[RPG - 150] In Times Of Peace, Prepare For War — WWII • Speeltopic 2 - Speeltopics

Ryker’s wenkbrauw ging verrast omhoog bij het horen van Aurora’s woorden. “Ben ik zo voorspelbaar, ja? Erg jammer wel,” zei hij, waarna zijn lippen zich tot een charmante glimlach op vormde. Aurora de kans gevende hier een antwoord op te geven deed Ryker niet, daar hij direct daarna voorstelde om ergens anders naartoe te gaan en haar ook mee de kelder uit nam. Hij voelde hoe haar vingers zich stevig om de zijne wikkelde, wat opnieuw voor een glimlach zorgde. Hij kon het wel waarderen dat deze dame niet terugdeinsde voor dingen. Heel anders dan Inez, die waarschijnlijk op haar benen stond te trillen als ze in Aurora’s plaats hier had gestaan. Hoewel ze dat nu ook bij Klaus deed, maar alleen dan van angst. Wellicht was het een dick move geweest om haar achter te laten bij de doorgesnoven snuifduif, maar het was niet alsof hij iets voor haar kon betekenen toch?
      “Aurora Camorra,” herhaalde Ryker haar naam. Het rolde vloeiend over zijn lippen. Hij staarde het meisje kort aan. De naam paste goed bij haar. “Nou, het is een eer je te leren kennen, Aurora.” Het tweetal liep de gangen van Montreuxe door, zonder enige bestemming in ogen als eindpunt. Ryker wilde gewoon alleen met de dame zijn, rustig met haar kunnen praten. Iets wat op het feest vrijwel onmogelijk ging zijn, met Klaus die helemaal loco aan het doen was en Inez pal voor hen. Uiteindelijk stelde hij voor om naar zijn slaapkamer te gaan, waar de brunette natuurlijk mee instemde. Niemand zei nee tegen zo’n aanbod van Ryker.
      “Vol verrassingen zit ik zeker, daar word ik minder voorspelbaar van. Moet wel een beetje een mysterie blijven, toch?” zei Ryker, terwijl hij zachtjes lachte. Bij het horen van Aurora’s uitspraak van zijn achternaam, werd de glimlach op zijn lip groter. Hoewel het totaal niet juist klonk, had het toch wel zijn charme. Nadat Aurora had ingestemd naar zijn kamer te gaan, liepen ze samen die richting op. Het was geen enorme afstand van de kelders, gelukkig. Eenmaal aangekomen, deed Ryker de deur open en liepen ze samen naar binnen, waarna hij haar hand losliet. Toen Aurora de deur direct op slot deed, ging zijn wenkbrauw weeral verrast omhoog.
      “Jij laat er ook geen doekjes om winden, hè?” grinnikte Ryker, al vond hij het totaal niet vervelend dat ze zo recht door zee was. Hij hield wel van mensen met een directe aanpak, ze waren alleen niet bepaald geschikt om als zijn vrouw te dienen. Het tweetal staarde elkaar voor enkele seconden aan, waarna ze elkaars glazen tikten. “Laten we heel cliché toosten op een gezellig en soepel schooljaar,” zei Ryker, waarna hij het glas weer aan zijn lippen zette. “Al is meer privacy ook altijd een godsgeschenk. Je krijgt het hier namelijk verbazend weinig soms.”
      Ryker snoof even kort om Aurora’s nieuwste set aan opmerkingen. Duidelijk een bijtertje. Niet bepaald geschikt voor een school als deze, maar dat maakte haar des te interessanter. Echter kon hij de opmerkingen niet bepaald waarderen. Gedroeg hij zich als een charmante, sociale heer, werd het niet gewaardeerd. “Ik vraag het aan alle meisjes, omdat sommige ventjes slechte controle hebben over hun seksuele impulsen en dat afreageren. Maar vergeef me, ik wist niet dat jij een sterke, onafhankelijke vrouw ben die dit niet nodig heeft,” zei Ryker even sarcastisch terug, terwijl hij naar waar haar handen zich bevonden staarde.
      Ryker plaatste zijn handen nu ook op Aurora’s rug, liet deze ook over haar lichaam glijden. Er verscheen een kleine glimlach op zijn lippen. “Hoe het werkt op deze school? Nou je hebt een koning, zijn twee rechterhanden en hun vriendinnetjes. Dan heb je de volgelingen, ook wel de Gentleman’s Club genoemd. Dit zijn de mensen met wie je wilt omgaan, de leerlingen met aanzien, populariteit. Dan heb je de buitenbeentjes, leerlingen die nergens bijhoren. Dan komen de losers en als laatste de Joden. Zij zijn het onkruid van de school, verpesten de hele reputatie. Als het aan mij zou liggen waren ze allang van school gestuurd,” vertelde Ryker haar, terwijl zijn handen zich rond haar billen bevonden. “Maar om je daadwerkelijke vraag te beantwoorden: ik ben inderdaad de belangrijkste, maar daar is niet iedereen het mee eens. Ken je die gekke jongen die naast mij in de kelder stond? Hij heeft zichzelf onofficieel gekroond tot koning, maar eigenlijk mag niemand hem oprecht. Heeft een paar steekjes los, weetje. Zou eigenlijk opgesloten moeten worden in een psychiatrisch ziekenhuis.”
      Plotseling stond Ryker pal tegen Aurora aan, slechts enkele centimeters van elkaar verwijderd. “Je kan het ook gewoon zeggen als je het wilt doen, hè?” zei hij grinnikend, waarna hij zonder waarschuwing zijn armen om haar heen wikkelde, haar optilde en haar op zijn bed neerlegde. Zijn hand gluipte direct onder Aurora’s jurkje door, terwijl hij zijn andere hand op haar wang plaatste en zijn lippen op de hare drukte. “Hoe doe jij het - het liefst, Rora? Begeleidt me,” fluisterde hij zachtjes, waarna hij met zijn hand de rits naar beneden trok. Pas nu Ryker hier eenmaal lag realiseerde hij zich hoe erg hij dit nodig had, hoe hard zijn lichaam naar dit soort contact snakte. Het was fijn dat Aurora er nu was.