Adam
———
Adam keek de jongen zachtjes zuchtend na. Soms zou het fijn zijn als er meer uren in een dag zaten… Hij wilde echt wel tijd met Fox doorbrengen, maar het kwam deze avond gewoon niet zo goed uit. Bovendien dacht hij dat Fox hun breuk en het nieuws over Kris ook wel een plaats moest geven en Adam wist niet of hij de aangewezen persoon was om hem daarbij te helpen. Niet in deze tijdlijn. Niettemin besloot hij er morgen wel naar te vragen. Het voelde alleen alsof zijn hoofd op springen stond. Het was Merrin die zijn hoofd vulde en hoe erg hij Fox ook waardeerde als vriend, het was moeilijk om hem echt terzijde te staan als hij zelf nog een berg dingen aan het verwerken was.
Met toch nog een licht schuldgevoel, flitste hij naar de campus van de Buffalo’s toe, waar hij op Nish’ deur klopte voor hij opendeed. De jongen zat te gamen, hoewel hij het spel pauzeerde toen Adam binnenkwam. Adam zag dat hij al begonnen was aan de fles.
‘Een goeie slok voor iedere keer dat we doodgaan. Dat deed ik altijd met Kris. Maar ik ben bang dat jij dan straks stomdronken bent,’ grinnikte hij. ‘En ik nog geen druppel op heb.’
‘Volgens mij ben je stiekem al zonder mij begonnen,’ merkte Adam op terwijl hij naast de jongen ging zitten.
‘Een beetje,’ gaf Nish met een scheve grijns toe.
‘Hoe gaat het?’
Nish haalde zijn schouders op. ‘Ach, ik mag vast niet klagen. Ik kon nou niet echt verwachten dat alles weer koek en ei zou zijn, hè? Het voelt wel kut. Niet dat hij geen vrienden wil zijn – maar gewoon, dat ik hem zoveel pijn heb gedaan. Ik heb het heel lang weggestopt, geloof ik.’
‘Nou het is goed dat je het nu toch onder ogen komt en dat je iets aan je gedrag wil veranderen.’
‘Ja.’ Nish staarde naar het scherm. ‘Ik praatte er net met Toph over. Of zij weleens schuld voelt. Maar blijkbaar niet echt.’ Hij wendde zijn blik weer tot Adam. ‘Heb jij weleens ergens enorme spijt van gehad?’
Adam trok zijn wenkbrauwen op. ‘Is dat een serieuze vraag? Wat dacht je van deze hele tijdsprong waardoor alles veranderde?’
Er kroop een blos over Nish’ wangen. ‘Right. Sorry.’ Hij was een ogenblik stil. ‘Is er niks beters aan deze tijdlijn?’
Adam dacht even na. Dezi was hier niet gebeurd – maar het had geklonken alsof de andere Adam nou ook niet echt een hoop fijns had meegemaakt. ‘Niet echt,’ mompelde hij.
Nish bestudeerde zijn gezicht even. ‘Oké, geen gepraat over de tijdlijnen vanavond, oké? Laten we Harry Potter opzetten en een drankspelletje doen.’
‘Ik ging voorkomen dat je dronken werd, toch?’
‘Doe je toch, als jij de helft van de fles voor je rekening neemt?’ Hij grijnsde. ‘Of ben je niet zo’n drinker?’
‘Niet echt. De laatste – en enige – keer dat iemand me dronken voerde, liep dat nou niet heel leuk af.’
‘Dan moet je een betere ervaring creëren die de andere overschrijft,’ zei Nish met een grijns. Zijn grijns verflauwde. ‘Nee – ik wil je niet pushen. Als je het niet wil doen we het niet.’
Adam twijfelde. Dronken worden was nooit echt een goed idee, toch?
Maar gewoon… een beetje? Zodat hij even aan wat anders dacht dan wat er nu allemaal door zijn hoofd spookte? Alles was toch al helemaal kut. Het was nou niet alsof hij nog een hoop te verliezen had.
‘Als je niet blijft pushen als ik niet meer wil, vind ik het goed.’
‘Je hebt mijn erewoord.’
‘Mooi,’ grinnikte Adam.
Nish deed de PlayStation uit en zette de tv aan. Hij ging tegen de kast aan zitten en Adam nam naast hem plaats. De enige met wie hij zo film had gekeken, was Merrin.
‘Kijk, hier zijn de regels.’ Nish schoof zijn iNet onder zijn neus. Adam liet zijn blik eroverheen glijden. Neem één slok als iemand Harry’s naam zegt, als Harry’s litteken wordt benoemd, als Hermione haar hand opsteekt of een boek leest… Zo waren er nog wel twaalf regels, variërend van één tot drie slokken.
‘Ik kom straks nooit meer thuis,’ grinnikte Adam.
‘Ik draag je wel terug,’ antwoordde Nish. ‘Al zou dat ook best levensgevaarlijk kunnen zijn. Ik heb een extra bed? Al mag je ook tegen mij in slaap vallen, hoor.’
Adam stak zijn tong uit. ‘Niet te snel van stapel lopen jij.’
Nish schoot in de lach en hield zijn blik even vast. Daarna werd zijn blik serieuzer. ‘Ik eh – moet je wel waarschuwen. Ik word wel… flirteriger, zullen we maar zeggen. Van drank.’ Hij sloeg zijn blik neer. ‘En nou ja, je weet wat ik met Yrla deed. Wel om iemand jaloers te maken, maar toch.’
‘Ik geef je wel gewoon een mep als je vervelend wordt,’ beloofde Adam. Nu hij het teleporteren goed onder de knie had, maakte hij zich daar niet meer zo druk om. ‘Ik heb geen idee hoe ik ben als ik dronken ben. Misschien heb ik wel non-stop de slappe lach en word je daar gek van.’
Nish grinnikte. ‘Je hebt een leuke lach, dus dat vind ik niet zo erg.’
Adam voelde een warme gloed langs zijn wangen trekken. Hij gaf hem een elleboogstootje. ‘Hé, we zijn nog niet eens begonnen met drinken.’
Nish grijnsde. ‘Dat moeten we dan maar gauw doen, voor ik door de mand val.’ Hij zocht de film op en zette hem aan.
Every villain is a hero in his own mind.
ProngsPotter
