[RPG] [0] The Path to War - [Speeltopic 2] - Speeltopics

21 juli 2021 - 11:31 darkurge is offline

The Path to War
It's changing out there. There's a storm coming, Harry... just like last time.

TIMES ARE CHANGING
Voldemort is terug. Nadat zelfs minister van Toverkunst Droebel het moest toegeven lijkt er geen weg meer terug. De tovenaarsgemeenschap bevindt zich op de vooravond van een oorlog. Inmiddels is Droebel afgetreden en daar is Schobbejak voor in de plaats gekomen. De gemeenschap heeft de hoop dat hij hun door deze donkere tijden zal leiden. Tot dus ver heeft hij echter weinig succes gehad. Een massauitbraak uit Azkaban, dementors die de tovenaarsgevangenis hebben verlaten en zich hebben aangesloten bij Hij Die Niet Genoemd Mag Worden en de vele moorden die worden gepleegd... Het lijkt alsof deze storm nog lang niet gaat liggen.

De zesdejaars leerlingen keren na een donkere zomer terug op Hogwarts, wat gaat dit jaar hun brengen? En is iedereen veilig?
Hoe reageert de school na dreigementen aan het adres van leerlingen en wat uiteindelijk leidt tot de vermissing van één van hen?

CHARACTERS
Gryffindor
♂ Aster Muir — Adrien Sahores — Lerwick— 1.1
♂ Ashley Joseph Jones — Cole Sprouse— calice — 1.3
♂ Castor Aelius Black — Faceclaim — Morrigann— 1.5
♂ Joakim Ake Berglund — Rafael Miller— Helvar — 1.7
♀ Jordyn Mariah Kingsley — Dasha Taran— Veda — 1.3
♀ Kyra Aliyeva — Faceclaim — Morrigann— 1.8

Hufflepuff
♂ Aidan Tomas Fenwick — Max Barczak — Helvar — 1.3
♂ Julian Nolan Lartius — Faceclaim — Fika —1.4
♂ Theseus Owen Scamander — Faceclaim — Epione —1.7
♀ Alina Maedows — Karol Queiroz— Lerwick— 1.7
♀ Sasha Diggory — Zoe Kravitz — calice— 1.2
♀ Novalie Aria Fitzgerald — Elle Fanning — Veda — 1.3
♀ Aiofe Zara O'Conner— Isabel Moner — Iotte— 1.1

Ravenclaw
♂ Adrastos Quillon Montague — Maxence — Epione — 1.8
♂ Ilias Eisenberg— Louis Partridge— amren — 1.7
♂ Shane Montgomery — Nick Pervak— Helvar — 1.7
♀ Jemina Gauthier— Zendaya — Morrigann— 1.3
♀ Pandora Lovegood — Sabrina Carpenter — Calice — 1.4
♀ Josephine Montgomery — Faceclaim — Veda — 1.8
♀ Avalon Isolde Fitzgerald — Elle Fanning — Iotte — 1.4

Slytherin
♂ Dimitri Viktor Volkov — Timur Simakov— calice — 1.1
♂ Zaheer Aceves Selwyn— Iotte — 1.2
♂ Maximus Lovegood — calice — 1.7
♂ Miran Perceval Crawfort — Epione — 1.7
♀ Zoya Elaine Crawfort— Faceclaim— Veda— 1.4
♀ Amira Lucretia Black — Faceclaim— Epione— 1.4
♀ Madigan Zephyrine Elingston — Morrigann — 1.7
♀ Lysandra Black— Faceclaim — Reeses — 1.8

VAKKEN, QUIDDITCH, PREFECTS

VERHAAL OVERZICHT

ROLLENTOPIC ϟ PRAATTOPIC 3 ϟ SPEELTOPIC 2ϟ SPREADSHEET
PRAATTOPIC 1 • PRAATTOPIC 2
SPEELTOPIC 1

[ bericht aangepast op 14 sep 2021 - 13:24 ]

27 juli 2021 - 23:10 reguluswife is offline

reguluswife 37248

MADIGAN ZEPHYRINE ELINGSTON

I've been dancing with the devil

sixteen • slytherin • with maximus • dada classroom

Max zei het niet, maar juist zijn gebrek aan antwoord maakte duidelijk dat hij van plan was om het probleem van de snitch zelf op te lossen. Het deed haar nog net niet met haar ogen rollen. Mannen met hun ego ook altijd. Dan deed ze het wel op een andere manier: subtiel wat ideetjes in zijn hoofd krijgen, waardoor het leek alsof hij hetzelf bedacht had. Zulke dingen werkten vaak wel. Zolang zijzelf maar wist waar het vandaan kwam.
De klas begon met gebruikelijke chaos. Aster verliet het lokaal – iets waar ze probeerde om niet te veel bij stil te staan. Zijn vader was verdwenen door de Deatheaters, de groep waarbij ze zichzelf juist had aangesloten in de zomer. Ergens zat het haar niet lekker. Aster’s vader was altijd erg vriendelijk tegen haar geweest. Het was echter niet iets waar ze zelf ook maar enige invloed over had. Mads beet op haar lip terwijl ze hem nakeek. Later, als daar de kans voor was, zou ze hem wel vragen hoe het ging.
Niet veel later ging de deur van het lokaal opnieuw open, maar dit keer voegde iemand zich bij de les: Zaheer. Hij kwam binnen met zijn gebruikelijke swagger, wat haar nu wel daadwerkelijk met haar ogen deed rollen. De professoren waren niet al te snugger dat ze nog altijd voor de act van de jongen vielen. Het was geen wonder dat het niet goed gesteld was met de kwaliteit van het onderwijs. De les werd wel een stuk interessanter doordat Zaheer naast Pandora moest gaan zitten. Als ze toch met de blondine moest praten later, omwille van Max, dan kwam het onderwerp Zaheer hoe dan ook aan bod. Pandora mocht dan wel overkomen alsof haar hoofd zo vol lucht zat dat ze op een dag nog echt weg zou zweven ook, Mads vermoedde dat ze een stuk intelligenter was dan dat. Ze wist niet of het komisch of zielig was dat Max opgelucht keek bij het zien van Zaheer naast Pandora. Hij moest eens weten.
Het gesprek ging al snel naar de verdwenen Aiofe, wat Max niet veel leek te boeien. Goedzo. Hoe minder mensen de verdwijning belangrijk vonden, hoe beter. Dat betekende echter niet dat ze geen toneelstukje op kon zetten dat ze zich zorgen maakte en misschien zelfs een beetje bang was. Max speelde de rol van beschermer graag, en stiekem vond ze dat niet zo erg. Hij was een absolute lieverd.
”Natuurlijk. Je mag altijd bij mij slapen.” Het antwoord dat ze al verwachtte van hem.
”Aaawh, dankjewel, je bent lief.” Zodra Snape richting het bord gekeerd was, gaf ze Max een zachte kus op zijn wang. Zowel Max als zijzelf hadden geen problemen met PDA, maar ze wilde ook dat Slytherin de Housecup zou winnen, en ze zag zelfs de altijd eenzame Snape ervoor aan om door dit punten van zijn huis eigen af te trekken. “Vanavond ook weer?” Hoe stom en cliche het ook mocht klinken, ze sliep toch altijd beter met Max naast haar. Dat was ook de reden dat ze het jammer vond dat hij zo vroeg al verdwenen was, maar ze wilde niet dat hij haar teleurstelling te veel zou merken. Ondanks dat hij zei dat hij wilde hardlopen voor de les – waar ze ergens aan twijfelde –, bood Mads aan dat hij haar ook altijd wakker mocht maken.
“Nee joh. Jij sliep nog heerlijk. Bovendien was het gisteren laat geworden. Je kon je slaap goed gebruiken. Jou ga ik toch niet wakker maken. Dat gaat Hades waarschijnlijk nog vaak genoeg doen de komende tijd.”
Met een lichtelijke frons op haar gezicht keek ze haar vriendje aan. “Jij bent belangrijker dan slaap, Max. Slaap kan later altijd nog ingehaald worden,” murmelde ze. “Dus als er wel iets is waardoor je niet kunt slapen, mij gewoon wakker maken, okay? Ik wil niet dat je je in je eentje zorgen maakt.” Ondanks alles wat Zaheer de vorige avond had gezegd, hadden ze er niet echt over gepraat. Zou dat nodig zijn?

Net toen ze zich weer op de les wilde focussen – dementors waren verachtelijk, maar helaas wel een N.E.W.T.S. onderwerp – begon Max weer op een gedempte toon tegen haar te praten. “Wist jij dat zij met elkaar praten?”
Mads volgde zijn blik richting Pandora en Zaheer. Die laatste keek niet erg blij maar goed, dat was niks nieuws. “Het zou je misschien verbazen, maar het zijn klasgenoten, die praten soms met elkaar,” zei ze met een kleine glimlach. Snape stelde ondertussen wat vragen aan de klas, waarvan ze de antwoordden opschreef. Amira, ster dat ze was, zorgde voor wat extra punten voor Slytherin. Aidan liet punten voor Hufflepuff verdwijnen, wat alleen maar een goed ding was. Dat geitenwollensokken-huis was niet veel boeiends.
”Heeft Zaheer ooit tegen je gezegd dat hij met m’n zusje praat?” ging Max verder.
Er gingen meerdere antwoorden in haar hoofd rond. Normaal zou Zaheer zich er waarschijnlijk voor schamen om met iemand als Pandora te praten, maar dat ging ze niet hardop tegen Max zeggen. Ze wilde ook zeggen dat de twee misschien gebond hadden tijdens de familiedinners, maar dat kon ze ook beter eerst voor haarzelf houden. Max maakte zich nu al veel zorgen om zijn zusje. Uiteindelijk schudde ze haar hoofd. “Niet dat ik weet nee. Ik kan Pandora daar ook naar vragen, als je wilt?” opperde ze onschuldig. “En Zaheer ook, dat valt wat minder op dan wanneer jij er naar vraagt, als haar broer.” Ze liet haar hand afdwalen naar zijn bovenbeen en ze kneep er zachtjes in. “Het is vast niks serieus. Zaheer is je beste vriend, toch? Als er iets was, zou hij je dat vast wel vertellen… Heb je liever dat ze niet met elkaar praten?”

