de overname die heeft plaatsgevonden en waar een hoop onrust door is ontstaan. Toch sijpelde het zo nu en dan haar hoofd binnen, om op een vervelende manier te blijven rondspoken — net zolang ze er wel weer aan moest denken. Misschien was het een struisvogel tactiek door de kop in het zand te steken, maar Phyre’s magie werd onrustig bij de gedachten dat ze gedwongen werd een bepaalde route aan te nemen waar ze instinctief misschien niet helemaal voor was weggelegd. Ook haar familie bestond een en al uit modernisten, waardoor de keuze puur en alleen daarom al blindelings werd gemaakt. Niet eens zozeer door haarzelf, maar beslist wel door haar moeder. Ze kon het dan ook niet gebruiken dat haar vlammen vervelend gingen doen — brandend als een ongecontroleerd vuur omdat zij haar emoties niet in bedwang kon houden wanneer het lastiger werd.
”Hey,” mompelt Deimos. “was je me kwijt?”
Een geamuseerd klank vult zijn stem, waarop Phyre haar lippen vormt tot een speelse pruil. Ze had nog liever even samen met hem in bed gelegen, genietend van hem en zijn warmte, maar het was een aardige bekoeling geweest als hij erbij had gelegen toen Ramsay besloot zijn ‘geheimpje’ naar haar te sturen. “Ik had heel even de hoop dat je nog terug zou komen,”geeft Phyre desondanks toe. “Maar helaas, valt me dat even tegen,” plaagt ze vervolgens. Ditmaal met een geamuseerde twinkeling in haar lichte ogen — ondeugd stralend van haar gelaat.
Phyre humt zacht, waarna ze een tevreden zucht slaakt als de Specialist een kus op haar slaap drukt onderwijl hij vraagt of ze zin heeft om zometeen samen te gaan ontbijten. Een langzame knik volgt, terwijl de vuurfee haar kin langzaam van Deimos zijn schouder afhaalt en haar blik iets te graag over de jongen heen laat glijden, alvorens ze zijn blik weer ontmoet met de hare. “Ik lust wel een hapje, of twee,” klinkt het op suggestieve wijze, waarna Phyre iets op haar tenen gaat staan om een kus om Deimos zijn kaak te drukken.
”Zou je het oké vinden om wel even een tussenstop bij mijn kamer te maken?” vraagt ze hem vervolgens. Behendig leunt Phyre langs Deimos af voorover en terwijl ze de kraan met één hand opendraait, ondersteund ze haar bovenlichaam met het ander zodat ze een vlugge slok water uit de kraan kan stelen. De gevallen druppels veegt ze van haar lippen af zodra ze terug overeind is gaan staan. “Dan kan ik me ook even gauw opfrissen en omkleden. Ik denk dat mensen me anders vreemd aan gaan kijken als ik in dezelfde kleren als gisteren verschijn.” Met een schuine blik kijkt Phyre terug de slaapkamer in, waar de kledingstukken verdwaald over de grond verspreid liggen. Onbewust zinken haar tanden in haar onderlip als de herinneringen van afgelopen nacht haar gedachten binnensluipen.
Deimos was de eerste jongen sinds haar breuk met Reilly die haar weer het gevoel gaf dat ze er toe deed. Bij wie ze zich prettig voelt, zonder de angst om afgewezen te worden — of bruut aan de kant gezet zoals haar lieftallige ex dat deed. De loskomende gevoelens echter een ander probleem, iets waar Phyre zich niet over diezelfde angst heen durft te zetten. Tevens te bang om er aan toe te geven.
Onderweg terug naar de slaapkamer vist de Vuurfee haar telefoon van de grond. Nu ze de shock weer te boven is, het berichtje geland, waagt Phyre zichzelf er alsnog aan om Ramsay een berichtje terug te sturen. Een waarvan ze weet dat hij deze alles behalve grappig gaat vinden, omdat het vermoedelijk zijn ego krenkt. Een glimlach krult zich op haar lippen als ze tussendoor het berichtje van de jongste Rothberg-telg leest, wie vast en zeker genoten heeft van haar nachtje met een of andere Specialist.

To: Ley-Ley
Did you have some fun last night? *wbw*

To: No King Ramses
Mijn pink is groter.

Vervolgens laat Phyre zich met een plofje terug op Deimos zijn bed vallen en staart ze al liggend op haar rug terug naar het plafond boven haar hoofd. Een van haar handen steekt ze in de lucht en met het kleinste gebaar weet de brunette de vlammen over haar arm heen te laten dansen — likkend langs haar huid af, tot ze hen weer laat doven. Ze zou vaart moeten maken en haarzelf aankleden, zodat ze samen met Deimos inderdaad wat kon gaan ontbijten, maar binnen de muren van deze kamer kon vergeten worden wat zich daarbuiten afspeelt. "Misschien moet je me vandaag wel je kamer uitslepen," mompelt Phyre bij het horen naderen van Deimos voetstappen, waarop een zachte gniffel volgt. Ze wilde het hem gerust wel eens zien proberen.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

15 dec 2021 - 13:57 Halsin is offline

Halsin 1445

Gianna Imani Pretorius

I like storms. They let me know that even the sky, screams sometimes.

