[RPG] [0] The Path to War - [Speeltopic 2] - Speeltopics

Na een uur of twee te hebben doorgebracht op het feest van zijn had Illias het wel weer gezien. Hij vond het niet zo heel bijzonder, ondanks dat Zaheer mede-organisator geweest zou zijn. Illias had wel betere dingen te doen dan op een of ander pretentieus feestje te zijn. Wel had hij het gezellig gehad met Jemima, al voelde het nog steeds onwennig om haar vriend te spelen. Illias was er dan ook van overtuigd dat zijn act niet geloofwaardig was, maar hij wist gewoon niet hoe hij zich moest gedragen binnen een relatie. Hij had er gewoonweg geen gevoel voor. Er hadden nog nooit vlinders in zijn buik gefladderd. Daarom ook was zijn relatie met Sasha na een paar maanden was stukgelopen.
      Het was Illias’ eerste echte relatie. Sasha was een van de weinige meisjes geweest tot wie hij zich aangetrokken had gevoeld, als hij het al zo kon noemen. Het kon beter beschreven worden als iemand leuker vinden dan alleen vriendschappelijk. Op het feestje had Illias haar wel gezien, maar had hij zoveel mogelijk haar aanwezigheid genegeerd. Nog altijd voelde hij zich schuldig voor de manier waarop alles was verlopen. In het dal dat hij Sasha had achtergelaten nadat het was uitgegaan, terwijl ze ook al moest dealen met de dood van haar broer. Wellicht had Illias na hun ruzie het wat harder moeten proberen, in plaats van Sasha laten gaan, maar hij kon niet negeren hoe bevrijdend de break-up voor hem had gevoeld.
      De ochtend voor de lessen had Illias gespendeerd met zijn vriendinnetje. Ondanks hun ongemakkelijke kus tijdens het feest, was er geen sprake van spanningen tussen de twee. Samen waren ze naar de Grote Zaal vertrokken voor hun ontbijt. Deze keer hield Illias alleen Jem’s hand vast, gezien hij na de kus van gisternacht weer had gerealiseerde hoe erg hij niet van zoenen hield. Terwijl hij midden in een hap pudding zat, vermeldde Jem dat ze haar boeken op haar kamer gelaten had en die ging halen. Ze zouden elkaar wel weer in het lokaal treffen. Illias schudde zijn hoofd zachtjes en werkte nog een hap pudding naar binnen. Totaal ongeorganiseerd was ze. Precies het tegenovergestelde van hem. Wellicht dat ze daarom zulke goede vrienden waren.
      “Je bent een idioot en een warhoofd,” zei Illias, terwijl hij haar hand bij zijn haren wegduwde. Het had hem namelijk ruim twintig minuten gekost om het te krijgen zoals hij wilde en hij weigerde Jem het te laten verpesten. Het was belangrijk om er goed uit te zien, zelfs al hadden ze alleen lessen. Daarnaast vond Illias het sowieso niet prettig dat er aan zijn haar werd gezeten, iets wat Jem wist. Al hield de dame sowieso van hem op alle mogelijke manieren irriteren, dus dit verbaasde hem niet zo. In ieder geval at hij in alle rust zijn ontbijt op, vooraleer hij aanstalten maakte om naar het potions lokaal te lopen. Er wachtte nu toch niemand op hem.
      Het bleek al snel dat Illias een van de eersten in het lokaal was. De moeite nemen om Snape te begroeten deed hij niet en ergens achterin nam hij plaats. Niet veel later kwamen zijn klasgenoten aan druppelen. Alleen Jemima was er nog altijd niet. Gelukkig waren de meesten zo slim om niet naast hem te komen zitten, als ze dat al wilden. Helaas kwam op dat moment zijn nichtje aan. Zoya zou zich niet laten wegjagen, dat wist Illias zeker. Dit betekende dat hij het komende uur met haar moest overleven. “Goedemorgen, Zoya,” antwoordde hij terug. Hij keek toe hoe ze al haar spullen uitstalde op tafel. Een manier om te laten zien dat deze plek aan haar toebehoorde wellicht.