To the stars who listen — and the dreams that are answered

28 juli 2021 - 23:45 Halsin is offline

Halsin 1445

Adrastos Quillon Montague

17 ― Ravenclaw Keeper ― Quidditch Captain ― Ravenclaw uniform ― with Novalie & Julian ― DADA classroom

✰ Inhale sky. Exhale stars. ✰

Hij lachtte even ―wat hem een ijzige blik van Snape opleverde― toen Novalie twee perkamentrollen omhoog hield als antwoord op zijn opmerking dat hij ook extra perkament voor haar had, mocht dit nodig zijn. Dit bleek dus niet het geval te zijn. “Ik ken mezelf. Aan het einde van de les zullen er meer tekeningen opstaan dan aantekeningen,”
''Tekenen is ook wel leuker dan aantekeningen maken, dus ik geef je groot gelijk.'' Iets creatiefs doen deed hij ook liever, maar hij kende zichzelf. Als hij nu ging tekenen ―niet dat hij dit kon― dan bleef hij het nemen van aantekeningen uitstellen en dan kon hij alles op het laatste moment nog doen. Daarom probeerde hij zoveel mogelijk in de lessen aantekeningen te nemen en hield hij deze netjes georganiseerd.
“Misschien dat ik me deze keer inhoud zodat ik niet de inkt van een ander verspil,” De zin werd steeds zachter gesproken, iets wat Adrastos even zijn wenkbrauw liet ophalen.
''Mijn inkt, is jouw inkt.'' Om dit te bevestigen schoof hij het potje voorzichtig iets dichter naar de blondine toe. ''Dus als je ermee wilt tekenen, dan teken je ermee.'' vervolgde hij en hij glimlachte even.

Het bleek dat Novalie het liever niet had over de verdwijning van Aiofe aangezien ze het gespreksonderwerp veranderde naar afgelopen ochtend. Nog belangrijker daarmee: de belediging van de bank in de Ravenclaw Common Room. Toen Novalie zei hoe stijf ze van de bank kwam, had hij geantwoord dat het nog best soepel ging in zijn ogen. De blondine boog wat dichter naar hem toe. ''Ik heb mezelf wel eens soepeler gezien,'' fluisterde ze. Even schudde hij zijn hoofd.
Hij werd door Novalie bedankt voor de hulp van vanochtend, wat hij wegwuifde. Zijn aandacht legde hij bij het bord en schreef wat van de informatie over op zijn perkament. Zo netjes mogelijk. Adrastos had niet het netste handschrift. Soms kon hij het zelf amper lezen. Niet echt praktisch. Rustig schrijven hielp ook geen zak. Ontcijferen was de enige optie.

Adrastos vroeg aan Novalie of hij nog wat gemist had gisteren, maar deze bleef onbeantwoord doordat Novalie voor een tweede maal in het lokaal schrok. Dit keer was niet Adrastos de aanstichter, maar Julian. De Hufflepuff jongen had hun begroet met een 'hey'. ''Hebben jullie Aiofe nog op het Slytherin feestje gezien?''
Een kans om hem terug te begroeten of zijn vraag te beantwoorden kreeg hij niet, want zijn ogen vielen op zijn inktpotje die dit keer bijna het slachtoffer was van kapot breken op de grond. Gelukkig wist de blondine naast hem deze te redden.
“Hij is nog heel,” zei Novalie met een hoog stemmetje en ze haalde haar handen weg van het inktpotje om dit te bewijzen. Onbewust zuchtte Adrastos even opgelucht.
''Mooie redding.'' complimenteerde hij haar. Niet zo heel subtiel schoof hij het inktpotje iets dichter naar het midden van de tafel toe. Hij was wel benieuwd hoe het kwam dat Novalie zo schrikkerig was, al had hij het vermoeden dat ze het zou ontwijken als hij er naar vroeg.
Scherven brengen geluk, werd me vroeger altijd vertelt. Ik merk er alleen niet veel van,” Novalie draaide zich om naar Julian zodra Snape zich had omgedraaid.
''Drie keers is scheepsrecht zeggen ze ook. Je kunt nog proberen twee andere potjes te laten vallen?'' stelde hij voor, waarna hij zich ook omdraaide naar Julian.

Hij volgde zijn gesprekspartners voorbeeld en begroette Julian. ''Hey,'' Terwijl zijn vriendin naast hem nog vroeg wat de vraag ook al weer was van de andere Hufflepuff, had Adrastos zijn antwoord al klaar liggen. ''Ik ben vanochtend pas aangekomen, dus ik ben daar niet geweest,'' legde hij uit. ''maar vanochtend heb ik niets raars gezien.'' In zijn hoofd ging hij nog zijn stappen na van vanochtend. Helemaal niets.
''Jij was dus niet op het Slytherin feest?'' vroeg hij vervolgens aan Julian

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

29 juli 2021 - 19:14 reguluswife is offline

reguluswife 37248

CASTOR AELIUS BLACK

sending your selfies to NASA because you're a star

sixteen • gryffindor • beater • with amira • dada classroom

Zijn spanningsboog was normaal al bijna niet bestaand tijdens de les, maar nu met Aiofe’s verdwijning en Snape’s eentonige stem, bleef er al helemaal weinig van over. Hij was toch niet van om ooit naar Azkaban te gaan. Niet dat je er dan iets aan had, want als je eenmaal daar beland word je wand afgenomen, dus heb je nog niet bijzonder veel aan het weten hoe je met die wezens moet dealen. Puur nutteloze les. Zijn tijd was beter besteed aan verder zoeken naar Aiofe. Misschien was het toch een strak plan om op Amira’s aanbod in te gaan als hij de les uitwilde. Zelfs zijn normaal zo goed oplettende zusje, leek niet te luisteren naar Snape’s worden. Zelf had hij het boek niet eens mee, vergeten in zijn haast toen hij wakker werd. Het zal ook wel. Een boek had toch niet geholpen met een betere focus, hooguit dat dan beter kon faken dat hij wel oplette.
''Ik zal het proberen,'' antwoordde Amira toen hij vroeg of ze nog rond kon vragen bij haar mede-Slytherins. Het groene huis had vaak voorkeur voor dingen enkel delen met hun afdelingsgenoten. ''Heb je al aan de Hufflepuffs gevraagd of ze wat weten?''
Cas kon zichzelf wel slaan. “Nog niet echt… wel wat vage afdelingsgenoten, maar niemand uit onze klas,” gaf hij met schaamrood op zijn wangen toe. Het was goed dat hij geen ambities had om een detective te worden. Het zou enkel leiden tot veel onopgeloste zaken. Hij zou het alleen doen voor de donuts. “Ik zal Julian of Aidan na de les eens vragen. Bloody hell, dat ik dat niet eerder bedacht heb.” Amira had duidelijke alle breincapaciteit in de baarmoeder opgeeisd.
Voor even was hij afgeleid toen hij eten in zijn tas ontdekte – zijn goudvis aandachtspan in actie. Snape was nog steeds te veel in zichzelf gekeerd en Cas nam van het moment gebruik om alvast een soesje in zijn mond te proppen. Hemels. Dat zijn zusje geen wilde kwam alleen maar goed uit, meer voor hem. Nu hij ze zo aan het eten was, had hij een geen andere keuze dan later vandaag met Zoya te gaan praten. Cas wist dat ze het gisteren niet slecht bedoeld was, maar zoals wel vaker bij Zoya het geval was kwamen de woorden verrot haar strot uit. Zoetigheid na afloop was ondertussen een traditie geworden. Hoe Zoya er zo wonderbaarlijk snel aan wist te komen was nog steeds een raadsels. Net toen hij een tweede soesje in zijn mond had gestopt, bleef Snape’s blik op hem en Amira gericht. Hopelijk viel zijn hamsterwang niet al te veel op. Het universum moest toch een beetje met hem te doen hebben, want de vet-gehaarde docent stelde zijn vraag aan Amira. Natuurlijk had ze het antwoord goed. Terwijl Snape zijn verhoor vervolgde, gaf Cas zijn zusje een zachte por. “Wat ben je toch ook een nerd,” zei hij liefkozend. “Deel die goede hersencellen ook eens met mij, wil je? Beetje gemeen dat jij ze allemaal hebt geclaimd, misschien zit je daarom wel in Slytherin…”
Ondertussen had Dmitri weer een briefje teruggestuurd. Niet echt boeiend dat hij Aiofe tijdens het feestmaal voor het laatst had gezien. De hele school had haar toen nog gezien. Bedankt voor die nutteloze info. En ja, maar ze kwam niet. Andere Puffies gevraagd, ze was niet in haar dorm.. Met een zucht liet hij het briefje weer richting de Slytherin gaan. Castor keek naar het soesje in zijn handen en vervolgens naar Dmitri’s achterhoofd. Als hij de les uitgestuurd wilde worden, wist hij al wel hoe. Voor nu stouwde hij het soesje in zijn mond. Op dit tempo was het doosje voor het einde van de les al leeg. Hij keek nu al uit naar de lunch.
''Van wie krijg je cadeautjes?'' vroeg Amira, haar ogen op het doosje gericht.
”Zoya,” antwoordde Cas. “Ze deed kut gister. Dit is hoe ze sorry zegt. Zeker dat je niet een wilt?”

To the stars who listen — and the dreams that are answered

29 juli 2021 - 23:59 Novalunosis is offline

Novalunosis 675

Julian Nolan Lartius

''In a world where you can be anything, be kind''

Hufflepuff — Chaser – Hufflepuff Uniform — DADA Class – With Novalie, Adrastos & Joakim