🗲 20 🗲 Second year 🗲 Air fairy 🗲 Outfit zonder tasje ofc 🗲 With Rush 🗲 Her room 🗲

Ze had Rush vastgepakt toen ze de deur geopend had om hem naar binnen te trekken. Voor het geval dat Isla of Sereia terugkwamen, want Gianna had geen idee waar zij waren, trok ze hem mee richting haar en Nissa’s slaapkamer. Haar beste vriendin en kamergenoot was aan het trainen en Gia verwachtte haar nog niet zo snel terug.
Ze liet hem los. Kort liet ze haar ogen over hem heen gaan. Glimlachend vertelde ze hem dat een capuchon niet bepaald hielp met onopgemerkt blijven.
‘’Hou je kop,’’ was het antwoord wat ze terug kreeg terwijl hij neerplofte en de capuchon van zijn hoofd haalde.
‘’Hey,’’ Onschuldig stak ze beiden handen op. ‘’ik zeg het alleen maar.’’ Zelf nam ze plaats op haar bed en vroeg vervolgens of Rush ook van plan was om zichzelf op te geven voor de Donaghue opzette.
Bij zijn antwoord leek er weinig twijfel te zijn. ‘’Ja, sowieso, jij?’’
Even haalde ze haar schouders op en wendde ze haar blik af. ’’Ik weet het niet..’’ gaf ze eerlijk toe.
Ze wou dat ze ook net zoals b[]Rush[/b] zo zelfverzekerd een antwoord kon geven daarop. Voor zover Gia wist waren de meesten met wie ze omging geen fan van de traditionalists, om nog maar van haar familie te spreken en dus was ze niet zo open over. Wat zou haar vader wel niet van haar moeten denken als ze zich aanmeldde? Of haar broer en zus? Ramsay?
Haar vriend was nog een belangrijk persoon in haar leven die ook niet achter de traditionalists stond. De keer dat ze het gehad hadden over de overname, de nieuwe lessen en alles eromheen had ze haar eigen mening vooral voor haar gehouden. Bang dat hij anders over haar zou denken. En ze wilde niet eenzelfde blik van teleurstelling zien bij Ramsay die haar vader haar gegeven had een dag eerder.
‘’Heb je iets te drinken?’’ Rush zat wat te friemelen aan de koordjes van zijn capuchon en haar blik veranderde even in bezorgd alvorens ze knikte.
''Ja,'' Langzaam stond ze op en liep ze naar een van de kasten in de kamer. In het geval van onverwachte filmavonden of uitgestelde studiesessies had ze altijd enkele snacks en flesjes met fris staan. ‘’Alles oké?’’ vroeg ze terwijl ze het eerste de beste flesje pakte. Enkele seconden later gaf ze het aan Rush, waarna ze weer plaats nam op haar bed.

‘’Er is een feestje trouwens, vanavond. Ramsay organiseert iets. Kom je ook?’’
‘’Ik zeg nooit ‘nee’ tegen een feestje,’’ antwoordde ze. Een feestje na de laatste paar dagen klonk haar perfect in de oren. Afleiding in de vorm van drank en gezelligheid was perfect.
Rush pakte zijn telefoon en hield deze in de lucht. ‘’Zal ik meteen even doorgeven dat erbij bent?’’ vroeg hij met een glimlach.
‘’Ja doe,’’ grijnsde ze. ‘’bluf.’’ De toon van haar stem indiceerde dat ze haar woorden niet daadwerkelijk meende.
Ze pakte zelf haar telefoon er ook bij, waar meerdere berichten van Ramsay waren. Een warm gevoel trok door haar heen bij het lezen van het eerste bericht, maar deze was net zo snel weg toen haar ogen op een screenshot vielen die hij niet veel na dat bericht verstuurd had.
Haar tanden zette zich in haar onderlip bij het lezen van de tekst die op de screenshot stond. Ze hoefde niet eens te raden van wie dat afkomstig was: Xavier. Die doet het vast met liefde. Op een of andere manier staken de woorden licht. De woorden deden overkomen alsof ze makkelijk was. Dacht Xav dat ze makkelijk was? Het zou haar niets uit moeten maken wat hij van haar dacht. En toch maakte het wel uit.
Gia scheurde haar blik los van de screenshot alvorens ze besloot te antwoorden op de berichten van haar vriend. Na kort te hebben getwijfeld of ze het wel of niet zou doen, stuurde ze Xav ook een bericht, met de screenshot bijgevoegd.

‘’Wie komen er allemaal vanavond?’’

[ bericht aangepast op 15 dec 2021 - 13:58 ]

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

17 dec 2021 - 17:20 Syaoran is offline

Syaoran 12975

Isla Rose Rothberg
"I'm doing this for my family."