      Een korte grinnik verliet zijn lippen toen Zoya begon over haar feestje van gisteravond, waarna Illias haar aankeek. “Ik heb prima geslapen, maar het helpt natuurlijk dat ik uit een andere afdeling kom. En dat ik op een normale tijd het feest heb verlaten, natuurlijk,” antwoordde hij haar vraag. Zoya’s lichaamstaal liet weten dat dit niet echt was wat ze wilde weten, slechts formaliteit. Er was iets anders en Illias had zo het vermoeden dat hij het niet leuk ging vinden. Hij sloot zijn ogen zodra de vraag viel. Zoals verwacht begon ze over zijn relatie met Jemima. Mensen konden dit nieuwtje echt niet laten rusten. Beiden werden constant lastiggevallen met vragen. Illias schudde zacht met zijn hoofd en wreef kort over zijn neusbrug, voordat hij Zoya weer aankeek.
      ”Ja, dat heb je zeker, maar dat is te verwachten voor iemand die alleen maar met haarzelf bezig is, dus je bent vergeven. Jemima en ik hadden het gewoon heel gezellig deze zomer en toen sloeg op een gegeven moment de vonk over,” antwoordde Illias zo casueel mogelijk. Hij haalde zelfs zijn schouders op. “Niet bepaald een interessant verhaal, als dat is wat je wilde horen.” Hij keek weer naar de deur, waar nu eindelijk Jemima in verscheen, op de valreep. Echter liep ze er haast direct weer uit, nadat Aster opeens weggestormd was na de mededeling van Aoife’s verdwijning. Dit kostte beiden vijf afdelingspunten en Illias zuchtte geërgerd. Samen met zijn neefje Adrastos die de trein had gemist, was dit al vijftien verloren punten door zijn jaar, in twee dagen. Misschien moest hij mensen eens op aanspreken op hun slechte gedrag.
      ”Aoife’s verdwijning,” zei Illias, terwijl hij zich weer naar Zoya draaide. “Daar heb jij niks mee te maken, toch?” Zijn wenkbrauw ging vragend omhoog. Ze mocht dan wel zijn nichtje zijn, hij wist wat ze was en vertrouwde haar niet bepaald rondom hun medeleerlingen. Op dat moment begon Snape officieel zijn les, waardoor Illias zich op de docent voor hem focuste. Misschien dat hij Zoya later wel zou overhoren, zelfs al was ze pittig goed in informatie voor zich houden. In een rap tempo werden er punten verloren en verdiend door foute en goede antwoorden. Illias’ hart maakte een sprongetje van geluk toen Shane wel in staat was om punten voor hun afdeling te verdienen. Ten minste iemand die competent was. Hij draaide zich kort om naar waar de jongen zat, al maakten ze geen oogcontact. De les was enorm chaotisch, omdat iedereen met andere dingen bezig leek te zijn en Illias ergerde zich eraan. Hij draaide zich kort terug om naar Zoya.
      ”Maar, hoe gaat het met jou op deze mooie ochtend? Heb je de hele nacht door gefeest? Wordt het als een succes beschouwd?” vroeg hij op zachte toon aan haar, al was Snape’s aandacht totaal niet op hem gericht. Illias mocht dan wel een oproerkraaier zijn, hij was wel een van zijn beste studenten en stelde nooit een leraar teleur met zijn cijfers. Zolang Illias zich gedeisd hield, kon hij prima met Zoya kletsen.

Op Zoya’s opgetrokken wenkbrauw, trok Illias ook zijn eigen wenkbrauw op. Wat precies had hij gezegd dat reden gaf tot zo’n reactie van haar? Zover hij wist, waren het vrij normale dingen. Aan de andere kant: zijn nicht was altijd onvoorspelbaar geweest. Hoewel Illias haar oprecht mocht, had hij altijd het gevoel gehad op eierschalen te moeten lopen rondom haar. Het was altijd maar gokken wat Zoya zou laten exploderen. Gezien de dood van haar vader en zijn oom wist Illias dat ze veel had om mee te dealen, maar het zorgde ervoor dat ze steeds lastiger werd om mee om te gaan. Allerminst omdat het de dame een gevoel had gegeven dat ze beter was dan de rest van de studenten, omdat volwassen dingen moest verwerken, in plaats van simpele romantiek drama. Het verbaasde Illias ook niet bepaald dat veel van hun medeleerlingen niet echt happig waren op een vriendschap met de brunette. Hij nam ze het niet kwalijk.
