[RPG] [0] The Path to War - [Speeltopic 2] - Speeltopics

21 juli 2021 - 11:31 darkurge is offline

The Path to War
It's changing out there. There's a storm coming, Harry... just like last time.

TIMES ARE CHANGING
Voldemort is terug. Nadat zelfs minister van Toverkunst Droebel het moest toegeven lijkt er geen weg meer terug. De tovenaarsgemeenschap bevindt zich op de vooravond van een oorlog. Inmiddels is Droebel afgetreden en daar is Schobbejak voor in de plaats gekomen. De gemeenschap heeft de hoop dat hij hun door deze donkere tijden zal leiden. Tot dus ver heeft hij echter weinig succes gehad. Een massauitbraak uit Azkaban, dementors die de tovenaarsgevangenis hebben verlaten en zich hebben aangesloten bij Hij Die Niet Genoemd Mag Worden en de vele moorden die worden gepleegd... Het lijkt alsof deze storm nog lang niet gaat liggen.

De zesdejaars leerlingen keren na een donkere zomer terug op Hogwarts, wat gaat dit jaar hun brengen? En is iedereen veilig?
Hoe reageert de school na dreigementen aan het adres van leerlingen en wat uiteindelijk leidt tot de vermissing van één van hen?

CHARACTERS
Gryffindor
♂ Aster Muir — Adrien Sahores — Lerwick— 1.1
♂ Ashley Joseph Jones — Cole Sprouse— calice — 1.3
♂ Castor Aelius Black — Faceclaim — Morrigann— 1.5
♂ Joakim Ake Berglund — Rafael Miller— Helvar — 1.7
♀ Jordyn Mariah Kingsley — Dasha Taran— Veda — 1.3
♀ Kyra Aliyeva — Faceclaim — Morrigann— 1.8

Hufflepuff
♂ Aidan Tomas Fenwick — Max Barczak — Helvar — 1.3
♂ Julian Nolan Lartius — Faceclaim — Fika —1.4
♂ Theseus Owen Scamander — Faceclaim — Epione —1.7
♀ Alina Maedows — Karol Queiroz— Lerwick— 1.7
♀ Sasha Diggory — Zoe Kravitz — calice— 1.2
♀ Novalie Aria Fitzgerald — Elle Fanning — Veda — 1.3
♀ Aiofe Zara O'Conner— Isabel Moner — Iotte— 1.1

Ravenclaw
♂ Adrastos Quillon Montague — Maxence — Epione — 1.8
♂ Ilias Eisenberg— Louis Partridge— amren — 1.7
♂ Shane Montgomery — Nick Pervak— Helvar — 1.7
♀ Jemina Gauthier— Zendaya — Morrigann— 1.3
♀ Pandora Lovegood — Sabrina Carpenter — Calice — 1.4
♀ Josephine Montgomery — Faceclaim — Veda — 1.8
♀ Avalon Isolde Fitzgerald — Elle Fanning — Iotte — 1.4

Slytherin
♂ Dimitri Viktor Volkov — Timur Simakov— calice — 1.1
♂ Zaheer Aceves Selwyn— Iotte — 1.2
♂ Maximus Lovegood — calice — 1.7
♂ Miran Perceval Crawfort — Epione — 1.7
♀ Zoya Elaine Crawfort— Faceclaim— Veda— 1.4
♀ Amira Lucretia Black — Faceclaim— Epione— 1.4
♀ Madigan Zephyrine Elingston — Morrigann — 1.7
♀ Lysandra Black— Faceclaim — Reeses — 1.8

VAKKEN, QUIDDITCH, PREFECTS

VERHAAL OVERZICHT

ROLLENTOPIC ϟ PRAATTOPIC 3 ϟ SPEELTOPIC 2ϟ SPREADSHEET
PRAATTOPIC 1 • PRAATTOPIC 2
SPEELTOPIC 1

[ bericht aangepast op 14 sep 2021 - 13:24 ]

21 aug 2021 - 17:35 Kobyla is offline

Kobyla 19258

Aidan Fenwick

16 — Hufflepuff — Prefect — with Ashley — at DADA class room

❝ Show me the most damaged parts of your soul, and I will show you how it still shines like gold. ❞

Tot Aidan's geluk, leunde ook Ashley dichter naar hem toe, toen hij begon over de Hufflepuff Common Room. Hij zou deze met alle liefde aan de jongen laten zien, al helemaal als dat betekende dat hij wat tijd alleen met de jongen zou hebben. Nouja, alleen, de Common Room was bijna nooit leeg, maar ze zouden dan hopelijk alleen aan elkaar aandacht hoeven besteden. Al zou er vast wel iemand zijn die nieuwsgierig was naar waarom er een Gryffindor in hun Common Room stond.
'Daar ga ik je aan houden,' vertelde Ashley hem met een grote grijns. 'Wil je er iets voor terug?' Ietwat verward staarde Aidan Ashley aan? Hoezo zou hij er iets voor moeten willen? Aidan zag het puur als een vriendendienst en daarnaast was hij juist blij met de kans. Er iets voor terug vragen, voelde juist verkeerd.
'Euhm, niets?' antwoordde hij dan ook, de verwardheid klonk nog wat door in zijn stem. Toch kon hij het niet laten om vlak daarna wat tevreden voor zich uit te kijken. Hij had wel gewoon een plan tot een afspraak met Ashley staan, ze hoefden alleen nog maar een moment te prikken. Het was het verst dat hij ooit was gekomen sinds zijn oog op de onruststoker was gevallen. Al begreep hij nog steeds niet waarom hij Ashley nu precies leuk vond, want de andere onruststokers waren gewoon strontirritant. Blijkbaar had Ashley iets waardoor hij als enige niet irritant was, waardoor hij juist fascinerend was.
Helaas kwam Snape de goede sfeer die tussen hen in hing, verpesten. Hoewel, het gaf Aidan wel weer een ander gespreksonderwerp met Ashley, één waar ook mogelijkheden voor hem in zaten. Natuurlijk wilde hij Ashleys zijn clubje tegen de deatheaters joinen. Vreemd hoe slecht nieuws indirect goed nieuws voor Aidan betekende, al voelde hij zich direct schuldig om deze gedachte. Het was wel de vermissing van Aiofe die hiervoor zorgde en Aidan maakte zich oprecht zorgen om haar.
'Ik zal een plan opstellen en deze met je overleggen. We moeten eigenlijk zo snel mogelijk beginnen met het werven van leden,' stelde Ashley voor en Aidan knikte instemmend. Het klonk als een goed idee en Aidan had er alle vertrouwen in dat Ashley een goed plan zou kunnen bedenken. Snape kwam alleen weer de duivel spelen voor Aidan een antwoord aan Ashley kon formuleren, een fout die hem puntenaftrek voor Hufflepuff opleverde. Verdomme, Ashley leek echt geen goede invloed op hem te hebben. Hoewel de puntenaftrek hem pijn deed, voelde hij zich verbazingwekkend niet super schuldig over de invloed van zijn crush.
Om verder niet de woede van Snape op zich te halen, richtte hij zich op zijn spullen voor zich, ontschroefde hij toch maar de dop van zijn nog gesloten inktpot. Hij zou toch maar een poging moeten doen om op te letten bij deze les. Snape was ook eigenlijk totaal de verkeerde persoon om diens les te verstoren. Toch kon hij het niet laten om af en toe blikken op Ashley te werpen, maar hij leek iets te afgeleid door iets anders nu. Steels probeerde Aidan zijn blik te volgen, welke naar Pandora ging. Oh... Of de roddel wel of niet waar was, er speelde wel daadwerkelijk iets tussen de twee.
'Wie zullen we nog meer vragen om zich bij ons aan te sluiten?' schrok Ashley hem even later op uit zijn gedachten. 'Of moeten we een perkament ophangen ofzo? Zodat mensen zich kunnen inschrijven?' Terug naar plannen maken voor hun clubje dus. Aidan wierp nog even een blik naar Snape, maar die leek voor nu weer bezig, dus richtte hij zich tot Ashley.
'Het makkelijkst is denk ik een lijst ophangen? Aan de andere kant trekken we misschien zo wel de aandacht van enkele leerlingen met meer duistere ideeën.' Vragen zou hen meer zekerheid geven dat ze ieder konden vertrouwen, maar dit zou ook een gigantische rotklus worden. Misschien beter om Ashley de keus te laten maken, maar hij kon wel de voor en nadelen opperen. 'Het is in ieder geval wel een belangrijke afweging om te maken, denk ik. Wel zouden we in ieder geval Julian en Theo kunnen vragen, misschien Novalie. Jij weet vast ook nog wel een paar mensen?' Dit waren mensen die hij in ieder geval volledig vertrouwde, maar ook Ashley kende vast een paar Gryffindors die ook zouden willen strijden en betrouwbaar waren.