22 • Specialist • Modernist • Breakfast w/ Aerys & Leysa

Een glimlach tekent zich af op Isla’s gezicht, zodra Aerys aangeeft dat ze samen weer eens moeten gaan trainen. Iets wat de brunette maar al te graag wil, weer samen met een Fairy op het oefenterrein staan. De gedachten alleen al, het idee dat dit samen niet meer mogelijk is, laat de glimlach weer als sneeuw voor de zon van haar gezicht af verdwijnen. Ze wist dat haar oom het niet goedkeurde, dat hij voor nu slechts deed wat hem opgedragen werd, maar waar Isla het brandende verlangen van verzet in zijn poelen kon zien schitteren.
”Anders doen we het gewoon stiekem.”
De woorden zijn eruit nog voor Isla het goed en wel doorheeft. Desondanks meent ze hen oprecht. Als het echt niet anders kon, dan ging ze desnoods wel ergens ongezien met Aerys, of een van haar ander Fairy vrienden, oefenen. Dit soort samenwerkingen leken haar nog altijd het beste, maar daar was overduidelijk niet iedereen het mee eens. Met een bedenkelijke uitdrukking leest Isla dan ook de krant die Aerys naar haar toe geschoven heeft, nadat ze hem gevraagd heeft wat er aan de hand is. De tekst bezorgt de jonge Specialist nog meer onrust dan ze al had, waarbij de zorgen voor Ramsay en Leysa als een stortvloed naar de oppervlakte golven. Wat gingen zij doen? Moest ze zichzelf misschien wel opgeven, al was het maar om hen veilig te houden? En wat zou er dan gebeuren? Wat was het volgende waarmee er gedreigd werd?
”Wat een zooitje,” zucht Aerys zacht, alvorens hij zijn handen een keer door zijn haren heen laat glijden, waarop de brunette hem vraagt naar zijn visie op dit hele gebeuren. Ging hij zichzelf opgeven? En met wat voor redenen, misschien? “Het is ontwrichtend wat er momenteel aan het gebeuren is op de school. En ik ben bezorgd over de toekomst. Niet alleen de toekomst van Alfea, maar ook van alle leerlingen, alle families. Dit kan nog wel eens voor hele grote problemen aan zorgen.”
Isla voelt hoe haar maag lichtjes een keer heen en weer beweegt als haar beste vriend dezelfde zorgen uitspreekt als zij van binnen voelt. Wat ging er met hun toekomst gebeuren als de school op deze manier te werk ging? Specialist, Fairy, docent of leerling — hoe lang tot het echt een keer fout ging? Lipbijtend knikt Isla dan ook een keer, waarbij ze in de verte het donkerharige koppie van haar zusje spot. ‘Wat denk jij?” vraagt Aerys ondertussen. “En hoe staan je broer en zus hierin?”
Isla had haar telefoon wel voelen trillen, zachtjes een keer, maar door het gesprek met haar beste vriend er geen acht op geslagen direct een keer te kijken. Ze wist dat wanneer Ramsay of Leysa haar dringend nodig hadden, zij haar wel zouden bellen — of kwamen opzoeken, zoals het jongste Rothberg telg nu kwam doen. De rest moest maar wachten tot ze later de tijd had om haar berichten te lezen, in ieder geval op dit moment.
“Misschien kunnen we het een van hen zometeen wel zelf vragen,” mompelt Isla zacht, terwijl ze haar blik over Leysa heen laat glijden. Het ging als vanzelf, zoekend naar iets wat er mis kon zijn — of dat er iets aan de hand was. Of dat alles gewoon oké was. Na de dood van hun ouders was een van Isla’s grootste angsten dat er iets met haar broer of zusje zou gebeuren. Wellicht dat ze daarom zo beschermend was geworden — iets te, als ze hen zo nu en dan moest geloven. Als een van hen dan ook van plan was om wel in te gaan op de oproep uit de krant, dan stak Isla daar pertinent een stokje voor. In dat geval moest ze zelf maar noodgedwongen deelnemen.
”Goeiemorgen Is, Aerys,” begroet de jonge brunette hen.
Vervolgens slaat ze haar armen rond Isla’s schouders, het korte moment een dat de oudste van het Rothberg stel zoveel goeds doet op deze vroege ochtend vol aankomende problemen. Lichtjes leunt Isla dan ook wat naar Leysa toe en omvat ze met een hand zachtjes een van Leysa’s armen, om er een zacht kneepje in te geven. “Goeiemorgen Ley,” prevelt Isla liefdevol, zacht gesproken. De knuffel van haar zusje verdrijft de laatste restjes ochtendkou uit haar lichaam, maar wekken de zorgen vanwege het gesprek eerder nog verder op.
“Hoe is jullie ochtend geweest? Heb ik een belangrijk gesprek gemist?” vraagt Leysa. Ondertussen neemt ze plaats op een van de lege stoelen bij hen aan tafel. Vluchtig blikt Isla een keer naar Aerys. Nu ze een van hun siblings hier werkelijk hadden betwijfelde ze ineens of ze hen er wel in moest betrekken. Alles om ze veilig te houden, toch? “Waarom kijken jullie zo?” Het liefst van alles wilde Isla deze vraag negeren; om hem om te buigen naar een geheel ander onderwerp toe. Ze zou kunnen vertellen dat ze geoefend had deze morgen, maar dat was niets nieuws voor een ieder van hun kleine gezin. Aarzelend kijkt Isla dan ook weg van haar zusje, in de richting van de krant van deze ochtend.
”Vanwege dit,” besluit ze dan, de krant weer naar zich toehalend — om hem vervolgens bij Leysa tot stilstand te brengen. “Aerys en ik hadden het er net over. Het brengt helaas niet heel veel goed nieuws. . .” Met een frons tussen haar wenkbrauwen in bekijkt Isla de gezichtsuitdrukking van haar zusje, als deze op haar beurt de voorpagina besluit te lezen.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

17 dec 2021 - 20:46 Aynur is offline

Aynur 2380

anežka ida madsen

22 jaar x Vierdejaars Specialist x Slaapzaal x met Dante

De speelse grijns die op het gezicht van mijn vriend was verschenen werkte ook aanstekelijk op mijn eigen lachspieren. Ik vond het heerlijk als Dante zo vrij was als hij zich nu voortdeed. Het voelde goed om gewild te zijn en dat was overduidelijk het geval door de manier waarop hij me op zijn bed neerlegde. Onmiddellijk begon er spanning in mijn binnenste op te bouwen die helemaal tot uiting kwam door de manier waarop ik Dante om wist te draaien zodat ik boven kwam te liggen.
Met trage kussen werkte ik mijn weg op naar boven totdat ik in het midden van zijn borstkas aankwam waar ik mijn warme handen overheen liet gleden. Een gevaarlijke grijns verscheen over mijn gezicht bij het zien van zijn volle onderlip tussen zijn tanden. Het was duidelijk dat hij genoot van elke aanraking. Met iedere kus had ik zijn shirt iets meer omhoog weten te werken maar met het laatste gedeelte zou ik toch zijn hulp nodig hebben.
Dante welfde zijn rug alsof hij zich niet snel genoeg kon ontdoen van zijn shirt. Ik boog mezelf weer voorover waardoor er een paar plukken haar uit mijn loszittende paardenstaart over zijn gezicht streelden. Vlug ging ik er met mijn hand doorheen zodat mijn rossige blonde lokken niet in de weg zaten. Net op het moment dat ik de afstand tussen ons weer probeerde te verkleinen, werden we voor een tweede keer gestoord door het geluid van een telefoon.
“Volgens mij zijn we populair,” mompelde Dante met een zucht en sloeg zijn handen voor zijn ogen uit frustratie. “Ga je die opnemen. . ?” Er was een lichte uitdaging verscholen in mijn stem, hoewel ik ook zeker begrip zou hebben getoond als hij zijn telefoon gepakt zou hebben. Vooral gezien de recente ontwikkelingen met de traditionalisten die de macht hadden gegrepen. Hij liet zijn handen weer zakken om zijn blik over mij heen te laten dwalen.
“Dus, waar waren we?” Ik kreeg nog niet de kans om antwoord te geven of zijn vingers hadden al hun weg gevonden naar de zoom van mijn shirt. Een zachte grinnikt verliet mijn lippen. “Dat weet ik niet, zeg jij het maar. . .” Plagend liet ik mijn tong langs de binnenkant van mijn boventanden glijden. Zijn bewegingen waren echter al antwoord genoeg en ik stak mijn armen omhoog zodat hij beter mijn shirt uit kon doen waar een pastelblauwe bh onder tevoorschijn kwam.
Plots hoorde ik een geluid op de gang en ik ging rechtovereind zitten met gespitste oren. “Hoorde jij dat ook?” fluisterde ik terwijl ik aanstalten maakte om mezelf van Dante af te laten glijden.

