[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 9 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Robin • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • • • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • •

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 14 okt 2021 - 15:19 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mavis Keegan

'Ah, misschien moeten we hun feestje inderdaad wat opschudden! Beetje versierdrank?' Het was een vrij nieuwe uitvinding van Fred en George, omdat het liefdesdrankje toch iets te heftig was. Het versierdrankje was een soort combinatie van dat en alcohol - het haalde de remmingen er wat af en bracht mensen in een iets meer flirterige bui. Vooral als twee mensen elkaar al aantrekkelijk vonden, kon dat ervoor zorgen dat er iets zou gebeuren.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Isabella trok een wenkbrauw op bij het horen van de stem. Het was overduidelijk niet Thomas (wat natuurlijk ook onmogelijk was) en ook niet Mosh (welk beeld ze stiekem wel hilarisch vond), dus haalde Isabella haar schouders op en trok gewoon de deur open. Ze haperende in haar beweging bij het zien van de kleine, zwartharige jongen bij de wasbak. Hij had overduidelijk gehuild, want zijn ogen waren ontzettend rood. Ook snifte hij nog na en onbedoeld vroeg Isabella zich af wat de jongen hier alleen, huilend deed. Hij leek heel kwetsbaar en klein op dit moment. Instinctief deed Isabella een stapje achteruit en duwde haar vriendin naar voren die veel beter was in het troosten van iemand dan haar. Meestal wist meestal wel wat ze moest zeggen. Al had ze bij die laatste opmerking een wenkbrauw opgetrokken, niet begrijpend dat Blythe haar neus voor een huilende jongen kon doen. Dat was niet troosten toch? Isabella keek even naar de zwartharige jongen op de grond. Hoewel ze Vinnie kende, hij was eenmaal de beste vriend van Noah, had ze nooit zoveel met hem gehad. Maar ze kon zich voorstellen dat opeens twee meiden die op je doken enorm confronterend waren. Isabella zou zelf ook compleet blokkeren als het opeens twee jongens waren die dit bij haar zouden proberen, dus draaide ze zich even weg van het tafereel al bleef ze in de buurt.
      Een beetje nietsvermoedend keek Isabella om zich heen. Blythe kon het niet ruiken door haar bloedneus, maar er rook hier iets verschrikkelijk zuur. Isabella keek even om zich heen en zag in de wastafel nog resten waarvan ze vermoedde dat het kots was. Ugh, de jongen had overgegeven.. Ze keek even van de wastafel naar de kwetsbare jongen en toch kwam er ergens medelijden opzetten. Wat het ook was, het moest vast erg zijn. Isabella wist echter niet wat ze kon zeggen om ook maar iets tot de jongen door te dringen of iets te troosten. Zelfs bij Novalie deze zomer had ze het behoorlijk lastig gevonden en dat was haar tweelingzus! Wat deden haar ouders altijd als ze verdrietig was? Isabella keek even terug naar de wastafel. Als hij echt had overgegeven, moest er vast zo'n zure nasmaak in zijn mond zitten. Dus een glaasje water zou vast niet verkeerd zijn, plus dat was altijd iets wat haar ouders haar gaven als ze verdrietig was. Gewoon iets te drinken.
      Isabella kneep Blythe heel even in haar schouder. "Ik ben zo terug," mompelde ze zachtjes. Ze schonk Vinnie een beetje onzekere glimlach en liep toen zonder verdere uitleg de toiletten uit. De grote zaal was niet heel ver weg, dus ze kon best even een glas pakken en dan was ze binnen twee minuten weer terug om hem te vullen met water. Bonuspunt: Dan was ze ook even weg uit dat toilet en zou het hopelijk een beetje minder intimiderend zijn.

[ bericht aangepast op 12 okt 2021 - 22:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Nomad Morphew

Zijn blik schoot vliegensvlug naar Lee - die net de zaal binnen kwam lopen - en ze maakten heel kort oogcontact. Nomad focuste zich echter direct daarna weer op zijn gesprekspartner, die hem een vraag stelde waar hij wel een antwoord op moest verzinnen. Want wat was zijn type?
'Meiden die...' begon hij, bijna stellig. Daar mocht geen twijfel over mogelijk zijn. '...die me aan het lachen maken.' Onbewust dacht hij aan verschillende momenten dat hij om Lee moest lachen. Het was niet dat Lee constant grapjes maakte, maar vaak had Nomad om zijn enthousiasme gelachen. Of om zijn impulsiviteit. 'Een sociaal iemand, om mijn gebrek daaraan te compenseren.' Toen hij zich realiseerde dat hij was begonnen met Lee beschrijven, nam hij wat gas terug. 'En eh - knap, denk ik?' Dat laatste kwam er nogal onbeholpen uit.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lee grijnsde. ‘Ja, dat kunnen ze vast wel gebruiken. Hoewel ik Noof al honderd keer mijn beste versiertips heb opgehangen, doet ze er bedroevend weinig mee.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Blythe Carmichael

Zoals Isa zomaar naar binnen was gestapt, dat had Blythe nooit gedaan - maar het resultaat was hetzelfde, namelijk dat ze hier nu met de jongen stond. Ze had niet direct aan Vinnie gedacht, maar nu ze wist dat hij het was, herkende ze inderdaad zijn stem. Ze had in het verleden wel eens toenadering gezocht, maar hij had er niet heel erg open voor gestaan - hij had zich vooral heel ongemakkelijk bij haar gevoeld.
Ze voelde zich toch wel enigszins opgelaten nu. Hij had duidelijk gezegd dat ze weg moesten gaan en nu stond ze toch in de jongenstoiletten. 'Ik heb een knal tegen mijn gezicht gehad,' zei ze zacht, omdat hij het bloed vast gezien moest hebben. Ze keek even vanuit haar ooghoeken naar de spiegel en zag dat ze er inderdaad zo slecht uitzag als ze zich voelde. 'Dus eh - vandaar.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mavis Keegan