[ bericht aangepast op 21 aug 2021 - 17:35 ]

21 aug 2021 - 21:54 darkurge is offline

darkurge 3074

⌘ Dmitri Viktor Volkov ⌘
16 years old • Slytherin • Quidditch Captain • DADA Classroom • Hogwarts Uniform • with Miran

Dat Miran een goede vriend was bewees hij maar weer met zijn vastberadenheid Dmitri te vergezellen naar Madam Sprout.
‘’Twee paar oren horen altijd meer dan één paar,’’ zei Miran. ‘’dus ik ga graag met je mee.’’
Dmitri knikte. “Dankje man.” zei hij zacht. Bovendien had Miran gelijk. Samen was het vast makkelijk te achterhalen wat er nu precies de vorige avond was voorgevallen. Het kon niet zo zijn dat in een kasteel met zoveel studenten er niemand was die iets had vernomen van Aiofe na het avondmaal. Er moest iemand zijn die haar gezien had. Of iets heeft gehoord. Het papiertje dat hij naar Castor had gestuurd, was terug.
Bedankt voor die nutteloze info. En ja, maar ze kwam niet. Andere Puffies gevraagd, ze was niet in haar dorm.
Dmitri wiepr een blik over zijn schouder naar de jongen. Stuk verdriet. Hoofdschuddend en met een afkeurende blik in zijn ogen keek hij Castor aan. Het klonk niet bepaald alsof hij moeite had gedaan om Aiofe mee te nemen naar het feest. Misschien was zijn theorie wel waar en wilde Castor Aiofe wel echt dumpen, en dus zou het hem nu heel goed uitkomen dat ze nu nergens meer te bekennen was. Dmitri had altijd al geweten dat Castor slecht nieuws was. Had hij Aiofe maar voor hem gewaarschuwd...

Over de snitch wist Miran net zoveel als over de vermissing van Dmitri zijn beste vriendin: niets. Tegenvaller, maar dat was ook juist wat er zo leuk was aan de jongen. Waar Zoya gefueled leek te worden van het ellende van anderen, was Miran niet zo op de drama gefocust. Een eigenschap die meer mensen op Hogwarts zich eigen zouden moeten maken.
Max bijvoorbeeld, die kon ook wel een chill pill gebruiken. “Je zusje zoent met gasten. Shocker.”
Miran grinnikte na Dmitri zijn sarcastische opmerking en er schoot een vlaag van excitement door hem heen. Miran had gelachen. Om hem. Daardoor werd zijn eigen grijns alleen maar groter.
‘’Dat kan natuurlijk ook echt niet.’’ Merkte Miran net zo sarcastisch op. Dit keer was het Dmitri die grinnikte. Gelukkig waren zij allebei niet zo onder de indruk van een simpele zoen.
“Op zich wel. Jij dan?” Vertelde Miran vervolgens over zijn vriendschap met Max.
“Ja, ik spreek hem ook nog wel. Al ga ik hem vandaag denk ik ontwijken.” zei Dmitri en hij wierp een blik in de richting van zijn vriend. Max zat, natuurlijk, hand in hand met Madigan achter een tafeltje.
“Zij groeien nog een keer aan elkaar vast, joh.” grapte Dmitri. “Misschien moeten we een keer een plakspreuk over ze uitspreken. Gewoon om te testen of ze het zouden merken. Ik gok namelijk van niet.”

De hele situatie rondom Max zijn beschermende karakter bracht Dmitri op een goed idee. Hij stelde aan Miran een nieuwe weddenschap voor.
De jongen grijnsde meteen breed nadat Dmitri hem opnieuw had uitgedaagd. ‘’Wat is dat voor een vraag? Daar heb ik altijd interesse in.’’
Miran stelde ook nooit teleur.
“Hoeveel galjoenen zet je in op dat Max Ashley een klap gaat verkopen?”
‘’Hmm,’’ Miran dacht na. ‘’vijf?’’ stelde hij voor. ‘’Of had jij iets anders in gedachten?’’
“Vijf is perfect.” stemde Dmitri met hem in. “En mogen we ons onderwerp van de weddenschap beïnvloeden of is dat tegen de spelregels?” Zoya een beetje porren was amusant geweest, maar Maximus erop wijzen dat het echt niet kan dat zijn zusje met een of andere guy zoent was misschien nog wel vermakelijker. Al zou dat natuurlijk wel in strijd zijn met zijn eigen belangen, want als Max Ashley zou meppen, was Dmitri 5 galjoenen kwijt.
“Oke, jij zet 5 galjoenen in op Max die Ash slaat, toch?” Vatte Dmitri samen. “En ik krijg 5 galjoenen van jou als hij het niet doet?” Dmitri stak zijn hand uit naar Miran om de deal te verzegelen. En stiekem wilde Dmitri Miran zijn hand nog één keer vasthouden. Een klein beetje lichamelijk contact kon geen kwaad. Toch?

21 aug 2021 - 22:30 darkurge is offline

darkurge 3074

❂ Pandora Lovegood ❂
Experimental Witch
17 years old • Ravenclaw • Free Spirit • DADA Classroom • Hogwarts Uniform • Zaheer

"Dus of Doxy’s of verrassingswezens? Beidden klinkt geweldig.” Zei Theseus. Een grote glimlach verscheen op Pandora haar gezicht en haar ogen werden groot.
“Precies!” zei ze enthousiast. “Eindelijk iemand die begrijpt hoe leuk een verrassings-ei is!”
''Als de eieren zijn uitgekomen, zou ik mogen kijken?'' vroeg Theseus vervolgens.
Pandora knikte hevig. “Graag!” Het zou enorm leuk zijn om naar enthousiasme voor de mysterieuze eieren te kunnen delen met iemand anders. “Je mag de eieren ook bekijken, als je dat wilt. Ik bewaar ze onder mijn bed, maar soms in mijn bed. Omdat het daar warmer is, snap je?”
Om Jordyn haar vraag volledig te kunnen beantwoorden vertelde Pandora ook nog over haar verbande hand.
Het was opnieuw Theseus die reageerde. ''Doet het nu nog pijn?'' zijn blik was bezorgd.
“Nee.” Gaf ze antwoord op de Hufflepuff zijn vraag. “Nu voel ik niets meer wat niet doodnormaal is.” En ze prikte met haar vinger op het litteken op haar hand, om te bewijzen dat alles weer zo goed als nieuw was. “Heb jij nog iets verbrand in de zomer?” ze richtte haar blik weer op en keek naar Theseus.
''Alleen de lunch die ik moest maken. Lang niet zo erg gelukkig.'' Zei hij. Pandora giechelde. ''Mag ik vragen wat er gebeurd is met je hand?''
“Ja.” zei ze. “Ik was in het park in London. En ik zag een steen. Het was een hele mooie steen, roze, wit, grijs..” somde ze de kleuren van het stuk rots op. “en hij lag daar maar te liggen. Zijn steenleven daar te leven, maar ik had eigenlijk een leuker plan voor zijn leven. Het park is leuk en al, maar het wordt bijna winter. Dus dan is het koud om buiten te wonen. Zelfs voor een steen. En hij was zo mooi, hij zou prachtig staan bij mijn roze dekbedovertrek thuis. Dus de steen verhuisde die dag met me mee naar mijn kamer. En thuis was ik al een tijdje bezig met een nieuwe spreuk, om voorwerpen te laten licht geven.” ratelde ze aan één stuk door. “Zodat ieder voorwerp licht kan geven. Wat het ook maar is. Een bank, een stoel, een tafel óf!” Pandora stak een vinger in de lucht. “Een steen. Maar de spreuk is nog niet helemaal geperfectioneerd, dus hij kaatste af van het harde oppervlak en raakte mij op mijn hand. Toen lichtte wel mijn hand op! Dat was een succes. Maar de verbranding die daarna volgde was minder...” Sloot Pandora haar verhaal af. “Hoe heb jij je lunch verbrand?” vroeg ze aan Theseus en geïnteresseerd leunde ze naar voren.