Zijn eerdere ‘hey’ werd begroet met een schok en een diepe ademteug van Novalie die nog net op tijd het inktpotje wist te redden. Als dat op de grond was beland dan hadden ze een groter probleem dan punten aftrek. Voor enkele seconden was het stil binnen het drietal. Pas toen Novalie vertelde dat het inktpotje nog heel was liet Julian zijn vastgehouden adem ontsnappen. ''Sorry,'' fluisterde hij terug met een vertrokken gezicht.
De Hufflepuff stamelde nog iets over scherven die geluk brachten waarop Adrastos nog iets zij. Wat er precies gezegd werd ontging Julian een beetje gezien net op dat moment Joakim naast hem plaats nam. Verschrikt keek hij van Snape naar Joakim al bleef de docent stil. Het was algemeen bekend dat Snape niet erg gesteld was op verstoringen in zijn les. Eigenlijk verbaasde het hem dat er niets van gezegd werd. Misschien hield Snape dan toch rekening met de gebeurtenissen. Had hij dan toch iets van een hart?
''Hey,'' begroette Joakim hem grijzend. Automatisch krulde Julians mondhoeken omhoog waarna hij hem terug groette. Hij had wel lef om zo tijdens de les een plaats verwisseling uit te voeren. Toch was hij hem ook wel dankbaar, want na dit nieuws kon hij wel wat gezelschap gebruiken van een vriend. Julian realiseerde zich ook wel dat het best bijzonder was dat hij zijn ex nog als een vriend kon zien. Het werd wel vaak gezegd ‘we blijven vrienden’ maar desondanks verwaterde die vriendschap bijna direct. In hun geval niet, tot zijn geluk want hij hij ging nog graag om met Joakim. Zij hadden dan ook wel het voordeel dat ze niet door middel van een ruzie uit elkaar waren gegaan, maar eerder een verschil in wat ze van elkaar nodig hadden. Ze pasten simpelweg niet bij elkaar. In het begin deed dit wel pijn, maar hij was de jongeman tenminste niet volledig verloren uit zijn leven.
Inmiddels waren ook Novalie en Adrastos naar hem toegedraaid waardoor zijn aandacht weer teruggetrokken werd. De twee groette hen waarnaar Novalie vroeg om een herhaling en Adrastos juist een vervolgvraag stelde. Er verscheen een lichte grijns op zijn gezicht bij de woorden van Adrastos. Het was niet gebruikelijk om later aan te komen. ''Vandaag pas? Hoezo dat?'' Vroeg hij nieuwsgierig.
Jammer genoeg wist ook Adrastos niets te vertellen over Aiofe. Al had hij niet anders verwacht. Hij mocht hopen dat als iemand iets wist dat diegene dat direct gemeld zou hebben.
''Jij was dus niet op het Slytherin feest?'' Vroeg de Ravenclaw hem. Hij schudde zijn hoofd. ''Nee, ik was met Aidan in onze common room. '' zei hij waarna hij zich tot Novalie richtte om zijn vraag te herhalen. ''Ben jij nog naar het Slytherin feestje geweest?'' Ze was in ieder geval niet in de common room geweest. Misschien had zij Aiofe nog gezien.
Nu ook Joakim bij hen was aangeschoven was er meer kans dat er iemand op het feest geweest was. Iemand moest haar toch nog gezien hebben gisteren. Julian liet zich weer achterover zakken tegen zijn leuning aan. De jongen naast hem was duidelijk ergens anders op gefocust, maar dat hield Julian niet tegen. Hij tikte hem aan om zijn aandacht te trekken, al was het maar voor even. ''En jij? Ben jij nog op het Slytherin feest geweest?''

[ bericht aangepast op 29 juli 2021 - 23:59 ]

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

30 juli 2021 - 0:13 Halsin is offline

Halsin 1445

〚 You are the artist of your own life. Don't hand the paintbrush to anyone else. 〛

Theseus Owen Scamander

17 ― Hufflepuff chaser ― Hufflepuff uniform ― with Jordyn, Pandora & Zaheer(??) ― DADA classroom

Zijn sarcastische opmerking over hoe hij ook altijd op schoot zat bij vrienden en deze vervolgens zoende, leek niet goed bij Jordyn in de smaak te vallen. Merkende aan de gefrusteerde zucht die volgde erop. “Ja. Maar, jij. . . Bent niet mij, hmm,” morde ze. Met zijn blik probeerde hij zo goed mogelijk een 'duh' door te geven. Iets wat volgens hem redelijk ging, totdat hij een headflick kreeg.
''Auch,'' mompelde hij en hij wreef even met zijn hand over de plek van impact. ''waar was dat nou weer voor nodig?'' klaagde hij. Verraad. Simpelweg verraad dit.
“Tenminste één van ons moet het goede voorbeeld geven.” Theo moest moeite doen om niet te lachen. Dat schip was allang geleden weggezeild. “Ik denk dat al onze hoop dan gefocust is op Cataleya. Alhoewel, ze begint steeds meer op mij te lijken dus ik weet niet in hoeverre je daarop moet rekenen.” Een diepe zucht rolde over zijn lippen. Dramatisch ―voor zijn doen een beetje té dramatisch, maar in deze instantie was het gerechtvaardigd― bonkte hij een paar keer zacht met zijn hoofd op zijn tafeltje.
''Ik ga alvast een afspraak maken bij madam Pompfrey voor de migraine die ik gegarandeerd van jullie twee ga krijgen.'' mompelde hij. Jordyn kon al voor genoeg onrust zorgen, een mini-Jordyn in de vorm van Cataleya daarbij? Meer problemen. Ja, dat ging gegarandeerd enkele migraines en een hoge bloeddruk opleveren. Een feest. ''Hoe heb je haar gecorrupt?'' vroeg hij plagend.

Theo zijn wenkbrauw schoot wederom omhoog toen Jordyn voor de tweede keer schrikte. ''Hoezo ben jij zo schrikkerig vandaag?'' vroeg hij, toch wel wat bezorgd.
Vanaf daar ging hun gesprek verder op professor Snape, onder andere dat hij de DADA-lessen had overgenomen. Iets waardoor Jordyn er van overtuigd was dat ze haar enige Uitmuntend wel vergeten kon. Het enige wat hij op dat moment kon bedenken om te zeggen was dat ze positief moest blijven. Zijn ogen rolden even door het pruillipje dat ze trok. “Als er iemand is die positief moet zijn, dan is het hij wel. Heb je die kop van die vent wel eens zien glimlachen?” Geluidloos lachte Theo. ''Hij kan alleen maar boos kijken.'' fluisterde hij terug.
Het gesprek bleef bij de professor, maar nu over iets anders. Theo was nog steeds overtuigd van dat hij stiekem Dracula was. ''Dat zou best een plottwist zijn, denk je niet? Dat Snape plotseling een vampier is en ons Defense Against the Dark Arts geeft.”
Kort dacht hij er even over na. ''Gezien alle andere DADA-professoren die we hebben gehad, is die kans best groot.'' merkte hij op. Je-weet-wel-wie, Lockheart, een ontsnapte Azkaban gek vermomd als Auror én het gekke kattenvrouwtje. De enige professor die Theo echt chill had gevonden was professor Lupin geweest. Alleen moesten ouders zonodig zeuren over dat een weerwolf hun kinderen les gaf. Boeien. ''Ik denk dat er 75% kans is dat Snape ons aan het eind van het jaar probeert af te maken, wat denk jij?''

De mededeling over de vermissing van Aiofe deed hem meer dan hij had gewild. Hoewel hij zijn zusje liever niet had opgezadeld met zijn gevoelens, was het wel fijn dat ze zijn hand had gepakt. Terwijl hij iets zei over dat hij niet begreep dat Snape zijn les zo kon vervolgen alsof er niets was, had hij zijn vrije hand tot een vuist gebald. Deze trok langzaam wat wit weg. Rustig aan. Even nam hij diep adem en verminderde hij de spanning.
“Ehm. . . wil je misschien ook even naar buiten? Ik zag net Aster vertrekken dus als jij ook een momentje nodig hebt voor jezelf. . ? Kan ik verder iets voor je doen?”
Hij schudde zijn hoofd. Weggaan wilde hij niet. Ook wilde hij niet het riskeren om punten te verliezen, zoals zonet was gebeurd voor Gryffindor. Hij moest zich niet aanstellen. Jordyn was zoekende om zich heen kijken. “Misschien dat iets afleiding helpt. . .?''
''Jor, het is oka-..'' Hij werd afgekapt. Blijkbaar was de afleiding gevonden.
''Pandora. Help. Afleiding. Vertel eens iets leuks.” Theo draaide zich om naar de Ravenclaw die achter hun zat. Die had waarschijnlijk zitten dagdromen.
''Ik heb denk ik Doxy eieren gekocht in de Wegisweg.” begon ze. “Als het goed is komen ze over twee weken uit... al ben ik er niet echt zeker van of het wel doxy eieren zijn,” Even leek ze na te denken of te twijfelen. “ze zijn eerder grijs dan zwart..” Dit was goede afleiding. Doxy's, kleine bruin-paarsachtige wezens, die wat van elven weghadden. Erg giftig bij een beet, waardoor het waarschijnlijk ook geadviseerd werd om er alleen mee om te gaan als iemand bekwaam genoeg was. Een tegengif was meteen nodig als iemand gebeten was. Het waren leuke wezens.
''Dus of Doxy's of verrassingswezens? Beiden klinkt geweldig.'' zei hij, proberende wat enthousiasme in zijn stem te stoppen. ''Als de eieren zijn uitgekomen, zou ik mogen kijken?'' durfde hij te vragen, al zijn wangen wel wat lichtrood van kleur werden.
“Oh en ik heb mijn hand verbrand in de zomer.” Ze hield haar hand op en hij kon het litteken op haar hand zien. Dat zag er pijnlijk uit. “Het deed eerst erg pijn, maar gelukkig komt er nu geen pus meer uit.” vertelde Pandora ook.
Ietswat bezorgd keek hij haar aan. ''Doet het nu nog pijn?''
“Heb jij nog iets verbrand in de zomer?”
''Alleen de lunch die ik moest maken. Lang niet zo erg gelukkig.'' gaf hij toe. Koken was niet zijn talent, zelfs niet voor een klein beetje. ''Mag ik vragen wat er gebeurd is met je hand?'' Als Pandora het er liever niet over had, kon ze dit zo aangeven op die manier.

Zijn ogen vielen op de deur van het lokaal toen deze open ging. Er was wat teleurstelling toen hij zag dat het Zaheer was. Stiekem had hij gehoopt dat het professor McGonagall was met nieuws. De Slytherin werd door Snape geïnstrueerd om plaats te nemen naast Pandora achter hen. Zaheer begroette hij even met een klein knikje, voordat hij zijn ogen weer focuste op het bord. Theo had nu geen zin om in problemen te komen met Snape. Als hij niet gek was geworden, had hij vaag opgemerkt dat Aidan een vraag helaas niet wist en dat het blijkbaar nodig was om punten af te nemen dus.
Hij kon het niet laten om even door het lokaal te kijken naar Aidan, Novalie en Josephine. De eerst genoemde zat naast Ashley achterin zaten. Theo kon zijn gezichtsuitdrukking niet zien, aangezien hij naar de tafel keek. Hij wilde hem niet in nog meer eventuele problemen brengen door een stukje perkament te laten zweven naar zijn tafel, waardoor hij een mentale notitie maakte om na de les naar hem toe te gaan, dit wilde hij sowieso nog doen bij meerdere van zijn House. Bij Novalie zaten inmiddels ook Julian en Joakim en dat luchtte iets van zijn zorgen op rondom een van zijn beste vrienden. Tenslotte Josie, die zat naast Shane en leek prima oké.
Zacht liet hij een opgeluchte zucht. Vanuit zijn ooghoek zag hij hoe er bij Jordyn een stukje perkament op tafel viel. Zijn zus had natuurlijk recht op haar privacy en dus richtte hij nu zijn ogen op zijn boek. Misschien was het handig om toch wat te lezen van de stof, voor het geval hem ook onverwacht een vraag werd gesteld.
''Dankjewel en sorry,'' mompelde hij richting Jordyn. Theo wist niet hoe hij precies in woorden moest brengen dat hij haar niet wilde lastigvallen en dus bleef het bij een 'sorry'.