      “De waarheid?” vroeg Illias, waarna hij kort grinnikte, al goelde hij zich van binnen onrustig worden. Was zijn relatie met Jemima er nu al bij? Waren ze zo slecht in het doen alsof? Voor zijn gevoel ging het ze best goed af, hoewel er veel mensen twijfels hadden of het wel paste. Daarnaast, Zoya was vooral bezig met haar eigen situatie, hoe had ze überhaupt tijd om zich te bekommeren om zijn relatie met een meisje én daar de conclusie uit te halen dat het niet echt was. “Wat ik zei was de waarheid. Ik weet niet waar jij aan refereert?” Hij keek zijn nicht met dezelfde indringende ogen aan. Nu was hij wel benieuwd. Wat dacht Zoya dat er tussen hem en Jemima speelde? Welk complottheorie had zij in haar hoofd? Wat dacht zij over hem te weten dat hijzelf nog niet eens wist?
      “Ik heb inderdaad redenen om een relatie aan te gaan met Jemima. Namelijk dat ik haar leuk vind, dat ik mij aangetrokken tot haar voel en dat ik een warm, fijn gevoel krijg als ik haar zie. Lijkt me redenen genoeg, toch, om haar te vragen mijn vriendin te worden?” zei Illias, terwijl hij met zijn ogen rolde en zijn blik van Zoya af scheurde, omdat zijn aandacht werd getrokken door zijn vriendin en beste vriend die het lokaal uit stormde. Dit waren de meeste romantische woorden die hij in lange tijd gesproken had. De laatste keer dat hij zich kon herinneren was toen hij net met Sasha was. Zijn aandacht werd weer terug naar Zoya getrokken, door de vermelding van de verdwijning van een leerling.
      “Nou, dat valt te betwijfelen, Zoy. Je bent toch zeker lekker op weg het leven van iedereen in dit lokaal zuur te maken,” zei Illias, terwijl hij haar weer kort aankeek. Daarna verplaatste hij zijn blik naar het bord, op aandringen van zijn nicht. Normaal gesproken was hij echt niet zo afstandelijk en bot richting zijn nicht, maar hij kon haar ondervraging en even botte opmerkingen slecht waarderen op de vroege ochtend. Zoya wist dondersgoed dat haar verdenken helemaal niet zo vergezocht was als dat ze liet merken. Er waren vele dingen op school gebeurd waar zij later het brein achter bleek te zijn. “Daarnaast was het maar een vraag om zeker ervan te zijn dat je onschuldig bent. Waar je mij nog niet van hebt overtuigd, overigens.” Illias gaf zijn nichtje een kleine glimlach, waarna hij met zijn neus zijn boek in dook, vooraleer hij opnieuw het gesprek opstartte toen de kust veilig was.
      “Ik dacht dat jij het feest georganiseerd had,” zei Illias in reactie op de woorden van Zoya. Blijkbaar was het toch het werk geweest van zijn vriend, wat het een vrij teleurstellend feestje maakte. Van Zaheer was hij beter gewend. Sowieso was die jongen niet zo van al die formele onzin. Al deze informatie samen liet Illias tot de conclusie komen dat zijn nichtje aan het liegen was. Waarom? Geen idee, waarschijnlijk omdat het feestje een teleurstelling was en ze haar eigen reputatie wilde redden. “Ik ben betere feesten gewend van Selwyn. Het leek sowieso niet bepaald iets op wat hij zou organiseren.” Illias keek Zoya voor enkele tellen aan, peilend of ze een fysieke reactie maakte.
      “Maar goed, in ieder geval prettig dat jij ook goed geslapen hebt, maakt je een stuk aantrekkelijker op deze mooie maandagochtend,” zei Illias, waarna hij zijn nichtje nogmaals een kleine glimlach schonk. Familie pesten was goed voor de ziel, toch?