[ bericht aangepast op 17 dec 2021 - 20:47 ]

I have seen my own sun darkened

17 dec 2021 - 21:12 LordJohn is offline

LordJohn 10840

Aoife O'Malley

18 — year 1 — light fairy — undecided — outfit — outside — Ronan

but there's beauty here that's yet to depart
there's still a song inside the halls in the dark

'Sorry,' reageerde Ronan meteen, maar Aoife kon alleen maar grijnzend naar hem kijken. Hij zag er lief uit als hij zo verliefd naar zijn telefoon staarde. 'Maar het was Eileen, ja.'
Aoife draaide zich wat naar hem om en steunde met haar hoofd op haar hand. 'En wanneer ga ik de fameuze Eileen ontmoeten? Of moet ik de beschermende beste vriendin uithangen en haar zelf opzoeken?' Ze wiebelde kort en uitdagend met haar wenkbrauwen. Aoife was helemaal niet zo en dat wist Ronan net zo goed, maar toch was het leuk om hem te plagen. Ze was de afgelopen maanden bezig geweest met wennen aan Alfea en de verwerking van haar moeders dood dat ze weinig aandacht had besteed aan het liefdesleven van haar beste vriend. Misschien was dat vanuit haar ook slecht, maar Ronan leek het niet zo erg te vinden.
'Wat ga jij doen vandaag? Ik heb na de middag afgesproken met Eileen. Dus tot dan"I'm all yours. Wil je de boel nog een beetje verkennen?'
Dat laatste liet ze zich geen twee keer zeggen. Aoife sprong op, voelde haar gewrichten kraken en strekte zich uit. Net als het merendeel van de studenten op Alfea was ze doodop, maar wat beweging zou haar waarschijnlijk wel goed doen. Ze stak haar hand uit naar Ronan en trok hem omhoog. 'Kom,' zei ze toen ze voor hem uit liep en het gebouw verliet. Het was niet al te warm buiten en ze trok haar jas dicht om zich heen. Toen draaide ze zich even om naar de jongen en ze hield haar hoofd schuin. 'Vertel me over Eileen,' grijnsde ze. Ronan leek er nooit al te veel over willen praten. Misschien vond hij het vervelend om alleen maar over zijn relatie te praten als ze samen waren, of misschien vond hij het gewoon leuk om het geheim te houden. Maar Aoife wilde het graag weten. Ze wilde dat hij blij en gelukkig was. En met haar leek hij dat te zijn.

To: Leysa
— 👀👀👀👀👀👀
— Tell me all
— Well maybe not all
— Not the gross parts

To: Ramsay
— Niet zulke foto's 🙈🙈
— Ja leuk! Ben ik bij 😊

[ bericht aangepast op 17 dec 2021 - 21:16 ]

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

17 dec 2021 - 21:47 LordJohn is offline

LordJohn 10840

Týr Pedersen

22 — year 4 — fire fairy — modernist — outfit — outside — Lune & Vidarr

the hope and the hurt
has lived inside of me

but there's gold in the dirt
I never took the time to see

Týr tikte nog vurig zijn berichten naar Dante en Kit af. Hij had zich sinds hij wakker werd al kut gevoeld, maar Lune leek er nog even een schepje bovenop gedaan te hebben. Aarzelend hing zijn vinger ook boven het gesprek met Anezka, maar haar liet hij nog maar even met rust. Misschien was dit wel even genoeg. Hij zou haar later wel appen, dacht hij. Misschien Nevya ook. Of juist niet. Hij wist het gewoon niet. Zijn sociale leven liep zo lekker, en enkele dagen geleden werd het zó enorm verpest dat hij gewoon niet wist hoe hij ermee om moest gaan. Net toen hij zijn scherm weer vergrendeld had, hoorde hij Lunes stem weer.
'Ik heb geen problemen.' Durfde ze dat te zeggen? Als ze geen problemen had, zou ze nooit zo kwaad naar hem toe zijn gekomen. Týr draaide zich om en keek de light fairy schamper aan. Meende ze dit? Geloofde ze haar eigen woorden, of was dit een manier om zichzelf ervan te overtuigen dat er niks mis was? Haar gezicht sprak boekdelen elke keer als ze haar telefoon opende. Týr wist niet precies met wie ze sprak, maar het zag er niet naar uit dat het erg goed ging. 'En het is niet alsof ik veel trek had in ruzie, dus het sp...'
En net op dat moment onderbrak een bekende stem haar. Net nu Lune zich wilde verontschuldigen, misschien. Waarschijnlijk zou er achter 'het spijt me' geen punt komen, maar juist een 'dat je je zo voelt' of 'dat jij wel problemen hebt'.
'Hoe is het hier?' Vídarr keek vrolijk van Týr naar Lune en weer terug. De spanning was te snijden, maar Vídarr leek er weinig aandacht aan te besteden. Hij negeerde het in ieder geval vakkundig. Lune begroette hem, en Týr deed hetzelfde.
'Integendeel, alles is oké hier. Ik was net op weg naar een warme douche, maar nu ik je toch zie... ik was sowieso nog op zoek naar je.'
Nu Lune zich even op het gesprek met Vídarr richtte, stak Týr voor de derde keer in korte tijd zijn hand in zijn zak en pakte hij een nieuwe sigaret. Deze stak hij direct aan en nam een hijs. Hij blies de rook niet richting Lune uit, bang dat ze voor de zoveelste keer weer het pakje of de sigaret weg zou smijten. Hij had er veel geld aan uitgegeven, en wat hij met zijn longen deed, was zijn eigen keus. De blondine draaide zich uiteindelijk weg van het tweetal mannen en richtte zich voor de zoveelste keer op haar telefoon.
'Alles prima,' reageerde Týr toen uiteindelijk. Hij reikte naar het pakje sigaretten en stak die uit naar Vídarr. 'Wil je er een? Wel uitkijken, Lune is er geen fan van.' Hij had toch wel een klein beetje humor. Gelukkig kon hij toch nog een beetje lachen. De knoop in zijn maag leek iets lichter aangetrokken dan anderhalve minuut geleden, en daar was Týr blij mee. Het voelde niet goed om ruzie te maken, maar het was fijn die frustratie kwijt te raken. Afgeleid door zijn eigen gedachten vormde Týr weer een vlam in de palm van zijn hand.
'Sorry. Zoals ik al zei, Ví, was er geen probleem. Ik vroeg Týr net wat hij van de hele overname vond, toch?' De light fairy keek recht in Týrs ogen. Ze was erg bleek. Nog bleker dan net. Moest hij meegaan in deze leugen, om haar tevreden te houden? Of moest hij vertellen wat er écht aan de hand was? Dat laatste besloot hij echt niet te doen. Hij was geen klootzak (zoals die traditionalisten) en hij wilde niet dat Lune voor lul werd gezet. Dat ze kwaad op hem was, vond hij niet leuk, maar toch... Vídarr hoefde niet mee te genieten van hun gesprek.
'En ik denk dat je best wel kan raden hoe ik me erbij voel,' reageerde Týr redelijk luchtig, maar met een kleine grijns rond zijn lippen. 'Ik ben er zo blij mee. Echt genieten.' Hij zuchtte en wreef met zijn hand over zijn gezicht. Hij hoefde niet bang te zijn dat Vídarr hem zou uitlachen. Hij wist dondersgoed hoe Týr zich voelde bij de traditionalisten en ze waren goede vrienden.

[ bericht aangepast op 18 dec 2021 - 19:08 ]

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

17 dec 2021 - 22:09 Kobyla is offline

Kobyla 19254

Leander Madsen

20 — Specialist — Modernist — with Asher — at the training grounds

❝ You don't have to be who they want you to be❞

Leander wist dat Asher niet graag sprak over zijn problemen, maar toch begon hij de neiging te voelen om eens een keer goed door te vragen. Om eindelijk wat meer informatie uit die jongen te trekken zodat hij hem hopelijk een beetje zou kunnen helpen. In plaats daarvan moest hij het nu doen met plagende opmerkingen, maar waarmee hij Asher juist een beetje probeerde uit te lokken.
'Heh.. zou je denken hè?' klonk echter Ashers nonchalante antwoord. Hij lachte, het overtuigde Leander haast dat er inderdaad niets aan de hand was, maar de andere signalen die hij in de loop van de tijd had opgevangen, vertelden hem wat anders. Nu was niet het moment, nu moesten ze trainen, maar Leander zou hem er later absoluut over lastig vallen. Geen ontkomen aan voor Asher, al betekende dit misschien dat hij hem tijdelijk zou moeten opsluiten, voor het geval Asher zou besluiten om gewoon weg te lopen.
Leander haalde slechts zijn schouders op, wist niet helemaal wat hij nu verder met deze opmerking aan moest. In plaats daarvan probeerde hij de training voort te zetten, al was dit behoorlijk lastig met de huidige focus van Asher. In plaats daarvan hadden ze het opeens over een feest dat vanavond gegeven zou worden. Iets waar Leander nou niet bepaald naar uitkeek, maar oké, voor Asher zou hij even zijn gezicht laten zien en een biertje drinken. Maar absoluut niet meer dan dat.
'Hé, whatever you want,' stelde Asher hem nog gerust. Gelukkig maar dat Asher het accepteerde van hem, dat hij hem niet pushte om langer te blijven. In plaats daarvan leek hij gewoon tevreden met het feit dat Leander zou komen. Het was iets dat Leander dan ook zeer waardeerde in zijn vriend.
'Kijk hem stralen dan!' wierp Asher verontwaardigd tegen toen hij even later op de grond lag. 'Met je grijns.' Dat gebeurde als je niet zat op te letten tijdens een training en Leander had vandaag zijn focus nodig. Anders zou het vast een waardeloze training worden. Dat was zijn boogschiet training al geweest en hij wilde niet dat zijn hele ochtend verspild zou worden aan zulk soort trainingen. Daarnaast was Ashers blik ook absoluut de moeite waard geweest. Het voelde toch goed om die lange boom te kunnen verrassen.
Nu was Asher gelukkig wel wakker en daagde hij Leander dan ook uit om de training voort te zetten. Tot nu toe leek zijn plan dus gewerkt te hebben met als gevolg dat hij nu wel een enthousiaste Asher voor zijn neus had staan. Mooi zo, dan was er in ieder geval wat meer uitdaging en ze konden beiden de training gebruiken. Leanders aanval werd dan ook geblokkeerd voor hij schade had kunnen doen. Tijd voor een goede training nu en Leander probeerde het uiterste uit zichzelf te halen, probeerde Asher te blijven uitdagen en motiveren. Het was een goed duel en eenmaal ze klaar waren, kon Leander zeggen dat hij er wel tevreden over was.
'Nou.. dat ging nog best oké,' was Asher het met hem eens. De jongens grijnsde tevreden, waarop Leander zijn grijns overnam. Hij was zeker wel tevreden over wat ze net voor elkaar hadden gekregen. 'En volgens mij zit mijn koppie nog op mijn romp, dus dat is een bonus.' De opmerking deed hem grinniken en hij stak zijn duim op naar Asher. Om dan de handklap van de jongen op te moeten vangen. 'Lekker gewerkt, maat. Even pauze.'
'Die pauze hebben we inderdaad wel verdiend,' gaf hij toe. 'Goed gedaan, je hebt jezelf overtroffen.' Hij klopte Asher even op zijn rug om dan ook zijn zwaard op te bergen. Leander liep vervolgens richting zijn spullen om zijn waterfles te pakken, om dan te zien dat Asher deze al gejat had. 'Hé, afblijven, die is van mij!' protesteerde hij, waarna hij de fles uit Ashers handen trok. Hoewel hij niet echt vies was van de jongen, veegde hij toch even het mondstuk schoon voor hij er zelf van dronk.
Asher gebruikte de pauze om de berichtjes op zijn telefoon te checken, waardoor Leander dit moment daar ook maar voor gebruikte. Apart van de algemene appgroep van de mannelijke specialisten, had hij geen berichtjes. Wat er in de broskis groep werd gezegd, interesseerde hem weinig. Van het feestje had hij toch al gehoord en om wie het met wie deed gaf hij ook weinig. Zijn telefoon legde hij dus al gauw weg en in plaats daarvan deed hij een paar rekoefeningen.
'Nog een rondje of is dit voor jou weer voldoende voor vandaag?' vroeg hij Asher. Hij bedoelde verder niets naar met de opmerking, hij wist dat zijn vriend de laatste tijd minder om de trainingen gaf. Toch probeerde Leander hem wel graag gemotiveerd te houden, hun leven zou er later vanaf kunnen hangen en liever verloor hij niet één van zijn beste vrienden. 'Of heb je het te druk met feestvoorbereidingen?' Ondertussen hoorde hij zijn telefoon weer afgaan en gezien de leegte van net, zouden dit vast weer berichten in de broskis app zijn.

19 dec 2021 - 13:54 Miyah is offline

Miyah 1369

LAVENDER HURLEY
Water Fairy • Modernist • Year 1 • Breakfast • with Eileen

Tijdens hun ontbijt stroomde de kantine geleidelijk voller met andere fairies en specialisten. Lavender had het fascinerend gevonden om zoveel verschillende soorten mensen tezamen zien. Hijzelf stond voorheen enkel in contact met water en earth fairies, nu kwam hij met meerdere personen in contact. De indrukken van de verschillende mensen waren erg variërend geweest. Aiofe was bijvoorbeeld een light fairy waar hij wel goed mee overweg kon. Maar Rush was een specialist waar hij niets van moest hebben en dat geheel wederzijds.
Dat Seraia en Deimos op dezelfde school zaten was ook iets wat hem niet lekker zat. Gelukkig heeft hij hen tot op de dag van vandaag succesvol kunnen negeren.

“Ik denk dat niemand überhaupt dit had verwacht, wie weet hoe ver ze zullen gaan,” had Eileen geantwoord op zijn klaagzang over de traditionalists. Hij wist dat ze gelijk had, traditionalists waren niet te peilen. Ze konden nog eens gevaarlijk worden met hun idiote denkwijzen en omgang met magie. Lavender maakte een instemmend geluidje, wat meer klonk als een grom. Het maakte hem woedend, maar hij was machteloos.

“Natuurlijk, we kunnen elkaar tenminste eindelijk vaker zien nu je hier bent,” Had Eileen vervolgens gezegd gevolgd door een licht kneepje in zijn hand. Het kalmeerde de jonge water fairy een beetje dat hij tenminste zijn beste vriendin weer vaker zou zien. “En het komt allemaal wel weer goed. Ik denk dat er vanzelf genoeg ouders klagen als ze te ver gaan met dingen omgooien. Er zijn aardig wat studenten met invloedrijke ouders,”
Dat stelde hem wel gerust - invloedrijke ouders konden vast wel iets voor ze betekenen. Hij hoopte maar dat ze er snel iets aan konden doen, want hij wilde leren op de moderne manier.
''Daar heb je een punt. We zullen zien,' had Lavender gezegd alvorens hij het laatste hapje van zijn volkorenbol met zalm nam. Het was smaakloos, maar hij had toch een beetje energie nodig in zijn lijf na deze zware week.