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

30 juli 2021 - 21:24 reguluswife is offline

reguluswife 37248

JEMIMA GAUTHIER

to quote hamlet, act III, scene iii, line 87 – no

sixteen • ravenclaw • with aster • hallways

Zowel Jordyn als Ashley hadden haar niet meer ondervraagd over haar relatie met Illias. Hallelujah, want ze wist nog steeds niet wat ze daar ooit op moest antwoorden. Er bestond vast ergens een handleiding genoemd ‘Hoe doe ik alsof ik een vriendje heb?’. Of ze moest op koppels in hun jaar gaan letten, maar ze kon nooit met een serieus gezicht zich met Illias zo gedragen als Maximus en Madigan en Shane en Novalie deden. Veel te klef. Niks voor haar, of voor haar zogenaamde vriendje. Het probleem was vooral dat ze steeds vergat dat überhaupt een vriendje had. Ze had op het feest nog wel een tijdje met Illias gedanst, maar toen ze terug naar haar dorm wilde gaan, was ze haast vergeten dit ook tegen hem te zeggen. Uiteindelijk waren ze samen weggegaan, maar ze trok liever haar eigen plan. Was echt iemand daten ook zo vermoeiend? Dat ze in hetzelfde huis zaten maakte dingen wel enigszins makkelijker, zoals naast elkaar zitten tijdens het ontbijt. “Ik ben mijn boeken vergeten,” zuchtte ze. “Ik zie je in het lokaal straks, yes?” Jem woelde met haar hand door Illias’ haar, waarna ze op sprong en de tocht naar de Ravenclaw dorms maakte.

Toen ze eenmaal aankwam bij het lokaal was de plek naast Illias bezit door zijn niet zo lieftallige nicht. Dat die twee familie van elkaar waren kon er bij haar nog steeds niet in. Jem ging ergens aan de andere kant van het lokaal zitten. DADA van Snape, dit ging wat worden. Hij had er in elk geval de outfit voor.
De les begon met een mededeling over Aiofe die verdwenen was. Er verscheen een lichtelijk frons op Jem’s gezicht. Nu ze er zo overnadacht, had ze de kleine Hufflepuff sinds het dinner in de Great Hall niet meer gezien. Aiofe was niet echt een feestbeest, maar als vriendin, fling, wat het ook was, van Castor was het vanzelfsprekend geweest als ze met hem naar het feest was gekomen. Luid geschraap van een stoel haalde haar uit haar gedachtes. Aster stond op en stormde het lokaal uit. Natuurlijk. De verdwijning van zijn vader. Snape deelde kalmpjes mee dat dit Gryffindor vijf punten kostte. Tijd om te gaan. Het boek dat ze net te voorschijn had gehaald, verdween weer in haar tas en zonder een woord te zeggen stond Jem op en liep ze richting de deuren.
”Miss Gauthier, waar denken wij heen te gaan?”
Jem keek hem over haar schouder aan. “Weg,” was haar simpele antwoord, waarna ze het lokaal uitglipte. Ze zag nog net hoe Aster om hoekje verdween en ging gehaast achter hem aan. Al die jongens met hun verdomd lange benen. Hij stond stil tegen de tijd dat ze hem eindelijk gevonden had, leunend tegen de muur, en zag er verloren uit. Jem slingerde haar tas op de grond en stapte op Aster af. Haar wikkelden rondom zijn pols voordat hij muur nogmaals kon slaan. “Laten we dat maar niet doen, As,” zei ze op een zachte toon. “Die muur gaat jouw hand meer pijn doen dan andersom. Kom hier.” Jem sloeg haar armen om hem heen en trok hem in een omhelzing. “Wil je er over praten, of gewoon zitten? Rondje hardlopen?”

To the stars who listen — and the dreams that are answered

30 juli 2021 - 23:56 Aynur is offline

Aynur 2380

16 years — Hufflepuff Prefect — Pureblood
Outfit + Logo House + Shoes — DADA classroom — w. Adrastos, Julian & Joakim

Mijn hart werd verwarmd doordat Adrastos zijn inktpotje naar me toeschoof met de boodschap dat zijn inkt mijn inkt was. Dat dit echter een slecht idee was, werd even later bewezen doordat ik voor een tweede keer uit mijn concentratie opschrok door Julian, een mede-Puff, die ons begroette. “Hij is nog heel,” piepte ik en opende mijn hand om het bewijs ervan te leveren. Ik wierp een vlugge blik op Snape in de hoop dat hij niets gemerkt had. Wel ving ik zijn boze blik op maar deze was enkel gericht op iemand achter me, gelukkig niet op mij.
Ik hoorde de Ravenklauwer naast me opgelucht ademhalen en ik dook ietwat ineen ter verontschuldiging. Hij complimenteerde me daarentegen. “Mooie redding,” fluisterde hij. Ik beet zorgelijk op mijn lip. “Laten we hopen dat het niet nogmaals gebeurd.”
“Drie keer is scheepsrecht zeggen ze ook. Je kunt nog proberen twee andere potjes te laten vallen?” Het voorstel van Adrastos werd beantwoord door een lichte grinnik en ik boog mezelf iets voorover om mijn gezicht te verbergen. “Eentje is echt wel meer dan genoeg,” verzekerde ik mijn vriend hoofdschuddend. Dit gezegd hebbende, draaide ik mijn bovenlichaam een kwartslag zodat ik Julian kon vragen of hij zijn woorden van eerder wilde herhalen.
“Sorry,” zei Julian zodra hij en ik oogcontact maakte. Even keek ik hem verbaasd hem. “Waarvoor?” vroeg ik hem op fluistertoon. Als hij zich verontschuldigde voor het feit dat hij me aan het schrikken had gemaakt, was dat nergens voor nodig. Ik had ontzettend slecht geslapen met Shane op mijn schoot en mijn lichaam in een zittende houding vandaar dat ik van het minste of geringste opschrok. Dat was uiteindelijk mijn verantwoordelijkheid en niet het zijne.

Klaarblijkelijk had Adrastos wel de vraag van Julian gehoord aangezien hij direct antwoord gaf. “Ik ben vanochtend pas aangekomen, dus ik ben daar niet geweest. Maar vanochtend heb ik niets raars gezien.” Aangezien ik geen flauw idee had in wat voor een context ik zijn antwoord moest plaatsen, deed ik nogmaals een poging om me op de les te focussen. Ik wilde immers wel met goede cijfers thuiskomen om het gemiddelde in de familie zo goed mogelijk hoog te houden.
Er werden aan twee leerlingen gevraagd om Snape antwoord te geven. Amira een Slytherin waar ik het goed mee kon vinden. We waren dichterbij elkaar gegroeid in de tijd dat Avalon en Castor een relatie hadden. Ik vond het heerlijk om met haar lange en diepe gesprekken te voeren en ze was altijd enthousiast te krijgen voor nieuwe smaken thee die ik bedacht. Het was niet verrassend dat zij vijf punten voor Slytherin binnen wist te slepen met haar goede antwoord.
Wat wel voor mij als een verrassing kwam, was dat Aidan ervoor zorgde dat er bij Hufflepuff vijf punten af werden getrokken. Bezorgd draaide ik mijn lichaam de andere kant uit zodat ik voor een tweede keer oogcontact met mijn beste vriend op kon zoeken. Hij keek echter naar zijn tafel. De neiging om op te staan en hem een knuffel te geven, groeide met de minuut. Alleen zou ik dit nooit durven in de buurt van een docent en zeker niet zo iemand als Snape. Sowieso had ik een knuffel van hem nodig na het nieuws over Aiofé en hij zag eruit alsof hij ook zijn dagelijkse dosis Novalie goed kon gebruiken.
Doordat ik achterom keek, zag ik nu pas dat Joakim zich bij ons drietal had aangesloten. “Waar kom jij opeens vandaan?” fluisterde ik verbaasd zonder na te denken. Dat moment trok Julian weer mijn aandacht met een herhaling van zijn eerdere vraag. “Ben jij naar het Slytherin feestje geweest?” Ik voelde hoe mijn wangen rood kleurde toen ik terugdacht aan waar ik gisteravond geweest was. Plukkend aan het kleine dons onderaan mijn veer stamelde ik: “Ehm. . . nee. . . Ik was. . . ergens. . . anders.”
“Fitzgerald, opletten. Theekransjes houden doe je al voldoende in je eigen tijd, vind je ook niet?” Betrapt en tergend langzaam draaide ik mijn hoofd weer in de goede richting. “Beide klassenoudste van Hufflepuff, wat een schande voor jullie afdeling. Gelukkig hebben we ook nog intelligente mensen onder ons,” vervolgde hij met een knikje in de richting van Amira.
“Sorry, professor. Het zal niet meer gebeuren,” mompelde ik kleintjes en ik liet mijn hand glijden naar die van Adrastos onder de tafel om kracht uit zijn aanwezigheid te putten. Zodra ik zijn vingers gevonden had, pakte ik deze stevig vast en met mijn vrije hand ging ik alvast klaar zitten om nog meer aantekeningen te maken.