Even later was Zaheer binnengekomen en zat inmiddels op het stoeltje naast Pandora. Ze had hem de waarheid verteld. Namelijk dat ze hem niet als een vriend beschouwde. Ze hadden een paar leuke avonden gehad in haar ouderlijk huis, dat was een feit. Maar meer dan een leuk tijdsverdrijf was Zaheer Selwyn niet. Hoe overheerlijk hij er ook uit mocht zien in zijn nette kleding welke hij droeg bij de diners. Zaheer was out of her league... Daarnaast wist Pandora niet zeker of zijn persoonlijkheid wel net zo mooi was als zijn uiterlijk. Als ze moest vertrouwen op Ashley zijn oordeel, was het antwoord op die vraag een keiharde NEE.
”Ouch, that hurts.” Grinnikte Zaheer.
Pandora schudde haar hoofd. “Waarom?” Vroeg ze direct. “Denk jij wel dat we vrienden zijn?”
Na eerst Max en Ashley te woord te moeten staan over die hele zoen-situatie, begon nu ook Zaheer erover. Het werd een beetje vermoeiend voor Pandora, al dat gepraat over niks. Nonchalant vertelde ze Zaheer wat ze die ochtend met haar broer had besproken. “ Ik begrijp niet helemaal waarom hij zich zo druk maakt. Hij heeft zelf toch ook vrienden. Jij bijvoorbeeld.” besloot ze. Misschien dat hij dan de situatie beter begreep. Het was allemaal niet zo spannend als iedereen het nu deed voordoen.
“Maar wíj hebben geen intieme onderonsjes.” zei Zaheer gevat.
Pandora draaide zich naar Zaheer toe en hield haar hoofd schuin. “Misschien moeten jullie dat eens doen.” Stelde ze serieus voor. “Het is best leuk hoor. Zoenen.” Ze ging weer recht zitten. “Helemaal met vrienden, daarna ben je éxtra goede vrienden.” Legde ze verder uit. Zelf vond ze het altijd een toevoeging aan haar vriendschap met Ashley om zo nu en dan wat te knuffelen en te zoenen. Het maakte hun vriendschap net wat bijzonderder dan de vriendschap die ze met anderen onderhield. Al waren die andere vriendschappen maar schaars.

Pandora stelde voor om iets over Zaheer aan de snitch door te spelen. Zelf leek het haar best grappig dat een geheim van Zaheer door de school zou worden verspreid. De gedachte eraan alleen al zorgde voor zacht gegiechel. Dapper deed ze een schepje bovenop haar eerdere brutaliteit tegenover de Slytherin. "... of dat je op het feestje gisteravond in je eentje stond met twee glazen wijn.”
De aantrekkelijke glimlach op Zaheer zijn gezicht verdween als sneeuw voor de zon. Deed het hem nu iets dat ze dat zei? Pandora vond het gezicht van Zaheer maar moeilijk te lezen.
“Ja, about that… Ben jij niet opgevoed ofzo? Dat zijn toch geen manieren.” zijn stem klonk gekwetst.
Pandora keek Zaheer fronsend aan. Misschien als ze hem heel aandachtig aankeek, ze dan zou ze kunnen ontdekken wat er zich nu in de jongen zijn hoofd afspeelde. Maar het werkte niet. Het was een compleet mysterie of Zaheer nu serieus was of niet.
Pandora slikte. Ze had hem niet willen kwetsen, maar ze was ervan overtuigd geweest dat Zaheer haar niet serieus nam op het feest. Ze was niet zoals de meisjes waar Pandora hem meestal mee zag. Eerlijk gezegd ging ze ervan uit dat hij haar nooit zou zien staan.
“Je wilde toch niet écht nog een wijntje met me drinken.” Vroeg Pandora voorzichtig. “Er waren zoveel mensen op het feest...” Klonk haar stem onzeker.

[ bericht aangepast op 21 aug 2021 - 22:30 ]

22 aug 2021 - 21:21 Aynur is offline

Aynur 2380

16 | Pureblood Ravenclaw | Outfit | with Shane at the DADA classroom

— D E S T I L T E D I E tussen ons in hing, voelde niet zo aangenaam als dat hij eerder altijd gedaan had. Ik voelde eerder bepaalde prikkelingen die ik geen naam kon geven – zowel bij hem als bij mij. Op een rationeel level kon ik bepaalde reacties van Shane wel begrijpen maar toch bleef ik bij mijn standpunt dat machines minder ingewikkeld waren dan mensen. Uiteindelijk koos mijn broer ervoor dat op de les focussen belangrijker was dan met mij in discussie gaan. Natuurlijk gaf ik hem wel gelijk, al kon ik niet ontkennen dat het me stak.
Waar ik eerst nog de zwaarte probeerde te negeren, bleek een grappende opmerking alleen averechts te werken. De verantwoordelijke oudere broer kwam in hem opzetten. “Dan moet je maar zorgen dat je niets in zijn buurt uitspookt,” mompelde hij op een serieuze toon. Ik beet op mijn lip en vouwde mijn armen voor me op tafel zodat ik mijn hoofd comfortabel neer kon leggen.
“Ik kon er niets aan doen. . .” zei ik op een toon die aangaf dat ik het oneerlijk vond dat Aidan Fenwick mij punten had afgetrokken. “Er is niemand gewond geraakt.” Dat laatste kwam er een stuk triomfantelijker uit dan de bedoeling was. Ik liet dan ook een grote glimlach stralen in de richting van mijn broer.
Vanwege de commotie die hier en daar ontstond door Snape zijn berispingen in de richting van Novalie en Adrastos. Ik vroeg me af hoe Shane op de woorden van Snape jegens zijn vriendin zou reageren, vooral aangezien de blonde dame op een subtiele manier als ‘dom’ werd neergezet. Zijn reactie bleef uit en de eerdere stilte viel weer tussen ons in. Onrustig schoof ik heen en weer op mijn stoel – niet goed wetend hoe ik nu verder moest.
Iets ruwer dan de bedoeling was, scheurde ik een randje af van mijn perkament en dacht lang na over wat ik aan Shane zou willen vertellen. Praten over ‘gevoelens’ was nooit echt mijn ding geweest en die van mijn broer evenmin. Dus leek het me handiger mijn excuses aan te bieden, iets wat ik zelden deed als ik vond dat ik in mijn recht stond om op een bepaalde manier te reageren. Zijn woorden die er even later onder verschenen (Het is okay), lieten me vertwijfeld zijn ogen opzoeken. Vervolgens krabbelde ik nog iets op het papiertje en ik moest ietwat krom schrijven aangezien het er bijna niet meer oppaste.
Ik zal proberen Novalie meer te accepteren. Nogmaals schoof ik het papiertje in zijn richting en nerveus beet ik op mijn lip. Ik was bang om alleen achter gelaten te worden – zoals Aidan dit ook bij me had gedaan. Met Novalie in Shane zijn leven was de mogelijkheid velen malen groter. We mochten dan wel familie zijn maar het scheen dat iemand door verliefdheid gekke sprongen kon maken. Continu was ik bang dat door Aidan zijn vertrek Theseus ook afstand van mij zou nemen. Ik mocht hem dan wel op z’n tijd achter het behang willen plakken, hij was een van de weinige vrienden die ik had.
Ik liet voor een kort moment mijn hoofd hangen. Misschien was ik er gewoon niet geschikt voor het onderhouden van relaties, dat ik daarom mijn vluchtweg zocht in mijn uitvindingen. Ik zou nooit echt bij de ‘normale tovenaars’ kunnen horen.

[ bericht aangepast op 22 aug 2021 - 21:21 ]

I have seen my own sun darkened

22 aug 2021 - 22:31 Halsin is offline

Halsin 1445

Adrastos Quillon Montague

17 ― Ravenclaw Keeper ― Quidditch Captain ― Ravenclaw uniform ― with Novalie, Julian & Joakim ― DADA classroom

✰ You taught me the courage of stars before you left
―How light carries on endlessly even after death. ✰

“Ik heb net al die moeite gedaan om je potje te redden, we moeten trouwens allebei opletten.” fluisterde Novalie streng, wijzende naar het bord met haar veer, nadat hij had voorgesteld om nog twee inktpotjes te laten vallen. Een zucht rolde over zijn lippen en verborg zijn gezicht in zijn armen, zodat de irritatie op zijn gezicht niet af te lezen was. Irritatie wat er niet was door Novalie, zeker niet, maar door het feit dat hij hier nog langer moest zitten en doen alsof hij aan het opletten was. Langzaam was zijn brein aan het smelten, een voorval wat gebeurde als een onderwerp hem niet interesseerde. Dat of hij stelde het volledig uit. Als iets saai was kon hij het simpelweg niet doen.
‘’Sorry,’’ mompelde hij, wat bijna onhoorbaar was doordat hij zijn gezicht nog al verstopt had.
“Nou ja, je mag natuurlijk zelf weten wat je doet. . . maar. . . misschien geen. . . inktpotjes gooien,” stamelde de blondine naast hem. Zijn hoofd steunde hij op zijn handen nu en hij keek haar aan vanuit zijn ooghoek.
‘’Nee, je hebt gelijk, ik moet opletten,’’ gaf hij schoorvoetend toe. ‘’maar het onderwerp is saai en dus kan ik niet opletten.’’ Om toch iets van initiatief te tonen, dipte hij zijn veer in het inktpotje en schreef hij wat over van het bord. De woorden van Snape drongen eigenlijk niet eens tot hem door. Waar Adrastos normaal altijd zo energiek was, was het nu het alsof alleen al een les over dementors zijn levensenergie aan het wegslurpen was. ‘’Gooien heb ik trouwens nooit gezegd, alleen ‘vallen’.’’ fluisterde hij nog naar haar.

Julian had zich nu ook bij het gesprek gevoegd en had hen gevraagd of ze gisteren ook op het feest in de Slytherin Common Room waren geweest. Daar was hij natuurlijk niet geweest, wat hij dan ook vertelde met een korte uitleg erbij. Ondertussen had Joakim zich ook bij het drietal gevoegd. ‘’Oh, vandaar.’’ antwoordde Julian. Even knikte hij als reactie erop.
Ook Novalie was niet op het feest geweest, maar waar zij wel geweest was was onduidelijk. Stamelend had ze geantwoord dat ze ergens anders was. Waar ze wel haar tijd gisteravond had gespendeerd was een raadsel voor hem. Adrastos kreeg geen kans om haar hier verder over uit te horen, want Snape besloot de boel te verzieken. In tegenstelling tot Novalie die stilletjes zich omdraaide toen ze werd aangesproken door Snape, liet Adrastos duidelijk zijn ergernis merken door met zijn ogen te rollen en geërgerd te zuchten.
De ergernis verminderde toen hij voelde dat de blondine naast hem zijn hand had vastgepakt en hier gaf hij voorzichtig een kneepje in. Met zijn vrije hand besloot hij haar een briefje te schrijven met de vraag of ze okay was en als poging haar op te fleuren tekende hij er een kat naast, een misvormde dan wel.

In de tussentijd was er blijkbaar nog een briefje op Novalie haar tafel terecht gekomen. Ze wees naar zichzelf en vervolgens naar de briefjes met een verbaasde uitdrukking terwijl ze ‘voor mij?’ mimde.
Adrastos knikte even en maakte zacht een ‘mhm’ geluid. Gezien hij geen zin had om nog eens door Snape afgesnauwd te worden besloot hij om wederom wat dingen van het bord over te nemen terwijl Novalie een van de twee briefjes las en vermoedelijk beantwoordde. Toen hij even later een blik op haar wierp zag hij hoe ze breeduit naar hem glimlachte, wat ook zorgde voor een glimlach op zijn gezicht. Vervolgens keek hij toe hoe ze begon met drie stukjes perkament af te scheuren van het grotere stuk voor haar. Verbaasd trok hij even een wenkbrauw op, maar toen hij zag dat ze begon te schrijven klikte het. Zijn blik richtte hij weer op zijn eigen tafeltje, waar ook een briefje lag. Aan het handschrift te zien kwam het bij Kyra vandaan. Heb je het gezellig (; ?
Zijn wangen kleurden lichtrood bij het lezen van het stukje perkament. Adrastos blikte even naar zijn beste vriendin, maar liet zijn ogen langzaam weer naar zijn tafeltje gaan toen hij zag dat ze alweer op een ander briefje schreef. Zijn blik bleef hangen bij Shane. Als Kyra al kon zien dat Novalie en hij elkaars hand vasthielden, dan kon het toch ook niet anders dan dat Shane dat ook kon? Onzeker peuterde hij met zijn vrije hand aan een los draadje van zijn uniform. Hij wilde hem niet een of ander verkeerd idee geven, wat dat in Merlin’s naam ook mocht zijn, maar hij wilde ook niet Novalie haar hand nu loslaten.
Snel wendde hij zijn ogen van Shane af en vielen ze even op Josephine die naast haar broer zat, echter werden zijn wangen nog een tintje roder en zo snel als dat hij naar haar had gekeken, keek hij alweer naar zijn tafeltje.

Adrastos liet het losse draadje van zijn uniform met rust en pakte zijn veer weer op, die hij in de inkt dompelde. Ik weet niet waar je het over hebt? schreef hij onder Kyra haar eerder geschreven woorden. Nu moest hij nog een manier bedenken om dit ongezien bij Kyra te krijgen. Hoewel..als het wel gezien werd kon hij vast vertrekken en dat was iets wat hij wel heel graag wilde.
Novalie had ondertussen ook wat richting hem geschreven, maar voordat hij het lezen trok ze het stukje perkament alweer terug en krabbelde ze er al weer wat op met een ongemakkelijk lachje. Ditmaal bleef het liggen toen ze het had terug geschoven.
Heb jij enig idee hoe ik al deze berichtjes ongezien naar hun bestemming kan krijgen?
Ow, en natuurlijk veilig. . . hihi ^^
Dat was de miljoen galleons vraag. Zijn brein was nog steeds half gesmolten en een echt geweldig idee kwam niet in hem op. Simpel idee? Sure. Maar een leuk, creatief idee? Nee. Best triest.
Vlug krabbelde hij wat op het papier.
Een levitation spell moet werken?
Als je je briefjes geeft en zegt voor wie ze zijn, doe ik de spreuk wel
Mocht meneer zuurpruim iets zien dan heb jij geen problemen (:
Zo vlug als hij zonet schreef, zo langzaam schoof hij het perkament terug richting Novalie. Vervolgens keek hij of Snape daadwerkelijk oplette wat zijn leerlingen deden op dit moment en toen dit niet het geval was liet hij ongezien zijn eigen briefje richting Kyra zweven.
‘’Kijk, heel veilig.’’ zei hij op zachte toon.

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

23 aug 2021 - 21:48 Kobyla is offline

Kobyla 19258

Joakim Berglund

16 — Gryffindor — Rebel Prefect — Quidditch Keeper — with Julian, (Novalie & Adrastos)— at DADA classroom

❝ Another fine day ruined by responsibility. ❞

Voor hij verheldering kon krijgen over de vraag over het Slytherin feest, kwam Snape hun kleine theekransje verstoren. Echt, die man kon al geen les geven en dan moest hij ook nog eens iedereen gaan afzeiken? Joakim wilde juist weten welke vraag er had moeten volgen op zijn antwoord. Waarom wilden ze weten of hij op het feest geweest was? Het zou vast niet iets super belangrijks zijn, maar toch was hij erg nieuwsgierig. Hij zou het sowieso later nog wel vragen, maar nu was het duidelijk tijd om even te doen alsof hij aan het opletten was.
Geconcentreerd was hij dan ook naar het stuk perkament voor hem aan het staren, heel hard proberend om niet op te vallen bij Snape. Zodra hij dit deed, was hij waarschijnlijk de lul. Wel was hem ondertussen opgevallen hoe Novalie en Adrastos elkaars handen vasthielden en hij hield zijn hoofd even schuin terwijl hij toekeek. Huh, Novalie was toch met Shane? Nu hoefde handen vast houden niet veel te betekenen, maar het was iets wat hij niet zo gauw met vrienden deed. Interessant, al was het informatie waar hij weinig mee kon, gezien hij niet zo veel met beiden had.
Joakim werd weer even afgeleid toen er opeens een briefje voorbij kwam vliegen, dat maar van één persoon afkomstig kon zijn. Gauw viste hij het uit de lucht voor Snape dit door kon hebben. Grijnzend las hij het berichtje en schreef hij gauw iets terug om het dan op weg weer terug naar Jordyn te laten gaan. Nu hij alle afleiding weer even kwijt was, vroeg hij zich af of hij dan toch maar een poging zou gaan doen tot opletten. Julian had alleen andere plannen en was nu aan de beurt om hem af te leiden.
'Misschien moet je je hoofd even uit de zevende hemel halen,' fluisterde de jongen plagend. 'dan had je mijn Slytherin feest ondervraging misschien begrepen.' Ietwat verward staarde Joakim hem aan. Zevende hemel? Zijn hoofd was nu inderdaad wel vaker bij Jordyn dan normaal, maar zover hij wist kreeg hij wel gewoon alles mee. Toch? Gelukkig stelde Julian wel de vraag waar hij al die tijd nieuwsgierig naar was geweest. 'Ik was benieuwd of iemand Aiofe nog op het Slytherin feest had gezien. Jij hebt haar zeker ook niet gezien?' Oh, Aiofe. Zijn hart trok weer even pijnlijk samen bij de herinnering aan haar verdwijning. Afleiding zoeken had gewerkt, tot nu toe. Blijkbaar was het niet iedereens tactiek om ermee te dealen.
'Ik zit niet in de zevende hemel,' sputterde hij eerst nog tegen, al betwijfelde hij of het veel effect zou hebben. Blijkbaar hadden de verhalen over hem en Jordyn de vorige avond ondertussen ook mensen bereikt die niet op het feest aanwezig waren geweest. 'En Aiofe heb ik helaas niet gezien.' Zijn gezicht betrok even terwijl hij sprak. 'Ik was wat aan de late kant, maar zover ik weet is ze daar nooit aangekomen. Ik heb alleen ook niets vreemd gezien toen ik eerder die avond de gangen patrouilleerde.' Hij nam het zichzelf nog steeds kwalijk dat hij niets had gezien, hem niets was opgevallen. Als hij rond de tijd van de verdwijning in de gangen was geweest, dan had hij toch iets moeten merken, ondanks dat Hogwarts zo gigantisch was?

[ bericht aangepast op 23 aug 2021 - 21:48 ]

26 aug 2021 - 19:01 Reeses is offline

Reeses 1333

Lysandra Black
Sixteen years ● Slytherin ● Bloedverraadster ● Outfit: Slytherin uniform ● W/ Alina @ DADA

Shit! Shit shit shit! Met de nodige paniek schoot Lysandra overeind. Verslapen! En dat uitgerekend op de eerste dag na de vakantie. Een lichte kreun ontsnapte uit Lysandra’s mond toen ze besefte welk vak ze het eerst had. Defence Against the Dark Arts. En natuurlijk werd dat sinds dit jaar door professor Snape gegeven. Lysandra schoot uit bed en zocht gehaast haar uniform bijeen. Op de één of andere manier boterde het niet tussen haar en Snape, dacht Lysandra terwijl ze zich snel omkleedde. Hoewel Snape de meeste Zwadderaars vrij hoog had staan, was dat bij haar niet het geval. Lysandra gokte dat dat kwam door haar omgang met Muggleborns, leerlingen van andere afdelingen, haar Muggle Studies…
Slordig mikte Lysandra haar boeken in haar tas en propte daar perkament, inkt en een handjevol veren in. Als laatste greep ze haar toverstok en verliet de slaapzaal. De leerlingenkamer was verlaten, op een groepje zevendejaars na. De brunette haastte zich naar de derde verdieping waar Snape ongetwijfeld al lang bezig was met zijn les. Lysandra gaf een nerveus klopje op de deur van het klaslokaal, waarna ze de ruimte betrad. Snape leek zich bezig te houden met Joakim en Julian maar toch vond hij het nodig zich om te draaien en een boosaardige glimlach te tonen – het liefst had Lysandra direct rechtsomkeert gemaakt.
“Ah, miss Black,” sprak Snape, zijn toon eeuwig en altijd spottend. “Fijn dat je ook nog de moeite neemt naar deze les te komen. Laten we daar meteen een middagje nablijven aan vastplakken.” Snape gebaarde naar de lege plek naast Alina. “Zitten.” Snel liep Lysandra na haar aangewezen plekje en nam naast Alina plaats. “Hoi,” fluisterde Lysandra glimlachend, terwijl ze haar boeken uit haar tas viste. “Dacht je van Snape af te zijn door Potions te laten vallen, kom je hem hier weer tegen,” mompelde Lysandra. Ze grijnsde onschuldig, hoewel ze Snape nauwlettend in de gaten hield. “Hoe was je vakantie?” Ze blikte op het opengeslagen boek van Alina en bladerde naar dezelfde pagina als waar haar buurvrouw was. “Heb ik veel gemist?”

"I am not a product of my cirsumstances,
I am a product of my decisions"

27 aug 2021 - 1:10 Aynur is offline

Aynur 2380

▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

Illias | DADA classroom | Outfit + Haar

— I L L I A S H E R H A A L D E mijn woorden waarop ik knikte. “Ja, de waarheid,” beaamde ik nogmaals aangezien één keer niet genoeg bleek te zijn. Jemima stond niet bekend als iemand die zich met zuivere tovenaars inliet. Ik kon me immers nog goed herinneren hoe ze altijd met tegenzin bij ons bleef logeren, dus deze omslag verbaasde me. Zeker omdat ik hem niet aan had zien komen, wat me lichtelijk irriteerde. Daarbij had ik altijd gedacht dat Illias een evenbeeld was van mij – zeker op romantisch vlak. Ik was opgevoed met het idee dat een huwelijk en relaties alleen ingezet konden worden voor het persoonlijke gewin. Dus ik vroeg me af wat Illias zijn motief was om een relatie met Jemima aan te gaan.
“Wat ik zei was de waarheid. Ik weet niet waar jij aan refereert?” Hij ving mijn blik en keek me met eenzelfde intensiteit aan als ik eerder had gedaan waarop ik snoof. Ik had geen zin om hier een of andere zieke wedstrijd van te maken en richtte mijn blik weer op Snape. “Ik heb inderdaad redenen om een relatie aan te gaan met Jemima. Namelijk dat ik haar leuk vind, dat ik mij tot haar aangetrokken voel en dat ik een warm, fijn, gevoel krijg als ik haar zie. Lijkt me redenen genoeg, toch, om haar te vragen mijn vriendin te worden,” vervolgde hij – vermoedelijk gevolgd door een oogrol, mijn neef kennende.
“Prima, dan houden we het daarbij,” deed ik een poging om hem te laten weten dat het onderwerp afgedaan was. Hij moest immers zelf weten wat hij met zijn leven deed. Ik hoopte maar dat Jemima geen slechte invloed op mijn neef zou zijn wat ook schade zou berokkenen op mijn familie – iets waar ik alles aan zou doen om dit niet te laten gebeuren. Ik wenste mijn moeder en Miran niet hetzelfde lot toe als mijn vader.
Waar ik gehoopt had dat onze conversatie ten einde was gekomen, bleek Illias het niet te kunnen laten om mij te vragen naar de verdwijning van Aiofe. Er borrelde frustratie in mij naar boven waardoor er een kleine barst in mijn zelfbeheersing ontstond. Zo vertelde ik Illias dat ik niet voor iedere ramp verantwoordelijk was die zich afspeelde op Zweinstein.
“Nou, dat valt te betwijfelen, Zoy,” begon mijn neef. Ik klemde mijn kaken op elkaar bij het horen van de bijnaam die Illias mij gegeven had.

Vaak genoeg had ik hem duidelijk proberen te maken dat ik het prefereerde als hij me aansprak bij mijn volledige naam. Ik besloot er voor nu geen punt van te maken en deed net alsof ik vol interesse aan het luisteren was naar wat voor een beledigingen ik nog meer naar mijn hoofd geslingerd kreeg.
“Je bent toch zeker lekker op weg het leven van iedereen in dit lokaal zuur te maken.” Verward kantelde ik mijn hoofd en ik fronste mijn wenkbrauwen. “Who hurted you today? Zelfs voor jouw doen, is dit gewoon ronduit bot. Als er iets is wat je me te zeggen hebt, doe dat dan. Op deze manier valt er niet met je te communiceren.”
Waar er eerst een korte stilte viel, ging ons gesprek over op het feest van de vorige avond. Het leek erop dat Illias mijn woorden verkeerd begreep en dus wilde ik hem corrigeren tot hij aangaf betere feesten van Selwyn gewend te zijn. Ik zuchtte diep. “Ja, en wie denk je dat die krengen georganiseerd heeft. Ik dus. Zaheer heeft er een hekel aan om dat soort dingen zelf te organiseren, je weet hoe hij is.” Ik schudde mijn hoofd, al kon ik het niet laten erbij te grinniken. Zaheer kon echt wel een schat zijn wanneer hij iets van je nodig had maar ik was niet voor niets zijn rechterhand. Dit soort zaken regelde ik en Zaheer vertrouwde mij genoeg om me zelfstandig mijn gang te laten gaan. Hoewel ik het nooit hardop zou uitspreken, zag ik Zaheer als één van mijn vertrouwelingen. Net zoals hij mij vertrouwde, deed ik hetzelfde bij hem.
“Maar goed, in ieder geval prettig dat jij ook goed geslapen hebt, maakt je een stuk aantrekkelijker op deze mooie maandagochtend.” De klein glimlach die hij me schonk liet een scheve grijns op de mijne verschijnen. “Haha, wat ben je toch grappig,” klonk mijn stem sarcastisch. “Je kan wel zien waar alle humoristische genen naartoe zijn gegaan in de familie.” Ik viel even stil. “Hoewel. . . ergens hoop ik dat Miran hier ook een gedeelte van heeft meegekregen en dat ik een dezer dagen te horen krijg dat zijn interesse in Dmitri een slechts gespeeld is en bedoeld als de grap van de eeuw.” Zeker na die stunt van gisteravond waarvan ik nog altijd niet kon geloven dat mijn broertje geld ingezet had om me op die manier voor het blok te zetten.

I have seen my own sun darkened

27 aug 2021 - 12:46 Iotte is offline

Iotte 952

ZAHEER ACEVES SELWYN

The beast inside is sleeping, not dead
seventeen • slytherin • prefect • with pandora • at dada classroom

“Ouch, that hurts.” had Zaheer gegrinnikt.
Pandora schudde haar hoofd. “Waarom?” Vroeg ze hem direct.
“Denk jij wel dat we vrienden zijn?”
“Blijkbaar niet dus.” Antwoordde hij en haalde zijn schouders op.
Over het zoenen met Ashley reageerde Pandora onverschillig. “Ik begrijp niet helemaal waarom hij zich zo druk maakt. Hij heeft zelf toch ook vrienden. Jij bijvoorbeeld.” Meldde ze hem.
“Maar wíj hebben geen intieme onderonsjes.” Kaatste Zaheer terug.
Pandora draaide zich naar hem toe en hield haar hoofd schuin. “Misschien moeten jullie dat eens doen.” Stelde ze serieus voor. Was she mad?!. Verbouwereerd trok Zaheer een wenkbrauw op. Weirdo Lovegood bewees maar weer dat ze compleet gestoord was. Ergens was het zielig, zo’n meisje van zulke goede huizen, helemaal van het padje af te zien. Misschien moest ze zich laten opnemen in het St Mungo's Hospital for Magical Maladies and Injuries. Dacht Zaheer grimmig.
“Het is best leuk hoor. Zoenen.” Ging Pandora verder, terwijl ze zich recht draaide. “Helemaal met vrienden, daarna ben je éxtra goede vrienden.” Was dit een indirecte afwijzing? Pandora had het duidelijk gemaakt dat zij en Zaheer absoluut geen vrienden waren. Misschien wou ze niet met hem zoenen? Zaheer kon zich dat niet voorstellen. Het zou daarnaast ook niet goed voor zijn reputatie zijn als die zou worden afgewezen door Weirdo Lovegood. In gedachte schudde Zaheer zijn hoofd, dat was uitgesloten. Het kon echt niet zijn dat Panda niet met hem wou zoenen. Iedereen zou toch met hem willen zoenen als ze de kans kregen? Ze moesten juist dankbaar zijn als ze met hem mochten zoenen. Pandora zou vast geïntimideerd zijn door zijn status en daarom hard to get spelen. Dat was de enige conclusie die Zaheer kon trekken. “Ik zal het onthouden.” Was zijn antwoord.
Zoals verwacht trapte Pandora in zijn praatjes en zijn gekwetste uitdrukking. Fronsend keek ze hem aan. Hij zag hoe ze moeizaam slikte en hij wist vanaf dat moment dat hij haar op dit moment precies had waar hij haar hebben wou. “Je wilde toch niet écht nog een wijntje met me drinken?” Vroeg ze voorzichtig. “Er waren zoveel mensen op het feest…” Haar stem klonk onzeker. Zaheer moest zijn best doen om niet te grijnzen. Dit was als snoep afpakken van een baby. Kinderspel. Een paar gekwetste blikken en een beetje inspelen op haar gevoelens was genoeg om te spelen met Pandora’s hoofd. Good to know.
“Natuurlijk wel, ik stelde dat toch niet voor niets voor.” Deed hij er nog een schepje boven op.

someone out there feels better because you exist

27 aug 2021 - 13:18 Culloden is offline

Culloden 694

Alina Meadows

16 • Hufflepuff • DADA classroom • Hufflepuff uniform • with Lysandra

"The good you do today will be forgotten tomorrow.
Do good anyway."

Tot dusver was Alina gespaard gebleven van vragen die Snape stelde en daar was ze echt niet rouwig om. Het feestje, en dan vooral de alcohol, van gisteren zinderde nog na in haar lichaam. Vragen beantwoorden ging dus niet echt lukken. Snape bleek ook weer in een geweldige stemming te zijn aangezien hij al heel wat punten had afgetrokken voor het niet kunnen beantwoorden van vragen. Of voor mensen die zijn les zomaar verlieten.
Haar aandacht werd getrokken door de deur van het lokaal die plots openging. Lysandra stapte naar binnen, veel te laat. Alina had half verwacht dat Snape zou ontploffen, maar het meisje werd gewoon naar de lege plek naast haar verwezen. Niet eens puntenaftrek! Misschien was het omdat ze een Slytherin was.
'Hoi,' fluisterde Lysandra zachtjes waarna ze glimlachte. Alina probeerde terug te glimlachen, maar dat was nogal moeilijk met een bonkend hoofd. 'Dacht je van Snape af te zijn door Potions te laten vallen, kom je hem hier weer tegen.'
'Vertel mij wat. Ik had gehoopt hem nooit meer te hoeven zien tijdens een les.' Ook Alina was echt een ramp geweest in Potions, dus ze begreep maar al te goed waar haar buurvrouw het over had. Het leek wel alsof Snape het met opzet deed.
'Hoe was je vakantie?' Snape leek even hun kant op te kijken, dus deed Alina alsof ze druk bezig was met het lezen van de pagina in haar boek. Misschien was het niet zo'n goede keuze geweest om helemaal vooraan in het lokaal te gaan zitten. Nu moest ze extra veel moeite doen om niet te hard te praten.
'Rustgevend. Wat familie bezocht en eindelijk een inhaalmanoeuvre gedaan wat betreft de boeken die ik nog wou lezen.' Voor sommigen klonk dat waarschijnlijk ontzettend saai, maar voor Alina was het een goede zomer geweest. Ze hield niet zo van drukte. 'Die van jou?'
Toen Lysandra naar de juiste pagina in haar boek probeerde te bladeren, haalde Alina haar arm weg zodat ze duidelijk kon zien waar ze waren in haar eigen exemplaar.
'Heb ik veel gemist?' Shit, juist. Ze had de mededeling over Aoife aan het begin van de les natuurlijk helemaal niet meegekregen. Haast onmiddellijk voelde Alina weer een golf van misselijkheid opkomen.
'Snape vertelde aan het begin van de les dat Aoife vermist is. Ze is sinds gisteravond niet meer gezien.' Ze begreep nog steeds niet hoe een leerling uit het kasteel kon verdwijnen. 'Ze vragen dat iedereen die iets weet of nog contact met haar heeft gehad dat gaat melden.' Of Lysandra echt veel omging met de Hufflepuff wist ze niet, maar dit nieuws kon niemand onberoerd laten.
'Ik vind het allemaal wel heel erg eng. Ik dacht dat Hogwarts een veilige plek voor ons moest zijn.'

Nothing is impossible in my own powerful mind.

27 aug 2021 - 16:47 Kobyla is offline

Kobyla 19258

Shane Montgomery

17 • Ravenclaw • with Josie • DADA Class Room

❝ And sometimes I feel so out of place. ❞

Josie had duidelijk zijn vage glimlach gemist, want ze wendde juist haar blik van hem af na zijn opmerking. Dus haalde hij zijn schouders maar weer op en richtte zijn blik weer op de tafel voor zich. Naar zijn idee leek dit onderwerp afgerond.
'Ik kon er niets aan doen...' Shane keek even verbaasd weer op toen ze toch weer verder ging. 'Er is niemand gewond geraakt.' Ze keek nogal triomfantelijk en Shane kon het niet laten om met zijn ogen te rollen. Hij bleef erbij, hij snapte echt niet de lol van mensen lastig vallen, tenzij diegene het verdiende. Zover hij wist, klonk het niet alsof Aidan het had verdiend.
'Oh, je kon er niets aan doen?' vroeg hij dan ook met een opgetrokken wenkbrauw. Ze had ook gewoon kunnen besluiten om mensen met rust te laten, maakte niet uit wie, maar dit zei hij maar niet hardop. Hij had geen zin in nog meer gedoe met zijn zusje. Daarnaast kon ze vast wel raden wat hij bedoelde. Het feit dat er niemand gewond was geraakt volgens haar besloot hij maar om te negeren. Dat zou juist normaal moeten zijn. Het moment dat er wel gewonden vielen, was het tijd voor een flinke preek van haar grote broer.
Snape was in de tussentijd genadeloos bezig en hoewel Shane tot zijn grote tevredenheid wat punten had weten binnen te sprokkelen, gingen er evenveel punten verloren deze les. Ook Nova kreeg een preek en wat verbaasd keek hij even haar richting uit. Sinds wanneer deed zij iets wat een preek van een docent verdiende? Al was dit niet bijzonder lastig bij Snape, maar alsnog. Hij had alleen geen idee wat hij nu kon doen, dus liet hij het weer rusten. Hij zou haar er wel naar vragen na de les.
Terwijl hij en Josie nu beiden aan het opletten waren op de les, schoof zijn zusje op een gegeven moment wel een papiertje naar hem toe. Vrijwel direct krabbelde hij hier een antwoord op om het dan weer terug naar haar te schuiven. Hij had sowieso geen zin in ruzie, maar hij had ondertussen ook geleerd om haar buien gewoon over zich heen te laten komen en er uiteindelijk niets meer mee te doen. Dat hij dan ook daadwerkelijk nog excuses kreeg, gebeurde niet vaak, dus liet hij het al helemaal gaan.
'Ik zal proberen Novalie meer te accepteren,' stond er op het briefje dat even later weer teruggeschoven werd. Er was geen ruimte meer voor nog een berichtje, dus stak Shane woordeloos zijn hand naar haar uit zodat hij de hare kon vastpakken. Hij kneep er even in en glimlachte dankbaar naar haar. Het was niet in hem opgekomen dat hij zelf een nieuw stuk perkament kon afscheuren en hij durfde het niet aan om de wraak van Snape op zich te halen door te praten. Wel wilde hij graag aan zijn zusje tonen dat hij haar berichtje waardeerde. Hij wilde alleen maar dat zijn vriendin erbij kwam in zijn nauwe kring van vrienden. Niemand hoefde voor haar plaats te maken, niet als het aan hem lag. En de laatste die hij dan zou willen verwaarlozen, was zijn bloedeigen zusje.

27 aug 2021 - 19:35 Reeses is offline

Reeses 1333

Lysandra Black
Sixteen years ● Slytherin ● Bloedverraadster ● Outfit: Slytherin uniform ● W/ Alina @ DADA

Gezien Snape’s maatstaven was een middagje nablijven reëel, dacht Lysandra terwijl ze naast Alina plaatsnaam. Zelden trok hij afdelingspunten bij haar af – wat logisch was, gezien Slytherin zijn eigen afdeling was. Een afdeling die Snape onbeschaamd voortrok.
Lysandra nam naast het meisje plaats, die wat moeizaam terug glimlachte. “Vertel mij wat. Ik had gehoopt hem nooit meer te hoeven zien tijdens een les,” reageerde de roodharige op Lysandra’s opmerking. Die knikte. “Wat dat betreft heb jij mazzel met professor Sprout,” mompelde Lysandra jaloers. “Wel of geen Potions, ik zit sowieso aan die man vast.” Lysandra bladerde naar dezelfde pagina als Alina en zag dat het hoofdstuk over Dementors ging.
“Rustgevend. Wat familie bezocht en eindelijk een inhaalmanoeuvre gedaan wat betreft de boeken die ik nog wou lezen. Die van jou?” Lysandra grinnikte zachtjes, aangezien ze geen zin had om nog een keer een boze Snape op zich te krijgen. “Ongeveer hetzelfde. Ook veel gelezen en lekker buiten geweest,” antwoordde Lysandra. Vooral om haar ouders en broer te ontlopen. En alle duistere mensen die over de vloer kwamen… Maar dat vertelde Lysandra niet. Ze schaamde zich diep voor haar familie en diens sympathieën voor You-know-who.
“Snape vertelde aan het begin van de les dat Aoife vermist is. Ze is sinds gisteravond niet meer gezien,” beantwoordde Alina haar vraag en zweeg toen enkele seconden. Lysandra staarde haar vriendin van opzij ontzet aan. Vermist? Aoife? Hoe was dat mogelijk? “Ze vragen dat iedereen die iets weet of nog contact met haar heeft gehad dat gaat melden. Ik vind het allemaal wel heel erg eng. Ik dacht dat Hogwarts een veilige plek voor ons moest zijn.” Lysandra keek Alina bedachtzaam aan en knikte langzaam. “Ja,” antwoordde Lysandra langzaam. “Maar jeetje, vermist… Hoe kan dat?” Lysandra dacht verwoed na. Aoife was bij Hufflepuff ingedeeld en voor zover Lysandra wist had het meisje geen duistere contacten, of familie die zich aan de duistere zijde hadden geschaard.
Een poosje staarde Lysandra in haar boek, terwijl een ongemakkelijk gevoel bezit van haar lichaam leek te nemen. “Jakkes, wat griezelig zeg,” zuchtte Lysandra toen. “Is ze wel naar dat feestje van Slytherin geweest? Denk je…” Lysandra aarzelde een moment. “Denk je dat You-know-who erachter zit? Zei Snape daar iets over?” Haar ouders, fanatieke volgelingen van Voldemort, noemden hém steevast the Dark Lord, maar Lysandra weigerde die naam te gebruiken gezien ze de meest gevreesde tovenaar allertijden niet als een ‘Lord’ beschouwde.

"I am not a product of my cirsumstances,
I am a product of my decisions"

28 aug 2021 - 13:12 reguluswife is offline

reguluswife 37248

JEMIMA GAUTHIER

to quote hamlet, act III, scene iii, line 87 – no

sixteen • ravenclaw • with aster • ~~gryff boys dorm~~ quidditch field

Aster liet zijn hoofd in zijn nek vallen, zijn ogen op het plafond gericht. Ze had de jongen vaak genoeg overstuur gezien, maar hoe hij nu deed kwam wel dichtbij de top drie van ergste reacties. “In mijn hoofd was dat de enige manier om me beter te voelen.” Ja, dat was wel duidelijk. Misschien moest ze hem toch eens een boxing ball voor zijn verjaardag geven. Beter voor de muur en zijn handen, al zou hij alsnog niet zijn handen verbinden, zeker niet in zo’n bui.
”Wel, je hoofd het deze keer fout. Niet meer naar luisteren.” Ze pakte zijn handen vast voor een snelle healing charm, waarna ze hem simpelweg mededeelde dat ze gingen zwerken. Zonder hem de kans te geven om te reageren, trok ze hem al mee richting zijn dorm.

Jem trok haar wenkbrauw op bij Aster’s excuus dat ze vier jongens waren. “Alsnog minder dan vierentwintig uur, Asterpoetser, stelletje zwijnen.” Ze vertrouwde het dan ook niet erg om op een van de bedden te gaan zitten. Je kon het nooit zeker weten met deze jongens. Leunend tegen de muur wachtte ze af tot de Gryffindor zijn spullen gevonden had, iets wat nog verbazingwekend snel ging ondanks de chaos. Ergens wel indrukwekkend. Illias zijn spullen zouden makkelijk te vinden moeten zijn. De jongen was een van de meest nette mensen die ze kende. Ze moest er enkel voor zorgen dat ze zorgzaam met zijn spullen omging, gezien hij er meestal vrij voorzichtig mee was.
”Hé Jem? Sorry dat ik je zo ruw wegduwde. Dat was niet mijn bedoeling,” kwam zijn excuses. “Bedankt dat je me niet alleen niet.”
”Hmmm.” Het was wel vaker zijn niet bedoeling, maar het was wel iets wat vaak opnieuw gebeurde. “Meestal als mensen sorry zeggen doen ze het niet nog een keer, Aster,” zuchtte ze. “Maar goed, het zal wel. Tuurlijk laat ik je niet alleen als je je slecht voelt.” Dat zou hij onderhand ook wel moeten weten. “En nu hoef ik ook niet naar Snape’s gezeur te luisteren. Win-win, niet?” Waarschijnlijk had ze er punten aftrek voor gekregen, maar dat boeide haar niet bepaald veel. Al dat gezeik om de Housecup altijd. “Kom, laten we naar het Quidditch gaat voor de les voorbij is.”

Zoals ze al had verwacht had Illias zijn Quidditch-spullen opgeborgen in zijn dorm. Hij zou niet blij zijn dat ze er gebruik van maakte zonder het te vragen, maar ze het weinig zin om hiervoor speciaal terug te gaan naar het lokaal. Ze was niet gek. Ze bood later wel haar excuses aan en Aster was zijn beste vriend. Hopelijk kon hij het begrijpen. Hoewel, het bleef wel nog altijd Illias.
Het was niet veel later dat Aster en Jem op het veld stonden. De lucht had een onheilspellende kleur, maar tot nu toe geen regen. Jem zwaaide Illias’ zijn knuppel rond in haar hand. “Disclaimer, ik ben niet verantwoordelijk voor enige verwondingen die je oploopt.” Er was een goede reden waarom ze niet aan Quidditch deed. Ze hield het liever bij hardlopen.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

28 aug 2021 - 19:01 reguluswife is offline

reguluswife 37248

MADIGAN ZEPHYRINE ELINGSTON

I've been dancing with the devil

sixteen • slytherin • with maximus • dada classroom

Mads waagde het om Max een kus op zijn wang te geven, buiten het zicht van Snape. Zowel puntenaftrek als moeten nablijven stonden niet op haar ‘to do’ lijstje. De man fronste bovendien al meer dan genoeg, ze wilde niet de veroorzaker zijn van nog meer rimpels op zijn gezicht. Zijn datingleven was waarschijnlijk al niet zo spannend.
”Natuurlijk vanavond ook, gekkie,” glimlachte Max, op haar vraag of ze die avond ook bij hem mocht slapen.
Ze haalde haar schouders op. Zou het lang duren voordat zijn roommates er over begonnen te zeuren? Het was niet alsof ze zich daar echt iets van zouden aantrekken. Gordijnen rondom de bedden dicht en probleem opgelost. De jongens overleefden het toch al jaren met Zaheer en al zijn scharrels. Een lichte pruil verscheen op haar gezicht toen Max weer rechtop moest zitten toen Snape zich omdraaide. Gefrustreerd liet ze haar hoofd op haar hand zakken, terwijl ze toch maar begon met het over pennen van de aantekeningen. De dementors bleven haar de rillingen geven. Genoeg motivatie om nooit in Azkaban te belanden.
In haar achterhoofd bleef het ronddwalen dat Max die ochtend in alle vroegte het bed had verlaten. Het zat haar meer dwars dan ze zou willen toegeven. Opnieuw deed ze een voorzichtige poging door hem te vertellen dat hij haar altijd wakker mocht maken, het tijdstip maakte niet uit. Hij keek haar echter niet eens aan en gaf geen antwoord. Het stak. Mads zuchtte, drukte haar lippen op elkaar en liet haar blonde lokken als een waterval tussen hen in vallen. Prima dan. Als hij het er nu niet over wilde hebben, dan kreeg ze het later wel uit hem. Hopelijk wilde hij er in prive meer over praten.

Ze reageerde niet meer op Max totdat hij begon over Pandora en Zaheer, die nu noodgedwongen naast elkaar zaten. Eigenlijk had ze weinig zin om er op te reageren. Als hij enkel brommende antwoorden kon geven, dan kon zij dat ook, maar Max was moeilijk om lang boos op te blijven. Mads keek van Max naar het tweetal. Het was typisch voor hem om dit vreemd te vinden, alsof Pandora en Zaheer niet al jaren klasgenoten waren. Moesten ze elkaar dan de gehele les negeren? Het zou wel iets voor Zaheer zijn. Ze waren nog altijd een zachte toon tegen elkaar aan het fluisteren. Het was zeker een intrigerende combinatie, dat moest ze toegeven. Was Zaheer zo vol van zichzelf dat hij dacht weg te komen met het inpalmen van het zusje van zijn beste vriend? Waarschijnlijk. Met hoe Max soms over Pandora sprak zou er uiteindelijk wel iets uit komen dat het Pandora’s eigen schuld was. Het was ergens best sneu. Zachtjes stelde ze voor dat ze zowel met Pandora als Zaheer kon gaan praten om meer informatie te krijgen.
Max haalde zijn schouders op. “Nee, vraag hem maar niet.”
Het was eerder nooit een probleem geweest wanneer ze met Zaheer praatte. Tot gisteravond. Was dat waarom hij vanochtend weg was gegaan? Hij kon niet bepaald verwachten dat ze niet meer met Zaheer ging praten. Ze was ook bevriend met hem, al voordat ze iets met Max kreeg. Na de afgelopen avond kon ze zijn reactie echter ergens ook wel begrijpen. Later die dag zou ze er wel over praten met hem. Max had niks om zich zorgen over te maken wat Zaheer betrof, wat geen enkele jongen betrof.
”Geen zorgen, dan praat ik alleen met Pandora,” antwoordde Mads met een kleine glimlach. “Zaheer kennende gaat hij toch niks loslaten.” En al deed hij dat wel, dan was nog de vraag hoeveel daarvan de waarheid was. “Het komt wel goed met Pandora, okay? Beter dat ze nu wat aparte keuzes maakt in haar leven dan later. Als tiener kom je nog met dingen weg.” Mads legde haar hand op zijn bovenbeen, wat haar een waarschuwende blik op leverde. Iets wat haar ogen deed oplichten. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht. Voor nu nam ze genoegen met hun verstrengelde vingers. Voorzichtig vroeg of ze of hij liever had dat zijn zusje en Zaheer niet met elkaar praatten.
“Ik weet het niet. Het is denk ik gewoon vreemd om te zien. Je zal wel gelijk hebben. Het is ook niet alsof Zaheer… Wil jij het gewoon aan haar vragen? Ze vertelt jou waarschijnlijk meer. Aangezien jullie allebei meisjes zijn, weet je wel."
”Uhu, heel goed gezien van je. Zaheer heeft vast geen vreemde plannen met je zusje. Dat zou hij zijn beste vriend niet aan doen,” probeerde ze hem gerust te stellen, al twijfelde ze daar zelf behoorlijk aan. “Ik ga het haar in elk geval vragen, geen zorgen. En ik zal ook wel proberen omdat gedoe met Ashley uit haar hoofd te praten,” beloofde ze.
Mads keek haar vriendje onschuldig aan en verplaatste haar hand opnieuw naar zijn bovenbeen. Het mocht dan wel moeilijk zijn om Max te zoenen tijdens Snape’s les, de man kon voor zover ze weet niet door tafels heenkijken en had daardoor geen zicht wat er onder de tafel gebeurde. “Volgens mij hebben we pauze na deze les…” merkte ze terloops op. “En allebei geen Muggle studies.” Met haar wijsvinger begon ze langzaam figuurtjes te tekenen op zijn been.

[ bericht aangepast op 28 aug 2021 - 19:02 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

29 aug 2021 - 15:16 Halsin is offline

Halsin 1445

Miran Perceval Crawfort

16 ― Slytherin ― Quidditch Beater ― Slytherin uniform ― with Dmitri ― Defence Against the Dark Arts lokaal

〚 I should've trusted my trust issues. 〛

Hij had ingestemd om met Dmitri samen naar professor Sprout te gaan vandaag. De Head of Hufflepuff zou vast meer weten over haar vermiste studente in de loop van de dag.
“Dankje man.” zei Dmitri zacht.
Uit verbazing trok hij een wenkbrauw op. Hij snapte niet helemaal waarvoor hij nu bedankt werd. Als de beste vriendin van een vriend vermist werd, was het toch logischerwijs dat je hielp met informatie zoeken? Tenminste voor Miran wel.
Hij haalde zijn schouders op. "Geen probleem joh." mompelde hij. Zijn hoofd draaide hij zodat hij Dmitri aan kon kijken. ‘’Altijd,’’ voegde hij er nog aan toe op zachte toon en hij draaide zijn hoofd weer richting het bord, voordat hij in de problemen kwam met Snape. Hoewel de kans daarvoor al aanwezig was als hij verkeerd adem haalde.

De sarcastische opmerking van Dmitri had hem doen laten grinniken. Even sarcastisch maakte hij een opmerking terug, iets wat de andere jongen liet grinniken.
Hij zei dat hij op zich nog wel vaak met Max sprak en vroeg of Dmitri nog met hem sprak. Kort grijnsde hij naar de jongen naast hem.
“Ja, ik spreek hem ook nog wel. Al ga ik hem vandaag denk ik ontwijken.”
Een lichte grijns ontstond erop Miran zijn gezicht. ‘’Strak plan.’’ antwoordde hij op het laatste gedeelte. Max had niet heel amused geleken vanochtend.
“Zij groeien nog een keer aan elkaar vast, joh.” Geluidloos lachte Miran even om Dmitri zijn grap. Zijn blik gleed kort naar Max en Madigan. “Misschien moeten we een keer een plakspreuk over ze uitspreken. Gewoon om te testen of ze het zouden merken. Ik gok namelijk van niet.”
‘’Oh, dat merken ze niet nee,’’ zei Miran. Misschien na een paar uur. ‘’als ze het al zouden merken, zouden ze het niet eens erg vinden denk ik.’’

Dmitri kwam met het briljante idee voor een weddenschap. De vraag of hij interesse had daarvoor was onnodig geweest. Vanzelfsprekend had hij daar interesse in. Hij dacht even hij gevraagd werd hoeveel galleons hij inzette op dat Max Ashley een klap zou verkopen, waarna hij voorstelde om vijf te doen.
‘’Vijf is perfect.’’ stemde Dmitri in. Vijf galleons was een redelijker bedrag dan de tien van gisteravond. ‘’En mogen we ons onderwerp van de weddenschap beïnvloeden of is dat tegen de spelregels?’’
Miran was ergens wel benieuwd naar hoe het geheel zelf ging uitpakken, zonder eventuele beïnvloeding. Wie weet zorgde dit voor een meer interessante resultaat. ‘’Lijkt mij prima.’’ antwoordde hij. ‘’Hebben we nog spelregels nodig?’’ Zelf was hij van mening van niet, maar hij wist niet hoe Dmitri hier over dacht.

“Oke, jij zet 5 galjoenen in op Max die Ash slaat, toch? En ik krijg 5 galjoenen van jou als hij het niet doet?” Als stil antwoord knikte Miran met zijn hoofd.
"Perfect samengevat." bevestigde Miran vervolgens. Hij wierp een blik op Dmitri zijn uitstekende hand, voordat hij deze pakte en schudde. Het tintelde weer iets. Toen hij zijn hand weer los had gelaten, bedacht hij dat hij deze misschien iets te lang had vastgehouden. Op dit moment kon het hem weinig schelen.

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

Index RPG Actieve Topics Zoek