“Ik heb met Ronan afgesproken, maar tot die tijd heb ik alle vrijheid om bij te praten,” antwoordde ze nog op zijn vraag of ze plannen had. Lavender wist natuurlijk van Ronan af, maar had hem nog nooit in levende lijve ontmoet. Hij moest wel erg bijzonder zijn als hij haar hart had gestolen.
In ieder geval gunde hij het Eileen natuurlijk van harte om heerlijk verliefd te zijn. Hij was alleen een beetje bezorgd dat Ronan haar hart zou breken, dan zou hij niet voor zichzelf in kunnen staan. Ronan moest weten dat hij een lot uit de loterij in zijn handen had.
“Bevallen je lessen voor de rest wel allemaal of wil je echt al gillend weg?” Vroeg Eileen hem vervolgens. Lavender schonk haar een kleine glimlach voordat hij antwoord gaf.
''Is gillend vertrekken nog een optie? Het klinkt namelijk verleidelijk'' Zei Lavender grappend terwijl hij zijn lege dienblad opzij schoof.
''Het is vol te houden, alleen is het allemaal nog enorm wennen. Het is ook ontzettend veel nieuwe informatie allemaal'' legde hij uit, al gokte hij dat ze het wel zou begrijpen. Vorig jaar stond zij namelijk in zijn schoenen.
'Het komt vast in orde.. uiteindelijk''
Na een korte, comfortabele stilte keek hij weer op naar zijn beste vriendin. ''Maar goed, nu mijn belangrijkste vraag,'' zei hij met een lichte grijns op zijn gezicht.
''wanneer stel je mij nu voor aan Ronan? Ik ben erg benieuwd naar die jongen die jouw hoofd zo op hol heeft geslagen. Hij moet wel erg speciaal zijn''

"She would've made such a lovely bride, what a shame she's fucked in the head, " they said

20 dec 2021 - 16:46 Iotte is offline

Iotte 952

MACKENZIE SOFIA DUGRAY

Remember the pain, remember the suffering, remember the lesson
twenty • mind fairy • modernist • with faolan • outside

'Geen probleem, joh,' reageerde Faolan toen ze zich excuseerde voor haar luide muziek, afkomstig vanuit haar koptelefoon die ze om haar nek had hangen. Snel had Mackenzie haar telefoon erbij gepakt en gereageerd op de binnenkomende appjes alvorens ze de muziek uitschakelde. Even had haar duim boven het scherm gehangen voordat ze een berichtje naar Asher terugstuurde. Vnv dan? Ik kan ff langskomen en wat te snacken meenemen. Kunnen we daarna samen naar het feestje? Mackenzie wou niets liever dan de band met haar broer weer te herstellen zoals het vroeger was. Ze miste hem, maar Rush had haar duidelijk gemaakt dat ze maar beter uit de buurt van Asher kon blijven, want anders. Ze kende haar broer echter langer dan vandaag, als ze hem nog langer bleef ghosten zou hij haar onverwachts komen opzoeken, dus het was beter om het privé te ontmoeten dan op het feestje in het openbaar. Nadat ze geantwoord had, borg ze haar telefoon weer op, niet van plan deze er snel weer bij te pakken. De berichten op haar telefoon, die van Rush in het bijzonder mochten haar mood niet beïnvloeden. Zeker niet wanneer ze in de aanwezigheid van iemand zoals Faolan was. Ze vond de jongen te leuk om een slechte indruk bij achter te willen laten.
‘Hoe gaat het met jou?’ vroeg ze vervolgens. ‘Sinds je weet wel.’ Voegde ze er aan toe, doelend op de overname van een aantal dagen geleden.
‘Het gaat oké,’ antwoordde hij op haar vraag. Veel wou Faolan er waarschijnlijk niet over kwijt, want diep ging hij er verder niet op het onderwerp in. Wat voor Mackenzie prima was. Ze had het er liever ook niet over. Niet alleen omdat ze het maar niets vond dat tradionalisten nu de macht hadden, maar ook omdat je niemand tegenwoordig meer leek te kunnen vertrouwen. 'Het is wennen dat alles nu anders is, maar dat komt wel goed.' Mackenzie knikte, maar zei verder niets. Ze hoopte het maar.
Opgevoed door modernisten, die lijnrecht tegen de tradionalisten stonden, had Mackenzie al op hele jonge leeftijd een kant doen laten kiezen. Maar 100% zeker van haar keuze was ze nooit geweest. Al jaren had ze twijfels of ze wel degelijk helemaal achter de modernisten stond. Het liefst zag ze zichzelf als undecided die zelfs af en toe naar de kant van tradionalisten neigde – al zou ze dat nooit toegeven, maar na de brute moord op Asher en haar ouders was ze hier meteen op terug gekomen. Ze hoefde niets meer met die kant te maken te hebben, al was het puur uit principe. Zij en Asher waren er namelijk van overtuigd dat de tradionalisten achter de dood van hun ouders zaten, maar bewijzen konden ze het niet.
'Hoe is het met jou? Alles oké?' Vroeg Faolan vervolgens, waarna hij naar haar telefoon wees. Kort voelde ze lichte opborrelen, die ze snel wist weg te drukken. Hij had toch niet haar berichtjes mee kunnen lezen? Een voorzichtige glimlach verscheen op haar gezicht. ‘Ja hoor, het gaat.’ Vertrouwde ze Faolan toe. ‘Ik slaap gewoon wat slecht de laatste tijd.’ En daar was niets van gelogen. ‘Hoe is je zaterdag? Heb je nog plannen vandaag?’ Stuurde ze vervolgens het gesprek in een andere richting. ‘Ik heb gehoord dat er vanavond een feestje is..’ Aarzelend viel ze even stil. ‘Ga je ook?’ Klonk haar stem vervolgens ietwat hoopvol.

"Once a good girl gone bad, she is gone forever"

To Rams 🔥👫:
– 🐝
– Haha, haat niet zo. Ik heb het hem geleerd!

To Ash 💖:
– Ja is goed, mijn kamer.
– Tot vanavond!
– ❤️

someone out there feels better because you exist

20 dec 2021 - 22:16 Aynur is offline

Aynur 2380

Sereia Laiken

x 19 years x Water Faerie x Outfit x Somewhere outside x Rainn x

Direct dacht Rainn een weerwoord klaar te hebben staan toen ik aangaf dat hij me toch binnen gelaten had in zijn vuurcirkel. “Jij en ik weten allebei dat je niet bij me vandaan te slaan bent. Vuur of geen vuur. Ik bespaar je slechts de brandwonden.” Op de een of andere manier moest ik me inhouden om niet te snuiven. Een minzaam lachje krulde mijn mondhoeken ophoog tot een lichte grijns. Ergens wel grappig dat hij dacht dat ik mezelf door een vuurfaerie liet verwonden. Hij mocht dan wel een groteske kracht bezitten, ik wist zeker ook mijn mannetje te staan. Al op jonge leeftijd had ik mezelf gedwongen een ijzersterke beheersing aan te leren zodat ik niet nogmaals de controle verloor.
“Je lijkt te zijn vergeten dat mijn element heel goed in staat is die van jou het zwijgen op te leggen,” zei ik simpelweg. Ik bestudeerde mijn nagels waarna ik vanuit mijn ooghoek zag dat Rainn zijn telefoon tevoorschijn pakte. Het riep de vraag bij me op waarom ik in vredesnaam naast hem was komen zitten. Waarom ik nog in vredesnaam pogingen tot contact deed. . . Ja, omdat ik me herkende in hem en graag wilde dat iemand hetzelfde deed in die tijd dat ik mezelf zoveel mogelijk afzonderde van de wereld. Om mezelf af te leiden van mijn eigen verwarde gedachten, pakte ook ik mijn telefoon erbij om Faolan, Kit en Deimos een berichtje te sturen.
Ietwat uitdagend vroeg ik aan Rainn of het niet uitmaakte wat ik van hem dacht. Hij had me immers wel binnengelaten in zijn cirkel dus dit moest betekenen dat hij me in ieder geval genoeg waardeerde om me binnen te laten. “Zoals ik al zei,” begon hij met het formuleren van zijn antwoord waardoor mijn ogen naar de zijkant van zijn gelaat schoten. “-wat ik van jou vind zou er ook niet toe moeten doen. Je bezighouden met de mening van anderen, is zwak. Dus nee, het interesseert me niet hoe jij mij ziet.”
Ik opende mijn mond om hierop te reageren, om mezelf te verdedigen? — maar gelukkig werd ik onderbroken doordat Rainn bovenop een kei was gaan staan. Hij voerde een of ander ritueel uit waarin hij liet zien hoe een imposante feniks van vuur werd gevormd met de boodschap dat het ’t belangrijkste was hoe je jezelf ziet. Eens hij zich ontdaan had van de feniks waarna hij op adem moest komen zag ik een tevreden glimlach op zijn gezicht verschijnen. Voor een kort moment verloor ik mezelf in die blik totdat hij ietwat overbodig “Een feniks” over zijn lippen liet rollen.
“Ik ben niet blind,” verzuchtte ik terwijl ik ging verzitten op een steen. Mijn achterwerk begon steeds stijver aan te voelen. “Trouwens,” begon ik vrijwel daarna aangezien me een realisatie te binnen schoot. “Als het je niet kan schelen wat andere van je denken, waarom sloof je je dan wel uit om zo’n beest tevoorschijn te toveren? Wat was überhaupt je doel daarmee?” Ik kantelde mijn hoofd zodat ik de donkerharige jongeman beter in me op kon nemen.

[ bericht aangepast op 20 dec 2021 - 22:16 ]

I have seen my own sun darkened

21 dec 2021 - 16:45 Culloden is offline

Culloden 693

R o n a n T a l a n F a u g h n
19 ❈ Water Fairy ❈ Year 2 ❈ Modernist ❈ outfit ❈ ~~at lounge~~ outside ❈ with Aiofe

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ❈ - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Normaal gesproken sprak Ronan niet veel over Eileen wanneer hij bij zijn vrienden was. Gewoon omdat hij niet die jongen wilde zijn die nergens anders meer over kon spreken. En daarmee had hij Aoife er ook niet mee willen lastigvallen, ze had al een periode achter de rug die moeilijk genoeg was. Vandaag bleef het onderwerp echter rond zijn vriendin hangen en ergens vond hij het wel leuk om er met zijn beste vriendin over te kunnen praten. 'En wanneer ga ik de fameuze Eileen ontmoeten? Of moet ik de beschermende beste vriendin uithangen en haar zelf opzoeken?' Aoife keek hem uitdagend aan waardoor hij lichtjes moest grinniken.
'Alsof je dat zou doen,' merkte hij lachend op. Ze wisten beide dat dat niet haar stijl was. Wel was het leuk om te horen dat ze het meisje ook wel graag wou ontmoeten. 'Maar aangezien ik straks met haar heb afgesproken kan je wel mee als je nog niks te doen hebt?' Eileen zou het vast ook niet erg vinden.
Toen hij voorstelde om samen op verkenning te gaan, ging ze daar gretig op in. Ronan nam haar aangeboden hand aan en werd zo overeind getrokken van zijn stoel. 'Kom.' En met die woorden verliet het duo het gebouw waardoor ze in de buitenlucht terecht kwamen. Het was best frisjes en opeens wenste hij dat hij een dikkere trui had aangetrokken vanochtend. Hopelijk zou hun wandeling hem wat kunnen opwarmen.
'Vertel me over Eileen,' spoorde Aiofe hem aan nadat ze hem even had staan aankijken. Ronan propte zijn handen in zijn zakken in een poging de warmte wat bij zich te houden.
'Wel, ze is ook een water fairy, zoals ik. Ze is wel een stuk kleiner, maar echt heel erg lief en behulpzaam,' begon hij terwijl hij een glimlach voelde opkomen tijdens het praten. 'Ze is ook overtuigd Modernist, dus even een heads up...' Hoewel hij er zelf geen problemen mee had dat Aoife twijfelde, kon hij natuurlijk niet spreken voor anderen. Vandaar dat hij haar alvast wilde waarschuwen.
'Met wie zit jij eigenlijk de hele tijd te appen, hmm?' Hij trok zijn wenkbrauw op toen ze weer enkele berichtjes verstuurde. Kennelijk had ze toch al heel wat vriendjes gemaakt.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

Index RPG Actieve Topics Zoek