[ bericht aangepast op 31 juli 2021 - 0:04 ]

I have seen my own sun darkened

31 juli 2021 - 0:06 Aynur is offline

Aynur 2380

JORDYN ✖ KINGSLEY

Ik kneep mijn ogen samen door de blik die ik van Theseus toegeworpen kreeg en bracht mijn vingers in de aanslag om hem een headflick te geven. Hij wreef met een pijnlijk gezicht over zijn voorhoofd door de impact en stak mijn tong naar hem uit. Daar was ik nog steeds niet te oud voor, was mijn zeer bescheiden mening. “Watje,” grijnsde ik nog naar hem. Op zijn vraag waar mijn kleine vorm van foltering voor nodig was, leunde ik nonchalant naar achteren in mijn stoel. “Gewoon. Het voelde goed.” Ik haalde mijn schouders op en hield de bewegingen van Theseus nauwlettend in de gaten zodat ik tijdig opzij kon duiken, mocht hij in de tegenaanval gaan.
“Zeg, jij bent ook wel een lekkere aansteller,” lachte ik en ik boog mezelf iets naar voren om plagend door mijn broer zijn haar te woelen. “Migraine,” herhaalde ik spottend en ik rolde met mijn ogen. “Zo erg zijn we nou ook weer niet.” En die stinkbom in de Zweinstein Express in de coupé van de klassenoudste vond ik daarin niet meetellen. Ik liet mijn ogen rusten op Theseus die zijn hoofd een aantal keer liet neerkomen op het hout van zijn tafel. “Ja, zo zou ik ook migraine krijgen,” grapte ik sarcastisch.
“Hoe heb je haar gecorrupt?” vroeg Theseus. Ik liet een kort lachje horen en wiebelde met mijn wenkbrauw. Er was slechts één vinger en een geheimzinnige gezichtsuitdrukking voor nodig om hem dichterbij te wenken. Met mijn mond ter hoogte van zijn oor fluisterde ik: “Het. . . is een gave.” Ik liet mezelf weer naar achteren leunen en mijn kenmerkende grijns speelde om mijn lippen. “Ja, sorry, broertje. Meer kan ik er ook niet van maken.” Nonchalant haalde ik mijn schouders op.
Het moment waarop Snape de les overnam, brak aan. Deze leidde hij in door te vertellen over de vermissing van Aiofe, een brunette waar Theseus meer contact mee had gehad dan ik. Niet goed wetend wat ik met mijn emotie aan moest, probeerde ik hem oplossingen te bieden. Eentje daarvan was; afleiding. Hoewel mijn broer me duidelijk probeerde te maken dat het nergens voor nodig had ik mijn slachtoffer al gevonden die voor afleiding kon zorgen.
Waar ik eerst vol verwachting naar Pandora, de Ravenclaw achter me, had gekeken kon ik na enkele seconden slechts verbouwereerd knipperen met mijn ogen. Haar verhaal vergde ontiegelijk veel van mijn aandachtsboog en Doxy eieren waren nou niet bepaald met meest interessante op deze aardbol. Toch was ik haar dankbaar dat ze Theseus in ieder geval af leek te leiden en dat hij zich bij Pandora veilig genoeg leek te voelen om te vragen of hij mocht komen kijken als de eieren uitkwamen. Ikzelf had helemaal niets met dieren en dieren ook niet met mij, wat in het begin een flinke uitdaging was in het huis van de familie Scamander. Inmiddels waren ze allang aan me gewend hoewel ik er vrij zeker van was dat onze huisuil expres in mijn vingertoppen beet totdat ze bloed proefde. Naar beest.
Onder het gesprek van Pandora en Theseus landde er een briefje met een mooie boog op mijn tafel. Verbaasd trok ik mijn wenkbrauw op, keek om me heen om te zien waar deze vandaan kwam en pakte daarna mijn toverstok om met de punt voorzichtig in het perkament te prikken. Eerder had ik wel eens te maken gehad van zelfontvlambaar perkament en na de dood van mijn ouders was ik doodsbang voor vuur. Ik hoopte dan ook met heel mijn hart dat dit een normaal stuk perkament was, maar je wist maar nooit bij wie ik nog bovenaan de wraaklijst stond wegens de grappen die Ashley en ik onder begeleiding van Joakim uitgehaald hebben.
Toen het papier na mijn geprik nog niet in de fik gevlogen was, besloot ik dat het perkament veilig genoeg was om open te maken. Zodra mijn ogen de geschreven woorden lazen, lachte ik zachtjes en verborg mijn gezicht in mijn handen. Tussen mijn vingers door zag ik Theseus nog deze kant op kijken. “Zeg maar niets,” fluisterde ik en ik drukte mijn koele vingertoppen tegen mijn wang aan die iets verhitter aanvoelde.
Hierna liet ik mijn blik glijden naar degene van wie ik vermoedde dat het perkament met ‘Hej Sweetheart’ afkomstig was. Ik zag hem zitten naast Julian, onze gedeelde ex. Misschien dat ik iets te nonchalant met relaties omsprong maar het zat niet in mijn aard om me definitief te settelen terwijl dat bij Julian en Sasha wel het geval was geweest. Beide had ik ze alleen kunnen voorzien in hun lichamelijke behoeftes en niet in de emotionele steun die ze van mijn verlangde. Daarom had ik het toentertijd niet erg gevonden om Julian en Joakim samen te zien in de hoop dat Julian het bij hem beter zou treffen. Uitdagend trok ik mijn wenkbrauw naar Joakim op toen onze blikken elkaar kruisten. Vlug liet ik mijn veer over het perkament glijden en schreef een kort bericht in mijn hanenpoten: Wat mot je? <3
Ik prevelde een transportatiespreuk om het briefje in de richting van Joakim te laten vliegen. Echter had ik waarschijnlijk te krachtig gezwaaid met mijn stok of iets dergelijks aangezien de uiteindelijke bestemming de tafel was van Madigan in plaats die van Joakim. Dit ontglipte aan mijn aandacht aangezien mijn broer me bedankte en dit opvolgde met een verontschuldiging. Verward keek ik hem aan. “Als je nu ook nog zegt waarvoor dan zitten we weer op één lijn,” fluisterde ik aangezien Snape zojuist een aantal punten bij afdelingen had afgetrokken en nu voor de tafel van Novalie stond. Ook zag ik Jemima vertrekken nadat ze Snape van repliek had gediend, iets wat haar waarschijnlijk niet in dank werd afgenomen.

[ bericht aangepast op 31 juli 2021 - 0:11 ]

I have seen my own sun darkened

31 juli 2021 - 23:00 reguluswife is offline

reguluswife 37248

KYRA ALIYEVA

I put the "lit" in little

sixteen • gryffindor • prefect • chaser • with sasha • dada classroom

Kyra glimlachte tevreden toen ze Sasha aan het lachen kreeg. Het was een geluid dat ze gemist had in de zomer. De Hufflepuff zag er goed uit. Niet dat ze er anders niet goed uit zag, maar ze zag er levendiger uit dan afgelopen schooljaar, alsof ze beter in haar vel zat. Het vorige jaar was zwaar geweest voor haar vriendin, na het overlijden van haar broer tijdens hun vierde jaar. Nu had Sasha al meer woorden gesproken dan ze haar eerst in een hele week had horen zeggen.
“Ik denk dat die naam voor hen juist een extra motivatie is om lid te willen worden.”
Dit keer was het Sasha die haar aan het lachen kreeg. “Wie weet, niks zal me nog verbazen van die kinders,” mompelde Kyra. “Wat moet hij met al die ‘elite’ slangetjes? In good graces komen bij hun ouders” Hopelijk betekende dat niet nog meer gratis punten voor de Slytherins. Wat een Hogwarts professor met zulke connecties moest riep ook vragen op. Haar vingers tikten ongeduldig op de tafel, nu al klaar met de les die nauwelijks begonnen was. “Dat klinkt wel als een clubje om te crashen, denk je ook niet?” Er moesten vast wel wat niet-Slytherins uitgenodigd voor de Slugclubs die wat details wilden delen over meetings. Redenen om positief te zijn waren er ook: alle DADA-professoren die ze tot nu toe hadden gehad, waren naar een jaar weer weg. “Laten we er maar gewoon naar uitkijken dat hij volgend jaar geen professor meer is, dan worden zijn lessen al een stuk makkelijker om vol te houden,” stelde ze voor.
Sasha zag er witjes uit na de mededeling over Aiofe en onder de tafel kneep Kyra zachtjes in haar hand. Het was lastig om de verdwijning niet door te trekken naar de terugkeer van You Know Who, wat voor de zomervakantie begon bevestigd was door het ministerie. In de zomer waren al meerdere mensen verdwenen. Aan de andere kant, wat kon iemand zo lief en onschuldig als Aiofe daar ooit mee te maken hebben?
“Dankje, maar ik denk dat ik liever blijf. Iedereen is hier. Aiofe zou wel naar het feest gaan. Dat had ze me nog verteld in de leerlingenkamer. Volgens mij zou ze samen met Cas gaan. Anders had ik wel op haar gewacht.”
”Als je ooit een keer niet alleen wilt zijn, mag je mij altijd porren, okay?” fluisterde ze Sasha zachtjes toe. Voor Kyra verder nog iets kon zeggen, was er een korte commotie door Aster die het lokaal verliet. De deur viel met een luide klap dicht. Aarzelend keek ze van Sasha naar de deur, twijfelend of ze Aster achterna moest gaan. De keuze werd makkelijker gemaakt door Jem, die overeind sprong en zich achter Aster aan haastte. Snape werd ondertussen met de seconde humeuriger door zijn les die constant verstoord werd. ”Dat zijn dan ook vijf punten aftrek voor Ravenclaw,” deelde hij op een kille toon mee. Snape begon met een vragenronde, waarbij hij gelukkig geen vragen aan haar stelde. Ze wist op beide vragen het antwoord niet en had dan geheid Gryffindor nog meer punten gekost. Vijftien punten binnen een halfuur verspelen zou vrij ernstig zijn. Ze deden het nu al vrij belabberd en dat terwijl het jaar amper begonnen was. Het hield ook niet bepaald mee dat Snape er alles aandeed om zijn eigen afdeling voor te trekken, de gluiperd.
Haar aandacht lag al niet bij de les en werd nog verder afgeleid toen Sasha een stuk perkament op schoof. Vele malen interessanter dan Snape’s monotone gedreun.
Bijna de hele zomer yes. Mam was naar familie in Kazahkstan, vertrouwde het niet als ik alleen thuis zou zijn. Snap jij dat nou :c? Ik heb jou wel gemist though in de zomer.
Toen ze er zeker van was dat Snape’s aandacht niet op hun gericht was, schoof ze haar stoel nog een stukje op richting Sasha. “Is het komend weekend nou al Hogsmeade weekend?” vroeg ze op een gedempte toon. “Wil je mee naar Honeydukes? Ik moet mijn chocolade voorraad hoog nodig bijvullen. Hoewel…” Kyra keek het meisje naast haar aan met twinkelende ogen. “Je bent zo’n dropje, ze kunnen nog wel denken dat jij in die winkel thuis hoort.”

To the stars who listen — and the dreams that are answered

1 aug 2021 - 16:30 Halsin is offline

Halsin 1445

Miran Perceval Crawfort

16 ― Slytherin ― Quidditch Beater ― Slytherin uniform ― with Dmitri ― Defence Against the Dark Arts lokaal

〚 I should've trusted my trust issues. 〛

Nadat hij Dmitri zijn 'goed' had herhaald, werd er niet meer gesproken over de date. Het was allemaal verwarrend. Miran kon zijn vinger niet precies er op leggen van hoe en wat. In ieder geval was het verwarrend. Door zijn plagende toon toen hij zei dat het een date was, dacht Miran eigenlijk dat Dmitri wel doorhad dat hij het niet helemaal meende. Of meende hij het nou wel? Verwarrend.
Dit was waarom hij niet aan gevoelens deed. Hij wist niet wat hij wilde en wat hij niet wilde of wat hij wel voelde en niet voelde. Gevoelens waren moeilijk. Na de dood van zijn vader had hij zijn gevoelens weggestopt, op dat moment had het op een goed idee geleken. Tegenwoordig zag hij in dat het misschien toch niet zo handig was geweest. Hoe hij zich moest uiten wist hij niet.
Of hij het nu wel of niet meende: hij ging op date met Dmitri. Dit weekend al. Oh Merlin.
Er was nu niets meer aan te doen. Cancellen wilde hij niet. Dit zou hij glashard ontkennen als dit ooit werd gevraagd.

Het gesprek ging over op de vermissing van Aiofe. Een Hufflepuff waar hijzelf eigenlijk niets mee had, maar de jongen naast hem wel: het meisje was zijn beste vriendin. Dmitri gaf aan dat hij later professor Sprout nog wilde opzoeken om te vragen of die nog meer informatie had. Miran vroeg of hij dit zelf wilde doen of...expres had hij het einde van de vraag opengelaten om zich niet op te dringen of iets dergelijks.
Professor Sprout was een van de weinige professoren die hem wel mocht, ondanks dat hij niet de beste was in Herbology. Dat was voor de verandering ook wel eens fijn. Herbology had hij ondertussen laten vallen, maar de lessen had hij altijd leuk gevonden en waren leerzaam.
”Als je mee wilt, graag.” was het antwoord dat hij kreeg. Nou ja, hij wilde in ieder geval niet dat zijn vriend zelf door het kasteel ging lopen uitzoeken wat er was gebeurd gisteravond. Dus in dat opzicht wilde hij mee ja.
‘’Twee paar oren horen altijd meer dan één paar,’’ begon Miran. Wat de waarheid was. Één persoon kon makkelijker sommige dingen niet oppakken, terwijl een tweede persoon dit wel zou kunnen doen. ‘’dus ik ga graag met je mee.’’ Wederom zag hij een briefje bij Dmitri terecht komen. Dit waren natuurlijk zijn zaken niet, dus besteedde hij er geen aandacht aan.

Snape stelde enkele vragen aan de studenten, vast om te kijken of er wel opgelet werd. Een vraag werd door Amira goed beantwoord, wat ervoor zorgde dat Slytherin vijf punten erbij had gekregen, topper. De jongen van Hufflepuff wist echter de vraag niet juist te beantwoorden. Dit werd meteen bestraft met vijf punten aftrek. Niet veel later werd ook een tweede Hufflepuff afgesnauwd. Professor Snape was goed op dreef vandaag.
Dmitri vroeg hem of hij enig idee was die die zogenaamde Snitch was. Voordat hij antwoordde had hij zijn schouders opgehaald. Hierna gaf hij aan dat hij het niet zou weten, maar dat wie het ook was wat chaos wou. Tussen het antwoorden door had hij wat aantekeningen genomen. Miran kon beter even zijn best doen, voordat hij de volgende was die Snape zou afsnauwen en hij had wel wat beters te doen met zijn tijd dan daar naar te luisteren. ''Max is in ieder geval pissed genoeg door de snitch.'' had hij ook opgemerkt.
“Je zusje zoent met gasten. Shocker.” was het sarcastische antwoord van Dmitri. Even grinnikte Miran. Iets wat hem een strenge blik van Snape opleverde, maar gelukkig zei die vetbal niets. “Spreek jij hem eigenlijk nog vaak?”
‘’Dat kan natuurlijk ook echt niet.’’ zei hij even sarcastisch terug. Gelukkig had Zoya meer verstand. Op het gebied van jongens hoefde hij zich geen zorgen te maken over zijn zus. Miran draaide zich even om om te kijken of hij haar kon spotten in het lokaal. Helemaal achterin zat ze naast hun neef Illias. Na gisteravond had ze nog niet weer met hem gesproken, maar misschien verdiende hij dat wel. Al was het maar een heel klein beetje. Miran draaide zich weer om en richtte zich tot Dmitri. ‘’Op zich wel. Jij dan?’’ antwoordde hij op de vraag of hij nog vaak met Max sprak. In zijn ogen zat de jongen een beetje vastgeplakt aan Madigan. Niet dat dit heel erg was natuurlijk, maar het was wel wat ‘te’.

Waarschijnlijk had Dmitri in de tussentijd een of ander plannetje bedacht, want er begon een grijns op zijn gezicht te verschijnen. “En heb je interesse om je galjoenen terug te verdienen?”
Op Miran zijn gezicht verscheen er een soortgelijke grijns. ‘’Wat is dat voor een vraag? Daar heb ik altijd interesse in.’’ Hij wilde vervolgens vragen wat zijn plan was, maar dit was onnodig.
“Hoeveel galjoenen zet je in op dat Max Ashley een klap gaat verkopen?” Miran hoopte stiekem dat dat ging gebeuren. Dat zou wel vermakelijk zijn. En het zou ook aannemelijk zijn.
‘’Hmm,’’ Hij dacht even na. Verstandigheid zou zijn om minder dan tien te doen. Misschien moest hij maar even verstandig doen. ‘’vijf?’’ stelde hij voor. Vijf galleons zouden misschien iets te voorzichtig zijn, vooral in vergelijking met gisteravond. Miran had alleen geen zin dat hij aan het begin van het schooljaar al te veel moest betalen aan anderen. ‘’Of had jij iets anders in gedachten?’’

[ bericht aangepast op 1 aug 2021 - 16:31 ]

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

1 aug 2021 - 20:42 Culloden is offline

Culloden 694

Aster Muir

17 • Gryffindor • Beater • Toilets • with Jem

“When angry, count four. When very angry, swear.”

Aster had niet gemerkt dat er iemand achter hem aan was gekomen toen hij het lokaal uitgestormd was. Zijn enige doel was geweest om het tot de toiletten te halen zonder enige incidenten. Dat was hem ook gelukt. Eenmaal alleen had hij zich dan ook niet langer in kunnen houden en had zijn vuist hardhandig kennis gemaakt met de eerste muur die hij passeerde. De adrenaline die door zijn lichaam raasde verdoezelde de pijn voor nu.
Vooraleer hij een tweede keer kon slaan, schrok hij van een hand die zich om zijn polsen sloot. Zijn ogen schoten naar de eigenaar, kwaad dat die hem tegenhield. Hij had niet verwacht dat Jem voor zijn neus zou staan, maar ergens was hij wel opgelucht dat zij het was en niemand anders.
'Laten we dat maar niet doen, As,' weerklonk haar zachte stem. 'Die muur gaat jouw hand meer pijn doen dan andersom. Kom hier.' Het meisje stapte vervolgens op hem af om hem in een omhelzing te sluiten. Waarom mocht hij niet tegen de muur slaan als dat hem een beter gevoel gaf? Hij wist dat hij snel irrationeel werd wanneer hij kwaad was, maar op dit moment kon hij niet anders dan denken dat het hem zou helpen.
'Wil je er over praten, of gewoon zitten? Rondje hardlopen?' Aster schudde wild zijn hoofd en probeerde Jem van zich af te duwen. Dat gebeurde waarschijnlijk wat hardhandiger dan hij met een heldere kop zou bedoelen. Vanuit zijn ooghoek zag hij hoe twee van zijn knokkels waren begonnen met bloeden.
'Ik heb je hulp niet nodig!' sneerde hij kwaad haar richting uit. 'Tenzij je me kunt vertellen waar de fuck mijn vader is, want mijn opties zijn op!' Tegen het einde van die zin ontsnapte er een snik uit zijn mond en voelde hij hoe zijn ogen inmiddels nat waren. God, moest ze dat ook nog zien? Hij wist wel dat Jem het niet erg vond hem zo te zien, maar dat betekende niet dat hij zich niet elke keer opnieuw schaamde voor zijn gedrag.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

1 aug 2021 - 23:28 Halsin is offline

Halsin 1445

Amira Lucretia Black

16 ✦ Slytherin Chaser ✦ Slytherin uniform + hair ✦ met Castor ✦ Defence Against Dark Arts classroom

〚 The kindest words my father said to me: women like you drown oceans. 〛

Voor Amira’s gevoel duurde de les al lang, maar niets was minder waar: de les was pas net begonnen. Ze moesten nog zolang. Defence Against the Dark Arts was inhoudelijk een erg interessant vak en Amira vond het ook altijd leuk om te leren, maar op dit moment kon zij haar aandacht er niet bij houden. Lichtelijk frustrerend was het. Waarom kon ze nou niet én goed focussen én zich zorgen maken?
Toen Castor had gevraagd of ze de andere Slytherins kon vragen of ze iets gezien hadden, had ze geantwoord dat ze het ging proberen. Amira had niet veel vertrouwen dat deze daadwerkelijk iets zouden weten, maar wie weet werd ze verrast. Ze vroeg aan haar broer of hij al met de Hufflepuffs had gepraat.
“Nog niet echt… wel wat vage afdelingsgenoten, maar niemand uit onze klas,” Vanuit haar ooghoek kon ze zien hoe de wangen van haar broer lichtrood werden. Shit, dat was ook niet haar bedoeling geweest. “Ik zal Julian of Aidan na de les eens vragen. Bloody hell, dat ik dat niet eerder bedacht heb.”
Ze glimlachte even warm naar Castor. ‘’Volgens mij had jij andere dingen aan je hoofd, niet?’’ probeerde ze hem wat gerust te stellen. ‘’Julian en Aidan zijn een goed begin. Ik zal Novalie vragen of ze wat meer weet.’’

Terwijl Castor zijn focus werd gegrepen door eten in zijn tas, besloot Amira om de blonde Hufflepuff waar ze het eerder over had een briefje te sturen. Ooit hadden haar zus Avalon en Castor gedate. Iets waardoor de twee aan de praat zijn geraakt en het nu goed met elkaar konden vinden.
Amira pakte een nieuw stuk perkament uit haar tas, waarna ze haar veer in het inktpotje doopte en ze begon met schrijven. Hey, hele domme vraag waarschijnlijk: Gaat het een beetje oké? Kunnen we na de les of vanmiddag even praten?
Haar wenkbrauwen trokken even samen toen ze nadacht over een goede manier om het naar Novalie te krijgen. Van andere studenten had ze wel briefjes door het lokaal zien vliegen, maar dit leek haar niet het beste plan van aanpak. Het was alsof er een lampje aanging in haar brein. Met een zacht tikje van haar stok op het perkament transformeerde het in een slang van perkament. Zodra Snape weer naar het bord was gedraaid, legde Amira het op de grond en begeleidde ze het met haar stok richting de tafel van Novalie. Om te zorgen dat de blondine niet zou schrikken, deed ze een poging om het perkament zichzelf uit te laten vouwen toen het eenmaal op haar tafeltje was. Vanwege de afstand kon ze echter niet goed zien of dit succesvol was. Eerder had de dame namelijk al een inktpotje laten kapot vallen doordat ze, waarschijnlijk, geschrokken was.

Amira sloeg een soesje af die Castor aanbood. In de tussentijd was Snape op oorlogspad. Zijn ogen gleden door het lokaal heen op zoek naar een slachtoffer. Het slachtoffer was zij. De vraag wist ze kalm en tevens correct te beantwoorden, wat Slytherin vijf punten opleverde. Punten binnenhalen was altijd fijn. Hopelijk zou dit jaar Dumbledore niet ineens nog honderd punten geven aan Gryffindor. Het was niet dat ze wat had tegen Gryffindor of de studenten die in daarin zaten, maar fucking Gryffindor wist ieder jaar de House Cup voor de neus van Slytherin weg te jagen alleen maar omdat Dumbledore zo dol was op hun.
Ze zag Dmitri kort naar haar grijnzen en even grijnsde ze terug, waarna ze haar aandacht weer bij de les wilde leggen. Een zachte por in haar zij weerhield haar hier echter van. De por zorgde ervoor dat ze een wat rare beweging maakte in haar stoel. Heel fijn. “Wat ben je toch ook een nerd,” zei haar broer tegen haar. Zijn opmerking liet haar even met haar ogen rollen. Hoewel het niet echt een leugen was. ‘’Absoluut,’’ zei ze daarom ook, al haar toon niet helemaal serieus was.
“Deel die goede hersencellen ook eens met mij, wil je? Beetje gemeen dat jij ze allemaal hebt geclaimd, misschien zit je daarom wel in Slytherin…”
‘’En nu blijf ik ze nog langer claimen.’’ Er was een plagende toon aanwezig in haar stem en ook een lichte grijns verscheen op haar gezicht. ‘’Je mag ze wel een keertje lenen hoor.’’

Slachtoffer nummer 2 van Snape was Aidan, die de vraag niet juist wist te beantwoorden. Dit kostte Hufflepuff vijf punten. Amira fronste even. Waar was dat nou weer voor nodig?
Dezelfde vraag werd wel goed beantwoord door Shane waardoor het Ravenclaw was die vijf punten rijker was. Amira was verbaast dat Snape andere Houses punten kon geven, normaal was hij hartstikke bitter tegen ieder House wat niet Slytherin was. Nou ja, voor alles een eerste keer.
Amira vroeg aan Castor van wie hij cadeautjes kreeg, doelende op de soesjes die hij zat te eten. Voor zover zij wist had hij die niet zelf meegenomen in ieder geval. ”Zoya, ze deed kut gister. Dit is hoe ze sorry zegt. Zeker dat je niet een wilt?’’
Dat was een fancy manier van sorry zeggen. ‘’Lief aangeboden, maar bedankt.’’ sloeg ze wederom een soesje af. Cas mocht ze lekker opeten. ‘’Maar hoezo deed Zoya kut gisteren?’’

Er werd weer iemand afgesnauwd. Novalie was het dit keer. “Beide klassenoudste van Hufflepuff, wat een schande voor jullie afdeling. Gelukkig hebben we ook nog intelligente mensen onder ons,” werd het gesnauw mee afgesloten. Bij het laatste gedeelte knikte Snape haar richting op. Een van haar wenkbrauwen schoot omhoog. Waar sloeg dit in Merlin’s naam nu weer op?
Ze hoorde de Hufflepuff zacht een excuus mompelen. Dit resulteerde erin dat haar gezicht betrok en ze voelde zich wat schuldig. Verdomme. Er was niets wat ze er aan kon doen. Voor nu. Amira probeerde het schuldgevoel opzij te schuiven en haar aandacht weer ergens anders bij te leggen.
‘’Snape is op dreef vandaag, vind je ook niet?’’ fluisterde ze richting Cas

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

2 aug 2021 - 23:48 Aynur is offline

Aynur 2380

16 | Pureblood Ravenclaw | Outfit | with Shane, Dmitri & Miran at the DADA classroom

— H O E W E L I K nonchalant gevraagd naar de reden waarom Shane wilde weten waar ik was aangezien hij toch in slaap was gevallen in de armen van Novalie. Het verbaasde me dat hij überhaupt nog wist wie ik was maar ik besloot dit voor me te houden. We hadden immers een les om ons op te concentreren. Al bleek ik de enige te zijn die hier zo over dacht.
“Misschien omdat we normaal altijd samenlopen naar de les? Ik ben heus niet zo gevoelloos dat ik me geen zorgen maak als er geen spoor van jou te bekennen is.” Vanuit mijn ooghoeken zag ik hem boos mijn kant opkijken. De binnenkomst van Shape wist zijn tirade echter te beperken door een snauw waarin hij me vertelde dat hij me miste als ik er niet was.
Ik beet op mijn lip uit frustratie. “Nou ja, ik ben in ieder geval nog heel,” mompelde ik dan ook bijna onverstaanbaar. Shane zou iets meer moeite moeten doen als hij me wilde verstaan want ik ging het niet riskeren om Ravenklauw nog meer punten te laten gisteren na mijn aanvaring gisteren met Aidan Fenwick. “Fijn om te weten dat je me niet vergeten bent.” Het cynisme kon ik niet geheel uit mijn stem wegfilteren. Toch meende ik het serieus, het deed me goed te weten dat Shane nog aan mij dacht.
Dit was dan ook de reden dat ik een andere toon aan probeerde te slaan in ons volgende gespreksonderwerp naar aanleiding van Snape zijn mededeling. In mijn hoofd was ik al bezig mogelijke manieren langs te gaan waarop Aiofe verdwenen zou kunnen zijn, ter inspiratie voor een opkomende uitvinding die zich al in mijn achterhoofd vorm begon te krijgen. De opmerking dat iedereen zomaar kan verdwijnen met behulp van de juiste gadgets werd beantwoord met het rollen van zijn ogen. “Wat?” fluisterde ik waarna ik mijn blik vlug weer naar voren richtte.
Hiermee viel het me op dat Miran en Dmitri voor me zaten. De laatste jongen moest ik net hebben en zonder na te denken over eventuele gevolgen tikte ik met mijn stok zachtjes zijn schouder. Ik was gevraagd om bijles te geven aan leerlingen die moeite hadden mee te komen met de lessen, iets waar ik absoluut niet naar uitkeek. Ik had mijn tijd wel beter te besteden maar Macgonall leek te denken dat het goed zou zijn voor mijn ontwikkeling, of iets dergelijks.
Dmitri schudde echter mijn zeldzame poging tot contactmaking van zich af. “Flikker op met je bijles. Ik kom later wel naar je toe,” waren zijn woorden die naar mijn hoofd werden gesmeten. Sprakeloos ging ik weer zitten terwijl mijn hersenen bezig waren om alle prikkels die zojuist in één keer binnenkwamen, te sorteren. Voor een kort moment voelde alsof het zich allemaal buiten mezelf afspeelde aangezien ik niets kon vastknopen aan zijn reactie.
Hulpzoekend gleed mijn blik over mijn broer. “Z-zei ik iets verkeerd?” wist ik er nog uit te persen. Of mijn vraag goed en wel aankwam bij Shane kon ik niet met zekerheid zeggen aangezien zijn aandacht opgeslokt werd door Snape die meerdere namen riep die antwoord moesten geven op zijn vragen om punten te winnen voor de afdeling. Hij zat haast op het puntje van zijn stoel, zo graag wilde hij antwoord geven.
Ik wist niet zo goed wat ik moest vinden van het feit dat Novalie haar bezorgde blik in de richting van Aidan verschoof, hierna iets zei tegen Joakim wat haar een berisping opleverde van Snape om vervolgens alsnog haar duim trots in de lucht te steken om aan te geven dat Shane het goed had gedaan. Iets wat hij zelf ook wist, zoals te zien aan zijn tevreden grijns.
“Tenminste één Montgomery die de punten binnen weet te slepen. Ik hoop minder punten te verliezen dan ik vorige jaar heb gedaan. Alhoewel. . . Dat wordt een grote uitdaging met Aidan rondlopend als klassenoudste.” Ik zuchtte diep alvorens ik in mijn nette handschrift belangrijke zaken overpende die Snape benoemd had over Dementors. De stilte die volgde, voelde op de een of andere manier niet prettig aan maar ik kon de vinger er niet op leggen wat de veroorzaker ervan was. Uiteindelijk krabbelde ik op het hoekje van mijn perkament ‘Sorry van zonet’ en schoot dit Shane zijn kant uit.

I have seen my own sun darkened

5 aug 2021 - 0:40 Halsin is offline

Halsin 1445

Adrastos Quillon Montague

17 ― Ravenclaw Keeper ― Quidditch Captain ― Ravenclaw uniform ― with Novalie, Julian & Joakim ― DADA classroom

✰ You taught me the courage of stars before you left
How light carries on endlessly even after death. ✰

Een tweede inktpotje dreigde te sneuvelen vandaag, gelukkig wist Novalie dit te voorkomen. Held. Opgelucht had hij ademgehaald. Het geredde inktpotje was de enige die hij op dit moment bij zich had en een tripje naar de Ravenclaw Tower zat niet in zijn planning. Alhoewel...misschien was hij dan wel wat van zijn energie kwijt en als dat het geval was, dan kon hij zich tenminste gedragen bij de andere lessen van de dag. Adrastos was niet van plan om nog meer punten van Ravenclaw te kosten. Vandaag tenminste. Morgen was weer een ander verhaal.
Hij complimenteerde haar voor de redding die ze gemaakt had. “Laten we hopen dat het niet nogmaals gebeurd.” was de blondine haar reactie hierop. In de tussentijd had hij het potje wat meer veilig gesteld door het naar het midden van de tafel te schuiven.
‘’Goed plan. Er moet wel genoeg inkt zijn voor je tekeningen.’’ merkte hij op.
Aan Novalie stelde hij voor dat ze nog twee inktpotjes kon breken, aangezien er altijd gezegd werd dat drie keer scheepsrecht is. Zo slecht klonk dat eerlijk gezegd niet. Novalie moest even grinniken om de opmerking. “Eentje is echt wel meer dan genoeg,” antwoordde ze hoofdschuddend. Jammer.
‘’Weet je het zeker?’’ vroeg hij. ‘’Misschien moeten we wel weg hier als we nog twee laten ‘vallen’?’’ Bij het woord ‘vallen’ maakte hij met zijn vingers aanhalingstekens, in een poging zijn punt te versterken. Dementors waren niet interessant genoeg om zijn focus te trekken en in het kasteel waren er vast genoeg dingen die interessant waren.

Hij volgde Novalie zijn voorbeeld en draaide zich ook een kwartslag richting Julian, die zich verontschuldigde richting de blondine. De verontschuldiging werd beantwoord met: ‘’waarvoor?’’.
Ondertussen had Joakim zich ook bij hen gevoegd, op de plek naast Julian. Waarschijnlijk doordat Aster het lokaal uit was gestormd, met Jemima er vlak achteraan. Vijf punten aftrek voor zowel Gryffindor als Ravenclaw was het resultaat. Voor één seconde deed het Adrastos goed dat niet alleen Kyra en hij punten hadden verloren voor hun House. Alhoewel er natuurlijk geen puntenaftrek had moeten zijn nu. Snape besloot de les nog een beetje beter te maken door vragen te stellen aan enkele mensen in het lokaal. Thank Merlin dat hij geen hoefde te beantwoorden. Adrastos besteedde eigenlijk vrij weinig aandacht aan Amira die vijf punten binnenhaalde voor Slytherin. Zijn aandacht werd wel getrokken toen Aidan aan de beurt was om een vraag te beantwoorden. Deze beantwoordde hij fout en Snape trok meteen genadeloos vijf punten van Hufflepuff af. Niet veel later was het Shane die de vraag wel juist beantwoordde. Vijf punten voor Ravenclaw — alle punten waren nu al verwarrend en dit was nog maar de eerste les.

De vraag die Julian in de eerste instantie gesteld had (voordat een inktpotje bijna weer sneuvelde) beantwoordde Adrastos met dat hij vanochtend pas was aangekomen, maar ook dat hij vanochtend niets gezien had. Zijn antwoord leverde een nieuwsgierige Julian op. ‘’Vandaag pas? Hoezo?’’
‘’Alles regelen rondom vervoersmiddelen is moeilijk.’’ merkte hij wat lacherig op. Al zouden Kyra en hij de boel rondom de trein toch goed hebben geregeld: het vliegtuig zouden ze toch hebben gemist. Toch was het het waard geweest. Het eten van gisteravond was heerlijk geweest. Daarnaast was Adrastos toch niet zo van feestjes met te veel mensen, dus het feest van gisteravond te hebben gemist was geen straf voor hem. ‘’Kyr en ik hadden gisteren geen rekening gehouden dat de trein om 11 uur uit Londen ging, dus we zouden daar al te laat zijn en we hadden ons vliegtuig van gisterochtend gemist.’’ vertelde hij. ‘’Niet heel spannend.’’ McGonagall die boos was vanochtend was spannender geweest. ''Jij was dus niet op het Slytherin feest?'' vroeg Adrastos vervolgens terug aan Julian. Hoofdschuddend antwoordde de Hufflepuff: ''Nee, ik was met Aidan in onze common room. '' Even knikte hij. Dat betekende dus dat Aiofe daar niet was geweest gisteravond in ieder geval. ‘’Heb je nog iets gezien of gehoord dan?’’ vroeg hij toch maar.
Vervolgens herhaalde Julian zijn vraag voor Novalie. Ook aan Joakim werd gevraagd waar hij afgelopen avond was geweest.
“Ehm. . . nee. . . Ik was. . . ergens. . . anders.” stamelde Novalie. Precies op dat moment vond Snape het een goed moment om hen te gaan kwellen. Wat een slechte timing had hij.
“Fitzgerald, opletten. Theekransjes houden doe je al voldoende in je eigen tijd, vind je ook niet? Beide klassenoudste van Hufflepuff, wat een schande voor jullie afdeling. Gelukkig hebben we ook nog intelligente mensen onder ons,” Wat was dit nu weer voor gezeik? Was die man niet helemaal lekker ofzo? Adrastos zijn gezicht vertrok even, maar deed zijn best om dit weer wat neutraal te krijgen sinds Snape nu hem aankeek. ‘’Montague, dat geldt ook voor jou: opletten.’’ Onschuldig stak hij even zijn handen in de lucht, voordat hij zich laks omdraaide met rollende ogen. Een geërgerde zucht rolde over zijn lippen toen de professor weer verder was gegaan met zijn les. Wat een zak.
Adrastos voelde iets zijn hand pakken onder de tafel en toen hij keek, had hij door dat het Novalie was. Al snel verminderde zijn ergernis en werd dit verplaatst met wat bezorgdheid. Voorzichtig kneep hij even in haar hand.
Met zijn vrije hand scheurde hij een stuk perkament af, waar hij vlug op begon te krabbelen. You okay?. Er naast tekende hij een kat. Of nou ja, het moest een kat voorstellen in de theorie. In de praktijk was het een erg misvormde kat. Langzaam schoof hij het stukje perkament naar haar toe.

[ bericht aangepast op 5 aug 2021 - 0:40 ]

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

5 aug 2021 - 22:54 Kobyla is online

Kobyla 19258

Joakim Berglund

16 — Gryffindor — Rebel Prefect — Quidditch Keeper — with Julian, Novalie & Adrastos— at DADA classroom

❝ Another fine day ruined by responsibility. ❞

Julian leek zijn verhuizing te waarderen, gezien Joakim een lichte grijns op zijn gezicht spotte. Al zou dit ook kunnen komen door het feit dat Snape wonder boven wonder niets gezegd had. Joakim had geen idee waarom, maar hij wist wel dat hij zichzelf gelukkig moest prijzen. En zich gedragen, anders zou hij alsnog punten voor zijn afdeling kwijtraken. Ze waren al lekker bezig door het vertrek van Aster. Hij richtte zijn blik voor nu dan ook op het perkament voor hem, op afleiding na omdat hij een berichtje naar Jordyn wilde sturen. Wel hield hij zijn oren gespitst voor het gesprek dat voor hem plaatsvond.
'Waar kom jij opeens vandaan?' vroeg Novalie hem verrast toen ze zich omdraaide. 'Surprise,' grinnikte hij slechts, gezien nu niet het beste moment was voor een uitgebreide uitleg onder Snape's waakzame oog.
Verder ving Joakim gesprekken op over het feest dat gisteren had plaatsgevonden. Blijkbaar was geen van de drie op dat feest aanwezig geweest. 'En jij? Ben jij nog op het Slytherin feest geweest?' vroeg Julian aan hem, waarop Joakim even zijn hoofd hief om de jongen naast hem aan te kijken. Om dan zijn blik nog over Novalie en Adrastos te laten glijden.
'Ik ben gister inderdaad op dat feest geweest, als enige zo te horen.' Hij grijnsde even, had ook niet echt verwacht om deze drie daar aan te treffen. Om eerst nog even naar zijn tafel te staren voor hij verder vroeg, gewoon voor de zekerheid, want hij vertrouwde er niet op dat Snape nu nog dingen tussen de vingers door zou zien. 'Wat dan?' vroeg hij er dus even later achteraan, gezien het ergens om leek te gaan, maar dit had hij gemist. Dit was blijkbaar gezegd net voor zijn verhuizing naar de tafel naast Julian. Om daarna zijn blik naar links te laten afdwalen naar waar Jordyn zat, die als het goed is net zijn briefje ontvangen had. Ze trok een uitdagende wenkbrauw op, waarop hij vluchtig grijnsde.
Waarop niet Joakim, maar Novalie betrapt werd door de desbetreffende docent. Langzaam draaide ze zich weer terug, waarna Snape nog even verder ging met zijn preek, daarbij ook mopperend op Aidan die een vraag niet had kunnen beantwoorden. Direct richtte Joakim dan ook zijn blik weer terug op het lege perkament voor hem. Snel pakte hij zijn veer erbij en begon hij dingen op te schrijven, al was het onzin. Slechts willekeurige woorden die in zijn hoofd opkwamen. Zonde van het perkament en de inkt, maar hij kon zich gewoon niets herinneren van Snape's les en nu was hij bezig met berispingen, al helemaal niet de moeite waard om op te schrijven.
Tot zo ver de gezelligheid helaas. Heel even blikte hij naar Julian om dan zijn schouders op te halen. Nu Snape's blik in hun richting gericht was, durfde hij niets uit te halen. Hij had een hekel aan deze nood tot opletten, maar hij voelde ook wel een greintje van verantwoordelijkheid naar zijn huis toe. De punten konden hem weinig schelen, maar hij wilde zijn afdelingsgenoten niet teleurstellen, wilde zorgen dat zij niet hoefden te treuren om verloren punten.
Het liefst had hij nog even Jordyns richting op gekeken, maar hij was bang dat deze beweging te opvallend zou zijn. Dus hield hij zijn hoofd recht. Totdat er opeens iets voor zijn neus voorbij kwam vliegen uit de desbetreffende richting waar hij van zichzelf niet heen mocht kijken. Hij verwachtte dat het briefje op zijn tafel zou landen, maar in plaats daarvan vloog het door. Toch was hij er zodanig van overtuigd dat het voor hem bedoelt was, dus viste hij het gauw uit de lucht, net voordat het buiten zijn nabije bereik vloog. Schichtig keek hij in de richting van Snape voor hij zich om het briefje bekommerde, maar deze leek zijn aandacht ondertussen elders te hebben.
'Wat mot je? <3' stond er op het briefje, waardoor Joakim direct wist dat het inderdaad voor hem bedoeld was geweest. Hij wist dat Jordyn niet zo'n held was met spreuken, dus hij grinnikte in stilte terwijl hij met een grote grijns op zijn gezicht de tekst in zich opnam. Het was ook echt typisch voor haar. Nu bedenken wat hij haar terug zou schrijven. Hoe gewaagd zou hij durven zijn? Het eerste wat in hem opkwam, was "liefde", alleen leek dit hem wel een beetje erg overdreven. Dus settelde hij voor "aandacht <3" al was dit niet erg origineel na gisteravond. Boeien, Snape trok alle originaliteit uit hem, dat zou Jordyn vast ook wel begrijpen. Hopelijk zou hij dit later vandaag kunnen goedmaken.

[ bericht aangepast op 5 aug 2021 - 22:54 ]

Index RPG Actieve Topics Zoek