'Het lijkt me hilarisch om haar in versiermodus te zien,' gaf Mavis toe. 'Ze is toch meestal wel wat saai - ik bedoel, stil?' Ze had een kleine stoot van Lee gekregen. 'Oké, wacht, ik ga het halen.' Ze rende de zaal uit. Hier had ze ook sowieso een voorraadje van in hun voorraadhokje - en inderdaad. Ze haalde een flinke dosis op - wat extra, zodat ze er eventueel nog wat meer mensen mee konden helpen - en liep toen terug naar Lee. 'Tadaa. Als we willen, kunnen we nog meer mensen hiermee bestoken. Heb je nog meer gegadigden gezien die wel wat meer in flirtmodus mogen geraken?' Ze keek om zich heen - en haar mond viel bijna open van verbazing toen ze iemand met roze haar zag.
Nomad.
Nomad had roze haar.
Bijna flapte ze er een opmerking uit, maar ze wist zich nog net in te houden. Lee had het ook sowieso gezien, maar hij hield zich er stil over, dus dan zou zij zijn aandacht zeker niet opnieuw op hem vestigen.

[ bericht aangepast op 12 okt 2021 - 22:32 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Nou, dan ben ik best goed op weg,’ plaagde ze hem.
      Er trok een lichte gloed over zijn wangen, eentje die haar verraste. Ondanks zijn stoere uiterlijk had hij blijkbaar een klein hartje, dat vond ze wel leuk. En hij was duidelijk niet echt aandacht van meiden gewend, waardoor ze niet bang hoefde te zijn dat hij haar alleen maar in bed wilde krijgen.
      ‘Als ik tot je definitie van knap behoor, dan.’
      Ze keek hem nieuwsgierig aan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nu hij wist dat het Isabella en haar vriendin waren, bedaarde hij ietsje. Die zouden dit vast niet gaan rondbazuinen.
      ‘W-wat rot,’ wist hij uit te brengen. Zijn keel deed pijn bij het praten en slikken.
      Haar neus zag inderdaad rood en er liep nog steeds gestaag een stroompje bloed uit, hoewel ze het met wc-papier probeerde te deppen.
      Hij werd zenuwachtig van de stilte die viel. Hij kon de bloedneus wel verhelpen, het was helemaal niet zo’n ingewikkelde spreuk. Zijn toverstok voelde klammig toen hij hem vastpakte.
      ‘Zal ik, uhm… helpen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Net op dat moment nam hij een slokje van zijn drinken, omdat hij het een wat lastiger onderwerp vond - en hij verslikte zich bijna. 'Ja - jawel,' stamelde hij, terwijl hij zich direct weer probeerde te herstellen. Het drong nu pas tot hem door dat ze misschien wel aan het flirten waren, en dat had hij nog nooit eerder gedaan, voor zover hij wist.
Had hij ooit met Lee geflirt?
Hij had geen idee; hij had er nooit over nagedacht. Het ging altijd heel natuurlijk.
Maar dit gesprek was ook wel wat natuurlijk geworden, en pas nu, nu hij erover na ging denken, ging het mis.
Kop leeg. Gewoon glimlachen.
En dat deed hij. 'Ja, jij - bent wel knap. Volgens mijn definities.' En dat was zo. Nu hij haar even beter bekeek, besefte hij dat er een hele mooie meid voor hem stond. Dat was tot nu nog niet echt tot hem doorgedrongen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Ik wilde een blinddate regelen voor Roman en Noof morgen, maar misschien moet ik toch Cole overhalen, als dit spul een beetje werkt.’ Hij stak het glas naar zijn vriendin uit, die er een scheutje in goot. ‘Verder heb ik niet echt oog gehad voor beginnende stelletjes. Al hebben Isabella en Casper gedanst?’ Hij grinnikte zacht. ‘Ik ben wel heel benieuwd wat die allebei met een paar drupjes zouden gaan doen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mavis Keegan

'Oeh, Roman is ook leuk,' knikte Mavis. 'Die moet toch een keer aan de vriendin. Al zie ik liever...' Ze slikte haar woorden opnieuw in, want ze zouden weer niet heel vriendelijk overkomen. Ze vond Novalie alleen gewoon wat saai. Een nieuw familielid mocht wel wat meer leven in de brouwerij brengen. 'Laten we eerst Cole proberen. Misschien kunnen we voor Room nog een ander slachtoffer verzinnen.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Dat kwam er niet zo heel overtuigend uit,’ grinnikte ze, hoewel ze dat wel verfrissend vond. Haar blik gleed over zijn gezicht. Ze vond hem ook best wel knap. Niet de knapste die ze hier op school had gezien – maar hij kon er best mee door. Haar blik rustte even op zijn donkere wenkbrauwen, die door zijn roze haar nog scherper afstaken. ‘Heb je weleens een vriendin gehad?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Hij schudde zijn hoofd. 'Jij wel? Een vriend dan.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lee pruilde. ‘Maar ik had al een hele date voor ze voorbereid. Hij keek zijn vriendin schattend aan. ‘Wie zou jij voor Roman kiezen dan? Ik vond het best lastig.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mavis Keegan

Oh, dit vond ze leuke spelletjes. 'Ik zie hem nog wel eens eindigen met Blythe, dat is ten slotte de enige meid met wie hij een beetje normaal om kan gaan,' zei Mavis. 'Al hoop ik meer op een type als Jordyn, of Kyra. Oh, of misschien Rosalie! Ik heb haar nog niet weer gesproken, maar kon vroeger altijd vet goed met haar opschieten.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain